Denk positief in een tijd doordrenkt van negativiteit!
Vaste lezers van De Rest weten waarschijnlijk wel dat ik vooral de laatste jaren actief volger ben van alle bekende media. Van het nieuws op NU- of NIEUWS.nl tot de vele sociale (en asociale) media X, BlueSky, Facebook, Instagram en Telegram… En alles waar mijn meest gebruikte zoekmachine (DuckDuckGo) me soms leidt. Ik heb er al jaren tijd voor en ik ben niet nieuwsgierig, maar ik weet gewoon graag alles. Hahaha! 😉 Eigenlijk heb ik dit altijd wel gehad, want ook vroeger zat ik meestal wel trouw om 20.00 uur het journaal te kijken op tv. Maar voor de rest had ik het natuurlijk veel te druk met werk, diverse hobby’s en uiteindelijk mijn relatie en gezin. Pas toen ik er (weer) helemaal alleen voor stond, ik geen werk meer had en mijn hobby’s waren gereduceerd tot het minimum, heeft dit een vlucht genomen. Het is feitelijk mijn link met de (buiten-) wereld. Zonder die link zou ik niet meer weten wat ik moet doen, de hele dag… Dat klinkt wat dramatisch, maar omdat ik nooit zo’n ‘uitgaander’ was maar altijd meer een ‘huismus’, houdt dit me in ieder geval op de hoogte van wat er ‘draait’ in de wereld en geeft het me inspiratie voor mijn diverse artikelen.
Dat er via al die media (die de laatste decennia natuurlijk megalomaan zijn gegroeid en bijna ‘ontploft’) ook heel veel negatieve informatie binnenkomt, is logisch. Ik kan (en wil) niet alles filteren op ‘goed-nieuws-waarden’. Van geweld, oorlog, haat, racisme, complotten, (hernieuwd?) nazisme en fascisme tot ‘wokisme’… alles komt binnen. Dit is juist voor veel mensen (niet alleen ouderen!) de reden dat ze niets meer (willen) volgen. Ze hebben geen tv meer in huis, zitten niet op de sociale media en volgen geen nieuwssites. Er zijn echt mensen die niets zouden weten van een ‘Trump’ als ze niet deel zouden nemen aan de samenleving door scholing, werk of andere activiteiten, waardoor ze mensen ontmoeten die overal over praten. En als ze dan allerlei dingen horen, proberen ze die alsnog te negeren. Ze leven in het ‘nu’ van hun eigen bubbel. Dat kan zeker veilig aanvoelen! Maar is het realistisch? Wat als de ‘bubbel’ een keer ‘lek’ raakt en je door nieuw werk of een nieuwe relatie allemaal voorheen verdrongen informatie binnenkrijgt? Kan je de shock dan aan?
Persoonlijk wil ik gewoon ‘alles’ weten, omdat ik het voor mezelf belangrijk vind om te weten wat er allemaal in de wereld gebeurt. Want die wereld is sinds ik opgroeide als kind een stuk kleiner geworden. Wist ik vroeger nauwelijks wat er in mijn straat, in mijn woonplaats Dordrecht of zelfs in Nederland allemaal gebeurde; nu kan ik binnen 5 minuten zien wat er in de hele wereld gebeurt. Uitgelegd op tientallen manieren: van ‘links’, ‘rechts’, ‘midden’, ‘religieus’ tot ‘woke’… Hoe kan ik weten wat de waarheid is? Dat boeit me allang niet meer zo. Omdat ik al heel lang ook weet dat het onbelangrijk is. Zolang ik niet word gedwongen om een bepaalde ‘manier’ te geloven, interpreteer ik alles in mijn eigen belevingswereld; mijn eigen overtuigingen. En die zijn eigenlijk niet zo heel veel veranderd sinds ik kind was. Toen begreep ik mezelf alleen nooit zo goed en dacht ik dat ik misschien ‘fout’ dacht, ziek was (ja echt waar!) en ‘anders’ moest gaan leren denken. En leven. Want soms proberen de doctrines van de vele ‘manieren’ je echt te overtuigen dat hun manier de enige juiste is. Heel veel jaren ben ik dus ‘op zoek’ geweest, tussen alle dagelijkse dingen door, naar de ‘waarheid’, te beginnen die van mezelf. Wie was ik? Waarom was ik zo? Waarom had ik zoveel moeite om te ‘veranderen’?
Al die media- en nieuwskanalen hebben me de antwoorden nooit gegeven. Uiteindelijk heb ik mezelf wel leren accepteren en heb ik geleerd hoe ik met die dagelijkse stortvloed van negativiteit (en af en toe positiviteit 😉 ) in de media om moest gaan. Ik filter vrijwel dagelijks en heel veel raakt me nauwelijks. Ja, ik voel mee en huil af en toe echt als er iets ergs of ontroerend is gebeurd. Maar ja, wie ben ik om ‘de hele wereld’ te kunnen verbeteren en ontdoen van alle negativiteit? Ik wil vooral zelf (meer) positief in het leven staan. Ik weet dat ik daardoor misschien op mijn directe omgeving en op mijn lezers (jullie dus! 🙂 ) een beetje positiviteit kan ‘uitstralen’. Hoe meer mensen dit zouden doen, hoe meer kans er zal zijn dat ‘de wereld’ ooit eens verandert. Maar voorlopig ben ik daar in alle realiteit nog niet zo gerust op. 😉
Positiviteit dus.
Hoewel ik het best al een groot deel van mijn leven goed kon vertellen (zowel schriftelijk als mondeling) was het denken en uitvoeren van positiviteit altijd wel een dingetje. In mijn veel te sterk aanwezige gedachten heerste (en heerst) vaak ook ‘negatief denken’. Mijn glazen zijn vaak half leeg. Vroeger werd ik wel vaker een ‘doemdenker’ genoemd. Met teveel aandacht voor het negatieve. Dit kwam uiteraard omdat dit er ook altijd wel is! Iets van ‘yin/yang’ en zo. Zonder zwart, geen wit. Het gaat om de balans. Maar die balans kon ik nooit goed in evenwicht houden, waardoor mijn uitstraling helaas al te vaak negatief was. Dat voelen mensen vaak aan. Ook onbewust, zonder dat ik ook maar een woord zeg.
Ik geloof dat mijn ‘ouder worden met diverse gebreken’ me wel anders heeft gemaakt. Ik besef nu zelf ook veel beter dat het ‘goede’ in de meest simpele dingen kan zitten. Dan mag je al blij zijn om dit allemaal zo ‘mooi’ te kunnen schrijven en er in vrijheid over te praten. Dat kan niet overal in de wereld…
Zeker sinds mijn trainingen/cursussen bij Vivenz in 2018 ben ik iets anders gaan denken. En ben ik daardoor meer tevreden geworden, vooral met mezelf. Dat voelt al een stuk beter, maar de drang om als ‘zandkorrel in die wereld wijde woestijn’ te blijven roepen dat “het allemaal anders en beter moet”, bleef toch altijd aanwezig. Van de ‘Overdenkingen’ in de 80er jaren tot mijn doordravende artikelen op deze website: ‘De Wereld’ moet weten hoe ‘slecht’ er wordt gecommuniceerd en mensen steeds meer aan hun lot worden overgelaten. Met steeds minder goede faciliteiten die steeds duurder en dus onbetaalbaar worden. Ik zag en zie ‘het leven’ achteruit gaan, terwijl ‘de instanties’ blijven beweren dat we het steeds beter hebben, gezonder ouder worden en (dus?) gelukkiger kunnen zijn dan we soms ventileren in die (sociale) media. “Bullshit!” zeg ik altijd. Ik voel mezelf toch? Nou…… en dan was ik enkele weken geleden dus al bijna echt dood…
Ik zal je eerlijk zeggen: de laatste weken heb ik hier best veel over nagedacht. Ik heb het zoals gewoonlijk weer goed van me afgeschreven in de twee delen ‘De Rest van de Gezondheid’, maar de werkelijkheid is daarna steeds beter bij me ingedaald.
En hoewel ik eigenlijk een artikel was begonnen om weer eens ongezouten over een paar staaltjes van slechte communicatie te schrijven… Ik ben daarmee gestopt. Een paar dagen later vond ik het al niet meer nodig. Of in ieder geval niet erg of belangrijk genoeg om me daarover zo druk te maken.
Ja, er gebeurt nog van alles in de wereld en de negativiteit zie ik steeds dichter rondom mij heen toenemen, tot direct bij mijn eigen buren. Maar moet ik mij daardoor gek laten maken? Mijn pas gecontroleerde gezonde hart zwaar belasten met al mijn negatieve gedachten, die de bloeddruk laten stijgen en elke dag een risico kunnen zijn om echt een keer het loodje te leggen? Is dat het waard? Help ik mezelf en jullie met al die negativiteit? Ja het lucht (eventjes) op en daarna ben ik het gelukkig grotendeels vergeten. Maar het lost niets concreet op. De wereld (ook mijn kleine persoonlijke wereld) is meer geholpen met positiviteit. 🙂
Toen zag ik een paar weken geleden opeens de Facebook-pagina van een of andere ‘Bindu’. Mooie plaatjes als illustraties van mooie teksten! Dat zie ik wel vaker op Facebook, daarom blijf ik het daar toch trouw, ondanks het waardeloze systeem wat Meta ervan heeft gemaakt. Maar ik lees daar echt veel leuke, nostalgische, verrassende en dus echt ook positieve teksten en afbeeldingen. Vaak sla ik die op en regelmatig plaats ik er wat van bij mijn artikelen of als ‘Mo(nu)menteel Plaatje’. 🙂
Nu zag ik dus de pagina van een mevrouw, die blijkt sinds 2021 met een soort van therapieën te zijn begonnen en met tips en mooie teksten, nadat ze zelf ook jarenlang ‘op zoek’ was.
Bindu – Een ‘druppel’ in de gloeiende Wereld Wijde Woestijn?

”
Je voelt het. Er is iets aan het veranderen.
Je past niet meer in de oude wereld.
Dingen die ooit normaal leken,
voelen nu verstikkend.
Je lichaam protesteert.
Je hoofd is vol.
Je energie schiet alle kanten op.
Soms ben je doodmoe, soms juist vol vuur.
Alsof er iets in jou wakker wordt.
HET GAAT SNEL
De tijd voelt anders. Sneller.
Alsof je dagen vervagen,
alsof je loskomt van de klok.
Je gedachten zijn niet meer zoals vroeger.
Je voelt dingen aan voordat ze gebeuren.
Mensen trekken je aan of stoten je af.
Oude relaties vallen weg.
Je ziet de waarheid achter de façade.
Alles wat nep is, valt door de mand.
JE ZWEEFT
Misschien merk je
dat je lichaam lichter voelt.
Alsof je zweeft.
Alsof je door de dagen glijdt
in plaats van te worstelen.
Je hebt minder behoefte
aan zware voeding,
aan toxische gewoontes,
aan alles wat je laag hield.
Je hoort geluiden, voelt energieën,
ziet kleuren helderder.
De wereld om je heen lijkt te verschuiven.
Alsof je in twee realiteiten tegelijk leeft.
ONTWAKEN
Je bent niet gek. Je bent aan het ontwaken.
De 5e dimensie is geen droom.
Het is een realiteit die zich voor je opent.
Jij kiest of je erdoorheen stapt.
Je kunt blijven vasthouden
aan de oude wereld.
De illusie van controle,
zekerheid en veiligheid.
Maar diep van binnen weet je
dat het nooit echt was.
Alles wat je dacht nodig te hebben,
is slechts een schaduw van wat mogelijk is.
Of je laat los.
Je vertrouwt.
Je stapt in het onbekende.
In het licht.
In jouw ware kracht.
De poort staat open.
Durf je erdoor te gaan?
”
Hierboven zo’n plaatje en bijbehorende tekst van Bindu.
Het punt (of de druppel 😉 ) is dat er ook zoveel van die ‘persoonlijke’ initiatieven bestaan. In Dordrecht ken ik een vrouw uit de tijd dat ik de trainingen volgde bij Vivenz, die daar een van mijn behandelaars was, en na wijzigingen in de organisatie voor zichzelf is begonnen. Niet alleen uit ideële overtuigingen, maar natuurlijk ook om te overleven. Je moet werken om te kunnen (mogen?) leven. Dan kiest zij natuurlijk voor de expertise waar ze goed in is: mensen helpen met hun mentale strubbelingen. Maar dat kost een aardig zakcentje, als je regelmatig van haar diensten gebruik maakt.
Zo is dat ook met Madeleine van Mourik. Ze zal ongetwijfeld nog andere werkzaamheden hebben gedaan, voordat ze zo rond haar 40ste realiseerde dat ze meer wilde doen met haar eigen ervaringen. Die bestonden (en bestaan, want zoiets stopt nooit!) uit het zoeken naar zichzelf! Wie ze werkelijk was! En om met die ervaringen, opgebouwd uit vele strubbelingen, zoektochten, lachen en veel tranen en de opgebouwde wetenschap dat zovelen net als zij hun ‘eigen pad’ maar niet kunnen vinden, uiteindelijk ook anderen daarbij te helpen! Voornamelijk met haar eigen opgebouwde ‘wijsheid’. En als ik al haar teksten tot nu toe lees op Facebook: deze raken mij persoonlijk best wel sterk! Ik geloof dat ik op veel punten net zo denk. Dat het ‘zo’ in elkaar zit. Verrassend! Want dat heb ik tot heden nog niet vaak zo gevoeld.
Zelf heb ik ook een poging ondernomen om met ‘HZP’ te proberen met mensen in contact te komen. Eigenlijk al tijdens dat ik bij Vivenz rondliep, maar daar wilden ze me uiteindelijk niet helpen. Hoewel ik wel degelijk ‘ervaringsdeskundige’ ben op diverse gebieden, hield de wet hen tegen… Ik heb daar al vaker over geschreven.
Zonder enige hulp is het lastig om mensen te bereiken. En ik heb nooit zin gehad om HZP breed te gaan promoten. De website bestaat nog en mijn wens om (op mijn manier!) met mensen in contact te komen is ook gebleven. Maar eerlijk gezegd denk ik dat dit ook weer lastig wordt. Hoewel ik geen enkel commercieel belang heb en dat ook niet wil hebben. Met elkaar praten kost niets. Punt. Maar ik begrijp iedereen die er toch ook zijn of haar broodwinning van wil maken. Dat geeft misschien iets meer rust en ruimte om de eigen gevoelens en expertises nog wat breder vorm te geven.
Zo heeft Madeleine van Bindu ook een boek geschreven (er volgen er misschien meer) en ze organiseerde diverse ontmoetingsdagen en therapieën en ze doet dit laatste ook persoonlijk in haar omgeving of online. Het lijkt erop dat ze emigratieplannen heeft, dus mogelijk zullen alleen de online activiteiten overblijven.
Het lijkt vooralsnog ook wel commercieel, maar ik vind de ‘waarheden’ die ze schrijft zo waardevol dat ik ze niet zomaar voorbij wilde laten gaan op Facebook, waar je ze bij een volgend bezoek bijna niet meer terug kunt vinden. Shame on Meta. Veel heb ik opgeslagen en vanaf vandaag wil ik die ook publiceren! Onder de kop van ‘HZP’ heb ik een nieuwe menukeuze gemaakt voor Bindu en daar ga ik af en toe pagina’s per geschreven onderwerp plaatsen. Of combineren, als ze dichtbij elkaar liggen. In ieder geval makkelijk lees- en herleesbaar, zodat je er net als ik ook eens verder over kunt nadenken! 🙂
Tenslotte
Met dit ‘goed nieuws bericht’ was ik vandaag (op de laatste dag van april) niet als enige bezig! Het onwaarschijnlijk mooie en warme weer (zal wel weer de recordboeken in gaan) heeft mij ook de tuin in gebracht! Gisteren was ik al druk met het maaien van het ‘echte gras’, wat me best de nodige hoeveelheden aan energie heeft gekost, want makkelijk ging dat niet… Vandaag de voorlopig ‘finishing touch’ met het uitrollen van het kunstgras en neerzetten van parasol en het vorig jaar gekochte tafeltje. Helaas is dit van onbewerkt bamboe hout en dat heeft vorig jaar na diverse buitjes (ik zet niet alles steeds weer binnen) al de nodige schade opgelopen. 🙁 Daarom vandaag toch maar even in een laagje transparante beits gezet. Zodat het hopelijk niet nog erger wordt.
Zo ben ik ook lekker buiten bezig! 🙂 En dat probeer ik zeker vol te gaan houden, om weer een betere conditie op te bouwen. Want die is na de ‘klap’ eind maart nog beneden peil. En die wil ik sowieso weer opkrikken. Want ondanks de moeilijke benen, kan ik daar best wat aan verbeteren en dat maakt me niet alleen fysiek gezonder, maar ook mentaal positiever!


Links de bloeiende palm achter in de tuin, rechts het terras, zomerklaar. 🙂
Verder ga ik uiteraard ook gewoon door met Erotica, want die hobby kan zeker blijven. Ik krijg nog steeds erg veel positieve energie van heel veel erotisch nieuws in de media en daarbuiten. De lentekriebels zijn nog niet voorbij en met dit weer glijden we ongemerkt direct een mogelijk hete zomer in! De mode past zich snel aan en als ik vaker buiten ga lopen, valt er ook daar veel te zien. 😉 Ook weer zoiets waarop ik kritiek krijg, als ‘oude bok’ zijnde. Bullshit. Je kent de uitdrukking. En die veroudert nooit. Net als de natuur die juist nu heel veel jonge blaadjes laat zien! Het is gezond en normaal om dat te blijven voelen, zolang het nog kan! 🙂
Als dat geen positief nieuws is, weet ik niet meer wat ik nog moet schrijven. 😉 🙂