Restflits dinsdag 6 juli 2021

Vandaag in de Restflits
– Intro
– ALLEZ OPI-OMI!
– Vakantieperikelen…
– Coronacrisis: Nieuwe angst!
– Ketikoti? Huh???
– Wat nog Rest

Intro

Sinds de laatste Restflits – de MEGA-editie – was ik even moe. Schrijfmoe. Ik had er van alles uit gegooid waarover ik me bijna dagelijks zorgen kan maken. Zorgen die blijven omdat alle genoemde onderwerpen voorlopig onoplosbaar blijven. Hoe alles ook zal verlopen, de komende tijd.
Dat lijkt frustrerend en dat is het ook. Meerdere malen heb ik weer overwogen om ‘die slok’ weer in huis te halen… Want als je maar blijft malen op problemen in je hoofd, dan wordt een mens daar niet vrolijker op. Daarbij werkt natuurlijk niet mee dat ik veel te weinig positieve afleiding heb.
Hoewel dit de eerste week na de laatste Flits op 26 juni even sterk leek te verbeteren!
Ik had al geschreven dat ik op die dag voor het eerst weer naar twee van mijn favoriete supermarkten was geweest, nu dit weer zonder mondkapje mag.
In die week (afgelopen week) ben ik uiteraard weer boodschappen wezen doen, wel 3 dagen achter elkaar. Ik moet bijna uitkijken dat ik niet iets te veel koop nu, wat ik eigenlijk niet echt nodig heb maar om een reden te hebben om boodschappen te doen…
Want dit blijft voorlopig toch (weer!) mijn enige ‘uitje’.
Het zomerweer wil in deze ‘zomermaand’ juli bij uitstek nog niet erg vlotten… En hoewel het onkruid en het gras in mijn tuin weer gestaag groeien, blijft het te vochtig en wisselvallig om ‘lekker’ in de tuin bezig te zijn… Dus na het uurtje boodschappen doen zit ik weer stil en alleen met mijn (negatieve) gedachten. Gaan we weer…?

Soms zijn er wel leuke afleidingen zoals het tennistoernooi ‘Wimbledon’ wat vanaf vorige week maandag weer is begonnen. Ik kijk daar dagelijks naar via Eurosport of soms de BBC als daar een leukere wedstrijd wordt uitgezonden.
Want tennis vind ik echt leuk om te zien. Hoewel sommige matches wel uren duren als de spelers aan elkaar gewaagd zijn… En veel tennisvrouwen… (sorry) vind ik toch niet echt zo goed om naar te kijken. Hoewel ook die soms spannende wedstrijden kunnen opleveren!

Van het voetbal heb ik 0,0 gezien! Bij voorbaat wilde ik gewoon niet kijken. Het hedendaagse voetbal vind ik waardeloos. Een groep bij elkaar geraapte spelers die helemaal niet meer in hun eigen land spelen voor hun mega-salaris en die maar met moeite een hecht team proberen te vormen, zeker als hun coach ze niet goed kan inspireren. En echt… al die arrogante ‘Nederlandse’ bobo’s kunnen mij niet meer enthousiasmeren. En dat hebben ze dan ook bewezen.
Ik geloof dat Kroatië voor hun huidige doen nog het hardst heeft gevochten… Mede dankzij de oude rot en inspirator Luka Modrić. Maar het was niet voldoende. Dat wist ik bij voorbaat en wilde negatieve frustraties voorkomen door er gewoon niet naar te kijken. Niks gemist.

Ook frustratie-verhogend en zeker niet geschikt om mezelf tot schrijven aan te zetten was de (nieuwe) mega-klus die blijkbaar afgelopen week was gepland bij mijn ‘aardige’ buren.
En dit was niet de eerste keer, de laatste tijd… Ze hebben me een week in bijna onhoudbaar boren, zagen en frezen gedompeld toen ze achteraf een nieuwe badkamer hebben laten monteren.
Toevallig kwam ik de buurmuts buiten toen een keer tegen en ze vertelde me dit…
En “Sorry dat we het niet vooraf hadden gezegd, maar zooo druk…”…
Daarna was het huis een week in de herrie (hetzij iets minder tergend) toen ze overal nieuwe kunststof kozijnen hebben laten plaatsen. Ik wist dat het een keer zou gebeuren… Vertelde ze me en passant vorige zomer over de schutting… Maar uiteraard gebeurde het onverwacht.
En nu… Afgelopen week vanaf maandag tot en met donderdag dagelijks keihard urenlang boren, frezen en timmeren… Vooral de eerste dagen alsof de tandarts met een ouderwetse boor direct in mijn hersens bezig was… Gruwelijk tergend.
Geen idee ditmaal wat er nu is gebeurd… Ze hebben me weer niets gezegd.
Ik vind dit asociaal. Vroeger vertelden (zeker directe!) buren elkaar altijd als ze een flinke klus gingen doen, wat overlast zal veroorzaken. Mijn andere buur deed dit voorheen zelfs bij een paar tikken en enkele gaatjes boren… Da’s dan ook weer overdreven. Overdag moet je een gaatje kunnen boren… Maar ook hij zegt me nu het laatste jaar niets meer… Zelfs als hij dagenlang bezig is. Blijkbaar word ik nu volledig genegeerd. Waarom?
Ze weten allemaal dat juist ik de laatste jaren altijd thuis zit en er dus de hele dag last van heb.
Wat is er gebeurd dat ze denken hun buurman niks meer te hoeven zeggen?
Ik heb nooit ruzie gemaakt zonder reden… Alleen toen die disco-buren echt te ver gingen dat ze er zelfs een boete voor hebben gehad. Dat verwijten ze mij (ze kwamen er zelfs woedend voor aan de deur!) maar er hebben echt meer mensen gebeld toen (waaronder mijn andere buurman, die er dus nog een huis tussen heeft zitten!) en de politie had op heterdaad geconstateerd dat het pure overlast was. Daarna zijn ze blijvend stiller geworden (ook uit angst voor inbeslagname van apparatuur) maar wij hebben daarna nooit meer goed met elkaar kunnen communiceren.
Alleen de vrouw ‘durft’ me soms te benaderen…
Laatst nog dat ik mijn bamboehaag moet inkorten omdat die te hoog zou zijn tegen hun erfgrens aan. Er geldt inderdaad een wet van max 2,0 meter. Waar vroeger alle buren sportief mee omgingen… Maar in de huidige op scherp staande verhoudingen wordt op alle slakken zout gelegd…
Sterker: GISTEREN nog kreeg ik opeens een mail (!) van de buurman aan de andere kant dat ik mijn vlinderstruik moet snoeien want meer dan 2,0 meter! Dat kan er ook nog bij!
Vorig jaar hebben we nog normaal staan te praten over de schutting heen en zei hij er niets van, terwijl die toen ook al hoger was.


Gruwelijk hoge vlinderstruik…

Deze dagen wordt mijn geduld weer tot het uiterste getest… Mensen praten niet meer met elkaar, alleen als ze ‘last’ ervaren van de ander… Iedereen leeft in zijn eigen gepolariseerde bubbel…
Vind je het gek dat ik nu weer snak naar een borrel?

Later in deze Flits kom ik nog terug op andere problemen waarmee ik de laatste week te maken heb gekregen. Fijn begin van de zomer… 🙁

ALLEZ OPI-OMI!

Maar eerst iets luchtigers (nou ja… voor de slachtoffers niet natuurlijk…): de rel die is ontstaan aan het begin nog maar van de Tour de France, waar op dag 1 een ‘onoplettende’ Franse vrouw blijkbaar de camera langs zag rijden en die kans benutte om haar opa en oma (opi en omi) te groeten met een groot kartonnen bord, wat ze duidelijk om die reden had gemaakt.
Dat de camera daar reed omdat het peloton wielrenners daar direct achteraan kwam, had ze niet kunnen bedenken… Met als gevolg… de rest zal uiteraard iedereen wel weten, anders bekijk je de foto’s nog maar even…


De vrouw was na het voorval (uiteraard?) direct gevlucht maar toen haar identiteit later bekend werd en ze gezocht werd door de politie, heeft ze zichzelf aangegeven.
In eerste instantie had de tour-organisator een aanklacht ingediend maar trok deze in nadat de vrouw in hechtenis was genomen.
“We trekken onze klacht in. Dit verhaal is buitenproportioneel opgeblazen…”
Euh… ja me dunkt! Nog maar op de 1e dag van de twee weken durende monsterwedstrijd de ‘Tour de France’, valt een groep professionele wielrenners keihard door de domme ondoordachte handeling van de 30-jarige vrouw! Geen geestelijk gestoorde, gewoon een volwassen vrouw die ‘even niet goed nadacht’…! Dit is bizar! Ik volg de tour geheel niet maar door de ontploffende (sociale) media kreeg ik het nieuws wel mee en toen ik zag wat er gebeurd was, twitterde ik ook direct: “Die moeten ze oppakken en een poos vastzetten! Poging tot doodslag! Terrorisme!”
Uiteraard is dat wat hard maar dat ze verantwoordelijk is voor grote schade voor een aantal renners, waarvan er enkele zelfs al direct moesten opgeven, is voor mij een vaststaand feit!
Ze zal zeker schadevergoeding moeten betalen, vanwege de materiële maar zeker ook de immateriële schade! Professionele sporters leven soms een jaar toe naar deze grote gebeurtenis, trainen daar extra voor en lopen dit nu misschien voor altijd mis! Dit heeft levens beïnvloed!
En ik weet ook wel dat ze daarna nog veel vaker zijn gevallen, tijdens te grote opstoppingen van de pelotons op te smalle wegen waar ze mogelijk te hard hebben gereden (dat is het risico), maar dit is een niet te verwachten risico van een domme buitenstaander.
Dat ‘de wereld’ daarna over haar heen viel, vind ik redelijk begrijpelijk. En dat zal voorlopig wel genoeg straf zijn voor haar, als ze het zich nu toch wel aantrekt.
Ze heeft een poosje vast gezeten en ze wordt nog altijd aangeklaagd waarna het proces pas in oktober zal plaatsvinden. Dan zijn de gemoederen wel wat bedaard denk ik, maar ik hoop toch echt dat ze niet met een opgestoken vinger als waarschuwing weggestuurd wordt… Schadevergoeding lijkt me logisch.
En anders… Moet ze haar kunstje nog maar eens vertonen op een ander speelveld… 😉

Vakantieperikelen…

Nee nee, ik denk zelf voor 0,0 % aan iets wat op ‘vakantie’ lijkt. Dat kan ik feitelijk niet, primair door gebrek aan financiën en secundair door mijn lastige fysiek wat eventuele reisbewegingen wat moeilijker maakt. Eventueel ooit gesterkt door goed en geduldig gezelschap, waarbij ik zelf niet al te veel moet lopen, zou dat misschien kunnen veranderen. Maar het feit is ook dat ik daar geen behoefte aan heb. Hoe zeer ik ook af en toe best even een poosje weg wil, uit deze betonnen bunker en uit deze langzaam krankzinnig wordende omgeving waarbij ik mijn buren niet eens meer in de ogen wil kijken… Maar los van dat alles, zie ik in een (‘dure’) vakantie geen oplossing. Je komt altijd weer terug. Het verandert niets aan het overgrote deel van de rest van het jaar.
Nee, ik wil het hier niet hebben over mezelf maar over anderen die dit blijkbaar wel zielsgraag willen en zelfs zeggen het nodig te hebben om goed te kunnen blijven functioneren…
Zonder vakantie is het leven zinloos. Voor velen… Pure armoede natuurlijk. Mentale armoede.

Eerlijk gezegd vind ik het bizar hoe veel mensen ook dit jaar (nee, misschien beter: juist dit jaar) zo graag weg willen. Niet alleen in eigen land maar uiteraard liefst weer naar het buitenland.
Met eigen auto, camper (recordverkoop tijdens de coronacrisis!) en vliegtuig gaan miljoenen mensen weer op pad. Ondanks de nog altijd beperkende maatregelen die vrijwel overal gelden en de bizar onsamenhangende en onduidelijke bepalingen die elk land bij de grens stelt.
Het meest ‘veilig’ lijkt dan nog ‘volledige’ vaccinatie tegen het Covid-19 virus te zijn, wat mits goed gedocumenteerd verder nergens voor grote beperkingen zorgt, los van de eventuele mondkapjesplicht. Anders moet je nog altijd regelmatig een negatieve PCR-test laten zien om ergens binnen te kunnen waar veel mensen zijn.
Daarom heeft mijn zoon zich in ieder geval laten vaccineren, om van dat terugkerende test-gedoe af te zijn. En ook hij gaat in augustus voor 10 dagen met vakantie… Naar Kroatië. Met het vliegtuig.
Tja… Je bent jong en je doet gewoon waar je zin in hebt.

Ook mijn ex-partner is gisteren weer met het vliegtuig vertrokken naar Kroatië, net als vorig jaar.
Alleen loopt zij nu wel tegen veel meer problemen aan en is ze nog meer onvoorbereid zomaar vertrokken… Ik ga je hier niet vermoeien met de achterliggende problematiek (die je als vaste lezer mogelijk zou kunnen vermoeden) maar ik vind het waanzin wat ze heeft gedaan.
Natuurlijk begrijp ik het doel: Ze wil nu eenmaal met heel haar hart zo veel mogelijk in haar vaderland zijn. Daar voelt ze thuis, terwijl hier haar leven zwaar is veranderd en beperkt sinds ze ziek is geworden en wij zijn gescheiden. En ze staat hier in Nederland nu overal alleen voor, wat voor haar niet eenvoudig is. Liefst zou ze permanent vertrekken… Maar in haar land zijn nog altijd niet de vergelijkbare uitkeringen zoals in Nederland bestaan. Daar zou ze voorlopig niets hebben.
Hoe kan je daar dan leven?
Alleen is ze nu vertrokken met het doel om 3 maanden te blijven!
Allereerst zouden de regels van de uitkering dit niet toelaten en kan ze daardoor in de problemen raken… Boeit haar niet.
Vervolgens ging ze weg zonder test en met een halve vaccinatie (1x Pfizer) en zat al direct even vast op het vliegveld bij Zagreb. Is na testen aldaar (Goed geregeld! Kan Nederland een voorbeeld aan nemen!) ook opgelost en ze is nu min of meer op de eerste plaats van bestemming.
Maar goed voorbereiden en weten wat je wel of niet kan doen, is voor haar onmogelijk.
Het probleem is dat ik nog altijd alles over me heen krijg via WhatsApp, van berichten tot telefoontjes als ze gratis wifi heeft en daar is in de grotere steden rijkelijk in voorzien.
Ik zou dit allemaal niet (meer) aandurven maar zij wel… Moedig of dom? De tijd zal het leren.

Vrijwel iedereen die ik een beetje ken of om me heen hoor gaat (zeker!) weer op vakantie. Ondanks alle omstandigheden en nog altijd gevaren van een rondwarend virus wat ook gevaccineerden kan treffen. Misschien worden die minder snel (erg) ziek maar het kan wel. Geen enkel vaccin werkt 100%. En daarnaast geven ook gevaccineerden de bacterie simpel door aan anderen. Wat nu door sommige ‘experts’ wordt ontkend. Ok, het virus zal minder grond hebben om zich te vestigen in een gevaccineerd lichaam, maar het komt wel binnen en de persoon is altijd gedurende korte tijd besmet, zeker in drukke (vakantie-) omgevingen.
Dus waarom niet nog 1 jaartje een keer niet op vakantie gaan? Wie dit niet overweegt behoort toch tot een zekere domme massa of denkt dat die zolang de dans is ontsprongen dat alles weer mogelijk is. We zullen zien wat de excessief toegenomen contacten deze zomermaanden voor gevolgen krijgen.

Coronacrisis: Nieuwe angst!

Het ging hierboven al weer flink over corona… Daar moet ik toch ook weer apart nog verder op ingaan. Want in mijn vorige Restflits sprak ik de angst al uit die ik nu mogelijk zou gaan ondervinden en dat klopt wel: “… En natuurlijk de radicalen die vinden dat mensen zonder vaccinatie eigenlijk niet vrij mogen bewegen en mondkapjes moeten blijven dragen…”
Deze geluiden worden werkelijk steeds sterker en zelfs enkele ‘experts’ (virologen, medici) durven te zeggen dat nu bijna alleen nog maar mensen met corona in het ziekenhuis komen die niet of niet volledig gevaccineerd zijn. Dus krijgen zij (wij…) nu ook de schuld van de mogelijk aanhoudende of weer hogere druk op de ziekenhuizen. Als ik ziek word zou ik gewoon behandeling moeten weigeren en “lekker dood gaan”. Eigen schuld. Oprotten.
Het wordt nog net niet tegen me gezegd… Maar in de sociale media lees ik echt zulke dingen.
En aangezien Covid-19 niet meer verdwijnt als ‘heersend’ virus, zal dit oordeel blijven zolang de media melding blijven maken van het aantal oplopende besmettingen en ziekenhuisopnamen.
Moet ik nu opnieuw weer bang worden me in het openbaar te begeven?

Natuurlijk is nu het verschil dat ik gewoon ‘ongestoord’ zonder mondkapje vrijwel overal weer mag komen, behalve in het Openbaar Vervoer. En op mijn voorhoofd staat nog geen kruis ten teken niet gevaccineerd te zijn… 😉 Dus angst is overdreven want ik kan alles doen wat ik wil en kan…
Maar toch weet ik nog niet zeker hoe dit zal gaan na de vakantieperiode. Als ‘alles’ naar verwachting van de massa weer ‘normaal’ zal moeten zijn. Op scholen, werk en in alle openbare gelegenheden.
Voorlopig vrees ik dat controle blijft op eventuele corona-paspoorten, vaccinatiebewijzen en uiteraard de diverse APPS (kots…) die aan zullen tonen of je ergens vrijuit binnen mag gaan.
Mogelijk wordt dat nog aangescherpt als bepaalde cijfers toch weer gaan stijgen…
Want de cijfers blijven heilig. Niet het aantal werkelijk (zwaar) corona-zieken.
Het hele land zal nog zeker tot ver in 2022 onder spanning blijven.
En sommige dingen worden misschien wel nooit meer ‘normaal’… Zoals het thuiswerken nu een grote plaats heeft ingenomen, ten opzichte van het werken op kantoor.
Waar ik last van zal blijven hebben, als mijn buurman thuis blijft werken en zich blijft ergeren aan mijn vlinderstruik van meer dan 2,0 meter, die hij in zijn ‘kantoortuin’ op 2 meter van mijn huidige computerplek in mijn eigen huis maar moet aankijken…

Een burgeroorlog is nog steeds goed denkbaar.

Ketikoti? Huh???

Terwijl het land piept, kraakt en zucht onder de gevolgen van de corona-pandemie, hebben sommige mensen (te?) veel tijd om eindelijk hun gram te halen in een bijna eeuwenoud conflict: de hele hedendaagse wereld verantwoordelijk stellen voor het leed wat vroeger geleden is door racisme en slavernij, wat daar uiteraard uit afkomstig is.
Want zwarten, negers of hoe je ze ook wilt noemen, zijn eeuwenlang als niet volwaardige burgers beschouwd die massaal geïmporteerd uit Afrika en sommige Zuid-Amerikaanse landen zoals Suriname beter als slaven konden dienen. Want het is een sterk volk, die negroïden… Handig bij zware arbeid waar de witte elite geen zin meer in had.
Over racisme en slavernij is nog nooit zo expliciet gesproken als in de afgelopen paar jaar.
Onhandige acties van wetsdienaars tegenover vermeend zwarte criminelen hebben dit alleen maar versterkt. “Black Lives Matter”! Een wereldwijde beweging die heel hard is gegroeid de afgelopen jaren. Voor mij is dit heel merkwaardig. Waarom nu? Terwijl ik in heel mijn leven toch echt nooit een gevoel heb gehad dat ‘zwarten’ nog altijd gediscrimineerd worden?
En slavernij? Dat was toch iets van vroeger? Uit het koloniale verleden toen onwetende schippers op hun handelsreizen op zee die donkere ‘primitieven’ aantrof, die ze toen dachten handig te kunnen gebruiken? Dat is toch al heel lang afgeschaft en uiteindelijk zelfs wereldwijd verboden?
Nou… Dit blijkt nog niet eens zo heel lang geleden wereldwijd te zijn vastgelegd: pas sinds 2007 blijkt slavernij officieel verboden!
Niet dat dit de decennia voor dat jaar nog veelvuldig voorkwam, zeker niet in landen als Nederland.
Maar toch nog pas op 1 juli 1863 werd in Paramaribo (een voormalige kolonie van Nederland, waarvan de zwarte bevolking vroeger wel als slaven heeft gediend) de slavernij officieel beëindigd.
Bijna 160 jaar geleden… Leeft er nog iemand uit die tijd?
In ieder geval staat die datum sinds die tijd bekend als ‘Ketikoti’ (ketenen verbroken) en wordt die dag gevierd, voornamelijk natuurlijk door de zwarte bevolking.
Sinds 2009 wordt dit in Nederland voornamelijk in Amsterdam, in het Oosterpark, gevierd. Mede omdat daar de zwarte bevolking tijdenlang geconcentreerd werd ondergebracht in de Bijlmer, de grote wijk met voornamelijk hoge flats, die ook wel het ‘Nederlandse getto’ werd genoemd…


Viering Ketikoti bij slavernij monument Oosterpark

Ik had nog nooit van ‘Ketikoti’ gehoord. En nu was afgelopen week ruimschoots in het nieuws dat veel mensen van deze dag een landelijke feestdag willen maken! Huh? Wat? Wat heb ik daarmee?
Er zijn zoveel slechte gebeurtenissen in de geschiedenis, waarvan de Tweede Wereldoorlog natuurlijk wel de grootste en bekendste is, die nog altijd worden herdacht (waar ik ook zo mijn twijfels over heb…) en dan kan je bijna elke dag wel iets bepaalds gaan herdenken…
Maar er is nog meer:
Veel nog altijd actieve organisaties die de belangen van ‘ex-slaven’ en hun nazaten behartigen eisen al vele jaren officiële excuses van de Nederlandse Overheid vanwege het aangedane leed tijdens de slavernij. Een dergelijke officieel vastgelegde uitspraak schijnt voor grote bevolkingsgroepen overal ter wereld van groot belang te zijn omdat zo het feit van echt onrecht pas is bewezen en erkend…
Alsof er nu nog mensen zijn die voor de slavernij zijn…
De Amsterdamse burgemeester Halsema heeft dit op de viering van Ketikoti dit jaar voor het eerst gedaan. Nu eist men dit nog van de Nederlander staat, uit monde van de huidige (demissionaire) premier Mark Rutte…
Maar die schijnt al meerdere malen bij eerdere verzoeken te hebben gezegd dat dit nu niet meer kan. Er zijn generaties voorbij en niemand kan nu nog verantwoordelijk gehouden worden voor het leed wat tot 160 jaar geleden is veroorzaakt. Soort van ‘mosterd na de maaltijd’.
Je weet hoe ik over Rutte denk… Maar dit onderschrijf ik eigenlijk wel.
What the Hell of What the Fuck hebben wij ons nu nog te excuseren voor de slavernij?

En moet de ‘Gouden Koets’ voorgoed verborgen blijven in een museum omdat een van de afbeeldingen ‘onderdanige’ zwarten vertoont?
Dat die koets in de huidige tijd wat mij betreft gewoon niet meer past vind ik prima.
Maar om die afbeelding nu nog als een belediging van zwarten te zien, gaat me veel te ver.

Ik heb al eens eerder gezegd:
Als we ons allemaal moeten schamen en excuseren voor het leed wat onze vroege ‘voorvaderen’ hebben aangericht in de wereld, dan blijft er geen spaan meer heel van heel de huidige wereld.
Laten we de aarde dan maar opblazen. Iedereen is schuldig aan iets. Sorry… BOEM!

Laten we blijven leren uit de hele geschiedenis en bepaalde structurele fouten uit het verleden nooit meer maken. Dat is de waarde van de hele geschiedenis.
Maar laat geen mensen nu nog continu boeten en voelen dat er heel vroeger fouten zijn gemaakt…
Dat is onverteerbaar voor de meeste nieuwe generaties en zal de kloof tussen de verschillende bevolkingsgroepen alleen maar weer vergroten. Met nieuwe conflicten tot gevolg…
En dat is ook bekend: de geschiedenis herhaalt zich. Keer op keer. Helaas. 🙁

Wat nog Rest

Deze Restflits ben ik al begonnen te schrijven op maandag 5 juli… En nu, bijna eind van de middag van dinsdag 6 juli schrijf ik dit. Bijna 2 dagen en ik weet eigenlijk niet zeker of ik dit vandaag nog publiceer… Want ik voel me al weer bijna ‘leeg’ (altijd eind van de dag) en straks begint de TV-avond.
Er is nog van alles gebeurd vandaag… Boodschappen vanmorgen bij de Dirk en Lidl en een belangrijke officiële brief de deur uit gedaan die ik namens mijn ex-partner aan de Gemeente Dordrecht heb gericht. Ik probeer een wederom hoog opgelopen conflict door haar psychotische gedrag te verzachten zodat er niet weer een rechtszaak moet plaatsvinden.
Maar over die Gemeente Dordrecht:
Juist vandaag heb ik (eindelijk… veel te laat!) de beslissing van die Gemeente binnen over de de door mij aangevraagde jaarlijkse kwijtschelding van de Gemeentelijke Belastingen. Die heb ik twee jaar achter elkaar gewoon gekregen maar omdat nu de waarde van koophuizen weer verder is gestegen (WOZ-waarde) heb ik wel een overwaarde die hoger is dan in hun regels staat. Dus… Ik heb vermogen en kan de aanslag opeens wel betalen… Raad hoe ik voel.
Dit zie ik al 3 jaar nu als een terugkerend conflict, wat ik tot dit jaar heb kunnen winnen.
Nu moet ik weer de strijd aangaan. Want ik weiger aan deze absurde regel toe te geven.
Ik heb nog net zo weinig netto besteedbaar als de afgelopen jaren (eigenlijk veel minder omdat mijn maandelijkse toeslag sterk is verminderd dit jaar!) en kan deze aanslag van € 681 niet betalen. Zelfs in termijnen wordt dit zwaar. Want ik moet toch iets eten?
Met dit gevoel in mijn lijf beëindig ik deze Restflits…
Uiteraard weer met een…

wordt vervolgd…

Erger je voorzichtig. Tot de volgende Restflits.

Dit bericht is geplaatst in Column, Cultuurfilosofie, Opmerkelijk Nieuws, Persoonlijk met de tags , , , , , , , . Bookmark de permalink.

2 reacties op Restflits dinsdag 6 juli 2021

  1. Pingback: Restflits weekend 24/25 juli 2021 | De Rest van het Avontuur

  2. Pingback: Restflits weekend juli/augustus 2021 | De Rest van het Avontuur

Geef een reactie