“Je zult moeilijke momenten hebben, maar ze zullen je de mooie dingen laten waarderen waar je geen aandacht voor had.”
uit: ‘De 11 citaten van Robin Williams’ (6)
Het leven vanuit het perspectief van een Restant.
Laverend tussen goed en kwaad, mooi en lelijk en alles wat het leven daar tussenin mogelijk maakt! De Rest!
Volg het Avontuur!
Altijd op zoek naar die ene echte Fata Morgana! 🙂
… zei ik gisteren tegen de mevrouw van Vivenz toen ze me belde omdat ze me ‘gemist’ hadden op de kwartaalbijeenkomst van ‘ervaringswerkers’ afgelopen donderdag.
Eigenlijk verwachten ze bij iedere bijeenkomst dat ‘iedereen’ komt zonder tegenbericht.
Nu was ik naar de vorige bijeenkomst in december ook niet gegaan.
Toen ben ik niet gebeld omdat ik zonder tegenbericht niet was geweest.
Misschien namen ze toen wel aan dat ik me niet echt ‘welkom’ zou voelen.
Toen werden namelijk ook kerstpakketten uitgedeeld aan de ‘echte’ ervaringswerkers.
Ofwel de actieve ingeschreven mensen met een vrijwilligerscontract.
En dat ben ik niet. Kan ik niet worden ook omdat ik geen ‘VOG’ kan krijgen.
Daar heb ik enkele keren over geschreven.
Misschien was het toen ook inderdaad voor mij de belangrijkste reden om niet te gaan.
Ik hoor er namelijk niet ‘officieel’ bij. Voorlopig (officieel tot medio 2024) blijft dat ook zo.
Wel ben ik gewoon welkom op hun bijeenkomsten!
Ook hoor ik er gewoon bij als ‘collega’ van alle overige (ex) deelnemers aan de cursus ‘Werken Met Eigen Ervaring’. Waardoor ik me onofficieel ‘ervaringsdeskundige’ zou mogen noemen.
Tja…
Dat mag iedereen dus. Wat je ook aan ‘ervaringen’ hebt meegemaakt en gedeeld met de groep.
Elk ‘rugzakje’ is belangrijk, hoe licht of hoe zwaar ook.
Dat mijn ‘rugzak’ mede gevuld is door de redenen waarom ik die ‘VOG’ niet kan krijgen, doet er niet meer toe. Regels zijn regels.
Ik ben een geregistreerde zedendelinquent.
Wie ik werkelijk ben, wat ik feitelijk wel of wat ik niet heb gedaan en dat ik met mijn ervaringen misschien veel meer mensen kan helpen dan de gemiddelde andere deelnemer aan de cursus doet er niet toe.
De regels zijn de regels.
En die zijn er voor gemaakt om (nieuwe) slachtoffers te voorkomen.
Want het waren ‘gruwelijke feiten’ die in mijn justitiële registratie staan…
‘Feiten’ die mij blijkbaar tot een potentieel gevaarlijk persoon maken.
Hier heb ik vorig jaar – na weigering VOG – lang over nagedacht.
Ik ben daar na een kleine dip dit keer vrolijk overheen gestapt en het heeft me daarna juist nieuwe moed gegeven. Omdat ik namelijk nu eindelijk pas ging beseffen hoe dom en hoe krom het (westerse) systeem in elkaar zit.
Een systeem volgepropt met regeltjes, richtlijnen en wetten.
Gebaseerd op een basale perfectie waarnaar gestreefd moet blijven worden.
Maar dat klopt niet! Perfectie bestaat niet! En de regeltjes, richtlijnen en wetten gaan volledig voorbij aan de werkelijke mens zoals die door zijn of haar (vroege) conditionering, evolutionaire aanleg en toevallig geboden of juist ontzegde kansen gevormd is.
De onmacht die door deze onvolledigheid van menselijke beoordeling (en veroordeling!) is gecreëerd heeft mede geleid tot het drama gisteren (18 maart) in Utrecht.
Omdat een man met blijkbaar zo veel potentieel gevaarlijke persoonlijkheidskenmerken en ondanks bewezen grensoverschrijdende gedragingen die al tot slachtoffers hebben geleid, gewoon nieuwe kansen heeft gekregen om in absolute vrijheid te handelen.
Voor mij is dit wederom het bewijs dat het hele (westerse) systeem faalt.
Er wordt steeds meer gemeten met verankerde maar verkeerde maten.
Dramatische gebeurtenissen zoals deze zullen daarom steeds vaker gaan gebeuren.
De geschiedenis in ‘het grote voorbeeld’ de VS van Amerika bewijst het.
Waar de mens in heel zijn verscheidenheid ondergeschikt wordt gemaakt aan een falend systeem.
Waar de werkelijke natuurlijke waarden van de individuele mens niet meer worden herkend, laat staan erkend.
Na het zien van alle berichten in de media van ‘geschokt Nederland’ en na het telefoongesprekje met Vivenz nog even te hebben overdacht, weet ik het nog steeds zeker:
“God heeft de man een brein, een penis en genoeg bloed gegeven om er maar één tegelijk te gebruiken. Dat is het probleem.”
uit: ‘De 11 citaten van Robin Williams’ (5)
In de laatste ‘Restflits’ van 6 maart had ik het beloofd:
“wordt vervolgd”
En belofte maakt schuld. Toch?
Ik was in die ‘Flits’ aan het overpeinzen wat en waarom ik zou gaan stemmen op 20 maart, vanwege de ‘Provinciale Staten Verkiezingen’.
Eigenlijk interesseert alles waarop ik dan kan stemmen me erg weinig…
Voornamelijk omdat ik geen mens ken die op de per post ontvangen lijst staat van kandidaten voor de verschillende deelnemende partijen.
Dan kan ik op een ‘gedachtegoed’ gaan stemmen door clichématig de ‘nummer 1 van lijst…’ aan te kruisen. En dat is natuurlijk dan ook voor de meeste stemmers het criterium.
En daar spelen de landelijke fracties volledig op in met hun megalomane reclame via alle media.
Die zien de uitslagen van deze verkiezingen voornamelijk als een graadmeter voor de huidige coalitie en dus hoeveel steun ze nog hebben voor hun huidige beleid.
Zoals ik afgelopen weekend tegen mijn zoon zei:
“Ik wou dat het al 10 dagen na 20 maart was!”
Ik word namelijk langzamerhand kotsmisselijk van al die waardeloze, leugenachtige en naar mijn mening misplaatste promotie van de landelijke kopstukken in de politiek.
Alleen al hierdoor ben ik de politiek nog meer gaan ‘haten’.
Omdat ik inmiddels al wel een poosje weet dat het allemaal onzin is.
Net als ‘gewone’ reclame voor producten die van zichzelf ‘zeggen’ dat ze het best werken, lekkerst smaken en ons leven gelukkiger maken… 😛
Na het proberen blijken alle vergelijkbare producten min of meer even goed te zijn.
Een kwestie van persoonlijke smaak en in geval van producten de prijs waarvoor ik het moet kopen.
Ik zal je zeggen:
Van alle huidige bekende politici krijg ik een nare bijsmaak in m’n mond.
Hun uitspraken, gedrag in het openbaar, zichtbare resultaten van (nieuwe) politieke standpunten en alles waar ik persoonlijk mee te maken heb dankzij de heersende machthebbers in de coalities van de afgelopen jaren: het heeft me misselijk gemaakt.
Ik wil van dit artikel nu bewust geen ‘politiek manifest’ maken, wat het wel zou worden als ik nu helemaal ga uitleggen wat de gevolgen zijn geweest van enkele decennia verankerd kapitalisme.
In het huidige ‘klimaat’ op de diverse (sociale) media zou ik dan vermoedelijk direct als een ‘links extremist’ worden neergezet want alle kritiek op het huidige (vrije markt-) systeem wordt als zodanig beoordeeld. Terwijl ik helemaal niks met ‘links’ of enige vorm van ‘extremisme’ te maken wil hebben! Ik ben slechts (?) voor een eerlijk sociaal systeem waarin niemand moet lijden omdat die per ongeluk wat ‘boten’ heeft gemist en niet kan voldoen aan de gemeenschappelijk bepaalde standaard. En dat hebben we echt al lang niet meer.
Misschien hebben we dat ook nooit gehad…
Want elke ‘macht’ werkt ‘corruptie’ in de hand.
Wie de kans heeft om meer te kunnen ‘hebben’, pakt die kans met graagte.
Zo zit de gemiddelde mens nu eenmaal in elkaar.
Zonder dit nu allemaal uit te diepen en dit proberen te verklaren (voor helaas een meerderheid aan sceptische lezers…) kan ik simpelweg aangeven dat ik geen tot zeer weinig vertrouwen heb dat mijn stem enig positief verschil zal uitmaken in het heersende systeem.
Of dit nu landelijk, provinciaal, gemeentelijk of minimaal bestuurlijk (waterschappen) is:
alles is in dienst van het algehele systeem.
Naar gelang de populariteit van bepaalde ‘acteurs’ in die bestuurslagen, zal het propagandageluid iets anders klinken. Maar uiteindelijk voeren ze toch exact dezelfde plannen uit om het systeem te handhaven.
Dus… 20 maart 2019.
Wat die dag voor mij betekent?
Op die dag herinner ik me de geboorte van mijn dochter!
25 jaar geleden al weer!
Dat is pas een reden om even bij stil te staan.
Hoewel wij op zich niet zo veel (meer) met verjaardagen hebben, is dit toch wel een bijzonder getal.
Een kwart eeuw! OMG! Hoe snel kan zoiets gevoelsmatig toch zijn gegaan…
Ondanks die (al) 25 jaar blijft zij toch altijd mijn kleine meid.
Niet alleen vanwege haar duidelijke verschil in lengte en voorlopig natuurlijk ook in levensjaren maar gewoon… Omdat ik dat zo voel. 😉
Het wordt dan vermoedelijk geen (knal-) fuif die dag want dat is er bij ons gewoon een beetje uit geglipt maar we zullen er toch zeker wel bij stil staan!
En euh… Oh ja… Ik denk dat ik ook nog even snel gebruik ga maken van mijn stemrecht.
Al was het alleen maar om duidelijk te maken dat het politieke systeem me wel degelijk interesseert en omdat de democratie (op dit moment nog) te belangrijk is om te negeren.
En waarop dan?
Juist: op Nummer 1 van lijst…… 😉
Wie me nu een beetje kent na een ‘zooitje’ artikelen te hebben gelezen, weet dat ik de laatste jaren de TV ‘s avonds alleen nog maar aan heb staan om naar een film te kijken.
Overdag komt (en kwam) die sowieso vrijwel nooit aan, op uitzonderingen na als er bijvoorbeeld soms eens sportevenementen worden uitgezonden (Darts, WK voetbal) of heel soms bijzondere persconferenties worden gehouden over een of andere randdebiel die net een halve school of moskee heeft uitgemoord.
Vanaf 18.00 uur gaat bij mij meestal de TV aan voor het nieuws, 1Vandaag (ik doe ook regelmatig mee aan onderzoeken van het bijbehorende ‘opiniepanel’), sportjournaal (in de hoop Rivkah op het Veld weer eens even te zien) en vervolgens DWDD (‘De Wereld Draait Door’) wat de tijd opvult tot het grotere ‘8-uur-journaal’.
Vorig jaar was ik DWDD overigens even helemaal zat met steeds weer die zelfde figuren aan tafel maar toen was mijn ‘lontje’ nog een stuk korter dan tegenwoordig. Nu vind ik er soms nog steeds geen zak aan maar alles raakt me niet meer zo.
Ik maak me overigens nu al weer zorgen over het nieuwe seizoen wat volgende maand (april) al weer in gaat! Matthijs gaat iets minder werken aan DWDD (ook omdat hij dan het oude programma van Twan Huys ‘College Tour’ gaat overnemen) en zijn (nu blijkbaar vaste) vervangster ‘M (argriet van der Linden)’ krijgt het ‘lente/zomer-seizoen’)! OMG! Dan hoop ik dat mijn lontje lang genoeg is gegroeid om dit dan aan te kunnen. Of dat ze het nu beter kan presenteren… Maar ik heb zo mijn twijfels.
Maar goed, na het 8-uur-journaal begint rond 20.30 uur dan meestal wel ergens een film op de commerciële zenders. Vaak RTL7 (“meer voor mannen”…) maar ook NET5 (straks “nog meer voor vrouwen” als Linda de Mol haar plannen uitvouwt…) en natuurlijk Veronica (“Je bent oud maar je wil nog steeds wat”…).
Soms zijn het ‘première-films’ ofwel films die nog niet eerder op de Nederlandse televisie zijn geweest maar meestal natuurlijk ‘gouwe ouwe bekende’ films.
Het komt dan gerust voor dat ik voor de 6e keer bijvoorbeeld ‘Inception’ zit te kijken.
Die verveelt dan eigenlijk nooit! Bij veel andere films moet ik dan wel moeite doen om wakker te blijven. Maar als de film ‘redelijk’ is, dan lukt me dat wel.
Anders val ik steeds bijna in slaap en doe soms mijn ogen open om te zien dat ik een kwartiertje gemist heb…
Ook geen probleem vind ik dan. Ik kijk namelijk films om te ontspannen. Om tot rust te komen.
Als je de hele dag al bent doorgekomen tussen PC en krant dan ben ik daar ‘s avonds wel klaar mee. Dan wil ik gewoon even ‘niks’ meer en daarna ‘uitgerust’ (lees: niet ‘opgefokt’ door alle externe prikkels) lekker naar bed gaan.
Dat gaat me echt prima af de laatste tijd.
Maar soms is er dan dus ook wel eens zo’n ‘première-film’.
Dat was afgelopen week het geval met de naam in de titel: ‘Inferno’.
Omdat er op een andere zender een actiefilm draaide waarvan ik zeker wist daar lekker ‘ontspannen’ voor te kunnen gaan zitten (schieten, gespierde mannen, gevatte ‘oneliners’; zo’n film voor ‘mannen’ weet je wel 😉 ) twijfelde ik even.
‘Inferno’ was de derde film gebaseerd op boeken van dezelfde schrijver die zijn verfilmd en gespeeld door dezelfde persoon in de hoofdrol: ‘Tom Hanks’.
Na ‘The Da Vinci Code’ en ‘Angels & Demons’ was het nu de beurt aan het derde boek van schrijver Dan Brown.
Ik wist nog dat ik beide voorgaande films wel aardig vond maar vooral ook vermoeiend.
Een Tom Hanks die van de ene aanwijzing naar de andere rent op zoek naar een artefact of nieuwe aanwijzingen om het raadsel op te lossen waarom het draait en om daarmee natuurlijk ‘de wereld’ te redden van een zekere ondergang. Op de hielen gezeten door concurrenten of boeven die zijn pogingen proberen te voorkomen. Een soort ‘Indiana Jones’ zonder hoed en zweep.
Films waarbij je niet de luxe hebt om even 10 minuten je ogen dicht te doen want dan heb je een cruciaal stuk van het plot gemist.
Ook bij ‘Inferno’ bleek dit weer het geval.
Ik heb er dus wel naar gekeken omdat ik hem nog niet eerder had gezien en dan uiteindelijk wel nieuwsgierig ben naar de afloop.
Los van de totale kwaliteit van de film (die niet onder deed voor de twee voorgaande films dus gewoon goed was) werd ik echter ook geïnspireerd tot dieper nadenken over het plot.
Een korte samenvatting (voor als je de link naar Wiki weigert te lezen…):
De film begint over de excentrieke maar geniale wetenschapper Bertrand Zobrist.
“Deze miljardair geloofde dat rigoureuze maatregelen nodig zijn om overbevolking van de aarde terug te dringen.” Hij was ervan overtuigd dat alleen een drastische uitdunning van de bevolking de mensheid zou kunnen redden van een zekere ondergang.
Daarom had hij een virus ontwikkeld wat bij verspreiden de helft van de wereldbevolking zou uitroeien.
Het virus had Zobrist de naam ‘Inferno’ gegeven.
Verwijzend naar ‘Dante’s Inferno’: het eerste deel van het wereldberoemde epos ‘La Divina Commedia’ (De Goddelijke Komedie) waarin “Dante zijn imaginaire reis door de drie rijken van het hiernamaals” beschrijft.
Dit eerste deel – ‘Inferno’ – beschrijft de hel.
En de wetenschapper Zobrist stelde zich zo de hel voor waarin de wereld zou verkeren na verspreiding van zijn virus. Uiteindelijk zou de (sterkste) helft overleven waarna de aarde een ‘nieuwe kans’ zou krijgen.
Omdat de ‘WHO (World Health Organisation)’ hem achterna zat omdat ze er lucht van hadden gekregen en hem wilde beletten zijn plannen uit te voeren, pleegde hij zelfmoord om zijn geheim te bewaren.
Wel was zijn ‘geliefde’ achtergebleven om zijn plan uit te kunnen voeren maar die had toch een expert in het ontrafelen van zijn cryptische aanwijzingen nodig, ofwel de beroemde professor Robert Langdon (Tom Hanks). In zijn naïviteit (en onder invloed van een drug die zijn geheugen tijdelijk verminderde) hielp hij zijn knappe metgezel dus op weg naar de climax: de plek waar het gifgas was verborgen.
De rest zal wel logisch zijn natuurlijk: op het nippertje wordt het gas gevonden voordat het zijn gruwelijke werk kan doen en de ‘boeven’ sterven allemaal (zelfs het mooie liefje van de wetenschapper).
Voor mij had de film echter een bijkomende betekenis, zeker gezien de huidige actualiteit!
Iedereen is natuurlijk wel bekend met het ‘klimaatprobleem’.
Daarnaast lijkt er een groeiende intolerantie zichtbaar tussen groepen mensen onderling.
Met als meest extreme vormen van ‘intolerantie’ het groeiende aantal aanslagen van (doorgedraaide?) extremisten zoals een paar dagen geleden in Nieuw-Zeeland.
Als je soms eens een beetje afstand neemt van wat er allemaal gebeurt in de wereld, om je heen, in de maatschappij (wat ik al jaren doe eigenlijk) dan lijken de problemen exponentieel toe te nemen.
Naar mijn gevoel gingen de ontwikkelingen niet eerder in de geschiedenis zo snel.
Dat zou elke ‘oude’ generatie misschien kunnen zeggen maar ik weet vrijwel zeker dat het nu bij veel mensen heel anders overkomt.
Door de technologische ontwikkelingen ‘weten’ we nu in enkele seconden wie er een ‘scheet’ laat aan de andere kant van de wereld.
We horen alles, zien alles en vooral: we hebben overal een mening over.
Wat dan weer van invloed kan zijn op ons functioneren.
Nog nooit in de hele menselijke geschiedenis was ‘globalisering’ zo direct om ons heen zichtbaar en had dit zo’n grote invloed.
De belevingswereld van de mens ging toch nooit veel verder dan de noodzaak te moeten eten, drinken, werken en eventueel kinderen grootbrengen?
Soms gehinderd door te weinig middelen om goed te kunnen bestaan of zelfs te overleven.
Soms ook gehinderd door bandieten, conflicten of oorlogen.
Maar wie maakte zich zorgen over het klimaat over 10 jaar?
En wat met etnische, gender- en religieuze verschillen?
Op bepaalde historische conflictsituaties na, die dan simpel voor een andere machthebbende overheid zorgde, was geen mens daar heel lang bewust mee bezig.
Nu maakt bijna iedereen zich wel ergens zorgen over omdat alle problemen vrijwel dagelijks op ons bord komen via de diverse media.
En dan blijkt dat we nu veel beter dan ooit ook grote werkelijke ‘natuurlijke’ veranderingen op en rond onze planeet kunnen zien aankomen. In dezelfde tijd is die planeet natuurlijk steeds drukker bevolkt en dreigen we mondiaal onze natuurlijke levensbehoeften te gaan verliezen: voedseltekorten, energiebehoeften, (schoon) water en (leefbaar) land.
Tel daarbij op de grotere risico’s op mondiale infectieziekten en oorlogen (als er grotere problemen ontstaan rond verdeling van de noodzakelijke levensbehoeften).
De overtuigingen van Zobrist lijken veel minder fictief dan je zou denken na het kijken van de film.
Eerlijk gezegd geloof ik wel in dergelijke toekomstvoorspellingen.
Die zijn in de geschiedenis ook al vaker gedaan, bijvoorbeeld door Nostradamus, waar ik lang geleden ook al artikelen over heb geplaatst.
Dat er ergens in de toekomst een kantelpunt zal komen waarop er ofwel een stap gemaakt zal worden naar nieuwe leefomgevingen (“Space… The Final Frontier…”) ofwel dat we een zekere mondiale catastrofe tegemoet gaan waardoor het overbevolkingsprobleem zal zijn opgelost voor een nieuwe periode… Dat lijkt me vrijwel onvermijdelijk.
Niets dus om je zorgen over te maken.
Uiteindelijk komt het altijd weer goed. 🙂
“Geneeskunde, rechten, economie en bouwkunde… zijn nobele en noodzakelijke activiteiten om het leven te ondersteunen, maar poëzie, schoonheid, romantiek en liefde houden ons in leven.”
– uit: ‘De 11 citaten van Robin Williams’ (1)
