Vandaag in de Flits:
– Status Paas Quo
– Financiën: Plussen en Minnen
– De Toestand in de gepolariseerde Wereld
– Weer (of) geen Weer?
– Wel weer meer…
– Wat nog Rest
Status Paas Quo
Op Goede Vrijdag ben ik begonnen met de opmaak van deze ‘RestPaasFlits’. Met de gedachte dat ik dit mogelijk ergens in dit (lange) Paasweekend zal publiceren, als ik me voldoende kan concentreren op het schrijven. Dat leek namelijk de laatste dagen wel weer wat toe te nemen, getuige de kort op elkaar verschenen artikelen. En ik had echt eindelijk weer eens het voornemen om een langere ‘Flits’ in elkaar te draaien. Lang geleden. En veel nog onbesproken. Maar…
Op dit moment van schrijven ‘Flitsen’ mijn gevoelens al weer door elkaar, door diverse omstandigheden. Goed en slecht nieuws, vlak achter elkaar en vele hinderlijke geluiden van klussers voor, achter en naast mijn huis, die het blijkbaar zo nodig vinden om dit allemaal tegelijk op Goede Vrijdag te gaan doen… Lang weekend zeker? 😛
Daarnaast kreeg ik gisteren een vriendelijke melding van mijn buurvrouw dat zaterdag hun zoontje zijn verjaardag viert en er mogelijk wat overlast kan zijn. Tja, na het gegil als kind, is hij als vrijwel dagelijks in hun voortuin basketballende tiener niet meer zo hinderlijk (het bonken van de bal ben ik inmiddels al gewend…) maar met een groepje tieners en overige familie, kan het misschien wel een knalfuif worden. Letterlijk. Misschien kom ik hier later op terug, als ik dit artikel na het feest nog verder schrijf.
Maar in algemene zin leek ik mezelf de laatste tijd eindelijk weer wat beter te gaan voelen.
Na de verbouwing aan de berging heb ik inmiddels al drie keer gefietst op mijn nieuwe driewieler. Waarvan twee keer dan wel de reguliere boodschappen en dat was nog met hindernissen omdat de nieuw aangeschafte boodschappentrolley er de eerste keer af donderde… De tweede keer ging dit met snel nieuw bestelde spanbandjes iets beter, maar ik zag al dat dit ‘op het randje’ was. Mogelijk was deze na nog langer fietsen ook weer los geschoten… Ik ben hier nog niet uit en dit breekt helaas ook weer mijn hoofd. Ik kan niet lekker ontspannen boodschappen doen als ik continu bang moet zijn dat de tas er af valt… Het niet te veranderen bagagerekje van deze fiets vind ik absoluut ondermaats en ik overweeg daar ook weer een klacht over in te gaan dienen.
Voor ‘zomaar’ gezellig fietsen was het tot heden echt nog geen goed weer en zat ik nog niet zo goed in mijn vel… Het is het gewoon nog niet. Zie straks ‘Weer (of) geen Weer?’.
Daarom blijft het oude zeer met te weinig ‘leuke’ dingen om handen overheersen. En helaas… Zie daarover ook later ‘Wel weer meer…’.
De lentekriebels hebben uiteindelijk wel weer hun natuurlijke werk gedaan en misschien heeft de liefhebber van ‘Erotica’ daar wel gezien dat ik er weer wat werk van heb gemaakt.
Helaas kreeg dat deze week ook weer een domper, door berichten van een door mij hier thuis gefotografeerd model, dat ik haar pagina drastisch moest aanpassen of verwijderen. Daar ga ik hier nu niet op in, maar hoewel ik de bui al een poosje zag groeien, heeft dit toch weer een deukje opgeleverd in mijn vertrouwen in mensen. Ach ja, het zoveelste… In deze overgepolariseerde tijd lijkt geen mens het meer met een ander mens uit te kunnen houden… Ook daarover later meer.
Heeft dit Paasweekend dan helemaal geen leuke vooruitzichten? Familie en zo?
Nou… Op DIT moment van schrijven, middag Goede Vrijdag, heb ik nog niets vernomen van mijn kinderen. Ik weet vrijwel zeker dat mijn zoon daar niets mee zal doen. Mijn dochter mogelijk wel, maar dat hangt mede af van ander aanbod. Ik sta zeker niet op een agenda, zoals je dat tegenwoordig moet noemen. Eerlijk gezegd moet dat ook niet zo nodig van mij… Maar het gebeurt dan helaas ook vaak dat ze op het laatste moment opeens bedenken dat ze langs willen komen. Vermoedelijk even een gaatje in de agenda? Het voelt al heel lang niet meer als vanzelfsprekend en nogmaals: dat heb ik er ook zelf naar gemaakt door mijn eigen wisselvallige gedrag… En daardoor de neiging om alles af te houden. Ik kom hier later ook nog op terug.
Eigenlijk is de Status Quo van deze Pasen, 2024, een heel simpele: Niets bijzonders. Niets om over naar huis te schrijven. Laat staan hier een Restflits aan te besteden… Daarom dus juist… wel! 😉
Financiën: Plussen en Minnen
Voordat dit een opsomming wordt van vage gevoelens, even een simpel rekensommetje tussendoor. Noor, hoe staan we ervoor? Even mijn ‘Excel sheet’ erbij pakken en zien of we het dit jaar gaan redden, of niet. 😉
Alle gekheid: dat rekenblad heb ik zeker wel! Al tientallen jaren, sinds ik het huishoudboekje voor mijn gezin moest bijhouden. Daarom was en ben ik altijd zo bewust van wat we vroeger en wat ik nu in mijn eentje te besteden heb. In het gezin was het wel eens moeilijker… En toen werkte ik nog volledig en kwamen er bepaalde jaren best wel aardige maandbedragen binnen. Maar ja, ‘we’ wilden wel eens wat en soms was dat eigenlijk wat meer dan we aankonden. Maar het kwam altijd weer goed. 🙂 Tegenwoordig is het dan wel wat simpeler. Inkomsten van de uitkering, een paar toeslagen, diverse bekende vaste kosten en een overblijvend budget voor de ‘boodschappen’, waartoe ik dan ook de onverwachte uitgaven reken. Zoals de ‘verzamelingen’ die ik elders heb beschreven, en natuurlijk wat meer of minder drank… Het is niet elke maand hetzelfde. Maar ik heb het wel elke maand zelf in eigen hand. Dat is lekker duidelijk!
Dit jaar hangen er een paar onzekere factoren boven mijn hoofd. Ik noem ze altijd ‘Zwaarden van Damocles’. Een ervan is de hogere energierekening van een nieuw ingegaan contract, afgelopen november. Maar ik kan rekenen. De kosten zijn hoger dan vorige jaren. En ik betaal nog te weinig maandelijks voorschot. Dat weiger ik… Te oneerlijk verhoogd door de waardeloze rOverheid. Al eens vaker over gehad. In Nederland worden de hoogste tarieven berekend in heel Europa! Hoe dan? Met voornamelijk eigen gas? Oh ja, de kraan gaat een keer dicht… Nou ja, dat is een ander verhaal. Mijn geldkraan gaat ook niet veel verder open… Leve de energietoeslagen die we afgelopen jaar hebben gekregen en nog een restantje wat we in april krijgen. Meeste opgespaard om de hoge rekening (?) eind dit jaar te kunnen betalen. En ik hoop dat de nieuwe CV-ketel het verbruik wat heeft verminderd… Betaal ik dan ook weer extra voor (want huurketel) maar het zou positief uit moeten vallen. Afwachten.
Dan natuurlijk de vorige keer al genoemde ‘Zwaarden’ van de diverse klussen die dit jaar gedaan moeten worden. Of niet… Maar dan blijf ik handdoeken nodig hebben op de plekken waar het regelmatig inregent.
Zorgkosten zijn dit jaar structureel gestegen en de zorgtoeslag is verminderd! Gaan we weer, rOverheid! Nu maar hopen dat ik niet onverwachte medische complicaties krijg, die niet (volledig) vergoed worden.
Zijn er dan geen plussen? Jawel: de uitkering is verhoogd, én mijn woontoeslag is afgelopen week dan eindelijk berekend en gaat ook omhoog! Alles bij elkaar heb ik netto ongeveer € 100 meer per maand dan afgelopen jaar. Joepie? Nou ja, de boodschappen zijn dus ook ongeveer € 100 per maand hoger geworden… Variabel budget, weet je wel. 😉
Maar ik heb sinds november geen auto meer en dat scheelt toch ook weer vaste kosten. En geen kosten aan mijn huidige vervoermiddel; de driewielfiets, die via de WMO wordt onderhouden.
Als het weer (gaan we weer) een beetje meezit, heb ik de aankopen weer een beetje in eigen hand.
Of ik dan altijd 100% gezond eet? Nou, dat valt best nog wel mee. Ook daarin ben ik voor mezelf een aardige ‘Masterchef’ geworden. Nog altijd voldoende variatie op mijn bord, ook al is dat regelmatig ‘K&K’. 😉
Het blijft altijd ‘plussen en minnen’. Maar eerlijk gezegd: dit zie ik dit jaar nog niet als een probleem. Ik ben eraan gewend en als het zo blijft gaan als mijn sheet nu uitwijst, red ik het wel weer. 🙂
En met de economie gaat het ook weer steeds beter, dus… 😉
De Toestand in de gepolariseerde Wereld
Kent iemand de naam ‘G.B.J. Hiltermann’ nog? Of ben ik inmiddels al zo oud, dat ik leef vanuit een grijs verleden… Toch lijken zijn soms omstreden uitspraken (in die tijd al!) nu weer actueler dan ooit. Zijn vaak wat zwartgallige kijk op de ‘Toestand in de Wereld’ was wel een realistische en zou in deze tijd ook niet misstaan. Daarom een (kleine) poging van mij, dit vanuit mijn belevingswereld te spiegelen op de wereld om mij (ons) heen.
Het gaat namelijk echt niet goed in de wereld. Ja, dat is zwartgallig. Maar er gebeurt gewoon te veel negativiteit, die de juiste balans (zwart/wit, Yin/Yang) wel eens doet uitslaan naar het negatieve. En feitelijk doet iedereen hier ongemerkt aan mee. Tenzij je gezegend bent met een situatie waarin je als een soort ‘kluizenaar’ kunt leven, los van de maatschappij. Af en toe beschrijf ik mezelf wel eens als zodanig, weet je nog? Zie ‘Kluizenaar – Mijn oorspronkeleijke roeping?’ en ‘Kluizenaar of introvert?’
Beide geschreven in 2017, toen ik nog maar net herstellende was van de grote operatie, die mijn fysiek daarna blijvend heeft veranderd. Dit heeft me persoonlijk aan het wankelen gebracht, maar in 2018 ook voor een grote verandering gezorgd. In dat jaar ben ik in ieder geval mezelf echt gaan leren accepteren en ben ik een stuk rustiger geworden, want een soort van ‘tevreden’ met mijn situatie. Met de wereld om me heen is dat een stuk gecompliceerder natuurlijk. 😉
Nee, hoewel ik nog altijd die ‘eenling’ ben, wat ik feitelijk altijd al was, sta ik niet los van de wereld. Dat kan ik niet. Op mijn manier wil ik daar deel van uit blijven maken. Vroeger deed ik dat al via de radio en mijn schrijfwerk. Dat laatste is gebleven. Gelukkig.
Ook de (nieuwe) ‘sociale media’ blijven een onderdeel van mijn leven. Als ik niets meer zou willen weten, horen en volgen dan zou ik volgens mij dood (willen) gaan. Wat sommige mensen die zelfs dichtbij mij staan wel doen en kunnen… Ik kan dat (nog) niet.
Ik schrijf hier eigenlijk heel vaak over (als je me goed leest) en zeg daarom ook dat het “allemaal nog veel erger zal worden”. Sommige wijze mensen zouden het zelfs hebben voorspeld… Ach ja, als je de diverse rode draden van de geschiedenis een beetje begrijpt, dan weet je dat het altijd zo is geweest: tijden van verval en tijden van voorspoed. Terwijl alles ook nog een beetje door elkaar loopt. 😉 Maar deze eeuw lijkt wat mij betreft toch wel het hoogtepunt te gaan worden, van de periode van verval. Gevoed door eens steeds sterkere polarisatie.
Dit onderwerp heb ik al zo vaak genoemd en is zo omvangrijk, dat ik er in deze Flits nu niet te diep op inga. Daar zou ik (nieuwe) boekdelen over kunnen schrijven…
Maar een weekje intensief het nieuws volgen, de media bijhouden en als je gelegenheid hebt: om je heen kijken en praten met diverse mensen, dan lijkt het me duidelijk. Mensen worden in alle opzichten (bewust?) tegenover elkaar gezet en uitgespeeld. ‘Verdeel en heers’ was gedurende de hele geschiedenis al een ‘slimme’ politiek en dat is nu niet anders. Alleen wordt het dankzij de nieuwe media en technische mogelijkheden steeds dieper de huiskamers in gebracht. Geen mens ontkomt er aan, tenzij je dus volledig ‘onder een steen’ gaat leven.
Ik noem slechts een paar woorden en uitdrukkingen, die voor mij de bewijzen zijn voor dit alles:
Hernieuwde (?) Jodenhaat, Islamisering (of niet?), links/rechts extremisme (terwijl ‘links’ en ‘rechts’ al lang niet meer bestaan!), acceptatie anti-socialisme (want kapitalisme dreigt in te storten), opleving en blijvende voeding van de angstcultuur (#metoo en dus de steeds grotere aandacht voor zogenaamde ‘grensoverschrijdende gedragingen’, klimaat, Corona – en verder – , migranten, vergrijzing, etc.), misbruik foute stokpaardjes (racisme, slavernij) en zo kan ik nog wel diverse onderwerpen noemen die bijna dagelijks de revue passeren. Allemaal bedoeld om mensen murw te maken. Lijdzaam af te wachten en hun bestaande situatie te omklemmen, zonder besef dat deze op springen staat. Want springen doet alles een keer. Vermoedelijk niet meer tijdens mijn leven, maar ik vrees echt voor mijn kinderen (en wie weet: kleinkinderen).
Mijn eigen (groot-) ouders zagen het al aankomen! Gelukkig heb ik dat wel meegekregen en hoewel ik lang heb geprobeerd dit ook als misplaatste nostalgie en negativisme tegenover de normale vernieuwingen te blijven zien, zie ik dit de laatste jaren steeds sterker als rode draad. Er is geen weg terug, dan alleen die ‘grote klap’, waarna de mensheid zich best wel weer zal herstellen en alles opnieuw opbouwen. Net zoals dit altijd al ging, met de opkomst en ondergang van beschavingen.
Zo, dat is even voldoende diepgang voor deze nu al wat uit zijn krachten groeiende Restflits. 😉
Nu weer het gesprek van alledag, voor een gemiddelde Hollander:
Weer (of) geen Weer?
Toen ik vanmorgen om zomertijd 7.30 uur opstond omdat ik vreselijk naar de wc moest en toen maar gelijk op ben gebleven (rond 7.00 is meestal wel mijn tijd voor opstaan, alleen nu dus even wennen aan een gevoelsuurtje eerder…), regende het pijpenstelen. Toen ik later mijn startrondje op de computer maakte, zag ik dat er “nog maar een enkele bui zou zijn en het vrijwel overal droog zou worden”. Deze strook regen hadden ze gisteren dus nog niet aan zien komen. Dat is het weer in Nederland… Heel vaak onvoorspelbaar. Afhankelijk van de grillen die meteorologische winden en drukgebieden op ons af sturen. Vandaag blijkbaar uit het oosten. Morgen zeggen ze weer dat het vanuit het westen komt. Je kunt hier alles verwachten van alle kanten.
Dit heeft niets te maken met een eventuele klimaatverandering. Nederland ligt nu eenmaal op een wisselvallig plekje aarde. Soms hebben we geluk en weken achter elkaar droog en (te) warm weer. Soms regent het twee weken. So be it. Maar het heeft wel invloed op me. Als het in de ochtend mooi helder blauw is, met een mogelijk fel oranje zonsopkomst, dan geniet ik. Nu heb ik maar snel weer een handdoek neergelegd, op de vensterbank op het oosten. Misschien niet nodig als de regen maar kort aanhoudt.
Het weer houdt me eigenlijk elke dag wel bezig, ook al weet ik al dat ik nergens ga, zoals vandaag. Gewoon omdat ik er gevoelens bij heb en ik er de laatste jaren meer tijd voor heb. Ook zo’n dingetje.
Mijn dochter zegt dat het haar niet boeit… Ze kijkt naar buiten en ziet of ze haar regenpak nodig heeft, of niet. En kijkt soms wel even of het warm of koud wordt en wat het later kan worden, als ze langere tijd weg gaat. Maar weer is weer. Weer of geen weer. Mooi! 🙂
De kinderen noemden mij vroeger altijd het ‘weermannetje’, omdat ik altijd wel even keek ‘wat het die dag zou gaan worden’. Domme gewoonte? Ach, simpele gewenning. En ik ben echt wel een ‘mooi-weer-mannetje’… Als ik nergens heen moet, blijf ik thuis als het regent en koud is. Daarom is het op dit moment zo belangrijk voor me dat er snel toch eens een (vroege) droge en warme periode aankomt, zodat ik na maanden binnen zitten eindelijk eens zonder doel kan gaan fietsen op mijn driewielfiets. Mijn slechte conditie heeft het nodig en ik moet toch echt nog wel een beetje meer oefenen om er gedachteloos mee weg te gaan. Nu ben ik nog te veel bezig met het ‘andere sturen’, de beste stand van de normale versnelling en de juiste hoeveelheid elektrische ondersteuning. En de juiste spanning op de luchtvering schijnt ook nog belangrijk te zijn…
Ik moet ermee aan de slag, zodat ik later wat rustiger en zonder nadenken op pad kan. Met een dan hoop ik betere conditie, dus wie weet steeds een stukje verder? Een van mijn belangrijkste voornemens van dit jaar. Ik houd je op de hoogte.
Wordt vervolgd. Weer of geen weer. 😉
Wel weer meer…
… van wat ook alweer? Oef… Het rijmen en dichten op ‘weer weer weer’ of ‘meer meer meer’ schiet weer alle spuigaten uit, terwijl ik mijn extra lange hemd toch diep in mijn broek heb gehouden. 😉
Even serieus. Begin februari had ik ergens aangegeven dat ik weer eens was gestopt met de bekende drankjes. Juist met het oog op de toen aankomende verbouwing van de berging en ik hoopte daarna snel te kunnen gaan fietsen. Nou ja, behalve het weer (weer), waren er weer diverse dingen die me (weer) lieten terugvallen. Ja ja… Weer. Excuses voor deze extreme herhaling van dat woord, maar ik weet even niet hoe het anders te zeggen.
De euforie van het zelfstandig kunnen gaan en staan (vooral rijden!) met de fiets, was blijkbaar nog niet voldoende om mijn gemoed blijvend tot rust te brengen. En het aanhoudende gebrek aan ‘leuke’ gebeurtenissen, liet dat gemoed weer alle kanten op springen, behalve de goede.
En dan is mijn enige werkende medicijn: de drank. En toevallig behoefde ik er nu weinig voor te doen: ik had nog een goede voorraad staan, omdat ik die eigenlijk net een week voor de ‘stop’ had gekocht. Ik ben er dus wel een maandje afgebleven, maar in de loop van deze maand maart weer langzaam begonnen met een ‘aperitiefje’. Voor het avondeten. En later voor de lunch… En nu… Tja, bekend verhaal voor een echte alcoholist? Vooropgesteld: ik ben me er 100% van bewust. En verberg het dus niet meer, voor niemand.
Op dit moment is het nog niet (weer) geëscaleerd naar de hoeveelheid die ik meestal bereik, voordat het lichaam er blijkbaar steeds meer van gaat vragen. Ik weet precies hoe dat bij mij werkt. Ik voel nog niet die drang die me er in de ochtend al naar doet smachten…
Met een beetje geluk (en mooi weer… 😉 ) blijft dat zo, en kan ik het nu wel onder controle houden en stoppen als ik eindelijk meer ga doen. Hoe korter de periode van drinken is en hoe minder ik uiteraard nuttig, hoe sneller ik er dan zonder bijwerkingen weer echt mee kan stoppen.
In mei moet ik ook weer voor mijn jaarlijkse ‘APK’ naar de huisarts. Standaard controle van bloed, urine en op een rijtje zetten of het allemaal nog wel goed gaat met me. Dat wil ik uiteraard wel weer helemaal nuchter doen. Want er zijn toch echt wel bepaalde aandachtspunten, die door zorgverleners standaard niet serieus genomen worden, als ze weten dat ik drink. Heb ik zo vaak gehoord. “Eerst stoppen, daarna kunnen we verder kijken.” Jaja… Hoewel die punten niets met drank te maken hebben… Zonder heb ik er zelfs meer last van. Maar goed. Dit is wel een stokje achter de deur, waar ik me nu op richt. En dan dus meer gaan doen. Vooral buiten.
Ik ben het weer even kwijt en vind dit ondanks de lengte van deze Restflits best wel belangrijk omdat het overal verband mee houdt.
Wat nog Rest
Uiteindelijk schrijf ik deze laatste tekst op Eerste Paasochtend af. Sinds Goede Vrijdag voel ik rustig genoeg om er steeds mee verder te kunnen. En hoewel mijn dochter gisteren (op ‘stille’ zaterdag) even langskwam om bij te praten en speciale Paas-presentjes voor mensen in haar omgeving te fabriceren, zijn het heerlijk rustige dagen. Ja, ook de ‘knalfuif’ van de buurtiener was ijselijk stil! Niets gehoord! Hebben ze een ‘silent disco’ gevierd? Zoiets organiseren ze wel eens bij het Energiehuis hier in Dordrecht, met skeelers en hoofdtelefoons. Of besloten ze uiteindelijk het feest elders te vieren of naar de bioscoop te gaan? Wie zal het zeggen. Maar het was dus heerlijk rustig. 🙂
Daarom maak ik het nu even af, want ik heb er weer een flinke Flits van gemaakt. Met en zonder diepgang, diverse gevoelens en weer meer… van hetzelfde? Haha! Maar het was er gewoon weer eens tijd voor. Over seks en sensatie kan ik altijd weer schrijven. 😉
Daarnaast heb ik vandaag ook nog plannen om verder te werken aan mijn andere websites. En gewoon… lekker verder te genieten van deze (mogelijk) stille Eerste Paasdag, zonder verplichtingen. Eitjes, stol, chocomel, Black Velvet ( 😉 ), Westmalle en wat er verder nog ter tafel komt. Tot de volgende Paashaas! 🙂
