Jonge mensen hebben wensen

En zijn geen kinderen meer!

Na mijn laatste artikel over ‘Meningen’ (al dan niet ‘waardeloos’…) wil ik gelijk inhaken op mijn persoonlijke mening – die dus door een massa wordt afgeschoten! – over de mogelijkheden die tegenwoordig jonge mensen wel of niet krijgen in hun leven. Daarin zijn namelijk sinds mijn eigen jeugd gigantische verschillen te zien, die door een te grote massa absoluut fout worden beoordeeld.
Zelfs door jonge ouders van kinderen! Het lijkt erop dat ze zelf geen jeugd hebben gekend, of daarin uitsluitend frustraties hebben ervaren of zijn gekwetst… Dus plaatsen ze hun kinderen (tussen pakweg 0 en 18 jaar!) liefst in een onneembare vesting, waarover ze zelf alle controle bewaren. Met ernstige gevolgen voor de toekomst van deze ‘kinderen’.

Kinderen moeten kinderen blijven

Dat klinkt leuk. Maar wat wordt hiermee bedoeld? En is dit altijd realistisch?
Werelden van verschil tussen kinderen die opgroeien in oorlogsgebieden of in het ‘rijke’ Westen, waarin een kind “van de wieg tot het graf” in bescherming zou moeten opgroeien. Dat laatste is natuurlijk een Utopia gebleken… De ‘verzorgingsstaat’ bleek onbetaalbaar. Ahum. Maar dat is weer een ander verhaal.

In ieder geval zouden er wereldwijde verdragen zijn onderschreven over het fenomeen ‘kinderarbeid’, waardoor te jonge mensen niet te zwaar belast of zelfs misbruikt zouden mogen worden door werkgevers, om zo alleen maar super goedkoop hun spullen te kunnen produceren.
Terwijl dit in Nederland zogezegd streng wordt nageleefd, werken echter kinderen in heel veel landen nog altijd. Soms tot de dood erop volgt… Maar ja, het gras is hier groen, dus het wordt genegeerd. Hier gillen mensen ‘moord en brand’ als een ‘kind’ te sexy wordt afgebeeld op een reclamefoto. Zoals ik al zei: de verschillen zijn wereldwijd gigantisch.

Wij enigszins ontwikkelde lezers (en schrijvers 😉 ) zullen het erover eens zijn: kinderen zouden altijd in een gezonde en opbouwende omgeving op moeten kunnen groeien. Genoeg te eten en te drinken en voldoende ontwikkelingsmogelijkheden. Maar binnen al die kaders zijn er zo verschrikkelijk veel uitzonderingen en factoren die alles kunnen beïnvloeden…
Als zelfs het onderwijs in Nederland momenteel als onvoldoende wordt bestempeld… Waar kan het dan nog meer fout gaan? Of moeten we ons afvragen: Gaat het altijd wel fout? Of proberen we kinderen teveel naar een ooit verzonnen ideaalbeeld op te laten groeien, terwijl de wereld om hen heen drastisch verandert en niet meer ‘ideaal’ kan zijn?

Hierover filosoferen zou boekdelen schrijfwerk worden en dat is niet de bedoeling van dit artikel. Waar het mij primair om gaat is de angstvallige bescherming van ouders, die denken dat ze daar hun kinderen mee moeten omringen. En daar gaat het fout, zeker nu ook kinderen om zich heen veel meer zien, weten én kunnen dan pakweg een halve eeuw geleden.
Ik lees zo vaak in commentaren op zogenaamd extreme nieuwsberichten over kinderen: “Toen ik ‘zo oud’ was, speelde ik met knikkers, barbies en deden we touwtje springen op het schoolplein.” Nou, diegenen die dat nu glashard durven zeggen zijn jonger dan ik en toen ikzelf zo oud was, waren dat al uitzonderingen. De wereld is in vijftig jaar supersnel veranderd. Gelukkig. Want heel veel kinderen zijn opgegroeid in een dermate grote onwetendheid dat ze er nu last van hebben.

Maar nee, veel mensen vinden die veranderingen fout en een kind moet (weer) kind blijven. Laat ik voorop stellen: Niet alleen de leeftijd bepaalt of het kind nog zo’n ‘kind’ is, als die mensen voor ogen hebben. Eigen aanleg, opvoedingsomgeving en héél veel externe factoren bepalen wat een kind nu wil doen. Hierover wil ik enkele voorbeelden geven, die de aanleiding waren voor dit artikel.

‘TikTok emancipatie’

Zo’n 10 jaar geleden was er veel ophef over een ‘feministische’ actie van een of andere Amerikaanse organisatie. Ze lieten jonge meisjes (kinderen!) met veelvuldig gebruik van het beroemde ‘F-word’ optreden in een filmpje om duidelijk te maken dat ook meisjes rechten hebben om te doen en laten wat jongens wel mogen. FUCK! Zo, dat kwam aan. 😉
De filmpjes staan hieronder. Ze zijn daarna vele malen (door volwassenen, ook Nederlanders) geparodieerd, maar over die kinderen en deze actie wordt nog steeds schande gesproken.

Tegenwoordig zijn er dan ook weer nieuwe soortgelijke discussies over ‘TikTok’ en wat kinderen daar allemaal laten zien! Schandalig! Seksistisch! Pedo-voer! Afschaffen dat TikTok! Op dit moment willen dan ook diverse Amerikaanse staten en landen TikTok verbieden. Maar ja… Juist DIT is ook emancipatie! Van kinderen! Die willen en doen namelijk vaak hetzelfde (of meer!) als volwassenen. Gewoon omdat ze het leuk vinden. Niet alleen maar kopieergedrag! Kinderen worden getriggerd door wat ze zien inderdaad, maar dan slaat de vonk over en willen ze het zelf doen! Dat is met mij ook gebeurd op mijn 11e jaar, toen ik voor het eerst porno zag…
Is dit fout en slecht? Nee! Leer kinderen alleen wel op een verantwoorde manier om te gaan met dit soort gedrag, wat misschien nog niet allemaal voor hen bestemd is. En leer ze beseffen dat ze bekeken worden. Door mensen die graag kinderen zien… Als het daarbij blijft is er nog niets aan de hand. Gaat het over grenzen, dan weten ze in ieder geval wel dat het bestaat en hoe ze zich daartegen moeten weren. Maar om ze te beschermen TikTok en andere media dan maar afschaffen?
Verbieden aan ‘minderjarigen’ om sexy te dansen? WTF! Dat is discriminatie! Hier gaat het fout!

In Brazilië is dit heel normaal!

Weet je ook nog de ophef over de film ‘Cuties’? Daarin was ik ook al duidelijk.
De ophef over van alles, die door steeds meer ‘volwassenen’ wordt gemaakt, maakt meer kapot dan de dingen waar het over gaat. Het zijn maatschappelijke signalen! Doe daar iets mee, als je ‘kinderen’ wilt beschermen. Maar word niet hysterisch en probeer niet alles te verbieden! Als kinderen iets leuk vinden, doen ze het toch wel een keer. Ook zonder toestemming. Dan ben je als ouders je gezag helemaal kwijt… Als je dat al had. Ook zo’n groot misverstand…

“Je kinderen zijn je kinderen niet.”

Ken je het gedicht nog van Kahlil Gibran, uit het boek ‘De Profeet’ (1923)?
Voor ons (mijn partner en ik) was dit destijds wel een leidraad voor de opvoeding die we voor ogen hadden.

Kinderen zijn jonge mensen

Zoals ik al eerder zei: Niet alleen het getal van de leeftijd bepaald wat een ‘kind’ is. Elk mens is een kind van zijn vader en moeder. Het hele leven lang. Sommige volwassenen worden nooit ‘volwassen’… Of willen dat gewoon niet worden. Andere jonge mensen moeten of willen al heel jong dingen doen, die we eigenlijk niet bij hun leeftijd vinden passen. Onder dwang – wat dan ook – is niets goed. Als een jong mens iets wil en het zou mogelijk kunnen zijn; geef het dan een kans.
Misschien kiest het jonge mens later gewoon weer voor iets anders. Maar fijn dat het die kans heeft gekregen! Daar gaat het om!

Tenslotte wil ik nog één voorbeeld geven van geaccepteerde ‘kinderarbeid’. Meestal dan toch, zelfs in het westen: topsport. Veel kinderen die al heel jong een sportief talent ontwikkelen, worden al heel jong aan langdurige en zeer zware trainingen blootgesteld. Wat is nu erger? Je ‘kindertijd’ verliezen aan de topsport om later na hiervoor ‘te oud’ te zijn en mogelijk een leeg leven te hebben? Of tijdens je kindertijd leuke dingen doen als je daarvoor de kans krijgt, zoals kindmodel worden, danser of acteur in films en musicals, of bedenk het maar… Feitelijk is alles mogelijk. Maar nee: ‘wijze’ mensen vinden een ‘kind’ van 17 nog te onverantwoordelijk om een 18+ taak uit te voeren. Ik laat in het midden wat dat kan zijn.
De ouders van de nieuwe Engelse topdarter Luke Littler vonden hem met 14 jaar niet te jong om al een professionele carrière in het darts te beginnen. En hij was al bijna wereldkampioen… Nu is hij 17. En moet wel wennen aan het zware leven met wekelijks van hot naar her reizen… Maar hij kan het en hij doet het.
Luke wordt in de media overigens steeds een ‘man’ genoemd. Niet een ‘kind’, zoals wel vaak gebeurt als het om misstanden gaat met mensen tot 18 jaar… Tekenend.

Luke Littler, 14 en 17 jaar

Jonge mensen hebben wensen. Laten we hopen dat die voor de meeste naar volle tevredenheid uit mogen komen.