De Rest van het Avontuur

Citaat

Geplaatst op 13 oktober 2022 door John

“Het denken van de beginneling ziet veel mogelijkheden.
Het denken van de expert ziet er weinig.”

– Shunryu Suzuki

Geplaatst in Citaten, Cultuurfilosofie | Getagged andersdenkenden, Citaat, denken, positief denken, Shunryu Suzuki | Een reactie plaatsen

Welkom bij De Rest van het Avontuur!

Geplaatst op 7 januari 2015 door John

Het leven vanuit het perspectief van een Restant.
Laverend tussen goed en kwaad, mooi en lelijk en alles wat het leven daar tussenin mogelijk maakt! De Rest!
Volg het Avontuur van die ene zandkorrel in de Wereld Wijde Woestijn!
Altijd op zoek naar een echte Fata Morgana! 🙂

Door de jaren heen heeft De Rest vele Avonturen beleefd.
In de ‘tagwolk’ rechts zie je de meest voorkomende thema’s.
Maak gebruik van de ‘Zoekfunctie’ rechts bovenaan de site om te zoeken op het thema wat jou interesseert.

Hoewel het thema ‘seksualiteit’ de laatste tijd lijkt te overheersen…
Dit is ‘een’ rode draad maar beslist niet de enige!
Omdat ik pas de laatste jaren open en eerlijk durf uit te komen voor bepaalde persoonlijke problemen en frustraties, schrijf ik hier nu even fanatiek over. Ook omdat het actueel is in de maatschappij, waar veel onwetendheid en verpreutsing leidt tot hardere polarisatie.
Maar ik schrijf al jaren over veel meer.
Gebruik dus die ‘Zoekfunctie’ of vraag me simpelweg via mail hoe ik denk over bepaalde onderwerpen. Gegarandeerd antwoord!

Veel leesplezier!

John van de Rest

Geplaatst in Algemeen | Een reactie plaatsen

Darts – van kroegspelletje tot elitesport

Geplaatst op 7 oktober 2024 door John

Hoofd KOEL houden!!!

“Darten? Dat is geen sport! Een kroegspel!”
Er zijn nog steeds veel mensen die er zo over denken en praten. Zeker als er zo af en toe zeer incidenteel een Nederlandse speler aanschuift in een zeikprogramma (euh… ‘talkshow’ heet dat geloof ik) vanwege bijzondere prestaties.
Laat ik een ‘Michael van Gerwen’ noemen. Eigenlijk begon hij zijn carrière als tegelzetter. Je ziet dit wel terug in heel veel (jonge) carrières van darters; simpele werklui, die in hun vrije tijd als jong ventje aan sport doen. Vaak voetbal, net als Michael. Maar in de sportkantine bleek hij al snel beter met pijltjes te kunnen gooien dan tegen een bal te trappen… Hij begon al met darten vanaf zijn 13e en was op zijn 17e al een professioneel darter, die vele jeugdtoernooien won.

Michael van Gerwen in de beginperiode en tegenwoordig in 2024

Als darter moet je wel (snel) kunnen rekenen, want als de pijlen razendsnel gegooid worden, is het wel de bedoeling dat je ook de juiste nummers gooit om zo snel mogelijk op nul uit te komen. Dat kon Michael ook goed, maar echt hogere wiskunde zal hij vermoedelijk nooit hebben geleerd.
Zeker in het begin kon hij moeilijk uit zijn woorden komen en zelfs na een carrière van bijna 20 jaar lijkt het nog steeds alsof hij een spraakgebrek heeft… Maar hij is al wel 3 keer wereldkampioen geworden en na de vele gewonnen toernooien een van de rijkste darters ter wereld. Hij zou kunnen leven als een God in zijn Brabantse woonplaatsje Vlijmen, samen met zijn vrouw en 2 kinderen! Maar voorlopig is hij vaker op reis van stad naar land voor weer een toernooi, die inmiddels wereldwijd plaatsvinden. Het is zijn leven. Hij kan bijna niks anders. Ahum… Nou ja, dat is misschien wat te zwart/wit, maar in zijn geval zie ik het wel een beetje zo. Maar wat hij niet is: een kroegtijger. Dat was hij nooit. In tegenstelling tot de oudere Engelse topdarters, waar de sport vele jaren geleden een beetje is ontstaan. Inderdaad in de kroeg. Vandaar de vele dikbuikige spelers? Dat kan wel zijn, maar dat was vroeger. Met het moordende wedstrijdschema om echt aan de top te komen en te blijven, moet de goede darter tegenwoordig een ‘sportief’ leven leiden, met voldoende goede voeding, meer beweging dan alleen met de armen en goed kunnen rusten. Vooral in zijn hoofd, want darts is ook vooral een mentaal spelletje. Hoe leger het hoofd, hoe meer kansen op pijlen in het juiste vakje… Haha! Dat dan weer wel. Als darter moet je je hoofd ‘koel’ kunnen houden. En dat valt in een volle zaal, met gillende mensen in vaak carnavaleske outfits en camera’s op je gericht als het een van de grote TV-toernooien is, nog niet mee.

Volle zalen ja. Niet alleen in de bakermat Engeland, maar tegenwoordig zitten ook grote zalen als AFAS Live en Ahoy volgepakt met dartsfans. Vooral na de wisselende populariteit van Raymond van Barneveld, die 5 keer wereldkampioen werd, is de belangstelling voor de sport gegroeid.
Ook mijn zoon heeft het een poosje gedaan. Je kan darts gerust in een rijtje topsporten plaatsen, naast voetbal, tennis en Formule 1. Er zit ook veel geld in en achter. Daarom verdienen de topdarters zo’n hoog bedrag aan prijzengeld.

Darts populair dus op televisie?

Dit nu is het probleem van de laatste tijd. Ja, door de grote populariteit was darts jarenlang volop en gratis op tv te zien, op RTL7. Ik keek daar de laatste jaren dat dit bestond erg graag naar. Hele avonden stond de tv aan op darts! Geweldig! Maar… Toen ging de hoofd organisator van het darts, de PDC, beseffen dat je meer kunt verdienen aan de sport als niet iedereen het gratis kan kijken. Volle zalen is leuk, maar met de hedendaagse groei van de betaalde streamingdiensten, valt er veel meer te verdienen. Zo moeten ze hebben gedacht, toen de sport van het ene op het andere seizoen van de gratis zender RTL7 verdween om verder te gaan bij ‘ViaPlay’. Let op: dit is de duurste streamingdienst van Nederland! Die naast darts de uitzendrechten heeft van de ook immens populaire elitesport Formule 1 en nog wat films en series uitzendt… ViaPlee. Smeriger en oneerlijker kan je het niet krijgen. Want: vrijwel alle (grote) sporten zijn naast de betaalde live-uitzendingen ook te volgen via (deels) gratis sportkanalen zoals Eurosport, ESPN (voetbal) en in ruime samenvattingen in de standaard NPO sportprogramma’s. Zelfs de grootste elitesport van de wereld tennis is meestal tijdens de allergrootste toernooien gratis te zien! Maar darts zit achter de betaalmuur.

Waarom schrijf ik dit allemaal?
Vanaf vandaag begint weer een groot dartstoernooi: ‘World Grand Prix’. Tot en met aanstaande zondag, wanneer de finale plaatsvindt. Hoe pakt ViaPlee dit aan? Die zendt het uiteraard helemaal uit. Samen met de Nederlandse Wolf van Wallstreet: John de Mol, via zijn Talpa-vehikel ‘ViaPlay TV’, wat eerst SBS9 was, die de eerste 2 dagen mag uitzenden. De rest van het toernooi? Zelfs geen samenvattingen waar dan ook op de Nederlandse televisie. Dus als je hier enthousiast naar gaat zitten kijken (wat ik graag zou doen!), dan zie je alleen de eerste ronde, maar kan je niet meer zien, tenzij je € 16 gaat gooien in de ViaPlee-WC. Vuile smerige asociale ratten! Nooit zullen ze ook maar 1 eurocent van me krijgen!

Hoofd KOEL houden John!!!

Bij een vorig dartstoernooi deden ze precies hetzelfde: de eerste dagen van het toernooi gratis laten zien via die Plee-TV en de rest was dan alleen maar te zien via de streamingdienst. Ik heb daar via X al vaker een felle mening over gegeven, maar dat boeit geen hond natuurlijk. De laatste keer heb ik zelfs een mail gestuurd naar Talpa. Ze zullen er hun elitereet mee afvegen, als het op papier zou staan. Het gaat hen puur om de verdienste. Gratis een deel lokkertjes programmeren, in de verwachting dat er dan wel snel nieuwe abonnees komen. Zeker omdat het helemaal niet zo goed gaat met die Zweedse ViaPlee… Veel te weinig aanbod voor veel te hoog abonnementsgeld.

Ik vind dit beleid echt niet kunnen. Asociaal noemde ik het al. Maar dat is het ook. Sport zou door iedereen gewoon zo veel mogelijk gezien moeten worden. En dan is darts misschien nog altijd de omhoog gevallen kroegsport en wordt je lichaam daar nu niet bepaald fitter van, als je daarnaast niks uitvoert, maar dat doet er niet toe. Ene Max Verstappen kan alleen maar een beetje goed autorijden… Een vrij ongezonde en volgens mij levensgevaarlijke sport, dat Formule 1. Maar dat wordt wel erg vaak op TV getoond. Misschien niet overal dan gratis en helemaal live, maar dan toch wel de herhalingen en samenvattingen. Dat doen ze bijna met alle sporten! Maar darts zit helemaal achter de betaalmuur en ik lees achteraf dan in de nieuwsmedia of Michael weer eens top gespeeld heeft, of juist geen ‘dubbel’ kon vinden. Ik erger me hier heel erg aan!

Dus kijk ik vandaag en morgen naar die twee lokkertjes op ViaPlee TV? Als er echt helemaal niks anders is (meestal kijk ik een film, als ik die leuk genoeg vind) misschien wel. Maar ik zal dan wel mijn hoofd koel moeten houden en me niet te druk maken dat ik de volgende rondes niet kan zien.

Gelukkig heb ik sinds vorige week een nieuwe koelkast, met voldoende ruimte om er zelf in te gaan zitten. 😉 Hieronder de foto’s, die had je nog van me tegoed na de aankondiging van vorige week. 🙂

Geplaatst in Column, Cultuurfilosofie, Opmerkelijk Nieuws | Getagged darts, John de Mol, Michael van Gerwen, PDC, RTL7, sport, Talpa, Viaplay, ViaPlee | Een reactie plaatsen

Restflits zondag 29 september 2024 – Dag 2

Geplaatst op 30 september 2024 door John

Correctie: Dag 1 van de WINTER?

Brrrrrrr! Vannacht was het nog maar 3 graden! En als ik dit begin te schrijven staat de cv al weer een paar uurtjes op te warmen. Duurt hier altijd wat lang, met vloerverwarming en een lage geadviseerde keteltemperatuur… Vandaar mijn hoge jaarlijkse gasverbruik, wat ik maar niet omlaag kan krijgen. Daarover straks meer.
Maar terwijl ik vorige week in mijn enthousiasme Dag 1 van de HERFST aankondigde, voelt het nu dus echt al als winter. Geen geintje: in vele winters van de afgelopen jaren was de buitentemperatuur hoger… Dat noemen ze ‘klimaatverandering’, waardoor de aarde gestaag opwarmt. Euh… Laat maar, dit is een onderwerp apart en daar heb ik nu even geen zin in.

Mijn gedachte om misschien wat vaker te gaan schrijven heb ik in ieder geval niet uitgevoerd. Gewoon geen zin in en zat andere dingen aan mijn hoofd, die me het schrijven beletten. Want er is wel veel om te schrijven, zoals ik vorige keer ook al zei, maar daar moet ik goed voor voelen om het uit te voeren. Laat ik nu in ieder geval wat ‘flitsen’ geven, van wat er zoal speelt/speelde.

Energiehulp! Joepie!?

Een aantal weken geleden kreeg ik een brief in de bus van de Gemeente Dordrecht, in het bijzonder van hun ‘afdeling’ Energiehulp. Ik had daar al van gehoord: stoere knapen en meiden rijden met hun bakfietsen door Dordrecht, om gratis (!) energiehulp te bieden, aan mensen die dat niet kunnen betalen. Gewapend met ledlampjes en tochtstrips komen ze op verzoek langs.

Leuk! Maar uiteraard heb ik dat niet nodig, want jaren geleden heb ik heel mijn huis al voorzien van ledlampen en gelukkig heb ik vrijwel overal in huis goede kunststof kozijnen zonder al te veel openingen. Hoewel… Aan de buitenkant moet een klusser nog wel een keer aan de slag om de losgelaten afdichtstrips opnieuw te kitten, want dat levert me al enkele jaren lekkages op. Maar daar komen de Energiehulpjes niet voor natuurlijk. 😉
Maar nu kreeg ik dus een brief waarin stond dat er een actie was voor Dordtenaren die in tijden van de energiecrisis ook al de diverse toeslagen hadden ontvangen. En dat had ik, als een van de (vele) minima in mijn stad. De actie: ik kon een nieuwe koelkast gaan kopen! Misschien wel gratis! Waaaaat? Ja echt! Als mijn oude koelkast ouder dan 7 jaar was, kwam ik voor de actie in aanmerking. Nu is mijn koelkast ook al weer 12 jaar oud! Ik weet het nog goed. De oude inbouw-koelkast had het opeens begeven. Dus ik had in 2012 (mijn ‘rampjaar’) snel via Wehkamp een nieuwe gekocht. Bol was er nog niet, of nog niet zo groot als tegenwoordig. In ieder geval kon ik een leuk (toen) B(eko)-merk koel-vriescombinatie kopen voor nog geen € 300! Maar ja, nu dus al weer 12 jaar oud en ik lijk al weer steeds meer rare geluiden uit de koelkast te horen… Ik had er al eens over lopen denken: “Straks begeeft die het ook weer een keer!” Want ja, ‘alles gaat kapot’, weet je nog? En nu kreeg ik dit aanbod! Gelijk mezelf aangemeld natuurlijk, want ze schreven dat er slechts een beperkt aantal beschikbare ‘kadokaarten’ was.
Tuurlijk. De oudere en misschien niet zo alert en snel reagerende minderheid zal wel weer buiten de boot vallen… Ergens voel ik toch weer iets van ‘oneerlijkheid’. Maar goed, ik was blij!
Kort daarna werd ik gebeld door een mevrouw van Energiehulp, die zei dat iemand van het team langs zou komen voor uitleg en controle van mijn oude koelkast. En die kwam daarna ook: een dynamische jongeman (inderdaad op de bakfiets), die blij was dat ik alle nodige info al had klaarliggen. Geen probleem, ik kwam in aanmerking.
Op de ‘oude’ Beko zat nog energielabel A+! Je weet misschien dat er langere tijd labels getoond werden tot A+++ aan toe. Maar toen hebben ze de beoordelingen aangepast want de apparatuur wordt door de jaren heen steeds zuiniger natuurlijk. Mijn A+ zou tegenwoordig dan ongeveer label E moeten zijn, met de aangegeven 234 kWh per jaar. En dat moet beter kunnen. 🙂
Met de kadokaart kreeg ik € 700 korting op een nieuwe koel-vriescombinatie. Op dat moment was ik laaiend enthousiast! Maar later ‘bekoelde’ dat enigszins…

Vorige week ben ik persoonlijk op bezoek geweest bij de Expert, die toevallig in hetzelfde winkelcentrum zit als mijn wekelijkse supermarkten. Vroeger en tegenwoordig nog steeds koop ik daar veel elektrische apparatuur. Mijn nieuwe wasmachine komt er ook vandaan. Vaak kan je bepaalde apparatuur best wel goedkoper vinden via Bol of andere online kanalen, maar deze Expert is zo’n beetje de enige en laatste apparatuur-winkel met een eigen servicedienst in Dordrecht en daar hecht ik toch wel waarde aan. Zeker met dingen die ik zelf niet makkelijk kan vervangen.
Voordeel met de kadokaart: dit is de enige winkel waar ik ermee direct kon betalen. Het overige aanbod was via een eigen inwisselsite met een beperkt aantal leveranciers in Nederland. Winkels als MediaMarkt, ook in Dordrecht aanwezig, doen dus niet mee.
Maar nu kwam het. De ‘kleine lettertjes’ die ik nergens kon lezen en die me ook niet waren uitgelegd door de dynamische Energiehulp.
Allereerst moest ik een nieuwe koelkast kopen binnen de energielabels A t/m D en die bleken vaak zeer prijzig. Er waren gerust prijzen van boven de € 2000… Dat kan ik niet betalen, zelfs niet met € 700 korting… Ik dacht dat dit ook wel voordeliger zou kunnen zijn. Expert had net een aantal ‘actiedagen’ met hoge kortingen. Dat bleek beperking 2: aanbiedingen doen niet mee aan de actie! Er worden uitsluitend de standaard winkelprijzen aangehouden. Fijn dan. En binnen dat kader?
Toen bleek dat de meeste koelkasten tegenwoordig standaard 60 cm breed zijn. Euh… Mijn keukenkast, waar ik primair een inbouwkoelkast had zitten, is max 56 cm breed! Oeps! Daar bleken er niet zoveel van te zijn! Beperking 3! En die er al vindbaar waren in de catalogus van Expert, waren dan allemaal energielabel E. Oude minder zuinige modellen. Helaas. Ik ging weer naar huis met een (mogelijke) illusie rijker.
Toen ging ik zoeken op die inwisselsite van de Gemeente en daar vond ik 1 (ja, maar eentje!) model wat binnen mijn kaders zou passen. Een zwarte (!) koelkast met label D. En weet je? Toen ik zelf nog even op de site van Expert ging zoeken, zag ik die koelkast daar ook terug! Toen ontstond er een mailwisseling met Expert. Hij had blijkbaar bij mijn bezoek niet alles goed gevonden. En later vond hij nog een ander model! Ook label D, maar niet zwart, veel meer inhoud en ook ‘no frost’! Dit laatste is ook een van de nieuwtjes van de laatste jaren; dan moet je de vriezer nooit meer ontdooien om de dikke ijsvorming schoon te maken. Ik had dit net nog dit voorjaar gedaan, want de koelkast stond bijna op ‘klappen’… Voor mij best wel lastig tegenwoordig. Dus dit is een mooi voordeel! En met een verbruik van (opgegeven) 184 kWh, toch weer zuiniger. En met de kadokaart van de Energiehulp van de Gemeente Dordrecht is deze Etna voor mij dus gratis!

Het was dus weer even een klusje van doorzetten en je niet af laten schepen, maar hier ben ik uiteraard erg blij mee, als het verder allemaal gaat lukken. De koelkast wordt komende dinsdag bezorgd en aangesloten. Wat voor mij wel weer veel werk oplevert: alle inhoud eruit en koud zien te houden, totdat de nieuwe staat en op temperatuur is. Daarover dan later weer meer.

Links situatie nu, rechts de nieuwe komende koelkast.

De Rest van de gezondheid – Doei KNO! 😛

Vorige keer had ik ook al geschreven dat ik voor het ‘laatst’ bij de KNO was geweest.
Je weet nog? Voor mijn blijvende doofheid van mijn rechteroor was ik naar de huisarts gegaan. Ik weet dat het hier om slijmvorming gaat, gevoed door de astmatische bronchitis, die ook voor wat meer hoesten zorgt. Longpoli of KNO? ‘Mijn huisarts’ wilde me eerst naar de KNO hebben. Daar ligt toch het probleem…? Goed, lang verhaal kort: na het plaatsen van een trommelvliesbuisje is de doofheid naar mijn gevoel hetzelfde gebleven. Maar na de bekende audiometrie-test bleek dat mijn gehoor was verbeterd! Leuk, maar daar voel ik dus niet veel van. Het is rechts flink gedempt en tijdens wandelingen met mijn dochter vraag ik haar altijd links te lopen, zodat ik haar beter versta.
“Tja…” zei de oorarts. Meer niet. Ze kunnen niets meer voor me doen. Het buisje zag er goed uit, beetje ‘scheef’ in de gehoorgang (…), maar verder zag het er netjes en rustig uit.
Over de ‘buis van Eustachius’ zei ze letterlijk: “Daar kunnen we niets aan doen.” Huh? KNO en een belangrijk onderdeel daarin is onbehandelbaar? “Misschien dat we er over 10 jaar heel anders over praten.” Bizar… Maar weet je? Eigenlijk had ik dit dus verwacht! En daarom had ik in ieder geval juist ook direct naar de Longpoli doorverwezen willen worden. Daar kunnen ze de oorzaak van de slijmvorming onderkennen en als mogelijk behandelen. Ik heb dit al gezegd. De longarts toen, die zei dat ik beter niet naar de KNO kon gaan, omdat ze het dan willen oplossen…
Maar goed, dit had ik al eerder geschreven: daar bleek de wachttijd na uiteindelijke doorverwijzing veel langer en daar kom ik op 25 oktober pas. Wordt vervolgd. 😛

Heb ik nog energie voor energie?

Op mijn ‘energieverbruik’ zou ik nog terugkomen. En hoewel ik de laatste week echt weer mijn grenzen heb verlegd door drie dagen achter elkaar veel te fietsen en lopen (woensdag KNO, donderdag boodschappen + bezoek Expert, vrijdag apotheek + tweede bezoek Expert + boodschappen andere wijk) en in dat weekend mijn tuin winterklaar heb gemaakt, doel ik hier op de andere soort energie: gas en elektriciteit. Zoals ik ook al heb geschreven in eerdere artikelen, ben ik vorig jaar overgestapt van energieleverancier. Na een gunstig driejarig contract bij Budget, zit ik nu bij Vattenfall. Maar… Het jaar is weer bijna voorbij! Ja echt snel… Voor mijn gevoel. Vanaf 1 november vervalt mijn éénjarig contract en zou ik automatisch overgaan in een ‘variabel’ contract. Sommige mensen willen dat graag, omdat ze dan altijd de ‘correcte’ prijs berekend krijgen… Maar ik vind dat dom, zeker in een tijd dat alle prijzen zo bizar variëren. Het was een tijd stabiel, tot de wereld gek werd en de olie- en gasprijzen omhoog schoten. En dus ook de elektriciteit want dat wordt meestal opgewekt met gas… Hoewel dat laatste steeds meer ‘natuurlijk’ wordt met wind- en zonne-energie. Dat zal wel, maar voor mij is elektriciteit niet zo’n probleem. Die kosten blijven laag en ik verbruik gemiddeld genomen echt heel weinig volgens de statistieken. Met gas is dat echter een ander verhaal. Ik zit ruim boven het gemiddelde, zelfs nu met een HR-ketel! En zelfs met vloerisolatie. Er zou nog wel wat aan het dak gedaan kunnen worden en de open trap in de woonkamer zou dichtgemaakt kunnen worden, maar dat zijn grote kostbare klussen die ik niet kan betalen. Dus is het zoals het is. En kan ik weer op zoek naar de ‘voordeligste’ energieleverancier. 😛

Pfff… Dit gedoe gaf me al weer de nodige stress, toen Vattenfall zelf me afgelopen week een mail stuurde met dit feit en dat ze me al wel weer een “gunstig aanbod” kunnen doen voor een nieuw vast contract. Ja gunstig… Voor mij niet dus. Want de prijzen die momenteel overal gelden zijn dan misschien iets lager dan tijdens de grote crisis en we als minima de energietoeslagen ontvingen. Hoewel ik toen dus nog dat gunstige vaste contract had en ik die bedragen kon opsparen. Dat heb ik grotendeels gedaan. Daarom wilde ik tot heden ook niet naar een achterlijk hoog maandbedrag van tegen de € 300, terwijl ik altijd de helft betaalde! Mijn maandelijks budget liet dat ook gewoon niet toe! Ik zou elke maand verder ‘in het rood’ komen.
Nu is er de laatste tijd dus nogal wat veranderd. Ik heb geen auto meer en betaal daar geen vaste kosten en onderhoud meer aan. Ook mijn driewielfiets heb ik gratis via de WMO en kost me geen onderhoud. Dat ik geen sterke drank meer drink, levert me de laatste maanden ook een goede besparing op… Maar daar kan ik een deel dus weer van verliezen als ik nu het nieuwe voorgestelde maandbedrag van rond de € 230 moet gaan betalen. Ik vind dat nog steeds erg veel, als je dit in verhouding ziet en vergelijkt met nog maar een jaar of 4 geleden. Daarbij blijf ik erbij dat die olie- en gasprijzen naar mijn mening kunstmatig hoog gehouden worden. In diverse landen (waaronder Kroatië) zijn die prijzen nog altijd veel lager. Hetzelfde en soms Russisch gas… Wij betalen voornamelijk veel meer aan de rOverheid. Ook vaak over geschreven. Maar goed, het is een feit. En door de ‘fijne’ marktwerking mag ik weer gaan shoppen waar ik het goedkoper kan vinden. En daar word ik zo moe van! 🙁

Ik heb er helemaal geen zin in, maar zal de komende weken toch weer naar ‘Pricewise’, ‘Gaslicht-com’ of andere bekende vergelijkers moeten gaan, om alles weer eens op een rijtje te zetten. Echt bizar voor een eerste levensbehoefte, waarbij de rijkere mensen geen problemen hebben. Die hebben hun daken vol staan met zonnepanelen, stoken met een warmtepomp of anders zonder gas, en lachen het gepeupel uit. En de rOverheid kan er zogenaamd niets aan doen.
Net als aan de weer hoger wordende zorgpremie… De zorg is een zinkend schip. Daarover meer in een volgend artikel. Maar hierbij ontvang ik dan nog in ieder geval zorgtoeslag… Energie is tegenwoordig een luxe. Dan trek ik maar 3 vesten aan en zet ik de kachel op 16 graden…
Dit zal ook weer worden vervolgd.

‘Alles gaat kapot!’

Terwijl er dus snel een nieuwe koelkast gaat komen zodat dit ‘zwaardje van Damocles’ in de kiem wordt gesmoord, liep ik dit weekend tegen een ander dreigend onheil aan: misschien zak ik wel eens een keertje door mijn bed! Onder mijn nog niet zo oude matras heb ik namelijk een lattenbodem liggen, van bijna 30 jaar oud… Door de jaren heen waren er al enkele latten losgeraakt. Die latten zijn prima, maar de bevestiging op het raamwerk zijn van… plastic. Je raadt het al. Veel plastic lijkt dan wel onverwoestbaar, zeker als het in zee wordt gegooid, maar bij normaal gebruik verhardt het, verliest het de buigzaamheid en scheurt het gewoon. Twee latten had ik al vastgezet met schroeven op het raamwerk.
Toen ik zaterdag weer eens mijn bed ging verschonen en ik me bedacht dat het matras omgedraaid kan worden naar de winterkant, zag ik daaronder behalve de gebruikelijke kilo’s stof dat er nu al 4 latten los lagen! Geen wonder dat mijn matras zo diep leek te liggen de laatste tijd, op de plek dat ik erop ga zitten als ik in en uit m’n bed kruip. Oeps…
Nu heb ik dus een dubbel bed natuurlijk, aangeschaft samen met m’n (ex-) partner destijds en de lattenbodem aan de andere kant is ongeveer 12 jaar niet meer beslapen… Hoewel daar ook al wel 1 lat los is geraakt, lijkt dit me nog even een stuk steviger.
Daarom heb ik de bodems omgedraaid en het ligt inderdaad nu weer een beetje op normale hoogte. 🙂
Toch vrees ik dat ook deze lattenbodem geen jaren meer mee zal gaan, want het plastic is net zo oud natuurlijk. Dat wordt dan weer een noodzakelijke uitgave en ik heb ik gezien dat ik voor een goede bodem – geschikt voor 100+ kilo (…) – zal moeten gaan sparen. Kostten de oude ongeveer FL 200, nu moet ik daar vermoedelijk minimaal het €-teken voorzetten. Tja… ‘Alles gaat kapot’. 😉

Lattenbodemperikelen… 😛

Wat nog Rest

Oplettende lezers (volgers) die trouw De Rest lezen valt het misschien direct op: De titel van deze Flits is gedateerd op ‘zondag 29 september’. Hee wacht! En het is gepubliceerd op maandag 30 september! Dat klopt niet. Tja, toen ik er gisteren inderdaad wel aan begon, nam ik aan het dezelfde dag echt te posten. Maar mijn dochter kwam iets vroeger op visite en na afloop was ik weer te moe (mentaal vooral) om er mee verder te gaan. Het grootste deel is inderdaad gisteren geschreven, dus het blijft wat mij betreft een ‘product’ van zondag. 😉

Ik had nog meer willen schrijven, maar helaas ben ik nu dus de flow van gisteren kwijt… En gezien de lengte weer van deze Restflits bedenk ik dat het zo wel weer even voldoende is. Ik hoop snel met bepaalde vervolgen te komen en uiteraard eindelijk weer eens met een ‘echt’ inhoudelijk artikel over al die ‘zinkende schepen’ om ons heen. Maak je borsten maar alvast nat. Hahaha! 🙂

Geplaatst in Column, Cultuurfilosofie, Opmerkelijk Nieuws, Persoonlijk | Getagged Energiehulp, Gemeente Dordrecht, gezondheidszorg, KNO, Longpoli | Een reactie plaatsen

De Rest van de Herfst – Dag 1: Inleiding

Geplaatst op 22 september 2024 door John

Dit is een BLOG, weet je nog? 😉

“Een blog of weblog is een persoonlijk dagboek of verslag op een website dat regelmatig, soms meermalen per dag, wordt bijgehouden.“ – Wikipedia

Even ter herinnering. En waarom is de website met de naam ‘derest.net’ dan ook weer een BLOG? Volgens diezelfde pagina op Wiki:
“Bekende blog-websites zijn Tumblr, WordPress en Blogger…“
En ik gebruik dus WordPress. Daarom moet dit dus wel een BLOG zijn, sukkel! En doe ik ermee wat ik moet doen? Een ‘dagboek’ maken of in ieder geval “regelmatig, soms meermalen per dag, bijhouden”? Nee, want ik ben lui en ik schrijf alleen als ik er zin in heb. En misschien krijg ik daarom wel nooit die ‘trouwe fanschare’, omdat ik niet consistent ben met mijn schrijfsels. Ik doe maar wat. Schrijf wat als het mij uitkomt. Een Fata Morgana. Soms zie je het (artikel) wel, meestal helemaal niet. Dat moet veranderen. Toch? Nu (ik) het nog kan?

Terwijl ik ‘druk’ zoekende was en ben naar een betere dagbesteding, om niet weer zoals elk najaar langzaam terug te vallen in een winterdepressie, waar ik dan weer de nodige ‘medicijnen’ bij nodig heb om die gevoelsmatig te overleven, bleef het aan me knagen. “Waarom schrijf ik gewoon niet méér! Elke dag! Genoeg te schrijven over wat ik doe en wat ik weer overal zie en lees in de media!”
Een van mijn voorbeelden, die ik dagelijks volg omdat hij dus wel elke dag wat schrijft is de Engels/Australische artiest John Sydney McNair. Muzikant van ‘beroep’, maar naast songteksten schrijven, kan hij zijn meningen, kennis en ervaringen ook prima kwijt in zijn eigen BLOG, waarvan dit ‘maar’ een ‘simpel’ artikel is over de kracht en zwakte van TikTok: ‘TikTok’s Impact On Self-Worth’. Met kennishulp van ChatGPT, want hij schuwt incidenteel dat beetje extra technische hulp niet om zijn toch al concrete meningen te ondersteunen. Het gaat namelijk om de kern, de boodschap van elk artikel. Daar is hij steengoed in! Elke dag! Respect!

Zou ik zoiets ook niet kunnen? En misschien zelfs in beeld, in een herstart van de ‘VLOG’, die ik vorig jaar even van plan was te gaan maken? Want hoe je het ook wendt of keert… In de tijd van nu wordt er minder gelezen maar wel meer gekeken en geluisterd naar de al dan niet interessante of anders hilarische en waanzinnige filmpjes op (inderdaad) TikTok of andere media?
Technisch nieuwtje in dit verband:

Een ‘nieuwe’ PC!

Vorige week heb ik weer een knoop doorgehakt. Ik zat er al maanden over te dubben, om een tweede werkplek te creëren in de logeerkamer boven. Nog niet eens zo heel lang geleden had ik boven al eens een ‘radio-studio’ gemaakt, om daar veel meer live radioprogramma’s te gaan maken op Fata Morgana, eventueel zelfs met interviews. De basis stond er. Maar het is er nooit van gekomen. Ik kreeg steeds meer technische en financiële problemen en mijn gezondheid ging langzaam wat achteruit. Ik besefte toen (rond 2016) dat het mooi was geweest met de radio. Zeker na de operatie in 2017.

Nooit meer gebruikte Fata Morgana Internetradio studio (rond 2015)

Maar boven had ik dus nog steeds een computer staan. Alleen was die na vele jaren niet echt meer van deze tijd. Alleen de meest lichte versie van Linux kon ik erop draaien, maar Windows was onmogelijk.

Ook heb ik altijd gedacht aan een ‘reserve’-pc. Mijn huidige doet het prima, heb ik nu al weer bijna 2 jaar, maar is toch ook een ‘refurbished’ (opgeknapt tweedehandsje) apparaat, wat er misschien zomaar eens mee kan stoppen. En dan zit ik weer zonder, wat voor mij een ramp zou zijn. De computer is voor mij het contact met de buitenwereld. Levensbelangrijk.
En nu ik dit jaar weer even een beetje extra geld te besteden had, door het ontvangen van een leuk bedrag van de PMB en ik geld overhoud doordat ik geen whiskey meer drink (!), zag ik dit als een mogelijkheid. En ik heb het dus gedaan! 🙂

Nu vind ik het ook weer zonde om boven dan een tweede werkplek te hebben en daar (bijna) nooit wat mee te doen… Toen kreeg ik de gedachte om dan boven een meer permanente opstelling te maken om vlogs mee te kunnen maken. Beneden had ik daar moeite mee, want moest de halve woonkamer ‘verbouwen’. Nou dan… Die drempel is boven weg! Dus… VLOG?
Mmm… Hier ben ik nog mee bezig te bedenken hoe of wat… Want die opzet van vorig jaar was niks. Het werd ook veel te lang. Geen hond keek 18 minuten naar die ouwe rotkop met een suf verhaal om iemand naast me op de bank te krijgen… Hahaha!
Ahum. Achteraf schaam ik me er een beetje voor. Daarom heb ik die video dus maar van YouTube gehaald. 😛
Maar… Een vlogje van max 5 minuten, over ‘De Dingen van De Dag’? Of zoiets? Zou dat werken? Zoals ik al zei: ik denk erover. Eerst die nieuwe pc helemaal voorzien van de nodige programma’s (of moet ik tegenwoordig ‘APPS’ zeggen?) en wennen aan weer een nieuwer en bombastischer Windows 11, waar ik inmiddels al de koude rillingen van heb gekregen…

Wat voor ‘Dingen van De Dag’?

Stel dat ik dus voortaan elke dag een artikel ga publiceren of/en regelmatig vlogjes maken, wat zou je daarin dan kunnen verwachten? Het zal in ieder geval ‘kort’ en ‘to the point’ moeten worden. Dus niet van die ‘essays’ verdeeld in meerdere alinea’s. Zoals deze Inleiding. 😉
Maar anders lukt me dat nooit en elke dag zo’n lap tekst gaat bezoekers juist tegenhouden. En hierin schuilt nu juist mijn manco. Ik vind het erg moeilijk om zo kort te zijn. Ook bij reguliere gesprekken met mijn eigen kinderen, de huishoudelijke hulp (!), incidentele visites: ik ben vrijwel altijd erg ‘lang van stof’. Dit is de laatste jaren nog gegroeid.
Misschien heeft het te maken met het gebrek aan (sociale) contacten, die ik dagelijks ruimschoots had toen ik nog werkte in de serviceverlening. Dan waren de contacten meestal wel kort, maar ze waren talrijk en met veel diverse personen. Genoeg om mijn ‘behoefte’ aan communicatie te stillen? Wie zal het zeggen… Maar als ik nu met iemand in gesprek ga, of dus een artikel schrijf, dan ben ik altijd zeer uitvoerig. Ik heb daar wel enkele keren commentaar op gehad, van andere ‘schrijvers’. “Het is te lang.” was dan hun mening. Dan verliezen lezers hun aandacht en halen ze je ‘Conclusie’ of ‘Tenslotte’ niet… Oeps! Tja… Hoe verander ik dat.
Zoals ik nu op dit moment zit te schrijven, zit ik in een bepaalde ‘flow’. Als ik eenmaal begin, stromen de gedachten via mijn vingers het toetsenbord in. Bijna automatisch, alleen gehinderd door de toenemende typefouten, die ik steeds direct wil aanpassen. Dat maakt het wel vermoeiend soms. Maar stoppen tussendoor is geen optie. Dan verlies ik de flow en als ik later verder wil gaan, ben ik die (even) kwijt. Ik moet dan de al geschreven tekst soms een paar keer herlezen om weer die gedachten te krijgen, waarmee ik begon. Of ik pas het aan en begin aan een nieuwe alinea, met een nieuwe flow. Maar ik heb wel een doel in gedachten waar ik over wil schrijven. En dat laat zich tot heden vaak niet vangen in een beperkt aantal woorden, zoals een echte columnist voor een (online) krant verplicht is. Als ik later zie dat ik het weer te gek lang heb gemaakt, ga ik soms wel eens schrappen en het verhaal ‘verbouwen’. Als ik het later dan zelf teruglees, ben ik ontevreden. Alsof het niet mijn tekst is! Ik voel het niet meer.
Mijn schrijverijen en dan ook mijn eventuele vlog-gesprekjes, moeten vanuit mijn gevoel gemaakt worden. Anders vind ik het niet kloppen. En vind ik het ook niet leuk meer. Dan verdwijnt mijn ‘lust’ om te willen schrijven of praten! Ik voel me dan geblokkeerd.

Als ik dus dagelijks korte dingen zou moeten gaan schrijven, dan weet ik nu al dat dit een groot probleem wordt. Ondanks dat ik zat in mijn hoofd heb om over te schrijven of praten; ik kan mezelf niet beperken tot een bepaald maximum aan woorden. Misschien zou de angst om het dan toch weer ‘te lang’ te maken, me zelfs angst kunnen aanjagen! Angst om eraan te beginnen. “Want als het nu toch weer te lang wordt?” Angst verlamt me al te vaak. Dat wil ik niet krijgen om eigenlijk het laatste wat ik nog regelmatig doe ook niet meer te doen! Snap je mijn dilemma?

Naast het ‘lengteprobleem’, zal je van mij overigens nooit kunnen verwachten dat ik iets van een dagboek-blog ga maken over de dagelijkse dingen van mijn dag… Zoals vele (micro-) bloggers wel doen op Facebook, X, Tumblr of dergelijke. Zo van: ‘John aan het ontbijt’, ‘John aan de lunch’, ‘John naar de supermarkt’, ‘John kijkt tv’ of ‘John op de plee’… NEE NEE NEE! Hoe interessant mijn drol er ook wel eens uit kan zien; privé blijft privé. 😉
Als ik nu wereldberoemd zou zijn in Nederland, zijn er dan ongetwijfeld mensen die dat soort dingen wel interessant zouden vinden… Maar daar zijn de Meilandjes nog voor, zullen we maar zeggen. En na hen een nieuwe krankzinnige familie of vriendengroep die kickt op ‘real life’ programma’s… Dat was en wordt nooit mijn stijl. Zoiets weiger ik ook zelfs maar te kijken op tv.

Als ik iets dagelijks, of in ieder geval veel meer regulier, zou willen gaan maken, dan moet dat met een bepaald onderwerp te maken hebben wat ook echt interessant kan zijn voor de lezers of kijkers. Daarom schrijf ik zoveel over seks. Haha! Ahum… Dat heeft ook een doel zoals je weet. En zo zijn er meer ‘rode draden’ of grotere of kleinere gebeurtenissen in en rond mijn leven, die hout kunnen snijden. Iets om over na te kunnen denken. ‘Overdenken’. Daar was ik altijd al sterk in en dat vind ik wel leuk om op een relatief behapbare manier te brengen. Niet verheven met al te moeilijke woorden (ik ben geen academicus…) en liefst met wat relativerende humor of cynisme omgeven. Dat laatste vindt niet iedereen leuk, maar sommige zware onderwerpen voelen bij mij een stuk lichter als ik ze wat cynisch benader. 😉

Ik besef dat niet iedereen van mijn stijl houdt. Maar dat is altijd met mensen die zich in de media begeven. Ik vind zoveel niet leuk. Dan skip ik dat of luister er niet naar. Ook bekende columnisten schrijven niet elke dag of week mooie stukjes. De ene dag vind ik het niks en ben ik het snel vergeten, terwijl ik een andere column leuk of goed vind en die zet me dan soms tot nadenken. Dat is normaal. En zo doe ik het ook. Op mijn manier. Nooit gedwongen om ‘anderen’ te ‘pleasen’.

Tenslotte: Conclusie

Ben je er nog? Tegen alle adviezen in, omdat de meeste lezers mijn ‘Tenslotte’ of ‘Conclusie’ niet zouden halen? Petje af en respect! Je begrijpt het belang van dit artikel. 😉

Hier denk ik na rijp ‘Overdenken’ namelijk wel een duidelijke conclusie aan te kunnen verbinden.
Om antwoord te geven op de gestelde titelvraag ‘Dit is een BLOG, weet je nog?’:
Nee, dit is en was NOOIT een BLOG, in de zin van wat er in Wikipedia beschreven staat. Dit verhaal heb ik al eerder geschreven. Misschien is mijn volharden in het gebruik van ‘blogsite’ om deze website te omschrijven mijn eigen schuld… Dat ik een basaal ingerichte WordPress-versie gebruik om mijn website vorm te geven en de inhoud te beheren (WordPress is dus ook een ‘contentmanagementsysteem’!), maakt het nog niet tot een blog. Ik ben een ‘schrijver’ op mijn eigen manier. Uit mijn hart, uit mijn gevoel. Daarom heb ik nooit betaald stukjes willen schrijven zoals die veelgenoemde bekende columnisten. Dat zijn broodschrijvers. Ik ben feitelijk min of meer een ‘kunstenaar’. ‘Artist with words’. Ik heb er nooit een beroep van willen maken. Dan zou ik mezelf verloochenen als ik zou moeten schrijven over bepaalde dingen en me zou moeten houden aan regels zoals dat beperkte aantal woorden. Bullshit.
Dat wil en kan ik niet. En dat doe ik dus niet. 🙂 Zoals je ziet loopt ook dit ‘Inleidende’ artikel al weer uit de hand met (voor mij) bijna 3 A4-tjes. Afgekeurd voor elk mainstream medium. 😉

Het enige doel van dit artikel was eigenlijk en alleen maar om de officiële Herfstequinox in te luiden, omdat die vandaag begint. Jawel, 22 September 2024. Dag zomer, hallo herfst! Zijn de blaadjes al aan het vallen? Komende week wordt het er al weer koud genoeg voor. 😉
Als ik elke dag een blog of vlog zou willen/moeten maken, zou ik hiermee kunnen beginnen: “Heb ik al een blaadje zien vallen?” of “Hoe koud heb ik het vandaag?” of “Heb ik al kruidnoten gekocht? Ze liggen NU al ruimschoots in de supermarkt hoor!” of …
Je raadt het al. Ik val nu al bijna in slaap bij het schrijven van deze woorden alleen… 😛

Wat betreft eventuele ‘vlogjes’ moet ik zeggen dat dit nog maar even een wilde gedachte is. Ik blijf erbij dat ik het moeilijk vind ‘mijn kop in beeld’ te brengen. Maar ik denk het toch nog wel te gaan proberen, als de nieuwe pc helemaal ‘klaar’ is en ik mijn logeerkamer/’studio’ verder kan gaan inrichten. Misschien een leuk klusje voor de komende donkere dagen? 🙂

Ik heb trouwens nog ZAT te schrijven. Concreet over mijn laatste bezoek aan de KNO afgelopen week, over een nieuwe (gratis) koelkast, over een nieuwe ernstige lekkage of over vrouwen die ook best graag ‘vreemd’ gaan in de seks? Wat wil je het eerst lezen? Binnenkort in dit ‘theater’. Maar nog niet vandaag. Komt goed, als ik weer zin heb om wat te schrijven. Tot de volgende keer dus maar weer! 🙂

Herfstequinox

Geplaatst in Column, Cultuurfilosofie, Opmerkelijk Nieuws, Persoonlijk | Getagged blog, blogsite, Herfstequinox, John Sydney McNair, schrijver, weblog | 1 reactie

NVSH versus Rutgers

Geplaatst op 9 september 2024 door John

De (seksuele) geschiedenis herhaalt zich

Kent iedereen die dit leest eigenlijk de ‘NVSH’? Ooit van gehoord? Of hoor je tot de generatie van ‘veel later’, die de tijd van ‘seksuele hervorming’ en ‘seksuele revolutie’ ver achter zich heeft gelaten? Om opnieuw in morele vraagstukken te zijn beland, over ‘goed en kwaad’ van de seksualiteit in de huidige maatschappij? Wat dit betreft: de geschiedenis herhaalt zich inderdaad. Even terug naar mijn geschiedenis en die van de:

NVSH – Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming

Wie na het klikken de huidige website van de NVSH bekijkt, moet wel denken dat daar de tijd 30 jaar heeft stilgestaan? Of langer? 😉 De ‘bulletin-board’ stijl doet mij in ieder geval terugdenken aan mijn eigen begin van het internet, toen Windows nog niet eens bestond… Via de eerste modems moest ik ‘inbellen’, om na het typen van mijn inloggegevens uitsluitend een leeg tekstscherm te zien… Op een papieren lijstje stonden wat adressen waar ik informatie kon opzoeken, via de bulletin-boards van een handjevol organisaties. Spannend! Toen.
Misschien heeft de NVSH gedacht dat ook de kennis over seksualiteit vroeger heel spannend was om op te zoeken en om met elkaar te delen? Trouw aan de roots van de Seksuele Hervorming in Nederland? Lees gerust verder bij de NVSH; de vele teksten bevatten wel degelijk goede informatie van vroeger tot nu. Alleen vrees ik dat dit onvoldoende is om er nog veel mensen mee te bereiken. Daarom is de huidige NVSH uitgedoofd tot één minimale afdeling in Limburg.

Ooit ben ik eventjes lid geweest van de NVSH! Dat moet eind jaren 70 of begin jaren 80 zijn geweest. Toen was er ook nog een afdeling in Dordrecht (jawel!), met ontmoetingsavonden ergens in een clubhuis in de binnenstad. Misschien zocht ik toen iets te veel naar ‘seks en sensatie’, vergelijkbaar met de ‘Wallen’ en het ‘Red Light District’ in Amsterdam. Zoiets heeft in Dordrecht echter nooit bestaan. Tijdens die avondjes ontmoette ik een paar handjesvol mensen van vaak middelbare leeftijd, terwijl ik zelf nog veel jonger was. Ik zat meestal aan de bar, dronk een biertje, at een tosti en ging weer naar huis… Zonder nauwelijks een woord te hebben gewisseld met het ‘grijze-wollen-sokken’ publiek wat daar kwam. Doodsaai. Ben daar dus snel weer mee gestopt.

Voor mij voelde de NVSH als een oubollige ‘school’ voor mensen die niks wisten van seks. Door mijn grote porno-consumptie voelde ik mezelf veel ‘wijzer’ en wilde gewoon echte actie. Toen kon ik echter nog niet weten dat de echte seksuele hervorming, in de zin van ‘seksuele revolutie’, al in de kiem was gesmoord en de commercialisering van seks (via de porno) groeiende was.
Daar ben ik me de laatste jaren pas terdege bewust van geworden, waardoor ik me nu opeens ‘verplicht’ voel zoveel over seksualiteit te moeten schrijven. Als ik nu veel teksten van de NVSH lees (van vroeger en nu), herken ik er soms mijn eigen teksten in… Hoe zou dit nu toch komen? 🙂

Als je de geschiedenis van de NVSH leest, moet je deze naam wel tegenkomen: Jan Rutgers. Als dokter/predikant was hij begaan met het wel en wee van heel veel (grote) arme gezinnen in Nederland, en legde de basis voor seksuele voorlichting en anticonceptie. Zijn organisatie mondde na de Tweede Wereldoorlog uit in de NVSH. Toen de commercie zijn hardere werk ging doen en de NVSH te ideologisch bleef, splitste een deel daarvan af in de nieuwe en huidige:

Rutgers Stichting

De ‘grijze wollen sokken’ hadden min of meer verloren en konden het hoofd nauwelijks boven water houden. Niet alleen ik voelde me daar niet thuis; het hele concept van seksuele vorming/voorlichting werd een meer medisch aspect, gesteund door de rOverheid en diverse belangengroepen. Hoewel de noodzakelijke modernisering misschien beter werkt in aantrekkingskracht en Rutgers ook echt wel goed werk verricht, met bijvoorbeeld de ‘Week van de Lentekriebels’, vind ik het toch niet voldoende. In mijn diverse artikelen besteed ik daar al ruime aandacht aan. Maar in plaats dat de nodige extra voorlichting breed wordt gesteund en opgepakt, groeit juist de tegenstand uit de ‘maatschappij’! De gepolariseerde domme massa schreeuwt moord en brand vanwege die zogenaamd “veel te vroege voorlichting op basisscholen”, de (nieuwe?) aandacht voor ‘genderdiversiteit’ en de ook zogenaamde seksualisering van de maatschappij, te vaak gericht op kinderen. De megalomaan groeiende angst voor grensoverschrijdend gedrag, gestimuleerd door de beruchte ‘pedonetwerken’, met hoogstaande politici aan het hoofd, verlamt de mogelijkheden voor welke voorlichters dan ook. Ze staan met hun rug tegen de muur. Daarom kan Rutgers feitelijk niets verbeteren zonder een nodige ideologische inbreng, die eerst weer nodig is. En daar was de NVSH wel goed in, maar staat daarin nu zielig alleen, met een paar handjesvol oude leden…

Misschien generaliseer ik nu en zitten bij zowel de NVSH als Rutgers ook (jonge) mensen die het ook wel zien en willen veranderen. Zoveel afgestudeerde seksuologen willen het ook anders. Maar goede meningen worden in de media ‘doodgeknuppeld’ door het gepolariseerde geschreeuw en goede boeken (ook nieuwe!) krijgen hierdoor geen of te weinig aandacht.
Ook goedwillende krachten binnen Rutgers zijn doodsbenauwd de subsidies en overige steun te verliezen, als ze niet binnen de lijntjes blijven kleuren. En zo verander je dus nooit wat, of in ieder geval te marginaal.

Oude wijn in oude zakken of nieuwe wijn zonder alcohol?

Je kunt mijn keuze al raden denk ik… Beide zie ik niet zitten. Er moet iets nieuws komen. Een nieuwe ideologie, die in staat is ook de mensen van deze tijd aan te spreken. Ook de mensen die nu nog moord en brand schreeuwen. Op een of andere manier moeten ze wakker worden (nee, niet ‘woke’!) en beseffen dat het om onze gezondheid gaat! De gezondheid van iedereen!
Dan voldoet de presentatie van de huidige NVSH echt niet.
Maar de goed bedoelde maatschappelijke inbreng van Rutgers bevat te weinig seksuele ‘jus’! Het is in mijn optiek te klinisch en gaat voorbij aan veel gevoelens.

De commercialisering van de seksualiteit heeft wel degelijk gevolgen gehad op de hedendaagse jongeren. Ze zien en weten nu veel sneller ‘alles’ dan hun eigen ouders denken. En zelfs soms hopen… En dan kan je braaf verkondigen op school dat “porno niet echt is” en kinderen pas rond hun 10e of 12e gaan experimenteren met ‘doktertje spelen’… Die tijd is volgens mij wel voorbij. Ze knikkeren toch ook niet meer op straat? Er zijn dingen veranderd en als je daar niet op inspeelt, mis je de grootste doelgroep. Die nu opgroeit met TikTok en (later) diverse datingapps.
Dat moet je allemaal niet willen verbieden, dan zoeken ze het op nieuwe onbekende media… Je moet ze integreren en samen met de doelgroep open en eerlijk praten over (nieuwe en oude) seksuele gevoelens. En hoe je daarmee omgaat, met jezelf en met je omgeving. Vriendjes en ouders. Alles is belangrijk. Maar niets is gek of moet ontmoedigd of zelfs afgewezen worden!
En ja: ook kinderen van vanaf een jaar of 6 ‘weten’ al dingen over seks. Het schoolplein reikt verder dan tussen de ‘veilige’ hekken.
Je moet juist zo jong mogelijk beginnen te communiceren over seks, op elke leeftijd op het juiste niveau. En dat het allemaal ‘normaal’ is wat oudere kinderen soms al doen en hoe ouders soms met erotiek en seks omgaan. Want waarom verzwijgen? Als ze het enkele jaren later zeker gaan zien in de media? Zoals ik in de boekjes destijds? En toen was ik al erg laat met mijn ‘kennis’. Helaas…

De nieuwe wijn moet alles bevatten wat er in kan zitten en duidelijk in nieuwe toegankelijke zakken gegoten worden.

Misschien zouden mensen van Rutgers (stiekem? 😉 ) weer eens moeten gaan praten met mensen van de NVSH, of anderen die seksualiteit meer ideologisch bekijken. Dat doen ze nu al wel met goede jonge seksuologen, maar die zijn helaas toch te voorzichtig en dat leidt niet tot de hoognodige veranderingen. Seksueel grensoverschrijdend gedrag stopt niet maar zal juist verergeren, als het zo doorgaat als nu of zelfs nog verder versobert onder dwang van conservatieve krachten. Hogere straffen lossen de gevoelsproblemen niet op. De cancelcultuur maakt meer kapot dan goed. Het moet echt allemaal anders.

Aanleiding voor dit artikel was een plaatje wat ik afgelopen week ergens vond:

NVSH actie ‘Baas in eigen broek’ – 1980

Zie de tekst ernaast; dit gaat dus om een activiteit van de NVSH over ‘Jeugdemancipatie’. Ik weet nog goed dat dit in de 70er en (net nog) 80er jaren allemaal bespreekbaar was, maar toen al werd tegengewerkt. Bij ‘seksualiteit en kinderen’ werd steeds meer aangenomen dat dit gestimuleerd werd door “vieze kindermisbruikers”. Maar het gaat volledig om het recht van de kinderen zelf, om hun eigen (kennis van) seksualiteit. En dat ze daar indien ze daar behoefte aan hebben, zelf prima mee kunnen experimenteren. Dat moet gestimuleerd worden en… begeleid door ouders en goede voorlichting.

Dit deed me direct terugdenken aan mijn eigen ‘manifest’, wat ik 20 jaar later schreef, over het recht van kinderseksualiteit. Ik zag (en zie) het net als de NVSH als heel normaal en gezond. Maar de rechters zagen dit zeker in de nog latere tijd als een bevestiging van een volwassene die zogenaamd seks met kinderen goedkeurt, omdat ze dit zelf zogenaamd al zouden willen. De essentie van mijn verhaal ontging ze volledig. Net zoals de oordelen al in de 80er jaren keihard waren over de NVSH, die dus met die campagne was gestopt.
Mijn kennis was stil blijven staan, door eigen ervaringen en inzichten, maar niet aangevuld met de nieuwe tijd met nieuwe wetgeving. Hier heb ik elders al veel over geschreven. Maar nu kwam het weer even naar boven. De geschiedenis herhaalt zich? Ik hoop het niet! Althans niet op de manier zoals ik heb moeten meemaken.
Ja, we moeten weer de draad oppakken zoals werd geprobeerd in die 70er en 80er jaren. Met de kennis en media van nu, is het nog dringender! Juist om grensoverschrijdend gedrag (door onkunde, onwetendheid en frustraties in de jeugd) te voorkomen! Ik zeg dat al jaren en zal dit blijven zeggen.

Hieronder nog enkele afbeeldingen van Sextanten uit de 60er en 70er jaren. Een periode dat in Nederland het woord ‘sex’ massaal werd veranderd naar ‘seks’. 😉
En dat er al felle discussies ontstonden over de ‘Hervormende’ rol van de NVSH.

Geplaatst in Column, Cultuurfilosofie, Seksualiteit | Getagged Jan Rutgers, jeugdemancipatie, NVSH, Rutgers, Seksualiteit, seksuele opvoeding, week van de lentekriebels | Een reactie plaatsen

Vrijheid, Blijheid en Geluk in ‘Fantasia Morgana’

Geplaatst op 6 september 2024 door John

De Rest van de naakte en erotische zomer van 2024

Op het moment van schrijven hebben we net (weer) enkele warme nazomerdagen, wat mij blij zou moeten maken. Want zoveel voordelen als het lekker warm is!
Als ik naar buiten ga om boodschappen te doen kan ik dat nog fijn in m’n t-shirt op de fiets, in huis en tuin kan ik lekker naakt vertoeven en mijn erotische gevoelens de ruimte geven. Toch?
Nou, dat van boodschappen doen klopt. En verder ben ik blij dat de CV-ketel voorlopig nog niet aanslaat, want dat was te vaak tijdens het natte en koele voorjaar…
Maar van die ‘naakte en erotische zomer’ is dit jaar weer weinig terecht gekomen.
Eerlijk gezegd voel ik me de laatste tijd niet meer zo op m’n gemak, sinds ik bezoek had van de wijkagent, over die absurde vooroordelen en klachten van ‘buren’. De enkele keer dat ik eens naakt de tuin in liep om de parasol open te draaien, voelde ik me als een dief in de… vroege ochtend. 😉
Ongezond natuurlijk. Maar ik maak me nu eenmaal snel druk om negatieve dingen.

Ook de prio om mijn gezondheid dit jaar weer wat beter op peil te krijgen, maakte me vrij ‘lam’ in het verzinnen en uitvoeren van leuke uitjes met die mooie nieuwe fiets… Ik heb feitelijk vaker binnen op de loopband gestaan, dan buiten gefietst. Ook al was het droog en zonnig…
Dit is puur een mentale kwestie, dat weet ik ook wel. Maar als ik ergens niet goed voor voel, dan doe ik het niet. Eerst ‘beter’ worden en oplossingen zoeken voor de patstelling van die vicieuze cirkel waarin ik me bevind.

Dat betekent niet dat ik helemaal niks heb gedaan! Ondanks het tegengevoel wat soms wel overheerst, ben ik toch verder gegaan met bijvoorbeeld ‘Erotica’. Waar ik even een hard hoofd in had wegens (ook weer) die vooroordelen. Maar ik zou mezelf gaan haten als ik me daar volledig door zou laten beperken! Mijn gevoelens blijven mijn gevoelens en zoals ik ook steeds uit volle overtuiging zeg: daar is niets mis mee! Zoveel mensen hebben die. Ook al durven ze dat meestal niet toe te geven. En zo leeft driekwart van de ‘vrije/vrijdenkende’ aardbol deels beperkt en minder gelukkig dan zou kunnen en moeten… In een verziekte moraal, die door de ‘mindpolice’ onder controle wordt gehouden.

Dat heeft me wel beziggehouden en daar heb ik pas een artikel over geschreven op ‘Fata Morgana’, waar ik immers mijn ‘erotic dreams’ vorm probeer te geven:

‘Fantasia Morgana – Een haalbaar Utopia?’

Als je dit artikel hebt gelezen, weet je dat ik denk en schrijf over ‘situaties’ waarin mensen echt ‘vrij’ kunnen leven. Dus als ze daar goed bij voelen: naakt zijn en seks hebben, met diverse mensen. Dat gebeurt al natuurlijk. Maar stiekem. Sommige gezinnen, individuen, vriendengroepen, mensen die werken in de erotiek; er zijn echt duizenden mensen die zo leven. Maar dat kunnen ze goed verbergen voor de buren en voor die ‘grote boze buitenwereld’ leven ze heel ‘normaal’. Dat verzin ik niet. Van mensen in de erotiek weet ik het gewoon en ik heb pas ook nog een interessant voorbeeld genoemd van iemand in Nederland die in de gelukkige omstandigheden leeft, dat ze dit ‘in eigen huis en tuin’ konden realiseren: ‘Wens het, droom het, DOE het!’
In de boerderij van Roel en zijn vrouw kan en gebeurt het. Door hun geïsoleerd liggende woning, omgeven door veel natuurlijk groen, kunnen ze naakt vertoeven (als het weer het toelaat) en ze kunnen seksuele activiteiten hebben met elkaar, maar ook met andere gelijkdenkenden. Wat betekent dat deze fitte bejaarde man van 75 jaar (echt waar, na het schrijven van genoemd artikel pas ontdekt!) niet alleen de mooiste modellen van de wereld erotisch kan fotograferen, in en rondom huis, maar ook seks heeft met zijn vrouw, maar ook met goede vriendinnen en biseksuele vrienden.
Dat is pas echt genieten van je oude dag!
Natuurlijk hebben zij natuurlijk het ‘geluk’ gezond en fit genoeg te zijn om dit alles te kunnen doen. En dan genoeg geld te hebben voor die mooie woonomgeving. Dit is dus geen utopie maar gewoon keiharde realiteit. Daarom ben ik overtuigd dat je met voldoende geschikte (daadkrachtige) mensen en voldoende (financiële) middelen zoiets in het groot zou kunnen doen: een heel dorp met gelijkdenkende mensen. Swingers, maar ook mensen die hier hun gehele levensstijl van willen maken. Inclusief kinderen krijgen en daar op laten groeien. Ik denk dat een dergelijke leefomgeving vele malen gezonder is, dan de tirannie en monsterlijke moraal in bijvoorbeeld een ‘Afghanistan’. Ik noem maar een voorbeeld. Maar ook de ‘gewone’ westerse beperkingen beginnen zeer ongezond te worden, zeker als je weet hoe vroegere generaties er een betere wereld van wilden maken, zonder vooroordelen, haat, oorlog en ongezonde commercie. En met seksuele vrijheden, die toen in de kiem werden gesmoord door angst voor misbruik van die nieuwe vrijheden…
Ik weet dat het kan. En daarom heb ik hier onder andere na het zien van de levensstijlen van een Roel uit Drenthe, een Jini en Lara uit Amsterdam en echt veel meer mensen die gewoon proberen te leven zoals zij dat goed voelen, mijn ‘dagdroom’ op ontwikkeld. Mijn ‘Fantasia Morgana’. Geen utopie. 🙂

Zullen we allemaal dronken worden en naakt gaan? 😉

Spanningen door moraalclash?

Los van wat je mijn ‘persoonlijke’ strijd zou kunnen noemen, in mijn ‘Fantasia…’, weet iedereen toch wel dat we tegenwoordig steeds meer te maken hebben met spanningen rondom ons. Spanningen in de relaties, op scholen, op het werk; in de hele maatschappij. Veel mensen geven daar hun eigen verklaringen voor, van “de schuld van sociale media”, de schuld van ‘rechts’, of juist van ‘links’, van de ‘moslims’, immigranten, moeilijke financiën, etc. etc. Maar dat het niet goed gaat, of dat veel mensen echt niet goed voelen, dat is een feit. Dan wordt er misschien nog het minst nagedacht over de vrijheid die we als mens zo hard nodig hebben. De vrijheid om te leven zoals we goed voelen. En dan kom je toch weer die moraal tegen. Want “Wat is goed?”
Daar ga ik je hier en nu geen antwoord op geven. Dan kan ik nog meer boekdelen schrijven, dan ik al door de vele jaren heen heb gedaan…
Als een kind al ziet en voelt dat het niet goed gaat, misschien in het eigen gezin… Dan zou je moeten beseffen dat het echt ernstig is en dat er dingen moeten veranderen. Aan onze levenswijzen. Want als er te veel dwang en regelgeving bestaat voor het ‘simpel’ leven zoals je goed voelt, dan kweek je onvrede en agressie.

Laten we nu eens ‘simpel’ beginnen met de normalisatie van naaktheid.
Een volgende stap, van meer vrije seksualiteit, kan feitelijk niet als er geen respect is voor het naakte lichaam. En dat is ook van een andere orde. Niet elk mens wordt opgewonden bij het zien van een ander naakt mens. Dat dit echter wel kan is ook normaal en moet daarbij meegenomen worden. Maar dat moet zeker nog niet leiden tot grensoverschrijdend gedrag. Dit moet de eerste mijlpaal worden: dat iedereen die dat goed en fijn vindt, ook buiten de deur naakt moet kunnen vertoeven. Ook hier heb ik al over geschreven. Maar zelfs kinderen en zeker opgroeiende pubers weten dat de huidige moraal niet klopt. Ze begrijpen er niets van dat er zoveel taboe op naaktheid rust. Religieuze overwegingen zijn voor veel van deze jongeren niet in beeld. En dan gaan ze erover nadenken. Net als ik deed. Maar toen kon ik nog niet zoveel weten als de jeugd nu, met internet en de diverse andere media. En als ze dan ook net als ik vanaf hun pubertijd seksuele gevoelens hebben ontwikkeld, dan gaan ze zeker nadenken waarom er zo moeilijk wordt gedaan over naaktheid en seks… Met een beetje voorlichting moeten ze het doen, als ze zich maar wel ‘netjes’ en ‘normaal’ blijven gedragen. Enzovoort. Voor sommigen prima. Maar voor velen het begin van frustraties en spanningen.

Als er dan ook nog eens steeds meer mensen komen, die een andere cultuur gewend zijn, met wel (strenge!) religieuze beperkingen aan bepaalde gedragingen zoals het tonen van het vrouwelijke lichaam, dan worden de spanningen nog groter. Maar dit blijven toch minderheden! Hoeveel het er ook zijn en worden. Die mogen de natuurlijke cultuur van de oorspronkelijke bevolking niet afwijzen en zelfs afbreken! Wat nu wel steeds vaker gebeurt. En dan moeten wij (oud-Nederlanders) ons aan hen aanpassen en respect hebben? Terwijl zij zich niet willen of kunnen aanpassen aan de Nederlandse/Westerse cultuur? Dit is niet alleen mensonterend maar ook nog eens ongezond.
Maar een van de redenen dat (jonge) vrouwen zich niet zo snel meer erg sexy (tot deels bloot) kleden, is wel degelijk de angst die ze hebben om door deze minderheden belaagd te worden. En dat kan heel ver gaan.

Ik geef toe dat we in een moeilijke tijd leven en mijn ‘utopie’ niet snel algemeen aanvaard zal worden, maar daarom denk ik ook dat dit voorlopig een min of meer besloten omgeving moet zijn, niet toegankelijk voor tegenstrijdige (en ronduit vijandige) culturen.
En wat wij verder wel steeds meer achter onze eigen voordeuren doen en misschien soms een beetje in verdekte tuinen en stukken natuur, dat is geheel aan ons. Gewoon doen! Meer meer meer! 🙂

Moraalclash? Meer meer meer RESPECT voor ALLE culturen. Ook de onze. 🙂

Wat Rest nu nog?

Na de nazomer (daarNA dus! 😉 ) zal het leven in de veel te duur verwarmde bunker weer tot gang moeten komen. Langzaam de spullen in de tuin opruimen en me volledig richten op binnen. Weer een jaar voorbij… Zo voelt het voor mij.
Er zullen nog genoeg dingen te doen zijn rondom de gezondheid en ik heb nog zat te schrijven (als ik zin heb!) maar verder… Ik weet het nog niet.
Passieve erotiek via ‘Erotica’ blijft gelukkig mogelijk en ik kan daarmee misschien eens wat harder aan ‘bellen’ gaan trekken om zo mijn ‘Fata Morgana’ ook wat verder op gang te helpen. Want alles is toch echt leuker ‘in het echt’. Dat mis ik wel, sinds ik door de operaties en bijkomende gevolgen veel minder nog kan doen. Zelfs met een bak geld zou dat weinig verschil maken, vrees ik.
Maar goed, geen zorgen voor de dag van morgen of daarna… Doorgaan. Het gaatje is nog lang niet in zicht. 😉

Geplaatst in Column, Cultuurfilosofie, Erotica, Opmerkelijk Nieuws, Persoonlijk, Seksualiteit | Getagged Erotica, Fata Morgana, naaktheid, Seksualiteit, swingen, utopie | Een reactie plaatsen

Jini (van Rooijen) Jane – Van Heilige Maagd tot Campus Hoer

Geplaatst op 2 september 2024 door John

Het verhaal van Jini Jane’s Obscene Studententijd

Het gebeurt niet zo vaak dat ik een artikel schrijf over (maar) één persoon. En als ik dat dan al doe, is dit meestal naar aanleiding van nieuws in de (ontploffende sociale) media. Zoals destijds iets over die “doorgedraaide knuffelmarokkaan” Ali B. of de onterecht gecancelde Matthijs van Nieuwkerk. Als ik speciale aandacht besteed aan zo’n persoon, dan voel ik er iets bij. Ofwel een sterk tegengevoel of juist een sterk meelevend gevoel. Dat laatste en misschien nog iets meer, kreeg ik de laatste dagen bij Jini van Rooijen. Wie? Juist ja, tot enkele dagen geleden had ik ook nog nooit van haar gehoord. Op dit moment vraag ik me zelfs af hoe ik haar ook weer heb gevonden… 😛
Vermoedelijk had de aanleiding iets te maken met ‘vrouwen die van seks houden’, porno en de vernietigende maatschappelijke moraal, die mensen vrijwel direct cancelt als ze daar iets mee te maken hebben en (zogenaamd) grenzen hebben overschreden. Hier schrijf ik veel over. De cancelcultuur vernietigt onterecht goede mensenlevens. Daar kan ik zelf over meepraten. Misschien kwam ik toen (per ongeluk) uit op:

Keeping It Real Art Critics (KIRAC)

Wie klikt op de link van deze ‘club’, ziet direct al dat het voornamelijk om films draait. Bijzondere films, die meer met ‘kunst’ (Art) te maken hebben, dan met gezellig entertainment, om daar samen met je vrienden gezellig een avondje naar te kijken. Hoewel… Afhankelijk wat voor vrienden misschien. Een studentikoos clubje kan er misschien van genieten. 😉
Dat ‘studentikoze’ is ook niet zo gek bij KIRAC, want de oorsprong ligt toch vooral bij (voormalige?) studenten, die min of meer filosofisch proberen “naar de waarheid te zoeken”, door middel van (live opgenomen) discussies en daaruit voortvloeiende acties. Vaak seks. Want ja… Vriend of vijand: seks willen ze allemaal en seks verbindt. En verblindt. Legt niet alleen het lichaam maar ook de ziel bloot. En dus volgt de enige echte Waarheid.

De films vind ik moeilijk. Ik heb de eerste (gratis) te downloaden film bekeken (‘KIRAC 24 – Under a Sinking Sun’), vooral omdat hier expliciete seks in voorkomt, met Jini. 😉 En zo gebeurde het dat ik verder ging snuffelen. En was betoverd… Het liet me niet meer los! De verbale discussies in de films begrijp ik niet goed. Ik mis de achtergronden vermoedelijk, ken de personen niet en het lijkt alsof ze al veel vaker uitgekauwde onderwerpen tot vervelens en irritaties opnieuw bespreken, voor de camera. Of met (zogenaamd?) vreemden; gecancelde mensen, die hun verhaal mogen doen, maar door de makers enigszins worden afgeblaft. Echt therapeutisch leek het me niet, hoewel de harde confrontaties zeker ook bevrijdend kunnen zijn. Maar het blijft kunst natuurlijk! 🙂
Ook worden zogenaamde (‘rechtse’) tegenstanders verleid (door Jini) voor seks, waar ze later dan weer spijt van hebben en rechtszaken beginnen… Die ze meestal verliezen, want ze begonnen er toch uit vrije wil aan.

Jini (van Rooijen) Jane

Als je zoekt op ‘Jini van Rooijen’ is er een goede kans dat je teksten vindt als:
“Jini is een 22-jarige filosofiestudente aan de Universiteit van Amsterdam. Haar seksuele appetijt voor lul heeft geleid tot Jini’s cancellation: ze wordt verdacht van de verkrachting van een jongen en werd uit de studentenvereniging van het filosofiedepartement gegooid.“
Dit was in 2021 en nu moet ze dus zo’n 25 jaar zijn. Of ze nog steeds studeert weet ik niet zeker, maar kan prima natuurlijk in de filosofie. Dat kan je heel je leven volhouden…
(EDIT: Ja, ik zag afgelopen week 36 dat ze weer was begonnen met school. 🙂 )
Als studente heeft ze geen bijbaan in de horeca of supermarkt, maar heeft ze een OnlyFans kanaal, waarop je haar uiteraard zonder kleren zult aantreffen. Enkele (uitgelekte) foto’s plaats ik op ‘Erotica’, waar ik ook zeker een pagina voor haar moest maken! Want Jini Jane is HOT! Erotisch. Ze is zo doodgewoon, zo’n heel normale jonge vrouw (‘the girl nextdoor’, helaas weer niet bij mij in de buurt…), die ook toevallig van seks houdt en “naakt heel normaal vindt”. Iets waar te veel (jonge) vrouwen niet voor uit willen (of durven) komen, maar zij maakt er haar verdienmodel van. Wel met een boodschap! Want volgens ‘de’ filosofie horen naaktheid, seks, erotiek gewoon bij de mens. Bingo! Dat is precies wat ik dus ook al jaren zeg! Het is normaal! Net als eten en drinken. Gezond en eigenlijk noodzakelijk voor elk mens. Maar ja, we zijn niet allemaal gelijk natuurlijk.
Jini is overduidelijk ook exhibitionistisch, anders zou ze niet zo makkelijk kunnen neuken voor de camera’s en voor een heel studentenpubliek.

Maar Jini is dus een jaar inderdaad ook gecanceld: Omdat ze met vrijwel de hele campus neukte, werd ze voor één jaar uit de studentenvereniging gegooid, zogenaamd omdat ze grensoverschrijdend gedrag had vertoond door een of meerdere jongens te hebben ‘verkracht’. Later is ergens toegegeven dat dit wat overdreven was, maar ze moesten ‘de hoer van de campus’ even uit de te grote belangstelling trekken, om de reputatie van de UvA te redden… Alsof dat kan, met reputaties van universiteiten… Haha!

Mijn eigen zoon was vijf jaar lang student (Erasmus Rotterdam) en in het begin ook braaf lid van een studentenvereniging. Tot hij vaker achter de bar stond dan hij leuk vond, en de zuip- en seksfeesten wat teveel vond worden… Niet elke student zuipt en wil seks met elke mooie studente… Gekheid. Is hij echt mijn zoon? 😉

In ieder geval zag ik al snel dat Jini Jane (haar ‘artiestennaam’!) ook medestanders heeft in haar niet aflatende strijd voor normalisatie van naaktheid en seks, die ik ook al lang volg. Bijvoorbeeld Stella Bergsma en Lara Verheijden, voor wie ik ook een Erotica-pagina heb gemaakt vanwege haar al jarenlange naaktfotografie en enkele films, waarin ook seks een belangrijk onderwerp is. Lara hanteerde ook een camera tijdens het neukspektakel in die universiteit van Gent.

Jini’s Obscene leven?

Is dat zo? Deze titel heb ik uiteraard geleend van de bekende (omstreden?) roman van Louis Paul Boon: ‘Mieke Maaikes Obscene Jeugd’, een boekje wat ik sinds kort gelukkig ook in mijn boekenkast heb staan. Nu begon Mieke er wel heel jong mee (met seks dus) en dat weet ik van Jini niet natuurlijk. Tegenwoordig mag je daar ook niet meer over praten, ook al neuken sommige jonge meiden ook gewoon vanaf hun 13e. Maar in de studententijd gaan de meesten toch echt wel los en misschien is Jini daar dan wel bekeerd van Heilige Maagd tot Campus Hoer? Wie zal het zeggen. Als ik het zeker weet, zal ik daar een vervolg over schrijven! 🙂

Voor nu wil ik weer besluiten met mijn bekende slogan:
Meer meer meer naakt en seks! Neem een voorbeeld aan gewone maar slimme meiden zoals Jini Jane, die daar hun levenswerk van hebben gemaakt. Ook porno. Omdat ze dit willen, kunnen en leuk vinden. Niet gedwongen en zeker niet mensonterend. Integendeel. Heel normaal. 🙂

Geplaatst in Column, Cultuurfilosofie, Erotica, Opmerkelijk Nieuws, Seksualiteit | Getagged Filosofie, Jini Jane, Jini van Rooijen, KIRAC, Lara Verheijden, naakt, porno, Seksualiteit, UvA | 2 reacties

De Rest van de gezondheid – 3

Geplaatst op 29 augustus 2024 door John

Feestje? 😉

De vorige ‘Rest van de gezondheid’ besloot ik met de vraag: “Diabetes 2 of niet?” en ik zou er na het bezoek aan de POH op terugkomen. Afgelopen woensdag was ik daar dan weer, drie maanden na het vorige ‘onheils-bezoek’. Feitelijk wist ik het al wel, want na de bloedafname van vorige week donderdag had ik vrijdag de uitslagen al gezien, in mijn zorgdossier. Dat is wel handig, dat je dit nu zelf kunt inzien. Ik houd nu een soort van tabelletje bij met de bekende waarden (mmol/l): glucose, cholesterol (HDL/LDL), etc. Voor wie daar (gelukkig) nooit mee te maken heeft gehad vermoedelijk abacadabra… Maar meten is weten en dat is bij een hart/vaatpatiënt zoals ik best wel handig om zelf te weten. Inmiddels wist ik er (bijna) meer van dan de POH zelf. Haha! Nou ja… Die getallen zijn ook maar cijfertjes, die ook nog per persoon en lichaam kunnen verschillen in urgentie. Maar gemiddeld genomen, moet ik daar wel rekening mee houden en moet eventuele medicatie daarop afgestemd worden.
De hoogte van de glucose geeft in ieder geval aan of je al dan niet Diabetes 2 kunt hebben of krijgen, en dat getal was drie maanden geleden gewoon te hoog. Bekend verschijnsel bij mensen die te weinig bewegen, te zwaar zijn en mogelijk niet zo gezond eten en drinken. Laatst was nog in het nieuws dat het aantal Diabetes-patiënten in Nederland de laatste jaren is toegenomen. En niet alleen bij oudere mensen, dus door de vergrijzing. Het kan al op relatief jonge leeftijd ontstaan! Allemaal natuurlijk de schuld van te weinig sporten, minder bewegen; zelfs in de fysieke beroepen, omdat steeds meer ‘handjeswerk’ vereenvoudigd wordt door betere machines en in fabrieken voorbereide onderdelen. Zelfs de bouwvakker heeft veel minder zwaar werk dan vroeger. De Nederlander wordt lui, vraatzuchtig en dus gevoeliger voor ziektes.
Dat ik de laatste jaren dus ook die richting uit ging, wist ik zelf al. Ik zag ook mijn buik groeien, benen dikker worden en mijn bewegingen in het algemeen moeizamer worden. Dat is niet goed! Maar ja… Soms kan of wil je gewoon ‘niks’ meer. Opgestapelde omstandigheden.

Maar nu: nieuwe fiets waardoor ik niet meer de angst heb om te vallen, weer eens gestopt met de drank, wat ook niet positief werkt op de verbranding van vetten en suikers, en iets meer motivatie om nog niet voor mijn pensioen te gaan overlijden… 😛
In die drie maanden heb ik dan eindelijk weer eens wat meer gefietst en ik heb veel vaker dan voorheen op de loopband gestaan. En Noor? Hoe staan nu de zaken ervoor?

Glucose: 6,6 (vorige keer 7,4) – beter! Nog wel in het ‘grijze’ aandachtsgebied.
Gewicht: 104 kg (vorige keer 110,6)! Vooral dit vond de POH een mooie verbetering. Niet iedereen valt in drie maanden 6 kilo af, zonder het eetpatroon te veranderen. Dit is duidelijk een indicatie dat ik beter beweeg en dus beter de bepaalde stoffen verbrand in mijn lichaam. Feestje?
Ik sputterde wat tegen, want ik weet dat 104 voor mij nog veel te zwaar is. Maar ze vond dat ik te streng was voor mezelf. Dit zag ze wel degelijk als een grote verbetering. Nu alleen doorzetten uiteraard en niet weer stil gaan zitten. 😉

Oh ja, de POH was net als vorige keer nog wel bezorgd over het ‘foute’ cholesterol gehalte… Daar was ik het toen en nu nog steeds niet mee eens. Ik lees daar namelijk wisselende commentaren over, zelfs van artsen. Maar juist vaatpatiënten zouden extra moeten uitkijken bij bepaalde waardes en dat zou bij mij op de grens zitten. Ze adviseerde dus een verdubbeling van mijn huidige statine van 20 naar 40 mg. Dat zou eigenlijk standaard zijn voor de meeste hart- en vaatpatiënten. Ik heb het maar geaccepteerd… Vermoedelijk merk ik daar verder toch niets van.

Hoe nu verder?

Nou ja, dat zei ik al: gewoon doorzetten dus. Blijven bewegen; fietsen en loopband. Liefst nog wat meer, maar ja… Nu is het nog zomer en ik ga vandaag al weer lekker met de fiets boodschappen doen. Maar de herfst komt er weer aan en zonder auto vind ik straks fietsen door eventueel harde wind en regen echt niet leuk… Nu zijn er meestal wel voldoende opklaringen om snel tussendoor die boodschappen te kunnen doen, maar de rest van de week zit ik dan toch weer meestal binnen. En dan maar hopen dat de loopband niet te saai wordt… 😛
Daarbij blijven mijn benen gewoon zwak. De artrose wordt niet minder en kan ik alleen ‘soepel’ proberen te houden en de aderen blijven ook een zwak punt. Maar ook die worden periodiek gemeten. Dus in die zin verandert er weinig.
Gewoon doorgaan dus en ik hoop nog steeds weer eens wat ‘nieuws’ te vinden, wat mijn motivatie ook verbetert…

Verder blijf ik dus uitkijken naar de voortgang rond de doofheid. Volgende maand naar de KNO, pas eind oktober naar de Longpoli… De POH wist trouwens te vertellen dat ze bekend is met de zeer lange wachttijden daar, die tot maanden kunnen oplopen. Tja… En dan wil ons streekziekenhuis (wat het ASZ in Dordrecht toch is) nog steeds verder bezuinigen door taken af te stoten naar andere plaatsen. Ik zie dit niet positief maar juist een verzwakking van de noodzakelijke zorg. Ook al vaker over gehad.

Mijn gezondheid blijft uiteraard belangrijk. Maar ik wil hier geen dagelijkse zorgagenda voor gaan bijhouden… Dat is juist niet goed voor mijn gemoed en motivatie! Ik wil proberen nog LEUK te leven! Dus… dit weekend feestje en lekkere fles whisky openmaken? Hahaha! Ahum… Nee, dat lijkt me geen goed idee. Maar ik neem in het weekend sowieso altijd wel een lekker speciaal biertje (in plaats van de gewone pils in de week) en dan zal ik eens kijken wat ik heb staan. En misschien wat lekkere dingen eten zoals een paar harinkjes? Ook nog gezond hè! 🙂

Voor hier sluit ik wel weer af met een ‘wordt vervolgd’, maar dat alleen als er echt nieuws te melden valt. Verder zijn er nog genoeg andere (leukere!) dingen om over te schrijven!
Tot de volgende keer dan maar weer! 🙂

Geplaatst in Column, Cultuurfilosofie, Opmerkelijk Nieuws, Persoonlijk | Getagged ASZ, cholesterol, Diabetes 2, gezondheid, Glucose, POH | Een reactie plaatsen

De commerciële ondergang van IKEA

Geplaatst op 25 augustus 2024 door John

Waardeloze ‘klantenservice’ Deel 54321…

Hoewel de tweede titel de hoofdtitel zou kunnen zijn, in de serie van persoonlijke ervaringen met vele ‘klantenservices’, is dit artikel meer gericht op het bedrijf IKEA, het huidige aanbod van producten en (last but not least) mijn eigen ervaringen met een laatste aankoop. Vrijdag is namelijk de door mij bestelde ‘beruchte’ Klippan bank bezorgd en zaterdag ging ik ermee aan de slag.
Dit artikel schreef ik tussendoor, als ‘pauzemomenten’. 😉
Maar waarom eigenlijk? Hoe weet ik (nu al) iets over die ‘waardeloze klantenservice’ en dat de ondergang van IKEA in zicht zou zijn? Nou, voordat ik het besluit nam om inderdaad deze bank weer te kopen, heb ik eerst uiteraard de nodige actuele info gezocht. Want zou ik een kale bank kopen zonder hoes omdat ik nog 2 hoezen heb liggen? Of toch voor de zekerheid een nieuwe hoes erbij? En wat doe ik met de oude bank? Er zijn wat maandjes verstreken voordat ik die beslissing uiteindelijk nam. Daarom eerst de voorgeschiedenis:

Alles gaat kapot!

In meerdere artikelen ‘klaag’ ik wel eens over geldgebrek en (veel) achterstallig onderhoud in en rond mijn huis. Maar op zich is dit natuurlijk heel normaal. Op den duur gaat ALLES gewoon een keer kapot. Niets is onverslijtbaar. En dan geven ze op die Klippan bankjes bij IKEA wel 10 jaar garantie, maar als zo’n ding dan bijna 20 jaar oud is… Mag ik dan klagen dat de veren afbreken en ik er bijna doorheen zak? Want dat is de laatste paar jaren gebeurd.

Nog even verder terug in de tijd:
Toen mijn (ex-) partner en ik samen gingen ‘bouwen’ aan onze toekomst, hoorden daar uiteraard regelmatig nieuwe meubels en andere accessoires bij. Omdat zij van huis uit nogal artistiek geschoold was (HBO niveau!), had zij er best wel kijk op. Ze was zeker wel modern ingesteld en in het begin dat we samenwoonden in mijn huurflatje werd zowat alles overschilderd met vrolijke kleurtjes, om die oude ‘grijze’ saaiheid van mijn verleden te bedekken. 😉
Toen we later in ons (echt) eigen huis gingen wonen in Sterrenburg, hadden we uiteraard wat meer nodig om het in te richten. En als alleenverdiener met nooit een ‘modaal’ salarisniveau, moest ze samen met mij zo creatief mogelijk zijn, omdat we gewoon niet alles konden betalen.
Zeker in het begin was IKEA in Sliedrecht (blijkbaar de eerste vestiging in Nederland!) lekker handig dichtbij Dordrecht en daar kwamen we vaak. Meestal om gewoon gezellig te shoppen! Zij keek dan altijd naar de vele ‘stoffen per meter’, omdat ze primair graag van alles maakte met diverse naaimachines en eigenlijk vonden we alles daar altijd leuk; van de ingerichte showrooms tot de vele keukenaccessoires. We brachten altijd wel enkele uurtjes door in het warenhuis, soms nog met een hapje en drankje in het restaurant. En later met de kinderen in de ballenbak. 🙂
Uiteindelijk kochten we daar twee Klippan-bankjes, een salontafel, later onze hele nieuwe keuken en dus diverse andere artikelen, van keukenaccessoires, beddengoed, gordijnen, bureaustoelen, meubels voor de flat in Kroatië… Ja echt heel veel door de jaren heen.
Nog wat later stapten we qua meubels even over op Lundia, toen we een erfenis van mijn oma kregen. Zeer duurzame houten wandmeubels, bedden, eettafel en stoelen.
Feitelijk leef ik sinds het vertrek van mijn partner nog in exact dezelfde situatie.

Een van de twee Klippan bankjes was al een keer het huis uit gegaan, omdat die door wat buitensporig ‘geweld’ door zijn poten was gezakt en niet te repareren was. 😛
De tweede moet nu dus zo’n 20 jaar oud zijn, hoewel ik de aankoopbon nergens meer kan vinden! Zeldzaam want ik bewaar altijd alles! Maar goed. Uiteindelijk zakte mijn zwaarder geworden lichaam een keer met een enge ‘KNATS’ bijna door de bank! Ik zat in mijn eentje altijd in het midden en dat was door de jaren heen uiteraard wat versleten, ook het tussenliggende schuim. Puur het metaal is gebroken, dus onherstelbaar. En ook het plastic waarin de veer bevestigd zat, is steeds verder gebroken. De bank is gewoon ‘op’.

Oude Klippan met de gebroken veer in het midden

Ik zat tot vandaag nog op één plekje in een hoek van de bank, waar de veren nog zitten. Maar door het ‘gekraak’ was ik altijd bang om er een keer doorheen te zakken. Ik ga dus al vele maanden heel rustig zitten en niet meer lekker neerploffen. Haha! 🙂
Tja… Nu heb ik voor die eerste verdwenen bank wel een keer wat anders gekocht: een soort van lederen hoekbank. Maar dit was een onvoorstelbare aanbieding. Achteraf logisch want dat is geen normale ‘zitbank’. Het is spaanplaat met heel dunne zitkussens en een zeer dun laagje leer… De huiskat die hier een poosje was, heeft daar diverse sporen op achtergelaten. 😛

Voor korte visite is het te doen, maar hier wil je niet ‘lekker’ in de avond op relaxen en tv kijken… Eigenlijk was dat een miskoop. Impulsief gedaan.
Dus zonder de doorgezakte Klippan zou ik nergens meer goed kunnen zitten! Er moest wat anders komen. En omdat ik nog een redelijk nieuwe Klippan-hoes had liggen, dacht ik gewoon simpel aan alleen een nieuwe basis Klippan, zonder hoes. Of zou ik er nog een bijkopen, voor als de ene in de was zit en voor afwisseling? Toen ontstond het:

Klippan bankhoezen probleem

Toen wij vroeger zo vaak in IKEA kwamen, keken we ook altijd even in de bankenhoek en het rek waarin de diverse hoezen hingen. Het was juist zo leuk dat je zoveel keuze had: van wit, zwart, rood, geel, groen, blauw tot een soort van koeienhuid patroon! En die standaard hoezen waren nooit duur, ik meen te herinneren altijd ongeveer een paar tientjes. En prima wasbaar in de wasmachine.
Nu ging ik dus zoeken op de website van IKEA. Uiteraard kom ik niet meer in de winkels. Toen we nog samen waren en de vestiging Sliedrecht ging sluiten (wat we echt verdrietig vonden!), gingen we uiteindelijk meestal naar Breda. Dat was iets verder dan Barendrecht, maar makkelijker en rustiger rijden. Ik ben hier nog een keer geweest toen de kinderen naar inrichting zochten.
Maar sinds mijn fysiek dus achteruit is gegaan, ging ik nergens meer.
En nu heb ik ook geen auto meer, dus hoe anders dan alleen online kan ik nog iets kopen bij IKEA?
Op de website staat in principe hetzelfde als in de winkels, op de eenmalige en uitzonderlijke aanbiedingen na, die per vestiging verschillen.
Wat me direct opviel bij de Klippan-hoezen: dat leuke grote aanbod in vele kleuren… was weg! Als je goed zoekt (ze hebben dat er niet logischer op gemaakt, op de website!) zie je nog maar enkele eenvoudige gladde hoezen van € 29 (groen en grijs) en verder allemaal hoezen met vreemde naden, reliëf en zelfs ‘duurzame’ jeansstof! Vanaf € 49 tot boven de € 100! Ja dag! Voor een eenvoudige bank van kaal € 170 wil ik geen luxe hoes met 50% meerwaarde! Waar is die leuke rijke variatie gebleven? Weg! Bizar!
Daarom ging ik hier enige weken geleden een vraag aan de serviceafdeling van IKEA aan wagen. Waarom en wat nu, als je juist zo voordelig mogelijk wil kunnen (en moeten!) kiezen?
Een antwoord op mijn mail duurde ruim een week… Je mag ook niet te veel verwachten, middenin de zomervakantie natuurlijk. En toen kreeg ik een antwoord met bestelnummers van ‘de’ Klippan-hoezen die verkocht werden. Ja hallo! Dat had ik zelf al gevonden! Maar mijn vraag of die ‘simpele’ en goedkopere hoezen in meerdere kleuren (zwart bijvoorbeeld, die ik al heb) er niet meer zijn en ook niet meer komen werd niet beantwoord. Daar gaan we dus weer met de ‘klantenservice’. Waardeloos.

Uiteindelijk heb ik besloten om dan toch maar een duurdere hoes erbij te bestellen: de enige zwarte Vansbro hoes, met dan wel een soort reliëf. Dit zou het zitcomfort wat ‘zachter’ en ‘warmer aanvoelend’ kunnen maken. En het is weer eens iets anders.
Dan kan ik mijn andere gladde zwarte hoes gebruiken om af en toe af te wisselen. Dit lijkt me de eerste jaren meer dan voldoende. En die eerdere vrolijke gele en rode kleuren moeten voor mij ook niet meer zo nodig. 😉

Service

Toen was ik een beetje teleurgesteld door de hoogte van de bezorgkosten: € 59. Ik had een poos eerder al eens gezocht en was eerst blij dat dit maar € 19 zou zijn: pakketten tot 100 kg. Maar nu bleek dat dit alleen geldt voor het totaal van het aantal kleinere pakketten. Het maximale gewicht was dan iets van 23 kg per stuk en het Klippan-pakket weegt 46 kg. Tja, da’s wat veel voor 1 persoon, dus gelijk 2x zo duur… Uiteindelijk kwamen er zelfs 3 jonge mannen het pakket binnen dragen. Wat hier niet zo moeilijk was. Ik heb vorig jaar een nieuwe wasmachine bij Expert gekocht en daarvoor kwamen 2 potige kerels die hem ook nog eens (via een irritante draaitrap) op de bovenverdieping plaatsten en aansloten, voor € 45…
Later ben ik eens gaan kijken op de bekende review site ‘Trustpilot’ en klachtensite ‘klacht.nl’ en daar waren ook heel veel mensen niet te spreken over de bezorgkosten.
Daarnaast krijgt de service in zijn algemeen daar een dikke onvoldoende. IKEA reageert slecht of helemaal niet op mail en telefonisch zijn ze slecht bereikbaar met vaak lange wachttijden. En daarna worden problemen ook nog vaak niet goed opgelost.
Het lijkt erop dat de online tak van IKEA niet zo goed is ontwikkeld. Ik las ergens dat ze problemen kregen tijdens de Corona-periode, maar die is nu toch al enkele jaren achter de rug!
Het bedrijf is nog altijd vooral gericht op de warenhuizen, de massale klandizie van (primair) grote gezinnen (ze blijven de ‘IKEA-family’ promoten) en mensen die niet of nauwelijks nog langs kunnen komen (ouderen) lijken niet gehoord te worden.
De producten zijn natuurlijk gewoon de producten en als het allemaal goed gaat, heb je dezelfde kwaliteit als in de winkel. Maar kijk uit als je service nodig hebt…

EDIT 28082024:
Gisteren heb ik alsnog een antwoord op mijn mail van 20 augustus ontvangen. Lees en… oordeel zelf:

“Hej John,
Dankjewel voor je e-mail. Ik bied graag wat tekst en uitleg! Allereerst vind ik het super om te horen dat je voor een nieuwe hoes bent gegaan. Dat fleurt de zaak toch altijd wat op! Wat bezorgkosten betreft heb je het goed in de smiezen. Ik vind het vervelend om te lezen dat hier in eerste instantie onduidelijkheid over bestond, maar super dat je dit uitgevogeld hebt! Wat betreft de problemen met je aanmelding voor het family account; de kans is aanwezig dat hier bij het invullen van de verificatiecodes iets niet helemaal goed is gegaan. In zo’n geval volgen er meerdere verificatiecodes en bestaat de kans dat ons systeem denkt met een bot te maken te hebben. Daarom is het van groot belang om te controleren of je de hele en juiste code invult.

Ik hoop zo enige duidelijkheid geboden te hebben. Ik hoop dat je nog veel plezier van je KLIPPAN Bank zult hebben! Voor nu wens ik je een hele fijne dag.”

In mijn mail was dus mijn primaire vraag gericht op het WAAROM er tegenwoordig zo weinig keuze is in de Klippan hoezen en WAAROM de bezorgkosten zo hoog moesten zijn. En dat het uiteindelijk proberen aan te maken van een simpel online account voor een eventuele volgende bestelling niet lukte vanwege beschuldiging van “BOT-gedrag”, nog los van een Family account. En ik had geen fouten gemaakt met het invullen van de codes…
Het antwoord toont zeker qua taalgebruik dus inderdaad aan dat ze primair gericht zijn op een jong publiek. Van dat ‘popie’-taalgebruik krijg ik eerlijk gezegd de kriebels… Geef antwoord op mijn vragen en als je het niet weet: zeg dan gewoon “Sorry, beleid…” of zoiets. Maar hier zakte gisteren mijn broek bijna van af. 😛

Gelukkig is bij mij alles goed gegaan. Het pakket was vrijdag goed bezorgd en ik heb zaterdag de bank volgens bekend concept in elkaar gezet. Het was best wel wat zwaarder nu dan een vorige keer, maar dat was dan ook al zo’n 20 jaar geleden… 😛
Ergens krijg ik wel de indruk dat de bank lichter is dan de oude… Hoewel die er vrijwel identiek uitziet, kan het zijn dat nog lichter hout is gebruikt? Of spaanplaat in plaats van hout? Er kwam tijdens de montage wel een stukje spaanplaat wat intern al los zat eruit vallen… Dat was in de fabriek dus al niet helemaal goed gegaan. Maar volgens mij kan dit verder geen kwaad.

Klippan 2024 🙂

Overal zal de laatste jaren op bezuinigd zijn, om de prijzen zo laag mogelijk te houden. Ze draaien natuurlijk op de massale verkoop en hoewel de productie nog altijd voornamelijk uit lageloonlanden komt, ook al zeggen ze met betere arbeidsvoorwaarden te werken, waarvoor ze kritiek hebben gehad, zoals kinderarbeid… Wat ik weet is dat heel veel producten nog steeds uit landen als Pakistan komen, dus hoe dat verder zit… Het zal wel. Maar ik ben eigenlijk overtuigd dat heel IKEA wereldwijd plat gaat als ze opeens in westerse landen zouden moeten produceren.
Iedereen weet dat de kwaliteit van veel producten niet duurzaam is. En dat is toch het toverwoord van de laatste decennia? Het lijkt alsof die ontwikkeling bij IKEA heeft stilgestaan, hoe vaak ze ook pochen over hun zogenaamde duurzaamheid. Ze draaien nog steeds op de massa’s die (net als wij vroeger) vaak komen en steeds weer nieuwe dingen kopen. Veel marge om de investeren in betere kwaliteit en vooral de nieuwe online behoeften, is er duidelijk niet.
Daarom zie ik het wereldconcern IKEA op termijn instorten, als er niet wezenlijk dingen veranderen. Jammer, want heel veel producten zijn wel degelijk uniek en betaalbaar voor het groeiende lagere segment in de maatschappij. Dankzij IKEA konden wij ons huis gevarieerd inrichten. Ik heb dit nu niet meer zo nodig, maar ik zou het toch verdrietig vinden als het instort.

Hieronder nog wat foto’s uit de Klippan-historie in mijn woonkamer. 😉

Van Rest naar Domino, van rood naar zwart… We hebben ook nog geel gehad. 😉

Geplaatst in Column, Consumentenzaken, Cultuurfilosofie, Persoonlijk | Getagged IKEA, klantenservice, Klippan, Lundia | Een reactie plaatsen

Vrouwen die van seks en erotiek houden oppervlakkig?

Geplaatst op 20 augustus 2024 door John

Aanhoudende misplaatste vooroordelen discrimineren vrouwen!

Over ‘Vrouwen die van seks houden’ heb ik een paar jaar geleden al een flink artikel geschreven. Dat was vooral gebaseerd op mijn eigen ervaringen, die ik door mijn leven heen toch best wel ‘mooi’ durf te noemen. Ik beklaag me vaak steen en been over “gemiste kansen” en “foute keuzes” maar ik geloof achteraf dat ik gemiddeld meer heb gezien en meegemaakt, dan veel andere mannen. Zeker tegenwoordig, nu de tijd zo is veranderd door de grote (a)sociale ‘controle’. Iedereen houdt iedereen in de gaten en heeft altijd een mening over iedereen… Erg dom en kortzichtig, maar vooral: erg ongezond en te vaak zeer schadelijk voor de ‘beoordeelden’. Ik schrijf hier vaak over.
En met betrekking tot seksualiteit probeer ik daarom juist het tegenovergestelde te bewijzen van al die vooroordelen die heersen. Omdat het niet alleen gaat om die ‘vieze oude witte mannen’ met hun ‘foute’ instelling tegenover vrouwen. Het zijn juist vaak de vrouwen, die uiteindelijk het slachtoffer zijn, omdat ze onbegrepen, ongehoord en daardoor ongelukkig zijn.

De laatste tijd heb ik weer diverse artikelen gevonden en nieuwe artistieke erotische uitingen, die wat mij betreft bewijzen dat de liefde voor erotiek groeit en daarmee de instelling van veel vrouwen verandert. Langzaam. Maar toch. Langzaam beginnen veel (gewone!) vrouwen te beseffen dat er niets mis is om van je lichaam te houden. Zoals het is, of zoals je het kunt maken. Gewoon omdat je dat leuk vindt. Het maakt je vrolijker om er ‘zo’ uit te zien en daardoor gelukkiger. En sommige vrouwen gaan daarmee verder, door van hun lichaam hun ‘werk’ te maken. Meestal als object om naar te mogen kijken, maar soms zelfs om daarmee te mogen ‘spelen’. Alles kan en alles gebeurt.

En dan lees je weer de commentaren van andere vrouwen, wiens tijd en referentiekader blijkbaar heeft stilgestaan (armoede!): “Dat soort vrouwen zijn oppervlakkig!” “Dom!” “Naïef!” En natuurlijk komen ze dan altijd wel met een paar voorbeelden van vrouwen die achteraf spijt hadden van hun ‘activiteiten’, ‘verbouwingen’ of hun ‘levenswijze’. Ja natuurlijk… Elk mens heeft wel eens spijt van dat ‘baantje’ wat jarenlang te weinig heeft opgeleverd. Financieel of voldoening, wat dan ook. Onvergelijkbaar omdat die oppervlakkige vrouwen zichzelf levenslang hebben ‘beschadigd’? Nou ja, wie jarenlang heeft gewerkt zonder ooit het gewenste doel te hebben bereikt, kan tot de conclusie komen dat diens kansen het nu anders te doen, volledig uitgedoofd zijn. Dat kan blijven vreten, met ook een levenslange beschadiging tot gevolg.
Elke keuze kan leiden tot tevredenheid of zelfs geluk, of geheel tegenvallen en tot niets leiden. Dat accepteren en verder gaan is voor elk mens mogelijk. Wat je ook hebt gedaan in je leven. Of je nu hoog opgeleid bent of nauwelijks een school hebt afgemaakt. Dat doet nergens iets toe.
En ik zal je zeggen dat in de erotiek ook heel veel vrouwen werken, die juist wel goed opgeleid zijn en heel bewust voor die richting hebben gekozen. Daar zijn boeken over geschreven. Maar die lezen die ‘hatende’ vrouwen niet natuurlijk… Die lezen alleen de negatief ophitsende krantenkoppen en dramatische verhalen. Wie is er nu oppervlakkig?

Dit is alweer een flinke inleiding van een artikel wat feitelijk nog moet beginnen… Ik wilde je weer wat voorbeelden tonen van vrouwen, die van seks en erotiek houden en daar ‘werk’ van hebben gemaakt. Niet allemaal professioneel, vaak ook gewoon als hun (nieuwe) levensstijl!

Jacqueline (49) herontdekte haar seksualiteit: ‘Dit gun ik iedere vrouw’

Een mooi artikel over een vrouw van (nu) bijna 50 die haar seksualiteit heeft ‘herontdekt’. Lees het! Want dit is een feit: “Prominente seksuologen hebben mij verteld dat seks voor vrouwen net zo belangrijk is als voor mannen, maar ons wordt geleerd dat het goedkoop, sletterig en hoerig is als je ervan geniet.“

Denise houdt geheim dat zij en haar partner swingen

Steeds meer mensen ontdekken dat je alleen, maar juist ook als stel veel breder van seks kunt genieten dan je altijd gewend was. Door aangeleerd gedrag? Negatieve moraal? Waarom?
In dit &C-artikel heeft Denise (40) ook ontdekt dat het kan. Niet alleen masturberen als je single bent of alleen maar met je eigen partner in een vaste relatie. Er komen steeds meer ‘swingers’! Meestal stiekem want “de norm in onze maatschappij…” Droevig. 🙁

Lees verder →

Geplaatst in Column, Cultuurfilosofie, Erotica, Opmerkelijk Nieuws, Seksualiteit | Getagged &C, Alex Mucci, Blacktapeproject, Drakhan Blackheart, Erotica, erotiek, Jenna Jameson, Riae, Romy Indy, Seksualiteit, Tattoo, Yamas | Een reactie plaatsen

De Rest van de gezondheid – 2

Geplaatst op 16 augustus 2024 door John

Kwestie van de longe adem… 🙁

Hee Restant! Typefout in de titel! Het moet LANGE adem zijn! Ha ja… Maar bij de Longpoli geldt dus een ‘Longe adem’… Laat ik dit direct verklaren:
In de vorige ‘Rest van de gezondheid’ gaf ik aan dat ik nu met smart zat te wachten op een oproep van de Longpoli, waarnaar ik op 19 juli ben doorverwezen. Enkele dagen daarna kreeg ik van het ziekenhuis de bevestiging en dat er een week of 6 voor zou staan. Nou ja. Ik ben toch ook al druk met het broddelwerk van de KNO…
Afgelopen week kreeg ik dan eindelijk de uitnodiging: op 25 oktober word ik verwacht! Euh wacht even… dat is RUIM 3 MAANDEN na de verwijzing! WTF! Zijn alle longartsen zo lang met vakantie of zo? En ik zag trouwens weer een andere naam van de longarts… Dat wordt de derde dan al die met me aan de slag gaat. 😛
Later zag ik ook, dat ik nu 3 afspraken tegelijk en achter elkaar heb staan, te beginnen met het voor mij bekende ‘Longfunctieonderzoek’. Daar is alles ook mee begonnen in het begin. En ik weet dat ze dit eigenlijk in 2021 ook al wilden doen, toen ik ook met een klacht van doofheid kwam. Toen wilde ik dat niet allemaal doen, middenin de Corona-periode. Wilde gewoon met een longarts spreken over de overdaad aan slijm. Die sprak ik vanwege Corona alleen telefonisch en toen hij een CT-scan wilde maken, heb ik het verder gestopt. Inmiddels was de doofheid toen al weer vanzelf opgelost.
Nu willen ze het blijkbaar alsnog gewoon weer vanaf het begin oppakken. Net alsof ik na 6 jaar een nieuwe patiënt ben of zo… Bizar. Voordat ze nu enig idee hebben of er inderdaad zoveel slijmproductie uit de longen komt, zal het wel november of misschien zelfs december worden…
Ik moet nu dus maar geduld bewaren en de kwestie van de lange adem accepteren. Ik heb geen zin meer om daar tegen te gaan vechten. Ik hoop wel dat ik tegen die tijd nog steeds nuchter ben en niet al te sacherijnig zal zijn op 25 oktober… Pfff.
Tegen die tijd ben ik dan dus ruim een jaar vrijwel doof aan mijn rechteroor! Hoezo onbelangrijk? Het is wel weer een reden dat ik me vaak niet goed genoeg voel om ergens te gaan. Duizeligheid speelt soms ook mee. Weer ‘een jaar’ verloren. 🙁
Goed dan, ik had misschien al eerder aan de bel kunnen trekken, maar dat was eind van het jaar, een periode dat ik toch al moeilijk voelde en geregeld dronk. Nu had ik nieuwe hoop, een nieuw vervoermiddel om alle afspraken makkelijker te kunnen halen en meer motivatie om er nu echt werk van te maken. Dat het nu allemaal zo achterlijk lang moet gaan duren, had ik niet verwacht.

Tandenknarsend volhouden. Maar daar moet ik ook mee uitkijken! Want mijn gebit is ook niet meer zo stevig! Dit merkte ik vorige week vrijdagavond:

Een kies van mijn plaatje was afgebroken!

In mijn familie blijkt een slecht gebit redelijk genetisch te zijn bepaald… Mijn ouders en grootouders van mijn moeder hadden allemaal een kunstgebit. Hoewel mijn opa pas na zijn 70ste… Zijn gebit was gewoon versleten. Maar rond mijn 16e bleek ik zo slechte voortanden te hebben, dat de tandarts bang was voor de ‘wolf’ in mijn hele gebit. Hij adviseerde daarom de slechte 4 voortanden boven te trekken en ik kreeg toen al een plaatje. Mijn moeder gaf toen aan dat ze verwachtte dat ik (net als zij) ook wel snel een heel kunstgebit zou krijgen… Wat ze nog niet wist, was dat de tandheelkundige zorg in die jaren wel flink aan het veranderen was! En de rest van mijn gebit is tot heden redelijk gespaard gebleven. Er zijn in de loop der jaren 2 kiezen boven bijgekomen en toegevoegd aan het plaatje. Wat gelijk goed was voor de stevigheid: ze fungeren als ankers voor het hele plaatje. Eén van die ankers lag er nu dus uit! Tja, het plaatje is al redelijk wat jaartjes oud en ik had er al zo’n gevoel over dat dit wel eens zou kunnen gebeuren.
Nou ja, gisteren kon ik vroeg bij de tandarts terecht en na een kleine dag even zonder plaatje te hebben rondgelopen, heeft een technicus het weer gerepareerd. Ook weer opgelost.

Dit zijn gelukkig nog geen ernstige gezondheidsproblemen, maar zonder dat hulpmiddel praat en vooral eet ik toch best wel lastig! 😛
Maar als ik de Dordtse columnist Kees Thies mag geloven, heeft hij al tal van veelal buiten bivakkerende gasten ontmoet, waar hij vaak een praatje mee houdt, die soms weinig of geen tanden meer in hun mond hebben… Ze leven nog steeds, eten af en toe wat en drinken hun biertjes. Het zal ook wel wennen zijn. 😉
Ik heb gewoon een heel slecht gebit, wat prima in stand wordt gehouden door mijn tandarts. Ooit zal ik er ook wel een keer aan moeten geloven en de boel kwijtraken. Maar dat zien we dan wel weer.

Bijkomend voordeel gisteren (Weet je nog? “Zo heb elk nadeel z’n voordeel”?) was dat ik voor het eerst in jaren eindelijk met de driewieler een beetje naar het centrum ben gefietst! ‘Een beetje’ omdat mijn tandarts net aan het begin van het centrum zit, dus net niet het winkelgebied in. Maar het gaat uiteraard om de afstand. En dat twee keer heen en weer op één dag! Het was gelukkig geweldig mooi weer, dus lekker in m’n t-shirt een mooi stukkie fietsen. Goed voor lijf en leden. 🙂 Na afloop van deze dag was ik echt wel moe… Vind je het gek? Niks meer gewend!
En afgelopen nacht heb ik vervolgens aan een stuk door een uur of 7 geslapen. Ook heel lang geleden! Ik voel me geweldig!

Hoewel ik de laatste dagen weer eens wat pijn heb aan mijn linkerknie, vooral bij het opstaan en gaan zitten (de bekende artrose), gaat het fietsen gewoon goed. En daarna is ook de pijn minder! Die bewegingen zijn dus gewoon goed voor me. Dat wist ik al wel, maar het blijft gewoon moeilijk om me ‘zomaar’ te zetten tot een gezellig fietstochtje… Er moet iets van een doel achter zitten. Nou ja, ik hoop niet elke week naar de tandarts te moeten… 😉 Het geeft me echter wel moed om eens goed uit te kijken wat ik hiermee ga doen.

Vandaag wilde ik eigenlijk de nodige boodschappen gaan doen, maar nu trekt er net weer een groot regengebied over het land. Dat is zomer in Nederland… Dagen te nat, dagen te heet en af en toe een mooie (voor mij geschikte) zomerdag. Het doel van de POH ga ik echt niet halen: elke dag minimaal een half uur goed bewegen. Vandaag zal het dan de loopband wel weer worden…
Maar ja, over een paar weken moet ik dus naar die geplande afspraak met de POH en daarvoor volgende week weer bloed laten prikken. Want:

Diabetes 2 of niet?

Als ‘goed bewegen’ de enige remedie is, zal dit mislukt zijn. Dat kan ik gewoon niet ‘volgens de boekjes’, zelfs al zou ik elke dag zo’n dag als gisteren hebben!
Vervolgens zijn alle voortekenen nog steeds gelijk: vrijwel elke dag heel snel moe, erg veel plassen, slechte (waterige) ogen en overgewicht, wat er niet zomaar afvalt na een half uur bewegen… We zullen het gaan zien. Dit is nu de eerstvolgende afspraak op ‘gezondheidsgebied’. De KNO gaat 15 september weer met me verder…

Wordt vervolgd in alle gevallen.

Wat nog Rest

Nu weer goed nadenken wat ik nog meer ga doen. Er liggen nog een paar onderwerpen op de plank om over te schrijven. En verder? Dat zien we morgen dan wel weer. 😉

Geplaatst in Column, Cultuurfilosofie, Opmerkelijk Nieuws, Persoonlijk | Getagged ASZ, Diabetes 2, gezondheid, kunstgebit, longfunctie, Longpoli, plaatje, tandarts, wolf | Een reactie plaatsen

De Rest van het Avontuur

Citaat

– Shunryu Suzuki

Welkom bij De Rest van het Avontuur!

Darts – van kroegspelletje tot elitesport

Michael van Gerwen in de beginperiode en tegenwoordig in 2024

Restflits zondag 29 september 2024 – Dag 2

Links situatie nu, rechts de nieuwe komende koelkast.

Lattenbodemperikelen… 😛

De Rest van de Herfst – Dag 1: Inleiding

Nooit meer gebruikte Fata Morgana Internetradio studio (rond 2015)

Herfstequinox

NVSH versus Rutgers

NVSH actie ‘Baas in eigen broek’ – 1980

Vrijheid, Blijheid en Geluk in ‘Fantasia Morgana’

Zullen we allemaal dronken worden en naakt gaan? 😉

Moraalclash? Meer meer meer RESPECT voor ALLE culturen. Ook de onze. 🙂

Jini (van Rooijen) Jane – Van Heilige Maagd tot Campus Hoer

Jini (van Rooijen) Jane

De Rest van de gezondheid – 3

De commerciële ondergang van IKEA

Oude Klippan met de gebroken veer in het midden

Klippan 2024 🙂

Van Rest naar Domino, van rood naar zwart… We hebben ook nog geel gehad. 😉

Vrouwen die van seks en erotiek houden oppervlakkig?

De Rest van de gezondheid – 2

Translate

Laatste nieuws:

Mo(nu)mentele Plaatjes

Poll

Recente berichten

Categorieën

Pagina’s

Recente reacties

Archieven

Meta

Bezoekers

Sites die ik volg

Abonneer je op dit blog d.m.v. e-mail

– Shunryu Suzuki

Michael van Gerwen in de beginperiode en tegenwoordig in 2024

Links situatie nu, rechts de nieuwe komende koelkast.

Lattenbodemperikelen… 😛

Nooit meer gebruikte Fata Morgana Internetradio studio (rond 2015)

Herfstequinox

NVSH actie ‘Baas in eigen broek’ – 1980

Zullen we allemaal dronken worden en naakt gaan? 😉

Moraalclash? Meer meer meer RESPECT voor ALLE culturen. Ook de onze. 🙂

Jini (van Rooijen) Jane

Oude Klippan met de gebroken veer in het midden

Klippan 2024 🙂

Van Rest naar Domino, van rood naar zwart… We hebben ook nog geel gehad. 😉

Translate

Laatste nieuws:

Mo(nu)mentele Plaatjes

Poll

Recente berichten

Categorieën

Pagina’s

Recente reacties

Archieven

Tagwolk

Meta

Bezoekers

Sites die ik volg

Abonneer je op dit blog d.m.v. e-mail