Het leven vanuit het perspectief van een Restant.
Laverend tussen goed en kwaad, mooi en lelijk en alles wat het leven daar tussenin mogelijk maakt! De Rest!
Volg het Avontuur van die ene zandkorrel in de Wereld Wijde Woestijn!
Altijd op zoek naar een echte Fata Morgana! 🙂
Zoals je ziet onderaan dit artikel: ik heb de fles er weer bij gehaald!
Een speciale natuurlijk want voor een feest als dit mag het wel eens iets bijzonders zijn.
En omdat ik momenteel nog midden in de serie ‘Game of Thrones’ zit, is de speciale uitgave van mijn ‘huismerk’ Johnnie Walker wel heel toepasselijk: ‘White Walker’! 🙂
Dit zal een feest worden om nooit meer te vergeten.
Euh…
Wat vier ik ook al weer?
Nou goed dan, voor de slechte/minder regelmatige lezers zal ik het nog een keer uitleggen.
Precies 1 jaar geleden ben ik gestopt met het drinken van sterke drank.
Rechts in de ‘tagwolk’ zie je het woord ‘alcoholist’ redelijk uitvergroot staan?
Dat betekent dat ik er regelmatig over heb geschreven.
De laatste jaren was ik er heel open over dat ik feitelijk wel wat te veel alcohol dronk en me daarom gewoon een ‘alcoholist’ durfde te noemen.
Als je de ‘medische omschrijving’ daarvan leest dan moest ik wel in die categorie vallen dus dan moet het maar.
Hoewel dat naar mijn mening dan echt weer heel erg verschilt van persoon tot persoon hoe die ‘alcoholist’ er feitelijk aan toe is en hoe hij met zijn verslaving omgaat.
In de meeste omschrijvingen spelen de invloed op werk, familie en gehele omgeving mee en natuurlijk de gevolgen voor de gezondheid bij langdurig overmatig alcoholgebruik.
Bij velen speelt het al vele jaren voordat het uiteindelijk onhoudbaar wordt of… de persoon letterlijk omvalt.
Zo ver is het bij mij nooit gekomen.
Natuurlijk had het invloed op mijn omgeving.
De eerste periode (toen ik nog alleen in het weekend dronk omdat ik gewoon werkte) ging ik slechts af en toe over de grens. Dan waren er thuis weer eens spanningen en om die te ‘vergeten’ liet ik me dan wel eens gaan. Natuurlijk hadden mijn partner en kinderen daar best wel last van…
Niet dat ik dan agressief word of zo, maar ik word dan soms wel een beetje erg overdreven met alles…
Maar de grootste problemen ontstonden pas nadat ik moest stoppen met werken na mijn ontslag.
Dat ontslag had niets met mij persoonlijk te maken; een hele groep was na reorganisatie feitelijk ‘overbodig’ geworden.
Na 2013 was ik hele dagen thuis en ging ik al mijn teleurstellingen en frustraties verwerken met hulp van mijn ‘medicijn’: de drank.
Het was een bewuste keuze! Omdat ik slechte ervaringen had met antidepressiva, vond ik de werking van de alcohol binnen (mijn) bepaalde grenzen acceptabel.
Toen ontstonden dus die golven van weinig=>meer=>nog meer tot ik er op momenten ‘s morgens vroeg al behoefte aan had en ik er ziek van werd.
Dat dit niet goed was zag ik ook wel en ik probeerde daarom enkele keren in behandeling te gaan bij zowel Yulius (vanwege de depressies) en De Hoop (verslaving).
Maar ondanks vele op zich leuke gesprekken, werkte dat bij mij niet.
De overtuiging dat ik echt zelf wilde stoppen had ik niet.
Eigenlijk wist ik helemaal niet goed wat ik nog met mijn leven wilde…
Zeker na de operatie aan de aneurysma in mijn buik en de daarna ontstane nieuwe aandoeningen aan benen (etalagebenen) en knieën (artrose) kreeg ik steeds meer het gevoel dat mijn leven gewoon afgelopen was. Het voelde onmogelijk om er nog iets van te maken.
Dus bleef ik drinken.
Tot in 2018.
Natuurlijk was ik toch zelf al op een punt gekomen dat ik vond dat het genoeg was.
Het leven stopt niet zomaar (ook al wilde ik dat soms): het gaat door. Ik MOEST door.
Toen ik had gelezen van de trainingen bij Vivenz, juist gericht op mensen die van alles hadden meegemaakt en daarmee bleven worstelen, dacht ik hiermee een mogelijke oplossing te hebben gevonden.
Dat is het ook gebleken, hoewel ik zelf natuurlijk die eerste stap had gezet.
Tijdens die trainingen (ik heb er 4 gedaan) bleek vooral dat ik het meest opknapte van de nieuwe openheid over mijn (persoonlijke) problemen.
Ik was altijd al een redelijke ‘babbelaar’ (anders was ik nooit een d.j. geworden en had ik jarenlang werken voor een telefonische helpdesk niet volgehouden) maar echt praten vanuit mijn ‘hart’… had ik vroeger meestal vermeden. Het was deze kentering die mij heel andere gevoelens en gedachten heeft gegeven en uiteindelijk de overtuiging en wens om voortaan mijn ‘echte’ zelf te zijn en te blijven.
Behoefte om mijn (soms negatieve) gedachten te verdoven en weg te drinken had ik niet meer.
Daarom ben ik op 19 september 2018 gestopt met het drinken van sterke drank.
Vandaag – precies 1 jaar later – durf ik voor het eerst te zeggen dat ik geen last meer heb van mijn verslaving. De behoefte is er niet meer. Eigenlijk heb ik het hele jaar geen moment getwijfeld!
Hoewel ik voor mezelf dus dat ‘tussenjaar’ had ingepland om te testen of ik het vol zou kunnen houden.
Een jaar waarin ik vrijwel niets meer heb ondernomen.
De trainingen bij Vivenz waren eind 2018 afgelopen.
Ik dacht dat er door de ‘leegte en leemte’ (al eerder over geschreven) wel momenten van zwakte zouden komen. Momenten van verleidingen om toch weer zo’n fles in huis te halen.
Maar die kwamen niet. Echt niet!
En zoals ik ook al had geschreven: ik drink dan wel eind van de middag tot in de avond mijn biertje en dat smaakt me prima. Ik weet ook zeker dat een glas whisky me prima zou smaken als ik dat weer zou proberen. Maar ik heb het niet gedaan.
Ik ga dat ook niet doen!
Misschien ook wel omdat het gewoon vreselijk duur is, zeker voor iemand die moet leven van een minimum uitkering… Maar zelfs die ene (goedkope) fles per maand? Waarom?
Ik heb dat helemaal niet meer nodig gehad.
Tegenwoordig kan ik prima overweg met mijn gevoelens en gedachten.
En die kunnen best af en toe nog steeds wel eens negatief zijn hoor!
Ik ga er nu echter heel anders mee om en ga niet opnieuw ‘zwelgen in weemoed’…
Daar heb ik ook geen expliciete afleidingen voor nodig, zoals werk, klusjes, gedwongen bezigheden, wandelingen, ontmoetingen. Ik kan daar gewoon helemaal zelf prima mee omgaan en de goede gevoelens en gedachten komen dan als vanzelf weer naar boven.
Hierin ben ik dus wel echt helemaal veranderd.
En daar ben ik blij mee. En ook best wel een beetje trots op. 🙂
Daarom dus feest! 1 jaar! John Walks On! Maar ook zonder ene ‘Johnnie Walker’…
Daarom staat die fles hieronder natuurlijk alleen symbool voor ‘mijn feestje’.
Ik heb ‘m niet echt en ga het ook niet kopen.
Hallo zeg! Voor dat geld kan ik een week boodschappen doen.
Gewoon een mentaal feestje.
En daarmee ook het einde van mijn ‘tussenjaar’.
Want het wordt hoog tijd dat ik toch weer eens iets ga doen.
Wat?
Nou ja… Van ‘HZP’ heb je al gelezen… Dat loopt al.
En verder?
Toen ik gisteren mijn artikel over de ‘Troonrede, loonrede of drogrede’ publiceerde, voelde ik al een vervolg aankomen.
Ik had dit artikel al een dag eerder geschreven en uiteraard kwamen de reacties op dit vaderlandse schouwspel pas echt los op de dag zelf.
Hoewel het niet daarop gericht was, betekende de column van Özcan Akyol de druppel die mijn emmer weer eens liet overlopen.
In die column ging het voornamelijk om (het gevaar van) ‘identiteitspolitiek’, waarbij partijen zich met hun ‘mooie woorden en beloften’ expliciet richten op bepaalde bevolkingsgroepen om die voor hen te winnen en dus uiteindelijk meer stemmen te krijgen.
Voornamelijk symboolpolitiek dus, omdat ze uiteindelijk toch hun eigen pad weer gaan bewandelen in hun verkregen rol in het parlement.
In zijn column benoemde ‘Eus’ enkele partijen die een nodige breed gedragen coalitie per definitie in de weg zouden staan door hun zelf gekozen identiteitspolitiek. Zoals ‘Denk’ die expliciet voor de allochtonen zou spreken en de ‘Partij voor de Dieren’ hun eigen doelgroep heeft.
Zijn omschrijving van de ‘SP’ verbijsterde me: “… voor mensen die boos zijn (SP)…”!
Ofwel: leden van de SP en (al) hun kiezers zijn simpelweg boos op alles dus stemmen ze daar op. Grote Vloek!
Is Eus vergeten de Nederlandse historie van even na de 2e Wereldoorlog te lezen?
Waarin het de ‘socialisten’ waren die met diverse acties de broodnodige arbeidersrechten hebben verworven waardoor de (brede) ‘verzorgingsstaat’ een feit werd?
Zonder enige vorm van ‘boosheid’ was er in die tijd niet veel veranderd…
Dit alles heeft mij wel aan het denken gezet.
En dat is niet voor het eerst:
in 2006 schreef ik al een aardig stukje over ‘Het einde van de verzorgingsstaat’, waarin ik toen schreef er “in een volgend artikel meer” over te schrijven.
Maar politiek blijft een moeilijk onderwerp voor mij en het is er toen niet meer van gekomen.
Daarom nu dan eindelijk een (soort van) vervolg.
Socialisme versus kapitalisme
In mijn artikel over de ‘troonrede’ benoem ik al de grote verschillen die er in de hedendaagse maatschappij (opnieuw) bestaan tussen ‘het volk’ en de ‘elite’.
Maar ook dat een groot deel van die maatschappij dit helemaal niet ziet!
Als ‘socialisten’ beginnen te ‘zeuren’ over ‘gelijke rechten’, ‘hogere lonen’, ‘goede zorg voor iedereen’ en ‘betere arbeidsvoorwaarden’ dan neemt de ‘massa’ dit nauwelijks nog serieus.
De meerderheid gaat er namelijk vanuit dat ‘alles’ nu toch al jaren goed is geregeld?
Alle mensen hebben goede – in de wet en CAO’s geregelde – arbeidsvoorwaarden en goede lonen?
Alle mensen hebben een mooi huis, goede auto en een ‘smartphone’ dus wat valt er nu nog ‘socialistisch’ te zeuren?
Het begint er zelfs op te lijken dat dezelfde antipathie die men vroeger had tegen het ‘communisme’ zich nu ontwikkelt tegen het ‘socialisme’!
Wat is er toch aan de hand? En is die antipathie – die groeiende kritiek – terecht?
In een tijd waarin de VVD nu al jaren de grootste partij van Nederland is zou je het wel denken.
Toch durf ik dan oprecht te beweren dat die meerderheid van het Nederlandse volk een grote fout maakt.
Eerst even terug naar dat artikel uit 2006, waarin ik besloot met de bewering dat “de verzorgingsstaat al lang niet meer bestaat” en dat “het tijd is voor een heel andere maatschappij MITS het kapitalisme overboord wordt gegooid”.
Ik durfde daar toen al aan te verbinden dat de crisis waarin we ons toen bevonden geen 10 jaar meer mocht duren omdat de ontstane situatie dan mogelijk niet meer veranderd zou kunnen worden.
Oeps… We zijn inmiddels dus al 13 jaar verder! En? Is er iets veranderd?
Ik dacht het niet… Dus? Zitten we in een nog diepere crisis?
Nee dat niet… Maar gezien de groeiende identiteitspolitiek en daaruit vloeiende polarisatie kunnen we daar heel rap in terecht komen als we zo door blijven sudderen…
Want dat is wat ons momenteel overkomt: we sudderen in ons eigen gecreëerde (kapitale) vet en de meesten voelen niet dat dit uitdroogt. Tot het uiteindelijk geheel opdroogt, verhardt en we tenslotte volledig afhankelijk zijn van de elitaire machthebber.
De verzorgingsstaat is dan volledig verworden tot een ‘ouderwets’ feodaal systeem.
Een systeem zonder gelijkheid en vrijheid waarin we wel de illusie hebben dat we in welvaart leven.
En alles is de schuld van het kapitalisme en een falend (vernieuwd) socialisme.
Trouwe lezers weten dat ik me altijd sterk verbonden heb gevoeld met de ‘linkerkant’ van het politieke spectrum. Ik heb altijd eerlijk gezegd dat ik de laatste jaren meestal ‘socialistisch’ heb gestemd en bij gebrek aan socialisme bij de PvdA dan maar koos voor de SP.
Maar dat was voordat juffer Lilian Marijnissen lijsttrekker werd.
Tijdens Emile Roemer begon ik al te twijfelen… Maar nu weet ik het zeker: de huidige partijpolitiek van de SP vertrouw ik geen stem meer toe.
Uit ‘protest’ heb ik al twee keer op 50PLUS gestemd…
Niet vanwege de lijsttrekker (ugh!) maar gewoon… omdat ik nu eenmaal zelf al even een 50-plusser ben en dat dit de enige waarheid is waarmee ik me kan verenigen.
Maar eigenlijk heb ik momenteel weer helemaal geen vertrouwen meer in de politiek!
De hedendaagse identiteitspolitiek waar elke partij zich – zoals Eus terecht schreef – inderdaad aan schuldig maakt, zal niet leiden tot een goede stabiele samenleving.
Naar mijn mening is het tijd voor een nieuwe samenwerking van diverse partijen.
Alleen een hecht verbond van meerdere disciplines die de huidige samenleving kan overzien en het belang van de gehele mensheid behartigt kan de dreigende ondergang door de polarisatie voorkomen. Die dreiging heerst nu al en wordt alleen maar versterkt door het groeiende aantal belangengroepjes die elkaar bevechten.
Het socialisme op zich kan dit niet veranderen.
Voor het communisme (waar ik vroeger fervent voorstander van was) is het helaas te laat.
Maar een vergelijkbare (sterke) basis van een ‘algemene volkspartij’ die de belangen (h)erkent van elke (kleine) individuele schakel in de maatschappelijke ketting, kan voor de noodzakelijke veranderingen zorgen.
De huidige versnippering die voor onwerkbare (verplichte) coalities zorgt, werkt niet meer.
Een systeem waarin 1 partij een dictatuur kan vormen is gevaarlijk…
Daarom gelooft niemand meer in een ‘communistisch’ systeem.
Want hoewel “alle dieren zogenaamd gelijk zijn, blijken dan sommige dieren meer gelijk dan de anderen” (George Orwell)
Toch is de wereld tegenwoordig zo ‘klein’ geworden dat een leefbare maatschappij in de toekomst niet meer kan worden gegarandeerd door een lappendeken van feodale staatjes.
Elke ketting is zo sterk als zijn zwakste schakel…
Ik geloof daarom wel in een (toekomstige) ‘dictatuur van het proletariaat’.
Ofwel een degelijke algehele samenwerking van algemene ‘machtsblokken’ van ‘volkspartijen’ die samen de hele wereld (politiek) besturen.
Maar dan wel zonder economische belangen!
De macht van het geld moet losgelaten worden.
Ik wil in dit artikel nu even niet te diep gaan filosoferen maar eigenlijk zou dat wel moeten om mijn gedachten beter uit te leggen.
Ik zou nu namelijk willen uitleggen waarom (het bezit van) kapitaal (=geld) dodelijk is voor de toekomst van de wereld.
Omdat rijkdom door vrijwel iedereen wordt omarmd.
Zolang financieel gewin nog leidend is in de meeste samenlevingen, zolang zal er ongelijkheid zijn en dus strijd blijven om de macht.
In het SF-concept ‘Star Trek’ bestaat er in de wereld van de toekomst geen geld meer.
Er bestaan echter ook geen (politieke) partijen meer met socialistische of zelfs communistische ideologieën. Die zijn overbodig geworden.
Iedereen in die wereld is gelijk. Iedereen kan worden wat zijn (aangeboren en verder aangeleerde) talenten hem bieden. De hiërarchie wordt bepaald door die doorontwikkelde talenten.
Niet door rijkdommen en overgewaardeerde overbodige diploma’s.
In de toekomstige maatschappij staat het belang van alle leven voorop.
Zeker met het oog op de groeiende mondiale belangen van klimaatbeheersing, ge- en verbruik van fossiele (brand-) stoffen en een logische en eerlijke verdeling van diverse volkeren op aarde (migratieproblematiek), is het echt tijd voor een sterkere algemene politiek.
Minder minder minder ruimte dus voor identiteitspolitiek!
Meer meer meer voor het algemene belang.
‘Echt samen werken en leven’ – Kan dat eigenlijk wel?
Moeilijke vraag…
Zoals mensen momenteel verdeeld zijn door zo verschrikkelijk veel individuele gevoelens, meningen en ingenomen (verharde) standpunten lijkt dit onmogelijk.
Je ziet duidelijk dat ook de gevestigde ‘orde’ er geen raad meer mee weet.
Niet alleen in politiek Den Haag maar ook in de media wordt dagelijks geworsteld met de verdeeldheid die op hen afkomt; zowel binnen de eigen gelederen als vanuit de maatschappij (de sociale media).
Ik vrees dat dit nog erger zal worden.
Misschien moet er inderdaad echt een strijd worden gestreden…
Al dan niet fysiek…
Een strijd waarin slachtoffers zullen vallen. Ook onschuldige.
Maar misschien dat dan het besef pas zal doordringen.
Het besef dat we uiteindelijk echt samen zullen moeten werken om op deze planeet samen te kunnen blijven leven.
Want ‘Star Trek’ is nog geen realiteit!
We kunnen nog niet ‘vluchten’ naar onze eigen planeetjes…
Samen leven en eerlijk delen
Stoppen dus met al die prietpraat! Het leidt nergens toe en schept zeker geen vertrouwen.
Word wakker! De tijd dat mensen ‘gezapig’ op hun favoriete partijideologie stemden gaat voorbij.
Sloop de heilige huisjes van de eigen ‘parochie’ en stop met het preken van drogredenen.
Om weer even actueel te worden: momenteel lijkt er binnen het ‘oude’ socialistische ‘bolwerk’ de PvdA een kentering plaats te vinden. Ik lees af en toe matig positief klinkende geluiden alsof ze weer verbinding zoeken met het echte ‘volk’. Dat is mooi! Maar ik hoop wel dat ze niet opnieuw met een rode roos gaan proberen campagne te voeren… De doornen zijn te pijnlijk. “Samen vooruit!” riep Lodewijk Asscher een keer… Prima! Dat klopt! Maar dan wel verder kijken dan je eigen partij breed is. Anders wordt het weer niets.
Samenleving = samen leven.
“Eerlijk zullen we alles samen delen.”
Het einde van het egoïstische individualisme is nabij.
“Je kunt je niet bezighouden met wat andere mensen van je denken.
Ze schatten je toch altijd te laag in. Of juist te hoog.
Er zijn maar een paar mensen die snappen wie je bent,
en die de moeite nemen om de gelaagdheid daarin te zien.”
– Angela Groothuizen
Het is weer zo ver hoor! De grootste jaarlijkse leugentraditie van Nederland.
De 3e dinsdag van september: ‘Prinsjesdag’.
Mijn omschrijving ‘leugentraditie’ zegt vermoedelijk al genoeg?
Wie me al wat langer volgt kent mijn haat-liefdeverhouding met de politiek…
Ik haat namelijk het politieke (machts-) spel wat wordt gespeeld met het volk maar omdat dit ‘spel’ toch ook wel mijn leven bepaalt, kan ik er niet omheen.
Ook al zou ik besluiten niet meer te stemmen en me nooit meer te verdiepen in partijen en hun standpunten, dan ervaar ik toch dagelijks de gevolgen van de partijpolitiek.
Wie de dagelijkse invloed van de politiek negeert, voert in feite ‘struisvogelpolitiek’…
Daarom volg ik wel degelijk – zij het met de nodige tegenzin – de politieke ontwikkelingen.
Ik geef toe: niet al te diepgaand hoor! Gewoon zover het mij boeit, direct raakt en simpelweg het dagelijkse nieuws beheerst.
En in deze periode van het jaar is dit dus… die verrekte ‘troonrede’ op Prinsjesdag.
Wat me hierin dan zo tegenstaat?
Nou… eigenlijk alles.
Allereerst ben ik niet zo’n ‘traditionele’ Nederlander.
Vroeger (als kind) vond ik het volgens mij best allemaal wel mooi en vooral ‘spannend’ om te zien op TV; Koninginnedag op Soestdijk (die herinner ik me nog) en dan die Gouden Koets op Prinsjesdag. Maar ja… Als kind begrijp je natuurlijk nog niet zo veel van de wereld…
Inmiddels heb ik vooral afstand genomen van juist dit soort tradities.
Waarin vooral de verschillen tussen ‘het volk’ en de ‘elitaire machthebber’ zo sterk worden benadrukt.
Dan kan je dat natuurlijk simpelweg als een ‘stukje geschiedenis’ zien.
Een geschiedenis waarin vorsten vanuit hun paleizen hun volk beschermden tegen boze andere volkeren en die met hun wijsheid het land krachtig en rechtvaardig bestuurden.
Leuk…
Maar daarom heeft het Amsterdam Museum recent dus besloten om de term ‘Gouden Eeuw’ niet meer te gebruiken. Omdat het niet alles goud was wat er blonk en er veel mensen aan de andere kant van die ‘gouden medaille’ moesten lijden in een gitzwarte periode vol uitbuiting en slavernij…
Overigens: ik ben tegen die maatregel van dat museum!
Alle geschiedenisboeken beschrijven die periode onder de noemer ‘Gouden Eeuw’ en als je alles waar een ‘zwarte kant’ aan zit zou moeten gaan schrappen, dan kunnen we vrijwel de hele geschiedenis wel schrappen en herschrijven… 😛
Gewoon laten staan maar wel alles plaatsen in de juiste CONTEXT!
Nieuwe inzichten? Context aanpassen en gewoon eerlijk zijn in wat er is gebeurd.
En Nederland is wel degelijk ‘rijk en welvarend’ geworden in die periode en daar hebben we nu nog steeds heel veel aan te danken.
Geschiedenis dus. Prima! Zeer belangrijk vak op school en dat moet het ook blijven.
Dat geschiedenis (en politicologie) in de loop het voortgezet onderwijs nog slechts een keuze is binnen vakkenpakketten of tegenwoordig profielen is eigenlijk heel slecht!
Het zou voor iedereen verplicht moeten zijn om op een minimaal niveau alles te weten over de geschiedenis van het leven op aarde voor ons. Dit om te kunnen begrijpen wat er nu gebeurt…
Die Gouden Koets (en ook de huidige ‘Glazen’ variant) is dus een brok geschiedenis.
Prima om bij gelegenheid even te ‘showen’ hoe de pracht en praal van onze oude monarchie hebben geleid tot een deel van de hedendaagse maatschappij.
Maar niet in verband met een hedendaags belangrijk politiek moment: de presentatie van het regeringsbeleid voor het komende jaar, in combinatie met het financiële beleid: de ‘miljoenennota’.
Deze wijze van presentatie is achterhaald en ronduit leugenachtig.
Juist in een tijd waarin we proberen te werken naar een wereld zonder armoede, (oorlogs-) geweld en ongelijkheid staat deze traditie loodrecht op de gepropageerde normen en waarden.
Het toont juist aan hoe groot de verschillen zijn tussen het volk en de elite.
Verschillen die door deze traditie in stand te houden nu juist leiden tot groeiende polarisatie.
Koningin voor iedereen: Minima en Máxima
De meeste ‘goedgelovigen’ zullen dit natuurlijk als onzin bestempelen.
Het blijft toch maar een traditie?
Tja…
Laten we het dan maar niet hebben over andere tradities die wel moeten veranderen omdat daarbij mensen onbedoeld herinnerd worden aan dat beruchte slavernijverleden… (Zwarte Piet)
Daar is wel een meerderheid het over eens.
Omdat het ‘maar’ een kinderfeest is, wat net zo goed op een andere manier gevierd kan worden.
Niet zo belangrijk.
Laat ik nu wel een tegenstander zijn van het verdwijnen van Zwarte Piet!
Deze traditie wordt namelijk volledig fout uitgelegd omdat de ‘knecht’ van Sinterklaas nooit een slaaf was. In de oorsprong van St. Nicolaas behoorde hij juist tot een voorheen kansarme bevolkingsgroep die door de geestelijke die model stond voor de hedendaagse Sinterklaas juist werd gered van de armoede en zich kon inzetten voor (arme) kinderen.
De traditie van de Gouden Koets is er wel degelijk een van een potsierlijke show van de rijke en machtige elite voor het arme gepeupel in de regentenstad Den Haag.
Dan lees je de laatste jaren steeds hetzelfde nieuws: “Het gaat goed met Nederland!”
En “We gaan het allemaal merken!”
Nou ja… dit heeft uiteraard overal tot de nodige discussies geleid omdat de meeste mensen er juist helemaal niks van merken…
Maar dit jaar – zo staat in de (uitgelekte) informatie over de miljoenennota – toch echt!
Ik heb het overzicht al gezien.
Vooral de middeninkomens (modaal) gaan er volgend jaar het meest op vooruit.
Hoe minder er verdiend wordt in loondienst… Hoe minder mensen erop vooruit gaan.
Wie niet werkt – gepensioneerden en uitkeringsgerechtigden – gaat er nauwelijks of geheel niet op vooruit.
Terwijl we weten dat het leven opnieuw weer veel duurder wordt!
Alle vaste lasten worden duurder: huren, gezondheidszorg (premies en kosten!), energie en de dagelijkse boodschappen want we worden steeds meer verplicht om gezondere en duurzame producten te kopen.
“Sorry volk, het staat er echt… ‘GOED’…”
De Socialistische (elite) Partij stelt in alle domheid voor om in plaats van een ‘troonrede’ te streven naar een ‘loonrede’. Omdat het nu echt gaat om hogere lonen voor iedereen.
Deze zogenaamd ‘socialistische’ partij vergeet hierbij dus ook volledig de minima!
Daarom blijf ik erbij:
Ook dit jaar – en misschien dit jaar wel het meest opvallend en daarom bizar – is heel Prinsjesdag een leugenachtig vertoon van elitaire machtsmisbruik.
Ik kan er maar één alternatief geschikt woord voor bedenken:
De ‘drogrede’!
Gepresenteerd door de onverminderd succesvolle firma ‘List en Bedrog’ die onze kapitalistische ‘welvaartsstaat’ weer een jaar in zijn greep heeft.
Bedroevend. Vooral omdat de meeste mensen van ‘het volk’ dit niet zien en begrijpen.
Laden ...