Citaat

Geplaatst op 13 oktober 2022 door John

“Het denken van de beginneling ziet veel mogelijkheden.
Het denken van de expert ziet er weinig.”

– Shunryu Suzuki
Geplaatst in Citaten, Cultuurfilosofie | Getagged , , , , | Een reactie plaatsen

Welkom bij De Rest van het Avontuur!

Geplaatst op 7 januari 2015 door John

Het leven vanuit het perspectief van een Restant.
Laverend tussen goed en kwaad, mooi en lelijk en alles wat het leven daar tussenin mogelijk maakt! De Rest!
Volg het Avontuur van die ene zandkorrel in de Wereld Wijde Woestijn!
Altijd op zoek naar een echte Fata Morgana! 🙂

Door de jaren heen heeft De Rest vele Avonturen beleefd.
In de ’tagwolk’ rechts zie je de meest voorkomende thema’s.
Maak gebruik van de ‘Zoekfunctie’ rechts bovenaan de site om te zoeken op het thema wat jou interesseert.

Hoewel het thema ‘seksualiteit’ de laatste tijd lijkt te overheersen…
Dit is ‘een’ rode draad maar beslist niet de enige!
Omdat ik pas de laatste jaren open en eerlijk durf uit te komen voor bepaalde persoonlijke problemen en frustraties, schrijf ik hier nu even fanatiek over. Ook omdat het actueel is in de maatschappij, waar veel onwetendheid en verpreutsing leidt tot hardere polarisatie.
Maar ik schrijf al jaren over veel meer.
Gebruik dus die ‘Zoekfunctie’ of vraag me simpelweg via mail hoe ik denk over bepaalde onderwerpen. Gegarandeerd antwoord!

Veel leesplezier!

John van de Rest

Geplaatst in Algemeen | Een reactie plaatsen

De Rest van de onverwachte ziekte

Geplaatst op 16 april 2025 door John

Deel 2 – Botsende expertises? Onwil?

Na mijn plotselinge ziekte… Euh… Kan ik het eigenlijk wel een ‘ziekte’ noemen als er nog niet echt een diagnose daarvan is gesteld? Wat had ik eigenlijk? Een prop in mijn keel? Hartfalen? Inwendige bloeding? Die ‘prop’ lijkt nog steeds de meest waarschijnlijke optie. Alle andere mogelijkheden zijn inmiddels al uitgesloten. Zelfs de artsen van nog lopende onderzoeken zien geen verband. Ze onderzoeken me omdat de longarts dit heeft verzocht. En die longarts… Eén aangewezen behandelaar en een team van tegenstrijdige zielen…
Wat ik dus wilde zeggen: Na mijn plotselinge… ‘inwendige ongeval’ (laten we dat er maar van maken) is er geen zicht op de toekomst. Kan het opnieuw gebeuren?

Afgelopen week ben ik fysiek weer zover opgeknapt dat ik mezelf wel weer ongeveer net zo voel als voor ik ziek werd. Ik fiets weer overal naartoe, kan goed een (korte) wandeling maken en als ik mijn saturatie meet is die eigenlijk altijd wel 95 of hoger. Wel heb ik nog steeds pijn aan mijn ribben. Een kneuzing kan heel lang duren. Ik voel dit vooral als ik achterover ga liggen, veranderen van slaaphouding en als ik hoest. En dat doe ik nog steeds. Want de astmatische bronchitis is immers chronisch. Maar niet zo veel als toen ik ziek werd natuurlijk. Het lijkt weer normaal. Hoewel… Als ik nu soms een hoestbui heb en er komt geen slijm, dan voel ik wel een beetje angst… Wat nu als het weer erger wordt? Ben ik nu meer vatbaar, na die uitbarsting van toen en de vele medicijnen die ik heb geslikt, waaronder antibiotica? Het hele gebeuren geeft me nog geen opgelucht gevoel. Ja, ik heb het overleefd… Joepie? Dat zou ik roepen als ik zeker weet dat het niet weer kan gebeuren.
Maar dan werkt het wantrouwen in de zorg (dat ervaar ik nu steeds persoonlijker!) niet mee.

Hoe communiceren ‘experts’?

In het Albert Schweitzer Ziekenhuis in Dordrecht werken op elke specifieke afdeling meerdere van dezelfde soort gespecialiseerde artsen. Net als in elk ander ziekenhuis. Logisch natuurlijk! Eén of zelfs een paar artsen kunnen een gemeenschap niet continu bedienen. Zorg moet 24 uur per dag en 7 dagen in de week beschikbaar zijn, voor noodgevallen. Dus is er een team.
In de tijd dat ik in het ziekenhuis lag heb ik ze misschien bijna allemaal gezien. Maar ook dit is vaag. Op de website van het ASZ proberen ze transparant te zijn en geven ze per discipline een ‘leuk’ overzicht van het team longartsen, maar dit zijn er slechts 4, waarvan ik er maar één heb gezien. Verder heb ik drie andere gezien, waarvan ik de namen uiteraard niet heb kunnen onthouden. Misschien werken daar wel zo’n 8 longartsen? Misschien niet altijd maar parttime of tijdelijk vanuit andere ziekenhuizen? ‘Ze’ vinden landelijke uitwisseling namelijk ook belangrijk in de zorg, om zo de diverse ervaringen en kennis breed te delen. Geweldig. Ondanks veelal dezelfde academische opleidingen, heeft elke arts toch vaak eigen inzichten en ervaringen met patiënten. Maar delen ze al die ervaringen wel goed? En is elke collega arts open genoeg om alternatieven te zien en te willen gebruiken? Communiceren ze wel optimaal? Of is de (vrijwel) dagelijkse teamvergadering een aaneenschakeling van ‘cases’ die liefst snel moeten passeren want tijdgebrek? Geen idee. Maar toen er een keer weer een andere longarts aan mijn bed stond, die dingen vroeg die de vorige ook al had gesteld, zei ik: “Daar hebben jullie toch in het team over vergaderd?” Hij keek me vragend aan en zei: “Vergaderd?” Ik wees hem op het teamoverleg. Toen gaf hij aan dat ze uiteraard in het overleg hierover hadden gesproken. Hij leek dat even te zijn vergeten… 😛

In eerdere artikelen over de zorg herhaal ik het steeds: de ‘experts’ in de zorg communiceren slecht. Zelfs al in mijn twintiger jaren hoorde ik dat van een goede vriend destijds, die vaak contacten had met (huis-) artsen omdat hij ze medische instrumenten verkocht. Artsen zijn slechte gesprekspartners. Tenzij ze je echt mogen. Dan vertellen ze je ook alles… Maar meestal zijn het enigszins stugge personen, alleen maar bezig met hun vak. Assertiviteit en communicatie waren geen onderwerpen op hun school. De sociale contacten laten ze meestal aan hun assistenten over.
Vooropgesteld: de meeste HUISartsen van vroeger waren wel sociaal ingesteld. Zeker als ze nog een praktijk thuis voerden. Maar met de komst van de grote huisartsenpraktijken, waar ik nu ook tegen wil en dank op aangewezen ben, is dat sociale aspect goeddeels verdwenen.
Maar de echte specialisten; longartsen, hart- en vaatchirurgen, neurologen en noem maar op: alle gespecialiseerde ziekenhuisartsen zijn niet zo goed in de sociale omgang. Natuurlijk spreken ze allemaal ook met de patiënten! In mijn tijd dat ik geregistreerd longpatiënt ben (sinds 2018), heb ik inmiddels met 3 longartsen te maken gehad. Alle 3 moeten ze naar mijn idee hetzelfde beleid voeren en ondersteunen. Maar van alle 3 heb ik andere dingen gehoord en ze hanteren alle 3 andere manieren om mij als patiënt de dingen uit te leggen. Verwarrend!
Ook de eerste belangrijke chirurg die me vanaf 2015 helpt vanwege ontdekte aneurysma’s, is nooit spraakzaam geweest. Een tijdelijke vervanging door een Belgische ‘stagiair’ gaf me meer persoonlijke aandacht en info dan die ‘Avontuurlijke chirurg’ ooit had gegeven. Eigenlijk vind ik dit niet kunnen. Hij voert levensbelangrijke operaties uit en de gevolgen van zo’n operatie zijn meestal tweeledig. Het dreigende probleem is opgelost, maar de bijwerkingen zijn blijvend en hebben ook een grote impact op mijn leven. Daar is nooit over gesproken. Hij haalt bijna letterlijk zijn schouders op.

Onder elkaar vind ik dat ze ook niet goed communiceren. Uiteraard mag je hier niets van zeggen, want toen ik dit een keer aankaartte werd dat stellig ontkend door mijn POH. Er wordt juist prima samengewerkt en gecommuniceerd. Daarom was ze zeker ook mijn naam een keer vergeten… Prima. Het zijn allemaal maar mensen. Maar als ik in de praktijk dingen zie en hoor en ik aangeef dat Dokter 1 iets tegen me heeft gezegd, wat Dokter 2 niet weet en ook niets over kan zeggen omdat hij er niet bij was, dan begint het bij mij te kriebelen. Ze doen allemaal hun ding en uiteraard is goede zorg voor allemaal veel waard, maar welke en hoe daar onderling over wordt gesproken, is ondermaats. Het soort overlegsituaties tussen meerdere artsen (zelfs dat team longartsen) wordt ook nergens geregistreerd. Wat er is gezegd lijkt daarom morgen weer vergeten. Alleen belangrijke actiepunten worden vastgelegd door de ook aanwezige verpleegkundige, die ook alles vastlegt in het dossier.

Naar mijn overtuiging is er heel lang niet goed omgegaan met mijn al meer dan een jaar aanwezige probleem van meer en vastzittend slijm. De reden van mijn doofheid, wat tot heden nog nooit is bevestigd, alleen zijdelings genoteerd als een gedachte van mij afkomstig…
Dat die slijmvorming nu tijdens een duidelijke kou, griep of andere ziekte erger werd en de boel heeft verstopt, wordt nergens geconcludeerd. Er was waarschijnlijk een slijmprop maar hoe dat kon en hoe die zo heftig kon zijn, weten ze nog niet.
Het begon met de nutteloze dialoog tussen de KNO- en de Longarts, dat beiden geen reden meer zagen tot verdere behandeling. Nu zijn ze wanhopig (?) aan het zoeken naar een oorzaak. Maar waarschijnlijk zullen ze niets nieuws vinden. Alleen zijdelings andere problemen van een enigszins scheefzittend middenrif (wat al jaren hetzelfde blijkt te zijn), een mogelijk aangetaste lever en een al jaren te dikke buik…
Straks zal ik gaan horen (tijdens het voorlopig afsluitende gesprek met de longarts op vrijdag 30 mei) dat ik goed moet blijven doorgaan met mijn verhoogde doses medicatie en meer moet gaan bewegen. De bekende afdoeners.

Wat nou met dat slijm???

Als de meest waarschijnlijke oorzaak van de acute daling van zuurstof in mijn bloed (de saturatie) dan een slijmprop zal zijn geweest, waarom zoekt de enige expertgroep (de Longafdeling) het dan in overige oorzaken en maken ze eindeloos CT scans, bloedafnames, kweekjes van mijn urine en de slijm zelf (om ziekten of ontstekingen te vinden), maar doen ze weinig of niets aan het oplossen van de slijm? Ja, ik kreeg dagelijks de inhalator (3x per dag, in het begin 4x) met zogenaamd ook een slijmoplossend middel daarin. Maar dat heb ik niet thuis, als ik weer eens wat meer slijm produceer. Benoemde bruistabletten zouden bij mij niet ingezet kunnen worden… Hoezo?
De oorzaak zelf werd eigenlijk vrij snel losgelaten. Terwijl ik nu eenmaal thuis simpel kon opzoeken wat er bij mij aan de hand kan zijn geweest! Lees de volgende twee externe artikelen eens:

‘Vastzittend slijm op de longen? Oplossing bij taai longslijm!‘
‘Acht voedingsmiddelen die slijmvorming veroorzaken‘

Vooral dit lijkt me zo duidelijk: “Overmatige slijmvorming is een vervelend symptoom, waardoor je je zwak en ziek kunt voelen gedurende de dag. Als je het niet snel genoeg behandelt, kan het zich verspreiden naar andere gebieden van het lichaam, zoals de neus, borst, oren en keel.“

Hier heb ik dus al heel lang last van! Het had zich allang verspreid naar neus, oren en keel! Daarom was ik in behandeling voor de doofheid! En bijna ‘uitbehandeld’. Tot het bijna mijn dood werd…
Want: “Het taaie slijm belemmert de ademhaling en veroorzaakt zodoende kortademigheid, benauwdheid of zelfs zuurstofgebrek.“ Dit exact was dus bij mij uiteindelijk het gevolg!
En ruim een jaar geleden begon ik al te klagen over het teveel aan slijm… Wat door een poli-assistente zelfs nog werd afgedaan met: “Een beetje slijm kan geen kwaad hoor!” Niemand zag de ernst in van mijn klachten.

Ook mijn voeding werd niet aangepast om (tijdelijk) de nieuwe aanmaak van slijm te beperken! In dat tweede artikel staat dat je vooral matig met zuivelproducten moet zijn:
“De producten die je moet vermijden zijn: koemelk, yoghurt, kaas, roomijs dat melk bevat, room, gecondenseerde melk“ en ook “Rood vlees en eieren kunnen ook een toename aan slijmvorming veroorzaken.“
Ik at dagelijks een gekookt ei bij mijn ontbijt, kaas bij de lunch en een toetje bij het avondeten (vla of yoghurt) wat melk bevat. Ook kon ik soms ‘rood’ vlees kiezen… Maar daar houd ik niet van.
Gezien de acute situatie waarin ik verkeerde, waardoor ik de eerste dagen absoluut aan de zuurstof moest blijven hangen, maar dus wel alles mocht eten wat ik wilde, begrijp ik niet goed waarom ze dat slijm verder negeerden. De eerste dagen zat er ook nog bloed in, als ik eens minimaal wat ophoestte. “Oud slijm waarschijnlijk.”

En de longartsen zochten het in andere oorzaken… Geen van allen heeft aan mijn bed iets gezegd over een aanpak van het slijm. Ja, eentje zei dat ze het een keertje (onder narcose) uit mijn keel konden wegzuigen. Maar dat zou de oorzaak niet oplossen. En er werd me telkenmale weer gevraagd of ik rookte. Zie het dossier meneer en mevrouw… Er staat “nooit gerookt”.
Hoe zou het nu toch komen dat ik me niet serieus genomen voel? 😛

Tenslotte

Hier kan ik uiteraard geen conclusie aan verbinden, omdat de onderzoeken nog lopen en ik pas eind mei (oud of nieuw) uitsluitsel krijg. In dit artikel heb ik alleen mijn gevoelens en mening gegeven over de manier waarop ik door de ‘experts’ ben behandeld en tot op heden nog geen goed gevoel daaraan heb overgehouden. Dit is puur persoonlijk.
Met betrekking tot mijn ‘angst’ vanwege de ernst van wat is gebeurd en de onzekerheid over de oorzaak had ik nog een maatschappelijk werkster aan mijn bed kunnen krijgen… Daar heb ik maar vanaf gezien. Ik kan mezelf goed uiten en heb volgens mij iedereen al wel verteld wat er is gebeurd. En de meesten leven ook mee en erkennen de impact van het gebeuren. Maar nu verder…
Ik heb het al eerder gezegd: ik ben blij dat ik nu pas realiseer dat ik mijn saturatie gewoon zelf kan meten en dat ik de symptomen nu zal herkennen als het misschien ooit weer misgaat. Als er niets nieuws gevonden kan worden, is daar verder prima mee te leven.

In deze serie ‘onverwachte ziekte’ zal ik nog wel een vervolg schrijven als er nieuws is over de onderzoeken of als ik ander relevant nieuws heb.
Voor nu lijkt het me even voldoende. 🙂

Geplaatst in Column, Opmerkelijk Nieuws, Persoonlijk | Getagged , , , , , | Een reactie plaatsen

Consumentenservice – Waardeloze klantenservice Deel 5

Geplaatst op 12 april 2025 door John

Want waardeloze maar dure ‘verse’ maaltijden!

Tussen al het ziekenhuisgeweld door, wil ik (nee eigenlijk MOET ik) eerst weer eens een naar mijn mening sterk staaltje van ‘waardeloze klantenservice’ aankaarten. Zeer actueel, want net nadat ik thuis was gekomen uit het ziekenhuis en nog niet zo fit was om weer zelf vers eten in huis te halen (terwijl de koelkast na al die tijd nu bijna leeg was), heb ik problemen ervaren met de anders zo goede en stabiele service van de Plus supermarkt.
Laat ik voorop stellen dat dit niet het eerste probleem was. Ik heb eigenlijk de laatste maanden vaker problemen en op een vorige klacht hebben ze geheel nooit gereageerd. Op deze ook weer niet en nu was ik het zat en heb ik een klacht ingediend bij de centrale klantenservice. En dan dit artikel. Want ondanks alle begrip en een kortingscode voor een keer gratis bezorging, lijkt het niet dat ze hieraan iets kunnen (of willen?) veranderen.

Wat is er gebeurd?

Het belangrijkste van de bestelling waren de verse kant en klaar maaltijden. Met daarnaast de gebruikelijke extraatjes zoals bananen, een snack en dergelijke. Meestal wat er die week in de aanbieding is.

Het eerste probleem betrof twee bestelde quiches. Een daarvan was met spinazie en zalm en was op het moment van bezorging twee dagen over datum! Euh… Dat mag helemaal niet meer verkocht worden! Hoewel de quiches vreemd genoeg een ‘THT’ datum hebben (Tenminste Houdbaar Tot) en geen ‘gebruiken tot’, wat zou betekenen dat ze ook na die datum nog wel gegeten kunnen worden. Dat heb ik diezelfde avond dan ook maar gedaan (ik ben niet zo bang aangelegd) en ik heb er geen last van gekregen. Maar ik vind het slordig dat deze gewoon nog in de schappen lag en dat de bezorger/verzamelaar niet naar die data kijkt blijkbaar.

Het tweede probleem waren de andere bestelde verse maaltijden. Naast de bekende merken zoals ‘Daily Chef’ (die ze ook verkopen) heeft de Plus een eigen maaltijdlijn: “Uit de keuken van Plus”. Deze maaltijden zijn een langere periode in de aanbieding: 2 voor € 11. Terwijl ze normaal € 6,29 zijn. Dat vind ik voor mezelf wat te duur en er zijn ook andere alternatieven, zoals dus die Daily Chef, die in de aanbieding soms maar € 3 kosten. Er zit natuurlijk verschil in de kwaliteit, maar meestal vind ik die ook gewoon lekker en in totale voedingswaarde ontlopen ze elkaar niet veel.
Ik had nu de ‘Rijsttafel Chinese stijl’ besteld en een ‘Risotto met groene asperges’. Maar die rijsttafel kende ik al en vond ik toen best wel lekker! En veel groenten. Niet onbelangrijk.
Wat bleek bij bezorging? De beste man, die mijn boodschappen blijkbaar ook had verzameld (dat gebeurt vaker bij de Plus) had twee heel andere maaltijden geleverd van een heel andere lijn: “Hoogerbrug Dagvers Diner”.

Lees verder →

Geplaatst in Consumentenzaken, Opmerkelijk Nieuws, Persoonlijk | Getagged , , | Een reactie plaatsen

De Rest van de onverwachte ziekte

Geplaatst op 9 april 2025 door John

Deel 1 – Ervaringen uit het ziekenhuis

In mijn laatste artikel heb ik (voor mijn doen) een kort verslag gemaakt van de acute stoornis, die tot mijn spoedopname in het ziekenhuis heeft geleid. En dat ik dus echt even op het randje van de dood heb gelegen… Hoewel ik daar zelf vrij snel redelijk laconiek over kon praten en schrijven, heeft dit wel degelijk de nodige impact gehad. Eigenlijk nog meer bij mijn kinderen! Ze waren dan ook boos dat ik wat ‘lacherig’ deed, de eerste dag van de opname, toen ze me bezochten. Zij waren letterlijk doodsbang geweest en mijn dochter heeft uren naast me gezeten, met de gedachte dat ik misschien nooit meer bij zou komen! Dat gevoel van ‘shock’ kon ik zelf niet voelen. Ik werd ‘gewoon’ wakker na een soort van diepe slaap. En voelde me helemaal niet slecht. Afgezien van de pijn in mijn ribben.
In de afgelopen dagen is alles ook bij mij wel wat in gaan dalen en ik besef dat ik iets bijzonders heb meegemaakt. Levensbedreigend. “Het was nog net niet mijn tijd.” “Door het oog van de naald.” Twee commentaren van vrienden op Facebook. Indrukwekkend.
Daarom heb ik besloten om over deze gebeurtenis toch iets meer te gaan schrijven. Om alles zoals gewoonlijk wat van me af te schrijven, maar ook om de belevenissen te delen, waar anderen zich misschien in herkennen. Want zoals ik al eerder schreef: het kan iedereen overkomen en het ziekenhuis lag/ligt vaak vol met dit soort situaties.
Ik schrijf dit ook omdat er vermoedelijk toch ook weer wat vooroordelen heersen… Want van een buurman, die het ‘circus’ van politie en ambulance had gezien, kreeg ik bij een korte ontmoeting afgelopen zaterdag gelijk de vraag: “Drank?” Ik heb blijkbaar een reputatie, die voor wat betreft de buurt al zo’n 15 jaar oud is. Maar de laatste jaren (zeker sinds 2018) beheers ik dit toch veel beter. En tijdens mijn ziekteverschijnselen voorafgaand, was ik al weer helemaal gestopt. Er was in dit geval totaal geen verband met (te veel) drank! Maar nu even de omgeving overtuigen. Want ja, als ik het zelf zeg, geloven ze me toch niet… Hoewel de mening van buren me voor geen millimeter boeit, want “kletsen doen ze toch”, wil ik hier graag alles op een rijtje zetten wat me dit keer is overkomen.

Voordat ik begin met mijn ervaringen in 8 dagen ziekenhuis, wil ik nog even zeggen dat tot heden dus nog geen echte oorzaak is gevonden. Ik moet de komende tijd zoals eerder geschreven nog diverse onderzoeken ondergaan.
Het enige wat ik nu wel weet is dat de politie mij op bed heeft gevonden. Met een ‘grauwe’ kleur. Toen zijn ze waarschijnlijk direct met reanimatie begonnen, tot het ambulancepersoneel me zuurstof toediende. Het ‘bloed’ op de grond was geen bloed, maar een vloeistof die tijdens die eerste hulp is gebruikt.

Derde keer ziekenhuis

Vanaf 2017 heb ik nu dan drie keer in het ziekenhuis gelegen. Maar de eerste twee keren waren gepland, vanwege operaties aan een aneurysma. Dit was voor mij de eerste onverwachte spoedopname. Dat geeft extra complicaties, zoals het zonder een tas met kleding en diverse nodige spulletjes daar zijn… Misschien hadden we de duur van de opname even onderschat omdat ik relatief zo snel al weer op de been was, maar zonder tandenborstel, scheerapparaat en oplader voor mijn telefoon (!) kon ik toch echt niet! Mijn dochter was vermoedelijk nog te veel onder indruk van alles wat die nacht gebeurd was, want in de tas met kleding zaten 3 joggingbroeken, een aantal boxershorts die ik nooit draag, een dik vest en een paar verkeerde sokken… Maar dus niet eens een tandenborstel. Ik vergaf het haar gezien de situatie en dacht dat dit later nog wel eens zou kunnen. Toen mijn zoon er later bij kwam, ging hij dit samen met haar doen. Ik was gered. 😉

Lees verder →

Geplaatst in Column, Persoonlijk | Getagged , , , | Een reactie plaatsen

Ziek… Zieker… Dood…

Geplaatst op 3 april 2025 door John

Letterlijk op dood spoor?

Misschien hebben enkele vaste bezoekers van deze blogsite opgemerkt dat het eventjes wat stil was hier? Sinds de plaatsing van het suggestieve ‘Mo(nu)mentele Plaatje’ zal ik wel ‘verkouden’ zijn? Even een time-out? Nou ja, dat kan je wel zeggen. Maar het werd onverwacht even een (bijna) definitieve time-out. Een verslagje van een paar weken ‘weg van de snelweg’, ditmaal bijna definitief op dood spoor!

Ziekenhuis

Direct maar even de deur wijd open: Op maandagavond 24 maart ging mijn gezondheid opeens zo snel achteruit dat ik voelde dat het niet goed ging. Ik was inderdaad al een paar dagen goed ‘ziek’ nu, met nog steeds zeer veel hoesten zonder slijm, waarvoor ik mijn dochter al krachtige bruistabletten had laten halen. Maar tegelijk werd ik steeds kortademiger. Elke inspanning werd zwaarder en dan moest ik even uitpuffen. Bizar! Zoiets nog nooit eerder gehad.
Ik dacht echt even dat ik ‘gewoon’ een zware kou had, voor het eerst sinds jaren want ik ben eigenlijk nooit ziek in die zin. Hoesten, nu ook snotteren, branderige ogen, duf, soms beetje verhoging… Misschien toch wel griepje. Maar die kortademigheid werd erger.
Zondag 23 maart kwam mijn dochter nog even langs en hebben we een korte wandeling gemaakt, met een zitpauze. Het was zo mooi weer! Buiten voelde ik me ook beter dan binnen. Maar na afloop was ik wel kapot.
De maandag werd slechter en ik nam me voor om de volgende dag dan toch maar eens de huisarts te gaan bellen. Voor een ‘verkoudheid’ doe ik dat nooit, maar die kortademigheid werd steeds erger.
Die dinsdag heb ik niet gehaald…

In de late avond zo rond 23.00 uur ging ik gewoon proberen te gaan slapen, wat de laatste tijd erg moeilijk tot helemaal niet ging, vanwege het hoesten. Maar eenmaal op de bedrand voelde ik dat het nu echt niet goed ging. Ik kon bijna helemaal geen adem meer halen! Ik had het gevoel dat ik stikte. Ik dacht nu echt: ”Ik ga dood!”
Toen heb ik in een opwelling 112 gebeld. Vermoedelijk nam de stem aan de andere kant me gelijk serieus want ik kon nog maar nauwelijks uit mijn woorden komen.
Daarna weet ik eigenlijk niets meer, tot ik wakker werd op een bed van de Huisartsenpost van het ziekenhuis… Groep medische mensen aan mijn bed en… mijn dochter!
Met een zuurstof kapje op, een slangetje in een infuus, lag ik naakt onder de deken. Terwijl kreeg ik allerlei uitleg te horen wat er was gebeurd. Gek genoeg was ik direct helemaal bij zinnen en begreep goed wat er was gebeurd. Daarom werd me daarna maar even een operatiejasje aangedaan, om niet helemaal naakt naar een afdeling gebracht te worden. Mijn dochter zou later wat kleding gaan ophalen en brengen. Het was inmiddels al zo’n 4 uur.

Wat is precies gebeurd?

Het fijne van het politiewerk moet ik nog even opvragen. Maar na mijn 112-melding hebben ze na aankomst uiteraard een dichte deur aangetroffen. Die heeft de politie opengebroken. En ze zullen me daarna snel boven in de slaapkamer hebben gevonden. Naakt… (ik slaap altijd naakt) op bed? Op de vloer? Er ligt een beetje bloed op de grond naast het bed. Mogelijk had ik een bloedneus opgelopen tijdens een val? Ik kan me vaag herinneren dat ik nog heb gedacht iets aan te gaan trekken, nadat ik 112 had gebeld. Maar dat heb ik niet meer gehaald en ben flauwgevallen.

De politie heeft me (gedeeltelijk) gereanimeerd! Zo is het me verteld. Wat dat ‘gedeeltelijk’ inhoudt weet ik nog niet goed. Waarschijnlijk had ik zo’n zwakke of bijna geen hartslag dat ze dat wel op gang probeerden te brengen of houden. Sinds die tijd heb ik pijnlijke (gekneusde) ribben, wat wel gebruikelijk is na zo’n harde actie…
Daarna heb ik waarschijnlijk snel zuurstof gekregen van het ambulancepersoneel.
Het punt is namelijk: Mijn saturatie op het moment dat ze me vonden was nog maar 20!

Dit was waarschijnlijk dus al dagen aan de gang. Een snel dalende saturatie, die door mijn gebrekkige (door slijm geblokkeerde) ademhaling niet goed herstelde. Vandaar de kortademigheid. Maar ja, hier had ik nog niet aan gedacht. Laat ik nu wel zo’n metertje (wat je op je vinger zet) in huis hebben! Zo maar een keer gekocht bij de Dirk. Nooit gebruikt. Nu wel en dat voelt direct een stuk veiliger. 😉

In het ziekenhuis ben ik primair via de longartsen verder onderzocht op oorzaken. Want waardoor kon ik opeens niet meer (goed) ademhalen? Kort gezegd: na diverse CT-scans, röntgen (‘sniff test’), neurologie testjes, bloedafnames, etc. gedurende de afgelopen week, hebben ze nog niets gevonden.
Ze houden het daarom maar even op een acute sputum prop (slijmprop) in een cruciaal deel van mijn ademhalingskanalen… Er staan nog diverse afspraken gepland bij de poli’s Cardiologie (hart), MDL (lever) en uiteraard moet ik weer snel op controle bij de longarts.
Een longfunctietest afgelopen week was een stuk slechter dan die van oktober. Niet zo gek nu natuurlijk.

Dus…

Volgens mij heb ik dit keer echt op het randje van de dood gelegen. Ik kan het weer aantekenen in mijn CV als ‘ervaringsdeskundige’… Je moet alles een keer meemaken. Maar dankzij mijn nog gezonde impulsen en een goed en snel optreden van de hulpverleners ben ik er niet overheen gegaan. Nog even geen definitief dood spoor. Ik mag het nog een keer gaan proberen. Wat? Gezonder leven? Meer bewegen? Minder drank? Dat is allemaal goed natuurlijk! Maar op dit soort ‘bliksems’ kan je niet voorbereid zijn. Iedereen kan erdoor worden getroffen. Dat hoorde ik ook overal om me heen in het ziekenhuis. Best veel mensen die ‘opeens’ ergens door worden getroffen.
Gewoon weer verder, conditie opbouwen en hopen dat de kortademigheid weer verdwijnt. Want op dit moment ben ik natuurlijk nog steeds snel moe. Lichaam heeft klappen gehad. Letterlijk. Maar de saturatie stond vandaag, net na enige inspanning, gewoon weer goed op 94. 🙂

I’m back! 😉

Geplaatst in Column, Opmerkelijk Nieuws, Persoonlijk | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Anti porno campagne Lisa Staal

Geplaatst op 20 maart 2025 door John

Porno is… Geen liefde!

Terwijl ik op mijn website steeds weer moeite probeer te doen, om de anti-naakt en anti-porno bewegingen weg te zetten als ongezonde – vaak door de oude religies geïndoctrineerde – moraalridders, die juist het tegenovergestelde bereiken (want nog altijd steeds meer seksueel grensoverschrijdend gedrag), groeit het anti-gedrag en dus -gevoel. Het zijn namelijk ook steeds vaker zogenaamd progressieve ‘feministische’ bekende vrouwen, die de media onveilig maken. En succes oogsten bij (ook niet zo gezond denkende) politici. Ik wilde hier eigenlijk geen aandacht aan besteden, maar met het groeien van haar (nieuwe) bekendheid, groeit ook de aanhang en petitie om echt iets tegen porno te moeten doen. Ik vrees dat we echt naar een nieuwe tijd gaan, dat seks niet meer als ‘spel’ wordt geaccepteerd. Terug naar af, ver voor de seksuele revolutie.
Deze vrouw – Lisa Staal – lijkt ‘ijzersterk’ en gevaarlijk. Daarom toch maar een tegengeluid.

Porno is…

Met dit soort borden maakt Staal misbruik van de emoties op straat. Omdat het direct gerelateerd lijkt aan de al vele jaren bekende ‘Liefde is…’ slogans, waarin meestal twee naakte figuren van een jongen en meisje uitbeelden hoe mooi ‘de liefde’ is.

Prima uiteraard! Maar dat Staal bijna dezelfde figuurtjes gebruikt om dit tegenovergestelde uit te drukken over porno, vind ik eigenlijk smerig. Maar ze komen wel aan bij de mensen die toch altijd al wantrouwend en sceptisch tegenover porno staan. Deze campagne bevestigt dit. Terwijl haar ‘waarheden’ onzin zijn.

Lees verder →

Geplaatst in Column, Cultuurfilosofie, Opmerkelijk Nieuws, Seksualiteit | Getagged , , , , , | 2 reacties

Restflits maart 2025 – Waardeloze klantenservice

Geplaatst op 16 maart 2025 door John

Verdwijnt alle persoonlijke aandacht voorgoed?

Over diverse persoonlijke gevallen waarin ik ‘Waardeloze Klantenservice’ heb meegemaakt, schrijf ik regelmatig. In het laatste gelinkte artikel schreef ik al dat ik dit gerust tot “een (slechte soap-) serie” zou kunnen verheffen. Dat heb ik niet gedaan en op wat aanvaringen met malafide ‘dropshippers’ en Chinese zolderkamerverkopers na heb ik weinig over ‘Consumentenzaken’ geschreven. Eigenlijk word ik daar zo moe van, al dat geklaag over de (neem ik aan) bekende commerciële ontwikkelingen in de maatschappij, die ik toch niet kan veranderen, dat ik alles maar een beetje neem zoals het komt en is. Jezelf continu opwinden is niet goed voor je hart… 😛
Maar je weet het: ‘mijn bloed blijft kruipen waar het niet gaan kan’ en zo af en toe moet ik mijn gal weer even spuien, om het niet allemaal op te laten kroppen. 😉 Dus nu weer eens een Restflits, in het teken van die nog steeds verder achteruit hollende kwaliteit van de diverse klantenservices. Met centraal daarbij mijn oprecht gestelde vraag: “Verdwijnt daardoor alle persoonlijke aandacht voorgoed?” Dit kan ik breder doortrekken en niet alleen betrekken op bepaalde ervaringen. Daarom wordt dit ook een wat grotere Restflits.

Geen of nauwelijks service van Vodafone en Simyo

De telefoon is tegenwoordig een levensbelangrijk bezit. Volgens mij heeft bijna iedereen nu toch wel een meer of minder ‘slimme’ telefoon, op een aantal ouderen of digibeten na, die daar echt niet mee om kunnen gaan. En die slimme ‘smartphone’ hebben de meeste mensen niet alleen meer om daarmee te bellen, gebeld te worden en (sms-) berichten te versturen. Het is een complete zakcomputer geworden, waarin ons hele leven opgeslagen staat en waarmee we bijna alles wat we doen moeten ondersteunen. Zonder telefoon weten heel veel mensen niet meer wat ze moeten doen! Noem dat dus maar gerust ‘levensbelangrijk’.
Dan zou je verwachten dat het gebruik van die telefoon door de diverse verkopers en de nodige netwerkservices goed wordt ondersteund, zeker als er problemen zijn. In het ziekenhuis waar ik heb gewerkt, was de computer op de diverse bureaus en balies levensbelangrijk, om correcte zorg te verlenen aan de patiënten. Ik heb dus goed geleerd om de service te verlenen, die het personeel nodig had. Daarom zie ik dus ook zo goed als ik door diverse bedrijven word afgescheept door slechte (waardeloze) service.
Helaas is die ‘levensbelangrijke’ telefoon een commercieel product, waaraan de grootste bedrijven miljarden verdienen. Dat de spoeling met zoveel aanbieders steeds dunner wordt, dwingt ook de grote bedrijven tot bezuinigingen. Je raadt het al. De klantenservice stelt steeds minder voor.

Vroeger hadden we zo’n onverslijtbare grijze doos met draaischijf en ‘hoorn’, waarmee je kon luisteren en praten. De service die het Koninklijke post- en telefoonbedrijf bood was toen gewoon goed. Meestal. Er was ook niet zo veel meer service te verlenen dan het leveren van een werkende telefoon en het aansluiten van de draadjes, zowel binnen als buiten. Nu is alles veel complexer. Goed voor een ruimere werkgelegenheid zou je zeggen, maar de tijd dat er zalen vol met mensen aan de telefoon service zaten te verlenen is echt wel voorbij. De meeste ‘helpdeskers’ zitten tegenwoordig thuis en bedienen met hun laptopje de duizenden klanten. Liefst zo snel mogelijk want tijd is geld. En liever verkopen ze de argeloze klanten weer een nieuw toestel of een duurder contract, dan dat ze gaan zoeken naar de oorzaken van problemen.

Zo ben ik afgelopen jaar tegen twee problemen aangelopen, bij mijn beide telefoonproviders: Vodafone en Simyo. Ja ik heb er twee, omdat ik al jaren twee nummers heb; een privénummer bij Simyo en een nummer wat ik gebruik op mijn websites (momenteel alleen HZP). Dat laatste is een gratis SIM-kaartje van Vodafone. Was een keer een actie. Moest daar wel een tegoed op zetten, anders werkt het niet. Er staan dus al jaren enkele tientjes op, wat blijft bestaan als ik minimaal 1x in de 6 maanden bel of sms. Dit gebruik ik eigenlijk alleen om gebeld te kunnen worden. Niet om te bellen. En alleen tijdens ‘werktijden’. 😉 Buiten die tijden zet ik de simkaart altijd uit. Ik ken diverse mensen die dit doen met hun zakelijke nummer. Anders worden ze dag en nacht gestoord!
Sinds afgelopen najaar heb ik dan een ‘nieuw’ toestel van mijn zoon gekregen, omdat hij een geheel nieuwe kocht met abonnement. Dat vond ik fijn, want ik kan nu gebruik maken van het snellere 5G netwerk en uiteraard werken alle functies beter en sneller en is de camera echt veel beter!
Maar dat aan- en uitschakelen van mijn Vodafone nummer gaf opeens problemen! Niet altijd maar regelmatig blijkt dat het nummer niet wordt ‘aangemeld’ op het netwerk van Vodafone. De simkaart werkt dan wel want ik zou dan wel “alleen noodoproepen” kunnen doen, dus 112 bellen. Maar verder niets. Ik had daar zelf al een modus op gevonden, door het aan- en uitzetten enkele keren te herhalen, totdat die weer wel ‘pakt’. Maar handig is dat niet!
Voordat ik de service van Vodafone probeerde te bereiken, had ik al gezocht op vergelijkbare problemen. Tegenwoordig kan je bijna alles wel terugvinden, met oplossingen erbij.
Uitgerekend op de website van Vodafone vond ik toen dat dit probleem veroorzaakt kan worden door een verouderde simkaart, die niet (goed) met 5G om kan gaan. Er werden zelfs series simkaartnummers genoemd, wat mijn kaartje ook had! Uiteraard nam ik toen contact op met een ingang van de Vodafone-service, via X. Mailen kan daar tegenwoordig ook niet meer (kom ik nog op terug!) en bellen met de klantenservice probeer ik altijd te vermijden, want dat zijn langdurige drama’s. Via een DM op X (Twitter toen nog) had ik al eens eerder service gehad, wat toen wel was geslaagd. Maar nu was de toon direct al negatief.
De gast op X verklaarde dat het elke dag uit- en aanzetten van de simkaart niet goed is. “Daar is die niet voor bedoeld.” Huh? Hoezo dan? Ben ik verplicht om mijn telefoon(kaart) 24 uur per dag te gebruiken? Nooit gehoord van (min of meer) zakelijke toepassingen? Of wacht even… Moet ik dan misschien “beter een zakelijk contract afsluiten”? Wat bullshit is, want dat staat los van elke simkaart. Die zijn allemaal hetzelfde. Maar ja, de service…
Hij was ongevoelig voor mijn stelling dat het op hun eigen website staat! Daarom kon hij geen ander advies geven dan het niet meer uit te schakelen. 🙁
Sinds die tijd heb ik dan de modus gevonden om op de telefoon de kaart even opnieuw aan te laten melden op het netwerk (een optie in de instellingen) of de ‘vliegtuigmodus’ aan/uit te zetten. Kost een paar klikjes maar dat is dus niet elke dag en het gaat best wel snel.
Maar uiteindelijk is dit natuurlijk gewoon waardeloze service. Ik heb recht op een nieuw simkaartje omdat het mijne verouderd is met de komst van 5G. Maar ja, gratis kaartje dus service? Vergeet het maar.

Lees verder →

Geplaatst in Column, Consumentenzaken, Cultuurfilosofie, Opmerkelijk Nieuws, Persoonlijk | Getagged , , , , , , | Een reactie plaatsen

Naakt en seks waar kinderen bij zijn

Geplaatst op 10 maart 2025 door John

Stopt je seksleven als je kinderen krijgt?

Dit artikel ligt al een paar maanden op ‘de plank’ en ik was er aan begonnen met een andere titel, maar had het toen niet afgemaakt. Weer een gevalletje van ‘geen zin in’. “Laat maar” dacht ik. Ik schrijf al zo vaak over vergelijkbare materie en dit voegt (te) weinig toe.
Afgelopen week zag ik echter in de sociale media een filmpje* langskomen, wat enerzijds ‘schokte’ (want zoiets had ik nog nooit gezien) en anderzijds blij maakte! Want hier gaat het om! Hoe preuts zijn wij ‘westerlingen’ met zoveel poeha dat we alles zogenaamd veel beter weten en gezonder denken en leven? Terwijl er nog zoveel onbegrepen frustraties blijven bij opgroeiende jongeren over die simpele dingen: naakt en seks? Waardoor de beladenheid en opgekropte gevoelens nog altijd tot excessieve grensoverschrijdende handelingen kunnen leiden? Veel mensen willen de simpele oplossingen niet zien of horen. Het begint namelijk altijd gewoon met openheid, eerlijkheid en juist niet in het ‘verbergen’ om de zogenaamd tere kinderzieltjes te beschermen. Bullshit.
Ik zeg dit zo vaak!
Daarom was ik weer eens begonnen met een aantal externe artikelen te verzamelen hoe jonge gezinnen omgaan met de seks als ze kinderen hebben. Ik link er enkele:

Kinderen, fataal voor je seksleven?
Spontane sex
Help! Ons kind heeft ons betrapt op seks, wat nu?

En ook in polyamoreuze gezinnen zijn er vaak kinderen:
Vaste swingersrelatie: ‘De kinderen denken dat Anne en Sef een extra oom en tante zijn’

De uitkomsten zijn soms verrassend maar meestal bekend: mensen hebben minder en voorzichtiger seks als ze kinderen hebben. Want ze willen niet dat die het per ongeluk zullen zien of horen. Liefst praten de meeste ouders helemaal niet over hun seksleven. Soms niet eens over seks in het algemeen… Heel ongezond. Maar echt veelvoorkomend. Alle goede seksuologen spreken hier duidelijk over: Seksuele opvoeding begint eigenlijk al na de geboorte. Want de mens is een seksueel wezen. Het hoort er gewoon bij, net als praten over (gezond) eten en drinken.

Het verbergen maakt vaak de meeste problemen. Want kinderen zijn niet gek en horen op het schoolplein al vaak veel meer dan ze ooit thuis hebben meegekregen. Maar die verhalen zijn vaak opgeblazen. Het zijn kinderen. Ze houden van hun fantasieën en spelen graag de wildste verhalen. Als ze dan eens een keer met seksspelletjes gaan experimenteren, dan zijn veel ‘domme’ ouders geschokt. “Dat hoort niet op die leeftijd!” Moord en brand. Het zal de schuld wel zijn van de school, die geen toezicht houdt en te vroeg seksuele voorlichting geeft… Pfff…

Over Naakt en seks waar kinderen bij zijn…

… heb ik dus al vaker geschreven. Hoewel de meeste mensen schijnen te denken dat dit niet goed is en een moeder haar borsten niet eens zou mogen laten zien aan haar kinderen, als ze zich even verkleedt, vind ik deze schaamte voor het gewone naakte lichaam ongezond. Hoewel ik zelf zo ben opgevoed en ook wij als ouders zwaar tekort zijn geschoten in onze eigen gedragingen en seksuele voorlichting, weet ik gewoon zeker dat dit anders moet. Natuurlijker. Opener. Gezonder.

Op Erotica heb ik een aparte pagina voor ‘Public Nude and Sex’, waarop foto’s en filmpjes te zien zijn van meestal blote modellen in het openbaar en seks op openbare plekken. Dat laatste is dan meestal in scene gezet voor de porno en dan wordt er altijd wel opgelet dat er geen kinderen in de buurt zijn. Maar die blote modellen werden wel vaak ook door kinderen gezien. Prima toch?
Nu nog de stap verder: gewoon seks in het openbare park, waar ook kinderen langslopen. Doodgewoon. Op de pagina ‘Seks in het openbaar’ is dit wel even te zien. Ook prima. Als kinderen op tijd zijn voorgelicht, dan vinden ze dit helemaal niet eng of schokkend. Veel erger zou het zijn als ze onverwacht mensen zien die elkaar naar het leven staan… Groepje kopschoppers in actie. Messtekers. Soms (bijna) dodelijk geweld. Dit gebeurt vaker op straat dan seks… Dat vind ik pas ongezond en slecht.

Maar het begint dus thuis, in het ouderlijk gezin. Waar vader en moeder gewoon seks hebben, als het goed is. Waarom mogen kinderen dat niet zien of weten? Schaamte? Wat is er zo slecht aan het zien van gewone seks?

* Het onderstaande filmpje laat dit zien. En nu komt er weer eens een 18+ waarschuwing, want dat moet ik doen op een openbare website als er expliciete seks te zien is. Wil je dit dus niet zien, klik dan maar niet op ‘Lees verder…’.

Lees verder →

Geplaatst in Column, Cultuurfilosofie, Erotica, Opmerkelijk Nieuws, Seksualiteit | Getagged , , , , | Een reactie plaatsen

De Rest van de Gezondheid – 4

Geplaatst op 8 maart 2025 door John

Dood. Op dood spoor… 🙁

Mijn laatste echte ‘gezondheidsupdate’ was alweer ruim een half jaar geleden zag ik zojuist! Dan heb ik me dit keer toch netjes ingehouden met ‘klagen’ over mezelf,
nietwaar? 😉
Nou ja, die vorige keer was ik natuurlijk ook best wel positief vanwege wat verbeterde cijfers na een periode van meer bewegen. Het was toen ook zomer. Met de nieuwe driewielfiets en wat meer discipline op de loopband, was ik toen echt vooruit gegaan. Maar ja… Je raadt het al… Toen kwamen langzaam het najaar en de winter en dan heb ik toch echt wat meer moeite met mijn gemoed. In december kon ik mezelf nog redelijk opkrikken met het versieren van mijn huis in Kerstsfeer en de gourmet met mijn kinderen op oud/nieuwjaarsdag was ook geweldig! Maar daarna… Niets meer. Ik ben bijna letterlijk weer in het bekende gat gevallen; geen zin meer in iets, te koud om ‘gezellig’ naar buiten te gaan, te donker, niets speciaals omhanden… De bekende najaar/winter dip.
Hoewel ik dit keer wel bijna elke week met de fiets mijn boodschappen kon gaan doen. Dat was vorig jaar nog niet zo. Maar verder ging ik tamelijk achteruit en was ook weer wat aan het drinken… Je moet toch wat. 🙁
Nu zijn er echter weer veranderingen. De meteorologische lente zou op 1 maart begonnen zijn, vandaag is de topdag van een week met ongekend veel zon en hogere temperaturen en dat kwam mij wel goed uit want afgelopen week was ik voor diverse gezondheidszaken ‘overal en nergens’.
Vorige week weer de POH, afgelopen donderdag de tandarts (controle en verder niets bijzonders dus niet het vermelden waard) en vrijdag de longarts. Van al die bezoeken ben ik niet vrolijker geworden en daarmee is mijn dip niet opgeklaard…

Huisarts – POH

Na mijn laatste bezoek in augustus had ik een goed gevoel overgehouden omdat ik was afgevallen en mijn glucosewaarde omlaag was gegaan. Nu had ik al wel een sterk voorgevoel dat dit weer minder goed zou zijn… Maar daarnaast was ik ook benieuwd hoe het met mijn cholesterol nu zou zijn, omdat de dosis statine die ik daarvoor slik was verdubbeld.
Wat blijkt? Er was nu alléén maar gemeten op glucose! Niets anders. En hee… Die was inderdaad weer wat gestegen. Net als ik weer 5 kilo was aangekomen… Verbaasde me niets. Ik heb maandenlang gewoon weer te weinig bewogen. Ook de discipline voor de loopband had ik laten gaan… Niet goed, ik weet het. Maar het gesprek met de POH was nu dus weer zeer negatief. Het begon overigens al dat ze aan het begin mijn naam verkeerd omriep… Euh… We hebben elkaar toch al meerdere keren gezien. En je leest mijn gegevens voor je me naar binnen roept? “Ze had het te snel gelezen” excuseerde ze zichzelf… Ik vond dit zeer onprofessioneel. De toon was al gezet.
Toen vroeg ik waarom mijn cholesterol niet was gemeten? Was er zoveel bloed afgenomen voor maar één specifieke test? Ze vond dat niet nodig…
Uiteraard draaide het weer uit op de bekende riedel van “meer en beter bewegen” en als ik iets zei over andere kwaaltjes, zoals het veel vaker plassen dan voorheen, tintelende vingers, continu waterige ogen, grotere vermoeidheid en de plotselinge bloedneuzen na het gebruik van de sterkere neusspray, dan verwees ze me naar de echte huisarts. Zij kon daar niets mee… Nee… Alleen maar cijfertjes lezen en standaard verhalen ophangen. Die ken ik nu wel…

Over 3 maanden moet ik weer en dan wordt mijn bloed wel breder getest en ik moet dan ook weer een plasje inleveren. Pfff… Het is dan in mei, enkele weken voor mijn reis naar het huwelijksfeest van mijn zoon in Polen. Ik twijfel om die POH dan maar te cancelen… Het is niet verplicht. Ik zal zien hoe ik dan voel. Nu in ieder geval niet fijn, na dat negatieve gesprek, wat bijna ruzie werd…

Longarts

In mijn donderpreek over de ontoereikende zorgverlening in Nederland heb ik al even gezegd dat ik was ‘uitbehandeld’ bij de KNO-poli. Hoewel doof aan mijn rechteroor, wat een KNO-specialisme zou moeten zijn, weten ze daar niet meer wat ze met me moeten doen. Na het plaatsen van het trommelvliesbuisje en ‘uitzuigen’ van wat slijm, was ik daar ‘genezen’ verklaard. Ik heb dat al geschreven. Omdat de oorzaak van dat slijm uit de ‘bronchiën’ komt, vanwege mijn chronische astmatische bronchitis, had ik daarom ook snel ingezet op onderzoek bij de longpoli.
Mijn longfunctieonderzoek bleek afgelopen jaar ook ‘goed’: niet achteruit gegaan vergeleken met jaren geleden. Dat is mooi. Maar waar komt dan die slijm vandaan en wat is daar aan te doen?
Dit was de vraag die ik vrijdag stelde aan de longarts. De derde die ik in de loop der jaren hiervoor spreek…
Om krachtiger op te treden tegen de ‘ontsteking’ die dat slijm veroorzaakt, gebruikte ik al jaren een inhalator en een neusspray. De doses daarvan waren verdubbeld met krachtiger middelen. Resultaat? Net zo doof, maar wel bloedneuzen door de (te) sterke neusspray en naar mijn gevoel nog meer slijmvorming.

De longarts… Weet niet wat hij nog kan doen. Dit was de conclusie. Einde verhaal.

Euh… Einde verhaal? We zijn nu bijna een jaar bezig met onderzoeken en medicatie, zonder resultaat en dat was het dan? Oorzaak doofheid? Geen flauw idee. Als KNO het niet weet, kan de LONG daar ook niets mee. De longen waren goed, volgens de test. Klaar.
Uiteraard werd ik weer kribbig, hoewel ik dit wel had verwacht dus ik hield me dit keer in.
Dat ik mijn moedeloosheid uitte begreep hij goed. Maar hij kon er verder niets mee. Feitelijk zou ik er dus mee moeten leren leven… Dat zou ik misschien best kunnen, als er duidelijk gezegd zou worden wat de reden van mijn doofheid is en waarom daar niets aan gedaan kan worden. Want dit is nergens gezegd! Het is net alsof ze niet geloven wat ik zeg! Want “de testen waren goed, dus er is niets aan de hand”.

De longarts gaf nog aan dat ik misschien een ‘second opinion’ zou kunnen vragen bij een andere KNO-arts… En hij zou in de komende dagen nog een keer met haar gaan praten. Eind maart krijg ik van hem een telefoontje daarover.

Op dood spoor?

Zo begon ik dit artikel… Want ergens voel ik me een beetje ‘dood’. Ergens neergezet met een conclusie van nul en geen waarde. Fijne dag verder. Zoek het maar uit met je doofheid.
Van dat komende telefoongesprek verwacht ik niets. Geen vervolgacties. Want de longarts zei het duidelijk: ik zou gerust je longen kunnen doormeten en alles wat daaromheen ligt, maar hij verwacht daar niets van. Die slijm is aanwezig, dat is normaal bij mijn aandoening. Hij gelooft niet eens dat dit het slijm is wat helemaal in de buis van Eustachius is gekomen. Terwijl de eerste longarts die ik in het begin van mijn behandelingen sprak dit wel beaamde. Daarvoor kreeg ik die neusspray! Die dus niet (meer) werkt. Einde verhaal.

Omdat ik echt niet weet wat ik hiermee aanmoet, voel ik me dus op een dood spoor gezet. Als niemand me verder kan (of wil…) helpen, dan zal ik er inderdaad mee moeten leren leven. Dat doe ik in feite nu al, bijna twee jaar. Maar ik zeg je: die handicap is niet fijn.
Omdat het ook geen meetbare afwijking lijkt en er niets inwendig beschadigd is, zal een gehoorapparaat ook niet voorgeschreven worden. De testen wijzen immers uit dat het ‘goed’ is… Begrijp je mijn frustratie?
Alles om me heen is anders. Ik voer lastiger gesprekken en moet liefst iedereen aan mijn linkerkant hebben, ik kijk minder fijn tv en vooral: ik luister minder graag naar muziek. Terwijl dit een van mijn grootste liefdes was in mijn leven.

Sinds mijn grote operatie aan de aneurysma in 2017 heb ik (opeens!) de ene na de andere kwaal erbij gekregen. In ‘Wat mankeert De Rest’ had ik alles al een keer uitgebreid op een rij gezet. Daar kan ik nu dus ‘gedeeltelijke doofheid’ aan toevoegen…
Elke kwaal zorgt min of meer voor vermindering van mijn ‘levenskwaliteit’. Ik ben er continu mee bezig. Alles af en toe wat meer of minder irritant. Een hoestje, een “sorry niet zo snel” als ik met iemand wandel en mijn benen willen even niet meer, een “wat zeg je” als ik het niet goed versta, de continu pieptoon in mijn rechteroor vanwege de tinnitus, het droog vegen van mijn waterige ogen met een (schone) zakdoek, dingen niet goed op kunnen pakken vanwege de artrose, etc. Het laat mij lastig voelen, terwijl een ander mij ziet staan en feitelijk niets aan me ziet of hoort. Want praten kan ik gelukkig nog wel goed… En hoewel ik me hier nu al jaren prima mee heb verenigd en alles heb geaccepteerd, voel ik me hier soms toch een beetje erg moe van worden. Moedeloos. Zo ‘jong’ nog en zoveel ongemakken.

Maar goed, voor zover bekend heb ik geen fatale ongeneeslijke ziekte, dus ik mag niet klagen. Er gaan tegenwoordig weer zat bekende mensen dood, waarvan je het (nog) niet had verwacht. Van Dieuwertje Blok (67!) tot Marianne Nobel (Dordtse zangeres, 78 maar wel plotseling) en de lijst van mensen waarmee ik min of meer ben opgegroeid groeit gestaag. En mijn eigen moeder was ook maar 64, wat ik nu dus ook ben. Het zet me soms allemaal tot nadenken. Overdenken. Daar ben ik verdomme veel te goed in… 😉

Natuurlijk staat mijn hele leven nog niet op een dood spoor. Als ik even niet weet waar ik heen kan (of wil!) dan moet ik geduld hebben. Wie weet komt er binnenkort een nieuw spoor. Met nieuwe richtingen. Alles om me heen verandert continu en daaruit valt genoeg nieuwe inspiratie op te doen. Als ik dat maar wel wil blijven zien en ervoor open staan. Daar ontbreekt het wel eens aan. 😉

Wordt vervolgd, als ik echt weer wat nieuws te melden heb. Nu weer verder met De Rest van het Avontuur. Dat staat nooit op een dood spoor, zolang ik nog leef. 🙂

Geplaatst in Column, Persoonlijk | Getagged , , , , | 1 reactie

Wereldoorlog 3+++

Geplaatst op 1 maart 2025 door John

Gaat het nu echt beginnen?

De aanleiding van dit artikel zal iedereen kunnen begrijpen: ‘Amerikanen gefileerd na aanval op Zelensky: ‘Beschamend, ongekend, ongehoord’‘
Het eerste nieuwsbericht wat ik vandaag (zaterdag 1 maart) zie over het ‘debacle’ gisteren van het zogenaamde onderhandelingsgesprek over een grondstoffendeal tussen Trump en Zelensky.
Gisteren volgde ik het nieuws al, verbaasd als ik was dat het opeens allemaal zo snel gaat in de buitenlandse politiek, sinds Trump er weer is. De olifant begint letterlijk direct te dansen in de porseleinkast… Er zullen wel cartoons van gemaakt zijn. 😉

Maar na die ruzie dacht ik wel direct: “Gaat het nu echt beginnen?” Vandaar de vraag bovenaan gesteld. Want realiseer je goed: Slap en verdeeld Europa zegt Zelensky te blijven steunen, terwijl Amerika dreigt die steun volledig op te willen geven en juist aan tafel wil met Rusland. Heel veel Europese landen zijn doodsbang voor oorlog met de Russen en Amerika (door Trump) lijkt dit nu aan te moedigen. Als Trump zich door de houding van Europa terugtrekt uit de NAVO, lijkt de ultieme tweedeling een feit en kunnen de opgestapelde conflicten zeer goed tot een allesomvattende wereldoorlog leiden.
Op dit moment lees ik al de duidelijk gestelde voorwaarden door diverse staatshoofden waar Europa nu aan moet gaan voldoen: snel een betere en uniforme legermacht opbouwen.

Morgen oorlog?

Theoretisch kan die al zijn gestart op het moment dat ik dit zit te schrijven. En misschien werd die al maanden geleden voorbereid… De nieuwe wereldoorlog wordt er namelijk geen zoals vroeger: tanks en vliegtuigen die een grens oversteken. De nieuwe wereldoorlog begint digitaal. Straks kan alles plat liggen of gecensureerd worden, zogenaamd om de veiligheid voor de ‘burgers’ te beschermen. Daarna gaan infrastructuren plat. Want alles is tegenwoordig digitaal gestuurd… Hele steden, provincies en misschien zelfs landen kunnen plotseling zonder stroom komen te zitten. En zonder gas, wat we nog hard nodig hebben… En zonder schoon water, als dit niet meer gereinigd kan worden. Een nieuwe oorlog hoeft geen directe schoten te betekenen…

Toen ik het nieuws gisteren dus zag, wilde ik in eerste instantie een berichtje onder ‘Laatste Nieuws’ op de website plaatsen. Iets als: “Als het morgen oorlog is, zeg ik u nu alvast vaarwel!”
Ik heb het niet gedaan. Beter even een artikeltje schrijven. 😉

Dat het nu direct 100% echt uitbarst, dat lang verwachte (!) wereldconflict, dat geloof ik ook niet echt… Nu gaat het erom of wereldleiders hun zenuwen kunnen bewaren. Op dit moment maken te veel van die domme meelopers de verkeerde keuzes. Omdat ze in feite niet echt (willen) begrijpen, dat veel conflicten bewust uitgelokt worden.

Het gaat helemaal niet om Zelensky. Hij is slechts een omhoog gevallen slechte acteur, die toevallig goed als stropop kon dienen… Dit speelt hij goed. Hij is er al behoorlijk rijk van geworden…
Natuurlijk zijn de Oekraïners de slachtoffers van dit spel. Zoals altijd bij een oorlog.
Het gaat ook niet echt om Trump… Hij is slechts de belichaming van de grote verdeeldheid in de (nauwelijks nog) Verenigde Staten van Amerika. En de juiste volksmenner om de oude Amerikaanse droom te verwezenlijken: de wereldmacht. Want die race waren ze al een poosje aan het verliezen.

Alles draait om de wereldmacht. In deze tijd veel realistischer te verkrijgen dan in de oude oorlogen, toen het aantal bommen en granaten nog bepalend waren. Tegenwoordig gaat het om voldoende grip op alle (digitale) draadjes en (pijp-) leidingen. Fysieke dreiging met de nieuwste kernwapens helpt dan wel een handje mee… Maar elk gezond denkende dictator weet ook dat de aarde dan onbewoonbaar wordt. Alleen Elon Musk denkt dat het misschien wel zo ver komt. Daarom wil hij ook zo graag naar Mars. 😉

Wat nu?

Wat iedereen doet denk ik… Gewoon doorgaan met leven. Wat er nu gaat gebeuren weet een ‘normaal’ mens nog niet precies. Speculeren doet de hele wereld al… Zoals ik al zei: als morgen alles plat ligt, lees je me even niet. Misschien wel nooit meer. Geen idee of ik de stress zal overleven. En de stijgende megalomane armoede… Want dat wordt dus wel zeker: door de eerder gesteld verplichte voorwaarden tot sterkere bewapening, zal iedereen dit mee gaan betalen. Het hele leven wordt op een laag pitje gezet, zogenaamd om ons te beschermen tegen de Rus. En tegen de Amerikaan, als die helemaal gaat doordraaien… 😛

Zie het als een nieuwe pandemie. De pandemie van de angst is zeker uitgebroken. Bescherm jezelf! Relativeer tot het bot en leef je eigen leven, liefst meer en meer MET ELKAAR! Want we zullen elkaar hard nodig gaan hebben. 🙂

Geplaatst in Column, Cultuurfilosofie, Opmerkelijk Nieuws | Getagged , , , , , | Een reactie plaatsen

The Modern Family

Geplaatst op 19 februari 2025 door John

Nieuwe porno sitcom voor de 30er jaren!?

Je weet misschien dat ik van porno houd. 😛
Als je me vaker hebt gelezen, weet je ook dat ik van ‘science fiction’ houd. 🙂 Vanaf mijn kindertijd keek ik al Star Trek op de bank, waar ook mijn moeder van hield! Dat heb ik vastgehouden en kijk nog steeds regelmatig de oudere series en diverse oude en nieuwe films. Met de nieuwe series heb ik helaas nog niet zo veel, omdat die meestal alleen te zien zijn op de betaalde ‘streaming’ zenders… Daarnaast vind ik de nieuwste die ik wel eens heb gezien toch weer heel anders dan vroeger. Sneller, drukker en al die nieuwe characters… Misschien word ik er te oud voor? Hahaha! 😉
Maar terug naar de porno; ja, daar kijk ik ook regelmatig naar. Niet zo zeer vanwege de interessante diepgaande verhaallijn, zoals je zult vermoeden… Maar toch is het soms leuk om eens een serieuzere film met een verhaal erin te zien. Want die zijn er ook zeker! En ook de porno-parodiëen zijn populair in bepaalde kringen. Ze zijn meestal Amerikaans. Ik heb daar wat van geplaatst op Erotica: ‘Parody’. Helaas is hier veel minder nieuws van te vinden.

Toen viel mijn oog opeens op een plaatje van ‘The Modern Family’:

Nog voor ik verder ging zoeken naar het hoe en het wat, bedacht ik opeens een nieuwe ‘sitcom’! Een porno sitcom natuurlijk. Noem het maar ‘PF’. Ofwel ‘Porn Fiction’. 🙂
Soms ben ik best wel fantasievol en bedenk ik van alles wat er eventueel zou kunnen gebeuren. In mijn hoofd uiteraard… Voor het schrijven van hele verhalen heb ik helaas geen geduld. Maar ik zag de beelden direct voor me, van de bekende gemiddelde Amerikaanse familie, die je meestal ziet in de oudere sitcoms (waar ik dus weer helemaal niet van houd!), die behalve de bekende oubollige grapjes over de actualiteiten of hun saaie leventjes ook gewoon… seks hebben! Hardcore uiteraard. Je mag in de nieuwe tijd (daarom noemde ik de ‘30er jaren’) eindelijk porno zien op tv. Of via een speciale streamingsdienst dan, die er nu ook al bestaan voor porno. Maar nu met ‘echte’ goed gespeelde films, series en shows. Een nieuwe tijd met nieuwe sitcoms. Of ‘porncoms’? Geef het maar een naam. Ik zag het helemaal voor me! Dat wordt geheid razendpopulair! 😉

De plaatjes die ik er naast nog zag staan, deden me al vermoeden dat het om een parodie zou gaan.

Wat blijkt nu na dieper onderzoek? Ik wist het echt niet, maar het wás ook echt een parodie op een bestaande sitcom ‘Modern Family’! OMG! En ik zat/lag erover te fantaseren… 🙂

De bekende erotische firma Hustler heeft in 2015 een parodiefilm uitgebracht, van de echt bestaande en in Amerika populaire sitcom. In Nederland is die vorig jaar nog uitgezonden bij Veronica. Misschien draait het nog wel, geen idee…
Maar mijn fantasievolle idee blijkt gewoon realiteit te zijn geweest. Alleen dan een eenmalige film, geen serie. Maar dat zou misschien nog wel kunnen? Tegen die 30er jaren, wat al niet meer zo lang duurt, moet de ‘seksuele moraal’ immers bijgesteld zijn? Naakt en seks moeten weer gewoon kunnen! Terug op TV! Hooguit in de wat latere uurtjes dan. 😉

In de originele sitcom komen ook kinderen voor. In de porno-parodie uiteraard niet. Maar wie weet hoever we dan wel kunnen en mogen gaan over een jaar of 10? Blijven fantaseren! Dat mag altijd. En met AI kan tegenwoordig al zoveel… Zeg nooit nooit. 😉

Tenslotte

Ik twijfelde echt of ik dit stukje wel hier op de ‘hoofdsite’ zou plaatsen, of beter in de Blog van Erotica. Maar eigenlijk vind ik het gewoon leuk en normaal om ook eens iets over mijn fantasieën te schrijven en niet alleen (te) diepgaande Overdenkingen over alle ‘wereldproblemen’ in en rondom mijn huis.
En mijn ‘missies’ om de wereld te verbeteren. 😉
Vaak probeer ik met fantaseren ook om alle ‘problemen’ te vergeten en me vrolijker te voelen. Dat lijkt me ook heel normaal en gezond. 🙂
En waarschijnlijk maak ik later op Erotica ook een aparte pagina voor een/de ‘Modern Family’, want naast deze ene parodie zijn er meer gemaakt, en worden er vaak porno-producties gemaakt met hetzelfde onderwerp: een vrije familie, met naakt en seks, incest en meer… Een van de favoriete onderwerpen van wijlen ‘Wilhelmus’. Toen begreep niemand hem. Zal dit ooit veranderen?
Maar nu word ik toch al weer veel te ‘serioussss’…

Om het dus maar eens ‘op z’n Jokers’ te zeggen: 🙂

Geplaatst in Column, Cultuurfilosofie, Erotica, Opmerkelijk Nieuws, Seksualiteit | Getagged , , , , , , | Een reactie plaatsen