Citaat

“Het denken van de beginneling ziet veel mogelijkheden.
Het denken van de expert ziet er weinig.”

Shunryu Suzuki
Geplaatst in Citaten, Cultuurfilosofie | Getagged , , , , | Een reactie plaatsen

Welkom bij De Rest van het Avontuur!

Het leven vanuit het perspectief van een Restant.
Laverend tussen goed en kwaad, mooi en lelijk en alles wat het leven daar tussenin mogelijk maakt! De Rest!
Volg het Avontuur van die ene zandkorrel in de Wereld Wijde Woestijn!
Altijd op zoek naar een echte Fata Morgana! 🙂

Door de jaren heen heeft De Rest vele Avonturen beleefd.
In de ’tagwolk’ rechts zie je de meest voorkomende thema’s.
Maak gebruik van de ‘Zoekfunctie’ rechts bovenaan de site om te zoeken op het thema wat jou interesseert.

Hoewel het thema ‘seksualiteit’ de laatste tijd lijkt te overheersen…
Dit is ‘een’ rode draad maar beslist niet de enige!
Omdat ik pas de laatste jaren open en eerlijk durf uit te komen voor bepaalde persoonlijke problemen en frustraties, schrijf ik hier nu even fanatiek over. Ook omdat het actueel is in de maatschappij, waar veel onwetendheid en verpreutsing leidt tot hardere polarisatie.
Maar ik schrijf al jaren over veel meer.
Gebruik dus die ‘Zoekfunctie’ of vraag me simpelweg via mail hoe ik denk over bepaalde onderwerpen. Gegarandeerd antwoord!

Veel leesplezier!

John van de Rest

Geplaatst in Algemeen | Een reactie plaatsen

Een nieuw Avontuur

Kinderen gaan verder waar hun ouders stoppen 😉

Over deze blogsite schrijf ik vaak dat het in principe over mijn ‘Avontuur’ gaat. Mijn (interpretatie van het) leven. Wat ik een ‘Avontuur’ heb genoemd. De Rest van het Avontuur beschrijft de continue voortgang van dat leven, met alle bergen en dalen. Ups en downs. En er is nogal wat gebeurd in dat leven. Voor mij waardevol en fijn om te kunnen en mogen delen.

Terwijl mijn jeugd, arbeidsverleden en actieve hobby’s afgelopen schijnen en ik nog maar kortgeleden bijna op een absoluut eindpunt leek te staan (wat gelukkig nog niet zo was), heeft het nageslacht nog een heel levensavontuur voor zich. En hoewel ik niet al te veel over hen wil schrijven, omdat deze site niet over hun levens gaat, maken ze wel deel uit van mijn leven. Ik maak het meestal zijdelings mee en mag gelukkig met beiden actief meepraten en -denken. En af en toe volledig meebeleven, zoals afgelopen weekend het geval was. Op een zo bijzondere manier, wat ook mij erg raakt, dat ik niet kan nalaten daar ook iets over te schrijven. Daarnaast was dit ook voor mij letterlijk een ‘nieuw’ avontuur, zoals ik nog nooit eerder heb meegemaakt! 🙂

Als het goed is en een beetje meezit, trouwen je kinderen maar één keer in hun leven, met ‘de ware’. Als ze daar zelf tenminste helemaal achter staan. Dat moet tegenwoordig niet perse meer en ook ik had met mijn (ex-) partner nooit zo veel romantische ambities voor een ‘sprookjeshuwelijk’ als prins en prinses. 😉 Wij waren erg praktisch ingesteld. Mijn zoon en zijn vriendin echter (beiden 26 nu) hadden die ambities wel. Hun huwelijk was al zo’n twee jaar geleden voorbereid! Tot in de laatste details, met meerdere puntjes op de i. En ze wilden graag dat ik erbij zou zijn. Een maand geleden voelden we dat nog niet zo zeker… Maar uiteindelijk ben ik meer dan hersteld en is het helemaal doorgegaan. Gelukkig! Een verslag:

Vliegangst?

Nee, waar kan je angst voor hebben als je nog nooit hebt gevlogen? Maar hiermee begon wel mijn persoonlijke avontuur! Want hoewel ik samen met mijn dochter reisde, die het wel al vaker had meegemaakt; ik had nog nooit eerder in een vliegtuig gezeten. Ik moet toch blijkbaar alles een keer meemaken. 😉

Het huwelijk zou namelijk plaatsvinden in het land van mijn schoondochter: Polen. Ik heb hier nog niet zo zeer over geschreven, maar tijdens zijn academische studie in Rotterdam heeft hij zijn partner ontmoet in de KFC, waar zij werkte in haar bijbaan, terwijl hij reed voor UberEats, ook als bijbaan. Tijdens de coronaperiode, waarin ze beiden mondkapjes droegen. Maar hun ogen ontmoetten elkaar en toen was de verbinding gemaakt! Definitief bleek later! Deze ontmoeting werd meerdere malen genoemd in de officiële toespraken tijdens de huwelijksceremonie!
Ze bleken beiden op dezelfde universiteit te studeren dus de raakvlakken waren direct sterk.
Met het vervolg van hun relatie zal ik je niet vermoeien, maar terwijl inmiddels beiden werken in hetzelfde mooie beroep van psycholoog en het leven hen toelacht in Nederland, wilden ze wel trouwen in haar vaderland, waar de meeste familie woont. De geschiedenis lijkt zich te herhalen, want zo ben ik ook getrouwd in Kroatië, waar meer familie van mijn partner woonde, dan ik hier in Nederland nog had. We hadden wat dat betreft wel dezelfde gevoelens.

In ieder geval moest ik dus naar Polen en dat is met het vliegtuig maar ruim 1,5 uur vliegen. De tickets waren door mijn dochter eind vorig jaar al geboekt, wat goedkoper zou zijn.

Afgelopen vrijdag (6 juni 2025) was de heenreis, want zaterdag 7 juni was de trouwdag.
En die vrijdag… staakte de NS!!! Hoe zouden we nu op tijd in Eindhoven komen? Ik rijd geen auto meer en mijn dochter kan dat nog niet. Een peperdure taxi regelen? Er zijn mogelijkheden natuurlijk. Maar toen begon ik al te stressen! Gelukkig bleek dit onnodig. Via de kennissenkring van mijn dochter bleek er een zeer vriendelijk ouder echtpaar te zijn, wat die dag toch al een tripje die kant op had gepland: ze wilden ons wel brengen. En dat ging voorspoedig.

Het ‘circus’ rondom een vliegreis zal voor velen wel bekend zijn? Hoewel ik best wel meer mensen ken die nog nooit hebben gevlogen. Maar ik kan daarin kort zijn: van inchecken bagage wat het ruim in gaat, de veiligheidscontrole en uiteindelijk de ‘boarding’ tot in het vliegtuig, kost veel tijd. Alles bij elkaar meer tijd dan de reis zelf… 😛 Maar dat is allemaal prima gegaan in Eindhoven.
En de reis zelf? Pfff… Wat een krappe ruimte op het rijtje stoelen van 3 naast elkaar! Krapper dan in een bus of trein. Op de heenweg zat ik dan wel naast het raampje, zodat ik kon kijken hoe dat gaat: vliegen. En dat vond ik zeker mooi! Alleen als er een dik wolkendek was (regelmatig) zag je helemaal niks. En dan is het duf afwachten. Het vliegtuigpersoneel riep regelmatig van alles in zeer snel onverstaanbaar Pools en net zo snel en onverstaanbaar Engels (!) wat we moesten weten. Maar dat was wel duidelijk verder. Iets eten of drinken van dat karretje deden wij niet. Diversen wel… Gekheid voor zo’n korte reis om dan zoveel geld uit te geven aan een broodje, cola (of alcohol, wat je blijkbaar nog steeds mag drinken in een vliegtuig!) of chips… Ik had genoeg aan een paar keer knabbelen aan een stuk ‘ontbijtkoek’ en een paar slokjes water (hoewel ik mijn flesje op de heenreis was vergeten te vullen).
Voor zo’n eerste keer vond ik het zeker leuk, hoewel ik wel last had van mijn oren, vooral tijdens het opstijgen en dalen. Maar dat ging weer over.


Mijn eerste vliegavontuur! 😛

De terugreis vond ik al weer veel minder leuk. Alles was al bekend. Alleen hebben we maandag wel iets meegemaakt: we zaten al lang en breed in het vliegtuig te wachten, met de gordels volgens instructie vast. Toen moesten we wachten wegens “uitgelopen controle”. En later bleek dat een oneffenheid op het vliegtuig was ontdekt! We moesten er na weer wachten uit en via een bus op het vliegveld werden we naar een ander toestel gebracht. Gelukkig kon dat en moesten we niet naar een ander vliegveld, waar ook nog even sprake van was! Maar met een uur vertraging konden we alsnog op reis in een iets groter vliegtuig van WizzAir, waardoor mensen konden verplaatsen en ik nu 2 stoeltjes tot mijn beschikking had. Die reis ging daarna relatief nog sneller en we waren maar iets later weer terug in Eindhoven.

Daarna konden we dan gelukkig (?) weer wel met het Nederlandse OV naar Dordrecht, hoewel we in de haast eerst een verkeerde trein namen, die er uren over zou doen want via een maffe omweg door half Nederland ging! Maar ik ben in prima gezelschap van mijn dochter weer veilig en gezond thuisgekomen. 🙂

Laat ik nog wel even opmerken dat al dat reizen – per bus, trein en vliegtuig – niet mijn ding is. Veel te druk voor mij, gecompliceerd, te veel stressfactoren en niet de persoonlijke vrijheid die je hebt als je met eigen vervoer (de auto) gaat. Dat was ik heel mijn leven gewend. Daarom zal ik zeker niet nog eens gaan vliegen, als er geen bijzondere noodzaak is. Maar ik heb het meegemaakt! 🙂

Maar dan…

De trouwerij!

Hierover kan en wil ik eigenlijk niet veel inhoudelijk vertellen. Het is iets wat je mee moet maken. Foto’s zouden meer kunnen vertellen, maar die zijn dan weer wat te privé en wil ik niet plaatsen. Alleen wat foto’s van het hotel waar alles gebeurde en waar ik 3 nachten verbleef en van de omgeving waar ik in de vrije tijd samen met mijn dochter heb gewandeld.
In het algemeen was het gewoonweg ‘excellent’. Volgens mijn schoondochter heeft het oude bekende Poolse hotel 4 sterren. Het gebouw is een staatsmonument en het ligt in een groene omgeving, zonder veel bebouwing rondom:



Het hotel en de omgeving om te wandelen

Een indruk van het interieur in het huisje van het bruidspaar

Zoals je kunt zien is de inrichting in stijl van het gebouw klassiek en vrij luxe. Overal ziet het er klassiek kunstzinnig uit met schilderijen en enkele beelden in het omringende parkje.
Op mijn eenpersoonskamer had ik een groot bed (maat ‘twijfelaar’; bijna geschikt voor twee personen 😉 ), veel kastjes met heel veel laden. Een koelkastje en kluisje waren aanwezig, als ook een waterkoker met een paar zakjes thee en oploskoffie. Ook een flesje mineraalwater, wat ze dagelijks wilden aanvullen. Maar ik dronk gewoon kraanwater, net als thuis, wat prima was. Uiteraard was het sanitair ook prima en schoon.
De aanwezige TV toonde alleen het (waarschijnlijk) standaard Poolse zenderpakket, met veel praatzenders en als er filmkanalen waren, was alles volledig nagesynchroniseerd! Door een Poolse mannenstem die alle teksten deed, ook de vrouwen… Zeer ouderwets. Om soms wat tijd te doden heb ik toch wel eens even een film aangezet. 😉
Maar ik kon daar heerlijk rusten en ook goed slapen. Hoewel de ramen wel open moesten, want binnen was het zeker de eerste dagen erg benauwd. Airco mocht daar niet, omdat het dus een monument was.
Omdat ik aan de voorkant direct naast de ingang sliep, hoorde ik wel vaak praatgeluiden en auto’s komen en gaan.

Maar het ging natuurlijk om het grote feest op zaterdag, wat pas om 17.00 uur begon.
Ik was op nadrukkelijk advies in ‘cocktail’ stijl gekleed en ze hadden gezegd dat een (strop)das ‘moest’. Nou vooruit; nieuw zwart overhemd gekocht, wat paste op mijn zwarte broek en een nieuwe zwarte satijnen stropdas, want die dingen droeg ik al ruim 40 jaar niet meer… Mijn oude mintgroene blazer maakte het geheel wat kleurrijker. De meeste mannen hadden namelijk zwarte pakken met witte overhemden… Alleen enkele mannen, waaronder de vader van de bruid (!), droegen geen stropdas! Ik voelde me wat bedrogen, maar na een poosje wende het wel weer. 😉

De officiële ceremonie zou liefst buiten worden gehouden, maar helaas was het die dag regenachtig geweest en nog wisselvallig. Daarom was het binnen. Het was erg lang en uitgebreid, ook omdat alles in twee talen (Pools en Engels) werd gedaan. Maar het resultaat blijft hetzelfde: Vrouwelijke Gemeenteambtenaar met ambtsketting (burgemeester?) verbond het bruidspaar contractueel met handtekeningen van hen en de twee getuigen in de echt. Na de ringen en de kus was het geschied. 😉
Voor en na de ceremonie werd muziek gemaakt door een man met viool en een vrouw met een cello. Helemaal in stijl.
Alles werd uiteraard gefotografeerd en gefilmd door een professioneel stel met camera’s, die ook de feestavond voortdurend actief waren. Die resultaten worden na montage later aan iedereen verstrekt.
Na de ceremonie werden groepsfoto’s gemaakt en kon iedereen (er waren ongeveer 50 mensen) persoonlijk feliciteren en de cadeaus geven. Meestal enveloppen met inhoud. 😉
Na afloop hiervan ging iedereen naar het restaurant, met in een iets kleinere ruimte er direct naast de dansvloer. De avond (of nacht…) zou tot 4 uur duren!!! 😛

Tijdens de hele avond was ik gepland geplaatst naast mijn zoon. 🙂 Onze tafel had wat meer Nederlandse gasten, om de conversaties makkelijker te houden. De ouders van de bruid en familie zaten aan de andere tafels.
Maar buiten het echte eten van het diner (3 gangen, plus nog 3 extra gangen in de loop van de avond/nacht) ging iedereen toch vaak de dansvloer op. Het bruidspaar moest daar uiteraard de eerste dans verzorgen, die ze al maanden hadden ingestudeerd! Ik had daar al een paar keer foto’s van gezien via mijn zoon. Het was zeer professioneel op een bekende song van John Legend. Ook emotioneel en ik moest er best een paar traantjes bij laten! 🙂

Op de dansvloer werden door de Poolse d.j. ook enkele evenementjes georganiseerd, om het levendiger te maken. Daar keek ik dan altijd maar naar… 😉 Hoewel er ook best veel leuke jaren ‘80 en ‘90 hits werden gedraaid en het kriebelde tot meedoen, kan ik dat met mijn benen helaas niet meer aan. Alleen toen er een polonaise leek te ontstaan met allemaal grote Mexicaanse sombrero’s, deed ik even mee. Dat bleek echter te eindigen in een soort gestuurde groepsdans op de dansvloer, met soms wat springwerk. Toen bewoog ik maar wat… Hahaha! De sfeer zat er in ieder geval goed in. Misschien ook dankzij de vele shotjes wodka die ik genuttigd zag worden, ook door alle dames. Normaal had ik er ook best een paar genomen, maar na het laatste medische nieuws, hield ik me dit keer echt in. Geen druppel! Alleen een paar flesjes Duits bier, wat ook ruim voorradig was. Heerlijk!

Ik hield dit echter niet de hele nacht vol en ging net als mijn dochter rond 1.30 toch maar naar mijn kamer. Je kan echt merken dat ik dit soort dingen te lang niet meer gewend ben… Er was best nog oudere familie en zelfs de opa van mijn schoondochter van 75, die gewoon met alles meededen en ook dansten! Tja, betere fysiek en nog gewoon veel meer gewend. Maar het bruidspaar en ook hun directe familie weten van mijn gezondheid en vonden het al geweldig dat ik er bij was! En best nog lang.
Met de ouders van mijn schoondochter kon ik helaas niet echt praten. Ik kan geen Pools en ze spraken dan ook wel Duits, maar dat had ik na de middelbare school nooit meer gesproken… De zus van mijn schoondochter sprak ook Engels en daar kon ik wel af en toe mee praten.
Ik werd door allemaal zeer hartelijk ontvangen en ondanks de taalbarrière voelde ik me wel gewoon helemaal erbij horen. 🙂

Alles bij elkaar was dit vermoedelijk een voor velen wel bekende trouwerij. Heel uitbundig en heel veel ‘toeters en bellen’, die het feest extra mooi maakten. Voor het bruidspaar natuurlijk DE dag van hun leven. En ik was dolgelukkig dat ik erbij kon zijn! 🙂

The Days After

De zondag die erna volgde, was nu niet alleen 1e Pinksterdag, reguliere rustdag, maar na de lange, spannende en intense dag daarvoor uiteraard een ‘groggy’ day after. Zowel het bruidspaar als het stel vrienden wat ook in hun huisje bij het hotel verbleef, ging nog wel even snel en net op tijd ontbijten, maar de rest van de dag waren ze alle vier duidelijk ‘onder invloed’. Mijn zoon dacht dat het misschien nog van de drank was. Maar het was juist voor hen natuurlijk ook de spanning van de trouwdag. Zij hebben zich die dag nog lekker laten verwennen door massage of in de sauna, waar je ook gebruik van kon maken. Maar het bleef wat moeilijk. Samen met mijn dochter was ik uiteraard ook vaak bij hen, omdat ze een ruime woonkamer hadden waar iedereen een beetje samen kon komen. Ook de schoonfamilie liep daar geregeld binnen.
Ik voelde verder gewoon normaal, omdat ik natuurlijk op tijd was gestopt. Maar het bleef een beetje een suffe rustdag. 😉 Het weer zat ook niet mee: stukken kouder en af en toe weer regen. De volgende dag zouden mijn dochter en ik weer vroeg vertrekken.

De maandag was dus de duffe lange terugreisdag. Maar ik genoot ook nog na van alles wat er dit weekend was gebeurd. Dat ik dat allemaal nog mocht meemaken! 🙂

Ik zei al dat ik verder geen foto’s zal plaatsen van mensen op het feest. Dat vind ik hier gewoon niet nodig. Dit was het verhaal van een voor mij uniek weekend, waar ik erg trots op ben. Natuurlijk op mijn zoon en nu officieel schoondochter. Maar ook op mijn eigen dochter, die het ook niet altijd makkelijk heeft en zeker wel een beetje opzag tegen de reis met mij en die dagen achter elkaar. Maar ze zei dat dit heel erg is meegevallen en dat het allemaal gewoon prima is verlopen. Ze zei nog: “Petje af hoe je het hebt volgehouden. Letterlijk.” Dat laatste omdat ik mijn pet in de auto van ons vervoer naar Eindhoven had laten liggen. Die miste ik wel een beetje, als het wat kouder en natter was. 😛

Mijn zoon en zijn partner zijn nu aansluitend op huwelijksreis naar Madeira gegaan. Ik hoop dat ze nu helemaal los van de verplichtingen en spanningen kunnen genieten van elkaar, voor het ‘normale leven’ daarna weer gewoon verder zal gaan. Dat verdienen ze! 🙂

Geplaatst in Column, Opmerkelijk Nieuws, Persoonlijk | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Erotic Lifestyle

Wat is dat eigenlijk, een ‘erotische levensstijl’?

Hoewel het jaar 2025 nog niet eens op de helft is, heb ik al weer veel geschreven over seksualiteit en erotiek, de categorie entertainment met seksualiteit als basis. In de meeste van die artikelen* schrijf ik steeds dat er wel degelijk veel mensen zijn met een (min of meer) ‘erotische levensstijl’, ofwel dat ze seksualiteit in hun leven belangrijk vinden. Dan doel ik niet op de sekswerkers maar op ons allemaal. En dan gaat het ook helemaal niet om het feit of je graag seks hebt en het (daarom) veel doet. Het gaat om de gevoelens. En wat je daarmee doet. Passief of actief. Dit soort gevoelens kunnen diep zitten en soms nooit naar buiten komen… Omdat mensen zich ervoor schamen of omdat ze de gevoelens eigenlijk gewoon fout vinden. Omdat ze ‘netjes’ zijn opgevoed of omdat hun religie nu eenmaal zegt dat ‘het leven’ daar niet om draait. Je kunt honderden redenen verzinnen.
Gelukkig zijn er echter wel degelijk ook mensen die op hun manier actief met erotiek bezig zijn. Soms passief-actief door middel van de kunst (schrijven, tekenen, schilderen, fotograferen, filmen, erotisch dansen – paaldansen, striptease, etc.) of anders gewoon helemaal actief. Nudisten en exhibitionisten zijn behoorlijk actief met erotiek bezig. En die zijn er echt meer dan je denkt. 🙂

Bekende Nederlanders

In al die artikelen* noem ik meestal wel enkele voor de meeste lezers ‘Bekende Nederlanders’, als voorbeelden van mensen die wel van seks en erotiek houden. Wie de ‘Boulevard Pers’ een beetje volgt zou kunnen denken dat het dáárdoor komt: ze zijn bekend dus “ze kunnen het met iedereen doen als ze willen” of “ze zien er goed uit dus zijn ze bekend dus kunnen ze die sexy opnamen laten maken voor (bijvoorbeeld) Playboy”. Zelfs bekende sportvrouwen geven zich steeds vaker bloot. Gewone (lelijke?) mensen worden niet gezien en geaccepteerd als zij zichzelf zouden (willen) laten zien via de bekende media. Dus geven al die ‘gewone mensen’ het meestal op en denken ze er niet meer aan. Fout! Ze stoppen het (inderdaad vaak) weg, maar gevoelens blijven. Eigenlijk zouden ze ook wel naakt willen poseren. Of eigenlijk zouden ze het ook wel eens willen doen met een andere (knappere?) persoon dan de eigen partner. Of ze hebben in ieder geval erotische gevoelens, gewoon hetzelfde als al die bekende Nederlanders. Die hebben inderdaad wel meer ‘credits’ om meer te kunnen (en mogen?) doen dan ‘gewone mensen’. Onterecht uiteraard.

Bekende vrouwen zoals Stella Bergsma en Heleen van Royen zeggen dat overigens wel vaak. De een schrijft er voornamelijk over en de ander ook, maar laat zich ook best graag naakt zien. Hoewel het op dat nieuwe ‘beruchte’ F2F-kanaal allemaal nog wel een beetje preuts is, wat ze subtiel laat zien. 😉 Terwijl ze daar nu inmiddels ook wel ruim 6000 volgers heeft en ze mijn favoriete studente Jini Jane met haar ruim 5000 voorbij is gestreefd. Terwijl Jini toch ook wel echte seksvideo’s heeft geplaatst. Maar ja… Wie kent nu ‘de gewone studente’ Jini, terwijl Heleen zelf elke keer in de Nederlandse talkshows aan tafel daar open over praat en zelfs gratis abonnementen weggeeft aan bijvoorbeeld Johnny de Mol… Zoals altijd: reclame doet wonderen en ‘sex sells’. Nog altijd. 😉


Heleen van Royen geeft zich BLOOT op F2F? 😉

Maar waar het hier dus om gaat: zijn alleen ‘bekende’ mensen meer met seks en erotiek bezig? Omdat die door hun beroemdheid automatisch meer kansen en vooral geld hebben? Het zal zeker meespelen. Als ik (veel) meer geld had gehad, zou ik zeker veel vaker goede modellen thuis hebben uitgenodigd om naakt voor me te poseren en zou ik vroeger misschien wel vaker naar de betere seksfeestjes zijn gegaan. Want dan zou alles beter ‘bereikbaar’ zijn. Maar zoals je inmiddels hebt kunnen lezen, ben ik nooit beroemd of rijk geworden… 😛 Toch schrijf ik inmiddels wel gewoon open en eerlijk over mijn nooit gestopte gevoelens. En net als voor mijn huwelijk (toen ik druk bezig was met Fata Morgana Modellenbureau) en daarna, toen ik opnieuw wilde beginnen en ik vóór de medische tegenslagen enkele leuke feestjes bezocht. Als ik vroeger andere keuzes had gemaakt, was alles misschien anders gelopen en had ik mogelijk gewerkt in een erotische omgeving achter de schermen. Voor die keuzes heb ik echt bewust gestaan. En ik koos toen voor zekerheid (inkomen) en ‘betrouwbaarheid’, want in veel omgevingen werden (en worden!) mensen met seksueel getinte beroepen (sekswerkers, maar ook de makers van erotiek) niet echt serieus genomen. Daar was ik best wel lang gevoelig en zelfs bang voor. Eigenlijk dom en onnodig. Want al die vooroordelen zijn uiteraard bullshit. Dat durf ik nu gerust te zeggen en schrijven.

Gewone’ mensen…

… hebben dus ook gewoon erotische gevoelens. Die te vaak stiekem gehouden worden en verdrongen. Dit is de eerste grens die moet verdwijnen. En misschien wel de belangrijkste. Want als niemand meer bang behoeft te zijn voor de gevoelens, dan kan je vanzelf makkelijker doen waar je zin in hebt. Dan zul je makkelijker anderen ontmoeten die daar ook zo over denken en misschien wel soortgelijke gevoelens hebben. Of in ieder geval begrip en respect voor je hebben.

Maar… Hoe ziet het leven er nu uit van mensen die lekker doen en laten waar ze zin in hebben, op erotisch gebied? Zijn die dan elke dag bezig met seks? Hetzij met meerdere mensen, of alleen en masturbeert iedere liefhebber meerdere keren per dag? Of… Verschilt het leven van ‘gewone’ mensen eigenlijk niet zo met mensen die veel met erotiek bezig zijn?
Om toch nog een bekende Nederlander te nemen: is Katja Schuurman inderdaad (zoals iemand een keer ‘onthulde’) een ‘nymfomane’ en wil ze elke dag veel seks? 6 keer per dag? Zoals een ex beweerde? Tja, Katja is ook zo’n bekende Nederlandse actrice en zangeres die naaktheid nooit schuwde en in meerdere pikante scenes te zien was. Met daarnaast een nogal wisselend relatieleven en een ook openlijk gebruik van alcohol en (soms) drugs, kan je bij haar van alles voorstellen. En dan ging ze op haar nu 50e net weer bloot voor het blad FHM, omdat ze daar de ‘oeuvreprijs’ had gewonnen. Door de jaren van FHM heen, was zij daarin bijna vaste gast, ook met diverse naaktfoto’s. Katja houdt ervan naakt te zijn, zogezegd niet alleen om sexy te zijn maar ook vanwege de vrijheid die het gevoel geeft. Vage grenzen dus tussen de nudiste en exhibitioniste Katja. 😉


Katja Schuurman deed en doet het graag, ook voor de camera’s! 🙂

Ze houdt dus wel degelijk van een opwindend leven. Maar loopt ze nu elke dag naakt in huis en heeft ze inderdaad 6x per dag seks? Hahaha! Wat denk je zelf? Ze heeft naast de verplichtingen voor de media en eventuele producties ook een ‘gewoon’ leven. Met kinderen want ze heeft twee dochters (van twee verschillende vaders). Populaire en actieve artiesten hebben het gewoon druk. Dan moeten ze de opwindende lol soms gewoon pakken als de gelegenheid daar is, want voor dagelijkse opwinding zal er niet zo heel veel tijd zijn. 😉

Bekend of onbekend: geen mens kan onder normale omstandigheden elke dag met erotiek en zeker niet met seks bezig zijn. Behalve dan als het echt je beroep is en daar (bijna) dagelijks mee bezig bent. Anders is het net als met zoveel vrijetijdsbestedingen: zoals het uitkomt. Veel mensen hebben het gewoon erg druk met hun werk en gezin. Dan blijft er amper een dag in de week over om seks te hebben met de eigen partner! Soms nog veel minder! Zo gaat dat in de moderne tijd, waarin ‘tijd geld is’. 😛
Omstandigheden maken dus heel veel uit. Maar er zullen ongetwijfeld mensen zijn die het geluk hebben over heel veel vrije tijd te beschikken, een prima gezondheid hebben en alle tijd en ruimte waar ze behoefte aan hebben aan seks besteden. En dat hoeft dan niet zoals in de films te zijn natuurlijk, maar gewoon subtiel jezelf of eventuele partner(s) vaak aanraken en knuffelen. Dat kan zeer erotisch zijn! Ik weet wel zeker dat er mensen zijn die zo leven. Of het in ieder geval zouden willen en erover fantaseren. 😉

Erotiek is een gevoel

Elk seksueel gezond mens (dus zonder beperkende fysieke of mentale stoornissen) heeft wel erotische gevoelens. Meestal ontstaan die in de puberteit, als de hormonen beginnen te werken. 😉 Dan zullen de gevoelens meestal eerst gericht zijn op het eigen lichaam, maar al snel komt een bepaalde aantrekkingskracht van anderen. Dat kan al zijn bij het zien van een (aardig) gezicht! Het heeft vaak nog niets te maken met echt seksuele verlangens. ‘Vlinders’ kunnen al in de buik komen, bij de gedachten over een bepaald persoon. Ik had dat ook op mijn 11e jaar, toen ik verliefd werd op een meisje in de klas. Aan seks dacht ik toen nog niet! Maar als ik aan haar dacht voelde ik die kriebels! Dat was zo bijzonder! Helaas werd dat een drama en de kriebels verdwenen, om eigenlijk nooit meer terug te komen… Voor mij werden het later wel seksuele gevoelens, gewoon bij het zien van en fantaseren over mooie meisjes. Maar die gevoelens kunnen voor ieder mens dus anders zijn en ontwikkelen.
Misschien krijgen sommige mensen wel erotische gevoelens bij het zien of eten van aardbeien… Of chocolade! Het is bekend dat bepaalde soorten voeding gevoelens kunnen opwekken, als ze in een bepaalde stemming worden gegeten.
Erotische gevoelens kunnen los van seksualiteit optreden. En helaas (!) zijn ze vaak sterker en breder aanwezig bij vrouwen. Ik zeg met nadruk ‘helaas’. Dit is wel degelijk het grote verschil tussen mannen en vrouwen. Er wordt wel eens denigrerend over mannen gezegd dat ze alleen maar “met hun lul denken”, maar generaliserend is dit wel een beetje zo. Bij veel mannen worden gevoelens van kijken naar en aanrakingen al snel seksueel. Daarom gaat het ook zo vaak fout als ze zich niet kunnen beheersen. Vrouwen kunnen opgewonden raken van een mooie glimlach en een subtiele aanraking. Maar dan nog steeds niet meteen seks willen… De verschillen in vrouwelijke grenzen liggen zeer uiteen. Daarom is dat oude ‘spel’ van man als jager en vrouw als prooi echt niet meer van deze tijd. Hoewel dat nog steeds gespeeld wordt! Er zijn best wel vrouwen die dat leuk vinden en er gevoelig voor zijn, maar de meeste echt niet. Dan zal je het spel toch echt meer geavanceerd moeten spelen, of de seks helemaal aan haar overlaten.

Maar erotiek is dus meer dan alleen seks. Het is een gevoel wat ontstaat bij het zien van of denken aan (subtiele) seksuele voorstellingen. Dat kan al een blote tepel zijn. Maar ook een tong uit de mond… Zoals ik zei: een aardbei. Of een perzik. 😉 Of gewoon gevoelens die uit het niets komen. Een combinatie van de juiste temperatuur met de juiste stemming. Vooral bij vrouwen is de stemming vaak belangrijk om iets erotisch te kunnen voelen.
Bij Tantra gaat het vaak alleen om het samen zijn. En eventueel aanraken van elkaar. Meer niet. Maar dat kan super erotisch worden!

Je moet er meestal wel voor open durven staan! Er zijn helaas nog altijd mensen die vinden dat erotische gevoelens ‘zomaar zonder aanleiding’ niet goed zijn. Die moet je bewaren voor de mooie momenten met een (vaste) partner. En dan laten die mensen de gevoelens niet toe en gaan snel afleiding zoeken. Meestal onbewust overigens. Het is zo ‘aangeleerd’. Er komt soms zelfs angst bij kijken. Maar erotische gevoelens zijn ook gewoon natuurlijk! Waarom zou je überhaupt gevoelens willen onderdrukken? Dat is ongezond!

En het blijft natuurlijk per mens verschillend. De ene mens voelt gewoon nooit iets van erotische gevoelens (genetisch geen aanleg voor helaas…) en de ander continu. Beide is goed. Maar laat het zijn zoals het is. Als je erotische gevoelens hebt, die zelfs in sterke seksuele gevoelens kunnen uitmonden, dan is dat ook goed! Dit komt in het puur seksuele dan vaker voor bij mannen. Maar er zijn ook genoeg vrouwen die dit hebben. En als ze daar echt uiting aan willen geven, gaan ze soms in het sekswerk. Van subtiel naaktmodel tot porno. Variatie voldoende. 🙂

De seksueel zeer gevoelige en actieve vrouw heeft (commercieel) een naam gekregen:

VIXEN

Is het toeval of vallen de puzzelstukjes gewoon eindelijk goed in elkaar? Maar toen ik me enkele dagen geleden begon te verdiepen in de ‘natuur’ en ‘cultuur’ van de seksualiteit voor mijn vorige artikel, kwam ik opeens deze oude bekende naam tegen. Want deze maker van porno bestaat al jaren en ik heb daar al genoeg van gezien. Maar nu viel het kwartje: de betekenis van het woord ‘VIXEN’: “A spirited or fierce woman, especially one seen as sexually attractive“ Vrij vertaald: Een Sterke, Slimme en Sexy vrouw. 😉 Dit soort vrouwen zie je terug in de films van VIXEN en in die films hebben zij ook altijd wel het initiatief. Een heel klein beetje verhaal met daarna dampende seks. Mooi gefilmd, op meestal wel heel mooie locaties. Porno met klasse. Daarom heb ik er gelijk ook een pagina voor gemaakt op Erotica. 😉
Misschien kijken er ook wel vrouwen naar deze films.


VIXEN – Rechts een iconische scene uit de filmserie ‘After Dark’: ‘The Last Supper’ 🙂

Toen begon het balletje in mijn hoofd te rollen en zag steeds beter de aansluiting met een echte ‘erotische levensstijl’. Waar dus wel degelijk steeds meer belangstelling voor is, nu vrouwen eindelijk ontdekken hoe sterk ze (kunnen) zijn en hoeveel ze zouden kunnen genieten van hun seksualiteit, als ze het maar toe zouden laten. Dit schrijf ik dus ook al jaren! De vrouw is het sterke geslacht! Niet de man! Vrouwen kunnen mentaal en fysiek veel meer seksualiteit aan. Dat is een bewezen feit. Een feit wat de traditionele relatievormen op scherp zet. Daarom lees je ook zo vaak in de bekende vrouwenbladen (Linda, @C) over vrouwen die zich gelukkiger voelen in ‘polyamorie’. Vrouwen met een wat hogere seksdrift (zoals een Katja Schuurman?) kunnen makkelijk seks hebben met meerdere mannen. En waarom zouden ze dat niet mogen?
Gelukkig zijn er ook steeds vaker mannen die dit snappen. En hun partner alle geluk van de wereld wensen, ook seksueel. En vaak vinden ze het nog wel opwindend ook, om te zien of te weten dat hun partner het met meer mannen doet. Of daar actief aan mee te doen. Daarom bestaan er dan ook steeds meer ‘gemeenschappen’ waarin deze mensen elkaar kunnen ontmoeten. Een daarvan heet (hoe kan het ook anders!): ‘VXN Lifestyle’. Jawel, afkorting van ‘VIXEN Lifestyle’.


VXN Lifestyle

Natuurlijk is dit een commercieel Amerikaans initiatief, maar het lijkt echt de bedoeling om wereldwijd mensen te verbinden. Ik word er geen lid van want ben een oudere, fysiek minder ‘bekwame’, alleenstaande man, waar de actieve koppels niet naar zullen zoeken. 😉 Dus ik kan niet zien of er al leden in Nederland zijn. Maar dit zal uiteraard nog groeien als het meer bekend wordt.
En daarnaast heb ik al wel diverse Nederlandse groepen gezien op een ander sociaal medium: ‘MEWE’, waarin vooral nudisten maar ook seksueel actieve mensen elkaar vinden. Hier volg ik ook de vorig jaar genoemde ‘Roel Lemstra’. Een gepensioneerde man in Drenthe van 75 (!), die de mooiste vrouwen van de wereld fotografeert en ook nog altijd seksueel zeer actief is samen met zijn vrouw en diverse andere vrouwen en mannen! Zij hebben dus wel degelijk een actieve erotische levensstijl! 🙂


Roel Lemstra fotografeert de mooiste modellen van de wereld! 🙂

Zoals ik steeds zeg: het betere, natuurlijker bewustzijn groeit. Naar gelang dit samengaat met erotische gevoelens, groeit hiermee ook een rijker seksueel bewustzijn. Dat heeft niets met decadentie, misbruik of uitbuiting te maken! Want iedereen is vrij in de eigen gevoelens en daarom gebaat bij meer vrijheid deze te mogen en kunnen beleven. Het is de menselijke natuur. Die we uiteraard moeten leren gebruiken. Dus niet misbruiken, zoals in de geschiedenis ook veelvuldig is gebeurd. Maar laten we hierin nu wel degelijk wijzer zijn geworden! Dat is ook evolutie.

Tenslotte: de toekomst van ons (erotische) leven

We leven in een rare, soms angstige tijd. Als je daar gevoelig voor bent! En ik ken diverse mensen die dat zijn. Die bang worden van de ‘vreemde conservatieve’ machten die zich ontvouwen en de dagelijks groeiende controle over onze levens, met hulp van AI, de grootste technologische ontwikkeling van deze tijd. Het lijkt alsof de ‘echte’ mens steeds verder verdrongen wordt door ‘robots’. Is er nog wel ruimte voor onze natuurlijke gevoelens? Nou… Eigenlijk zie ik dit juist als een geweldige kans om de nieuwe ontwikkelingen te omarmen! Want heel veel saai, zwaar en geestdodend werk is al en wordt steeds meer overgenomen door de techniek. Minder werkgelegenheid? Ja, en dus meer mensen die hun ‘vrije’ tijd eindelijk kunnen besteden aan zichzelf en elkaar! Wat ik hierboven schreef. Als het verouderde kapitalistische systeem eindelijk omver valt en we niet meer “moeten werken om te eten”, komt er ruimte voor een nieuw natuurlijker systeem. Waarin veel noodzakelijke middelen voor iedereen beschikbaar komen en we (voorlopig, zolang geld nog nodig blijft) een onvoorwaardelijk basisinkomen krijgen om te kunnen leven. Op de manier zoals we zelf willen. Experimenten in diverse landen bewijzen de voordelen. We zijn er nog lang niet en er is erg veel tegenstand (ook van veel burgers zelf!), maar de huidige niet meer te stoppen ontwikkelingen maken het straks gewoon noodzakelijk.
Maar ik zie dit als een goede kans voor de vele creatieve en vrije geesten om eindelijk verlost van te veel onnatuurlijke verplichtingen een eigen leven op te bouwen. Het geluk lacht ons juist toe! Als we dit maar willen zien en toelaten. 🙂

Op dit moment zie je al steeds meer ‘gewone’ mensen bezig zijn met bijvoorbeeld de talrijke media voor contentmakers. Van jong tot oud doet er steeds meer aan mee. En ja: ook de erotische content groeit sterk! Niet alleen voor de mooiste fotomodellen op aarde of de meest beroemde mensen, maar iedereen die daar zin in heeft kan eraan beginnen. En dat gebeurt ook! Geweldig!
Sommigen worden daar (eventjes) rijk van en anderen denken dit misschien ook wel even te gaan proberen, maar het voornaamste is dat iedereen kan zijn wie ze zijn en doen wat ze willen. Die vrijheid zal mensen ‘nieuwe vleugels’ geven! Meer tevredenheid en dus een veel betere stemming om te kunnen en genieten van onze natuurlijke gevoelens. Ook seksuele.

Ik denk binnenkort eens met een aantal voorbeelden te komen van ‘amateurs’ in de erotiek. Er zijn genoeg leuke en opwindende artikelen, foto’s en filmpjes te vinden om te kunnen delen. 🙂

artikelen* – Meest recente artikelen over erotiek en seksualiteit als levensstijl:
Modellen in de erotiek – Een levensstijl!
Wat is seksuele moraal?
Seksuele revolutie 2025
Natuur, Cultuur of Ontucht

Geplaatst in Column, Cultuurfilosofie, Erotica, Seksualiteit | Getagged , , , , , , , , , , , , | Een reactie plaatsen

Natuur, Cultuur of Ontucht

De evolutie van ‘seksueel misbruik’

Als voorvechter van een beter begrip van en meer respect voor ‘andere’ seksuele normen en waarden, al zo’n beetje heel mijn leven, zie ik gelukkig ook wel positieve veranderingen. Ik ben vaak fel en herhaal regelmatig dezelfde overtuigingen, omdat er door de polarisatie veel verharde tegenstellingen in de media verschijnen. Maar dat is helaas altijd zo. Ellende ‘verkoopt’ beter dan goed nieuws. Wat die media daarom steevast nalaten is het tonen van dat goede nieuws. Van de andere inzichten, die meningen kunnen veranderen. Maar nee, door de overdaad aan slechtheid in de media, denken mensen steeds vaker dat alles slechter wordt. Ook als het om seksualiteit gaat. Hierdoor worden juist veel mensen ten onrechte ‘beschuldigd’ van ‘seksueel misbruik’. Terwijl er alleen maar sprake is van al decennia lang erkende ‘andere’ seksuele gevoelens. De beschuldigingen zorgen echter voor frustratie en angst bij veel andersvoelenden. Daar schrijf ik veel over. Omdat ik me daar vanaf mijn jeugd achteraf misschien ook wel toe kan rekenen. Maar dat wist ik toen nog niet. En ik ben daar later zelfs wettelijk voor veroordeeld. Terwijl diezelfde wet inmiddels weer is aangepast. Toen voelde ik al dat de (zware) veroordeling fout was; nu weet ik het zeker.
Maar die ‘grenzen’ tussen ‘ontucht’ of tegenwoordig dan liever ‘seksueel misbruik’ genoemd (‘hands-on’ dan wel ‘hands-off’), zijn voor veel buitenstaanders nog te vaag en blijven onbegrepen. Zeker als de domme media alleen de ‘grootste excessen’, de slechtste interpretaties en foute (ouderwetse) termen blijven gebruiken. Ondanks het goede nieuws van beter (wetenschappelijk) begrip, moet er nog veel en fel ‘gevochten’ worden om dit door te laten dringen in de algemeen geldende cultuur.
Daarom noem ik mezelf dus ook al mijn hele leven een ‘cultuurfilosoof’. Ik had er mijn beroep van moeten maken. Als ik op tijd in mezelf was gaan geloven…

De natuur is zo simpel!

Alleen blijven mensen liever ‘geloven’ in de morele hokjes, die niet natuurlijk zijn, maar zijn geschapen door mensen om onbegrijpelijke gevoelens in te plaatsen. Zo van: “deze mens is homoseksueel”. Kan je nog herinneren dat dit in de maatschappij als een ‘zonde’ of ‘ziekte’ werd beschouwd? Nou, ik ook eigenlijk niet goed meer, maar in mijn jeugd was het toch nog steeds een taboe. Heel open werd daar nog niet over gesproken. Nu weten we niet beter meer en leven de meeste homoseksuelen (m/v) in de westerse maatschappij als gelijken van de hetero’s, inclusief huwelijk en kinderen, al dan niet via adoptie, zaaddonoren of draagmoeders. Heel normaal. Terwijl het woord ‘homo’ in mijn jeugd nog als scheldwoord werd gebruikt. “Vieze homo!”
Daarvoor in de plaats gebruiken ze nu meestal ‘pedo’. Klinkt en scheldt makkelijk. Simpeler dan “Vieze LHBTQIAPer!” 😛 Maar onbegrip en afkeer blijven bestaan over seksuele gevoelens die onbegrepen zijn. Vandaar de regenboogvlag, die mensen bewuster zou moeten maken van de vele verschillen tussen menselijke gevoelens. En de diverse ‘pride-acties’, tegenwoordig tot jaarlijkse festijnen gevorderd. Fijn toch? Euh nou… Nee, eigenlijk niet. Zelfs ik, die de basis wel degelijk ondersteunt en begrip heb voor alle mogelijke gevoelens, vind al die ophef het doel voorbij streven. Het lijkt de polarisatie alleen maar te versterken. Mensen worden niet langzaam bewust gemaakt, maar moeten eigenlijk alles maar ‘slikken’. En dat werkt dus tegendraads. Terwijl het allemaal veel simpeler kan. Want dat is de natuur: simpel!

Terwijl vroeger bijna elke uitzondering op de moreel als ‘normaal’ geldende monogamie en het huwelijk als standaard, werd afgedaan als ‘ontucht’ en soms zelfs als strafbaar werd beschouwd, is nu het toverwoord ‘consent’ geworden. Naast de duidelijk foute dwang in seksuele relaties, is het gebrek aan consent strafbaar en valt het onder ‘seksueel misbruik’. Daar wordt nog voortdurend aan geschaafd gelukkig, want moeilijke zaken zoals die rond ‘Epstein’ en nu actueel ene rapper ‘Diddy’ tonen de aanhoudende onbegrip en onkunde van het hedendaagse systeem keihard aan.
Epstein gaat de (wiki- ) boeken in als (bijna) veroordeeld zedendelinquent, terwijl hij dood ging voor zijn proces ooit begon en Diddy is door alle media al veroordeeld als pleger van seksueel misbruik, mensenhandel en afpersing. Diens processen zijn deze maand begonnen.
Diddy ken ik niet; over Epstein heb ik al eerder geschreven: ‘Jeffrey Epstein – Stinkend rijke kinderverkrachter?’. Hij wordt in alle media (en door de gillende domme massa) nog steeds een ‘pedo’ genoemd. Wat dus nog steeds volslagen onzin is. Hij was alleen de ‘facilitair’ verstrekker van gelegenheden om de rijkste mannen (en soms vrouwen?) ter aarde hun seksuele fantasieën te kunnen laten realiseren. En hij zou zelf ook wel eens contact hebben gehad met minderjarige tienermeiden. Een misdaad als er geen consent was, zou je nu gewoon wettelijk moeten oordelen. Maar dit lijkt nooit bewezen.
Hoewel die Diddy dan wel openlijk nogal een agressief mannetje blijkt te zijn, die zijn ‘minnaressen’ duidelijk in zijn macht leek te hebben. Maar of zijn ‘white sex parties’ allemaal zonder consent werden gehouden, moet ook nog maar blijken. 😛


‘Shocking’ white parties van Diddy… Wow… Ik heb wel ‘betere’ sexparties gezien hoor! 😛

Als het om de menselijke seksualiteit gaat, zijn de grenzen van consent vaag. En daarom soms moeilijk door buitenstaanders te controleren. Bij bepaalde gelegenheden zoals de feesten van Diddy kan bij voorbaat al een ‘sexy’ sfeer heersen en kan je verwachten dat er ‘dingen’ gebeuren. Als er dan sekswerkers zijn om de boel ‘los’ te maken en je zegt later dat je dit niet verwacht had en er eigenlijk niet aan mee had willen doen, dan lijk je me naïef. Eigenlijk is iedereen een beetje naïef die zich met hem inhield, vanwege zijn reputatie…
Ene Ali B. (ooit een bekende ‘knuffelmarokkaan’) vond ook altijd dat alles wat hij deed binnen de toen aanwezige sferen viel en alle vrouwen blijkbaar uitstraalden dat ze wel wat met hem wilden doen. Of dat hij z’n gang gewoon kon gaan.
Veel mannen, bekend of niet, voelen onvoldoende aan of een vrouw alleen maar sexy wil zijn, maar niet perse seks wil. Aan de andere kant voelen vrouwen het soms te laat aan dat ze net een stapje te ver zijn gegaan, misschien iets hebben gedronken en dan onbewust over een grens gingen, wat ze eigenlijk niet wilden. Het is vaak erg lastig te bepalen wie iets fout doet als de seksuele hormonen eenmaal opgewarmd zijn…

Daarom zou de ‘natuur’ ofwel de natuurlijke manier van menselijke gevoelens en dus handelingen leidend moeten zijn. Als we dit accepteren en begrijpen, dan worden veel gedragingen (of pogingen daartoe) helder. Generaliserend zijn mannen nu eenmaal anders dan vrouwen. Alle ophef van de oudere generaties feministen ten spijt. Mannen die iets willen zijn niet fout. Vrouwen die daar graag in mee gaan (de vroegere ‘sletten’ en ‘hoeren’) ook niet. Het is hun natuur.
Moeten we de natuur veranderen? Kneden met het overschatte menselijke inzicht en verstand? Dat gaat niet lukken. De natuur is en blijft de natuur. Net als de opwarming van de aarde, die slechts marginaal door mensen beïnvloed kan worden. Maar dat is een heel ander verhaal. 😉

Als je mensen leert begrijpen waarom ze zo denken en voelen, dan ben je eindelijk op de goede weg. Want door simpel afkeuren en proberen te indoctrineren dat zij (vooral mannen) anders moeten gaan denken en voelen, los je de problemen niet op.
De enige manier is dat de wereld (ja wij allemaal!) zich aanpast aan de natuur. Er beter mee leert omgaan. Acceptatie dat dit gewoon zo is en helemaal niet fout is!
De wolf is niet fout als hij soms schapen opvreet! Dat hij soms mensen bijt en zou kunnen doden, als ze zijn territorium bedreigen. Wij zijn verleerd om ze uit de weg te gaan en ons eigen ‘territorium’ te beschermen. Misschien is dat ook onmogelijk nu er zoveel mensen zijn. 100% scheiden van de diverse levenswijzen lijkt niet meer te doen.
Maar met mensen, die daarover verstandig zouden kunnen nadenken, is dat wel te doen! Wij kunnen allemaal los van elkaar, met respect voor elkaars andere gevoelens, ons eigen leven leiden. Dat wordt ons voortdurend al ingepompt als het om ‘andere’ religies of culturen gaat. Terwijl dit juist vaak onnatuurlijke doctrines zijn. Maar ze zitten wel diep in menselijke gevoelens.
Het kantelpunt blijft echter liggen op het elkaar proberen te ‘veranderen’. Omdat de ene helft van de mensheid van mening is dat de gevoelens van de andere helft ‘fout’ zijn. Dit is het grote foute misverstand.

Seksuele gevoelens zijn natuurlijk!

Nog maar kort geleden sprak ik iemand die overtuigd was dat ‘afwijkende’ seksuele gevoelens ontstaan tijdens de (soms gebrekkige) opvoeding. In de jeugd maken mensen zoveel verschillende invloeden mee, die een mens volledig kunnen veranderen van zijn zogezegd oorspronkelijke natuur. De persoon dacht zelfs dat geaardheden als homofilie hierdoor kunnen ontstaan! Niet dat de persoon daarom die afwijkingen veroordeelde. “Deze mensen kunnen daar niets aan doen. Het is ze feitelijk overkomen.”
Deze persoon was wel ‘onder invloed’ van religieuze overtuigingen. Dat verklaart veel. Maar het is helaas niet correct, ook al accepteert de persoon andersvoelenden als zijnde onvrijwillig ‘afwijkend’. En die ‘afwijkingen’ zouden kunnen (misschien zelfs moeten!) verdwijnen als mensen terugkeren naar hun ‘oorspronkelijke natuur’. Natuurlijk zoals ‘God’ die had bedoeld. 😉
Maar daarom vond die persoon ook dat ik zou kunnen (moeten) werken aan ‘herstel’. En dat heb ik wel vaker gehoord. Heel vaak geven (goed bedoelende) mensen aan dat de invloed uit mijn jeugd, van een gebroken gezin tot de invloed van porno in mijn vroege jeugd, me hebben gemaakt wie ik nu ben. Toch zien al die mensen steeds hetzelfde fout:
Porno bestond in de jaren 30/40 van de vorige eeuw nog niet. Hoe kon mijn vader dan die ‘moeilijke’ seksuele gevoelens hebben, in een groot gezin waarin de meesten zogenaamd ‘normaal’ voelden? En hoe kon ik ‘opeens’ seksuele gevoelens krijgen bij naaktheid (begin van exhibitionisme) op mijn 11e jaar, terwijl ik nog nooit naaktheid of seksualiteit had gezien? Dat kwam pas daarna! En toen ik dat eenmaal een keer zag in een boekje, zorgde de vonk direct keihard voor een vlam die nooit meer is gedoofd. Terwijl de meeste mensen bij een eerste confrontatie met porno misschien schrikken of slechts hun schouders ophalen.

Elk mens groeit op met aangeboren seksuele gevoelens, die genetisch zijn bepaald. En ja: die kunnen daarnaast ook nog beïnvloed worden door externe factoren. Waardoor de een minder sociaal voelend kan zijn en de ander juist meer. Ik heb dat laatste dus wel op een of andere manier meegekregen, dus zou ondanks mijn vroeger soms ontploffende seksuele gevoelens nooit een meisje kwaad hebben kunnen doen. Van de frustraties had ik voornamelijk alleen zelf last.
Als ik echter van jongs af aan had geleerd dat die gevoelens heel normaal en natuurlijk waren en de meeste mensen om mij heen dit ook al hadden geweten, dan waren er nooit zoveel spanningen geweest. En meer openheid. En had ik dan mogelijk de juiste mensen ontmoet, die de gevoelens deelden.

Dit is waar ik nu de laatste jaren overtuigd voor ‘vecht’: erkenning van de ‘natuurlijkheid’ van seksuele gevoelens. Vanuit die basis kunnen heel veel nog altijd heersende problemen, vooroordelen en onterechte veroordelingen aangepakt worden. Te beginnen bij de opvoeding in het gezin en het onderwijs. Want dat zijn toch de twee omgevingen waarin kinderen relatief de meeste tijd doorbrengen en gevormd worden. En ouders die zijn opgegroeid in ‘ontkennende’ gezinnen, zullen helaas nog weinig veranderen als ze hun eigen kinderen niet begrijpen. Dit komt vaker voor dan je misschien zou denken. Daarom is het onderwijs ook zo belangrijk! Vanaf het jongste begin!

Erotiek moet belangrijker worden!

Helaas zullen de autoriteiten en meeste zogenaamde ‘vrije’ media nog steeds onder invloed blijven van de oude doctrines. Waarin een ‘natuurlijke’ benadering van de menselijke seksuele gevoelens nog niet of nauwelijks bestaat. Veranderingen van hele culturen kosten generaties tijd. Als er alleen maar meer ruimte gemaakt zou worden voor nieuwe inzichten! We worden doodgegooid met angsten voor oorlog, een uitstervende planeet en een instortende economie. Maar het natuurlijke welzijn van de individuele mens wordt hierdoor vergeten. Dit is een doodzonde. En kan wel eens dodelijk blijken voor velen, op langere termijn, als er niets verandert. Nu al hoor je steeds vaker over meer ‘zelfdodingen’ onder relatief jonge mensen en zelfs jongeren! Omdat ze zich niet thuis voelen in de maatschappij. Dit heeft vaak ook seksuele achtergronden! Ondanks (of misschien soms mede door) alle ‘regenboog-inspanningen’ voelen veel jongeren zich nog altijd onbegrepen. Als hier geen betere aandacht voor komt, zal dit veel erger worden!

Naast een betere natuurlijker benadering van ons voedselprobleem, echt duurzamere energievoorzieningen en logischer volkshuisvesting, waarbij persoonlijk vermogen er niet meer toe doet, zou de focus voor een gezondere seksualiteit meer op de erotiek moeten liggen. Tot heden is dit nog nooit goed gedaan.
Na de seksuele revolutie in de jaren 60/70 ging het eigenlijk te snel richting commerciële porno. Waardoor het menselijke aspect ondergeschikt werd. Leuk voor de liefhebbers maar waardeloos voor de tegenstanders.
Hoewel alle vormen van erotiek – van subtiele kunst tot keiharde porno – feitelijk ‘normaal’ zijn, want elk een bepaalde gevoelsgroep aanspreken, moet de algemene focus in de media daar voorzichtig mee zijn. Het is al mooi om in diverse vrouwenbladen te lezen dat steeds meer vrouwen hun seksuele gevoelens durven uiten. En dat steeds meer gezinnen de oude geïndoctrineerde dogma’s links laten liggen. Ze beginnen hun gevoelens belangrijker te vinden. Geweldig! Maar in de media mogen alleen de bekende Nederlandse diva’s daar ‘eerlijk’ over praten. ‘Gewone’ moeders mogen zoiets niet. Erotiek laten zien in breder verband is nog altijd een taboe, want dan krijg je de domme gillende massa over je heen, die denkt dat de maatschappij seksualiseert. “Want onze kinderen…” Ja precies, die kinderen ‘leren’ alles dan wel op het schoolplein en via internet. Die weten vaak al meer dan hun ouders denken, maar blijven verbaasd en voelen soms verscheurd als hun ouders ‘het’ maar blijven doodzwijgen.

Terwijl naaktheid en seksualiteit door de overheden en dus door de media juist steeds verder aan banden wordt gelegd en sociale media voor kinderen dreigen te worden verboden, zou het juist andersom moeten gaan: laat kinderen weer zien dat naakt feitelijk normaal is en dat seks net zo goed bij mensen hoort als gezond eten en drinken. En ook dat vinden jongere kinderen vaak niet lekker. 😉
Erotiek moet een normaal onderdeel van de cultuur worden. Uiteraard wel in een goede balans.

Ook harde porno is normaal!

Mits er uiteraard goede afspraken (contracten) zijn gemaakt tussen de makers en de deelnemers. ‘Consent’ is hier inderdaad een goed woord. Iedereen moet hier volledig achterstaan en niet alleen maar door het ‘grote geld’ verblind worden… Want dat is natuurlijk ook in deze branche een gevaarlijk gegeven.
Maar het ‘sprookje’ dat (zelfs de hardere) porno slecht is, zowel voor de makers (gezondheid) als voor de consumenten, moet voor eens en voor altijd uit de wereld. Het is een categorie entertainment. Met in dit geval zelfs een belangrijk doel: het toont mogelijke fantasieën die mensen wel hebben maar misschien weten dat zij zoiets nooit zullen doen. Omdat seksuele gevoelens misschien wel net zo belangrijk zijn voor een gezond lichaam als voldoende gezond eten, drinken en bewegen.

Ook sport blijft een prima vergelijking met porno! Hoeveel kinderen groeien al van jong af aan op met (top-) sport? Trainingen, die het lichaam steeds beter en sterker maken, tot wedstrijden kunnen worden gewonnen? Hoeveel topsporters hebben niet zo’n leven gehad? Natuurlijk vinden ze de sport fijn! Anders zouden ze nooit zo ver gaan.
Dit geldt ook voor de beste pornoacteurs. Jarenlang trainen om die fysiek veeleisende opnamen te kunnen doen. Ze deden het omdat ze het leuk vonden! En ze daarnaast uiteraard goed betaald kregen, omdat ze tot de top behoorden. De meeste acteurs halen die top niet, omdat het te zwaar blijkt om lang vol te houden.

Ja, harde porno kan er voor een gemiddeld mens soms erg extreem uitzien. Maar voor wie het vergelijkt met de harde trainingen van topsporters is het niet zo heel anders. En dat vindt iedereen wel ‘normaal’.

De laatste tijd kijk ik vaak anders naar porno dan vroeger. Ik probeer me nu wat meer voor te stellen hoe zoiets ‘in het echt’ plaatsvindt. Van de porno begrijp ik donders goed dat er vaak wordt ‘geknipt’ en ‘geplakt’ om alleen de mooiste scenes te laten zien. De onverwachte pauzes (dat het de acteurs even niet goed lukt… 😉 ) zijn er uit geknipt. Maar toch zie ik ook steeds vaker uitgebreide films met ‘achter de schermen’ of ‘the making of’ van bepaalde producties. Het zijn dan meestal wel de grotere bedrijfjes, waarin alles goed geregeld is. En waarin de acteurs vrijwel allemaal ook met veel plezier werken! Alsof ze het dagelijks gewoon zo doen. En wie weet is dat voor sommigen ook wel zo. Erotiek is ook een levensstijl!
In ieder geval weet ik voor 100% zeker dat alles ‘echt’ is en geen nep, zoals sommigen blijven denken. En de meeste acteurs die in de porno gaan omdat ze seks gewoon erg leuk (en lekker!) vinden, doen dit ook thuis. Alleen dan minder intens uiteraard. Sporters houden ook geen wedstrijden in of rondom hun huis… 😉
Ik stel me vaak voor hoe seks thuis er aan toe kan gaan, als iedereen er meer open en eerlijk in zou kunnen (en durven!) zijn. En dan niet alleen jonge en (pas) verliefde mensen. Maar iedereen, met of zonder relatie, met of zonder kinderen. Jong en oud.
Als ik lees over de gevoelens en fantasieën van vrouwen in diverse artikelen, dan geloof ik dat er echt veel meer zou kunnen gebeuren dan nu nog het geval is. Overal. Dat is normaal want het is gewoon de menselijke natuur!

Tenslotte

Hoewel ik mijn gedachten de laatste weken meer rond mijn gezondheid heb geconcentreerd, na de toch wel bijzondere gebeurtenis eind maart, blijken de ‘lentekriebels’ ook zijn werk te blijven doen. Zoals ik al zei: de natuur doet zijn ding. En wat moet je dan doen, als oudere alleenzijnde liefhebber van erotiek. Juist ja, porno kijken af en toe. En ik heb er echt niet elke dag zin in hoor! Maar het blijft leven. En het geeft ook leven. Opwinding doet leven. En dat allemaal zonder ‘stimulerende’ middelen. Nee, geen drupje alcohol, als ik hiermee bezig ben. 🙂
Deze natuurlijke gevoelens hebben ook niks met alcohol te maken, wat sommigen ook regelmatig dachten. Maar tot mijn 19e dronk ik nog geen alcohol en heel veel groeiende seksuele gevoelens had ik al jaren daarvoor. Gewoon… mijn natuur. En die blijft zolang je leeft. Gevoelens doven nooit uit.

Daarom vond ik het weer tijd worden voor een meer ‘filosofisch’ artikel, wat zoals gewoonlijk weer wat langer is geworden. De tijd is nog rijp. De eieren vliegen in het rond in deze meimaand/eimaand. Dat hoor en zie ik in de natuur, als ik tegenwoordig vaker ga wandelen in de parkjes rondom mijn huis. Maar ik zie het ook in de media, als vrouwen (ook jonge meisjes) zich weer van hun mooiste kant laten zien, als de temperaturen het toelaten. Alle natuur is schoonheid! Dat mag en dat moet gezegd worden.
De Rest van de Natuur. 🙂


Natuur is schoonheid! 🙂
Geplaatst in Column, Cultuurfilosofie, Erotica, Seksualiteit | Getagged , , , , , , , , | Een reactie plaatsen

Marisa Papen gaat voor het Oneindige

Van Flower of Life naar Hieros Gamos

“Wat is het oneindige? Zijn we oneindig? Het oneindige kan worden aangeraakt maar niet worden begrepen, we kunnen ernaar verwijzen, maar het niet definiëren. Terwijl we nadenken over het idee van het oneindige, zo uitgestrekte, zo immense, concentreren we ons door de lens van diepe intimiteit, seks en psychedelica. De aard van de natuur is er een van relaties. Aan de basis van intimiteit en psychedelica ligt verbinding — met zichzelf, elkaar, de natuur en de kosmos. Binnen de pagina’s van THE INFINITE verkennen we deze concepten door middel van essays, poëzie, kunst, verhaal en mythologie. We ontdekken ook veel parallellen tussen seks en psychedelica; transformatie, expansie, manifestatie, reflectie, multidimensionaliteit en gemeenschap. Een limited edition publicatie speciaal gemaakt voor de tentoonstelling ‘Hogere liefde – De psychedelische wortels van moderne seksualiteit.“

Met de bovenstaande tekst van Marisa Papen, als inleiding van het nieuwe ‘Double Being’ project ‘The Infinite’, open ik dit bij voorbaat ingewikkelde artikel! Het gaat allemaal namelijk zo ver, dat het mij eerlijk gezegd nogal duizelt. En dan heb ik naar mijn gevoel toch een redelijk ‘verstand’… Maar ik ben vooral toch een ‘gevoelsmens’, die alles niet zo zeer vanuit bestaande kennis in boeken of uit andere media wil leren. De praktijk – het leven; mijn Avontuur – is mijn school. Mijn ‘School of Life’, zoals ik in mijn Facebook-profiel vanaf het begin heb vermeld. Daarom had ik vanaf mijn jeugd eigenlijk al moeite met leren. Veel was (is?) zo theoretisch dat ik het ‘onzin’ vond om te leren. Dat begreep ik overigens pas later. In mijn jeugd had ik een bevestigde intelligentie (na de diverse testen), maar kon me bepaalde soorten kennis maar moeilijk eigen maken. Het bracht me regelmatig in conflict met leraren en later met leidinggevenden, die dachten dat ik ‘mijn best’ niet deed. Maar dat deed ik altijd wel! 🙁 Later begreep ik van mezelf dat ik het beste functioneer als ik alles vanuit de praktijk leer. Dan leeft alles meer! 🙂

Nou ja zeg, dit is een leuke inleiding over mezelf en mijn onkunde om alles zomaar even te begrijpen. 😉 Ik wil hiermee zeggen dat ik me nu probeer in te leven, in de gedachten van Marisa Papen, die met het tonen van haar naakte lichaam meestal wel bepaalde standpunten wil uitdrukken. Haar gevoelens over het leven, seksualiteit en taboes. En de talloze indoctrinaties van religies en andere dogma’s, die proberen de mens in een ‘keurslijf’ te forceren. Daar vecht ze al jaren tegen.
Blijkbaar heeft ze een geweldige ‘partner in crime’ gevonden met haar levensgezel Michael Chichi, waarmee ze naast het leven ook het kunstenaarschap deelt in ‘Double Being’. Dit heeft al enkele projecten opgeleverd, waarmee ze vele galerieën en de diverse media zowel verbaasde als shockeerde. Van het in vol ornaat tonen van haar vulva voor ‘The Flower of Life’, tot het tot kunst verheffen van haar menstruatiebloed in ‘The Flow of Life’ en dan nu met haar filosofische tekening ‘Infinite Union’. Wat een moderne versie lijkt te zijn van een al tienduizenden jaren (vóór Christus!) oud beeldhouwwerk, dat ‘Hieros Gamos’ of ‘The Two People’ werd genoemd. Naar eigen zeggen zonder voorkennis! 😛

In een nieuw krantje wordt alles volledig uitgelegd (uiteraard in het Engels) en ik ga dat hier niet allemaal kopiëren. Het is gewoon veel te veel.
Helaas kun je dit krantje ook niet in een Nederlandse kiosk kopen. Het is alleen in een beperkte oplage online verkrijgbaar en ze deelt het uit in en rond een tentoonstelling in ‘The Museum of Sex’ in New York.


‘Higher Love’ – Een thema in ‘The Museum of Sex’

Marisa Papen deelt krantjes over ‘The Infinite’ uit in New York. Topless uiteraard! 🙂

Ik heb het krantje dus online besteld en lees het nu af en toe… 😛 Net als hun vorige krantje ‘The Fold’ wat vooral dan over de vagina van Marisa ging. En natuurlijk over de filosofie daarachter:
“She is the face of our channel into life. She is a center of comfort and pleasure, initiation and surrender, creation and reception. She is the portal between the spiritual and the material. She is the flower of life.“


De krantjes ‘The Fold’ en ‘The Infinite’ en trotse Marisa en Michael bij de tentoonstelling van haar ‘flower’ 🙂

Zoals gezegd: alles wat ze maken (en verkopen, voor best wel flinke prijzen…) is met een filosofie. Een statement. En meestal ben ik het daar zeker mee eens! Want hoewel ze uiteraard ook veel kritiek krijgen uit (vooral) conservatieve kringen (niet eens alleen de religieuze!) dat ze alleen maar vulgaire en schokkende foto’s maken om daar aan te verdienen en omdat ze er misschien zelf ook wel geil van worden… Ja en? Sekswerk is werk. Wat voor werk het ook is. Van ART tot hard. Daar mag voor betaald worden. Daar zijn ze vrij in. 🙂

Op deze website heb ik al meerdere artikelen gewijd aan Marisa Papen: ‘De kut vervolg – Marisa Papen: ‘Flower of Life’’, ‘Mo(nu)mentale Plaatjes: De kut van Marisa Papen’ en ‘Heet bij De Rest: De kut van Marisa Papen’, waarin ik onverdeeld duidelijk ben: ik heb respect voor de manier waarop zij door middel van de ‘kunst’ probeert de taboes rond naaktheid en seksualiteit te doorbreken. Het is geen platte, vulgaire kunst, zoals je porno soms kunt noemen. Hoewel dat ook een vorm van (commerciële) kunst is. Maar zoals ik zo vaak zeg: het is ook een levenswijze. En ook Marisa Papen is daar duidelijk in: ze is nudist en loopt graag overal naakt, als ze daar zin in heeft. En ze houdt (net als 99% van de wereldbevolking) van seks. Die seks houdt ze netjes privé in de band tussen haar en haar partner. Maar dat ze met haar naakte lichaam blijft vechten voor haar overtuigingen is alleen maar toe te juichen!


Links Marisa in Rome, rechts in Williamsburg tussen ultraorthodoxe Joden. 😉

Oneindige eenheid

De tekening die door Marisa in 2020 werd gemaakt, en door haar ‘Infinite Union’ werd genoemd (oneindige eenheid), blijkt achteraf wel heel erg lijken op dat dus vele tienduizenden jaren oude beeldhouwwerk. Daar hebben ze dan een eigen uitleg aan verbonden:

Had zij herinneringen aan een vorig leven, waarin ze dit eerder had gezien? Is de afbeelding inderdaad zo universeel en oneindig in waarde, dat het ten alle tijden de verbinding van twee mensen symboliseert, die je alleen maar kunt zien na eerst de volmaakte eenheid met jezelf te hebben ontdekt en gevoeld? Dat het een actuele waarheid bevat werd me ook duidelijk door een komend Nederlands evenement:


Hieros Gamos Festival 2025

“Om een ander waarachtig te kunnen liefhebben, is het essentieel dat je jezelf leert kennen—met zowel je mooie als minder mooie kanten. Dat je jouw grenzen en verlangens onderzoekt, jouw pad ontdekt en daarvoor durft te kiezen, zelfs als dat spannend is.“

Wow! Dat geldt zeker voor Marisa, met al haar spannende naakte avonturen! Maar wat met De Rest van het Avontuur? Waarin De Rest ook nogal wat jaren nodig had (en heeft!) om zijn eigen grenzen en verlangens te onderzoeken, durft te kiezen, wat ook soms nogal wat spanningen heeft veroorzaakt? Ben ook ik niet verbonden met het universele ‘Hieros Gamos’? 🙂

‘Gods’ wegen zijn inderdaad ondoorgrondelijk en vooral oneindig! 😉

Tenslotte

Hoewel alle werk van Marisa Papen zogezegd kunst is, valt dit wel degelijk ook onder de erotiek. Want erotische gevoelens (van seksuele opwinding) zijn gezond, universeel en van alle tijden. Het zijn ook die gevoelens die Marisa onderschrijft en propageert. Ze weet dat ze (ook) erotisch bekeken wordt en ze daagt iedereen dan ook bewust uit. Ook daarom heb ik voor haar een eigen pagina gemaakt op ‘Erotica’. Daar staan veel van haar foto’s, ongecensureerd. 😉
En ook daar kan je de documentaire film ‘Flow of Life’ en ‘the making of’ daarvan vinden.


The Flow of Life

Het vergt misschien wat inlevingsvermogen om de precieze achtergronden te begrijpen, waarom Marisa alles heeft gemaakt. Maar op zich wijzen de (naakte) plaatjes ook voor zichzelf. Dat zie en begrijp ik, zonder de krantjes te moeten lezen. Ik hoop jij ook! 🙂

Tenslotte geeft Marisa nog een eigen verklaring over haar werk:

“Together with my husband, we form the activist/artist duo — Double Being. We are rebels with a heart, touching upon social taboos to provoke contemplation & liberation. Our work explores interbeing, naturalism, universal sovereignty, body freedom & peace.“

Geplaatst in Column, Cultuurfilosofie, Erotica, Opmerkelijk Nieuws, Seksualiteit | Getagged , , , , , , | 1 reactie

Wat mankeert De Rest – korte versie

Lijstje aandoeningen – Laatste aanpassing 12-05-2025

Sinds een vrij grote operatie aan een aneurysma in 2017 heb ik langzaam maar zeker een aantal chronische fysieke aandoeningen gekregen, waar ik meer of minder last van heb. Met daarnaast een altijd al aanwezige aanleg voor ‘depressies’ kan dat gevolgen hebben voor heel mijn leven en functioneren. Om dit uit te leggen heb ik in 2020 een groot artikel geschreven: ‘Wat mankeert De Rest’. Hierin staat naast de nodige uitleg en gebruikte medicatie ook hoe ik daarmee omga. Omdat dit artikel nogal lang is, heb ik ook deze korte versie gemaakt, met alles simpelweg op een rij.
Voor meer (achtergrond-) informatie dus dat eerdere artikel.

De lijst in (min of meer) chronologische volgorde van diagnose door een arts:

– Hoge bloeddruk
– Verhoogd cholesterol
– Vaatpatiënt 1: aneurysma-gevoelig
– Vaatpatiënt 2: Vernauwde bloedvaten in benen (etalagebenen)
– Artrose aan knieën
– Astmatische bronchitis
– Tinnitus/doofheid rechteroor
– Overgewicht/vetophoping (buik)
– Impotentie
– Depressie (gevoeligheid)
– Diabetes 2 (nog niet?)
– Levercirrose

Geplaatst in Column, Gezondheid, Persoonlijk | Getagged , , , , , , , , , , | Een reactie plaatsen

De Rest van de Gezondheid – Levercirrose?

Nog een medisch Zwaard van Damocles?

De laatste tijd heeft mijn gezondheid nogal een hoge prioriteit in het Avontuur. Want tja… Als het leven stopt, dan stopt dat ook. En met die onverwachte ‘ziekte’ die me bijna over het randje liet gaan, was er even weinig anders om me ‘druk’ over te maken. Ik had dit net even min of meer afgesloten want onderzoeken lopen en brachten tot heden weinig nieuws. Het mooie weer (vandaag weer, op deze verder onbeduidende ‘Moederdag’) en de nodige ‘lentekriebels’, lieten me die sores even vergeten. Maar afgelopen week had ik dan nog een ander onderzoek. Op een van de CT-scans die in het ziekenhuis van me zijn gemaakt was niets ontdekt over de oorzaak van de acute ademnood. Wel hadden ze gezien dat mijn lever ‘verkleurd’ was. Het advies was dan ook om ook een afspraak te maken met de poli MDL (Maag, Darm, Lever) om dat verder te onderzoeken. Het was geen verplichting, maar de zaalarts die de foto had gezien, zag het wel als noodzakelijk. Ik heb dit dan maar laten doorgaan, wetend dat ik hier 10 jaar geleden al eens op was gewezen en dat ik in die jaren toch wel door was gegaan met ‘overmatig’ drinken. Met ‘ups en downs’ maar toch. Meten is weten en dat kan geen kwaad, heb ik door ervaring met de aneurysma’s gezien.

Fibroscan

Afgelopen donderdag had ik dan voor het eerst een zogenaamde ‘fibroscan’. Volgens de verpleegkundig specialist van de MDL bestaat dit nog maar zo’n 5 jaar! Daarvoor moest een biopsie worden gedaan, die ingewikkelder en pijnlijker zou zijn. Nu wist ze (met hulp van een stagiaire die het allemaal nog moest leren) na een paar minuten ‘klikken’ met het echoapparaat op de juiste plek, dat ik… levercirrose heb. 😛


De fibroscan

Lees verder

Geplaatst in Column, Gezondheid, Persoonlijk | Getagged , , , , | Een reactie plaatsen

Bindu – Expertise van een ervaringsdeskundige

Denk positief in een tijd doordrenkt van negativiteit!

Vaste lezers van De Rest weten waarschijnlijk wel dat ik vooral de laatste jaren actief volger ben van alle bekende media. Van het nieuws op NU- of NIEUWS.nl tot de vele sociale (en asociale) media X, BlueSky, Facebook, Instagram en Telegram… En alles waar mijn meest gebruikte zoekmachine (DuckDuckGo) me soms leidt. Ik heb er al jaren tijd voor en ik ben niet nieuwsgierig, maar ik weet gewoon graag alles. Hahaha! 😉 Eigenlijk heb ik dit altijd wel gehad, want ook vroeger zat ik meestal wel trouw om 20.00 uur het journaal te kijken op tv. Maar voor de rest had ik het natuurlijk veel te druk met werk, diverse hobby’s en uiteindelijk mijn relatie en gezin. Pas toen ik er (weer) helemaal alleen voor stond, ik geen werk meer had en mijn hobby’s waren gereduceerd tot het minimum, heeft dit een vlucht genomen. Het is feitelijk mijn link met de (buiten-) wereld. Zonder die link zou ik niet meer weten wat ik moet doen, de hele dag… Dat klinkt wat dramatisch, maar omdat ik nooit zo’n ‘uitgaander’ was maar altijd meer een ‘huismus’, houdt dit me in ieder geval op de hoogte van wat er ‘draait’ in de wereld en geeft het me inspiratie voor mijn diverse artikelen.
Dat er via al die media (die de laatste decennia natuurlijk megalomaan zijn gegroeid en bijna ‘ontploft’) ook heel veel negatieve informatie binnenkomt, is logisch. Ik kan (en wil) niet alles filteren op ‘goed-nieuws-waarden’. Van geweld, oorlog, haat, racisme, complotten, (hernieuwd?) nazisme en fascisme tot ‘wokisme’… alles komt binnen. Dit is juist voor veel mensen (niet alleen ouderen!) de reden dat ze niets meer (willen) volgen. Ze hebben geen tv meer in huis, zitten niet op de sociale media en volgen geen nieuwssites. Er zijn echt mensen die niets zouden weten van een ‘Trump’ als ze niet deel zouden nemen aan de samenleving door scholing, werk of andere activiteiten, waardoor ze mensen ontmoeten die overal over praten. En als ze dan allerlei dingen horen, proberen ze die alsnog te negeren. Ze leven in het ‘nu’ van hun eigen bubbel. Dat kan zeker veilig aanvoelen! Maar is het realistisch? Wat als de ‘bubbel’ een keer ‘lek’ raakt en je door nieuw werk of een nieuwe relatie allemaal voorheen verdrongen informatie binnenkrijgt? Kan je de shock dan aan?
Persoonlijk wil ik gewoon ‘alles’ weten, omdat ik het voor mezelf belangrijk vind om te weten wat er allemaal in de wereld gebeurt. Want die wereld is sinds ik opgroeide als kind een stuk kleiner geworden. Wist ik vroeger nauwelijks wat er in mijn straat, in mijn woonplaats Dordrecht of zelfs in Nederland allemaal gebeurde; nu kan ik binnen 5 minuten zien wat er in de hele wereld gebeurt. Uitgelegd op tientallen manieren: van ‘links’, ‘rechts’, ‘midden’, ‘religieus’ tot ‘woke’… Hoe kan ik weten wat de waarheid is? Dat boeit me allang niet meer zo. Omdat ik al heel lang ook weet dat het onbelangrijk is. Zolang ik niet word gedwongen om een bepaalde ‘manier’ te geloven, interpreteer ik alles in mijn eigen belevingswereld; mijn eigen overtuigingen. En die zijn eigenlijk niet zo heel veel veranderd sinds ik kind was. Toen begreep ik mezelf alleen nooit zo goed en dacht ik dat ik misschien ‘fout’ dacht, ziek was (ja echt waar!) en ‘anders’ moest gaan leren denken. En leven. Want soms proberen de doctrines van de vele ‘manieren’ je echt te overtuigen dat hun manier de enige juiste is. Heel veel jaren ben ik dus ‘op zoek’ geweest, tussen alle dagelijkse dingen door, naar de ‘waarheid’, te beginnen die van mezelf. Wie was ik? Waarom was ik zo? Waarom had ik zoveel moeite om te ‘veranderen’?
Al die media- en nieuwskanalen hebben me de antwoorden nooit gegeven. Uiteindelijk heb ik mezelf wel leren accepteren en heb ik geleerd hoe ik met die dagelijkse stortvloed van negativiteit (en af en toe positiviteit 😉 ) in de media om moest gaan. Ik filter vrijwel dagelijks en heel veel raakt me nauwelijks. Ja, ik voel mee en huil af en toe echt als er iets ergs of ontroerend is gebeurd. Maar ja, wie ben ik om ‘de hele wereld’ te kunnen verbeteren en ontdoen van alle negativiteit? Ik wil vooral zelf (meer) positief in het leven staan. Ik weet dat ik daardoor misschien op mijn directe omgeving en op mijn lezers (jullie dus! 🙂 ) een beetje positiviteit kan ‘uitstralen’. Hoe meer mensen dit zouden doen, hoe meer kans er zal zijn dat ‘de wereld’ ooit eens verandert. Maar voorlopig ben ik daar in alle realiteit nog niet zo gerust op. 😉

Lees verder

Geplaatst in Column, Cultuurfilosofie, HZP, Opmerkelijk Nieuws, Persoonlijk | Getagged , , , , , , | 1 reactie

De Rest van de onverwachte ziekte

Deel 2 – Botsende expertises? Onwil?

Na mijn plotselinge ziekte… Euh… Kan ik het eigenlijk wel een ‘ziekte’ noemen als er nog niet echt een diagnose daarvan is gesteld? Wat had ik eigenlijk? Een prop in mijn keel? Hartfalen? Inwendige bloeding? Die ‘prop’ lijkt nog steeds de meest waarschijnlijke optie. Alle andere mogelijkheden zijn inmiddels al uitgesloten. Zelfs de artsen van nog lopende onderzoeken zien geen verband. Ze onderzoeken me omdat de longarts dit heeft verzocht. En die longarts… Eén aangewezen behandelaar en een team van tegenstrijdige zielen…
Wat ik dus wilde zeggen: Na mijn plotselinge… ‘inwendige ongeval’ (laten we dat er maar van maken) is er geen zicht op de toekomst. Kan het opnieuw gebeuren?

Afgelopen week ben ik fysiek weer zover opgeknapt dat ik mezelf wel weer ongeveer net zo voel als voor ik ziek werd. Ik fiets weer overal naartoe, kan goed een (korte) wandeling maken en als ik mijn saturatie meet is die eigenlijk altijd wel 95 of hoger. Wel heb ik nog steeds pijn aan mijn ribben. Een kneuzing kan heel lang duren. Ik voel dit vooral als ik achterover ga liggen, veranderen van slaaphouding en als ik hoest. En dat doe ik nog steeds. Want de astmatische bronchitis is immers chronisch. Maar niet zo veel als toen ik ziek werd natuurlijk. Het lijkt weer normaal. Hoewel… Als ik nu soms een hoestbui heb en er komt geen slijm, dan voel ik wel een beetje angst… Wat nu als het weer erger wordt? Ben ik nu meer vatbaar, na die uitbarsting van toen en de vele medicijnen die ik heb geslikt, waaronder antibiotica? Het hele gebeuren geeft me nog geen opgelucht gevoel. Ja, ik heb het overleefd… Joepie? Dat zou ik roepen als ik zeker weet dat het niet weer kan gebeuren.
Maar dan werkt het wantrouwen in de zorg (dat ervaar ik nu steeds persoonlijker!) niet mee.

Hoe communiceren ‘experts’?

In het Albert Schweitzer Ziekenhuis in Dordrecht werken op elke specifieke afdeling meerdere van dezelfde soort gespecialiseerde artsen. Net als in elk ander ziekenhuis. Logisch natuurlijk! Eén of zelfs een paar artsen kunnen een gemeenschap niet continu bedienen. Zorg moet 24 uur per dag en 7 dagen in de week beschikbaar zijn, voor noodgevallen. Dus is er een team.
In de tijd dat ik in het ziekenhuis lag heb ik ze misschien bijna allemaal gezien. Maar ook dit is vaag. Op de website van het ASZ proberen ze transparant te zijn en geven ze per discipline een ‘leuk’ overzicht van het team longartsen, maar dit zijn er slechts 4, waarvan ik er maar één heb gezien. Verder heb ik drie andere gezien, waarvan ik de namen uiteraard niet heb kunnen onthouden. Misschien werken daar wel zo’n 8 longartsen? Misschien niet altijd maar parttime of tijdelijk vanuit andere ziekenhuizen? ‘Ze’ vinden landelijke uitwisseling namelijk ook belangrijk in de zorg, om zo de diverse ervaringen en kennis breed te delen. Geweldig. Ondanks veelal dezelfde academische opleidingen, heeft elke arts toch vaak eigen inzichten en ervaringen met patiënten. Maar delen ze al die ervaringen wel goed? En is elke collega arts open genoeg om alternatieven te zien en te willen gebruiken? Communiceren ze wel optimaal? Of is de (vrijwel) dagelijkse teamvergadering een aaneenschakeling van ‘cases’ die liefst snel moeten passeren want tijdgebrek? Geen idee. Maar toen er een keer weer een andere longarts aan mijn bed stond, die dingen vroeg die de vorige ook al had gesteld, zei ik: “Daar hebben jullie toch in het team over vergaderd?” Hij keek me vragend aan en zei: “Vergaderd?” Ik wees hem op het teamoverleg. Toen gaf hij aan dat ze uiteraard in het overleg hierover hadden gesproken. Hij leek dat even te zijn vergeten… 😛

Lees verder

Geplaatst in Column, Gezondheid, Opmerkelijk Nieuws, Persoonlijk | Getagged , , , , , | 1 reactie

Consumentenservice – Waardeloze klantenservice Deel 5

Want waardeloze maar dure ‘verse’ maaltijden!

Tussen al het ziekenhuisgeweld door, wil ik (nee eigenlijk MOET ik) eerst weer eens een naar mijn mening sterk staaltje van ‘waardeloze klantenservice’ aankaarten. Zeer actueel, want net nadat ik thuis was gekomen uit het ziekenhuis en nog niet zo fit was om weer zelf vers eten in huis te halen (terwijl de koelkast na al die tijd nu bijna leeg was), heb ik problemen ervaren met de anders zo goede en stabiele service van de Plus supermarkt.
Laat ik voorop stellen dat dit niet het eerste probleem was. Ik heb eigenlijk de laatste maanden vaker problemen en op een vorige klacht hebben ze geheel nooit gereageerd. Op deze ook weer niet en nu was ik het zat en heb ik een klacht ingediend bij de centrale klantenservice. En dan dit artikel. Want ondanks alle begrip en een kortingscode voor een keer gratis bezorging, lijkt het niet dat ze hieraan iets kunnen (of willen?) veranderen.

Wat is er gebeurd?

Het belangrijkste van de bestelling waren de verse kant en klaar maaltijden. Met daarnaast de gebruikelijke extraatjes zoals bananen, een snack en dergelijke. Meestal wat er die week in de aanbieding is.

Het eerste probleem betrof twee bestelde quiches. Een daarvan was met spinazie en zalm en was op het moment van bezorging twee dagen over datum! Euh… Dat mag helemaal niet meer verkocht worden! Hoewel de quiches vreemd genoeg een ‘THT’ datum hebben (Tenminste Houdbaar Tot) en geen ‘gebruiken tot’, wat zou betekenen dat ze ook na die datum nog wel gegeten kunnen worden. Dat heb ik diezelfde avond dan ook maar gedaan (ik ben niet zo bang aangelegd) en ik heb er geen last van gekregen. Maar ik vind het slordig dat deze gewoon nog in de schappen lag en dat de bezorger/verzamelaar niet naar die data kijkt blijkbaar.

Het tweede probleem waren de andere bestelde verse maaltijden. Naast de bekende merken zoals ‘Daily Chef’ (die ze ook verkopen) heeft de Plus een eigen maaltijdlijn: “Uit de keuken van Plus”. Deze maaltijden zijn een langere periode in de aanbieding: 2 voor € 11. Terwijl ze normaal € 6,29 zijn. Dat vind ik voor mezelf wat te duur en er zijn ook andere alternatieven, zoals dus die Daily Chef, die in de aanbieding soms maar € 3 kosten. Er zit natuurlijk verschil in de kwaliteit, maar meestal vind ik die ook gewoon lekker en in totale voedingswaarde ontlopen ze elkaar niet veel.
Ik had nu de ‘Rijsttafel Chinese stijl’ besteld en een ‘Risotto met groene asperges’. Maar die rijsttafel kende ik al en vond ik toen best wel lekker! En veel groenten. Niet onbelangrijk.
Wat bleek bij bezorging? De beste man, die mijn boodschappen blijkbaar ook had verzameld (dat gebeurt vaker bij de Plus) had twee heel andere maaltijden geleverd van een heel andere lijn: “Hoogerbrug Dagvers Diner”.

Lees verder

Geplaatst in Consumentenzaken, Opmerkelijk Nieuws, Persoonlijk | Getagged , , | Een reactie plaatsen

De Rest van de onverwachte ziekte

Deel 1 – Ervaringen uit het ziekenhuis

In mijn laatste artikel heb ik (voor mijn doen) een kort verslag gemaakt van de acute stoornis, die tot mijn spoedopname in het ziekenhuis heeft geleid. En dat ik dus echt even op het randje van de dood heb gelegen… Hoewel ik daar zelf vrij snel redelijk laconiek over kon praten en schrijven, heeft dit wel degelijk de nodige impact gehad. Eigenlijk nog meer bij mijn kinderen! Ze waren dan ook boos dat ik wat ‘lacherig’ deed, de eerste dag van de opname, toen ze me bezochten. Zij waren letterlijk doodsbang geweest en mijn dochter heeft uren naast me gezeten, met de gedachte dat ik misschien nooit meer bij zou komen! Dat gevoel van ‘shock’ kon ik zelf niet voelen. Ik werd ‘gewoon’ wakker na een soort van diepe slaap. En voelde me helemaal niet slecht. Afgezien van de pijn in mijn ribben.
In de afgelopen dagen is alles ook bij mij wel wat in gaan dalen en ik besef dat ik iets bijzonders heb meegemaakt. Levensbedreigend. “Het was nog net niet mijn tijd.” “Door het oog van de naald.” Twee commentaren van vrienden op Facebook. Indrukwekkend.
Daarom heb ik besloten om over deze gebeurtenis toch iets meer te gaan schrijven. Om alles zoals gewoonlijk wat van me af te schrijven, maar ook om de belevenissen te delen, waar anderen zich misschien in herkennen. Want zoals ik al eerder schreef: het kan iedereen overkomen en het ziekenhuis lag/ligt vaak vol met dit soort situaties.
Ik schrijf dit ook omdat er vermoedelijk toch ook weer wat vooroordelen heersen… Want van een buurman, die het ‘circus’ van politie en ambulance had gezien, kreeg ik bij een korte ontmoeting afgelopen zaterdag gelijk de vraag: “Drank?” Ik heb blijkbaar een reputatie, die voor wat betreft de buurt al zo’n 15 jaar oud is. Maar de laatste jaren (zeker sinds 2018) beheers ik dit toch veel beter. En tijdens mijn ziekteverschijnselen voorafgaand, was ik al weer helemaal gestopt. Er was in dit geval totaal geen verband met (te veel) drank! Maar nu even de omgeving overtuigen. Want ja, als ik het zelf zeg, geloven ze me toch niet… Hoewel de mening van buren me voor geen millimeter boeit, want “kletsen doen ze toch”, wil ik hier graag alles op een rijtje zetten wat me dit keer is overkomen.

Voordat ik begin met mijn ervaringen in 8 dagen ziekenhuis, wil ik nog even zeggen dat tot heden dus nog geen echte oorzaak is gevonden. Ik moet de komende tijd zoals eerder geschreven nog diverse onderzoeken ondergaan.
Het enige wat ik nu wel weet is dat de politie mij op bed heeft gevonden. Met een ‘grauwe’ kleur. Toen zijn ze waarschijnlijk direct met reanimatie begonnen, tot het ambulancepersoneel me zuurstof toediende. Het ‘bloed’ op de grond was geen bloed, maar een vloeistof die tijdens die eerste hulp is gebruikt.

Derde keer ziekenhuis

Vanaf 2017 heb ik nu dan drie keer in het ziekenhuis gelegen. Maar de eerste twee keren waren gepland, vanwege operaties aan een aneurysma. Dit was voor mij de eerste onverwachte spoedopname. Dat geeft extra complicaties, zoals het zonder een tas met kleding en diverse nodige spulletjes daar zijn… Misschien hadden we de duur van de opname even onderschat omdat ik relatief zo snel al weer op de been was, maar zonder tandenborstel, scheerapparaat en oplader voor mijn telefoon (!) kon ik toch echt niet! Mijn dochter was vermoedelijk nog te veel onder indruk van alles wat die nacht gebeurd was, want in de tas met kleding zaten 3 joggingbroeken, een aantal boxershorts die ik nooit draag, een dik vest en een paar verkeerde sokken… Maar dus niet eens een tandenborstel. Ik vergaf het haar gezien de situatie en dacht dat dit later nog wel eens zou kunnen. Toen mijn zoon er later bij kwam, ging hij dit samen met haar doen. Ik was gered. 😉

Lees verder

Geplaatst in Column, Gezondheid, Persoonlijk | Getagged , , , | 1 reactie