Vandaag in de Restflits:
– Mondkapjesplicht
– December: Maand van het licht?
– Kinderen en seksualiteit
– Wat nog Rest
Mondkapjesplicht
Het is natuurlijk niet voor het eerst dat ik hierover schrijf:
‘Coronacrisis Deel 7 – Mondkapjes’ en mijn vrees over de vermoedelijk echt komende plicht in de ‘Restflits 7 oktober 2020’.
Maar nu is het sinds gisteren dan toch echt een feit: mondkapjes zijn nu verplicht gesteld in ALLE openbare binnenruimten. Dus ook in supermarkten.
Alleen ‘gebedshuizen’ zijn vrijgesteld van die plicht…
Vermoedelijk gaat men ervan uit dat God en Allah hun fans wel zullen beschermen. 😛
Daarom had ik op Twitter al voorgesteld om in elke supermarkt ook een altaar te maken, zodat mensen tussen de boodschappen door even een moment van bezinning kunnen inlassen en om hulp kunnen vragen bij ‘de grote Meester’… En dus ook geen mondkapje op moeten. 😉
Maar die investering kan er natuurlijk niet af want vanaf gisteren staat nu voor elke supermarkt een nieuw bord dat het nu ook daar verplicht is.
Daar gaat mijn enige en laatste ‘uitje’ zonder mondkapje…
Wat nu?
Tot nu moest ik toevallig nog geen boodschappen doen. Geen bijzondere aanbiedingen in al mijn wekelijkse supers en ik heb nog genoeg ‘vers’ in huis voor een hele week.
Ik weet zeker dat ik er echt moeite mee ga hebben. In ieder geval met die ‘blauwe’ die ik al eerder liet zien. Stak de moord na 10 minuten, rustig zittend op de bank…
Maar ik heb daarna toch ook nog een andere gekocht, ‘custom made’ by Kruidvat, online besteld.
Dit voelt iets beter. Omdat er geen filter in zit (er is wel ruimte voor gemaakt), ademt het iets makkelijker en als ik het ‘lapje’ links en rechts nog een beetje ‘open’ trek, dan is het redelijk te doen, voor zover ik dat tot nu heb uitgetest.
“Ja DUH! Dan gebruik je het toch niet goed?”
Nee klopt… Maar ik vraag me dus al vele maanden af: Wie wel?
In mijn eerste artikel heb ik alles al op een rijtje gezet en ik weet bijna zeker dat de meerderheid aan dragers ze niet goed gebruikt en dat er nog altijd bacteriën naar binnen en naar buiten kunnen gaan.
Schijnveiligheid dus en alleen bedoeld om niet meer op te vallen en eventuele uitzettingen, boetes en ruzies te voorkomen. Tja…
Heb ik zin in ruzies? Nee. Zal ik met plezier maandenlang de discussies aangaan als ik met een uitgeprint bewijs van mijn chronische aandoening ga lopen wapperen? NEE!
Dit gaat lang duren. Ze zeggen in eerste instantie 3 maanden (tot maart dus) maar ik verwacht dat er weer voldoende mis zal gaan met de veronderstelde vaccinatiegraad dat ze het niet eerder zullen gaan versoepelen dan ergens rond mei of zo… Als het weer wat warmer zal worden en het hele virusseizoen (bewezen want cijfers) achter de rug lijkt.
Ik was altijd al gewend (zelfs voor Corona) om nauwelijks meer ergens te gaan dan naar supermarkten. En daar ‘ren’ ik ook altijd al zo snel mogelijk doorheen want het is dan wel noodzakelijk; boodschappen doen heb ik nooit een feest gevonden.
Met een kwartier sta ik dus weer buiten en kan ik dat ‘lapje’ afrukken.
En als ik me eens een poosje echt niet lekker voel, dan kan ik altijd incidenteel toch weer eens online proberen te bestellen bij de Plus. Dat ging destijds goed na mijn operaties.
Maar duurder dus dat ga ik ook geen maanden volhouden.
We zien wel weer en ik houd je op de hoogte van mijn ervaringen, als ik met ‘angstzweet’ onder mijn ‘lapje’ een supermarkt heb proberen te trotseren. 😉
Wie zal dit willen zien?
wordt vervolgd
December: Maand van het licht?
Jarenlang ben ik altijd gewend geweest om na Sinterklaas langzaam te beginnen met het optuigen van de kerstboom (al dan niet echt of ‘kunst’) en het huis te versieren en voorzien van de nodige lichtjes. Ook buiten heb ik jaren lichtjes gehad, van lichtslang tot knipperende slinger.
Toen ik weer ‘alleen’ kwam te staan, bleef die wens in eerste instantie gehandhaafd. Eigenlijk misschien juist wel in deze maand… om een stukje eenzaamheid en duisternis te ‘verlichten’.
Alleen de laatste jaren zag ik dat niet meer zitten.
Sinds 2017 beweeg ik sowieso moeilijker en het was voor mij een flinke inspanning om op een trapje te gaan staan en alles vast te knopen. Zenuwen speelden ook mee.
Zo besloot ik in eerste instantie om geen kerstboom meer op te zetten.
Het kost zoveel tijd en moeite en ik ben de enige die ernaar kijkt…
Toen de leuke slinger met vrolijk in diverse patronen knipperende ledlampjes (voor een prikkie gekocht via de ‘slowboat uit China’) deels kapot ging door een te zenuwachtige ophangactie, was ik ook hiermee gestopt.
Vorig jaar moest ik net voor Kerstmis weer geopereerd worden… Toen heb ik uiteraard helemaal niets gedaan.
En nu?
Wel zie:
Een lange slinger (30 meter!) warmwitte ledlampjes die ik met beleid, op mijn gemak, weer heb opgehangen. Paar jaar geleden gekocht in een opwelling… Geschikt ook voor buiten… Maar dat zie ik toch echt niet meer zitten omdat ik ‘s avonds sowieso de ‘luiken’ sluit, ik er zelf niets van zie en het alleen voorbijgangers verlicht… 😛
Nu voelde ik weer een doel.
Want het is niet alleen simpelweg altijd de donkerste maand en officieel echt de ‘maand van het licht’ met op 20 of 21 december de ‘winter solstice’; dit jaar is de ‘duisternis’ voornamelijk een mentale. Natuurlijk door… Corona.
Niet omdat ik nu die traditionele Kerstvieringen misloop omdat ik nergens (meer) ga en er niemand mag komen. Er kwamen de laatste jaren alleen maar een paar mensen even op visite: mijn kinderen en met oud- en nieuw zelfs mijn ex-partner om samen met onze dochter de jaarwisseling te vieren.
Dat ‘feesten’… Is er bij mij al jaren niet meer bij. En dat mis ik ook niet.
Voor mij zijn de laatste jaren zodanig veranderd in mentaal optiek dat ik eigenlijk helemaal geen behoefte meer heb aan (onnodig) extern vermaak van ‘feesten’ en ‘feestdagen’.
Ik doe mijn dingetjes en als ik zin heb in een lampje of kaarsje dan zet ik er wat aan en ik hang links en rechts wat op. Prima. Overdaad schaadt in ieder geval mijn fysiek en vanwege het gebrek aan gedeeld plezier ook mijn gemoed.
Maar dit jaar voel ik toch ook geraakt en slechter vanwege die verdomde crisis.
Sorry dat ik het zo zeg… Maar ik ben daar doodmoe van geraakt.
Door de aanhoudende nieuwsberichten, cijfers, plichten, plichten en voorwaarden om nog überhaupt buiten te mogen lopen… Zie ik momenteel nog even geen licht in de tunnel opdoemen.
Daarom dit jaar toch maar weer even wat kunstgrepen toegepast.
En ik ben er heel tevreden mee, sinds ik het vanaf 1 december heb aangezet in de donkerste uurtjes.
Ja, ik heb echt even gewacht tot december…
Niet meer na Sinterklaas want dat feest heeft voor mij afgedaan, zeker na die jarenlange bedroevende ‘zwarte-pieten-terror’. Gelukkig zijn er in mijn directe omgeving geen kleine kinderen meer.
December mag van mij letterlijk en figuurlijk weer de ‘maand van het licht’ zijn. Graag zelfs! 🙂
Kinderen en seksualiteit
Afgelopen dagen heb ik toch weer een artikel geschreven over ‘seksualiteit’, hoewel ik eerder had aangegeven daar nu zo’n beetje wel alles over te hebben geschreven.
Over één onderwerp heb ik het echter wijselijk niet inhoudelijk gehad.
Omdat het zeer waarschijnlijk op (felle?) tegenstand zal kunnen rekenen en misschien kan het me meer kwaad doen dan goed.
Toch voel ik dat ik het kwijt moet.
De uitleg van mijn ‘referentiekader’ is niet compleet als ik het er niet over heb.
Namelijk: mijn visie op ‘kinderseksualiteit’ inclusief kinderporno.
Omdat ik hierin dus ook ‘ervaringsdeskundige’ ben en daar zelfs justitieel voor ben veroordeeld (wat ik nog altijd onterecht vind!) wilde ik altijd mijn gedachten hierover kwijt.
Omdat ik het niet eens ben met de ongenuanceerde meningen over mensen met ‘andere gevoelens’ en ook niet met de puur ‘zwart/witte’ stigma’s over kinderseksualiteit en zogenaamde ‘slachtofferrollen’ die worden opgeplakt.
Hoewel ik al vele en forse artikelen heb geschreven over de noodzaak van betere seksuele opvoeding en voorlichting vanaf jongere leeftijd en de erkenning van kinderseksualiteit, heb ik er nog niet zo expliciet inhoudelijk over geschreven en zeker niet over kinderporno.
Puur omdat ik bang was (en nog wel ben) dat het weer uit zijn verband zal worden gerukt en er ‘goedkeuring en promotie’ van misbruik in wordt gelezen. Wat uiteraard onzin is.
Maar over dit soort visies mag je zelfs in het ooit zo progressieve Nederland niet meer praten en mogelijk straks bij de politiek gewenste wetswijzigingen ook niet meer schrijven.
Voor ik het weet heb ik (weer) een onuitwisbaar stempel en ligt er straks een baksteen door mijn raam… Of erger.
Dat soort dingen gebeuren en vrijwel alle instanties laten dit gewoon toe.
Daarom durfde ik daar nog niet over te schrijven.
Waarom ik het dan toch doe?
Omdat het ‘mijn’ plaatje compleet maakt. Definitief.
Ik weet ook tegenwoordig veel beter en zekerder dat ik het goed zie.
Seksualiteit is veel breder en moet veel flexibeler en menselijker worden beoordeeld.
Daar weten homoseksuelen, transgenders, ‘queers’, panseksuelen en wat er maar bestaat op aarde alles van. Maar over en vooral met kinderen… mag je niet meer praten of zelfs maar denken…
Alsof seksualiteit pas vanaf hun 16e uit de lucht komt vallen en je het daarvoor moet ontkennen.
Het artikel zet ik vanwege de inhoud niet tussen alle gebruikelijke artikelen maar zal een dezer dagen gaan verschijnen in de index van het menu ‘Seksualiteit’.
Dit is de enige melding die ik ervan zal maken en we zullen zien of het later nog nodig is om erop terug te komen.
Wat nog Rest
Vanwege wat prangende en actuele zaken was dit even een ‘snelle’ ingelaste ‘Restflits’.
Verder blijft mijn leven vrij ‘statisch’ in de ‘quo’… 😉
Eigenlijk hoop ik nog steeds op een pil… voor een vrijwillige winterslaap.
Om ergens eind maart weer wakker te worden als de blaadjes buiten weer groeien, bomen weer groen worden en de knopjes ontstaan in de tuin.
En natuurlijk… als ik niets meer hoor of lees van die @%$#&! Coronacrisis. 🙁
Rest, Rust en Feest… minimaal en voorzichtig. Ook in de Rest van 2020.
En natuurlijk: GEEN VUURWERK EN GEEN KNALLEN!
LAAT ME MET RUST! 😉
Tot de volgende Flits.
