Na de laatste persconferentie vanwege de Coronacrisis, maandag 28 september, laait mijn grootste zorg weer op: Komt er nu dan toch een mondkapjesplicht?
Een meerderheid van de bevolking schijnt daar voor te zijn en vindt dat onze regering slap blijft met het nemen van betere maatregelen tegen het virus.
Op de kaart van Europa schijnt Nederland het enige land nog maar te zijn wat dit niet ruimer verplicht stelt, in ieder geval in openbare gebouwen en winkels.
Ik heb hier middenin de zomer een artikel over geschreven: ‘Coronacrisis Deel 7 – Mondkapjes’.
Waarom ik die dingen niet wil en kan dragen heb ik daar duidelijk beschreven.
Daarom mijd ik nu al sinds het begin van de crisis het Openbaar Vervoer.
Maar wat nu als ze uiteindelijk toch verplicht worden in de supermarkten?
De enige openbare ruimten waar ik nog kom en wat me redelijk noodzakelijk lijkt om te blijven doen?
Een directe buurman bestelt zijn boodschappen al sinds het begin van de crisis online bij de Jumbo.
Hij werkt ook thuis en houdt zich derhalve uitstekend aan de beperkende maatregelen.
Maar ik heb daar moeite mee.
Wil of kan ik de boodschappen laten bezorgen?
Ook in het kader van de ‘Consumentenzaken’ een goede reden om dit nu eens uitgebreid te onderzoeken.
Vandaag in de Restflits:
– Status quo herfst
– Coro…NEE NIET WEER!!!
– Ontwikkelingen Avontuur
– Wat nog Rest
Status quo herfst
En toen was de zomer dan toch echt voorbij.
Met bijna nog een derde hittegolf half september kregen we alsnog weer een warmterecord te verwerken en kon onze Koning in korte broek en T-shirt de ‘Kloonrede’ voorlezen.
Maar kort daarna werd het toch echt koeler en de eerste (bijna) herfststorm was gisteren een feit.
Dat wat betreft het weer.
Ik heb zelf mijn tuinspullen ook al weer opgeruimd; de ronde tafel haal ik altijd uit elkaar en gaat met de stoelen en parasol de berging in. Dat doe ik al jaren en op die manier blijft het in wat betere staat dan wanneer ik het in (koud) weer en wind laat staan. En gebruiken doe ik het nu toch niet meer tot het voorjaar op temperatuur komt.
En verder…
Mijn vorige ‘status quo’ zag er nogal uitzichtloos uit.
Als ik nu al door mijn spannendste activiteiten heen ben nu de tuinspullen opgeruimd zijn, zou ik misschien beter in winterslaap kunnen gaan en pas wakker worden medio maart 2021?
Misschien is de Coronacrisis dan ook voorbij?
Ik heb dit nog voorgesteld aan Britt(je) Dekker op Twitter. Die had ook moeite met de herfst en komende winter, schreef ze. Vermoedelijk nam ze me niet serieus omdat het toch niet kan…
Daarnaast heeft zij een tjokvolle agenda want behalve dat ze tegenwoordig weer steeds vaker aanschuift in de vele talkshows, komt ze later weer in beeld bij de reïncarnatie van het spelletje ‘Wie van de Drie’! Ken je dat nog? Ik keek er vroeger heel vaak naar!
Toen vond ik de TV-spelletjes en een aantal –shows nog leuk! Misschien de leeftijd… 😉
Maar toen genoot ik (in mijn tijd) vaak van presentator Herman Emmink en het panel van Albert Mol (de eerste populaire TV-homo), Martine Bijl, Kees Brusse en Lous Haasdijk (en vele anderen want door de jaren heen wisselden enkele panelleden).
En dan zaten er drie kandidaten.
Die zich alle drie voorstelden… “Mijn naam is Rinus Plakgraag. Ik plak graag.”
En dan moest het panel raden door het stellen van (slimme) vragen wie de echte Rinus Plakgraag was. Hilarisch! Nu moeten we het gaan doen met Wendy van Dijk met panel Britt Dekker (dus), Martien Meiland (als irritante maar populaire surrogaat homo), ene Najib Anhali (nooit van gehoord… maar zal wel de verplichte ‘knuffelallochtoon’ zijn) en… och heden…
Mijn favoriete rockchick Ryanne van Dorst! Ben benieuwd of zij het gaat redden zonder grote glazen bier tijdens de show.
Ik denk niet dat ik het ga kijken… Naast dat ik tegenwoordig dus niets meer leuk vind van al die spel- en showprogramma’s – of het nu op de publieke of commerciële omroep is – heb ik in de avond na het journaal meestal alleen maar behoefte aan een film. Gewoon een stevig stuk afgebakend amusement.
Ik hoop dat er op al die matige zenders toch altijd wel enkele films geprogrammeerd blijven worden. Dan kom ik de winteravonden wel door.
Maar wat nu met de dagen overdag…
Al diverse keren heb ik artikelen geschreven over mijn persoonlijke financiële situatie en hoe ik (op mijn eigen wijze) daarmee omga.
Ik maak daar geen geheim van en vind van mezelf dat ik niet zo bijzonder ben hierin, want er komt zat armoede voor in Nederland (ook al beweren velen van niet…) en ik lees vaak over veel schrijnender zaken.
Zelf vind ik dat ik het ‘aardig’ doe.
Maar dat komt ook voort uit jarenlange ervaring met vaak balanceren op de grens.
En dat heeft me ook wel creatief gemaakt.
Ik ben heel realistisch geworden met ‘consumentenzaken’.
Soms nog wel eens impulsief (gewoon omdat het kan…) maar meestal heel pragmatisch.
Toch weet ik (want lees ik) dat er nog altijd heel veel mensen zijn die moeite hebben in ons ‘systeem’. De wirwar van instanties waar ze mee te maken hebben, de (te) grote verschillen in tarieven voor simpele dagelijkse behoeften, de grote verleidingen van reclame, de valkuilen…
Er bestaan natuurlijk meer dan genoeg websites en (TV-) programma’s waarin consumentenzaken aan de orde komen. Ik keek ook wel eens naar ‘Kassa’ of ‘Radar’ en vind ook alles op internet via Google…
Maar heel vaak sluit dat niet aan bij mijn situatie of de geboden ‘oplossingen’ zijn zo vanzelfsprekend of zelfs onrealistisch dat ik het ‘geschreeuw’ in die shows zat was.
Ik vind mijn eigen wegen wel en ik kom zelf wel achter de voor mij belangrijke waarheden.
Ik zeg niet dat ik ‘de waarheid’ altijd in pacht heb.
Ook ik worstel nog altijd met ‘zorgen op mijn bord’… Soms letterlijk.
En soms moet ik gewoon genoegen nemen met minder of slechter dan ik eigenlijk zou willen.
Omdat het niet anders kan.
Maar misschien doe ik er af en toe mensen wel een plezier mee als ik wat vaker iets schrijf over die worstelingen en hoe ik tegen bepaalde ‘consumentenzaken’ aankijk.
Daarom ga ik vanaf nu eens wat vaker bepaalde onderwerpen behandelen waarvan ik denk dat ze belangrijk zijn. In ieder geval voor mezelf.
Maar wie weet ook voor een aantal lezers. 😉
Veel plezier (en soms succes) alvast met mijn serie ‘Consumentenzaken’.
Voorproefje
Om een indruk te geven waar ik zoal over wil gaan schrijven, geef ik hieronder alvast een voorproefje van een aantal onderwerpen die ik nu al in mijn hoofd heb:
Boodschappen laten bezorgen – In deze tijd van de ‘Coronacrisis’ is het niet altijd even vanzelfsprekend dat ik dagelijks mijn boodschappen kan doen zoals ik gewend was.
Dan zeggen sommigen dat ik het tegenwoordig toch “simpel kan laten bezorgen”?
Wat voor problemen en (te) hoge kosten ik dan krijg wil ik graag eens op een rijtje zetten.
Eerlijkheid en openheid in communicatie – Bij heel veel (consumenten-) zaken krijg je soms te maken met instanties waar je mee in contact moet treden. Om informatie te krijgen of om gewoonweg iets voor elkaar te krijgen waar je recht op hebt.
Over de grote problemen waar je dan allemaal mee te maken kunt krijgen kan ik boekdelen schrijven… Ik zal proberen het met één artikel te doen. 😉
Fouten of onduidelijkheden op verpakkingen – Daar lees en hoor je al vaker over in de media; veel etiketten geven niet goed weer wat je werkelijk eet of drinkt. Is het nu wel zo gezond? Of is het relatief wel zo voordelig? Allerlei voorbeelden uit mijn eigen praktijk.
De dichte deuren van de zorg – Over de zorg heb ik ook al forse artikelen geschreven. Jaarlijks worstel ik met de kosten, te hoge rekeningen en de (te) grote moeite om dit netjes te regelen. Maar ook worstel ik met de zorg zelf! Als chronisch patiënt van enkele aandoeningen heb ik regelmatig zorg nodig. Specialistische maar ook soms directe eerstelijns zorg (huisarts).
En dan loop ik al jaren tegen gesloten deuren aan. Want de ‘zorg’ is een onneembaar fort geworden.
Binnenkort ook meer hierover.
‘Resttesten’ – Langere tijd geleden heb ik wel eens ‘Kleine Dordtse Resttesten’ gepubliceerd, voornamelijk over (nieuwe) haring in mijn buurt. Een mini-consumenten-smaaktest dus.
Daarmee ben ik gestopt sinds ik niet meer zo goed uit de weg kan.
Toch zijn er ook wel eens kleine dingen die ik voor mezelf met elkaar vergelijk. Zo heb ik een klein overzichtje gemaakt van de diverse soorten aardbeienjam omdat ik dit altijd wel koop en er zoveel verschillende (huis-) merken zijn, smaken en prijzen. In een lijstje voor mezelf zodat ik achteraf kan zien met welke ik het meest tevreden ben. Het was niet bedoeld voor publicatie. Maar ik denk dat ik dit met sommige producten best wel eens kan doen.
Om te laten zien hoe je hierin ook vaak wordt verleid en misleid.
Telefoonterreur – Een bekend irritant fenomeen. Iedereen is wel eens gebeld door een callcenter waar iemand je probeert te verleiden tot het afsluiten van een nieuw energiecontract.
Ondanks de uitgesproken onwenselijkheid door politici kunnen ze gewoon doorgaan, terwijl het meestal pure afzetterij is en ook nog een inbreuk op ieders persoonlijke privacy.
Ik heb daar de laatste jaren ook steeds vaker mee te maken en ik kan er een dik artikel over schrijven…
Enzovoorts…
In de loop der tijd zullen er ongetwijfeld meer onderwerpen opborrelen die het waard zijn om er een artikel over te schrijven.
Ik leg me nergens op vast. Bovenstaande punten staan niet op volgorde dat ik ermee ga komen.
Als ik er zin in heb, schrijf ik het. 🙂
Altijd vergelijk ik seks met ‘eten en drinken’.
Omdat het beiden primaire levensbehoeften zijn van alle mensen, hoewel de ene meer trek of behoefte heeft dan de ander, in soms heel verschillende dingen.
Sommige mensen denken wel eens: zijn sekswerkers (prostituees, pornoacteurs) altijd met seks bezig? Zijn ze verslaafd omdat ze het anders niet zo vaak kunnen?
Net zoals er eetverslaving bestaat waardoor mensen ongezond leven en veel te dik worden?
Zo zou (te) veel seks ook ongezond zijn?
Allemaal fabels.
Natuurlijk bestaan er overal excessen. Mensen die inderdaad bepaalde problemen (vaak psychisch) hebben met te veel eten of juist te weinig (anorexia).
Wat ook kan gebeuren met een seksverslaving of juist een chronische aseksualiteit.
Maar daar wil ik het hier niet over hebben.
In de meeste gevallen eet en drinkt iedereen naar behoefte en dat kan met de kennis van tegenwoordig heel gevarieerd en heel gezond.
Met de betere kennis over hygiëne en bescherming tegen ziektes (SOA’s) kan iedereen tegenwoordig ook heel gevarieerde seks beleven.
En hoe vaak je dit wilt of kunt is heel persoonlijk maar heeft ook te maken met de (lichamelijke) ervaring per persoon.
Daar heb ik al vaker over geschreven.
Maar nu even over dat hardnekkige vooroordeel dat alle sekswerkers ‘oversekst’ moeten zijn en daardoor altijd zin hebben. Anders zouden ze dat niet kunnen.
Ook een fabel.
Levensstijl
Natuurlijk hebben de beste (en vaak meest succesvolle) sekswerkers een gezonde levensstijl nodig. Ik heb het ook al met sport vergeleken.
De standjes en soms extreme penetraties (vaginaal en anaal) vergen wel wat van het lichaam.
Wie dat niet regelmatig bijhoudt, kan niet maximaal presteren als die zo eens in het jaar eens in een pornofilm speelt.
Daarnaast verzorgen de meeste professionals hun lichaam goed in de sportschool.
Er zijn natuurlijk soms natuurtalenten die er weinig voor behoeven te doen maar de meesten moeten dat wel degelijk.
Seks is voor de fanatieke sekswerker wel erg belangrijk.
Het is bijna onmogelijk om uitsluitend voor het geld sekswerker te worden.
Je moet van seks houden en het moet een bepaalde levensstijl zijn.
Maar hebben alle sekswerkers dus ook altijd veel zin in seks?
Nee, dat is eigenlijk hetzelfde als met eten en drinken: heel verschillend.
Je kunt er wel van houden en het graag doen, maar je gaat ook niet elke dag naar een specialiteitenrestaurant. Meestal doe je dat juist af en toe, bij speciale gelegenheden.
Dan blijft het ook speciaal en gaat het niet vervelen.
Zo gaat dat ook met seks.
Sekswerkers hebben misschien wel graag bijna elke dag een orgasme maar dat kan prima thuis; met de eigen partner of alleen, met masturbatie.
Heel normaal dus voor de meeste seksueel actieve mensen.
En soms hebben ze er ook gewoon helemaal geen zin in.
Dat komt ook bij iedereen wel voor.
Er is eigenlijk vrijwel geen verschil tussen de meeste ‘gewone’ seksueel actieve mensen en sekswerkers in de frequentie waarop ze seks hebben.
Het enige verschil is dat sekswerkers het ook nog voor hun werk doen en dan in wat uitgebreidere mate met meer mensen en in andere omstandigheden.
Let op: Alleen voor volwassenen met een ‘sterke maag’!
Dit wordt weer zo’n artikel wat ik moet opsplitsen in twee delen:
Het eerste (dit) deel waarin ik aangeef dat het op een ‘extreem’ artikel gaat waarvoor ik een wachtwoord geef en dan het tweede daadwerkelijke artikel.
Ik heb dit al een keer eerder gedaan. Het geeft een buffer waardoor je niet direct geconfronteerd wordt met zaken die je zouden doen overgeven… Of zoiets.
En ook minderjarigen worden gewaarschuwd.
Gek genoeg (?) heeft het partijprogramma van de eerder beschreven PNVD me weer geïnspireerd om het hier ook eens over te hebben. Ergens had ik het wel in mijn achterhoofd als het om ‘andere gevoelens’ en ‘seksuele diversiteit’ gaat maar durfde nog niet echt.
Nu staat het er toch echt zwart op wit onder het kopje ‘Seksuele vrijheid’:
“Seksuele contacten met dieren worden weer legaal. Seksuele mishandeling van dieren blijft strafbaar. Legalisering van necrofilie indien overledenen hier nadrukkelijk schriftelijk toestemming voor hebben gegeven. Verder moet iedereen die hiermee kan instemmen mogen kiezen voor deelname aan risicovolle of schadelijke seksuele contacten.”
De PNVD is dus voor legaliseren van seks met dieren en… doden (necrofilie).
En eigenlijk alle seksuele handelingen die extreem zijn… zolang ze vrijwillig zijn aangegaan of worden ondergaan…
Daar heb ik wel een paar dingen over te zeggen.
En dat doe ik dan in Deel 2 van dit artikel: ‘Extreme vormen van seks – Deel 2‘
Geef als wachtwoord om dit te kunnen lezen op: EXTREEM
Nogmaals: hoewel er geen afbeeldingen zullen staan (dat doe ik niet met seksuele onderwerpen);
de omschrijvingen kunnen schokkend genoeg zijn om daar zeer onprettig bij te voelen dus ik stel met klem dat dit alleen bestemd is voor ‘volwassenen’ met ook nog een sterke maag (of breed referentiekader, zoals ik…).
Is fijne seks alleen weggelegd voor ‘The happy few – The rich and beautiful’?
Het laatste artikel over ‘seksualiteit’ (Over: ‘Meer meer meer… seks…’ 😉 ) besloot ik met een hint op een vervolg. Dat doe ik niet altijd omdat ik meestal niet weet waar ik het een volgende keer over ga hebben.
Nu schoot het me te binnen en wilde dit direct ook delen, zodat het niet verwatert en ik het weer vergeet, want dat doe ik helaas te vaak met onderwerpen die me te binnen schieten…
Terwijl dit een onderwerp is waar ik het al jaren expliciet eens over wil hebben:
Het belang van uiterlijk in de seks.
Natuurlijk heb ik hier ook best al wel aandacht aan gegeven in enkele van mijn overvloedige epistels over seksualiteit, zoals bijvoorbeeld in ‘Seksuele normen en waarden – Het document’.
Maar dat gaat ook over meer onderwerpen; het grotere geheel.
Terwijl het ‘uiterlijk’ wat mij betreft meer aandacht verdient.
Want… in onze ‘mediamaniakale’ maatschappij draait ALLES toch om het uiterlijk?
Of was dat eigenlijk niet altijd al zo?
En hebben commercie en de reclame dit alleen maar uitvergroot?
Ik vrees dat dit eigenlijk altijd al zo was…
Alleen wordt het eens tijd om dit ook weer te relativeren en nuanceren.
Want ook dit is feitelijk een vorm van… discriminatie.
Tijdens het schrijven van het vorige artikel (over de ‘PNVD’) kreeg ik direct een idee voor een ander artikel. Toch een beetje geïnspireerd door een punt uit hun partijprogramma: “De PNVD is tegen censuur. Pornografie mag overdag worden uitgezonden. Privébezit van alle vormen van pornografie, inclusief kinderpornografie, wordt toegestaan.”
De ‘roots’ van de oprichters van deze partij worden natuurlijk wel gevormd vanuit seksuele frustratie. Net zoals ik dat over mezelf uitvoerig heb beschreven.
Daarom begrijp ik op zich mensen met ‘andere gevoelens’ zo goed.
En ik ben niet tegen de tolerantie voor (soms) extremere seksuele voorkeuren, zolang die niemand (anders) opgedrongen worden en iemand ze uitsluitend in de eigen privé-sfeer kan uitvoeren.
Met minderjarigen (vooral kinderen) kan dat niet want dat is niet alleen verboden maar dat is in geval van onnatuurlijke dwang altijd schadelijk.
Dat weten de meeste pedofielen, daarom zijn ze vrijwel altijd seksloos als ze geen liefdesrelatie kunnen aangaan met meerderjarigen.
Maar de mensen van de PNVD vinden daarom wel dat ze hun privé-gevoelens moeten kunnen bevredigen met behulp van (legale) kinderporno.
Dat is discutabel want kan kinderporno legaal en verantwoord gemaakt zijn?
Ik denk dat dit in veel gevallen niet zo is en daarom is dit lastig te verdedigen.
Maar als de consument hier geen bijdrage aan heeft geleverd en het alleen maar kijkt?
Het blijft discutabel. (Maar niet per definitie crimineel!)
Volwassen pornografie is wel legaal en mag vrij verkocht, aangeschaft en bekeken worden.
Wel gelden er regels voor openbaar vertoon:
Er is een leeftijdsgrens bepaald waarop het bekeken mag worden (18+) en het mag niet in het openbaar vrij aangeboden worden voor een bepaalde tijd, waarop mogelijk kinderen het onder ogen kunnen krijgen.
Dit ook wil de PNVD wel toelaten.
Zij gaan ervan uit dat het zien van seks door kinderen niet schadelijk is.
Ook een beetje discutabel maar hierin kan ik wel degelijk een eind meegaan.
Daar heb ik ook al eerder over geschreven.
Als kinderen van jongs af aan vertrouwd zijn met naakt en seks (in het gezin en in het algemeen) dan raken ze ook niet meer geshockeerd bij het zien van porno.
Dit is het punt waar ik het nu (weer eens) over wil hebben.
“Is het nu wel verstandig om een artikel te schrijven over deze ‘partij’?”
Dat vraag ik me al weken af omdat ik dat voornemen al had al na het eerste bericht over de ‘heroprichting’ in augustus.
Maar in mijn recente artikel ‘Status quo september 2020’ geef ik duidelijk aan dat ik er moeite mee zal hebben als ik (weer) aan de ‘schandpaal’ genageld zal worden, zodra ik me al te positief zou uitlaten over ‘pedofilie’ en nota bene een partij die dit zou willen ‘normaliseren’.
Want de ‘volksmond’ is daar (uiteraard?) faliekant tegen.
Maar ja, dan pleeg ik op mijn beurt ‘struisvogelpolitiek’ omdat ik in vele van mijn artikelen over seksualiteit (wat hier toch een stevige ‘rode draad’ is) juist aandring op meer begrip en tolerantie voor pedofielen (en andere ‘MAP’s’) en ik breek een lans voor de erkenning van jeugdige seksualiteit.
En dat zijn tevens speerpunten van deze partij.
Waarom dus die twijfel?
Welnu, je hebt inmiddels allemaal toch wel iets van de berichtgeving in de media opgevangen over het bestaan van die partij, de petitie die daar tegen is gemaakt en de opmerkingen die al in de Tweede Kamer zijn gemaakt.
En wie zich een beetje met sociale media bemoeit, kan niet ontkomen zijn aan de stroom van megalomane negativiteit die er heerst over dit zogenaamd ontoelaatbare en zelfs gruwelijke initiatief.
Zelfs bekende columnisten zoals Özcan Akyol bemoeien zich er mee en zeker niet op een positieve manier.
Maar dat zijn voor mij dan juist de ‘triggers’ om er wel degelijk iets over te moeten schrijven.
Anders verloochen ik mezelf.
Want:
Vrijwel alle negatieve kritiek is absurde onzin en een schande voor de mensheid en democratie!
Ben ik het dan helemaal eens met het partijprogramma van deze partij?
(Het programma is in te kijken en te downloaden door klikken op bovenstaande titel.)
Heb jij het (als lezer van dit artikel) helemaal gelezen?
Ik uiteraard wel. En nee: ik ben het niet helemaal eens met het programma.
Er staan goede maar ook absurde dingen in.
Maar is het verkondigen van een absurde mening strafbaar?
De meest gehoorde kritiek op het bestaan van de PNVD is dat dit de veiligheid van (onze) kinderen in gevaar brengt. ‘Normalisatie’ van pedofilie zal tot misbruik leiden.
Bullshit.
‘Normalisatie’ van homofilie heeft ook niet geleid tot meer verkrachtingen van mannen door homo’s.
Pedofilie is een seksuele geaardheid. Die momenteel (nog) een ‘parafilie’ wordt genoemd.
Waar de echte experts (psychologen, seksuologen) het overigens niet allemaal mee eens zijn.
Een parafilie hoeft nog geen onacceptabele stoornis te zijn.
Niet elke exhibitionist loopt op straat mensen te shockeren.
Niet elke pedofiel wil seksueel actief zijn. Integendeel.
De PNVD wil geen harde leeftijdsgrens meer in de wet waarop wel of geen seks toegestaan is.
Er bestaan al wetten die onvrijwillige seks (van alle leeftijden) verbieden.
Dit is op zich dus geen slecht idee, hoewel ik persoonlijk voorlopig wel een grens zou willen trekken (zie artikel ‘De leeftijd voor seks – Consent’) om niet uit de toon te vallen van de mondiale regelgeving.
Als de algehele morele normen en waarden ooit eens dichter bij de menselijke natuur zouden komen te liggen (omdat ze eindelijk worden begrepen), zou een harde leeftijdsgrens vermoedelijk kunnen verdwijnen.
Maar nu nog niet.
Een partij oprichten die dus voor meer seksuele vrijheid is (voor alle mensen van alle leeftijden) is geen strafbaar feit.
Als ik een partij zou willen oprichten die alle verkeersregels wil schrappen omdat mensen zelf verantwoordelijk genoeg zijn en ze toch niet gehandhaafd kunnen worden en alleen maar betuttelend zijn, dan sta ik daar vrij in.
Maak ik een grote kans dat mijn partijstandpunt overgenomen zal worden door een meerderheid in de Tweede Kamer? Ik denk het niet…
Maakt de PNVD een grote kans om medestanders te krijgen voor hun (soms) vreemde standpunten?
Ik denk het niet.
In deze tijd (van polarisatie) denk ik dat de partij geen enkele kans maakt om de kiesdrempel te halen. Zeer waarschijnlijk zullen er zelfs onvoldoende steunbetuigingen (handtekeningen) zijn om überhaupt deel te mogen nemen aan de verkiezingen in maart 2021…
Dat is de vorige keren dat de partij het heeft geprobeerd ook niet gelukt en toen was er nog minder weerstand dan nu.
Realiteit
Eigenlijk had ik nog wat meer inhoudelijk op een aantal partijpunten willen ingaan.
Maar de realiteit gebiedt me daar niet te veel energie in te steken.
Het heeft voor de huidige mensen van de PNVD toch geen zin: Nelson Maatman – Begin dit jaar meerdere malen in het nieuws vanwege het spraakmakende interview met Danny Ghosen, hij was een omstreden gastspreker bij een universiteit en hij werd uiteindelijk een poos opgepakt door de politie vanwege vermeend bezit van kinderporno.
Er zijn volgens mij weinig mensen in Nederland die nu nog graag met hem een debat willen voeren… Norbert de Jonge – Ook vorige keren betrokken bij de PNVD en bij de verboden pedofielen-vereniging Martijn. Zijn ervaring en expertise van de materie rondom pedofilie is wel belangrijk voor de partij maar of hij het trekt met ‘slechts’ Maatman als partner?
Zijn vorige partner in de organisatie – Marthijn Uittenboogaard – was ook voldoende onderlegd en ervaringsdeskundig om de politieke kar te trekken maar die bedankt ditmaal voor de eer.
Mede door de razzia van justitie die hem zwaar heeft getroffen en waardoor zijn huidige relationele partner momenteel nog gevangen zit voor de verdenking van het “voorbereiden van misbruik”.
Zijn strijdvaardigheid is op dit moment niet meer het belangrijkste in zijn leven…
Persoonlijk zie ik de huidige opzet van de PNVD als een zeer onhandige actie.
Er worden enkele marginale initiatieven ondernomen door andere (min of meer bekende) pedofielen, die ook al de media hebben gehaald. Niet tot ieders plezier natuurlijk maar wel met de goodwill van diverse media en hulporganisaties.
De absurd negatieve ophef die alleen al het bestaan van de PNVD oplevert, kan de magere winst van deze initiatieven volledig teniet doen. De mening van de ‘volksmond’ wordt extra verhard en dit kan nog meer politieke gevolgen hebben voor de al discutabele voornemens om de vrijheid van meningsuiting verder aan banden te leggen.
Ik heb al eerder geschreven dat de democratische rechtsstaat in gevaar is.
Die tendens zet zeker door. Al te veel negatieve publiciteit (die op zich dus niets voorstelt en zeker niet strafbaar is te noemen) zal elke poging om de meningen te nuanceren – ook die van mij met ‘HZP’!!! – nu ook in een verkeerd en vermeend kwaad daglicht plaatsen.
Al heeft het geheel NIETS van doen met pedofilie en zeker niet met ontoelaatbaar grensoverschrijdend gedrag: alles wordt nu fout opgeblazen, meningen worden verkracht en mensen zullen worden belaagd door een hysterisch gepolariseerde massa.
Dat is de realiteit.
Wat nu?
Persoonlijk probeer ik het zeker over te laten waaien…
Ik heb toch geen enkele invloed op wat er rond de twee mannen en hun wanhopige actie zal gebeuren.
Elke (publieke) aandacht die ik er aan zal geven zal toch enkel negatief op mezelf uitwerken.
Ik heb alles al geschreven over de materie.
Als mijn mening eventueel gevraagd zou worden dan zou ik die naar (mijn persoonlijke) eer en geweten geven. Maar ongevraagd wil ik in deze tijd niet in het kruitvat roeren…
Voor de mannen hoop ik dat ze het ‘overleven’ zonder al te veel kleerscheuren.
Hoewel ze vermoedelijk denken dat het niet nog veel erger kan en ze niets te verliezen hebben…
Maar helaas heeft hun actie ook gevolgen (en ik vrees negatieve) voor de bestaande initiatieven om mensen meer bewust te maken van de waarheid omtrent seksuele diversiteit en de teloorgang van onze democratie.
Het vuurtje opstoken heeft echter een nadelig effect.
Ik hoop kortdurend… Maar ik vrees het ergste.
Wel stel ik mezelf ten alle tijde open voor de dialoog.
Voor iedereen. Ook voor ‘tegenstanders’ van de menselijke vrijheid…
Die zijn er helaas ook genoeg.
Maar ook voor mensen zoals Nelson, Norbert, Marthijn, ‘Ben’ en vele vele andere zielen met ‘andere gevoelens’.
Want een oprecht en eerlijk gesprek op gelijk niveau kan alleen maar meer en beter inzicht opleveren voor iedereen.
Dat zou iedereen zich eens moeten realiseren…
Toen ik dit artikel wilde gaan maken een paar dagen geleden wist ik niet dat ik te laat zou zijn:
de media zijn me allemaal al voor en vermoedelijk komt dit helaas als mosterd na de maaltijd en verzuipt het in de megalomane hysterie die nu al is losgebarsten.
Maar ik moet het toch schrijven want dit is juist een van de belangrijkste punten waar alles om draait op deze blogsite: Seksualiteit en het al dan niet terechte ‘seksualiseren’ van kinderen.
Voor wie geen nieuws volgt een korte samenvatting:
‘Cuties’* (oorspronkelijk ‘Mignonnes’) is een Franse film begin 2020 uitgebracht en vertoond op een paar belangrijke festivals. Critici waren voornamelijk heel positief.
Omdat het juist heel helder blootlegt waar kinderen mee worstelen als ze op een leeftijd komen dat ze gaan nadenken over hun persoonlijkheid en (vrouwelijke) seksualiteit.
De hoofdpersoon is Amy, een 11-jarig meisje in een vluchtelingengezin uit Senegal.
Ze wordt door haar omgeving conservatief groot gebracht met ‘boerka’ en traditionele normen en waarden die bij een (onderdanige) vrouw horen.
Maar in het vrije (en frivole) Frankrijk woont ze naast een meisje van gelijke leeftijd wat op een dansgroep zit waarin de meiden juist sensuele dansen opvoeren.
Ze raakt gefascineerd en wil daar ook aan mee gaan doen, misschien wel als contrast van de onderdrukte opvoeding vanuit haar thuisland en familie.
Natuurlijk stuit dit op problemen.
Primaire filmposter
Controverse
Toen bekend werd dat de film op Netflix uitgebracht zou worden en deze daar promotie van ging maken door publicatie van de trailer en filmposter, ontstond de controverse:
Mensen krijgen door die informatie het gevoel dat de 11-jarige meisjes uitsluitend sexy worden neergezet om te provoceren en seksualiseren. Velen noemen het zelfs kinderporno!
Wat een absurde onzin!
Er is géén expliciet naakt in de film, geen hints naar seks en geen enkele tekst die daarop inspeelt.
Ja ze treden op in korte strakke broekjes en topjes (dus je ziet wel blote benen en een blote navel…), ze ‘twerken’ en bewegen ‘sensueel’ met hun lichaam.
Dat is namelijk wat je ook ziet in de popscene in vele video’s waar de jeugd gek op is.
En daarin gaat het dan vaak wel over seks…
Maar daar is dit dansgroepje helemaal niet op gericht.
Het is een cultuuruiting die botst op de tradities van de immigranten. Daarom is de film dus inderdaad controversieel.
En als wij kinderen en vrouwen zien in boerka dan spreken we daar schande van:
“Onderdrukking van de vrouw!”
Trekt ze die uit en danst ze in een sexy maar normaal sportieve bedekte outfit dan schreeuwen we moord en brand omdat het ‘kinderporno’ is?
De meiden zijn allemaal zo’n 11 jaar, pubers en zijn er juist nu allemaal aan toe om hun vrouwelijkheid te leren kennen en de grenzen te bepalen. Om (slechts!) een paar jaar later gewoon jongens (of meiden) te gaan daten en verliefd te gaan worden.
Iets wat door de traditionele onderdrukking van hun oude geloof verboden wordt.
Begrijpen de tegenstanders dan niet het belang van deze bewuste controverse?
Daarom kreeg de film dus primair zo goede kritieken.
Het legt de morele problematiek van in het ‘Westen’ opgroeiende immigrantenjeugd bloot.
Seksualiseren van kinderen?
De voornaamste kritiek komt natuurlijk van mensen die vinden dat kinderen zo niet ‘neergezet’ mogen worden. Met hun sensuele dansbewegingen worden ze geseksualiseerd.
Ja… en?
Behalve dat ze dit zelf gewoon willen en ook leuk vinden… Wat is daar tegen?
In eerdere artikelen ben ik al heel duidelijk geweest over het feit dat ook kinderen seksueel zijn en dat juist puberale kinderen ook al lustgevoelens gaan ontwikkelen. Vanaf zo’n 10/11 jaar dus.
Maar dan is het nog steeds maar een spel. Geen uitnodiging tot seks!
Mogelijk kijken de zogenaamde ‘MAP’s’ daar wel op een bepaalde manier naar.
Maar dan nog is dat geen misdaad of morele fout.
Wil iedereen dan echt terug naar de grauwe ‘puriteinse’ preutsheid waarin seksualiteit onbesproken moest blijven?
In de film zijn die bewuste scenes trouwens maar een heel klein deel van het geheel.
Het gaat voornamelijk om de strijd die Amy moet voeren tegen de haar opgelegde achterhaalde tradities, waarvan ze zelf snel ziet dat ze zo niet wil en kan leven.
Ik heb de film deels al gezien en moest veel ‘scrollen’ om ‘sexy’ dansen te kunnen vinden…
Maar dat lieten ze dan zien op de prominente (eerste) filmposter en daarop reageert de hysterische massa dan megalomaan vanuit hun opgefokte gevoel.
Waarbij de regisseuse zelfs met de dood bedreigd is…
Waanzin ten top.
PNVD
In sommige reacties op de ‘asociale media’ werd zelfs de link gelegd met die andere controverse; de vorige maand heropgerichte politieke partij ‘PNVD’ ook wel denigrerend ‘pedo-partij’ genoemd.
Alsof de “pedo-elite hier wel achter zal zitten” en meer van dat soort shit.
Eigenlijk wilde ik daar aansluitend inderdaad toch ook nog iets over schrijven maar dat is weer van een heel andere orde en de film ‘Cuties’ is nu al voldoende (negatief) in de media aanwezig om apart gezien te worden.
Op die partij kom ik dan later nog terug.
Tenslotte
Aan bovenstaande kan ik weinig meer toevoegen.
Hieronder plaats ik nog enkele links naar info over de film, de trailer en het laatste bericht in de krant wat ik las over de ophef die is ontstaan.
Je begrijpt mijn standpunt neem ik aan.
Er is niets verkeerds aan deze film en de ophef is (weer eens) schromelijk overdreven en zelfs schadelijk voor de makers van de film en het goede doel wat ze met de film proberen te bereiken.
De boodschap gaat zo geheel verloren in het geblaat van de domme hysterische massa.
Ik hoop niet dat Netflix de kant van die massa zal kiezen en de film offline zal halen…
Dat zou wederom een failliet betekenen van de gezonde moraal van de westerse wereld. 🙁
Op 11-09-2020 heeft AD-recensent Ab Zagt zijn mening gepubliceerd over de film ‘Cuties’.
Die zag ik pas na publicatie van mijn artikel.
Zijn conclusie: “Cuties geeft een realistisch beeld van opstandige meiden. Van smeerlapperij van de kant van de makers is geen sprake.” 4 sterren! 🙂
Lees de hele recensie: Omstreden Netflix-film Cuties is geen smeerlapperij
