Dit artikel schrijf ik op een dag dat het tropisch heet is in Nederland; eind juni 2019.
De kans dat mensen zich graag zullen willen ontdoen van overbodige kleding is nu wel erg groot aanwezig. Hoewel sommige mensen zich altijd wel willen ontdoen van hun kleding…
Omdat het een deel is van hun levensstijl of omdat ze daar altijd wel ‘lekker’ in voelen.
Zeg maar gerust… opgewonden van raken.
Over ‘exhibitionisme’ heb ik zijdelings al eerder geschreven in mijn artikelen over seksualiteit.
Misschien is het nu een goed moment om alles eens uitgebreider op een rijtje te zetten.
Want waar ligt de grens? Wat is maatschappelijk nog verantwoord en waar begint ‘grensoverschrijdend gedrag’?
Toevallig las ik een paar dagen geleden een berichtje op Facebook waarin een vrouw die ik volg een gebeurtenis beschreef die zij pas had meegemaakt ergens in Nederland, aan het water waar zij met haar partner en vrienden vertoefde. Er was daar vlakbij een man die – schijnbaar zichtbaar voor haar maar onopvallend genoeg voor de overige gasten – continu bezig was met zijn geslachtsdeel, terwijl hij in haar richting keek.
Ze beschreef haar groeiende afkeer en uiteindelijk ‘woede’ over zijn gedrag.
De commentaren waren natuurlijk ook niet mis. Dat die man uiteraard een ‘vieze vuile gestoorde hufter’ was, werd algemeen wel beaamd.
Ook een poosje geleden verteld mijn zoon mij over een verhaal wat vrienden van hem hadden verteld. Een jongeman (begin 20) zat met zijn vriendin aan het strand. Ik meen wel dat dit een naaktstrand was maar dat weet ik niet helemaal zeker.
In ieder geval liep er een man langs en bleef langslopen… Beetje heen en weer dus, blijkbaar met plezier naar de vriendin kijkend. Op een bepaald moment bleef die staan om zich op enige afstand af te rukken… Gewoon goed zichtbaar voor het stel!
Ze waren perplex en wisten niet wat ze moesten doen. Na zijn daad liep hij gewoon weg.
Beide gevallen behoren natuurlijk wel tot de duidelijk grensoverschrijdende en wettelijk strafbare gedragingen. Na aangifte zouden dit soort mannen welzeker bestraft worden.
Toch vinden veel mensen veel minder expliciet naakte vertoningen al grensoverschrijdend, terwijl er ook best veel mensen zijn die dit soort gedragingen niet storend vinden. Sterker: die doen het zelf ook en laten zich daarbij met plezier bekijken. In het openbaar!
Hoewel ‘naaktheid’ in beginsel niets met seksualiteit te maken behoeft te hebben, bestaan hierover heel erg grote verschillen van mening.
Velen vinden het zien van blote borsten al onaanvaardbaar, zelfs als een moeder een baby voedt…
Anderen zoeken de grenzen van het openlijk seksuele handelingen verrichten.
Door de grote verschillen van (persoonlijke) meningen zijn regels en wetten hierover nooit sluitend.
Naar mijn mening zijn alle problemen met naaktheid (ook seksueel bedoeld) aangeleerd en gebaseerd op stigma’s en vooroordelen.
Daarom zal ik in dit document stap voor stap proberen te verklaren hoe vaak mensen elkaar ook hier weer veel te snel veroordelen waardoor het de samenleving moeilijker maakt en zelfs ontwricht.
Eerst een kort overzicht van de verschillende vormen van naakt vertoeven.
Op de gelinkte Wiki-pagina staat al de nodige uitleg.
Kort gezegd vinden ‘naturisten’ van zichzelf dat ze meer een bewuste levensstijl hanteren die te maken heeft met ‘gezond leven’. Dit bevat ook bijvoorbeeld respect voor de natuur, een natuurlijke levensstijl (ook met gezond eten en drinken) en dan de wens om zo natuurlijk mogelijk (dus naakt) te vertoeven. Zowel thuis als tijdens vakanties, waarvoor ze dan meestal de speciale gelegenheden zoeken zoals naturistencampings, -steden en -stranden.
Meestal zijn naturisten ook georganiseerd en dus aangesloten bij een naturistenvereniging.
Met seksualiteit heeft naturisme geheel niets te maken.
Als liefhebber van naakt zijn (…) ben ik in mijn jongere jaren wel eens naar een naturistenterrein geweest, ik meen ‘Flevonatuur’ op Flevoland.
Je kan daar ook een dagkaartje kopen en dan gebruik maken van zwembad, de diverse zonneweides en de horeca.
Ik voelde me daar totaal niet op mijn gemak.
Vermoedelijk waren daar op dat moment voornamelijk ‘ervaren’ bezoekers die daar mogelijk kampeerden. Ik werd in ieder geval al redelijk snel ‘in de gaten gehouden’ en toen ik een beetje zenuwachtig ergens op een stoel ging zitten kwam er direct een man naar me toe die me vertelde dat ik wel mijn handdoek (die ik bij me had) op de stoel moest leggen voordat ik erop ging zitten!
Mogelijk had ik niet alle regels goed gelezen…
In ieder geval schaamde ik me rot en ging na even wat baantjes te hebben gezwommen (anders had ik voor niets een dagkaart gekocht) vrij snel weer weg.
Verder ben ik ook wel eens naar een naaktstrand geweest.
Maar eigenlijk ben ik geen liefhebber van het strand, zeker niet in Nederland omdat ik het water hier niet geschikt vind om te zwemmen en ik gek word van het zand wat overal in, op en tussen gaat zitten…
Ik kwam daar alleen om naakt te zijn en… wie weet of ik ook nog wel wat mooie naakte vrouwen zou zien… 😛
Nou… Ik geloof dat ik er eentje heb gezien.
Maar ook hier was ik weer snel weg.
Bij mij heeft het ‘naakt vertoeven’ toch een iets andere betekenis dan voor de ware naturist.
Misschien ben ik dan net iets meer een nudist?
Hoewel het nudisme in beginsel hetzelfde is als het naturisme (naakt vertoeven) ontbreekt hier de belangrijke aparte ‘levenswijze’. De nudist is niet georganiseerd en het gaat hier puur en alleen om het naakt vertoeven; hetzij thuis of in het openbaar.
Een groot verschil is ook dat nudisten niet perse moeten vertoeven in afgebakende (wettelijk toegestane) terreinen maar overal waar het geschikt is naakt willen zijn.
Van achtertuin tot een rustig plekje in bossen en duinen kan al geschikt zijn.
Zo heb ik vroeger toen ik als tiener wel eens mee ging met de boot van mijn oom in de rustige kreekjes van de Dordtse Biesbosch wel eens naakte mensen gezien.
Die stonden daar met elkaar (mannen en vrouwen) gewoon stil te staan in het ondiepe water, om zich heen te kijken. Mogelijk om te zien of ze wel gezien werden…
Mijn familie besteedde er geen aandacht aan maar ik was er wel door gefascineerd…
In mijn optiek kan een nudist een naturist zijn maar ook wel een exhibitionist.
Hoewel de nudist dan geen expliciete seksuele handelingen verricht, lijkt deze toch wel te genieten van het naakt zijn in de openbaarheid, met mogelijk de nodige opwinding tot gevolg.
Zoiets begrijp ik dan weer wel iets beter.
Maar ik neig dan toch vaak naar nog een stapje verder:
Exhibitionisme
Terwijl de begrippen ‘naturisme’ en ‘nudisme’ niet genoemd worden onder de opsomming van (psychische) stoornissen en (strafbare) ‘grensoverschrijdende gedragingen’ – mits ze worden uitgevoerd op plekken die toegestaan of niet publiekelijk zijn – is dit bij het begrip ‘exhibitionisme’ heel anders. Dit staat wel onder de zogenaamde ‘parafiele’ problemen en zou dus daarmee een psychische stoornis kunnen zijn.
Bij ‘exhibitionisme’ gaat het namelijk wel degelijk om de opwinding die de persoon voelt bij het naakt vertoeven. Het naakt vertoeven wordt dan meer een ‘drang’ om bewust de nodige opwinding te veroorzaken. De exhibitionist geniet ervan bekeken te worden.
Die zal dan ook bewust plekken kiezen om naakt te zijn, waar de kans bestaat om ‘betrapt’ te worden. Of in ieder geval plekken te kiezen waar het niet gebruikelijk is om naakt te zijn.
Expliciet seksuele handelingen moeten niet noodzakelijk plaatsvinden maar zijn voor de exhibitionist wel vaak een grote verleiding om aan het gevoel van opwinding gevolg te geven.
Die handelingen (de eerder genoemde ‘rukkers’) vergroten uiteraard de al aanwezige opwinding, zeker als er gericht naar gekeken wordt.
Eigenlijk hoopt de exhibitionist altijd op een positieve reactie op de gedragingen.
Als mensen dan niet afkeurend maar neutraal, belangstellend of zelfs goedkeurend zouden toekijken dan zou het gevoel van de exhibitionist het fijnst zijn.
Expliciete afkeur of zelfs vijandig gedrag is echt niet de bedoeling.
Een exhibitionist hoopt dus eigenlijk altijd op een ‘publiek’ van voyeurs.
De ‘voyeur’ is het tegenovergestelde van de exhibitionist: die vindt het opwindend om naar naakte mensen te kijken (gluren) of zelfs als zij seks verrichten.
Zowel de exhibitionist als de voyeur kunnen al genieten van het alleen kijken en bekeken worden, zonder dat seksuele handelingen met elkaar moeten worden verricht.
Hoewel dit in gevallen van wederzijds welbevinden natuurlijk wel die kant op kan gaan.
In de meeste gevallen vinden deze activiteiten echter vaak op een zekere afstand plaats en soms geheel stiekem.
In deze opsomming van eigenschappen van ‘de’ exhibitionist en ‘de’ voyeur noem ik expres geen ‘hij’ of ‘zij’. Omdat het zowel mannen als vrouwen zijn die beide activiteiten kunnen doen.
En omdat deze daar beiden van kunnen genieten!
Van zowel (seksueel) exhibitionisme als voyeurisme!
En dit is nu juist het grote probleem wat leidt tot de meeste vooroordelen en stigma’s.
Omdat de meeste mannen in alle gevallen van bewezen exhibitionisme en voyeurisme worden aangeklaagd, veroordeeld en bestraft, terwijl vrijwel de meeste vrouwen hiermee wegkomen en soms zelfs een goed betaalde bijverdienste hiermee kunnen hebben.
Het grote verschil tussen mannen en vrouwen komt hier weer bij kijken:
Mannen kijken graag naar naakte vrouwen maar vrouwen kijken niet zo graag naar naakte mannen.
Natuurlijk zullen leeftijd, uiterlijk en gelegenheid in alle gevallen van ‘grensoverschrijdend’ exhibitionisme van belang zijn.
Maar ik weet uit eigen ervaring en uit verhalen en filmverslagen dat er tegenstrijdig wordt gedacht over mannelijke en vrouwelijke exhibitionisten.
In de twee genoemde voorbeelden benoem ik het al.
De man wordt al snel een ‘vieze vuile gestoorde hufter’ genoemd.
En de vrouw?
Nou zal een vrouw zich meestal niet zo snel geheel bloot in het openbaar vertonen en bij een vrouw verloopt het proces van opwinding en de drang daaraan toe te geven heel anders.
In seksueel opzicht is een man meestal veel sneller opgewonden en ‘klaar’.
Dat is neem ik aan toch wel een bekend feit…
Maar hoewel je bij exhibitionisme eigenlijk meestal direct denkt aan een man…
Denk je dat vrouwen niet of veel minder kunnen genieten van exhibitionisme?
Dat denk je dan absoluut verkeerd!
Ik denk namelijk dat dit in absolute aantallen helemaal niet zo veel verschilt!
Alleen kunnen vrouwen zich hierin makkelijker uiten dan mannen.
En hierin worden vrouwen veel gemakkelijker geaccepteerd dan mannen.
(Foto-) Modellen
Zoals ik net al aangaf: leeftijd en uiterlijk zullen natuurlijk van belang zijn in de acceptatie van het zien van naakte mensen.
Stel je een gemiddeld druk stadscentrum voor.
En dan loopt daar opeens een naakte… man!
Mogelijk heeft hij zelfs een stijve penis waarmee hij vrolijk loopt te zwaaien tijdens het lopen.
Hoe zullen omstanders reageren?
Ik denk dat de meeste mensen een gevoel van afkeer zullen hebben.
Mogelijk zelfs een gevoel van woede en de neiging hebben de man als ‘vieze vuile gestoorde hufter’ te bestempelen.
Eventuele opgetrommelde politiemensen zullen hem boos aanpakken en geboeid afvoeren.
Hoe zal dit allemaal gaan als er opeens een naakte… vrouw over straat zou lopen?
Of ze nu erg knap is of gewoon gemiddeld van uiterlijk…
Ik denk niet dat er veel mannen boos zullen worden.
En vrouwen?
Zullen die haar direct bestempelen als een ‘vieze vuile gestoorde… trut’ of zo?
Of zou er eerst getwijfeld worden?
Is er een camera in de buurt?
Als ze knap is: is het een model? Is dit een promotieactie? Of een (naakt) protest?
Waar een man zijn opwinding niet kan verbergen… Hoe weet je of die vrouw niet ook opgewonden is van haar naakte wandeling?
Als ze minder knap of zelfs uitgesproken lelijk is…
Wordt iedereen dan toch boos of overheerst in eerste instantie een ‘zielig’ gevoel?
Wat zou er met die vrouw aan de hand zijn? Is ze dronken? Aan de drugs? Psychisch in de war?
Zou je zo bij een vrouw niet eerder denken dan bij een man, die meestal gelijk negatief beoordeeld wordt?
Misschien komt dit verschil ook wel voort uit het feit dat het toch meestal vrouwen zijn die zich openlijk vertonen (al dan niet sexy of naakt) als ze model zijn.
Is het merendeel van alle (bekende) modellen in de wereld niet vrouw?
Is de vrouw niet bij uitstek de persoon waar voornamelijk naar gekeken wordt?
Op een andere manier dan dat er naar mannen gekeken wordt?
Hoewel je in de reclame natuurlijk ongeveer evenveel vrouwen als mannen ziet om bijvoorbeeld kleding te promoten en ook op de ‘catwalk’ evengoed mannen lopen, zie je in het totale aanbod van fotomodellen toch voor het overgrote deel vrouwen. Laat maar eens een ‘zoekje’ los op internet.
De hoeveelheid ‘sexy’, ‘nude’ en ‘erotic’ dames is overweldigend.
In mijn jongere jaren was ik dus een poosje redelijk ‘fanatiek’ modelfotograaf. Daar heb ik al over geschreven. Toen zocht ik natuurlijk (toen nog) via advertenties in bladen en kranten naar (nieuwe) modellen. En ondanks dat ik geen bekende (grote) naam was, kwamen daar altijd wel reacties op.
Omdat de meer ervaren modellen meestal al wel hun adresjes hadden, kwamen bij mij dan de echte beginners of de net iets minder ‘super mooie’ meiden, die het bij de grote bureaus niet haalden.
Want veel meiden… vonden het gewoon fijn om zichzelf te laten zien.
Natuurlijk niet allemaal naakt! Maar dat ze konden poseren in sexy poses waarin netjes bedekte borsten en billen goed uitkwamen, vonden ze echt wel leuk om te doen.
Natuurlijk hoopten ze allemaal op een leuke (bij-)verdienste als model of mannequin, meestal voor mode wat de meeste meiden toch wel aantrekt. Maar primair stonden ze allemaal graag voor de camera.
Een minder groot aantal meiden (meestal wel iets meer ervaren) zocht ook bewust naar erotiek.
In mijn korte tijd als modelfotograaf had ik toch wel een stuk of 10 modellen gevonden die echt opgewonden raakten tijdens het naakt poseren. Dat vertelden ze me ook.
Bij hen was de drang om het dus gewoon te doen misschien wel belangrijker dan het geld wat ze er eventueel mee konden verdienen.
Tegenwoordig is het oude ‘modellenberoep’ niet meer hetzelfde als vroeger.
Natuurlijk zijn er nog steeds fotografen die met hun (nu) digitale camera wachten op mooie meiden om te mogen fotograferen maar de modellen die het puur om de opwinding te doen is en dus liever de erotische kant kiezen, hebben nu de beschikking over de ‘webcam’.
Zoek ook maar eens op ‘camgirls’ en je vindt zo honderden websites waarop de mooiste (en ‘geilste’) dames zich aanbieden voor ‘chat’ en erotische showtjes.
Voor die meiden snijdt het mes aan meerdere kanten.
Ze kunnen hun ‘hobby’ doen in hun eigen vertrouwde thuisomgeving zonder naar fotografen en hun ‘studio’s’ te moeten gaan en de kans te lopen in minder vertrouwde omgevingen terecht te komen.
Dan kunnen ze dit zo vaak doen als ze zelf willen.
En ze verdienen er altijd geld mee want de kijkers kunnen ze alleen zien als ze (vooraf) betalen voor een bepaalde tijd. En ‘verzoekjes’ leveren dan weer extra geld op…
Er bestaan ook ‘camsites’ waarop mannen staan. Maar uiteraard (…) gaat dit dan meestal om homo’s. De kijkers zijn dit meestal ook.
Ik heb dit ooit ook wel eens een keer geprobeerd…
Op een vrij toegankelijke ‘camsite’ voor zowel dames, paren als heren, niet expliciet ‘gay’.
Als ik al kijkers had… waren het alleen homo’s die me complimenteerden…
Daar werd ik niet bepaald opgewonden van. 😛
Feitelijk zijn (erotische) modellen meestal wel exhibitionistisch!
Ze vinden het ‘fijn’ en zelfs ‘lekker’ om zich (naakt) te laten zien.
Deze vorm van exhibitionisme wordt echter geaccepteerd.
Omdat modellen gebruik maken van legitieme mogelijkheden (speciale erotische websites) om hun ‘hobby’ te kunnen doen.
Een stapje verder wordt dit wel wat anders:
‘Flashing’
Er bestaan ook veel erotische websites speciaal gericht op dames (en soms stellen en groepjes) die in het openbaar hun naakte lichaam vertonen of zelfs seksuele handelingen verrichten.
Niet alleen op de bekende Franse nudistenstranden (Cap D’Agde is wereldberoemd), waar stellen vaak openlijk seks hebben en worden omringd door kijkende mannen en die ook af en toe mee laten doen, maar ook op ‘gewaagde’ plekken zoals stadsparken, een rustig bankje aan een drukke rivier, op parkeerplaatsen of zelfs midden in de stad op rustige momenten.
Het is niet verrassend dat dit naar verhouding weinig voorkomt in Nederland… Ons land is klein en de dames die dit zouden durven, zouden snel ‘bekend’ worden en de vraag is of je dit wil…
Maar in de Verenigde Staten en landen als Tsjechië is dit een redelijk succesvol erotisch genre.
Het gebeurt echter echt overal. Want er zijn ook best wel vrouwen te vinden die opgewonden worden van het zichzelf onverwacht in het openbaar laten zien. Al was het alleen maar even hun borsten laten zien… Maar ook meer en ook expliciet seksuele handelingen.
Dat alles valt onder de term ‘flashing’, wat hier vergelijkbaar is met ‘streaken’, hoewel dat dan alleen maar het onverwachte ‘naaktlopen’ betekent zonder erotische handelingen.
Vrouwen die dit doen worden over het algemeen niet zo snel beboet.
Ten eerste omdat het zien van naakte vrouwen niet zo snel mensen boos zal maken en er dus geen aangifte wordt gedaan en ten tweede omdat politie in dit soort gevallen meestal een waarschuwing geeft en sommeert om de kleding aan te trekken. Mannen worden meestal juist direct aangepakt…
(Ik heb dit gelezen in ervaringsverhalen.)
Wanneer het gaat om echt seksuele handelingen of zelfs publieke volledige seks tussen een man en een vrouw, dan wordt dit meestal wel direct aangepakt.
Maar in veel gevallen uiteraard alleen nadat er aangifte is gedaan!
Want wat niet weet, wat niet deert.
En dat er best aardig wat mensen zijn die seks hebben op openbare plekken, dat mag naar ik hoop wel bekend zijn…
Zelf heb ik het een paar keer (toevallig) gezien.
De laatste keer dat ik me kan herinneren waren we (mijn hele gezin: partner, 2 kinderen en ik) aan het wandelen in de bossen bij Breda. Op een bepaald moment zag ik tussen de bomen door duidelijk een paar lichamen bewegen… Toen ik wat beter keek zag ik duidelijk een vrouw met op en neer gaande blote borsten op een (vermoedelijk) man zitten. Op en neer gaand dus…
Mijn partner en kinderen keken toevallig de andere kant op dus die hebben het niet gezien…
Het is dat ik er nooit speciaal op uit ben gegaan maar als je op internet zoekt naar ‘plekken voor openbare seks’ of iets dergelijks, dan vind je wel enkele sites waarop aanbevolen plekken staan waar mensen vaak komen. Vaak parkeerplaatsen maar ook bepaalde bossen, duinen en… industrieterreinen, waar het meestal ‘s avonds of ‘s nachts bij mooi weer druk kan zijn.
Soms speciale homo-ontmoetingsplaatsen maar ook plekken waar stellen vaak seks hebben in de auto terwijl daar dan meerdere mannen omheen staan om te kijken!
Dit gebeurt echt veel meer dan de meeste mensen beseffen.
Als je dan realiseert dat echt niet iedereen met een exhibitionistische drang dit ook echt tot uitvoering wil of kan brengen maar dat het toch best wel veel gebeurt, dan zou je moeten concluderen dat er meer mensen zijn met deze ‘afwijking’(?) dan je zou vermoeden.
Parafilie
Op het punt aangekomen dat exhibitionisme als een ‘afwijking’ wordt gezien, kom ik weer terug op dat verzamelwoord: ‘parafilie’. Ik heb het al even eerder benoemd.
Omdat ‘ongewenste grensoverschrijdende’ handelingen niet alleen bestraft maar liever nog ‘genezen’ zouden moeten worden, is de hedendaagse psychologie wanhopig bezig om (nieuwe) aanpak te ontwikkelen. Werden ‘gekken’ vroeger uitsluitend opgesloten in het ‘gekkenhuis’… Tegenwoordig proberen ze dan toch wel iets genuanceerder met mensen om te gaan die last hebben van psychoses, ‘PTSS’, autismen, depressies, waanvoorstellingen en vele andere ‘kortsluitingen’ die onze psyche allemaal ernstig kunnen verstoren.
‘Ongebruikelijke seksuele interesses’ (zie Wiki) worden tegenwoordig onder de noemer ‘parafilie’ geschaard.
Zo vallen voyeurisme, exhibitionisme, masochisme, fetisjisme en bijvoorbeeld pedofilie allemaal onder de parafilie!
Dat is nogal wat!
Als je bijvoorbeeld weet dat mensen die een erotische voorliefde hebben voor voeten en die in het seksspel betrekken door daar uitvoerig aan te likken en zuigen omdat ze daar geweldig opgewonden van raken, een fetisjist zijn… Kan je dit dan een ‘grensoverschrijdende’ parafilie noemen?
Terwijl we dit van de pedofilie allemaal wel duidelijk vinden.
(Hoewel ik dit al eerder heb genuanceerd in mijn uitgebreide artikel ‘Pedofilie – het document’.)
Dat we mensen met een voorliefde voor masochisme ook niet meer grensoverschrijdend vinden omdat deze meestal met hun partners en gelijkdenkende vrienden hun ‘spelletjes’ in hun eigen discrete ‘speelkamers’ of ‘-kelders’ doen, maakt duidelijk dat de psychologie hier ook nog lang niet eenduidig over is.
Wat is nu eigenlijk de grens wanneer een parafilie ‘grensoverschrijdend’, ‘ongezond’ en ongewenst is en dus aangepakt of zelfs… genezen zou moeten worden?
Valt het niet op dat homofilie al lang niet meer tussen de parafiele gedragingen staat?
Dat is in de psychologie natuurlijk al langer geaccepteerd als ‘simpele’ aangeboren afwijking die bijna als een natuurlijke variant van seksuele voorkeur wordt gezien.
Wie nu nog zegt dat homofilie genezen kan en moet worden (…) wordt wereldwijd verguisd.
Hoewel vrij grote gemeenschappen in de VS daar toch echt nog anders over denken…
De wetenschap kan bij hoog en bij laag blijven roepen dat een parafilie een stoornis is: waar die van de homofilie uiteindelijk niet meer zo wordt benoemd, zo weten ze op dit moment nog steeds geen raad met al die andere parafilieën.
Weer terug naar de naaktlopers en het ‘grote’ probleem: de exhibitionisten.
In het slechte (pseudo-) psychologische artikel waarin ‘oorzaken en behandeling van exhibitionisme’ worden beschreven komt men niet verder dan globale constateringen.
Meestal begint exhibitionisme in de pubertijd.
Als de persoon opgroeit met een blijvende seksueel emotionele achterstand dan kan dit aanhouden.
Vervolgens gaan ze met diverse psychotherapieën en soms zelfs medicatie proberen om de exhibitionistische drang te verminderen en zo mogelijk weg te nemen.
Maar volledig genezen is – zo schrijven ze – onmogelijk.
De onderliggende drang blijft aanwezig en wordt ‘slechts’ onderdrukt.
Ja hallo!
Mag ik me ook even vestigen als psychotherapeut?
Als ervaringsdeskundige weet ik er vermoedelijk meer van dan degenen die hun kennis alleen uit de boeken halen…
Hoewel “bepaalde gebeurtenissen tijdens de seksuele ontwikkeling in de kindertijd” wel worden genoemd als (mogelijke) oorzaak, zal niemand eens bedenken hoe dit dan voor de volgende generatie kan worden aangepakt.
Als dit überhaupt al KAN worden aangepakt… En MOET dit dan eigenlijk ook?
Net als homofilie, weet je nog?
Je zou verwachten dat de mensheid anno ‘nu’ toch wel zo ver ontwikkeld is dat ze weten wat goed en wat slecht is in de maatschappij.
Dat we elkaar beter niet in elkaar slaan lijkt me duidelijk…
Dat diefstal strafbaar is zal niemand mogen weerleggen.
(Hoewel… Dat is ooit ook nog wel eens anders geweest…)
Dat een seksuele geaardheid in de westerse maatschappij niet meer strafbaar is, lijkt nu ook duidelijk hoewel nog lang niet iedereen het hier mee eens is!
Ondanks de kennis van DNA en andere manieren om bepaalde fysieke en mentale uitingen mee te verklaren, weten we toch nog echt veel te weinig.
En daarom is het in mijn optiek onjuist om elke maatschappelijk ongewenste (seksuele) handeling af te doen als grensoverschrijdende stoornis die bestraft, behandeld en genezen moet worden.
Als je de achtergrond (de werkelijke oorzaak) niet begrijpt, waarom veroordeel je dan wel het gevolg? Dit is humanitair onjuist!
Net zo onjuist als toen we nog ‘zwarte Afrikanen’ als werkslaven in gingen zetten omdat we toen nog aannamen dat ze dommer en minder ontwikkeld waren dan de blanken.
(Hoewel… Ook nu zijn er nog zat groeperingen die dat als feit aannemen…)
Naar mijn bescheiden mening (…) is elke ‘grensoverschrijdende’ handeling discutabel.
Alles zit ‘tussen de oren’.
Vrijwel iedereen is ‘geconditioneerd’: we hebben allemaal op een of andere manier geleerd vanuit onze kindertijd, jeugd en groeiende volwassenheid dat iets ‘niet normaal’, ‘gevaarlijk’, ‘slecht’, ‘vies’ en dus (?) ‘strafbaar’ is.
Zo ontstaat een gezamenlijk gevoel dat ‘we’ weten wat ‘niet goed’ is en met de komst van de geweldige (sociale) massamedia (ja hoor, daar ga ik weer…) weten we dit op te kloppen tot mensonterende proporties.
Terwijl een naaktloper vroeger alleen na werd geroepen door een paar geschrokken en soms boze mensen, wordt deze nu al snel veroordeeld als ongewenste exhibitionist en als het zou kunnen aan de schandpaal gehangen zodat de menigte ‘los’ kan gaan…
Deze methode heeft echt bestaan in het verleden.
Ik vraag me wel eens af hoe veel mensen hier nu in bepaalde gevallen nog altijd voor zouden zijn dat dit weer gedaan wordt… Dat zouden er best wel eens erg veel kunnen zijn…
Maar als we de ‘massahysterische’ mening van het ‘volk’ even buiten beschouwing laten…
Dan zou ik prefereren om de zogenoemde ‘stoornissen’ beter te bestuderen vanuit de omgeving waaruit ze ontstaan.
Heeft de persoon als kind al bepaalde ‘neigingen’?
Wil het heel jong al graag zonder kleding? Of graag andere kinderen ‘uitkleden’?
Heeft het neigingen te masturberen?
Worden naaktheid en seks open en eerlijk in de omgeving (vooral het gezin!) besproken en misschien zelfs gewoon gedaan?
Een kind wat opgroeit in een gezin waarin naaktheid gewoon is en waarin seksuele handelingen niet worden afgewezen, veroordeeld of zelfs bestraft, zal vrijer en makkelijker zijn in de omgeving en hierdoor mogelijk spontaner in de directe omgang met anderen.
Het hangt natuurlijk ook af van het aangeboren karakter maar als een van nature ‘stil’ kind opgroeit in een open en dynamische omgeving dan kan die zijn of haar angsten beter overwinnen.
Ook op het gebied van seksualiteit!
En anders kan er op een iets andere manier met het ‘stille’ en ‘teruggetrokken’ kind worden omgegaan. En als het eens wat afwijkende gedragingen vertoont, deze niet resoluut meteen afwijzen! Dit laatste is absoluut desastreus voor een gezonde mentale ontwikkeling!
Een betere toekomst met gezondere en minder gestoorde (…) mensen begin je niet pas door volwassenen te bestraffen voor hun aangeleerde en diepgewortelde gedrag.
Dat begint bij de geboorte!
Leren relativeren
Als we die ‘gestoorde’ minderheid aan (volwassen) mannen dan toch in onze zielige maatschappij hebben… Mannen die het niet kunnen laten om hun (stijve) penis te laten zien en hun bijna ontploffende opwinding perse moeten ontlasten door zich af te moeten rukken…
Puur en alleen eigenlijk omdat zij geen ‘podium’ kunnen krijgen zoals vrouwen dit wel hebben…
En omdat mannen en vrouwen nu eenmaal zo veel verschillen in de waardering van het zien van de blote medemens…
Dan kunnen we in al onze wijsheid twee dingen doen.
Ons ergeren, boos worden en de ‘vieze vuile gestoorde hufter’ in elkaar timmeren, aangeven bij de politie of toch in ieder geval (laten) verwijderen uit ons blikveld.
Dat lucht op maar heeft in eerste instantie wel erg veel ongezonde spanning veroorzaakt…
Wat we ook kunnen doen is het compleet negeren.
Meestal weten deze mannen dat ze niet in de belangstelling staan. Zo dom zijn ze nu ook weer niet!
Juist het compleet negeren zal de opwinding minder doen worden.
En ook het eventuele resultaat van een ontlastende ‘rukactie’ zal de drang doen afnemen en stoppen.
Probleem op dat moment opgelost en mogelijk zal die persoon later, bij gelijksoortige lauwe reacties, steeds minder de drang krijgen.
En de ongezonde spanningen blijven uit bij de toeschouwers.
Want naturisten, nudisten maar zelfs ook exhibitionisten doen vrijwel nooit fysiek iemand kwaad.
Natuurlijk bestaan er overal uitzonderingen.
Zo kunnen ook ‘gewone’, ‘niet gestoorde’ mensen met een verkeerde dronk of onder invloed van andere middelen of opgelopen (seksuele) spanningen opeens grensoverschrijdend gedrag gaan vertonen! Aanranders en verkrachters zijn meestal geen exhibitionisten. Maar soms kunnen ze zo wel beginnen.
Als personen met ‘vreemd gedrag’ dus wat al te dichtbij dreigen te gaan komen, zou ik natuurlijk ook wel op mijn hoede zijn. Dat lijkt me vrij normaal.
Maar verder…
Er zijn verschrikkelijk veel dingen waar een mens zich aan kan lopen ergeren of zelfs bang of boos van zou kunnen worden.
Dat heb ik ook en ik mijd ook wel plekken waarop soms mensen vreemd gedrag vertonen.
Gewoon om een conflict te vermijden.
Maar in het algemeen werkt relativeren altijd het beste.
De meeste personen die vreemd (seksueel) gedrag vertonen, zijn niet direct gericht op hun omgeving zelf. Ze voelen iets wat ze ‘moeten’ doen. Dat is niet altijd fijn en goed.
Maar dat is nog het meest vervelend voor de mensen zelf, die hun drang blijkbaar niet (meer) goed onder controle hebben.
Nawoord en Conclusie
Voordat ik nog een algemene eindconclusie ga formuleren wil ik nog even iets kwijt over mijn persoonlijke situatie.
In eerdere artikelen heb ik immers al geschreven over exhibitionisme en dat ik zelf ook een exhibitionist ben…
Ook heb ik vaak geschreven dat ik mezelf met al mijn plussen en minnen nu eindelijk heb geaccepteerd en ik me niet meer druk maak over bepaalde ‘gevoelens’.
Na het lezen van dit (relativerende) artikel zou je kunnen concluderen dat ik mezelf hiermee probeer goed te praten en misschien zelfs aangeef mijn ‘afwijkende gedrag’ maar te accepteren.
Wie weet denk je als lezer wel dat ik nog steeds op elk moment kan opduiken van achter de bosjes, achter de ramen, in mijn tuin of op andere geschikte plekken waar een exhibitionist actief kan zijn.
Lol!
Laat ik voorop stellen dat ik dit inderdaad heb gedaan (dat heb ik elders al geschreven) in mijn pubertijd, vanaf ongeveer mijn 12e jaar. Ik heb volgens mij ergens geschreven dat ik een jaar of 16 was toen ik daarmee tegen de lamp ben gelopen en ben ondervraagd door de politie.
Ik heb ook geschreven dat dit met een sisser is afgelopen en dat ik dit daarna nooit meer heb gedaan. Ik had mijn les geleerd.
Dit is een feit.
Hoewel ik de onderliggende drang… het gevoel het te willen doen… best nog wel heb gehad daarna. En zeker in tijden van relatieve eenzaamheid en opspelende frustraties waren die gevoelens soms sterker.
Mijn (gezonde) verstand was echter altijd nog sterker en zelfs met de nodige consumptie van drank ben ik nooit over echt ontoelaatbare grenzen gegaan.
Om mijn exhibitionistische fantasieën soms een uitlaatklep te geven, heb ik af en toe wel eens achter de webcam gezeten. En zoals de goede lezer misschien ook nog weet: ik ben in de jaren 2014 en 2015 enkele keren naar die zogenaamde ‘gangbangfeestjes’ geweest. Juist het samen met meerdere mensen naakt en (seksueel) actief zijn in één ruimte is heerlijk voor exhibitionisten.
Maar na mijn operatie in 2017, mijn opgekomen nieuwe aandoeningen (waaronder een lichte impotentie…) en dus mijn mindere mogelijkheden voor beweeglijke activiteiten, heb ik hier nou echt niet zo veel gevoelens of behoeften voor! Fantasieën misschien… Maar nu werkt het relativerende realisme echt wel door hoor! 😉
Zo zijn er voor ‘gezonde’ mannen dus ook wel een paar mogelijkheden om legaal en ‘gewenst’ het ‘afwijkende’ gedrag te kunnen vertonen.
Maar echt jammer dat voor vrouwen dus veel en veel meer mogelijkheden bestaan en dit ook meer geaccepteerd is!
Dit zou een maatschappelijk punt van aandacht moeten worden, zeker ook in het verlengde van de #metoo-discussie waarin exhibitionistisch gedrag vaak als een vorm van aanranding wordt beschouwd.
Ik denk – en meen dit ook uit de tegenwoordige kennis over de meeste ‘parafiele’ gedragingen te mogen beweren – dat er te veel negatieve vooroordelen en stigma’s bestaan over naaktheid.
Dat begint al bij het absoluut zonder enige seksuele bedoelingen (gedeeltelijk) naakt willen vertoeven van mensen. Naturisme en nudisme wordt nu door veel mensen nog steeds veroordeeld als zedeloos en ‘afwijkend’.
Dan zou ik tegen hen willen zeggen: In het (mythologische) paradijs waren ‘Adam en Eva’ ook naakt. Pas de zonde maakte een eind aan het oorspronkelijke ideaal.
In een utopische ideale samenleving zou naaktheid dus normaal moeten zijn!
Exhibitionisme is in beginsel een heel onschuldige ‘fetisj’. In een gezond denkende en progressieve omgeving zou geen vooroordeel en dus ook geen angst voor exhibitionisten mogen bestaan.
De meeste ongepaste drang zal zelfs afnemen wanneer er meer acceptatie en begrip zal komen voor exhibitionisten. In een ‘gezond’ lichaam met een ‘gezonde’ geest zal dit vrijwel niet meer voorkomen als de samenleving ‘gezond’ wordt.
Ik hoop oprecht dat de maatschappij niet verder afglijdt in de tendens van polarisatie zoals die zich nu aftekent, ook op het gebied van seksualiteit en de daaraan gekoppelde normen en waarden.
Als dit artikel of mogelijk zelfs mijn persoonlijke bijdrage aan een (nieuwe) discussie hierover zou kunnen bijdragen dan zou ik erg gelukkig zijn!
Hallo,
Ik ben Frank, 62 en uit de Zaanstreek.
Wat ben ik ontzettend blij dat ik deze pagina tegenkwam. Het was een moment van bijna volkomen herkenning ! Ik heb bij het intro gedacht ‘dat hadden mijn woorden kunnen zijn’.
Nu moet ik bekennen dat ik niet alles heb gelezen. Het is nogal veel tekst namelijk.
Daar komt nog bij dat ik hersenschade heb opgelopen bij een operatie en dat lange teksten ‘not done’ zijn voor mij.
Dus ging ik verder met de conclusie, of het eindwoord.
En weer die herkenning ! Dit stak mij aan om een reactie te willen schrijven.
Als ik dan lees dat je ook door een operatie je libido hebt zien afnemen, dan is dat voor mij een belangrijk moment van herkenning.
Ik heb nu acht jaar de tijd gehad om mijn handicap en scheiding te verkennen in mijn eigen omgeving mijn grenzen te onderzoeken.
Ik ben vrij opgevoed en ging dan ook als twintiger graag met vrienden en vriendinnen naar de sauna of het naaktstrand.
Blote lijven zijn gewoon voor mij. Ook vrouwen.
Ik raak niet opgewonden van kijken, daarvoor moet er toch wel fysiek contakt zijn …
Ik ben sinds ruim een jaar begonnen om in mijn appartementje bloot te lopen. Zomer en winter. Kachel lekker hoog als het koud wordt, gordijnen dicht. De kosten neem ik op de koop toe.
Als ik dan zo bloot ben, alleen, dan voel ik toch een gemis, namelijk iemand die mij ziet.
….
En dan nu, ben ik al jaren bezig te filosoferen wat ik nu echt voel.
Ik ben Exhibitionist dat is wel duidelijk inmiddels. Maar andere, gelijk gestemden? Hoe vind ik die ?
Wel eens wat geprobeerd op Fora en besloten websites, maar dat is 99% mannen. En hoewel ik goed sta tegenover homo’s ben ik dat zelf niet. Dus een afspraak met een man maak ik niet zo maar. Maar een vrouw vinden die er net zo in staat als ik, die moet je met een lampje zoeken !
Toch gebeurde juist dat vorig jaar, (2018)
Op een site voor kampeerders, schreef ik mijn hele verhaal. Dat ik nooit meer op vakantie kan en daarom ook wel eens naar een naaktstrandje in de buurt zou willen. Geen relatie, gewoon voor het gezelschap. Kennis gemaakt bij mij thuis. (aangekleed) En een tweede afspraak gemaakt.
Ik had broodjes en koffie en dingetjes. Heel relaxed. Op zeker moment viel het waarom, en hebben we ons uitgekleed. Doorgegaan met praten en ervaringen uitwisselen. Heel prettig zo samen, Ze bleef zelfs eten en ging pas vrij laat weer weg. Heerlijk. Heel fijn en een geweldige ervaring!
Tijdens het vele praten kwam ook het waarom van onze gedeelde behoefte tot bloot zijn ter sprake en vooral ook waarom niet alleen maar juist met een ander …
Ik gaf aan dat mijn Exhibitionisme een kleine reden was en dat er ook een stukje erotiek bij kwam kijken. Niet sex ! Nee gewoon dat lekkere gevoel van een beginnende opwinding (die niet eens tot een climax hoeft te leiden), maar wel dat je (ik) ongegeneerd aan mijn pik en mijn ballen kon zitten en er mee spelen. Als ik een stijve kreeg, legde ik uit, wilde ik mij ook kunnen aftrekken …
Mijn nieuwe vriendin vond dat niet meer dan normaal en begreep dat ook goed zei ze.
Daarna viel het gesprek stil en pakte ze wat te lezen. Ik deed hetzelfde. Vervolgens legde ze haar benen op de bank en na korte tijd trok ze haar knieën op om zich daarna zachtjes te gaan vingeren … Ik was perplex … Dit had ik niet verwacht ! Ik las ook verder en kreeg een halve stijve van haar gedoe. Ik begon mij ook maar zachtjes af te trekken nu.
Onze spanning steeg toch wat en ze keek hoe ik reageerde. Ik liet haar mijn besneden eikel zien, waarna zij zich draaide en haar voeten op de tafel zette. Ik keek recht tussen haar benen, waar ze nog steeds met haar vingers door haar gleufje wreef. Ik zag haar even verstijven om een orgasme te onderdrukken. Ik stopte nu ook om er geen smeerboel van te maken.
Ik begon te kletsen over hoe prachtig en dapper ik het vond wat ze deed. Ja, dat vond ze zelf ook wel, want dit was de eerste keer zei ze. Ze liet mij nog wat kijken hoe ze vingerde, maar op zeker moment koelden we weer af, tijd voor een kop koffie !
Wat ik met dit waar gebeurde verhaal wil zeggen, alleen maar puur bloot zijn, daar is niks aan ! Het gaat ook om een stukje ‘gezien worden’ en ‘bewonderd willen worden’. Dat geeft ieder mens een soort ‘vonkje’ dat aangeeft waar het in het leven om draait.
Met onze kleding aan bereiken we dat, bijna goddelijke’ moment nooit en sluiten wij ons en onze gevoelens voor de ander (M/V) juist af ! Daarom is ons land zo’n broeinest van haat en intolerantie, we zien elkaars mooie momenten niet meer.
Het gaat niet om platte sex, ‘de daad’ gericht op voortplanting. Al doen we vaak alsof om de bevrediging te krijgen. Maar ‘de menselijke klik’ missen wij meestal. En die is juist goud waard !
Ik ben blij dat wij toen niet in bed zijn gedoken om de weg van de lusten te volgen, maar het pd hebben gekozen voor een meer innerlijk contact en het delen van onze gevoelens en eerlijke gedachten.
We hebben nog steeds niet geneukt in die tussentijd. Het is heel bijzonder wat er dan met een mens gebeurt !
Hallo Frank!
Allereerst heel erg bedankt voor je openhartige en uitvoerige reactie waarin je precies uitlegt hoe jij erin zit met jouw exhibitionistische gevoelens.
Alle gevoelens zijn anders en iedereen heeft andere voorkeuren waarin die zich het fijnst voelt. En ik ben zo blij voor jou dat je (misschien eindelijk?) een lieve vriendin hebt gevonden die dat begrijpt en er zelfs in mee gaat! Geweldig!
Wat ik zo belangrijk vind is dat de intolerantie en zelfs haat van de ‘massa’ zo veel natuurlijke gevoelens in de weg staat en daardoor simpelweg het geluk van veel mensen ontneemt.
Zolang mensen met ‘andere’ gevoelens – in dit geval exhibitionistische – daar niemand (bewust) kwaad mee willen aandoen, zou hier geen negatief stempel van ‘grensoverschrijdend gedrag’ op mogen rusten.
Al die negatieve vooroordelen en stigma’s frustreren en maken mensen soms kapot.
Jammer dat je mijn artikel(en) niet helemaal kunt lezen vanwege je letsel.
Ik schrijf inderdaad meestal erg uitvoerig… En daar hebben zelfs mensen zonder letsel vaak moeite mee… Dus alle begrip voor jou.
Maar misschien kun je bij interesse om toch meer te lezen het artikel in stukjes ‘hakken’?
Steeds stoppen bij een duidelijke alinea om later weer eens verder te lezen?
Zo doe je dat vermoedelijk met bepaalde bladen of boeken ook wel.
In ieder geval; nogmaals respect en ik hoop dat je nog vele gelukkige jaren mag beleven met je nieuwe vriendin en wie weet als het weer mooi weer wordt nog wel eens (kleine) ‘spannende’ uitstapjes gaat maken.
Geniet ervan! 🙂
Mooi uitgebreid en goed geschreven artikel over Naturisme, Nudisme en Exhibitionisme ! Ik herken mijzelf wel in jouw verhaal. Ik ben zelf namelijk al meer dan 30 jaar een echte nudist.
Hartelijk dank voor je reactie Sjer!
Had het gisteren al gezien maar was met van alles bezig behalve deze site… 😉
Blij dat jij er herkenning in ziet.
Ik heb dan ook geprobeerd om het zo nauwkeurig mogelijk te verdelen tussen de drie benamingen maar er zijn ongetwijfeld ook grijze gebieden waardoor mensen een andere mening kunnen hebben.
Veel succes en vooral natuurlijk plezier met het nudisme. Naar mijn mening ook de meest ‘natuurlijke’ vorm van naaktheid, zonder de filosofie van het ‘naturisme’ en de seksuele lading van het exhibitionisme. Eigenlijk zou iedereen nudist moeten zijn. 😉
Groet!
Pingback: Seksuele verpreutsing neemt gevaarlijke vormen aan! | De Rest van het Avontuur
Pingback: Escalatie: Naturisten onder vuur van pedojagers! | De Rest van het Avontuur
Pingback: Naakt, erotiek en seks in het openbaar. Waarom niet? | De Rest van het Avontuur