Mijn visie

Een andere kijk op andere gevoelens

In het verlengde van het eerder geschreven document ‘Mijn misdaad’, waarin ik vrijwel uitsluitend de achtergronden en aanleidingen van mijn ‘grensoverschrijdende gedrag’ heb beschreven, wil ik nu dieper ingaan op de visie die ik door de jaren heen heb ontwikkeld over seksuele gevoelens.
Want natuurlijk heb ik jarenlang (te lang!) geworsteld met mijn gevoelens.
Als puber wist ik geen raad met mijn seksualiteit.
Maar ook gedurende een groot deel van mijn volwassen leven heb ik sterk getwijfeld over mezelf en mijn ‘andere’ gevoelens ten opzichte van de geldende moraal in de maatschappij.
Hoewel ik vrijwel altijd overtuigd was dat die moraal niet klopt omdat ik in heel mijn wezen – met kennis van ‘goed en kwaad’ en de door mensenhanden geschreven wetten (al dan niet religieus van oorsprong) – geen slechtheid kan zien in de pure seksuele gevoelens van een mens.
Die puur natuurlijke gevoelens zijn echt. Nog niet vermengd met invloeden uit dogma, stigma of andere opgelegde vooroordelen.
Ze zijn persoonlijk en ontstaan al in de kindertijd.
Seksuele gevoelens komen voort uit dezelfde pure en natuurlijke behoeften van elk mens om bepaalde handelingen te verrichten waar het lichaam behoefte aan heeft.
Als een mens honger heeft, zoekt die naar eten en zal dat nuttigen.
Bij een gevoel van dorst zoekt die naar water en zal dat drinken.
Als een mens seksuele gevoelens krijgt, dan zal die bij gelegenheid seksuele handelingen willen verrichten om aan die behoefte te voldoen.
Die gevoelens op zich zijn allemaal puur en goed.
De mens heeft zich daarnaast leren aanpassen aan de omstandigheden dat er met meerdere mensen samengeleefd moet worden. Dat niet ieders gevoelens altijd gelijk zijn en dat je rekening moet houden met elkaar.
Zodat we niet bij honger of dorst elkaars eten afpakken waardoor de ander niets meer heeft.
We zullen dit moeten delen naar behoefte.
Ook seksuele gevoelens kunnen heel verschillend zijn en we hebben door de tijd heen geleerd dat we die niet bij anderen mogen afdwingen.
Hoewel…
Laat juist dit nu het grote probleem zijn waar veel mensen na zo veel duizenden jaren nog steeds mee worstelen…
Waardoor seksueel (machts-) misbruik nog steeds bestaat en de hedendaagse maatschappij met een dikke laag van regels en wetten probeert om seksuele gevoelens te beteugelen.
Ik heb daarover geschreven in ‘Alle mensen zijn seksueel’.
De ‘cocon’ die onze natuurlijke seksualiteit tot een ‘angstcultuur’ heeft gemaakt.

Ik ben overtuigd dat dit niet goed is.

Daarom wil ik met dit document mijn (persoonlijke) visie geven op het ‘normale’, ‘goede’, ‘natuurlijke’ en dus ‘noodzakelijke’ van alle seksuele gevoelens.
Omdat ook dit zou moeten behoren tot een gezonde ontwikkeling van de mensheid.
Nu pas… Na duizenden jaren…

Bij voorbaat besef ik dat dit een (min of meer) utopisch document wordt.
Omdat er wezenlijk zo veel zou moeten veranderen in de denkwijze van miljarden mensen over de hele wereld! Op grote schaal zal realisatie van mijn visie vooralsnog onmogelijk zijn.
Toch geloof ik… nee, ik zeg zelfs WEET ik zeker dat dit kan groeien vanuit kleine gemeenschappen die zullen bewijzen hoe de mensheid ook in seksuele harmonie kan leven.
Zonder schaamte, angst, vooroordelen, stigma’s en ziekmakende frustraties.
Net zoals we allemaal (opnieuw) moeten leren hoe we verantwoord (duurzaam, biologisch) om moeten gaan met ons eten en drinken om gezond te kunnen blijven leven op deze planeet…
Zo zullen we ook moeten leren hoe we om moeten gaan met onze seksuele diversiteit.

Ik hoop dat ik met het schrijven van mijn overtuigingen ook anderen kan bereiken om hierdoor ten minste te gaan ‘overdenken’ hoe het ook zou kunnen. En eigenlijk zou moeten…

Kinderen en seks

Om niet weer te lang om de ‘hete brij’ heen te draaien en te vervallen in (voor sommigen) vaag gefilosofeer, zal ik direct met de deur in huis vallen.
Mijn visie met betrekking tot ‘kinderen en seks’.
Omdat een ‘betere wereld’ nu eenmaal begint bij een andere visie op de opvoeding zoals we die nu (meestal) gewend zijn.
Leren we onze kinderen namelijk te leven met angst?
Angst voor slechte mannen (en vrouwen!) die het willen misbruiken?
Angst voor het eigen lichaam? Angst voor seks?
Of leren we het dat die (jonge) seksuele gevoelens ‘normaal’ zijn?
Dat we juist zo jong mogelijk al leren dat het goed is om te genieten van het lichaam?
“Omdat het zo lekker is”?

Zoals ik al eerder had geschreven: het is een hardnekkig misverstand dat kinderen afgeschermd moeten blijven van seksualiteit tot ze daar (zogenaamd) aan toe zijn.
Kinderen zijn daar aan toe vanaf het moment dat ze geboren worden!
Alle mensen zijn seksueel. Kinderen dus ook!
Leer nu eens beseffen dat wij ze juist TEGENWERKEN en dus hinderen in hun gezonde ontwikkeling door ze af te schermen (wat we allemaal fout benoemen als ‘beschermen’) van seksuele invloeden.
Terwijl we die zelf (als ‘ervaren’ volwassenen) bewust onderdrukken als we kinderen krijgen.

Geef nu eens ruiterlijk toe:
Hoe beleefde jij seks voordat je kinderen kreeg?
Alleen in de donkere, hermetisch afgesloten slaapkamer?
Of deed je het gewoon zo het uitkwam en ook wel eens buiten het ‘heilige’ (ouderlijke) domein?
Op de bank voor de TV? Op de vloer… Op de keukentafel… In de tuin… Op het strand… In het bos… In de auto…
Altijd en alleen met die ene ‘partner voor het leven’?
Of hielden jullie als ouders wel van een heet feestje en beleefden jullie ook wel eens seks met meer mensen tegelijk?
Waren jullie altijd een oerconservatief stel of hadden jullie een ruimdenkend en ‘spetterend’ seksueel leven? Tot… er kinderen kwamen? En werd toen alles anders?
Omdat je die arme zielige kinderen toch immers moet beschermen?
Wat jammer… En wat verschrikkelijk verdrietig eigenlijk.
Want zo onthoud je kinderen van een normale gezonde (seksuele) verstandhouding die ze ook moeten leren!
Want waar gezonde en niet verdrukte harmonieuze seks wordt beleefd, daar heerst geen frustratie en angst of zelfs agressie. Daar heerst alleen de liefde!
Want seks is ook liefde!

Dit is ook een van de meest verspreide drogredenen over (ongeremde) seksualiteit:
Dat zou alleen maar om lust gaan en dat heeft niets te maken met ‘echte’ liefde.
Wat een absolute onzin!
Wie geen respect en liefde kan opbrengen voor een ander mens, beleeft niet de ware sensatie van liefdevolle seks en echt diep (ook spiritueel) genot!

Oh jawel, seks kan ook oppervlakkig beleefd worden met ‘slechts’ een orgasme als gevolg en mensen kunnen zich ook bewust afschermen van te veel diepere gevoelens.
Dat is een keuze. Net zoals we (slechts) eten om onze honger te stillen maar daar niet altijd echt van genieten.
Mensen kunnen dat. Meestal niets mis mee.
Daarom kan ‘sekswerk’ ook prima bestaan.
Betaalde seks om de ‘ergste honger’ te stillen.
Waar vooral mannen de meeste behoefte aan lijken te hebben…
Daar kom ik later nog op terug.
Maar in een harmonieuze, vriendschappelijke en liefdevolle omgeving wordt seks het beste en het mooiste beleefd.
En dit is iets wat kinderen al kunnen opvangen en (als vanzelf) daardoor leren.
Seks is lekker, mooi, gezond en… heel normaal!

Harmonie – Naaktheid en seks

Nu stel ik dus eigenlijk dat ouders zelf in eerste instantie het goede voorbeeld moeten geven.
Kinderen ‘imiteren’ en leren alles namelijk primair van de ouders of andere direct omringende verzorgers.
Ouders moeten af van hun schaamte en beginnen met zich ‘natuurlijk’ te gedragen.
Dus niet angstvallig een handdoek omslaan als je even tussen badkamer en slaapkamer moet rennen. En niet kinderachtig doen als je gezamenlijk gaat verkleden.
Maar… Dat valt nog niet mee voor heel veel ouders.
Vooral als ze zelf zo zijn opgevoed dat ze hun eigen ouders ook nooit naakt hebben gezien.
Ergens moet toch een begin zijn… En dat is met naaktheid.
Je kunt moeilijk een keer plannen om het op een bepaald moment uitgebreid te gaan vertellen als was het een les op school…
“Zo lieverd, niet schrikken hoor maar nu doet pappa zijn broek naar beneden en kan je zijn piemel zien.”
De impact die dit onnatuurlijke georganiseerde gedrag zal hebben, lijkt me toch wel logisch.
Het naakte lichaam moet voor een kind van een jaar of 4 toch al wel heel vertrouwd zijn.

In dat verlengde liggen seksuele handelingen.
Ouders die op een natuurlijke manier met naaktheid omgaan en beiden redelijk seksueel zijn ingesteld, zullen eerder geneigd zijn om af en toe spontaan seksuele handelingen met elkaar te verrichten.
Mag ik hopen dat stellen met jonge kinderen meestal nog steeds gek op elkaar zijn?
Dan zullen ze toch niet wachten met een tongzoen, intieme streling of zelfs even een liefdevol oraal spelletje tot kinderen op bed liggen?
Hoewel… Nu zal een meerderheid vermoedelijk zeggen: “Ja natuurlijk wachten we daarmee!”
Waarom? Omdat het niet ‘hoort’? Omdat je kind zal schrikken?
Waarom zal het schrikken? Daar denkt zeker een heel jong kind niet over na.
Ja, een al wat ouder kind van pakweg 5 jaar of ouder zal stomverbaasd zijn en mogelijk inderdaad gaan schrikken als het dat nog nooit eerder heeft gezien.

Zelf was ik naar schatting een jaar of 8 toen ik op televisie opeens een paar naakte vrouwen zag dansen (in wat later een ‘Fred Haché Show’ bleek te zijn) toen ik onverwacht uit bed de kamer in kwam. Ik schrok me lam!

Naakt en seks moeten in een ‘gemiddeld’ harmonieus gezin als vanzelf kunnen plaatsvinden.
Dat is al een heel grote verandering, waarvan ik vrees dat dit tegenwoordig nauwelijks gebeurt.
Ik heb er wel over gelezen in diverse artikelen uit de 70er jaren, uit de zogenaamde ‘hippie-tijd’.
En natuurlijk in de bekende seksboekjes toen… Maar dan kan iemand beweren dat dit een soort seksuele opruiing was, om zogenaamd (te) vrije seks te promoten en misschien wel seks met kinderen…
Dat zal voor bepaalde seksboekjes misschien wel opgaan maar ik doel hier ook op bladen van de NVSH en andere voorlichtingslectuur uit die tijd.

In de seksboekjes en in het algemeen in alle porno wordt seks natuurlijk primair en expliciet gepresenteerd. Daar is het ook voor bedoeld. Dat is geen voorlichtingsmateriaal voor kinderen!
En misschien ligt hier dan ook wel het kritische kantelpunt waarop elke goede discussie over ‘kinderen en seks’ fout loopt: veel mensen denken dat die zogenaamd progressieve groeperingen alleen maar bezig waren met hun eigen plezier en genot.
En dat kinderen altijd misbruikt worden als ze te open en te jong kennismaken met seks.
Dit is absoluut niet zo!
Wel moet elke ouder (en andere volwassene) goed beseffen en begrijpen hoe ver het kind zelf is in wat het kan begrijpen of accepteren als zijnde normaal.
Kinderen zijn tot een bepaalde leeftijd zelf nog helemaal niet toe aan seksuele handelingen.
Niet met hun eigen lichaam en dan zeker niet met dat van een ander of met een volwassene.
Maar… als het kind er wel al heel vroeg aan toe is en spelenderwijs kennis heeft gemaakt met seksuele handelingen met het eigen lichaam, dan kan het zo maar wel interesse tonen om ook iets met anderen te willen doen. Zelfs met volwassenen.
Als die volwassenen daar dan in mee gaan… plegen zij dan misbruik van het kind?
Ik vind dat niet. Mits het initiatief dan wel primair en voornamelijk van het kind uit gaat.

Wat mag een kind doen als het om seksuele handelingen gaat?

Dit is de hamvraag waar het om gaat.
Feitelijk zou ik willen zeggen: “Alles wat het zelf wil en fijn vindt.”
Dat is namelijk ook zo.
De meeste mensen draaien het om en veronderstellen dat het altijd (foute) volwassenen zijn die een kind verleiden, overreden of zelfs dwingen om bepaalde seksuele handelingen te verrichten.
De ellende is dat dit voor veel kinderporno ook opgaat.
Dat is vrijwel altijd in scene gezet en hoewel veel kinderen dan misschien vooraf al redelijk zijn getraind (ja dat kan ook…), is daarin meestal niets spontaans aan de orde en is het dus geen seksspel wat op initiatief van het kind wordt gespeeld.
Want dat kan wel degelijk.

Het is deels genetisch bepaald hoe snel kinderen seksuele gevoelens ontwikkelen.
Dit weigeren mensen soms aan te nemen maar het is toch echt wetenschappelijk aangetoond.
Als er dan ook nog eens open en eerlijk in het gezin wordt omgegaan met naaktheid en seks (zie vorige alinea) dan zal het al heel jong plezier kunnen beleven aan seksuele handelingen.
Wat natuurlijk altijd begint met spelen met zichzelf.
Dit leidt dan de eerste jaren nog niet tot orgasmes maar ook dit kan al prima optreden vanaf 6 of 7 jaar. Ook dit is meestal genetisch bepaald.
In seksueel vrije families, die ook nog eens gelijkgestemde vriendenkringen hebben, kan het dus prima voorkomen dat kinderen onder elkaar seksspelletjes spelen.
Vroeger werd dit het bekende ‘doktertje spelen’ genoemd.
Misschien noemen ze dit nog zo maar hoe het ook plaatsvindt; ze hebben soms gewoon zin om met elkaars lichamen te spelen.

Die ene stap verder: als ouders zelf seksspelletjes spelen en zich daarbij niet schamen door de aanwezigheid van kinderen, dan kan een samenspel zomaar spontaan gebeuren.
Daar is niets mis mee.
Kinderen weten dan immers niet beter of het is normaal!
Alleen als ze (meestal later) van anderen horen dat het verschrikkelijk slecht was en dat hun ouders misbruik hebben gepleegd, er eventueel zelfs hulpverleners of (nog veel erger) justitie bij betrokken worden, dan wordt een trauma in gang gezet.
Het is dus de (meestal later) opgedrongen wetenschap dat seksuele handelingen die ze hebben ervaren slecht waren.
In de door mij beoogde ‘nieuwe tijd’ – als naaktheid en seks genormaliseerd zijn in de maatschappij – zou dit helemaal niet meer kunnen voorkomen.

Fout gaat het meestal wel als het niet de kinderen zijn die het initiatief nemen maar volwassenen.
Dit is wat er tegenwoordig veelal plaatsvindt als het om zedenzaken gaat.
In onze huidige maatschappij zijn de kinderen meestal nog niet op een natuurlijke manier opgevoed en hebben nog nooit kennisgemaakt met seksspelletjes.
Vaak hebben ze zelfs hun eigen lichaam nog niet eens ontdekt om mee te spelen…
Als er dan een (meestal) bekend persoon komt die ze verleidt om seksuele handelingen te verrichten omdat “het zo lekker is” dan zal het misschien best wel toegeven.
Maar alleen omdat de persoon al vertrouwd is. Het is wel gek… en er is nog helemaal geen sprake van voelbaar plezier maar het zal wel goed zijn. Als de persoon blijk geeft van goedkeuring dat het kind het zo “goed doet” en dat het “zo lief is” dan voelt het zich nog trots ook misschien…
Maar dit is geen seksspel waaraan wederzijds plezier wordt beleefd!
En als het kind er dan later achterkomt (meestal door er uiteindelijk met iemand over te praten) dan komt de dubbele schok.
Er is blijkbaar iets heel ergs gedaan en de persoon heeft het vertrouwen beschadigd.
In dit soort situaties is altijd sprake van een onnatuurlijke machtsverhouding.

Over situaties waarin kinderen worden gedwongen door vreemden… al dan niet met geweld… behoef ik het hier niet te hebben neem ik aan. Dit zijn gruwelijke misdaden, gepleegd door zieke zielen met een zeer gebrekkig moraal besef.
Hoewel daar mogelijk ook een oorzaak is aan te wijzen door (slechte) ervaringen uit de jeugd.
Maar daar ga ik in dit artikel niet verder op in.
Hier wil ik het alleen hebben over een natuurlijke en gezonde ontwikkeling van seksualiteit bij kinderen, waardoor excessen zoals aanranding en verkrachting mogelijk zelfs voorkomen kunnen worden!

Maar is seks niet schadelijk voor kinderen?

Ook zo’n geworteld misverstand.
Heel veel ouders noemen hun jonge tieners van tussen de 10 en 15 jaar nog altijd ‘kinderen’ en zeker nog niet toe aan seks.
Weet dan dat in sommige landen (ja die bestaan nog steeds!) meisjes al vanaf hun 10e jaar worden uitgehuwelijkt en al kinderen kunnen krijgen!
Ze zijn dan nog klein maar seksueel zijn ze al volledig ‘functioneel’.
Seks is nooit schadelijk, mits er dus in acht wordt genomen wat het kind weet en wat het fysiek aan kan. Ik neem aan dat ik hier niet in al te beeldende details moet treden…

Als ik praat over ‘kinderen en seks’ dan doel ik op leeftijdsgebonden ‘spelletjes’ die kinderen al van jongs af aan kunnen doen. Van strelen, oraal tot voorzichtig inwendig experimenteren bij meisjes.
Een goede voorlichting is dan al noodzakelijk zodat het kind zich niet verwondt (bij vuile of te ‘scherpe’ voorwerpen) en dat het weet hoe ver het kan gaan.
De gedachten bij sommige ‘harde’ kinderporno waarbij mannen heel kleine kinderen (en zelfs baby’s…) penetreren zijn natuurlijk angstaanjagend. En ik vind: terecht.
Hoewel het best kan zijn dat deze gasten de kinderen al heel lang ‘getraind’ hebben met steeds grotere voorwerpen (dat kan want de vagina is een flexibel orgaan), is het geen ‘natuurlijke en gezonde’ ontwikkeling om een klein kind wat nog niet in staat is om zelf echt te genieten (nog geen orgasme mogelijk) al te gaan neuken… Dit is pure bizarre wellust van de bewuste mannen die dit doen. Als kinderen daar zelf aan toe zijn en al hebben ontdekt wat ze lekker vinden om te doen, dan is het vanzelfsprekend dat ze daar zelf om gaan vragen. Of daar uit de grond van hun hart mee in kunnen stemmen. Dat is het grote verschil.
En daarom ook zijn de meeste situaties waarin jonge meisjes al worden uitgehuwelijkt niet ‘normaal’ en ‘natuurlijk’. Hoewel dit dan wel in die bepaalde cultuur ‘genormaliseerd’ is.
Fysiek kan het dan misschien allemaal al wel maar de combinatie met echte harmonie, liefde en genot (van twee kanten!) ontbreekt meestal.

In ons eigen (progressieve?) Nederland wordt actieve seks meestal pas echt gedaan vanaf de periode dat meisjes naar de middelbare school gaan. Dus: vanaf zo’n 12 a 13 jaar.
Hier ‘schrikken’ dan veel ouders van… Maar dit is redelijk normaal.
Uiteraard nog steeds afhankelijk per persoon; het ene meisje is eraan toe, het andere nog lang niet.
Alles hangt af van het persoonlijke libido, de aangeleerde ervaringen in de jeugd en uiteraard de sociale omstandigheden.
‘Men zegt’… dat bijvoorbeeld Surinaamse en Antilliaanse jongeren al vaker seksueel actief zijn dan de Nederlandse… Zal mogelijk ook te maken hebben met de omgeving (temperatuur) in combinatie met een ‘vrijere’ sociale omgang.
Maar als je dus uitgaat van jongeren (ik noem ze echt geen ‘kinderen’ meer!) die na hun 12e jaar seksueel actief kunnen (en willen!) worden… Vind je het dan niet nog belangrijker dat ze ‘alles’ al zo’n beetje weten en hebben geleerd ruim voor die tijd?
De ouders die met hun kind van 12 jaar eens een voorlichtingsboek gaan lezen zijn naar mijn mening echt 5 jaar te laat!

Kinderen en seks dus… Jongens en meisjes zijn hierin gelijk?

Tot nu toe heb ik steeds over ‘het kind’ gesproken. Onzijdig dus en bedoel ik inderdaad beide omdat kinderen in beginsel nog gewoon gelijk zijn.
De ‘pure’ mannelijkheid of vrouwelijkheid komt meestal pas later, zo rond de puberteit.
Dit is dan ook het moment dat kinderen zich bewust worden van hun seksuele identiteit.
Of ze hetero, homo of… iets anders kunnen zijn.
In sommige gevallen kan dit best nog even duren zoals we nu steeds beter weten.
In dit artikel richt ik me dan toch liever alleen op het (ouderwetse?) ‘geijkte’ heteroseksuele aspect: de seksualiteit van meisjes die op jongens vallen en andersom.
Simpelweg omdat ik zelf heteroseksueel ben en daarin voldoende problemen heb ervaren om me daarop te willen richten.
Hoewel ik dan zelf misschien wel ‘andere’ gevoelens kan hebben… Maar juist die problemen uit mijn jeugd kunnen daar wel eens mee te maken hebben.

Om de bovenstaande vraag te beantwoorden: “Jongens en meisjes zijn gelijk?”:
“Absoluut niet!”
En dan heb ik het niet alleen over het duidelijk fysieke verschil tussen een piemel en een kut.
Hoewel die aanwijsbare fysieke verschillen ook een rol spelen in het totaal aan natuurlijke seksuele verschillen tussen jongens en meisjes.

Over dit onderwerp wil ik al heel lang een apart artikel schrijven en eerlijk gezegd is dit ook al in de maak. Ik krijg het maar niet af omdat dit zo diep gaat en ik er niet simpel vanaf kan en wil komen.
Dat artikel is meer psychologisch van aard en gaat voornamelijk over de ‘volwassen’ verschillen tussen mannen en vrouwen.
Hier wil ik dus alleen (korter) ingaan op de seksuele verschillen tussen jongens en meisjes.
Voordat ze volwassen zijn dus en dan te maken krijgen met andere (‘grownup’) problemen.

Op het moment dat de (seksuele) hormonen hun werk gaan doen in de jonge lichamen, wat we dan de puberteit noemen, beginnen de belangrijkste verschillen in seksualiteit op te spelen.
Dat gaat uiteraard niet plotseling. Hoewel het zich wel plotseling zou kunnen openbaren voor het gevoel van kinderen. Vooral bij jongens als ze hun eerste orgasme krijgen.
Vaak gaat dit nog niet gepaard met een zaadlozing maar de seksuele gevoelens beginnen zich nu echt te ontwikkelen.
Was het stijve piemeltje eerst nog goed voor een leuk spelletje wat alleen, met meisjes of met jongens soms samen gespeeld kon worden; nu begint zich een gevoel te ontwikkelen dat jongens zich bewust worden van de aantrekkingskracht van meisjes.
En eerlijk gezegd: dat is echt voornamelijk alleen bij jongens zo.
Terwijl de seksuele gevoelens van meisjes zich voornamelijk nog van binnen afspelen.
Zij kijken van nature niet zo naar jongens om daar opgewonden van te worden.
Meisjes kijken dan meestal naar ‘mannelijke’ factoren als ‘stoer’, ‘grappig’, ‘slim’ of gewoon ‘aardig’ als ze wat voor jongens beginnen te voelen. Seks komt daar meestal nog niet bij kijken.
Terwijl jongens… ja ik zal het toch eerlijk moeten zeggen… toch al vrij snel kijken naar ‘dat leuke smoeltje’, ‘die lekkere kont’ en ‘die al zichtbare of juist al grote borsten’ van leuke meisjes.
Jongens zijn… (hoe zeg ik dat verdomme nou netjes…) sneller geneigd om vanuit hun piemel te denken. Mooier kan ik het niet maken…
Jongens (en later dus ook ‘volwassen’ mannen) zijn in seksueel opzicht gewoon veel simpeler.

Dit is evolutionair (en dus ‘natuurlijk’) gewoon zo bepaald!
Zodat het menselijk ras zich nu eenmaal eenvoudig kan voortplanten:
Een man wordt eenvoudig opgewonden en kan op simpele wijze een vrouw penetreren en bevruchten. Voor de voortplanting telt het niet echt of beiden daar evenveel ‘plezier’ aan beleven.

Als je mij vraagt of ik weet hoeveel kinderen er nu geboren worden die in wederzijds ‘orgastisch geluk’ verwekt zijn… Dan moet ik het antwoord schuldig blijven maar ik vrees dat dit misschien minder is dan 50%.
Hoe vaak lees je in deze (‘moderne’) tijd geen artikelen van en over vrouwen en de ‘openbaring’ van hun specifieke erotiek? Over de ‘pas ontdekte’ functionele clitoris? Die “veel meer blijkt dan dat ene ‘knopje’ bovenaan de schede”?
Hoe weinig bleken we tot heden algemeen te weten van de vrouwelijke seksualiteit?
Dit is het grote verschil waarmee we heden ten dage nog worstelen!
Hoe kan het dan anders dat seksualiteit in zijn totaliteit nog niet optimaal wordt beleefd?
Omdat er zo grote verschillen zijn tussen de mannelijke en de vrouwelijke seksualiteit.

Dit begint dus gewoon al bij de jongeren. En kinderen die ontdekken wat ze ‘lekker’ vinden.
Wat dat betreft is het toch eigenlijk niet zo gek meer om te beseffen dat jonge (stoere) jongens alleen maar kunnen denken aan kutjes en (misschien al) kontjes om hun piemel in te kunnen steken?
Of natuurlijk in de mondjes want meisjes moeten natuurlijk ook lekker kunnen pijpen…
Dat is (een beetje ‘zwart/wit’) schoolpleinpraat vanaf groep 8 t/m de eerste klassen van de middelbare school. Gemiddeld en generaliserend.
En natuurlijk vanuit een jongenshoofd gedacht en bedacht.
Omdat ik niet kan bedenken wat er in een meisjeshoofd omgaat…
Maar dat ook in bepaalde meisjesgroepen ‘stoer’ over jongens wordt gesproken lijkt me wel logisch. Gewoon… omdat ze merken dat dit jongens behaagt. En ja… ze moeten toch ook iets met die opeens opborrelende hormonen en verliefdheden…
Ze leren als vanzelf dat ze snel aandacht krijgen van veel jongens als ze meer ‘de slet’ uithangen en dus zogenaamd makkelijk te versieren zijn.
Behalve als ze van nature een schoonheid zijn… Dan hebben ze weinig meer nodig dan alleen hun glimlach…
Sommige meisjes zijn dan misschien naïef maar zeker niet dom of gek als ze zich op die manier wel eens laten verleiden tot (oppervlakkige) seks.

Dit is (generaliserend dus!) min of meer het dagelijkse seksuele gedrag van (jonge) pubers.
Omdat… en daar gaan we weer… ze niet op tijd of niet genoeg al hebben geleerd hoe ze seksueel met elkaar om zouden moeten gaan, als het eenmaal zo ver is dat de hormonen hun werk gaan doen.

Die (grote) verschillen tussen jongens en meisjes hadden ze al eerder kunnen weten en mee leren omgaan. Oppervlakkige seks hadden ze al kunnen doen voordat de (min of meer) echte lustgevoelens zich beginnen te vormen. In combinatie met de eerste echte liefde.
De fysieke seksuele gebruiksaanwijzing hadden ze al moeten kennen voor hun puberteit.
Dan zouden die verschillen nu niet meer uitmaken en (eventueel) tot excessen leiden.
Althans een flink stuk minder…

Seks moeten kinderen leren net als eten en drinken

Kunnen kinderen alles al eten vanaf hun 5e of 6e jaar?
Nou… ‘kunnen’ misschien wel maar meestal ‘lusten’ ze dan nog niet alles.
Gezond en dus gevarieerd eten en drinken moeten we ze leren als volwassen en ‘ervaren’ ouders en verzorgers.
De beste les is dan uiteindelijk meestal wel één (gezonde) pot te koken, die we de kinderen langzaam maar zeker leren eten al dan niet iets aangepast met wat lekkere dingen ernaast of voorzien van een smaakmakend sausje. Om langzaam aan samen hetzelfde te gaan eten.
Net als gezond leren eten moeten kinderen ook leren gezond seks te beleven.

Is het in de jongere jaren uiteraard nog slechts een ‘zien’ wat ouders doen op seksgebied, langzaam maar zeker gaan ze zelf ook seksspelletjes doen en zullen ze het beste leren genieten als ze dit samen gaan doen met anderen. Ook… met volwassenen die ze vertrouwen.
Zo kom ik weer terug op wat ik eerder stelde:
Afhankelijk van de leeftijd en eigen persoonlijke interesse zal een kind zelf aangeven wat het graag wil doen.
Als het dus al eens heeft gezien dat ouders elkaar oraal bevredigen, dan is het op een zeker moment helemaal niet zo vreemd als je dat als ervaren ouder voordoet bij je kinderen en ze leert daar plezier van te beleven.

Op oudere websites en gerichte kanalen op de sociale media heb ik wel eens geschreven dat ik weet van moeders die hun jonge dochters van onderen likten om te laten voelen hoe lekker dat kan zijn.
Ik werd (uiteraard?) verguisd en beschuldigd van incest-promotor en pedofiel.
Want van (je) kinderen blijf je af! Zeker seksueel.
Toch zat ik dit niet bewust te provoceren! Omdat ik vanuit directe bronnen weet dat dit echt is gebeurd!
Zelf heb ik hier (helaas) geen ervaring mee. Het is alleen iets wat wel degelijk bestaat en wat ik juist goed vind als deel van de seksuele opvoeding.

Eigenlijk al mijn hele (volwassen) leven ben ik bewust geweest en alleen maar steeds meer geworden van het feit dat de meeste kinderen niet voldoende (of vaak zelfs helemaal geen) seksuele opvoeding krijgen.
Zeker vroeger maar tegenwoordig meestal ook nog wordt er gewoon helemaal niets tegen kinderen verteld en krijgen kinderen ook helemaal niets van seks te zien.
Tot ze het zelf (toevallig) tegenkomen op internet…
Laat staan dat ze al jong seksuele ervaringen beleven.
Wat juist het allerbeste zou zijn om daar later meer zelfbewust van te worden en dus meer kans te maken op fijne en gelukkige relaties. Ook seksueel.

Toen ik ruim 20 jaar geleden mijn website maakte over seks, met daarop een overzicht van alle soorten en vormen van seksuele beleving die ik maar kon bedenken (inclusief seks met kinderen…) handelde ik vooral uit frustratie.
Omdat ik zelf vanaf mijn kindertijd al sterk verlangde naar seksueel contact en ik dat niet kon krijgen. Maar ook omdat het om mij heen stelselmatig werd verzwegen en verstopt in de (foute) taboesfeer. Over seks werd niet gesproken! En dat mocht ik zeker niet zien. Laat staan doen…
Dat komt pas als je ‘groot’ bent… Tja…
Daarom ‘ontplofte’ ik bijna als opgroeiende puber met ‘grensoverschrijdend gedrag’ als gevolg.
En een juist overmatige drang naar commerciële seks en porno.
Op mijn website schreef ik daar toen over.
En ik maakte een soort ‘manifest’ – een document met de titel:
‘Verklaring met betrekking tot de goedkeuring van kindersex’
In mijn artikel ‘Mijn misdaad’ noemde ik dit even omdat het aan de orde kwam in mijn proces.
Justitie legde dit uit als een bewuste promotie van ‘kindermisbruik’ en het ‘normaliseren’ van kinderporno, wat ik dan zogezegd zo veel op mijn harde schijf had staan.
Die ‘verklaring’ leek verloren te zijn gegaan toen ik mijn website zelf na de aanhouding had gewist.
Maar een kopie van die website was ook opgenomen in mijn dossier!
Naast het navigatiemenu waarin ook ‘kindersex’ voorkwam, naast alle andere categorieën, een uitvoerige beschrijving van de afbeeldingen die ik had geplaatst, ook een kopie van de ‘verklaring’.
Helaas niet helemaal compleet (de laatste pagina ontbreekt) maar wat is overgebleven bevat wel de meest essentiële informatie die mijn visie op dat moment weergaf.
Voor het eerst link ik dit document dan ook hier… in het document dat mijn visie 20 jaar later opnieuw weergeeft.

Commentaar met de kennis van nu

Als ik die ‘verklaring’ nu teruglees, dan schaam ik me natuurlijk wel een beetje… 😛
Maar op dat moment had ik de traumatische ervaring van de aanhouding, de veroordeling en alles daarna nog niet meegemaakt.
Ik had mijn eigen gevoelens nog lang niet onder controle. Ik worstelde daar nog steeds mee!
Door de zich openbarende ziekte van mijn partner, de diverse groeiende problemen rondom werk en het gezin, groeide mijn seksuele frustratie weer opnieuw.
En weer gaf ik de schuld aan mijn gebrekkige seksuele opvoeding, die ik de schuld gaf dat ik weer in de porno dook.
Maar mijn eigen gevoelens begreep ik toen nog steeds niet.
Dit is nu het grote verschil: nu begrijp ik mezelf veel beter.
Nog steeds klopt het van die gebrekkige opvoeding.
En natuurlijk blijft mijn totale pakket aan seksuele ervaringen een opeenstapeling van teleurstellingen en krampachtige pogingen om seks te beleven.
De basis blijft dus gelijk en correct. Daar sta ik nog steeds achter.
Wel moet ik natuurlijk een duidelijke nuancering aanbrengen bij mijn ‘pleidooi’ voor het “ook plaatsen van kindersex” op mijn website. Ik probeerde dit toen te verklaren uit oogpunt van de ondersteuning van de seksualiteit van kinderen. Niet beseffend dat ik hiermee feitelijk hetzelfde deed als alle andere (soms commerciële) websites toen: het verspreiden van kinderporno.
Als ik toen echt had geweten welke risico’s ik liep, had ik dit nooit gedaan en het vermoedelijk bij de tekst alleen gelaten.
Ik probeerde het te laten zien vanuit een standpunt dat de seks op een ‘verantwoorde’ wijze had plaats kunnen vinden en dat ik dit ondersteunde.

Dat is overigens nog steeds de manier waarop ik kan kijken naar seks van en met kinderen, ook in de porno. Ik probeer me voor te stellen dat de kinderen (en jonge tieners) er ook echt plezier aan beleefden.
En ik ben ook nog steeds van mening dat dit wel degelijk mogelijk is; seksspelletjes waaraan kinderen met plezier deelnemen.
En dat die ook hier en daar wel bestaan. Maar dan zonder camera.
Want ik heb daarover ook wel eens een opmerking gelezen van een vader:
“Zoiets doen wij ook geregeld. Alleen is er geen hersencel in mijn hoofd die er aan zou denken een camera neer te zetten! Die opnamen zouden eeuwig kunnen gaan rouleren op het internet en ‘darkweb’!”
Vrijwel alle erotische opnamen en porno met kinderen zijn door mensen gemaakt die ofwel geld ruiken, ofwel getuigen van een grenzeloze domheid of beschadigd mensbeeld. Zeker in deze tijd.
In de 70er jaren nog niet… Toen heerste er toch echt ook nog een andere progressieve stroming.
Maar toen bestond er ook nog geen internet.
En was de seksuele moraal nog niet zo zwaar onder ‘beschermende’ regels en wetten begraven…

In die ‘verklaring’ had ik dus wel al goede ideeën over een betere en gezondere seksuele opvoeding voor kinderen en als gevolg van die betere basis meer ruimte voor en normalisatie van ‘kinderlijke seksualiteit’. Ook als daar volwassenen bij betrokken zijn.
En daarnaast had ik toen natuurlijk ook al een veel beter beeld van de seksuele geaardheid die ‘pedofilie’ is. Daar heb ik al een groot artikel over geschreven.
Dit standpunt zou ik letterlijk nu nog zo over kunnen nemen.

In zijn algemeenheid zou ik alles nu dan wel iets anders schrijven…
Ik bemerk dat mijn schrijfstijl door de jaren heen ook wat ‘volwassener’ is geworden…
Misschien komt het doordat ik toen jaren niet meer echt veel had geschreven en ik nog maar net was begonnen op internet… 😉

Maar wat nu met die ‘andere’ gevoelens?

In eerdere artikelen over seksualiteit heb ik altijd steeds eerlijk aangegeven dat ik me ‘100% heteroseksueel’ voel. Ik val op vrouwen. Poehee… Spannend nietwaar?
Volgens mij zijn er wel meer mannen die net als ik op vrouwen vallen. Geloof ik… 😉
Toch noemen sommige criticasters me steeds een ‘pedo’ als ik me weer eens positief uitspreek over kinderen en seksualiteit en dat ik seksueel (ook) opgewonden kan raken als ik minderjarigen naakt of seksueel actief zie. Destijds dus ook kinderporno… Dat is gewoon zo. Ik ga daar niet over liegen.
Hoewel ik vermoed dat er meer mensen zijn die dit ook zo kunnen voelen maar die dat nooit zullen durven toegeven… Puur ter zelfbescherming natuurlijk.
Daar maak ik me nu echter niet meer druk om.
Ik weet wat voor soort mensen dit zeggen en hoe fout de publieke opinie is geïndoctrineerd door onvolledige of gewoon slechte berichtgeving in de media.
Maar ook feitelijk klopt het natuurlijk helemaal niet.
Een pedofiel heeft een voorkeur voor ‘prepuberale’ kinderen dus kinderen meestal jonger dan 12 jaar. De ‘echte’ pedofiel kan dus niet echt gemeend seksueel plezier beleven met een volwassene.
Hoewel ik al heb gezegd dat er ook iets als ‘oppervlakkige seksualiteit’ bestaat, dus puur lichamelijke seks zonder de gevoelens daar al te zeer in te betrekken. Dat kan heel goed.
Zo zijn er volgens mij ook heel veel ‘pedofielen’ die een normaal gezinsleven hebben, compleet met eigen kinderen, waarvan niemand ook maar iets weet van diens geaardheid.
Net zoals vroeger homofielen die niet ‘uit de kast’ durfden komen, gewoon getrouwd waren met een vrouw en daarmee kinderen hadden… Dat kan dus.
Toch verloochenen zij dan hun diepste gevoelens. Ze zetten die ‘buiten spel’.
Ze ‘acteren’ in de liefde. In ieder geval in de ‘seksuele liefde’.
Ik vind dat eigenlijk niet zo goed. Dat is tegennatuurlijk en gewoonweg ongezond.
Maar ik weet zeker dat er misschien wel miljoenen mensen rondlopen die op deze manier de liefde ‘acteren’ en hun werkelijke gevoelens onderdrukken.
Alleen maar omdat de ‘massa’ – de meerderheid in de maatschappij, die gezamenlijk de geldende moraal bepaalt – hun werkelijke gevoelens niet kan begrijpen en zelfs niet kan accepteren.
Net zoals homo’s vroeger helemaal niet geaccepteerd werden en nu wel maar nog steeds door sommige bevolkingsgroepen worden veracht en gediscrimineerd.
Pedofielen worden massaal helemaal niet geaccepteerd omdat die worden geassocieerd met ‘kindermisbruikers’.
Terwijl 80% van het misbruik van kinderen gebeurt door mensen die volgens de statistieken geen pedofiele geaardheid hebben.
Van al die statistieken en onderzoeken weet ik verder helemaal niks meer dan wat iedereen via de media kan vinden maar wat ik wel zeker weet is:
In alle ‘psychologische en wetenschappelijk bewezen wijsheden’ is nog lang niet duidelijk hoe het zit met menselijke gevoelens. Die zijn namelijk niet meetbaar!
En hoe ver ze ook zijn in het ontleden van ‘DNA’… ze hebben nog geen stukje gen ontdekt wat aangeeft of iemand een bepaalde seksuele geaardheid heeft. Of niet…
Ze gaan bij het accepteren van homofielen (m/v) uit van bepaalde zichtbare gedragingen en uitlatingen van de personen zelf die aangeven dat ze bepaalde gevoelens hebben…
Oh ja, misschien hebben ze tijdens onderzoeken geconstateerd dat homofiele mannen een stijve kregen bij het kijken naar naakte mannen en niet bij het kijken naar naakte vrouwen…
Verzin maar iets dergelijks.
Kort gezegd: het menselijke gevoel is ongrijpbaar en onbegrijpelijk.
Toch zorgt dit gevoel wel voor die onbewuste opwinding die een mens krijgt door het kijken naar bepaalde erotisch geladen beelden of situaties. Of door het geconfronteerd worden met bepaalde personen in de directe nabijheid, zoals tijdens aanrakingen.
Het gevoel kan op vele manieren beïnvloed worden.
Maar is dit dan fout?
Mag een mens veroordeeld worden omdat die geil wordt van bepaalde andere mensen of situaties?
Is dat niet net zoiets als het ‘veroordelen’ van iemand die nog steeds honger heeft als die al zijn eten net op heeft gegeten. “Ja, dan moet je maar even aan wat anders denken. Je maag zit vol dus je kan geen honger hebben.”
Tuurlijk… Op ons gevoelscentrum zit een schakelaar die we desgewenst even uit kunnen zetten…

Gedachten zijn te veranderen.
Maar gevoelens niet. Die kun je uiteraard wel met je verstand, discipline en wilskracht negeren.
En ondanks je honger dan maar weglopen. Tot er weer nieuw eten op tafel komt.
En ondanks je geilheid voor dat mooie jonge meisje daar verder niets mee doen. Glimlachen en doorlopen. Dat kan meestal prima.
Maar de basis zal nooit verdwijnen. Dat kan niet ‘genezen’. Gevoelens zijn geen ziekte!
En gevoelens zijn ook geen misdaad. Nooit!

Alle mensen worden geboren met een flink aantal fysieke en mentale eigenschappen.
Een zeer belangrijke eigenschap die mensen in staat stelt om überhaupt met andere mensen te kunnen samenleven is het ‘gezonde verstand’. Het denkvermogen.
Waarmee we kunnen bepalen of we bepaalde handelingen wel of niet zullen of kunnen uitvoeren.
We kunnen moeilijk allemaal hetzelfde ‘leuk’ vinden. Allemaal houden van hetzelfde.
En allemaal dezelfde gevoelens delen. Onmogelijk.
We hebben wel al millennia lang geleerd om elkaar steeds beter te respecteren.
Anders zouden we nu nog elk ‘anders voelend’ mens willen vermoorden.
Geen mens op aarde zou nog veilig zijn voor zijn (‘natuurlijke?’) ergste vijand: de mens.
Feitelijk bestond een dergelijke situatie heel erg lang op aarde! Volkeren die elkaar niet konden begrijpen en accepteren en daarom altijd en eeuwig bevochten.
Door de geschiedenis heen zijn die harde scheidslijnen tussen volkeren echter vager geworden.
We hebben geleerd dat volkeren ook in vrede naast elkaar kunnen leven.
Hoewel we er nog altijd niet echt uit zijn… Er blijven tot op heden onoverbrugbare verschillen en (mondiale) conflicten. Het integratieprobleem in ons eigen ‘progressieve’ landje laat ik dan ook maar even buiten beschouwing…
Het valt niet mee om alle ‘andersvoelenden’ te begrijpen laat staan respecteren.
Toch is dit wel een mondiaal streven!
In de ‘ideale wereld’ – een utopische wereld? – bestaan geen conflicten meer; geen oorlogen.
Daarin respecteert iedereen elkaars (‘andere’) gevoelens en levensvisie.

Waarom dan toch nog altijd die haat tegen mensen met ‘andere seksuele gevoelens’?
Ze doen daar meestal niemand kwaad mee.
Net zoals niet elke Christen een potentiële moordenaar is van een Moslim.
Elke blanke haat blijft voelen voor elke donkere mens…
Elke hetero de homo’s zou willen vermoorden.
En andersom…
En natuurlijk niet te vergeten: dat elke hetero man alle vrouwen zou willen aanranden, verkrachten en vermoorden. Dit zou je moeten geloven omdat de meesten ook geloven in:
Dat elke ‘liefhebber’ van minderjarigen deze zou willen aanranden, verkrachten en vermoorden… Want dit is wat de massa beweert over volwassen mensen die seksuele gevoelens kunnen hebben voor minderjarigen.
Dit is complete bullshit!

Ik kan hier niet vaak genoeg op blijven hameren.
Omdat de ingebakken ‘haat’ zo verschrikkelijk fout en mensonterend is!

Vrijwel de meeste mensen hebben (gelukkig!) een goed ingebakken gevoel van menselijk respect.
Ze koesteren het leven en zullen niet snel ander leven kwaad aandoen.
En als het om kinderen gaat: vrijwel de meeste mensen houden van kinderen.
Of begrijpen dat je een kind sneller bang kan maken, angst kan aanjagen en misschien zelfs een trauma kan aandoen als je het confronteert met ‘slechtheid’. Met agressie, geweld en misbruik.
Overal komen echter ‘zieke’ of ‘mentaal beschadigde’ zielen voor.
Zoals in bepaalde bevolkingsgroepen in oorlog waar kinderen massaal worden verkracht en vermoord… Deze mensen hebben het grootste deel van het menselijke respect blijkbaar verloren…
Maar gelukkig komt dat in een landje als Nederland niet voor.
Ook de mensen met ‘andere gevoelens’ voor kinderen en overige minderjarigen hebben hier vrijwel altijd een goed gevoel van menselijk respect.
Ze houden ook van kinderen. Zullen ze dus NOOIT kwaad willen aandoen!
Ondanks hun (‘andere’) seksuele gevoelens zullen ze hun gezond verstand gebruiken en kinderen nooit proberen te verleiden tot handelingen waar ze nog niet aan toe zijn.
En dus nooit angst aanjagen en een trauma bezorgen.
Dit is gewoon de absolute meerderheid van alle mensen met ‘andere gevoelens’!

Persoonlijke gevoelens en dus… ‘Mijn visie’

Dan ga ik nu (nog) dieper in op mijn eigen persoonlijke gevoelens.
Alsof ik daar nog niet voldoende over heb geschreven… Maar ik besef dat het meestal allemaal niet aankomt, ook al zeg ik het 3, 4 of 5 keer… Dan nog maar een ‘6e’ keer… 😉

Ik heb dus al gezegd dat ik ‘seksuele gevoelens’ kan hebben voor vrouwen van vrijwel alle leeftijden. Hoewel ik dan eerlijk moet zijn… Dat wordt toch echt minder bij het kijken naar naakte vrouwen ver boven mijn eigen leeftijd… Hoewel ‘omaseks’ ook een bepaalde categorie is in de porno… Daar heb ik echt niet zo veel interesse voor.
Eigenlijk zie ik mijn hele leven al het liefst jonge vrouwen met nog zo ‘zuiver’ mogelijke lichamen. Dus geen rimpels, buikjes, hangende slappe tieten, ‘flubberkont’, etc.
Een mooi strak en glad lichaam heeft mijn voorkeur.
Ook grote borsten hoeft van mij niet. Ik kijk toch het eerst graag naar een mooi kontje…
Niet te dik! Niet te plat. Gewoon… lekker rond en ‘grijpbaar’. 😉
Borsten zijn mooi als ze in verhouding zijn. Liefst niet van die (kunstmatig) opgeblazen ballen!
Dat stoot mij juist weer af. Ik zie nog liever kleine of geheel geen borsten dan van die buitenproportionele meloenen… 😛

En dan de vagina. Tja… Ik noem dat altijd de ‘gouden driehoek’. De ‘lusthof’ waar natuurlijk alles om draait. Dat zouden vrouwen zelf ook allemaal eens moeten beseffen!
De vagina (in zijn totaliteit, dus van binnen en van buiten!) is zo’n uniek menselijk orgaan wat voor mij het mooiste is in de hele wereld. En het meest seksueel opwindend uiteraard.
In mijn verzamelingen van porno had ik altijd een aparte map die ik ‘KUT’ noemde.
Met daarin honderden close-ups van allerlei soorten vagina’s; meestal wel blanke…
Sorry, ik kijk primair toch altijd het liefste naar blanke vrouwen.
Niet dat mooie oosterse vrouwen niet sexy zijn, of de echte ‘zwarte’ vrouwen onaantrekkelijk.
Die vind ik ook allemaal mooi! Maar ik praat hier dan even over mijn grootste voorkeuren.
En dat zijn dan de blanke kutjes. Met of zonder beharing… Hoewel…
Mijn voorkeur gaat dan toch ook weer meestal uit naar kale kutjes of waar alleen een mooi gestileerd bosje schaamhaar boven staat. Sommigen hebben daar een mooi driehoekje van gemaakt, een streepje of zelfs een hartje. Prima! Maar laat de kut zelf liefst kaal zijn.
Dat likt eerlijk gezegd ook prettiger… Als ik niet steeds schaamhaartjes uit mijn mond moet halen, dan vind ik het langdurig beffen echt veel fijner.
Misschien dat daarom die zogenaamde ‘pornokut’ wel is ontstaan?
De hedendaagse pornomodellen hebben immers meestal kale kutjes?
Men noemt dat een (slecht… porno is nooit goed… 😛 ) opgedrongen modeverschijnsel maar volgens mij is het ook voor de vrouwen alleen maar praktisch als die plek niet gehinderd wordt door beharing als ze (veelvuldig) lekker bezig zijn met seks.
Het is echter voor veel vrouwen een hele klus om dit glad te houden en vooral als ze een gevoelige huid hebben, vaak een langdurige en geduldige klus, om verwonding te voorkomen…
Dat vrouwen er dus voor kiezen om niet die moeite te doen, ook al zijn ze gek op seks, kan ik me goed voorstellen. Dan hoop ik wel dat ze het een beetje bijhouden om ‘wildgroei’ te voorkomen.
Daar kicken tegenwoordig veel mannen (die graag beffen) toch een beetje op af, zo ook ik.

Maar goed, die voorkeur dus voor de kale vagina…
Misschien heeft dit bij mij ook wel iets te maken met mijn liefde voor de jongere vrouwen; ook de minderjarige.
Op een of andere manier trekken de jongere vrouwelijke lichamen mij het meeste aan.
Net zoals de meeste mensen soms het meest kunnen genieten van jonge (voorjaars-) planten en bomen, met frisse groene kleuren en bloemen in de knop die op springen staan om hun prachtige kleuren te vertonen? Daar geniet ik ook meestal van, in het voorjaar.
Meer dan van de goudbruine kleuren van het najaar… Terwijl anderen juist daarvan genieten.
Ook dit is een persoonlijk verschil.
Jonge meisjes doen mij misschien onbewust terugdenken aan mijn eigen kindertijd en jeugd. Die ik grotendeels vergeten ben maar waarin ik al op vrij jonge leeftijd kon genieten van het (mijn) naakte lichaam. Ik wilde zo graag naakte meisjes zien! Noem het een obsessie… Ik noem het een grenzeloos, bijna sprookjesachtig, verlangen naar blote meisjes om te zien en… om aan te raken.
Om te strelen over hun mooie jonge gladde lichaam tot aan hun mooie zachte kutje…
Waar ik dan al zo jong als ik was aan zou willen likken…
Misschien omdat ik dit had gezien in die ‘vieze’ boekjes van mijn vader?
Vermoedelijk had dit enige invloed, zeker toen ik deze later in mijn puberteit continu bleef lezen. Maar ik heb toch wel meer jongens zien kijken in die boekjes… Dat vonden ze vrijwel allemaal wel leuk en sommigen wilden meer maar de meesten lachten en deden daar verder niks mee.
Mijn gevoelens waren al heel jong zeer sterk gericht op het seksuele aspect van meisjes.
Was ik met 12 jaar al zodanig gefrustreerd dat ik daar ‘ziek’ of beschadigd van ben geraakt?
Hoewel ik hier geen sluitend antwoord op kan geven, geloof ik hier niet in.
Ik ben blijkbaar geboren met een latent sterk op seksualiteit gericht gevoel.
Wat bij mij op latere leeftijd wel heeft geleid tot frustraties omdat ik er in heel mijn omgeving niets mee kon, werd tegengewerkt en –gesproken en omdat ik vanwege mijn persoonlijke karaktereigenschappen moeilijk contacten kon maken.

Laat ik overigens voorop stellen dat die ‘primaire’ seksuele gevoelens niet meespelen wanneer ik ‘in het echt’ contact met mensen probeer te maken. Uiteraard was en ben ik altijd 100% bewust dat dit niet iets was waar je direct over begint tijdens een kennismaking!
Hoewel ik een enkele keer tijdens mijn pogingen om contacten te leggen via relatiebureaus (voordat ik mijn latere partner ontmoette) wel even had geprobeerd om bij het benoemen van mijn ‘liefhebberijen’ ook mijn seksuele eerlijk te noemen. Dat vonden de meeste vrouwen echter lomp en afstotend… “Daar begin je toch niet over tegen een vrouw!”
Dus heb ik dit daarna voortaan maar verzwegen… Jammer dat er niet begrepen wordt dat een meerderheid van mannen dit meestal verzwijgt… 😛

Mijn gevoelens waren dus altijd al wel vrij sterk op seksualiteit gericht.
En dan in het bijzonder op de vrouwelijke seksualiteit.
Maar nog nooit in heel mijn leven heb ik ook maar de neiging gehad om dit bij vrouwen af te willen dwingen. Ook niet bij kinderen. Dat durfde ik niet alleen; ik vond dat altijd onpasselijk.
Zelfs het in het gezelschap van louter (jonge) hitsige mannen kon ik me nooit laatdunkend uitlaten over ‘meiden’. Hoe geil ik ze ook vond. Waar andere mannetjes altijd de meest gore seksuele grappen konden maken en over die ‘lekkere collega’ spraken als was ze een (domme) koe die nodig gemolken moest worden… Daar hield ik altijd mijn mond. Vaak schaamde ik me voor mijn mannelijke collega’s…
In heel mijn wezen kwam nooit op om me minderwaardig te gedragen tegenover vrouwen, van welke leeftijd dan ook.
Net als met ongewenste aanrakingen… Of (bijna) aanrandingen. Komt niet in me op.
En hoewel de neiging best wel eens in me op kwam om bijvoorbeeld zo’n lekker kontje in het voorbijlopen stiekem (zogenaamd ‘per ongeluk’) aan te raken… Ik durfde dat nooit.
Meestal hoopte ik op een soort wonder dat mooie meiden zelf per ongeluk te dicht tegen me aan liepen waardoor mijn hand een fijn plekje kon aanraken…
Het hield me vroeger wel vaak bezig. Maar daar was ik nooit op uit.
Het exhibitionisme was een puur zelfstandige uiting waar ik van genoot.
Hoewel ik natuurlijk hoopte op positieve respons, verwachtte ik dat nooit.
Ik wist altijd al dat meisjes daar heel anders naar kijken en helemaal niet zitten te wachten op een vent die zijn stijve penis laat zien…
Terwijl de meeste mannen (en zeker ik…) helemaal uit hun dak zouden gaan als een (mooie) meid opeens haar broek zou laten zakken om haar kutje te laten zien en zelfs te vingeren…
Oef… Waarom zijn mannen en vrouwen zo gruwelijk verschillend in hun basale gevoelens…

Porno als surrogaat

Over de invloed van porno op mijn (persoonlijke) visie over seksuele gevoelens heb ik het al een beetje gehad.
Ik sluit dus absoluut niet uit dat de tamelijk grote consumptie van porno gedurende bijna 20 jaar mijn opvattingen over seks mede heeft beïnvloed. Toch zie ik dat niet als de enige oorzaak.
Zoals ik net al aangaf: ik had al jong seksuele interesses en de afbeeldingen van naakte vrouwen in magazines, seksboekjes en later porno hadden hierdoor een extra grote aantrekkingskracht op mij.
Zoals anderen helemaal ‘wild’ kunnen worden van auto’s en daarvan alles willen zien en beleven wat los en vast zit… ik had dat met naakte meisjes en porno.
Hoewel het me regelmatig ook frustreerde… Zo veel mensen in de wereld beleven dus (soms) dagelijks de wildste seks en zo veel mannen hadden misschien wel honderden mooie meiden aangeraakt en er seks mee gehad… en ik? Noppes. Nul-komma-nul.
Zelfs toen ik regelmatig mooie naakte vrouwen voor mijn fotocamera had (waar sommigen zogenaamd ‘jaloers’ op waren), frustreerde het me vaak omdat ik ze natuurlijk nooit aan mocht raken.
Alles wat ik deed met seks, porno en fotografie was passief.
Een surrogaat voor echt lichamelijk contact waar ik zo zielsveel naar verlangde.

Poeh… Best wel zielig he… ikke… 😛
Nou ja… Mijn dagelijkse leven bestond natuurlijk nooit alleen maar uit ‘zielig gefrustreerd zitten zijn’ en hele dagen rukken op porno… Mijn God! Ik had wel andere dingen aan mijn hoofd!
Naast mijn (gewone) werk had ik gelukkig ook een andere prominente hobby waar ik naar verhouding het meeste van mijn vrije tijd in stopte: de radio.
Jarenlang was ik een enthousiaste d.j. met een eigen thuisstudio waar ik heel vaak in bezig was.
Of ik draaide extern bij collega’s, ging ik naar meetings, feestjes (van piraten) of zocht ik ander ‘gewoon’ vertier bij vrienden en kennissen.
De grote verzameling porno in mijn kast speelde echt geen prominente dagelijkse rol!
Eerlijk gezegd keek ik daar nauwelijks naar om!
Ik kocht nieuw, bekeek het en genoot ervan. Want nieuwe, nog niet eerder bekeken opnamen, waren opwindend! Meestal ging de grootste lol er daarna snel vanaf. Maar ik bewaarde het wel omdat ik gewoon hield van het verzamelen.
Zo ging dat ook in het begin van het internet-tijdperk, zo eind jaren 90.
Ik verzamelde alles wat los en vast zat. Altijd gratis natuurlijk want geld wilde ik er niet meer voor uitgeven. Zo ‘levensbelangrijk’ vond ik het allemaal nooit!

En ook nu nog… durf ik best wel te bekennen dat ik op een (externe) harde schijf nog altijd een zooitje porno heb staan. Naarmate mijn reguliere gezinsleven tanende was en uiteraard (helaas) dus ook mijn seksleven… kwamen de frustraties weer een beetje terug en zocht ik zo af en toe weer naar wat surrogaat-porno. Tegenwoordig nog steeds zat van te vinden. Ook gratis. En niet alleen op de bekende sites zoals ‘Pornhub’…
Het is slechts met vlagen dat ik daar echter nu nog wel eens mee bezig ben.
Hoewel ik nu al bijna 8 jaar weer alleen ben (zonder partner) en feitelijk alle ruimte heb (als er niet toevallig een zoon thuis is…), is mijn behoefte aan porno wel veel minder dan vroeger.
Zal toch ook wel iets met leeftijd te maken hebben…
Maar mijn gevoelens zijn niet veranderd.
Op straat kan ik nog precies hetzelfde met zekere interesse kijken naar mooie (jonge) vrouwen.
Daar is niets aan veranderd.
En ik zie daar eerlijk gezegd ook niet iets negatiefs in.

Vrouwen kunnen nu beledigd zijn of me ‘ziek’ vinden omdat ik ze ‘seksualiseer’.
Ik kijk naar (alle) vrouwen als waren ze seksobjecten. Ik zou ze daarom niet meer als volwaardig zien. Ook weer… BULLSHIT!
Dat mannen op een bepaalde (seksuele) manier naar vrouwen kijken is evolutionair bepaald.
Dat doen vrijwel alle mannen! Al zullen ze dat niet snel meer toegeven. Om de goede ‘vrede’ te bewaren… Zeker tegenwoordig…
Mijn primaire aandacht kan misschien uitgaan naar een stel mooie strakke benen, een goed zichtbaar afgetekend kontje in een strakke broek of rok, een lekker diep decolleté of gewoon een soort van lekker geile blik in de ogen… Ja dat kan ook. 😉
Ik let op dat soort dingen.
Maar vervolgens… Als ik in bepaalde gezelschappen in de gelegenheid ben om met die vrouwen te praten, dan verdwijnt die primaire aandacht. Dan probeer ik me in te leven in de persoon door wat ze zegt en wat we eventueel samen bespreken.
Zo kan ik prima fijne gesprekken voeren met een sexy vrouw, zonder dat ik daardoor afgeleid word tijdens het gesprek. Zo sterk overheerst dat aspect niet bij mij!
En ik durf ook zeker te beweren dat er nog nooit een vrouw is geweest in heel mijn leven die ik zelfs ook maar een beetje ‘seksueel’ heb benaderd omdat ik naar haar keek…
Ik durf het sterker te zeggen: zelfs met al mijn modellen die ik voor mijn camera heb gehad, kon ik een serieus (niet seksueel) gesprek hebben terwijl zij naakt naast me zaten of zelfs erotische handelingen verrichtten. Misschien was dat dan een soort professionele deformatie? In de (goede, serieuze) pornobusiness doet de regisseur of cameraman dat toch ook niet?
Maar eerlijk gezegd zit bij mij heel diep geworteld dat een vrouw zich in mijn nabijheid wel (zeer) sexy mag gedragen en vertonen of zelfs seks hebben (met zichzelf of een andere persoon) maar dat dit mij nog niet het recht geeft om haar voor mij te claimen als sekspartner. Dat zie ik volledig los van elkaar.
Voor mij geldt heel sterk het éénrichtingsprincipe bij seks: alleen als een vrouw er zelf duidelijk om vraagt of daarvoor expliciet aanwezig is (zoals bij sekswerk of seksfeestjes), mag ik haar daarvoor benaderen. Heel pragmatisch dus. En soms misschien daarom ook wel eens wat te afstandelijk…
Ik weet uit ervaring dat ik subtiele seksuele benaderingen daardoor heb gemist.
En dat er juist ook vrouwen zijn die van mannen expliciet seksuele benadering verwachten.
Al was het maar een duidelijke aanraking of kus…
Dat kon en durfde ik dus juist nooit op te brengen. Nu nog niet. Zo zit ik in elkaar…

Het is waarschijnlijk deze (persoonlijke) instelling van ‘éénrichtingsprincipe’ dat ik daarom ook nooit een gevaar zal kunnen zijn voor vrouwen dat ik ze zal overrompelen met ‘grensoverschrijdend gedrag’. Waarmee ik wel heel vaak ben geconfronteerd in de media, vooral de laatste jaren als ik probeerde contacten te leggen met (jongere) modellen. Ik was dan uiteraard direct een onbetrouwbare potentiële aanrander… 😛
Met de huidige tijdsgeest en mijn leeftijd tegen, ben ik maar gestopt om daar tegenin te gaan.
Dat win ik nooit van een hysterische massa…

Wat doe ik daarom fout…

… in de ogen en naar de opinie van mensen als ik zeg dat ik “graag kijk naar naaktheid en seksuele handelingen van vrouwen… en minderjarigen”?
Ik noem expliciet het woord ‘minderjarigen’ omdat mijn omschrijving van ‘alle vrouwen’ niet serieus genomen wordt. Minderjarigen betrek je immers niet in je liefhebberij voor ‘vrouwelijk schoon’. Nou ja… Naar mijn visie dus wel.
Omdat je nu dus weet dat ik ook minderjarige vrouwen mooi en sexy vind.
Dat past juist expliciet bij jonge ‘ontluikende’ schoonheid!
Alle mensen zijn seksueel. Ook jonge tieners en zelfs kinderen op hun onschuldige manier.
Niemand is namelijk schuldig als het om seksuele gevoelens gaat!
Alles is natuurlijk en normaal zolang er geen (tegennatuurlijke) dwang bij komt kijken.
De pure schoonheid en seksualiteit van jonge mensen – ook jonge jongens, daar zullen heel veel homofielen met (ook) pedofiele gevoelens het mee eens zijn – is een mooi en geweldig feit!
Wij hebben echter afgeleerd om op die manier naar mensen te kijken omdat er ooit filosofieën en (religieuze) ideologieën zijn verzonnen om onze ‘uitspattingen’ onder controle te krijgen.
Die zijn er natuurlijk wel altijd geweest: uitspattingen.
Want er bestaat nu eenmaal ook een ‘zwarte’ kant van de mens. Een bewuste of onbewuste hang naar negativiteit die kan leiden tot excessen. Zoals agressie, moord en seksueel misbruik.
Ik zal nooit durven beweren dat alle angst voor ‘slechte’ mannen of mannen met een overheersend ‘negatief mensbeeld’ allemaal onzin is. Dat is niet zo.
Het is wel zwaar overdreven. Geen meerderheid van seksueel gevoelige mannen is zo negatief ingesteld. De grote meerderheid is juist niet zo. Dat weet ik zeker. Uit eigen ervaring.

“De goeden moeten onder de kwaden lijden.”
Een bekende uitdrukking die meestal vergoelijkt dat er nu eenmaal regels en wetten zijn om het ‘kwaad’ tegen te houden en te bestrijden. Met soms vervelende beperkingen voor de mensen die het niet zo kwaad bedoelen.
Zoals de drankcontrole langs de weg waarbij iedereen moet ‘blazen’ en zo soms veel tijd verliest.
Of de (tegenwoordig verplichte) identiteitscontrole bij veel openbare gelegenheden.
Toch dekt dit niet de hele lading.
Als een hele bevolkingsgroep preventief wordt beschuldigd en veroordeeld voor hun gevoelens omdat er mogelijk ook ernstige misdrijven gepleegd kunnen worden, dan gaat dit veel te ver.
Als er in die genoemde drankcontrole mensen aangehouden worden met (te veel) drank op, dan hadden die mensen een ongeluk kunnen veroorzaken. Niet met zekerheid maar er was een potentieel gevaar.
Wat nu als iedereen wordt aangehouden omdat die kijkt naar minderjarigen?
Gaat dat niet wat ver? Wordt met kijken schade aangericht?
Is de verklaring dat die persoon geil wordt van kijken naar naakte kinderen of zelfs naar kinderporno al zo gevaarlijk voor de maatschappij dat er zwaar tegen opgetreden moet worden?

Naar mijn visie wordt er niet goed omgegaan met alle gevallen van ‘schadelijk gedrag’.
Iemand met drank op kan soms nog prima rijden als die daar een lichamelijke tolerantie voor heeft.
Maar een ander is met drank op direct levensgevaarlijk in de auto…
Iemand die harddrugs in bezit heeft wordt gedoogd (hoewel het strafbaar is!) zolang het een gebruikershoeveelheid is. Wel wordt eventueel aangetroffen drugs in beslag genomen en vernietigd.
Wat was dan het gevaar voor de maatschappij als die persoon slechts een kleine hoeveelheid had waar niemand verder last van kon hebben?
Vaak wordt dan gezegd dat het bezit alleen al van ‘verboden’ middelen de handel, dus de productie en dus de hele criminele organisatie daar omheen in stand houdt.
Dit klopt wel. Met het kopen van de drugs financier je de handelaar die op zijn beurt zijn leverancier etc. ondersteunt.
Maar wat nu als je de drugs gratis zou krijgen of vinden? Of dat het (slechts) voor de ware productiekosten (legaal) wordt verkocht en er dus geen ‘louche’ crimineel netwerk meer nodig is dus ontstaat? Als het net als alcohol ‘met mate’ wordt toegestaan?

Dan weer terug naar ‘Mijn misdaad’ en de exorbitante straf op het “bezit en ‘verspreiding’ van kinderporno”: Mij was beweerd dat ik met het bezit ervan het misbruiken van minderjarigen in stand zou houden. Want zonder vraag, geen productie meer.
Dat zou op kunnen gaan als ik ervoor betaald had, zoals een gebruiker van cocaïne veel geld betaalt aan het criminele drugsnetwerk. Ik had het echter ‘op straat’ gevonden.
Zoals voor alle porno had ik ook geen zin om voor kinderporno geld uit te geven.
Hoewel de ‘gewone’ porno dan in principe gewoon een bedrijfstak is waarbij de acteurs (sekswerkers) ook betaald willen worden, anders zouden ze het niet doen!
Maar die doen het dan vervolgens allemaal wel vrijwillig en er is geen sprake van misbruik.
Bij kinderen is dat echter helaas twijfelachtig. Hoe ‘netjes’ en ‘harmonieus’ de seksuele handelingen ook tot stand zijn gekomen; meestal profiteren de makers hiervan en gaat er in de (altijd illegale) business veel geld om. Omdat de meeste minderjarigen (en zeker kinderen!) de gevolgen van bekendheid in de porno nog niet kunnen voorzien, is dit altijd wel een vorm van misbruik omdat ze er nooit de verantwoordelijkheid voor kunnen dragen.
Ik ben dus niet tegen porno maar uiteindelijk toen ik zelf volwassen was, wel altijd
tegen kinderporno geweest.
Maar als ik het tegenkwam, kon ik daar met mijn seksuele gevoelens en referentiekader (waarin ik alleen maar oog heb voor een gezonde seksualiteit, ook voor kinderen) wel van genieten.
Ik heb door het gratis te vinden geen bijdrage geleverd aan een illegale organisatie.
De vraag naar kinderporno is door mijn (anonieme) consumptie niet geregistreerd dus niet beïnvloed.
Met mijn persoonlijke consumptie heb ik niemand schade aangericht.
Misschien heb ik dat toen enigszins wel gedaan door het publiceren van die pagina over ‘kindersex’ met een klein aantal afbeeldingen maar om die te kunnen zien moesten bezoekers van de site wel door enkele beginschermen die duidelijk aangaven dat de inhoud voor volwassenen was en wat ze gingen zien. Geen toevallige geschokte ‘voorbijgangers’ dus.
Dat er destijds tegen is opgetreden is wel logisch en legitiem natuurlijk omdat de publicatie nu eenmaal terecht was verboden. Dat bij de strafmaat geen rekening is gehouden met mijn onwetendheid daarvan en dat mijn persoonlijke bezit niets te maken heeft met het ‘verheerlijken’ en stimuleren van seksueel misbruik van kinderen vind ik nog steeds niet terecht.
Net zoals ik het niet terecht vind dat heden ten dage alle mensen in vrijwel gelijke mate zwaar veroordeeld worden voor louter het bezit van kinderporno.
De strafmaat is meestal nog hoger dan die voor mensen die anderen werkelijk benadeeld hebben door diefstal, geweld en werkelijke aanranding.
Een bezitter van kinderporno wordt feitelijk gelijk gesteld aan daders van kindermisbruik.
Ik vind dat nogal twijfelachtig.
Een (grote?) groep ‘andersvoelenden’ vindt door het (af en toe) kunnen kijken naar beeldmateriaal waar hun hart naar uitgaat zo een surrogaat voor hun onmogelijke liefde, als zij geen gevoelens kunnen opbrengen voor volwassenen.
Los van het feit dat ik van mening ben dat alle mensen (ook kinderen) seksueel actief moeten kunnen zijn, is dit nu eenmaal een vaststaand feit in de huidige maatschappij.
Het kijken naar beeldmateriaal heeft nog nooit bewezen geleid tot kopieergedrag en dus aangezet tot eventueel fout gedrag.
Een hetero die porno kijkt gaat niet opeens over morele grenzen en mensen verkrachten.
Een pedofiel (bijvoorbeeld) zal dan ook niet opeens kinderen gaan zoeken…
Het overschrijden van de morele menselijke grenzen hangt van veel meer factoren af dan alleen het kijken naar (gespeeld) gedrag.
Dan zouden films met moord en ander geweld ook verboden moeten worden…

Alle redenen die worden genoemd waarom het kijken naar en bezit van beeldmateriaal met minderjarigen zo ‘slecht’ is, zijn naar mijn visie drogredenen.
Omdat ‘men’ er geen raad mee weet en het volk (elkaar) heeft opgefokt met voorbeelden van excessen zoals gruwelijk misbruik van kinderen.

Als er vanaf ieders jeugd al op een gezonde en natuurlijke manier met naaktheid en seksualiteit wordt omgegaan, dan zal het meeste misbruik juist verdwijnen.
En signalen dat er met sommige mensen iets fout kan gaan eerder herkend en begrepen worden.

Wat verandert er dan als naaktheid en seks genormaliseerd zouden worden?

Nou… Eigenlijk alles om ons heen. Of eigenlijk… Als dat echt zo ‘normaal’ wordt juist helemaal niets waar we ons nog druk om moeten maken.
Zoals we nu doen als een man buiten met z’n piemel zit te spelen…
Om maar een voorbeeld te noemen als ‘exhibitionist’ zijnde… 😉

In beginsel wil ik al uitgaan van het feit dat we van kind af aan al de grote diversiteit aan seksuele gevoelens hebben leren normaliseren.
Als kind schrikken we niet meer van naakt. En zelfs niet van seksuele handelingen.
Een kind weet dan namelijk dat “die mensen van elkaar houden”!
Ze bedrijven de liefde met elkaar. Is dat niet geweldig?
In een wereld waarin nu nauwelijks nog vertrouwen in elkaar bestaat en er meer tegenstellingen, agressie en onzekerheden ontstaan?
Door dit ‘normale’ gevoel wat kinderen dan al hebben, zullen er veel minder seksuele frustraties ontstaan. Elk kind heeft al geleerd dat zijn en haar gevoelens normaal zijn.
Het zal zich niet schamen voor het eigen lichaam en de eigen gevoelens.

Als de puberteit zich aandient zal een kind niet langer nog de remmingen kennen dan alleen wat het heeft geleerd hoe het gaat in het openbaar.
Natuurlijk leren we kinderen dat het ‘netter’ is als we allemaal onze kleding aantrekken als we over straat lopen. Meestal is dat ook ter bescherming van ons gevoelige lichaam en tegen het weer.

Denk niet dat door mijn denkbeelden een maatschappij transformeert in een soort ‘poel des verderfs’ waarin anarchie heerst en iedereen overal en altijd naakt is en er op los neukt…
Dit past helemaal niet in de evolutionaire behoefte en moraal van de mensheid!
Een mens zonder schaamte is nog geen schaamteloze mens!
Wie zijn en haar natuurlijke behoeften volgt, zal gewoon net als altijd dezelfde seksuele behoeften behouden. Dat verandert niet.
Ook verandert niet de algehele menselijke moraal dat je elkaar nergens toe mag dwingen en opdringen. Iedereen zal moeten leren respect voor elkaar te hebben.
Ook voor de mensen die niet van naaktheid houden en zelfs niets met seks hebben.
En daarom zal er geen excessieve naaktheid en ongeremde orgiecultuur ontstaan.
Maar dat er een zeker percentage zal zijn van mensen die graag naakt in het openbaar zullen willen vertoeven en zelfs graag seks zullen hebben terwijl anderen het kunnen zien, dat zal dan ook wel de realiteit zijn. Maar daar is dan niets mis mee. Zolang ze omstanders niet bewust provoceren of in hun daden willen betrekken.
Dat er mensen zullen zijn en blijven die zich hieraan storen blijft ook onvermijdelijk.
Maar ja… Sommigen storen zich nu ook overal aan wat ze niet kennen, begrijpen of… mooi vinden.
Boerka’s, zwarte Piet, clowns, dikke mensen in leggings, gasten met hanenkammen, jeans met gaten, rokende mensen, alcohol drinkende mensen in het openbaar, donkere zonnebrillen binnen, brildragers in het algemeen, oude mensen met rollators, oude mensen in het algemeen, mensen in het algemeen…
Sommige mensen kunnen zich overal aan storen.
In alle gekheid en eerlijkheid… Dat is dus iets wat toch echt moet veranderen, willen we het met zo veel mensen volhouden op deze planeet. Respect is wel iets wat moet worden aangeleerd.
En als dat dan eindelijk eens gaat ontstaan… Dan kan er opeens gewoon heel veel om ons heen, zolang we daar geen persoonlijke onaanvaardbare hinder van hebben.
En zeg nou zelf…
Als er een mooie naakte vrouw voorbij loopt… Wat hindert dat?
Of als er een lelijke dikke naakte vent voorbij loopt… (Trouwens… wie zijn wij om dat ‘lelijk’ te noemen… Misschien is het een heel aardige kerel…) Wat hindert dat?
Als er een stelletje (of viertal…) op de recreatieweide in het park of op het strand seks heeft?
Of in hun eigen tuin? Of in hun slaapkamer met open gordijnen? Of… Wat hindert dat?
Of als een man of vrouw op een bankje in het park zit te masturberen? Wat hindert dat?
Feitelijk behoeven al deze handelingen niemand te hinderen omdat ze niemand kwaad doen.
Pas wanneer er dwang of zelfs agressie bij komt, wordt het twijfelachtig.
Ik denk dat er natuurlijk gewoon wetten moeten blijven dat mensen die geen respect tonen voor omstanders en hun omgeving kunnen worden aangesproken en aangepakt.

Ook de wetten rond seksualiteit zijn veelal correct, zodra het gaat om gedwongen en ongewenste gewelddadige seks (niet te verwarren dus met BDSM, waarin gepast geweld juist gewenst is…).
Alleen de leeftijdsgrens om seks te mogen beleven zou minder hard moeten zijn.
Kinderen zouden al seksuele handelingen mogen kunnen verrichten maar dat dan uiteraard nooit onder dwang of psychologisch overwicht van anderen (volwassenen).
De wet is er nu op ingericht dat minderjarigen onder de 16 jaar nooit seks mogen hebben met volwassenen. Als er wordt uitgegaan van een gezonde en vrije seksuele opvoeding vanaf de geboorte, dan moet je kunnen aannemen dat al vrij jonge kinderen heel goed kunnen aangeven of bepaalde handelingen gewenst waren of niet.
Een beetje kinderpsycholoog zal dit eenvoudig kunnen constateren.
Het absolute verbod in alle omstandigheden is echter niet natuurlijk en gezond.
Het remt alle mensen in een goede seksuele ontwikkeling.

Het lijkt er nu op dat ik met mijn ‘pleidooi’ voor veel meer (seksuele) vrijheden de ruimte creëer voor misstanden en misbruik. Maar zoals ik al aangaf: door veel minder aanleidingen voor frustraties zal er ook geen reden zijn tot misbruik. Een algeheel verhoogd respect voor de medemens zal dit nog versterken.
En door de betere kennis van alles wat mensen beweegt tot hun daden, al vanaf de kindertijd geleerd, zal de weerbaarheid ook vele malen groter zijn en de angst om “nee” te zeggen veel minder. Het algehele zelfvertrouwen is immers toegenomen!

En nogmaals: er blijven natuurlijk altijd uitzonderingen op de regels en menselijke acceptatie.
Zieke mensen, mensen met een aangeboren afwijking en mensen met toch nog altijd de verkeerde omstandigheden zul je blijven houden. Niets is perfect. Zeker de mens niet.
Maar ik hoop dat we ervoor blijven waken om ‘perfectie’ als morele maatstaf te gaan hanteren!
Dan voorspel ik dat de mensheid dit op langere termijn niet zal overleven…

Conclusie

Met dit document heb ik mijn persoonlijke visie over naaktheid en seksualiteit vrij uitgebreid kenbaar gemaakt. Het is deze visie die mijn zelfvertrouwen heeft gesterkt. Wat mijn door de laatste decennia gegroeide twijfels, gevoelens van minderwaardigheid en zelfs depressiviteit heeft doen verdwijnen. Ik twijfel niet langer. Ik geloof weer in mezelf. Ik weet zeker dat ik een goed mens ben. Uiteraard een mens van vlees en bloed. Met sterkere en zwakkere eigenschappen.
Maar wel een echt mens. Geen acterende marionet van een gecontroleerd ‘Matrix-achtig’ systeem waarin betonnen hokjes de vastgelegde ‘normen en waarden’ bevatten.
Ik heb een absoluut respect voor elke mens die op zijn beurt alle andere mensen respectvol kan beoordelen en benaderen. Elke mens op diens eigen waarde kan inschatten.
Uit die levensvisie komen dan ook deze persoonlijke opvattingen over naaktheid en seksualiteit.
Ik zie daarin geen enkel aspect van kwade bedoelingen, ontkenning of bewuste stimulans van ‘grensoverschrijdend gedrag’. Alleen een andere en naar mijn overtuiging gezondere kijk op sommige van deze gedragingen, die vanuit dit perspectief helemaal niet grensoverschrijdend zijn. Het is in de huidige tijdsgeest misschien ‘anders’. Maar niet slecht. Zeker niet slecht bedoeld.

Grenzen zijn door de hele geschiedenis heen altijd onderhevig geweest aan de geldende moraal. Aan de tijdsgeest van een bepaalde periode.
Ik hoop dat ooit zal worden ingezien dat de mensheid echt gebaat is bij een herziening van de huidige angstcultuur. Omdat die te veel mensen ziek maakt.
Ook seksualiteit is een natuurlijke behoefte van elke mens en hoe we daarmee omgaan is net zo belangrijk als de visie op de duurzaamheid van onze voedselvoorziening.

Over ‘Mijn visie’ wil ik graag met iedereen praten. Om te proberen het voor iedereen begrijpelijk te maken. Iedereen is altijd welkom.

Mijn contactgegevens zijn te vinden op de blogsite onder ‘Contact’ of op ‘HZP’ onder ‘Contact’.