Vrouwen over seksualiteit

De visie van Beatrijs Smulders en Marije Janssen

Enkele jaren geleden heb ik een oproep gedaan aan de lezers. Een oproep liefst aan de vrouwelijke lezers, die al jong met seksualiteit in aanraking zijn gekomen en dan uiteraard op een positieve manier. Want ik weet dat de vrouwen met positieve ervaringen in de meerderheid zijn. Maar in de huidige tijdsgeest hoor en lees je alleen over de negativiteit rondom seks. Grensoverschrijdend gedrag, #metoo, aversie tegen naaktheid in de media en vooral: ‘kinderen en seks’! Als je de meestal nog opgeklopte berichten in de diverse media mag geloven, dan wordt bijna elke vrouw wel een keer negatief seksueel benaderd of zelfs erger: aangerand of verkracht. Bij vrijwel elke vrouw was ‘de eerste keer’ dramatisch. “Maar de liefde overwon.”
En ze leefden nog lang maar niet gelukkig… (cynische opmerking!)
Over de gevolgen schrijf ik veelvuldig. De taboes, stigma’s en (negatieve) vooroordelen zijn schrikbarend toegenomen en daardoor de algehele verpreutsing van de samenleving. En dat is naar mijn stellige overtuiging ongezond voor die samenleving.
Ik weet dat er vroeger veel meer vrijheden bestonden waarin seksualiteit een vanzelfsprekend onderdeel was van moderne gezinnen. De ‘seksuele revolutie’ van de 60er en 70er jaren heeft heel veel goeds gebracht. Maar ook minder mooie zaken, waar ik straks op terug kom. Daar is echter niet van geleerd om het met die kennis en ervaringen te verbeteren. Er is pas op de plaats gemaakt en we zijn nu bijna weer terug bij af: de onwetendheid over fijne seksualiteit neemt weer toe. En daarmee de misstanden en misbruik.
Om te illustreren dat er ook echt heel veel vrouwen zijn die wel degelijk fijne positieve seksuele ervaringen hebben gehad, toen ze (heel) jong waren en daardoor een meer bevredigend seksleven hebben ontwikkeld, wilde ik daarom die vrouwen wel eens aan het woord laten op deze blogsite. Dan hoor je het eens van een ander dan alleen van die ‘oude perverse vieze witte man’…
Op mijn ‘Oproep: Minderjarigen met positieve seksuele ervaringen’ is dus niet gereageerd. Wel heb ik enkele reacties van mannen ontvangen die zich (positief) herkennen in mijn artikelen. Dat zijn dan ook de meeste lezers vrees ik. Mannen… Prima maar jammer en het maakt mijn goed bedoelde pleidooi voor mooie en gezonde seksualiteit er niet completer op.

Laatst kreeg ik van een goede bekende een link naar een krantenartikel van alweer een jaar geleden over een vrouw die haar leven lang professioneel met seksualiteit te maken heeft gehad en dat vond ik een prima stuk om ook hier aandacht aan te besteden!
Daarnaast volgde ik voorheen nog een andere vrouw die hier ook vele jaren mee bezig is geweest, maar dan van een heel andere kant. Je zou kunnen zeggen dat beide vrouwen zeker ‘positieve’ ervaringen hebben meegemaakt maar daar beiden hun eigen richting en daarmee mening door hebben gevormd. Ik wil ze beiden apart benoemen.

Beatrijs Smulders

Als je klikt op deze naam, zie je haar Wiki-pagina. Beatrijs Smulders is haar hele werkzame leven verloskundige (vroeger ‘vroedvrouw’) geweest. En heeft met al haar ervaring ook enkele boeken geschreven, uiteraard voornamelijk over zwangerschap en bevalling. Maar door de jaren heen heeft ze ook haar meningen gevormd over de vrouwelijke seksualiteit, die uiteraard aan de basis ligt van elke zwangerschap. Die meningen zijn mede gevormd door de tijd waarin ze zelf opgroeide als (seksuele) puber: tijdens die beruchte ‘Seksuele Revolutie’.
Vanwege haar meest recente publicatie in 2021 – ‘Een vrouwengeschiedenis 1 – Bloed’ heeft ze een uitgebreid interview gegeven aan de Volkskrant, waar mijn goede kennis me op wees:
‘Beatrijs Smulders: “Je kunt véél beter niet neuken dan slecht neuken”’
Het is een fors krantenartikel en omdat ik daar zelf al moeite mee had, heb ik er ook een los document van gemaakt wat je kunt downloaden en rustig in delen lezen:
Beatrijs Smulders – Je kunt veel beter niet neuken, dan slecht neuken (pdf)

Ik adviseer je dit echt goed te lezen! In dit interview vertelt ze namelijk precies hoe zij vanaf haar jeugd, middenin die ‘seksuele revolutie’, met seks te maken kreeg, dit voluit beleefde, zonder spijt, maar door die ervaringen en later de (negatieve) ervaringen van veel van haar vriendinnen en klanten in de verloskunde een heel eigen kijk op seks heeft gevormd. Geen negatieve kijk! Maar wel een genuanceerde.

De goede kennis die me op dit artikel wees verschilt op heel veel punten van mij als we het over seksualiteit hebben. Dit komt mede door zijn geloof. Hij is Gereformeerd en overtuigd van de normen en waarden rondom seksualiteit uitsluitend in het huwelijk. Wat ik op mijn beurt uiteraard respecteer, maar ik zie het heel anders. Ook de mate, de leeftijd en de plek waarin kinderen seksuele vorming moeten krijgen verschilt enorm. Waar ik het zo vroeg mogelijk wil zien beginnen, liefst ook al op school, ziet hij dit pas in de pubertijd geschikt (als er vragen of signalen komen) en dan uitsluitend door de ouders. Scholen zijn er alleen voor de bekende biologische kennis.
Maar als het gaat om de rol van de vrouw in de seksualiteit dan gaat hij redelijk mee met die van Beatrijs Smulders! Terwijl zij er toch al vroeg mee begon als puber.
Hij leest het echter zo dat zij daar uiteindelijk een negatieve mening door heeft gevormd. Alle vrouwen die zich overgaven (en in deze tijd nog steeds doen) aan vrije seks komen uiteindelijk in de problemen. Aanrandingen, verkrachtingen, echtscheidingen; allemaal gevoed door de (te) vrije moraal en de seksualisering van de maatschappij, mede gevormd door de porno-industrie.
Dat er in die ‘vrije’ jaren inderdaad ook excessen zijn gebeurd, lijkt me wel duidelijk. Maar dat kwam ook omdat er in die tijd nauwelijks sociale controle was! Er was nog geen internet. Je familie en overige sociale omgeving bepaalde waarin je terecht kwam.
Zo kwam Beatrijs in de ongebreidelde seksuele vrijheid terecht, niet gehinderd door geloof of andere taboes. Ze ging uit en kreeg ‘vrienden’ voor één nacht en feestte er zodanig op los.
Terwijl ik (ook opgegroeid in de 60er jaren) niets van dat alles heb meegekregen omdat mijn moeder erg naïef en conservatief was en eigenlijk niks van seks wilde weten. Mijn vader wel en die zocht het dus buiten de deur… Ik heb daar al over geschreven.
De omgeving waarin je verkeert maakt dus heel veel verschil en dat geldt nu natuurlijk ook wel. Maar nu is er zoveel sociale controle door de nieuwe moderne media, dat je bijna niet meer ‘anoniem’ een vrije seksuele moraal kunt aanhangen.
Op zich is Beatrijs helemaal niet tégen die vrije moraal! Als de man zich maar zou gaan gedragen naar de natuurlijke behoefte van de meeste vrouwen. Die is namelijk heel anders. Genetisch en biologisch bepaald. En dat is precies wat ik ook altijd zeg! Wat dit betreft zijn we het dus eens.

Naar mijn idee geeft Beatrijs haar mening over de rol van de vrouw in de seksualiteit aan als zijnde niet geschikt als ‘ongeremd neukapparaat’. Zoals het in de porno natuurlijk wel overkomt. En zo werd het in de ‘seksuele revolutie’ ook gebracht: “Vrije liefde, vrije seks!” En de mannen neukten er links en rechts op los. Vrouwen soms vertwijfeld achterlatend…
Niet dat die ‘lust zonder liefde’ per definitie gewoon slecht is! Alleen kunnen veel vrouwen dit niet goed aan en mannen juist wel. Dat is het cruciale verschil.
Als mannen beter rekening zouden houden met de gevoelens van (veel!) vrouwen, dan zouden relaties (vriendschappelijk en vast) veel makkelijker en fijner worden. Dat is het nog onopgeloste aspect in de seksualiteit.

Maar aan de andere kant blijf ik van mening dat er ook vrouwen zijn (hetzij nog in de minderheid) die wel degelijk ook los van de liefde lust in de seks kunnen en willen beleven. Die vrouwen gaan dan soms van seks hun beroep maken… Hier stopt de grens voor wat betreft mijn goede kennis. Dat hoort niet en dat “is gewoon niet zo”. Het is wel zo. Ik heb vrouwen gekend die dit willen en zoeken en je ziet ze nog steeds vaak genoeg in de media. Maar niet zo vaak direct om je heen… Want die sociale controle… Vaak over geschreven. De ‘sletvrees’ is te groot.
En dit nu is juist dat vooroordeel, dat stigma waar een andere vrouw tegen probeerde te strijden:

Marije Janssen

Er zijn best veel meer ‘progressieve’ vrouwen die positief over vrije seks kunnen praten. Maar in Nederland zijn ze zeldzaam. Omdat je hier al snel een beladen imago hebt. Zo noemde ik recent de actie van Stella Bergsma met haar ‘Sorry voor de tieten’, waarin het alleen nog maar gaat over een stukje vrouwelijk lichaam waar zo hysterisch over wordt gedaan. Als een vrouw (jong maar zeker wat ouder!) positief over seks praat, vinden heel veel mensen het al ongepast.
Terwijl er juist meer gepraat moet worden, anders los je die genoemde problemen van vrouwen met mannen nooit op! Over ‘grensoverschrijdend gedrag’, de ‘orgasmekloof’ en de vrijheid om zowel als man en als vrouw seksueel actief te mogen zijn buiten een (vaste) relatie… Taboes? Onbespreekbaar? Dat is juist zo fout! Alles moet normaal bespreekbaar zijn! Elk aspect van seksualiteit. Alleen door met elkaar te praten los je dingen op.
En dit nu was vooral het speerpunt van ‘Marije Janssen’, in de tijd dat zij ‘professioneel’ actief was met seksualiteit. Ik spreek over ‘was’ omdat ik nog maar kort geleden las dat zij hiermee eind 2020 is gestopt. Haar situatie is een beetje complex en zal ik zo een beetje proberen uit te leggen.
Maar in de tijd dat ze er actief mee bezig was, maakte ze vooral haar podcast ‘Ongehoord!’, waarin ze steeds sprak (soms met gasten) over bepaalde aspecten van seksualiteit. Vaak over de vele expressies van seks, in een ‘kinky’ richting. Over ‘BDSM’, ‘fisting’ en de diverse gendergroepen waarin seks op een eigen manier wordt beleefd.
Zoals ze zelf op haar website aangeeft:

“Seksualiteit en intimiteit zijn voor velen van ons fundamentele onderdelen van ons leven. Ik ben gepassioneerd om mensen tools te bieden waarmee ze hun eigen seksualiteit en intimiteit vol overgave kunnen beleven.“

Op die website (die er nog is vanwege de 20 gemaakte podcasts) schreef ze regelmatig over die onderwerpen en ‘tools’ in haar Blog, waarvan ik er één erg interessant vond:
‘Over chemseks en grenzen’.
Dit redelijk korte artikel beschrijft eigenlijk haar totale visie op seksualiteit maar ook dat deze voor haar inmiddels zodanig was geëvolueerd dat ze zich ging afvragen of zij daar zo nog wel in paste. Het zou hierna dan ook langzaam naar het eind gaan. Haar ‘grens’ leek duidelijk bereikt en misschien soms overschreden?

Als je haar laatste podcast kunt luisteren – ‘Een gesprek over seks met Marije’ – wat een hele klus is want die duurt 2,20 uur (!), dan kan je duidelijk horen dat Marije feitelijk heel haar leven heeft geworsteld met haar eigen seksualiteit. Eigenlijk heeft het heel lang (te lang?) geduurd voordat ze er zelf echt tevreden en gelukkig mee was. Door ‘verkeerde’ vriendjes, diverse toevalligheden en door een sociale omgeving in Amsterdam waar zo’n beetje alles gebeurde wat kon in die tijd; de 90er jaren, waarin zij opgroeide. Ze vond dat goed. Zag alles als positief, zolang de mensen er met elkaar van konden en wilden genieten. Als er consent (toestemming) was van alle kanten, was er niets mis mee. Hoe extreem de seks ook werd. En wie het ook met wie deed. Zo groeide voor haar ook een sterke affiniteit met de ‘queer’-gemeenschap. Ik vind dit persoonlijk nog heel erg ingewikkeld, ondanks alles wat ik er over lees… Maar ik geloof dat het zoiets is: Je bent ‘queer’ als je seks los kunt voelen van welke gender en geaardheid dan ook. Man, vrouw, trans, homo, hetero, bi… Dat doet er niet toe. Seksualiteit kun je altijd en met iedereen op een bepaalde manier beleven.
Als dit helemaal niet klopt: laat het me even weten. De Wiki-pagina begrijp ik niet zo goed en ik lees links en rechts ook diverse meningen over ‘queer’, die me alleen maar verwarren… 😉
Dit bewijst voor mij (en ook voor Marije!) wel dat er gewoon zo veel diversiteit bestaat in de beleving van seks, dat je onmogelijk kunt of mag (!) bepalen wat ‘de norm’ is. Daarom ook is de recente toevoeging aan de Grondwet (waar nog aan gewerkt wordt) onjuist: daarin wil men specifiek opnemen dat de ‘gelijkheid van de mens’ ook geldt voor bepaalde ‘LHBTI’-gemeenschappen. Ofwel “ook voor homo’s gelden gelijke rechten”… Bizar dat men dit apart wil benoemen. Wat is er mis met ‘elk mens’? Waarom door die benoeming juist een uitsluiting van niet genoemde geaardheden zoals bijvoorbeeld ‘pedofilie’? Dat is gewoon keiharde discriminatie!
In dit verband is het interessant te vermelden dat Marije Janssen ook een keer een thema-bijeenkomst heeft georganiseerd over ‘pedofilie’! Ze benoemt dit ook in haar laatste podcast, dat dit een van de mooiste bijeenkomsten was omdat dit toen gewoon nog kon en goed ging, met tussen de aanwezigen (zeg maar) voor- en tegenstanders, die er daar gewoon eerlijk over konden en wilden praten. Dat zou nu al een groot probleem worden…
Ook dit is een van de redenen dat ze ermee is gestopt. Seksualiteit wordt tegenwoordig te vaak van de ‘donkere’ kant belicht, wat averechts werkt. Dat die donkere kant bestaat is duidelijk. Maar dat er gepraat moet blijven worden om ook de mooie lichte kant te kunnen zien, is essentieel! Zij kan dit echter nu (even) niet meer.

Hoewel Marije Janssen jarenlang zeer progressief en met intense passie (professioneel) met seks bezig is geweest en een geweldig inzicht heeft getoond, ook aan al haar toehoorders in de zalen waar ze heeft gesproken en door alle evenementen die ze heeft bezocht en daarna zelf georganiseerd, lijkt het alsof haar eigen persoonlijke beleving altijd wat op de achtergrond is gebleven. Met vaste partners wilde het niet altijd vlotten, hoewel ze toch ook die verbinding zocht. Ze kon goed meegaan in het genieten van seks zonder liefde en had respect voor alle mensen die “los van zichzelf” konden komen waardoor ze nog intenser seks konden beleven. Maar zelf kon ze dit moeilijk delen met haar directe sociale omgeving. Ik denk daarom dat dit haar heeft doen besluiten om het actief hiermee bezig zijn te stoppen om nu meer diepgang aan de rest van haar leven te geven, samen met haar huidige partner. Alle respect!

Tenslotte

Hierboven toonde ik twee vrouwen. Twee ogenschijnlijke tegenpolen. De een ziet de ‘seks zonder liefde’ minder geschikt voor vrouwen; de ander ziet daarin juist meer genot.
Ik denk dat beide vrouwen gelijk hebben. Elk vanuit hun eigen beleving. En beide hebben gelijk. Omdat elk mens nu eenmaal anders is. En elke fase in het leven kan anders zijn.
Wie als jonge vrouw volledig los kan gaan in de seks zoals in de porno en het na ‘zoveel’ jaar uitsluitend nog in de vaste relatie wil zoeken? Prima. Was die losbandige periode dus slecht? Integendeel! Dat is ook wat Marije zegt: alle ervaringen zijn goed. Ook de achteraf negatieve of waarvan je in ieder geval het gevoel kreeg dat het niet bij jou paste.
Terwijl tegenwoordig direct wordt gesproken over ‘trauma’s’ als vrouwen vroeger negatieve seksuele ervaringen hebben beleefd. “Levenslang trauma!” Dat is het slechts als je dit er van maakt. Als je niet fysiek bent beschadigd, ben je zelf de leider van je eigen mentale toestand. Leer ervan en verander je leven als dat echt beter voelt!
Schuldgevoelens en trauma’s worden helaas te vaak aangepraat. En dat is vernietigend voor een gezonde en vrijmoedige beleving van seks. Terwijl dat noodzakelijk is om ervan te genieten.
Voor twee kanten. Daar zal de man zijn voordeel mee kunnen doen (want minder onzekerheid en meer openheid onder elkaar wat we beiden willen) maar zeker de vrouw, die vaak meer nodig heeft dan een potje neuken. Dus wat dat betreft ben ik het zeker met Beatrijs eens: “Je kunt véél beter niet neuken dan slecht neuken!”
Ook hierover heb ik al eerder geschreven. En ik zal er op blijven hameren. Seks is meer dan neuken alleen. Veel meer! 🙂