Verkiezingen

De verkiezingen komen eraan en ik voel het weer:
Die ruis, dat getrek, die eindeloze debatten waarin stemmen klinken, maar harten vaak zwijgen.

Waar is het vertrouwen gebleven? Waar is het wij gebleven, dat grotere geheel dat ons allemaal verbindt?
Ik zie ego’s aan tafels. De kleine ik die wil overtuigen, winnen en vooral gelijk krijgen.
En ik begrijp het, want we zijn allemaal mens. Maar diep vanbinnen weet ik: we zijn niet geboren om tegenover elkaar te staan.
We zijn één: de mensen, dieren, natuur en de aarde. We zijn een ademend geheel.

Er wordt gepraat over wie er meer mag hebben, wie er minder mag komen, wie er beter is of “gelijker”.
En ik vraag me af: waar zijn we in deze drukte vergeten dat we allemaal dezelfde grond onder onze voeten delen?

Verkiezingen zouden over zorg moeten gaan. Over verantwoordelijkheid, over liefde voor wat leeft en over het besef dat elk besluit een trilling stuurt door het geheel.
Ik weet niet meer welke stem de juiste is.

Misschien is dat precies het punt; dat we niet één stem nodig hebben, maar bewustzijn in elke stem.
Dat we kiezen vanuit verbinding in plaats van angst, vanuit zachtheid in plaats van strijd, vanuit de wens om te helen in plaats van te winnen.
Want pas als we weer durven luisteren, echt luisteren, naar elkaar, naar de aarde en naar wat ons stil maakt van binnen, dan begint echte verandering.

Laten we dus niet alleen stemmen met ons hoofd, maar vooral met ons hart.