Het leven vanuit het perspectief van een Restant.
Laverend tussen goed en kwaad, mooi en lelijk en alles wat het leven daar tussenin mogelijk maakt! De Rest!
Volg het Avontuur van die ene zandkorrel in de Wereld Wijde Woestijn!
Altijd op zoek naar een echte Fata Morgana! 🙂
Door de jaren heen heeft De Rest vele Avonturen beleefd.
In de ‘tagwolk’ rechts zie je de meest voorkomende thema’s.
Maak gebruik van de ‘Zoekfunctie’ rechts bovenaan de site om te zoeken op het thema wat jou interesseert. Grote kans dat De Rest daarover heeft geschreven. Veel leesplezier!
Altijd vergelijk ik seks met ‘eten en drinken’.
Omdat het beiden primaire levensbehoeften zijn van alle mensen, hoewel de ene meer trek of behoefte heeft dan de ander, in soms heel verschillende dingen.
Sommige mensen denken wel eens: zijn sekswerkers (prostituees, pornoacteurs) altijd met seks bezig? Zijn ze verslaafd omdat ze het anders niet zo vaak kunnen?
Net zoals er eetverslaving bestaat waardoor mensen ongezond leven en veel te dik worden?
Zo zou (te) veel seks ook ongezond zijn?
Allemaal fabels.
Natuurlijk bestaan er overal excessen. Mensen die inderdaad bepaalde problemen (vaak psychisch) hebben met te veel eten of juist te weinig (anorexia).
Wat ook kan gebeuren met een seksverslaving of juist een chronische aseksualiteit.
Maar daar wil ik het hier niet over hebben.
In de meeste gevallen eet en drinkt iedereen naar behoefte en dat kan met de kennis van tegenwoordig heel gevarieerd en heel gezond.
Met de betere kennis over hygiëne en bescherming tegen ziektes (SOA’s) kan iedereen tegenwoordig ook heel gevarieerde seks beleven.
En hoe vaak je dit wilt of kunt is heel persoonlijk maar heeft ook te maken met de (lichamelijke) ervaring per persoon.
Daar heb ik al vaker over geschreven.
Maar nu even over dat hardnekkige vooroordeel dat alle sekswerkers ‘oversekst’ moeten zijn en daardoor altijd zin hebben. Anders zouden ze dat niet kunnen.
Ook een fabel.
Levensstijl
Natuurlijk hebben de beste (en vaak meest succesvolle) sekswerkers een gezonde levensstijl nodig. Ik heb het ook al met sport vergeleken.
De standjes en soms extreme penetraties (vaginaal en anaal) vergen wel wat van het lichaam.
Wie dat niet regelmatig bijhoudt, kan niet maximaal presteren als die zo eens in het jaar eens in een pornofilm speelt.
Daarnaast verzorgen de meeste professionals hun lichaam goed in de sportschool.
Er zijn natuurlijk soms natuurtalenten die er weinig voor behoeven te doen maar de meesten moeten dat wel degelijk.
Seks is voor de fanatieke sekswerker wel erg belangrijk.
Het is bijna onmogelijk om uitsluitend voor het geld sekswerker te worden.
Je moet van seks houden en het moet een bepaalde levensstijl zijn.
Maar hebben alle sekswerkers dus ook altijd veel zin in seks?
Nee, dat is eigenlijk hetzelfde als met eten en drinken: heel verschillend.
Je kunt er wel van houden en het graag doen, maar je gaat ook niet elke dag naar een specialiteitenrestaurant. Meestal doe je dat juist af en toe, bij speciale gelegenheden.
Dan blijft het ook speciaal en gaat het niet vervelen.
Zo gaat dat ook met seks.
Sekswerkers hebben misschien wel graag bijna elke dag een orgasme maar dat kan prima thuis; met de eigen partner of alleen, met masturbatie.
Heel normaal dus voor de meeste seksueel actieve mensen.
En soms hebben ze er ook gewoon helemaal geen zin in.
Dat komt ook bij iedereen wel voor.
Er is eigenlijk vrijwel geen verschil tussen de meeste ‘gewone’ seksueel actieve mensen en sekswerkers in de frequentie waarop ze seks hebben.
Het enige verschil is dat sekswerkers het ook nog voor hun werk doen en dan in wat uitgebreidere mate met meer mensen en in andere omstandigheden.
Onbegrip voor mensen die seks voor hun plezier doen…
Toen ik aan dit artikel begon wilde ik me eerst alleen richten op het vooroordeel wat sommige mensen kunnen hebben over sekswerkers.
Dat zij die dit werk doen alleen maar ‘oversekst’ kunnen zijn of dat ze wel gedwongen zullen worden door hun (asociale, criminele…) omgeving of door financiële problemen.
Daar tussenin zit niks. Volgens de ‘massa’…
Maar weinig mensen kunnen zich voorstellen dat sekswerkers gewoon bekenden van je kunnen zijn: buren, kennissen, familie… Waarvan je het gewoon niet weet dat ze het doen omdat ze het geheim houden vanwege het taboe wat er nog altijd op rust.
Toen ik in de afgelopen dagen een artikel las en een reportage op TV langs zag komen, lag dit artikel al ‘op de plank’. Ik wil deze dingen er graag in verwerken omdat dit ook te maken heeft hoe wij (buitenstaanders) over sekswerkers denken.
Romy Indy
Allereerst zag ik vorige week een geweldig artikel langskomen op de website Linda.nl: ‘Romy (21) werkt in de porno-industrie: “Ik was de eerste keer heel zenuwachtig”’
Hierin verwoordt ze precies waar ik op doel in dit artikel:
Ze doet het werk echt omdat ze het (meestal) erg leuk vindt om te doen. Nu ze nog jong is, een mooi lichaam heeft en er relatief snel geld mee verdient en mooie reizen kan maken.
Ze kan haar eigen voorwaarden stellen en wordt dus zeker niet gedwongen.
Daarnaast studeert ze ook nog omdat ze natuurlijk weet dat een carrière in de porno niet eindeloos kan duren, ze heeft een fijne en nette vriend en ze is zeker niet seksverslaafd…
Ze doet het omdat ze het kan, leuk vindt en daar een mooie bijverdienste aan heeft.
Geweldig! En dit is nu precies wat veel mensen zich niet kunnen voorstellen, terwijl dit voor veruit de meeste pornoacteurs zo geldt. Zeker in Nederland.
Gristen Unie…
En dan zag ik gisteren weer een reportage langskomen bij ‘EenVandaag’ over de onmacht van veel sekswerkers die tegengewerkt worden om hun werk te kunnen doen en openlijk door de politiek in een verdomhoek getrapt worden.
Terwijl steeds meer mensen gaan inzien dat ‘sekswerk gewoon werk’ is, in tegenstelling tot de vooroordelen die ze zelf vroeger hadden, blijven vooral de Christelijke partijen het tegendeel beweren. In de reportage komt natuurlijk weer een bezorgde ‘dame’ van de Gristen Unie aan het woord die in alle sekswerkers slechts misbruikte en verhandelde drugsverslaafden ziet en dat alle sekswerk daarom moet verdwijnen.
Oud-wijkagent Jan Schoenmaker was vroeger ook tegen sekswerk, gevoed door de bekende vooroordelen, maar is er door eigen ervaring met het ‘wereldje’ om zich heen achter gekomen dat het verbieden en alles sluiten niet de goede weg is. Sekswerk zal altijd blijven bestaan en dan moet de politiek het juist helpen in plaats van tegenwerken.
Er is natuurlijk wel een verschil tussen goed geregeld sekswerk in de porno (bij een goede naam als Kim Holland) of straatprostitutie op vage locaties waar geen of slecht toezicht is…
Maar aan beide is en blijft behoefte en daar mag geen gezond denkend mens (zeker niet die in de politiek!) aan voorbij gaan.
Geef sekswerkers de ruimte en net zo veel rechten als elke andere beroepsgroep.
Dan verdwijnt vanzelf het grootste deel van eventuele misstanden.
Tenslotte
Dit artikel is even een andere kant op gegaan dan wat ik er eerst mee van plan was.
Dat komt ook omdat ik het tegelijk aan het schrijven was tijdens andere eerder gepubliceerde artikelen… Dan worden mijn gedachten wel eens beïnvloed door andere zaken in inzichten… 😉
Ik hoop dat het als geheel nog een beetje leesbaar is.
Feitelijk gaat het erom dat we nu eens moeten stoppen met het vasthouden aan stompzinnige vooroordelen over sekswerk en mensen die daarmee actief zijn.
De meesten zijn ‘gewone’ mensen zoals jij en ik.
En eerlijk gezegd zou ik veel liever een nieuwe vaste relatie aanknopen met een (ex-) sekswerkster, die het misschien wel met duizend(en) mannen heeft gedaan dan met zo’n onmens met dikke oogkleppen op van die ‘Christelijke clubjes’, al zou ik er een miljoen voor krijgen… 😛
Sekswerkers zijn vaker ‘echt’ en ‘betrouwbaar’ dan al die ‘goedgelovige’ hypocrieten. “Liever naakt dan namaak!”
Een oude reclameslogan over de waarde van wollen kleding.
Maar hier wil ik het even letterlijk interpreteren. 😉
Let op: Alleen voor volwassenen met een ‘sterke maag’!
Dit wordt weer zo’n artikel wat ik moet opsplitsen in twee delen:
Het eerste (dit) deel waarin ik aangeef dat het op een ‘extreem’ artikel gaat waarvoor ik een wachtwoord geef en dan het tweede daadwerkelijke artikel.
Ik heb dit al een keer eerder gedaan. Het geeft een buffer waardoor je niet direct geconfronteerd wordt met zaken die je zouden doen overgeven… Of zoiets.
En ook minderjarigen worden gewaarschuwd.
Gek genoeg (?) heeft het partijprogramma van de eerder beschreven PNVD me weer geïnspireerd om het hier ook eens over te hebben. Ergens had ik het wel in mijn achterhoofd als het om ‘andere gevoelens’ en ‘seksuele diversiteit’ gaat maar durfde nog niet echt.
Nu staat het er toch echt zwart op wit onder het kopje ‘Seksuele vrijheid’:
“Seksuele contacten met dieren worden weer legaal. Seksuele mishandeling van dieren blijft strafbaar. Legalisering van necrofilie indien overledenen hier nadrukkelijk schriftelijk toestemming voor hebben gegeven. Verder moet iedereen die hiermee kan instemmen mogen kiezen voor deelname aan risicovolle of schadelijke seksuele contacten.”
De PNVD is dus voor legaliseren van seks met dieren en… doden (necrofilie).
En eigenlijk alle seksuele handelingen die extreem zijn… zolang ze vrijwillig zijn aangegaan of worden ondergaan…
Daar heb ik wel een paar dingen over te zeggen.
En dat doe ik dan in Deel 2 van dit artikel: ‘Extreme vormen van seks – Deel 2‘
Geef als wachtwoord om dit te kunnen lezen op: EXTREEM
Nogmaals: hoewel er geen afbeeldingen zullen staan (dat doe ik niet met seksuele onderwerpen);
de omschrijvingen kunnen schokkend genoeg zijn om daar zeer onprettig bij te voelen dus ik stel met klem dat dit alleen bestemd is voor ‘volwassenen’ met ook nog een sterke maag (of breed referentiekader, zoals ik…).
Als het in de media gaat over ‘kinderen en seksualiteit’ dan gaat het eigenlijk altijd over seksueel misbruik. Nooit lees ik tegenwoordig nog ervaringsverhalen van vrouwen die als kind fijne seksuele ervaringen hebben gehad.
Het lijkt hierdoor bijna dat de volhardende meerderheid gelijk zou krijgen: “Kinderen en seks – dat kan echt niet!”
Terwijl ik gewoon zeker weet dat dit wel kan en eigenlijk heel gezond en normaal kan zijn.
Dan bedoel ik hier pertinent niet alleen seks tussen kinderen en volwassenen!
Hoewel ik denk dat dit ook wel degelijk in bepaalde gunstige omstandigheden zou kunnen, vooral als kinderen daar door een meer open cultuur sneller aan toe zijn en daar initiatieven voor gaan nemen.
Maar ik bedoel hier alle seksuele ervaringen, dus:
In gezinnen waarin bloot geen taboe meer is en kinderen geconfronteerd kunnen worden met vrijende ouders of anderen.
Maar ook kinderen die misschien al jong met pornografie te maken hebben gehad.
Kinderen die al jong met elkaar af en toe seksspelletjes spelen (noem het ‘doktertje spelen’ als je wilt). Met vriendjes, vriendinnetjes of in het gezin.
Of gewoon vrij masturberen, als je daar al vroeg behoefte aan had en hierin nooit bent geremd.
Seksualiteit is een breed begrip!
Schokkende ervaringen?
Elke ‘zoekactie’ via Google of andere internet-zoekprogramma’s over ‘kinderen en seks’ of ‘kinderen en porno’ levert ‘schokkende’ ervaringen op.
In eerste instantie vooral vanwege ‘geschokte’ ouders of verzorgers die het vooral voor prepuberale kinderen gruwelijk vinden als die (opeens) met porno geconfronteerd worden. De horror!
Ik heb daardoor diverse adviezen gelezen uit de afgelopen 10 jaar waarin ‘experts’ eigenlijk allemaal hetzelfde zeggen: “Voor alle kinderen zal het een schok zijn als ze met porno geconfronteerd worden en het kan diep ingrijpen en schadelijke gevolgen hebben.”
Feitelijk gaan al die experts uit van dezelfde al decennia lang gewortelde westerse cultuur waarin naaktheid en (praten over) seks voor kinderen een taboe zijn.
Jarenlang (vanaf de geboorte tot…) weten kinderen niet beter of je mag je ouders niet naakt zien, je moet zelf altijd een broekje aan hebben en eventuele (seksuele) handelingen met de geslachtsorganen blijven verborgen tot ze oud genoeg zijn voor een eerste voorlichtingsboek.
Soms zelfs pas op de middelbare school…
Als die kinderen dan inderdaad (plotseling) geconfronteerd worden met seks (als dan niet via internet, op TV of… in de slaapkamer van ouders…) dan levert dat een schok op.
Dat heb ik zelf ook ervaren toen ik onverwacht na een boze droom de woonkamer in rende en een blote vrouw op TV zag dansen…
Zoals ik al uitvoerig heb beschreven in ‘Mijn Visie’: hier is het dus al fout gegaan!
Terwijl in de 60er en 70er jaren juist een vernieuwende tendens was opgekomen, mede door de seksuele revolutie in de provo- en hippietijd, waarin naaktheid en seksualiteit als normaal werden beschouwd in het gezin.
Uit die tijd stamden ook de mooie positieve verhalen die ik heb gelezen van vrouwen die als kind al genoten van seksualiteit.
Mogelijk denkt nu iedereen dat dit nepverhalen waren, geschreven door de perverse pornoproducenten uit die tijd, om zodoende meer mensen warm te maken voor pornoconsumptie en werken in de porno… Allemaal ‘smerige business’. Toch?
Ik weiger dit te geloven.
Oh jawel, er zullen ongetwijfeld ook verhalen zijn verzonnen of aangedikt om het ‘smeuïger’ te maken voor de consumenten. Maar ik weet ook dat er veel echte verhalen in omloop waren, niet alleen in seksbladen maar ook in de bekende magazines van goede organisaties als de NVSH en zeker ook in publicaties van de homobeweging zoals het COC.
Dat soort positieve verhalen worden nu vermeden als de ‘pest’ omdat het te veel lijkt op ongewenst grensoverschrijdend gedrag met minderjarigen…
En daarom ook durven veel mensen niet meer naar buiten te komen met hun eigen positieve ervaringen op seksueel gebied, uit hun tienertijd of zelfs kindertijd.
In veel gevallen is het later zelfs zo ingepeperd dat de ervaringen niets anders dan ‘seksueel misbruik’ waren dat ze daar zelf in zijn gaan geloven.
Zelfs al hebben ze het niet als negatief ervaren.
Daarom ben ik nu juist op zoek naar mensen die dit wel degelijk als positief hebben ervaren.
Leuke, fijne of zelfs heel lekkere seks ervaren? Praat erover!
Gaan we weer… Als ik het over ‘seks’ heb, bedoel ik niet alleen maar de overbekende handelingen die tot een geweldig orgasme moeten leiden. ‘Seks’ is veel breder.
Porno kan leuk zijn maar het is meestal de overtreffende trap.
Seks kan subtiel heel erotisch zijn maar niet per definitie tot een ‘noodzakelijk’ hoogtepunt leiden.
Alleen de opwinding kan al ‘seks’ zijn.
Daarom is soms uitsluitend het kijken naar naakt of seks al erotisch.
Of het naakt vertoeven. Het naar je laten kijken. Op straat of via een webcam.
Alles wat jou opwindt kan seksueel zijn.
Als ik nu dus vraag: “Heb jij als minderjarige (onder de 16) al leuke, fijne of zelfs heel lekkere seks ervaren?”
Dan bedoel ik dus echt alles wat jij als seksueel beschouwt.
Ook al was dat voornamelijk passief. Alles telt. Zolang jij het maar leuk, fijn of lekker vond.
Voorbeelden:
Had jij als jonge tiener een fijne seksuele ervaring met een volwassene?
Heb je als kind vrij seksspelletjes kunnen spelen (alleen of met andere kinderen) en vond je dat leuk?
Had je (als meisje) een hartsvriendin waar je alles mee deed?
Hebben jouw ouders je praktische seksuele voorlichting gegeven en heb je daar goede herinneringen aan?
Poseerde je als kind of jonge tiener al naakt en was dat een leuke ervaring?
Heb je als kind of jonge tiener al veel geëxperimenteerd met seksualiteit; in het echt of virtueel (sexting, webcam) en heb je daar nooit spijt van gehad?
Iedereen maar vooral vrouwen zou ik willen uitnodigen om over hun positieve ervaringen te vertellen.
Ik vind het heel goed als mensen over hun ervaringen kunnen en durven praten.
Over positieve maar ook over negatieve ervaringen.
Daar heb ik veel baat bij gehad tijdens de trainingen rond ‘ervaringsdeskundigheid’.
Maar voor negatieve ervaringen bestaan er al legio platforms.
Over positieve seksuele ervaringen die je als minderjarige hebt beleefd mag blijkbaar niet gesproken worden… Dat past niet in de ‘beschermende’ indoctrinatie van ‘seksueel misbruik’.
Daarom wil ik ook graag praten over de positieve ervaringen.
En ik zoek mensen die daar ook graag over zouden willen praten!
In het kader van ‘HZP’: ‘Horen, Zien én Praten’!
Dit ‘praten’ kan op vele manieren.
In deze tijd van Corona verwacht ik niet op korte termijn persoonlijke gesprekken te gaan voeren.
Maar je kunt je verhaal ook vertellen via een mailtje.
Of in een reactie op dit artikel.
Of in een telefoontje. Of een Skype-sessie.
Verzin maar een manier. Er is veel mogelijk.
Ook anonimiteit is geen probleem!
Als je wilt praten over die positieve seksuele ervaring die anderen nu als misbruik bestempelen en misschien zelfs wel als misdadig, dat kan ik me voorstellen dat je betrokken personen wilt beschermen. Ieders privacy moet dus gewaarborgd zijn en daarom mag je volledig anoniem je verhaal doen.
Natuurlijk zijn positieve verhalen van mannen welkom maar juist omdat globaal gezien misbruik meestal gepleegd wordt met vrouwen en je daarvan dus heel veel negatieve verhalen leest in de media, zie ik nu liever positieve verhalen van hen.
Vrouwen die als tiener of zelfs als kind leuke en fijne seksuele ervaringen hebben beleefd.
Of gewoon als kind zo taboeloos en vrij zijn opgevoed zodat ze daar later en nu nog de vruchten van plukken. Geen verboden vruchten maar gewoon heerlijke en gezonde vruchten.
Hoe?
Neem contact op via de mail van HZP: horenzienpraten@protonmail.com
Dit is een beveiligde mail en hierin is jouw privacy gewaarborgd!
Je verhaal mag je direct in de mail doen of met mij overleggen hoe je dat anders zou willen doen.
Per telefoon, via Skype, liever persoonlijk of hoe dan ook; we kunnen via de mail overleggen hoe je dat kwijt wilt.
Ik hoop echt dat zo veel mogelijk vrouwen durven toe te geven dat niet alle seksualiteit vanaf hun kindertijd ‘slecht’ was maar ook leuk en misschien zelfs fijn was.
Volgens mij wordt nu te veel de nadruk op negativiteit gelegd en dit doet afbreuk aan de positieve effecten op de gezondheid die seksualiteit kan hebben. Zowel fysiek als mentaal.
Dat kan al heel jong beginnen.
Daarom zijn alle positieve ervaringen ook zo heel erg belangrijk!
Is fijne seks alleen weggelegd voor ‘The happy few – The rich and beautiful’?
Het laatste artikel over ‘seksualiteit’ (Over: ‘Meer meer meer… seks…’ 😉 ) besloot ik met een hint op een vervolg. Dat doe ik niet altijd omdat ik meestal niet weet waar ik het een volgende keer over ga hebben.
Nu schoot het me te binnen en wilde dit direct ook delen, zodat het niet verwatert en ik het weer vergeet, want dat doe ik helaas te vaak met onderwerpen die me te binnen schieten…
Terwijl dit een onderwerp is waar ik het al jaren expliciet eens over wil hebben:
Het belang van uiterlijk in de seks.
Natuurlijk heb ik hier ook best al wel aandacht aan gegeven in enkele van mijn overvloedige epistels over seksualiteit, zoals bijvoorbeeld in ‘Seksuele normen en waarden – Het document’.
Maar dat gaat ook over meer onderwerpen; het grotere geheel.
Terwijl het ‘uiterlijk’ wat mij betreft meer aandacht verdient.
Want… in onze ‘mediamaniakale’ maatschappij draait ALLES toch om het uiterlijk?
Of was dat eigenlijk niet altijd al zo?
En hebben commercie en de reclame dit alleen maar uitvergroot?
Ik vrees dat dit eigenlijk altijd al zo was…
Alleen wordt het eens tijd om dit ook weer te relativeren en nuanceren.
Want ook dit is feitelijk een vorm van… discriminatie.
Tijdens het schrijven van het vorige artikel (over de ‘PNVD’) kreeg ik direct een idee voor een ander artikel. Toch een beetje geïnspireerd door een punt uit hun partijprogramma: “De PNVD is tegen censuur. Pornografie mag overdag worden uitgezonden. Privébezit van alle vormen van pornografie, inclusief kinderpornografie, wordt toegestaan.”
De ‘roots’ van de oprichters van deze partij worden natuurlijk wel gevormd vanuit seksuele frustratie. Net zoals ik dat over mezelf uitvoerig heb beschreven.
Daarom begrijp ik op zich mensen met ‘andere gevoelens’ zo goed.
En ik ben niet tegen de tolerantie voor (soms) extremere seksuele voorkeuren, zolang die niemand (anders) opgedrongen worden en iemand ze uitsluitend in de eigen privé-sfeer kan uitvoeren.
Met minderjarigen (vooral kinderen) kan dat niet want dat is niet alleen verboden maar dat is in geval van onnatuurlijke dwang altijd schadelijk.
Dat weten de meeste pedofielen, daarom zijn ze vrijwel altijd seksloos als ze geen liefdesrelatie kunnen aangaan met meerderjarigen.
Maar de mensen van de PNVD vinden daarom wel dat ze hun privé-gevoelens moeten kunnen bevredigen met behulp van (legale) kinderporno.
Dat is discutabel want kan kinderporno legaal en verantwoord gemaakt zijn?
Ik denk dat dit in veel gevallen niet zo is en daarom is dit lastig te verdedigen.
Maar als de consument hier geen bijdrage aan heeft geleverd en het alleen maar kijkt?
Het blijft discutabel. (Maar niet per definitie crimineel!)
Volwassen pornografie is wel legaal en mag vrij verkocht, aangeschaft en bekeken worden.
Wel gelden er regels voor openbaar vertoon:
Er is een leeftijdsgrens bepaald waarop het bekeken mag worden (18+) en het mag niet in het openbaar vrij aangeboden worden voor een bepaalde tijd, waarop mogelijk kinderen het onder ogen kunnen krijgen.
Dit ook wil de PNVD wel toelaten.
Zij gaan ervan uit dat het zien van seks door kinderen niet schadelijk is.
Ook een beetje discutabel maar hierin kan ik wel degelijk een eind meegaan.
Daar heb ik ook al eerder over geschreven.
Als kinderen van jongs af aan vertrouwd zijn met naakt en seks (in het gezin en in het algemeen) dan raken ze ook niet meer geshockeerd bij het zien van porno.
Dit is het punt waar ik het nu (weer eens) over wil hebben.
“Is het nu wel verstandig om een artikel te schrijven over deze ‘partij’?”
Dat vraag ik me al weken af omdat ik dat voornemen al had al na het eerste bericht over de ‘heroprichting’ in augustus.
Maar in mijn recente artikel ‘Status quo september 2020’ geef ik duidelijk aan dat ik er moeite mee zal hebben als ik (weer) aan de ‘schandpaal’ genageld zal worden, zodra ik me al te positief zou uitlaten over ‘pedofilie’ en nota bene een partij die dit zou willen ‘normaliseren’.
Want de ‘volksmond’ is daar (uiteraard?) faliekant tegen.
Maar ja, dan pleeg ik op mijn beurt ‘struisvogelpolitiek’ omdat ik in vele van mijn artikelen over seksualiteit (wat hier toch een stevige ‘rode draad’ is) juist aandring op meer begrip en tolerantie voor pedofielen (en andere ‘MAP’s’) en ik breek een lans voor de erkenning van jeugdige seksualiteit.
En dat zijn tevens speerpunten van deze partij.
Waarom dus die twijfel?
Welnu, je hebt inmiddels allemaal toch wel iets van de berichtgeving in de media opgevangen over het bestaan van die partij, de petitie die daar tegen is gemaakt en de opmerkingen die al in de Tweede Kamer zijn gemaakt.
En wie zich een beetje met sociale media bemoeit, kan niet ontkomen zijn aan de stroom van megalomane negativiteit die er heerst over dit zogenaamd ontoelaatbare en zelfs gruwelijke initiatief.
Zelfs bekende columnisten zoals Özcan Akyol bemoeien zich er mee en zeker niet op een positieve manier.
Maar dat zijn voor mij dan juist de ‘triggers’ om er wel degelijk iets over te moeten schrijven.
Anders verloochen ik mezelf.
Want:
Vrijwel alle negatieve kritiek is absurde onzin en een schande voor de mensheid en democratie!
Ben ik het dan helemaal eens met het partijprogramma van deze partij?
(Het programma is in te kijken en te downloaden door klikken op bovenstaande titel.)
Heb jij het (als lezer van dit artikel) helemaal gelezen?
Ik uiteraard wel. En nee: ik ben het niet helemaal eens met het programma.
Er staan goede maar ook absurde dingen in.
Maar is het verkondigen van een absurde mening strafbaar?
De meest gehoorde kritiek op het bestaan van de PNVD is dat dit de veiligheid van (onze) kinderen in gevaar brengt. ‘Normalisatie’ van pedofilie zal tot misbruik leiden.
Bullshit.
‘Normalisatie’ van homofilie heeft ook niet geleid tot meer verkrachtingen van mannen door homo’s.
Pedofilie is een seksuele geaardheid. Die momenteel (nog) een ‘parafilie’ wordt genoemd.
Waar de echte experts (psychologen, seksuologen) het overigens niet allemaal mee eens zijn.
Een parafilie hoeft nog geen onacceptabele stoornis te zijn.
Niet elke exhibitionist loopt op straat mensen te shockeren.
Niet elke pedofiel wil seksueel actief zijn. Integendeel.
De PNVD wil geen harde leeftijdsgrens meer in de wet waarop wel of geen seks toegestaan is.
Er bestaan al wetten die onvrijwillige seks (van alle leeftijden) verbieden.
Dit is op zich dus geen slecht idee, hoewel ik persoonlijk voorlopig wel een grens zou willen trekken (zie artikel ‘De leeftijd voor seks – Consent’) om niet uit de toon te vallen van de mondiale regelgeving.
Als de algehele morele normen en waarden ooit eens dichter bij de menselijke natuur zouden komen te liggen (omdat ze eindelijk worden begrepen), zou een harde leeftijdsgrens vermoedelijk kunnen verdwijnen.
Maar nu nog niet.
Een partij oprichten die dus voor meer seksuele vrijheid is (voor alle mensen van alle leeftijden) is geen strafbaar feit.
Als ik een partij zou willen oprichten die alle verkeersregels wil schrappen omdat mensen zelf verantwoordelijk genoeg zijn en ze toch niet gehandhaafd kunnen worden en alleen maar betuttelend zijn, dan sta ik daar vrij in.
Maak ik een grote kans dat mijn partijstandpunt overgenomen zal worden door een meerderheid in de Tweede Kamer? Ik denk het niet…
Maakt de PNVD een grote kans om medestanders te krijgen voor hun (soms) vreemde standpunten?
Ik denk het niet.
In deze tijd (van polarisatie) denk ik dat de partij geen enkele kans maakt om de kiesdrempel te halen. Zeer waarschijnlijk zullen er zelfs onvoldoende steunbetuigingen (handtekeningen) zijn om überhaupt deel te mogen nemen aan de verkiezingen in maart 2021…
Dat is de vorige keren dat de partij het heeft geprobeerd ook niet gelukt en toen was er nog minder weerstand dan nu.
Realiteit
Eigenlijk had ik nog wat meer inhoudelijk op een aantal partijpunten willen ingaan.
Maar de realiteit gebiedt me daar niet te veel energie in te steken.
Het heeft voor de huidige mensen van de PNVD toch geen zin: Nelson Maatman – Begin dit jaar meerdere malen in het nieuws vanwege het spraakmakende interview met Danny Ghosen, hij was een omstreden gastspreker bij een universiteit en hij werd uiteindelijk een poos opgepakt door de politie vanwege vermeend bezit van kinderporno.
Er zijn volgens mij weinig mensen in Nederland die nu nog graag met hem een debat willen voeren… Norbert de Jonge – Ook vorige keren betrokken bij de PNVD en bij de verboden pedofielen-vereniging Martijn. Zijn ervaring en expertise van de materie rondom pedofilie is wel belangrijk voor de partij maar of hij het trekt met ‘slechts’ Maatman als partner?
Zijn vorige partner in de organisatie – Marthijn Uittenboogaard – was ook voldoende onderlegd en ervaringsdeskundig om de politieke kar te trekken maar die bedankt ditmaal voor de eer.
Mede door de razzia van justitie die hem zwaar heeft getroffen en waardoor zijn huidige relationele partner momenteel nog gevangen zit voor de verdenking van het “voorbereiden van misbruik”.
Zijn strijdvaardigheid is op dit moment niet meer het belangrijkste in zijn leven…
Persoonlijk zie ik de huidige opzet van de PNVD als een zeer onhandige actie.
Er worden enkele marginale initiatieven ondernomen door andere (min of meer bekende) pedofielen, die ook al de media hebben gehaald. Niet tot ieders plezier natuurlijk maar wel met de goodwill van diverse media en hulporganisaties.
De absurd negatieve ophef die alleen al het bestaan van de PNVD oplevert, kan de magere winst van deze initiatieven volledig teniet doen. De mening van de ‘volksmond’ wordt extra verhard en dit kan nog meer politieke gevolgen hebben voor de al discutabele voornemens om de vrijheid van meningsuiting verder aan banden te leggen.
Ik heb al eerder geschreven dat de democratische rechtsstaat in gevaar is.
Die tendens zet zeker door. Al te veel negatieve publiciteit (die op zich dus niets voorstelt en zeker niet strafbaar is te noemen) zal elke poging om de meningen te nuanceren – ook die van mij met ‘HZP’!!! – nu ook in een verkeerd en vermeend kwaad daglicht plaatsen.
Al heeft het geheel NIETS van doen met pedofilie en zeker niet met ontoelaatbaar grensoverschrijdend gedrag: alles wordt nu fout opgeblazen, meningen worden verkracht en mensen zullen worden belaagd door een hysterisch gepolariseerde massa.
Dat is de realiteit.
Wat nu?
Persoonlijk probeer ik het zeker over te laten waaien…
Ik heb toch geen enkele invloed op wat er rond de twee mannen en hun wanhopige actie zal gebeuren.
Elke (publieke) aandacht die ik er aan zal geven zal toch enkel negatief op mezelf uitwerken.
Ik heb alles al geschreven over de materie.
Als mijn mening eventueel gevraagd zou worden dan zou ik die naar (mijn persoonlijke) eer en geweten geven. Maar ongevraagd wil ik in deze tijd niet in het kruitvat roeren…
Voor de mannen hoop ik dat ze het ‘overleven’ zonder al te veel kleerscheuren.
Hoewel ze vermoedelijk denken dat het niet nog veel erger kan en ze niets te verliezen hebben…
Maar helaas heeft hun actie ook gevolgen (en ik vrees negatieve) voor de bestaande initiatieven om mensen meer bewust te maken van de waarheid omtrent seksuele diversiteit en de teloorgang van onze democratie.
Het vuurtje opstoken heeft echter een nadelig effect.
Ik hoop kortdurend… Maar ik vrees het ergste.
Wel stel ik mezelf ten alle tijde open voor de dialoog.
Voor iedereen. Ook voor ‘tegenstanders’ van de menselijke vrijheid…
Die zijn er helaas ook genoeg.
Maar ook voor mensen zoals Nelson, Norbert, Marthijn, ‘Ben’ en vele vele andere zielen met ‘andere gevoelens’.
Want een oprecht en eerlijk gesprek op gelijk niveau kan alleen maar meer en beter inzicht opleveren voor iedereen.
Dat zou iedereen zich eens moeten realiseren…
Toen ik dit artikel wilde gaan maken een paar dagen geleden wist ik niet dat ik te laat zou zijn:
de media zijn me allemaal al voor en vermoedelijk komt dit helaas als mosterd na de maaltijd en verzuipt het in de megalomane hysterie die nu al is losgebarsten.
Maar ik moet het toch schrijven want dit is juist een van de belangrijkste punten waar alles om draait op deze blogsite: Seksualiteit en het al dan niet terechte ‘seksualiseren’ van kinderen.
Voor wie geen nieuws volgt een korte samenvatting:
‘Cuties’* (oorspronkelijk ‘Mignonnes’) is een Franse film begin 2020 uitgebracht en vertoond op een paar belangrijke festivals. Critici waren voornamelijk heel positief.
Omdat het juist heel helder blootlegt waar kinderen mee worstelen als ze op een leeftijd komen dat ze gaan nadenken over hun persoonlijkheid en (vrouwelijke) seksualiteit.
De hoofdpersoon is Amy, een 11-jarig meisje in een vluchtelingengezin uit Senegal.
Ze wordt door haar omgeving conservatief groot gebracht met ‘boerka’ en traditionele normen en waarden die bij een (onderdanige) vrouw horen.
Maar in het vrije (en frivole) Frankrijk woont ze naast een meisje van gelijke leeftijd wat op een dansgroep zit waarin de meiden juist sensuele dansen opvoeren.
Ze raakt gefascineerd en wil daar ook aan mee gaan doen, misschien wel als contrast van de onderdrukte opvoeding vanuit haar thuisland en familie.
Natuurlijk stuit dit op problemen.
Primaire filmposter
Controverse
Toen bekend werd dat de film op Netflix uitgebracht zou worden en deze daar promotie van ging maken door publicatie van de trailer en filmposter, ontstond de controverse:
Mensen krijgen door die informatie het gevoel dat de 11-jarige meisjes uitsluitend sexy worden neergezet om te provoceren en seksualiseren. Velen noemen het zelfs kinderporno!
Wat een absurde onzin!
Er is géén expliciet naakt in de film, geen hints naar seks en geen enkele tekst die daarop inspeelt.
Ja ze treden op in korte strakke broekjes en topjes (dus je ziet wel blote benen en een blote navel…), ze ‘twerken’ en bewegen ‘sensueel’ met hun lichaam.
Dat is namelijk wat je ook ziet in de popscene in vele video’s waar de jeugd gek op is.
En daarin gaat het dan vaak wel over seks…
Maar daar is dit dansgroepje helemaal niet op gericht.
Het is een cultuuruiting die botst op de tradities van de immigranten. Daarom is de film dus inderdaad controversieel.
En als wij kinderen en vrouwen zien in boerka dan spreken we daar schande van:
“Onderdrukking van de vrouw!”
Trekt ze die uit en danst ze in een sexy maar normaal sportieve bedekte outfit dan schreeuwen we moord en brand omdat het ‘kinderporno’ is?
De meiden zijn allemaal zo’n 11 jaar, pubers en zijn er juist nu allemaal aan toe om hun vrouwelijkheid te leren kennen en de grenzen te bepalen. Om (slechts!) een paar jaar later gewoon jongens (of meiden) te gaan daten en verliefd te gaan worden.
Iets wat door de traditionele onderdrukking van hun oude geloof verboden wordt.
Begrijpen de tegenstanders dan niet het belang van deze bewuste controverse?
Daarom kreeg de film dus primair zo goede kritieken.
Het legt de morele problematiek van in het ‘Westen’ opgroeiende immigrantenjeugd bloot.
Seksualiseren van kinderen?
De voornaamste kritiek komt natuurlijk van mensen die vinden dat kinderen zo niet ‘neergezet’ mogen worden. Met hun sensuele dansbewegingen worden ze geseksualiseerd.
Ja… en?
Behalve dat ze dit zelf gewoon willen en ook leuk vinden… Wat is daar tegen?
In eerdere artikelen ben ik al heel duidelijk geweest over het feit dat ook kinderen seksueel zijn en dat juist puberale kinderen ook al lustgevoelens gaan ontwikkelen. Vanaf zo’n 10/11 jaar dus.
Maar dan is het nog steeds maar een spel. Geen uitnodiging tot seks!
Mogelijk kijken de zogenaamde ‘MAP’s’ daar wel op een bepaalde manier naar.
Maar dan nog is dat geen misdaad of morele fout.
Wil iedereen dan echt terug naar de grauwe ‘puriteinse’ preutsheid waarin seksualiteit onbesproken moest blijven?
In de film zijn die bewuste scenes trouwens maar een heel klein deel van het geheel.
Het gaat voornamelijk om de strijd die Amy moet voeren tegen de haar opgelegde achterhaalde tradities, waarvan ze zelf snel ziet dat ze zo niet wil en kan leven.
Ik heb de film deels al gezien en moest veel ‘scrollen’ om ‘sexy’ dansen te kunnen vinden…
Maar dat lieten ze dan zien op de prominente (eerste) filmposter en daarop reageert de hysterische massa dan megalomaan vanuit hun opgefokte gevoel.
Waarbij de regisseuse zelfs met de dood bedreigd is…
Waanzin ten top.
PNVD
In sommige reacties op de ‘asociale media’ werd zelfs de link gelegd met die andere controverse; de vorige maand heropgerichte politieke partij ‘PNVD’ ook wel denigrerend ‘pedo-partij’ genoemd.
Alsof de “pedo-elite hier wel achter zal zitten” en meer van dat soort shit.
Eigenlijk wilde ik daar aansluitend inderdaad toch ook nog iets over schrijven maar dat is weer van een heel andere orde en de film ‘Cuties’ is nu al voldoende (negatief) in de media aanwezig om apart gezien te worden.
Op die partij kom ik dan later nog terug.
Tenslotte
Aan bovenstaande kan ik weinig meer toevoegen.
Hieronder plaats ik nog enkele links naar info over de film, de trailer en het laatste bericht in de krant wat ik las over de ophef die is ontstaan.
Je begrijpt mijn standpunt neem ik aan.
Er is niets verkeerds aan deze film en de ophef is (weer eens) schromelijk overdreven en zelfs schadelijk voor de makers van de film en het goede doel wat ze met de film proberen te bereiken.
De boodschap gaat zo geheel verloren in het geblaat van de domme hysterische massa.
Ik hoop niet dat Netflix de kant van die massa zal kiezen en de film offline zal halen…
Dat zou wederom een failliet betekenen van de gezonde moraal van de westerse wereld. 🙁
Op 11-09-2020 heeft AD-recensent Ab Zagt zijn mening gepubliceerd over de film ‘Cuties’.
Die zag ik pas na publicatie van mijn artikel.
Zijn conclusie: “Cuties geeft een realistisch beeld van opstandige meiden. Van smeerlapperij van de kant van de makers is geen sprake.” 4 sterren! 🙂
Lees de hele recensie: Omstreden Netflix-film Cuties is geen smeerlapperij
En in de ‘Restflits januari 2020’ – Waarin ik onder ‘Het gebeurde, gebeurt en blijft gebeuren…’ me hardop afvroeg “Waarom ik dit überhaupt nog doe”.
Vervolgens heb ik nog vele diepgaande artikelen geschreven in het kader van de ‘rode draad’ van de ‘Seksualiteit’ op deze blogsite.
En na mijn redelijk snelle herstel van de tweede operatie vroeg ik me werkelijk af wat ik nu zou kunnen doen om mijn voornemens uit te gaan voeren.
En toen kwam Corona.
Hoewel dit geen invloed had op de mogelijkheid om te blijven schrijven (wat ik ook duidelijk heb gedaan) zag ik wel in dat een werkelijke opleving van (nieuwe) persoonlijke contacten niet alleen praktisch maar ook in de tijdsgeest moeilijk inpasbaar zou zijn.
Alle aandacht ging (en gaat!) naar het virus en het leven in het ‘nieuwe normaal’.
Daarom zit ik nu – feitelijk weer een soort ‘tussenjaar’ verder – op exact hetzelfde punt en moet ik me weer afvragen: “Hoe nu verder?”
De dingen op een rij:
Gezondheid
Na mijn herstel van de operatie in December 2019 ben ik feitelijk weer in staat tot dezelfde dingen als daarvoor. Er is wel weer een ‘ding’ in mijn rechterbeen bij gekomen maar dat doet geen pijn en ik kan er niet nog minder goed door lopen dan ik met mijn ‘etalagebenen’ al gewend was.
Mijn been is wat dikker en rond de wond zit van binnen een gevoelloos of soms tintelende massa (niet duidelijk wat maar vermoedelijk ‘lymfeweefsel’) die aanwezig is maar wat ik kan negeren.
Verder beweeg ik nog steeds net zo slecht (veel te weinig dus…) wat mijn conditie er niet beter op maakt en mijn buik niet minder dik.
Omdat ik hierdoor mijn voeten zeer lastig kan onderhouden (nagels knippen kost me al veel energie) heb ik inmiddels een afspraak gemaakt met een pedicure. Slechte nagels (kalkvorming!) hebben uiteindelijk negatieve invloed op het lopen want tenen gaan pijn doen. Waardoor ik dan nog minder goed zal kunnen lopen…
Met de drankfles heb ik dit jaar weer een soort knipperlichtrelatie opgebouwd…
Door de slechtere gevoelens rond de Coronacrisis was ik weer begonnen, weer gestopt en met enige regelmaat haal ik toch weer een goedkope fles whisky in huis…
Maar tot heden heb ik het wel onder controle en mijn lichaam ‘schreeuwt’ er nog niet om.
Grensgevalletje dus maar ik weet dat ik echt kan stoppen als daar een goede reden voor is, dus als er misschien eens een keer nieuwe activiteiten op mijn pad komen.
Ik eet en drink verder redelijk normaal en gevarieerd en ik slaap voor mijn doen goed. Kort maar goed.
Het is niet mijn gezondheid die eventuele nieuwe initiatieven in de weg staat, of het moeten dan mijn aanblijvende ‘zenuwen’ zijn die me weerhouden om ‘grote stappen’ te zetten…
Hier kom ik nog op terug.
HZP versus de maatschappelijke trends
Hoewel ik met heel mijn hart en gezonde verstand achter het doel sta van mijn vorig jaar gestarte nieuwe initiatief ‘Horen, Zien en Praten’, vrees ik dat de voedingsbodem om dit op te kunnen bouwen momenteel heel slecht is. Misschien zelfs wel… ‘drijfzand’.
En dit had ik vermoedelijk kunnen weten omdat ik jaren geleden al zag aankomen dat de maatschappelijke seksuele tolerantie afbrokkelt.
Door opkomende bewegingen rondom #metoo, waar conservatieve stromingen zoals religies en religieus georiënteerde politieke partijen dankbaar gebruik van maken, is er nu een trend gaande die een gezonde seksuele ontwikkeling zoals ik die voorsta juist onmogelijk maakt.
Terwijl er steeds meer experts (psychologen, seksuologen, pedagogen) door studie en uit ervaringen beseffen dat de mens juist zo jong mogelijk al een gezonde seksuele ontwikkeling moet kunnen doormaken, waarin de persoonlijke seksualiteit juist belangrijk is, worden nu deuren gesloten voor kinderen om zichzelf te kunnen ontdekken.
Tevens wordt seksualiteit buiten de vaste (echtelijke) relatie opnieuw aan banden gelegd door de nieuwe initiatieven om betaalde seks (porno, prostitutie) te willen verbieden.
Helemaal terug naar af dus, ver voor de seksuele revolutie in de 60er en 70er jaren van de vorige eeuw. Bedroevend.
Terwijl de democratie in Nederland een geweldige opleving genoot sinds de Tweede Wereldoorlog en er volmondig door iedereen werd geroepen: “Dit nooit meer!” omdat elke vorm van manipulatie, interventie of zelfs restrictie van de vrijheid van leven en meningsuiting moest worden uitgesloten (want dat is ‘fascisme’), worden nu boeken, teksten en afbeeldingen verboden, samenkomsten of organisaties van gelijkdenkenden beperkt of ook verboden en lijkt de trend door te zetten dat zelfs het uitkomen voor ‘andere gevoelens’, die maatschappelijk niet gedragen worden, aan banden worden gelegd.
Een te lange zin om simpelweg uit te leggen dat seksuele vrijheid binnenkort misschien niet meer bestaat.
En mijn initiatief om HZP op te bouwen, in de kiem gesmoord zal dienen te worden om niet te verdrinken in het drijfzand van de ‘nieuwe normale Woeste Wijde Woestijn’…
Want:
Kan ik de schandpaal nog wel aan?
Terwijl toevallig (?) vandaag (donderdag 3 september 2020) een kamerdebat plaatsvindt naar aanleiding van het ‘burgerinitiatief’ ingediend door ‘Exxpose’ over het verbieden van ‘betaalde seks’ (prostitutie, porno), wat dankbaar opgepakt is door het CDA…
… HEY wacht even, TIME-OUT!
Daar schreef ik in 2018 al over in ‘Sekswerk – Het document’!
Ze hebben blijkbaar na 8 jaar sinds de oprichting de benodigde handtekeningen binnen en uiteindelijk de Tweede Kamer bereikt!
Dit had ik bij de start van dit artikel echt niet gepland. Ik zag het pas op Twitter tijdens het typen.
Maar het is echt wel heel erg toepasselijk in dit kader!
Want als ik het goed las in de diverse Tweets van de volgers van het debat, zijn uiteraard sowieso alle Christelijke partijen (CDA, CU en SGP) voor het verbieden van sekswerk.
Maar ook andere (‘sociale’ en zogenaamd ‘liberale’) partijen juichen deze aanpak van seksueel misbruik toe. Terwijl ze niet zien dat met het verbieden van sekswerk het echte misbruik alleen maar toe zal nemen…
Wat een bizarre tijd… Ik hoop later op betere berichten.
Maar waar ik dus eigenlijk mee begon:
“Terwijl toevallig (?)… etc.”
… wilde ik daaraan toevoegen dat ik ook toevallig enige dagen geleden had gezien dat een oude bekende discutabele politieke partij zichzelf had ‘heropgericht’:
De ‘PNVD’ – Partij voor Naastenliefde, Vrijheid en Diversiteit.
Gevormd door een paar mensen die voorheen ook actief waren bij de pedofielen-vereniging ‘Martijn’, die in 2014 verboden is: Nelson Maatman en Norbert de Jonge.
De partij wordt denigrerend ook wel de ‘pedo-partij’ genoemd terwijl het niet alleen maar om pedofilie of zelfs pedoseksualiteit gaat maar om veel meer zaken rond ‘vrijheid’ en ‘diversiteit’.
Begin augustus hebben ze de partij weer geregistreerd en dit nieuws werd in de loop van de afgelopen weken natuurlijk snel bekend bij de felle tegenstanders.
Inmiddels is er al een petitie gestart om ook dit keer weer te proberen de partij te laten verbieden: ‘Honderdduizenden mensen ondertekenen petitie voor verbod ‘pedopartij’.
Het feit dat de link naar de petitie direct in dit artikel staat en de foto van Maatman afgebeeld is tijdens een interview door het programma ‘Danny op straat’, waarna ook massale hysterie ontstond en hij zelfs enige tijd is opgepakt door de politie, toont wel de kant die het Algemeen Dagblad kiest: die van de hysterische massa.
(Ook een reden dat ik het abonnement op die krant heb opgezegd.)
Waarom dit belangrijk voor mij is?
In eerdere artikelen had ik al geschreven dat ik een aantal mensen volg die min of meer ‘activistisch’ pogingen ondernemen om begrip voor ‘seksuele diversiteit’ breder door te trekken via de hedendaagse ‘LHBTI-groeperingen’ naar de ‘Minor Attrackted Persons’. Ofwel mensen met een seksuele voorkeur voor minderjarigen dus ook pedofielen.
Gewoon… omdat dit meestal ook gewone mensen zijn, met alleen ‘andere gevoelens’ die helaas ook meestal niet begrepen en geaccepteerd worden door de grote massa.
Iedereen denkt bij ‘pedofielen’ direct aan seksueel misbruik van kinderen.
Terwijl dit in veruit de meeste gevallen niet door ‘echte’ pedofielen gebeurt maar door mensen met een psychisch of seksueel probleem, wat net zo goed ‘normale’ heteroseksuelen kunnen zijn.
De geaardheid is niet strafbaar. Maar de massa zou mensen met die geaardheid liefst zo snel mogelijk opruimen van de aardbol…
Dingen waarover ik al veel vaker heb geschreven.
Maar omdat ik met ‘HZP’ dan wil proberen om met mensen met ‘moeilijke’ gevoelens te kunnen praten omdat het voor die groep meestal ontbreekt aan open en eerlijke gespreksmogelijkheden vanwege de vooroordelen en stigma’s, waaronder misschien ook pedofielen (niet alleen dus!), weet ik al dat ik hierdoor problemen krijg.
Ook dit heb ik al eerder geschreven:
Ik had als ‘ervaringsdeskundige’ vrijwilliger kunnen worden bij de maatschappelijke organisatie Vivenz, waar ik een aantal trainingen heb gevolgd, maar omdat ik geen ‘VOG’ kreeg is dit geweigerd. (Hoewel me dit mondeling wel beloofd was… Dit steekt me nog altijd.)
Mijn kansen om als ervaringsdeskundige met mensen te kunnen spreken waren uiteraard beter geweest als ik als onderdeel van een organisatie gesteund was in mijn goede voornemens.
Nu word ik dat niet en sta dus alleen tegenover ‘de wereld’ (de media) die me bij de minste geringste bemoeienis met een kwestie rond bijvoorbeeld die PNVD direct aan de schandpaal zal spijkeren.
Daar heb ik ervaring mee.
Toen ik een keer een bericht had gewaardeerd over een seksuologe/pedagoge die een boek had geschreven voor kinderen van rond de 8 jaar om mogelijk te gebruiken in de basisschool, voor de seksuele voorlichting, werd ik direct al een ‘pedo’ genoemd… En met die vrouw was natuurlijk ook alles mis.
Het ging hier om seksuele voorlichting!
In dit kleine landje ben je via de media binnen enkele dagen berucht en uitgemaakt voor het allerergste uitschot op de hele aarde.
En dit kan daadwerkelijk ook tot fysiek geweld leiden, zoals betrokken personen bij de PNVD aan den lijve al hebben ondervonden. Terwijl ze alleen strijden voor meer begrip en rechten voor mensen met een seksuele geaardheid. En voor een betere seksuele opvoeding en voorlichting voor kinderen. (Net als ik voorsta.) Ze hebben nog nooit zelf een strafbaar feit gepleegd.
Als je mij vraagt of ik die ‘schandpaal’ aan zou kunnen…
Ik vrees van niet.
Ik weet vrijwel zeker dat ik weer in een diepe depressie zou komen en terugvallen in mijn oude gewoonten…
Zover wil en kan ik niet gaan.
Kan ik daarom eigenlijk wel echt goed beginnen en verder promotie maken voor HZP?
Dus… Wat nu? (Conclusie)
Open deur vraag? Open deur antwoord: “Ik weet het echt niet.”
Eerlijker kan ik hierin niet zijn; ik zit volledig op een dood spoor.
En dat geldt niet alleen voor HZP! Dat geldt feitelijk voor mijn hele verdere leven!
Of wat daar nog van over is…
Zonder nou al te dramatisch te gaan doen natuurlijk, want niemand kan zeggen wat er nog allemaal gaat gebeuren, hoe mijn gezondheid zich ontwikkelt en hoe oud ik zal worden. Gelukkig.
Maar als je beseft dat je nog lang niet aan je officiële pensioen toe bent maar ook geen enkel vooruitzicht hebt op wat je nog kan en wil gaan doen… Dan is dat behoorlijk uitzichtloos.
Mensen die mij niet goed genoeg kennen zullen nu hoogstwaarschijnlijk roepen dat er zat gedaan wordt voor ouderen, ook die met beperkingen, en dat er tegenwoordig zat ontmoetingsplekken zijn (zelfs op wijkniveau) en dat er ook ‘zat’ (vrijwilligers-) werk beschikbaar is voor mensen die echt iets willen doen. En dat ik dus (gewoon?) een luie zak ben die geen initiatieven toont.
Tja… Ergens heb ik alles al meerdere keren geprobeerd uit te leggen.
Maar zo ‘simpel’ is het gewoon niet.
Hoewel ik mezelf wel degelijk steeds ‘hersteld’ noem en me beter voel dan ooit, betekent dit niet dat ik zomaar weer de ‘arbeidsmarkt’ kan bestormen. Al dan niet vrijwillig.
Ik heb jarenlang te veel meegemaakt wat me heeft uitgeput. Leeggezogen. Bijna kapot gemaakt.
Bijna… Maar niet helemaal.
En dat laat ik nooit meer gebeuren!
Inmiddels ken ik mezelf beter dan ooit tevoren.
Mijn sterke punten maar ook mijn zwakke punten.
En die zijn er nog zat. Maar daar valt op mijn manier mee te leven.
Nooit meer op een gedwongen manier.
Ik wil alleen nog maar dingen doen die ik (fysiek en mentaal) kan… én leuk vind.
Fysiek is het allemaal simpel. Maar mentaal begrijpt niet iedereen dat, vrees ik.
Als ik iets zou ‘moeten’ doen wat me niet ligt of waar mijn hart niet in meegaat, dan ontstaan er al snel spanningen. Door eerdere depressies ben ik op dat punt zeer gevoelig geworden. Dat gaat nooit meer over. En als ik dan moeilijke verplichtingen heb waarvan ik niet (even) weg kan lopen, dan ‘ontploft’ het een keer. Of ik voel het aankomen en ik ga (stiekem) weer drinken…
Daarom wil ik dit soort situaties voorkomen.
En dan zie ik op dit moment werkelijk niets wat ik zou kunnen betekenen voor anderen (of organisaties) om daarmee een nieuw ‘werkzaam’ leven op te bouwen.
Alleen het praten met mensen (als ervaringsdeskundige) heb ik in 2018 ontdekt en daar gaat mijn hart naar uit. Daar had ik mijn zinnen op gezet. En dat wordt me ‘verboden’…
De manier waarop ik nu ‘HZP’ presenteer (op hzp.derest.net) lijkt me op dit moment onmogelijk.
Hierin geef ik aan dat ‘iedereen’ welkom is om bij mij thuis te komen praten.
Deels omdat ik het onprettig vind om ‘overal’ naar toe te gaan, deels omdat het me fysiek te veel moeite kost en deels omdat het me financieel te veel kost.
Dan lijkt het de simpelste oplossing als ik mensen thuis uitnodig.
Maar dan beperk ik juist weer de (misschien) velen die op hun beurt van verre moeten komen naar dat ‘gat’ Dordrecht… Of misschien is de drempel om bij een in beginsel vreemde thuis op bezoek te gaan, juist voor mijn doelgroep, te hoog.
Maar vooral in deze tijd: is het wel slim om mijn deur open te zetten… terwijl er zoveel haat in de maatschappij heerst ten opzichte van mensen met ‘andere gevoelens’?
Afgezien dat het praktisch in deze tijd misschien niet handig is, lijkt het voor mezelf in het kader van mijn persoonlijke welzijn en veiligheid… onmogelijk.
Gelukkig heb ik dan wel dit jaar de nieuwe optie van gesprekken via Skype toegevoegd.
Dat kan natuurlijk altijd. Misschien richt ik me daar dan wel op.
En verder zal ik me in de (sociale) media af en toe blijven mengen in kwesties die er in mijn belevingswereld toe doen om over te discussiëren.
En wie weet… heeft daarna ‘de lange adem’ die ik al had voorspeld nodig te hebben uiteindelijk toch een keer effect en kan ik eens een keer aanschuiven in enig gesprek over seksuele diversiteit, preventie van (seksueel) misbruik of andere gerelateerde zaken.
Alle artikelen staan er… En worden gelezen.
Zeg nooit dat het nooit effect kan hebben.
Zo zit ik er momenteel in en zo ga ik het doen.
Primair een afwachtende houding dus en absoluut nog niet wetend wat de dag van morgen zal gaan brengen…
Dat voelt af en toe leeg… Nutteloos… Uitzichtloos…
Maar ‘wat in het vat zit verzuurt niet’.
En ik heb ook geleerd dat ‘geduld een schone zaak is’.
Meer clichés kan ik even niet verzinnen…
Of ja! Toch nog één:
Hoe is het ook al weer met:
– Stella Bergsma
– Ellen ten Damme
– Verona van de Leur
– Anne Fleur Dekker
– Britt(jje) Dekker
– Dionne Stax
– En al die andere Resterende chicks meiden
Vooraf
Vandaag krijg ik opeens inspiratie om weer eens wat aandacht te besteden aan mijn favoriete ‘chicks’ in Nederland.
Dit schrijvende besef ik dat het woord ‘chick’ in deze tijd mogelijk een negatief geladen toon heeft, in het tijdperk van #metoo en de ‘anti-seks-maffia’.
Hoewel ik zelf graag de betekenis eraan geef van ‘aantrekkelijk meisje’(zie de link naar ‘Encyclo.nl’) denkt een ander misschien direct aan seks en porno (‘Chick’) en dat is niet mijn bedoeling. Daarom dus: ‘chicks’ => ‘meiden’. “Sorry voor alles.”
Hee! Die laatste uitspraak is trouwens direct de tekst die (momenteel) in het Twitter-profiel staat van:
Stella Bergsma
Laat ik hiermee dan maar meteen het spits afbijten.
Zij is overigens ook de oorzaak van mijn inspiratie om weer eens wat ‘meiden’ centraal te zetten in deze ‘Restflits’. Want… Stella is vandaag (23-08-2020) jarig! En niet zomaar een verjaardag want ze is vandaag 50 geworden! Jawel, Stella meets Sarah.
Stella Bergsma, mijn favoriete Pussy-album-schrijfster zonder ‘sletvrees’.
Ik heb een paar boeken van haar in de kast staan en tot een paar maanden geleden was ik jarenlang een trouwe volger op Twitter en Instagram, waarbij ik me geregeld mengde in interessante en ludieke ‘draadjes’. En zij volgde mij ook en heeft me enkele keren heel leuke replieken gegeven.
Helaas heeft onze ‘relatie’ een deuk opgelopen in de tijd dat een politica even ‘trending’ was in Twitter: D’66 politica Sigrid Kaag stelde zich op om het lijsttrekkerschap op zich te nemen en direct al open te staan om (de eerste vrouwelijke) premier te worden.
Ik vond dat een bizarre uitspraak en een naar mijn mening tegen alle realisme ingaande optie maar Kaag werd een #trend en natuurlijk door de ‘feministe’ Stella Bergsma onvoorwaardelijk gesteund.
Toen ik daar commentaar op gaf werd ik direct ontvolgd.
Waarop ik ook haar ontvolgde want op deze manier verbreek je het eerlijke en democratische debat.
Haar slechts steunen omdat het (eindelijk) een vrouw is aan de eventuele top is onzin.
Capaciteit en politieke ervaring moeten altijd voorop staan als je een land wilt ‘leiden’.
Of je moet een keigoede PR-machine achter je hebben staan en een onwaarschijnlijk optimistisch charisma uitstralen (zoals ene Rutte…), anders wordt het gewoon niks.
Jammer dat Stella het lege feminisme hoger heeft staan dan haar ook best wel gezonde verstand.
En ze doet het tegenwoordig zo goed in de media na ‘Ladies Night’ en de publicatie van haar laatste boekje ‘Nouveau Fuck: Manifest voor dwarsdenkers’.
Je houdt van haar… of je haat haar…
Voorlopig heb ik haar even op het ‘waakvlammetje’ gezet, in de hoop dat onze ‘relatie’ weer wat oplaait. 😉
