… Mensen zoals ik gaan het niet redden…
… Op sterven na dood…
… Monddood…
“Oef… Vrolijk stukkie wordt dit weer…”
Ik hoor het je al denken.
Tja… Maar ik heb wel een probleem waarmee ik zit.
Een probleem waardoor ik op dood spoor dreig te raken.
En ‘dood’ klinkt natuurlijk niet zo vrolijk…
Heel vervelend, omdat ik juist het laatste jaar zo overwegend ‘vrolijk’ ben geworden.
Weer zin in ‘een’ toekomst had gekregen.
Ondanks alle eerdere tegenslagen en ondanks mijn persoonlijke ‘status quo’.
Toch dreigt mijn ‘vrolijkheid’ op dood spoor te raken en ik heb geen idee hoe ik dat kan voorkomen.
Waar heb ik het nou allemaal over…
Welnu, zoals je weet (en nu leest):
ik ben nu voornamelijk een soort van ‘stukkiesschrijver’.
Daar word ik niet voor betaald (zoals zovele overmatig geïndoctrineerde ‘professionals’ wel…) maar ik kan het redelijk en ik vind het leuk.
Schrijven kan iemand met een redelijk denkvermogen (nog niet gehinderd door mentale stoornissen en aftakeling door ouderdom) heel lang volhouden.
Daarnaast ben ik een ‘babbelaar’. Ik vind het leuk om met en tegen mensen te praten.
Daarom ben ik ook heel wat jaren een soort van ‘radiomaker’ geweest.
Dat is technisch niet zo eenvoudig om heel lang vol te houden, vooral als geld een dingetje is.
En dan kan ik nog wel tijd gaan investeren in het maken van bijvoorbeeld ‘podcasts’ (en daar denk ik nog wel een beetje over eerlijk gezegd) maar die zullen toch pas beluisterd gaan worden als er een zekere belangstelling voor ontstaat.
En die belangstelling probeer ik nu in eerste instantie een beetje vorm te geven door eerst te schrijven over bepaalde onderwerpen.
En om daar in bepaalde (kleine) kringen over te praten.
Alles stap voor stap.
Maar ik voel dat ik hiermee op een dood spoor zit.
Niet voor niets waren mijn laatste artikelen al behoorlijk ‘zwartgallig’…
Ik zie het al een heel poosje aankomen: naar meningen wordt niet of nauwelijks nog echt goed geluisterd. Niet als ze ‘netjes’ uitgesproken worden maar helemaal niet als ze uitvoerig worden beschreven, zoals ik meestal gewend ben.
Alleen al de onderwerpen stoten af. Scheppen juist een grotere afstand.
En vrijwel niemand begrijpt dat het juist allemaal draait om die onderwerpen ‘bespreekbaar’ te maken.
Kansloos. Blijkbaar…
Gelukkig zijn er nog mensen die zich (bijna) volledig afkeren van de heersende trends in de (nieuws-) media en die (wanhopig?) proberen hun eigen pad te bepalen.
Hulde en alle respect voor! Maar mits dat een kansrijk pad is heeft het kans van slagen, anders lopen zij zich vroeg of laat ook dood op muren van afkeer van de in betonnen hokken opgedeelde maatschappij.
Ik probeer juist op de ‘golven’ van de media mee te bewegen om ook ‘andere’ geluiden te laten horen; andere meningen te laten lezen, die de gevestigde en zwaar gepolariseerde krachten kunnen nuanceren.
Maar dat lijkt dus niet alleen kansloos maar mogelijk zelfs dodelijk…
Monddood ben ik al (bijna) gemaakt.
Als ‘ouwe vieze witte en dronken man’ werd ik door velen al niet meer serieus genomen.
De weinige hoop veinzende meepraters (die heb je natuurlijk ook altijd) zijn afgehaakt nadat ik me juist beter en concreter kon en durfde te profileren.
Dat ging ze namelijk te ver want niet passend in hun veilige bubbel…
Tel daarbij op die ene maar levenslang geldende (maar absoluut misplaatste) veroordeling door justitie en ik heb uiteindelijk totaal geen enkel ‘recht’ van spreken meer.
Er worden momenteel mensen werkelijk zonder enige wetsovertreding achtervolgd door publieke vooroordelen, stigma’s en nagenoeg blinde haat. Mensen die voor hun meningen en overtuigingen uitkomen. Maar omdat deze niet stroken met de indoctrinerende deugpolitiek worden ze door niets en niemand gesteund.
De moordende polarisatie heeft vrij spel.
Wat kan, mag en durf ik dan nog in deze situatie…
Als ik toch doorga met wat ik van plan was: Een lans proberen te breken voor mensen (zoals ik zelf) met ‘andere’ (want afwijkend van de geïndoctrineerde norm) gedachten en gevoelens en wil proberen die te blijven delen met lotgenoten maar ook met oprecht geïnteresseerden, dan voorspel ik een absoluut dodelijk einde.
Want na monddood zal het in mijn geval zeker tot hersendood leiden…
Zo goed ken ik mezelf tegenwoordig dan ook wel weer.
Geen idee nog hoe dit ontmoedigende tij te keren valt…
Voorlopig zal ik proberen ‘vrolijk’ te blijven schrijven.
Hou je vast! Een artikel met de twee meest elementaire waarden voor een ‘samenleving’ in één adem in de titel! Dit wordt heftig. Diepgang.
Euh… Nou… Zo diep wil ik niet gaan.
Maar in alle eerlijkheid wil ik in dit artikel proberen aan te geven dat het helemaal niet goed gaat met iedereen in Nederland. Dat er ondanks alle politiek correcte en mooie woorden over ‘vrijheid’, ‘rechtvaardigheid’ en vooral ‘gelijkheid’ heel wat mis is.
Dat zelfs de koning voor een karretje wordt gespannen om de gruwelijke waarheid te verbloemen.
Er is helemaal geen gelijkheid in Nederland, als het niet in het straatje past van de nieuwe orde.
Of ik die nu rechts, fascistisch of populistisch moet noemen…
Geen ‘label’ klopt en dat kan ook niet kloppen want die labels of hokjes worden juist misbruikt om iedereen zogenaamd een ‘eerlijke’ plek te geven in onze zogenaamd ‘democratische rechtsstaat’.
Kunstmatig. Fout. Ondemocratisch. Onrechtmatig. Mensonterend.
In dit artikel gaat het juist om die belangrijke ‘normen en waarden’ waar ik heel mijn leven al mee bezig ben en die ik altijd heb proberen te begrijpen. Omdat ik eigenlijk al heel jong aanvoelde dat er iets niet goed ging.
Altijd heb ik gezocht naar antwoorden.
Op vragen als: “Waarom ben ik zoals ik ben?” “Waarom zijn anderen zoals zij zijn?” “Wat is nu precies ‘goed’ en wat is ‘kwaad’?” “Wie of wat mogen deze vragen beantwoorden?”
Zelf soms worstelend met bepaalde ‘andere gevoelens’ kreeg ik eigenlijk nooit goed antwoord op deze vragen. Omdat de antwoorden nooit bevredigend waren.
Altijd bleven ze indruisen tegen mijn gevoelens.
Tot ik uiteindelijk nog maar een paar jaar geleden begreep wat er aan de hand was.
Het blijkt allemaal veel en veel eenvoudiger in elkaar te zitten.
De menselijke natuur valt niet in hokjes te verdelen. Te labelen.
Daar heb ik al eens eerder een artikel over geschreven: ‘Stempels, labels en etiketten’
In onze huidige ‘rechtsorde’ wordt dit systeem – met hokjes – echter steeds verder doorgevoerd.
Want op diezelfde (nog) menselijke vragen moet het een antwoord genereren.
In plaats van een steeds beter ‘zelflerend’ systeem te maken waarin we allemaal (net als ik) uiteindelijk onze eigen antwoorden vinden, worden ze ons opgelegd. Ingepeperd. Geïndoctrineerd.
We zijn op weg naar een min of meer gelijkwaardig systeem waarin de ‘elite’ in hun (virtuele) ‘kastelen’, ‘bunkers’ of ‘capitolen’ heersen over de domme, naïeve massa net als in de oude geschiedenis. Een massa die denkt vrij te zijn. Ja… dat klopt: ‘vogelvrij’!
Aan te pakken, op te pakken en te veroordelen wanneer het de elite uitkomt.
Zich veilig en ondersteund wetend door de domme populistische massa.
Verdeel en heers.
Hoe oud is deze uitdrukking…
Na deze (toch beetje diepgaande) inleiding is het hoog tijd voor de actuele aanleiding voor dit artikel.
Deze ondertitel zou eigenlijk de hoofdtitel moeten zijn, maar dan zou de verwijzing naar de bekende uitdrukking vermoedelijk niet begrepen worden.
Tegenwoordig moet je als ‘schrijvert’ erg helder zijn in je bewoordingen, anders wordt alles verkeerd begrepen, anders uitgelegd en vervolgens massaal opgeklopt bij het meestal door de media opgefokte publiek.
Dat zie ik dagelijks gebeuren in alle media die ik volg.
Dus waarom zouden mijn lezers opeens allemaal mijn woorden perfect interpreteren?
Het grootste deel van mijn potentiële lezers (Nederlandstalig, dus voornamelijk Nederlanders) zijn immers ‘domme boeren’.
Waar ben ik nu weer mee bezig?
Frustraties uiten tegen mijn lezers?
Nou ja…
Soms lucht dat wel op ja. 😉
Even lekker iedereen ‘verrot schelden’, ‘voor rotte vis uitmaken’, ‘uitkafferen’, ‘stijf vloeken’ en natuurlijk van alles slechts toewensen… Pfff… Als ik mijn opgekropte driften even kan uiten, voel ik me daarna altijd heel erg opgelucht. 🙂
Maar het benoemen van vrijwel iedereen die dit leest als zijnde ‘domme boeren’ is niet bedoeld om mijn opgestapelde en opgekropte driften even te ventileren.
Daar heb ik de laatste tijd eigenlijk nooit meer last van.
Wel van de (blijvende) frustraties maar niet meer van die driften.
Alle negatieve gedachten komen en gaan… als vanzelf.
Maar zo af en toe voel ik me toch geroepen om even mijn onvrede te uiten over misverstanden (ook om me heen) die onze (belevings-) wereld vergiftigen en almaar slechter maken.
Een proces wat naar mijn gevoel decennialang gaande is en misschien wel eens binnenkort tot een excessief hoogtepunt kan komen.
En ‘Het Gebeurde en Gebeurt weer… in het Westen.’
Had ik net geschreven over andere ‘gewone’ mensen zoals Aart, Nikkie en Frits…
Toen was daar Kaj.
Een mens. Een Nederlander. En – niet onbelangrijk – een Bekende Nederlander.
Niet dat ik hem ken(de) overigens!
Het is weer iemand van die generatie die ik niet (meer) volg.
Net als Nikkie een ‘YouTuber’, die dankzij succes daarmee ‘in the picture’ is gekomen en daardoor kon instromen in Nederlands omroepland. Bij BNNVARA en RTL presenteerde hij iets voor TV en hij had zelfs een radioprogramma op 3FM. Verleden tijd…
Want hij is vrijwel ‘op staande voet’ overal uit geknikkerd.
Boeiend… Zou je denken.
Dingen die dus gebeuren, zoals ik de vorige keer al schreef en waar kranten en sociale media weer op los gaan.
Maar nu is het anders! Althans… voor mij.
Kaj is namelijk publiekelijk beschuldigd van “grensoverschrijdend seksueel gedrag jegens minderjarige meisjes”!
BAM!
Wat ik er nu van meekrijg op Twitter is dat hij rond 2016 meisjes van 14 tot 16 jaar chatberichten heeft gestuurd, waarin hij steeds verder aandrong dat ze hem naaktfoto’s zouden sturen.
Ene Peter R. de Vries (wie ook anders…) heeft bewijzen gepubliceerd van diverse conversaties.
Dat er natuurlijk nog veel meer wordt beweerd…
Dat zijn ‘slachtoffers’ zelfs jonger waren dan 14…
Dat hij aandrong op seksueel contact…
Dat hij ook ‘dickpics’ van zichzelf opstuurde…
Als ik dieper ga graven zal ik alles wel vinden en er hier een dik verslag van kunnen doen.
Maar dat lijkt me niet nodig. Dat doen alle openbare (sociale) media al…
Het punt is nu:
Kaj van der Ree is met zijn 28 jaar nu reeds tot levenslang veroordeeld:
Ondanks dat er van hem dus al een pagina bestaat op Wikipedia, weet eigenlijk niemand op dit moment alles van hem.
Ja, dat hij op 15 januari 1992 is geboren in Den Haag…
Zijn ouders hem ‘Kaj’ hebben genoemd…
En verder?
Geen idee… Maar daar ben ik nu dus juist benieuwd naar.
Had hij gewoon een onbezorgde jeugd? Veel vriendjes en (later?) vriendinnetjes?
Ging het goed op school? Werd hij niet gepest? Was hij altijd al populair?
Wat ik wel weet is dat hij (kort) een relatie heeft gehad met een andere YouTubester – Dionne ‘OnneDi’ Slagter – en die is nota bene ouder dan hij zelf!
Oppervlakkig gezien ‘valt’ hij dus ‘gewoon’ op vrouwen (net als ik) en kijkt hij ook graag naar (jonge) tieners (net als ik)… Misschien wordt hij daar zelfs ook wel geil van… (net als…)
Misschien moet ik nu weer verwijzen naar mijn artikel ‘Het lolita effect’, waarin ik probeer uit te leggen dat heel veel (volwassen) mannen gewoon graag naar ontluikende tieners kijken…
Omdat het eigenlijk een heel natuurlijk (mannelijk) gedrag is.
Maar dik kans dat dit toch niet wordt gelezen want de massale onderbuikgevoelens hebben hun werk al weer gedaan.
‘Kaj is een vieze vuile ‘pedo’ die blijkbaar ziekelijke en gevaarlijke neigingen heeft om daarmee jonge kinderen voor de rest van hun leven te beschadigen. Hij zal moeten ‘hangen’ en minimaal een langdurige straf en psychische behandeling moeten ondergaan, om de maatschappij langdurig (en liefst voorgoed) te beschermen tegen dit monster.’
Berichten van deze aard (en geloof me: nog veel erger) heb ik al langs zien komen.
Juist daarom zou ik nu zo graag eens met Kaj van der Ree willen praten!
Want waarom heeft hij van de gelegenheden gebruik gemaakt (misbruik gemaakt?) van zijn populariteit en doelgroep (zijn YouTube-kanaal was blijkbaar gericht op pubers) door zijn heimelijke fantasieën (contact met jonge tieners?) in de praktijk te brengen?
Was het de kick? Deed hij het omdat ze blijkbaar op hem afkwamen? Mogelijk zelfs ‘op hem vielen’?
Hij heeft er het uiterlijk voor en mogelijk ook het charisma waar de meiden uit de doelgroep voor vallen. Geen idee… Ik zie dat niet en ik voel dat niet…
Maar ik weet wel (een beetje) zeker: als ik op zijn leeftijd als d.j. ook die kansen had gehad…
Dan had ik ze vermoedelijk ook wel gepakt.
En eerlijk gezegd heb ik door mijn radio-activiteiten enkele keren ook wel kansen gehad (meestal met oudere dames…) maar ik heb die nooit durven pakken…
Verlegen sukkel he… ikke… 😛
Maar ook eerlijk gezegd… Ik zou het nooit in mijn hoofd hebben gehaald om anderen op enige wijze te dwingen dingen te doen die ze zelf niet willen. Ik zou ze vragen of ze voor me willen poseren (ik was immers ook hobbyfotograaf) maar niet forceren naakt te gaan.
Dat soort dingen kwamen nooit in me op.
Heeft Kaj van de Ree structureel ‘andere gevoelens’ voor minderjarige meisjes die hij (bij gelegenheid) niet of nauwelijks kan beheersen?
Of was het in zijn geval gewoon ‘de kick van het kunnen doen’ die hem over de grens heeft geholpen?
Daar zou ik heel graag meer over willen weten.
Voor een (uiteraard persoonlijk) gesprek in het kader van ‘HZP’ zou hij meer dan welkom zijn!
Ik vrees echter dat hij zich vanaf nu een periode gaat afsluiten van de buitenwereld…
Mogelijk worden er daadwerkelijk aangiften gedaan van ‘slachtoffers’… Meisjes die door hem grensoverschrijdend zijn benaderd en daar last van hebben gekregen. Want dat geloof ik graag.
Dan zal er een periode van niet alleen publiekelijk verguisd worden volgen maar ook een van een justitiële vervolging met strafoplegging indien de gewraakte chatberichten authentiek blijken.
Vermoedelijk is heel zijn publieke carrière in één klap verwoest.
Hoe kort en (naar zijn gevoel) onbelangrijk de daden ook zijn geweest.
Het label is geplakt.
Levenslang.
Andere gevoelens
Probeer ik hem te verdedigen? Wil ik zijn grensoverschrijdend gedrag goedpraten?
Nee, dat wil en dat kan ik (op dit moment) helemaal niet! Want ik ken hem niet.
Ik lees alleen de (meestal opgeblazen) ophef in de media.
Maar zoals iedereen die deze blogsite vaker leest wel weet: ik heb altijd een ‘zwak’ voor mensen met ‘andere gevoelens’. Omdat gevoelens op zich niet slecht en strafbaar zijn.
Je moet ze alleen kunnen plaatsen in de realiteit en weten waar de grenzen liggen.
Dat valt verdomd niet altijd mee!
En daarom gaan sommige mensen over die grenzen.
Wat niet wil zeggen dat het altijd gevaarlijke monsters zijn die altijd weer over die grenzen zullen gaan en waartegen de maatschappij blijvend beschermd moet worden.
Op dit moment wordt er zo tegen alle ‘zedendelinquenten’ aangekeken.
Voor de massa verdienen die nooit meer een tweede kans, hoe goed ze ook zijn in heel hun verdere leven en mogelijkheden.
Ik zie dat veel genuanceerder.
En ja: mensen bij wie hun ‘andere gevoelens’ wel degelijk onbeheersbaar zijn, moeten proberen hun leven met (professionele) hulp zoveel mogelijk aan te passen om te voorkomen in de fout te kunnen gaan.
Maar uit eigen ervaring en door goed om me heen te kijken en veel te lezen weet ik dat veruit de meeste mensen met ‘andere gevoelens’ deze prima kunnen beheersen.
Die mensen zouden gewoon (uiteindelijk) open over hun gevoelens moeten kunnen zijn.
Net zoals mensen kunnen praten over hun seksuele geaardheid en gender-identiteit.
Juist de mogelijkheid om open en eerlijk te kunnen en mogen zijn over de eigen identiteit en (eventuele) zwakheden, helpt iedereen om daar sterker door te worden en er (nog) beter mee om te gaan. Ook de omgeving is daarmee gebaat!
Om die noodzakelijke openheid een betere kans te geven bestaat ‘HZP’!
Want:
Niet alleen Horen, niet alleen Zien maar juist ook Praten!
Nu in de Restflits:
– Het gebeurde, gebeurt en blijft gebeuren…
– Aart
– Nikkie?
– Frits en vele vele anderen…
– Wat nog Rest
Het gebeurde, gebeurt en blijft gebeuren…
Wat ik bedoel met deze eerste titel in deze nieuwe ‘Restflits’?
Nou… ALLES!
Alles gebeurde, gebeurt en blijft gebeuren…
Misschien valt het die enkele vaste bezoekers van deze blogsite op dat ik de laatste maanden heel erg eenzijdig aan het schrijven ben.
Ging het niet over seks of porno, dan ging het over mezelf, mijn operatie en mijn status (quo).
Maar de laatste ‘Restflits’ stamt al weer uit november 2019, hoewel ik daarin juist nadruk legde op NIETS en dat je dat voorlopig ook wel van me kon verwachten.
Ik riep daarin op me wakker te maken “als de zomer van 2020 zich aandient”. Weet je nog?
Omdat ik mede vanwege die (toen komende) operatie alles in de ‘koelkast’ had gezet en wilde houden tot ik weer volledig hersteld zou zijn of dat ik belangrijke aanleidingen zou zien om me hier mee bezig te houden.
Eerlijk gezegd geloof ik ook niet dat er (veel) mensen zitten te wachten op mijn schrijfsels.
Afgelopen week nog dacht ik bij mezelf: “Waarom doe ik dit überhaupt nog? Ik schrijf alleen maar mijn erfenis…”
Maar natuurlijk zit ik ‘in real life’ niet alleen maar naar het plafond te staren (of via de imaginaire geraniums naar de grijze of blauwe lucht) en ben ik gewoon dagelijks ook nog steeds bezig met het ‘nieuws’ wat me bereikt via krant, nieuwssites, Twitter en Facebook.
(Hoewel dat laatste op sterven na dood is…)
En ja natuurlijk; het meeste wat ik daarin zie is absolute onzin en volledig onbelangrijk.
Ook al ‘ontploffen’ de sociale media met (meestal) tegengestelde meningen… Ik bemoei me daar niet mee. Hoewel ik natuurlijk ook meestal wel een mening heb.
Maar wat maakt die ene (serieus overdachte) mening voor verschil in die Woeste Wilde Woestijn van megalomane ongefundeerde onderbuikgevoelens toeterende massa?
Precies. Geen ene moer.
Daarom laat ik alles maar over en langs me heen stromen, zonder er energie in te steken want dat is meestal bij voorbaat verloren energie.
Toch gebeurde alles, gebeurt alles en blijft alles gewoon gebeuren!
Om een kleine indruk te geven van bepaalde ‘gebeurtenissen’ en hoe ik ze verwerk, schrijf ik daarom weer eens een Restflits. Geen ‘dag-’ of ‘weekflits’ maar een ‘maandflits’ zodat ik mijn gedachten even de vrije loop kan laten en niet aan tijd gebonden ben.
Aart
Misschien is dit nieuws van de afgelopen dagen wel het enige wat indruk op me heeft gemaakt: het onverwachte overlijden van Aart Staartjes als gevolg van een ongeluk in het verkeer.
Het werd dan ook in alle media extreem belicht! Zo extreem dat ik me afvroeg waarom?
Zo ‘wereldberoemd’ was hij nu ook weer niet, zelfs niet alleen in Nederland…
Misschien was het alleen die schok?
Iemand die bij wijze van spreken gisteren nog actief en populair op TV was en nu opeens weg is?
Maar zo heel actief was hij nu ook niet meer… Met zijn 81 jaar was hij toch al een poosje uit het actieve TV-leven gestapt (zeker na zijn beroerte een paar jaar geleden) en deed alleen af en toe nog wat klusjes…
Zoals zijn ‘optreden’ in ‘Sterren op het doek’, wat oorspronkelijk op 10 september 2019 uitgezonden is en herhaald na zijn overlijden op 12 januari.
Die herhaling heb ik ook gezien.
Maar verder… Eerlijk gezegd volgde ik hem niet. Nooit gedaan.
Wat tientallen (bekende) Nederlanders in de media beweren: dat Aart mede hun jeugd en (misschien wel) een deel van hun opvoeding heeft bepaald… Daar heb ik helemaal niks mee.
Hoewel ‘De Stratemakeropzeeshow’ zogezegd populair was in mijn eigen jeugd, kan ik me niet herinneren dit ooit te hebben gezien.
Mogelijk was dit mede te danken aan mijn ouders/grootouders die dit ‘niet veel’ voor mij vonden?
Wel kan ik me andere programma’s herinneren… ‘Stuif es In’, ‘Kunt u me de weg naar Hamelen vertellen meneer?’, ‘Oebele’, ‘Pipo’, ‘Swiebertje’, ‘Ti Ta Tovenaar’, ‘Kapitein Zeppos’, ‘Floris’ en misschien nog wel wat meer maar iets met Aart Staartjes? Ik kan me er niets van herinneren.
Wel herinner ik zijn rol bij de televisie-Intocht van Sinterklaas.
Toen vond ik hem best goed en karakteristiek als ‘meneer Aart met de pet’ die op zijn eigen wijze de intocht versloeg en iedereen interviewde, van de burgemeester, Sinterklaas tot de kinderen.
Karakteristiek. Dat is wat ik wel van hem herinner.
Niet zijn grootste en (misschien) meest belangrijke rol als ‘Meneer Aart’ in Sesamstraat…
Daar keek ik zelf uiteraard niet naar (iets van ver na mijn jeugd) en ik zette dat ook nooit op voor mijn eigen kinderen…
Wij waren meer van Ketnet en ‘Cartoon Network’… 😛
Ook wordt links en rechts zijn eigen manier van ‘omgaan met kinderen’ geroemd.
Omdat hij natuurlijk voornamelijk voor kinderprogramma’s heeft gewerkt, moest dit wel een van zijn bijzondere eigenschappen zijn, zeker omdat de meeste programma’s zo’n succes waren.
Hij ging (naar zeggen) altijd als volwassene met de kinderen om.
Dus niet op een speciale ‘kinderlijke’ manier. Op een of andere manier stimuleerde hij kinderen juist zich meer ‘volwassen’ te gedragen. Om zo de ‘grote, boze, harde’ volwassen wereld beter te kunnen begrijpen. Zijn manier van omgaan met kinderen zou grensverleggend zijn.
Hoewel ik dat dus nooit heb gezien of herkend dus niet kan beoordelen, vind ik dit wel een heel belangrijke eigenschap van een volwassene.
Want nu krijg ik soms het idee dat veel ‘opvoeders’ kinderen liefst zo lang mogelijk ‘klein’ houden, zelfs tot ver in hun puberteit…
Wat mij opviel in ‘Sterren op het doek’ was zijn… gewone, eenvoudige verschijning.
Werkelijk niets viel aan hem op wat hem die ‘sterrenstatus’ zou kunnen geven…
Hooguit had hij inderdaad die guitige blik in zijn ogen, die onder de klep van zijn pet door gluurden naar de mensen in zijn omgeving met een ondeugende gedachte… “De ouwe snoeperd…”
Laten we dat dan maar herinneren… 😉
Aart op het doek: “Ouwe snoeperd!”
Nikkie?
De tweede en nog veel grotere megalomane media-aandacht ging natuurlijk uit naar geen dode maar een springlevende bekende Nederlander. Een naam die ik al enkele jaren links en rechts om me heen tegenkom maar waar ik zo weinig van weet en waarvan ik (tot gisteren!) niet eens wist wat ze eigenlijk doet en waarom ze zo bekend is… Een of andere jonge meid van 25 met de artiestennaam ‘Nikkie Tutorials’. Voor ‘ingewijden’ ook bekend onder haar eigen naam: ‘Nikkie de Jager’.
Ik zweer je: toen ik een poosje terug de mogelijke kandidaten zag langskomen in mijn Algemene Dagblad van de bekende Nederlanders die mogelijk het Eurovisiesongfestival in Nederland zouden kunnen presenteren en ik haar daar tussen zag staan dacht ik echt: “Huh? Wie? Die? Een onbeduidende ‘YouTube-ster’ die dan uit het niks misschien miljoenen volgers heeft (wereldwijd) maar echt iemand ‘van-nul-en-geen-waarde’? Dat kan niet waar zijn!”
Maar hoewel ze dan inderdaad misschien nog geen enkele echte presentatie-ervaring heeft, zou ze zogenaamd zo spontaan en charismatisch zijn dat ze het zou kunnen… Volgens ‘experts’.
Ik was perplex.
Misschien mis ik een (groot?) deel van de mediawereld tegenwoordig omdat ik niks heb met ‘vloggers’ (op YouTube) en daar werkelijk nog nooit naar heb gekeken…
Er schijnen daar gasten te zitten die met hun zelf gemaakte filmpjes schatrijk worden…
En dat doen ze dan natuurlijk meestal met een thema… Van paarden tot poezen, van sport tot waaghalzerij (zelfs levensgevaarlijke stunts), van zingen tot praten… Misschien is veel soms best wel zinnig maar ik zoek het niet en mis het niet.
Hoewel mijn eigen zoon me constant maar blijft zeggen dat ik daar veel meer echt zinnige kanalen zou kunnen vinden dan die oubollige en inhoudsloze televisie waar ik maar aan vast houd…
Tja… Toch de generatiekloof?
Maar dan terug naar die Nikkie…
Als ik dan op Wiki lees: “… is een Nederlandse visagiste uit het Noord-Brabantse Uden die zich vooral bezighoudt met video’s over make-up en lifestyle via haar ‘NikkieTutorials’…”
Dan ben ik echt verbijsterd dat zo iemand (waar er wereldwijd vele duizenden meiden van zijn die zoiets doen…) hiermee zo bekend is geworden.
Wat is haar kracht? Haar ‘charisma’?
Ik heb echt nog niet één van haar (oudere) video’s gezien (en dat weiger ik ook te doen!) maar als ik haar op foto’s in de media zie dan denk ik altijd: “Euh… Bleh… een dikke ‘Barbie’…”
Iemand die op mij verschrikkelijk onecht overkomt.
Maar misschien is dat juist wel een belangrijk teken van de tijd…
Iedereen kan zijn wat die wil in deze ‘plastic fantastic’ wereld…
En misschien ook hierdoor is dan dat ‘grote’ onverwachte nieuws wat ze zogenaamd (!) onder druk van chantage de wereld in gooide dan helemaal niet zo vreemd en past dit uitermate slim en gewiekst (zeg maar gerust sluw…) in haar masterplan: ze blijkt ook nog eens ‘transgender’.
Geboren als jongen, heeft ze zich helemaal laten ombouwen tot het ‘geile media-icoon’ wat ze nu is.
Want zeg nou zelf…
Wie volgen haar? Naast de vele kwijlende meiden die de make-up tips opzuigen en ook zichzelf zo mooi mogelijk willen maken voor de buitenwereld, volgen er ook veel mannelijke fans.
Dat gebeurt namelijk met alle een beetje bekende zich openbaar ruimschoots vertonende dames.
Van Maddie Ziegler (een echte mooie dansende meid) tot Jutta Leerdam (een echt sterke schaatsster maar ook nog eens met een euh… zeer opvallend knap uiterlijk!).
Mannen volgen ze ook om ze te bewonderen… Zo simpel en zo normaal is dat.
En nu… In een tijd waarin de LHBTI+++ hype ‘heet’ is en er nog nooit zo veel media-aandacht voor homo’s, lesbiennes en transgenders was en ook de nieuwe Nederlandse deelname aan het Songfestival weer een homo is (en zwart!…), komt mediageile Nikkie met haar openbaring.
Gezien haar wereldwijde bekendheid doet dit haar ster niet alleen in Nederland rijzen.
Dit is de ‘klap’ die haar zeker nu wereldberoemd zal maken.
En natuurlijk nog rijker dan ze mogelijk al was…
Misselijk… word ik van al die opgeklopte megalomane aandacht die deze Nikkie krijgt in de media. Ook in de krant van vandaag weer… Dik artikel over Nikkie. Met extra uitvergrote hoofdletter N uiteraard in de regenboogkleuren…
Bah. Ik hoop niet dat ze nu nog vaker ook op TV verschijnt… Ze blijkt al in diverse massa-pulpprogramma’s zoals die ‘Mol’ te hebben gezeten…
Daar kijk ik niet naar maar als ze nu ook nog vaker gaat aanschuiven in DWDD en zelfs in het 8-uur journaal blijft verschijnen, dan gaat mijn TV toch echt steeds vaker uit… 😛
‘Dikke Barbie’ Nikkie…
Frits en vele vele anderen…
Waren er nog meer mensen in de belangstelling deze maand?
Want het lijkt er steeds meer op dat het nieuws niet alleen om belangrijke gebeurtenissen draait maar voornamelijk om mensen. ‘De mens’ achter het nieuws.
Wat op zich natuurlijk prima is! Want uiteindelijk draait alles daarom! Het zijn de mensen die het nieuws maken.
Dat ik daardoor in de massa-media echter te vaak steeds dezelfde koppen voorbij zie komen, vind ik een domper. Te vaak worden hierdoor mensen tot ‘bekende Nederlander’ gebombardeerd omdat ze ‘een keer’ iets bijzonders hebben gedaan.
En soms krijgen ze dan meer kansen om ‘iets leuks’ te doen op TV.
Maar zijn al die bekende koppen daarom ook beter dan de rest van Nederland?
Ik dacht het niet…
Soms zou wat meer afwisselen met volslagen onbekenden verrassend mooie verhalen kunnen opleveren, denk ik zo.
Maar goed, het hedendaagse nieuws dus…
Waarin je leest dat Frits (Wester) weer aan de slag gaat.
Frits wie?
Ook weer zo’n naam die ik niet kende… tot hij vorig jaar in het nieuws kwam omdat hij zich als (bekende) reporter vreemd had gedragen in een live reportage van RTL Nieuws.
Hij zou onder invloed van drank zijn geweest…
Toen wekte het uiteraard wel even mijn interesse. 😉
De gewraakte reportage was inmiddels ‘viral’ gegaan en heb ik daardoor ook gezien.
Ja… Hij versprak zich een paar keer en leek duidelijk niet helemaal geconcentreerd bezig…
In eerste instantie gaf hij zelf vermoeidheid aan als de reden.
Voor mij als buitenstaander een mogelijk plausibele verklaring.
Maar na korte tijd werd ook bekend dat hij even stopte met zijn werk om een rustpauze in te lassen.
Speculaties over zijn drankmisbruik en eerdere gevallen van problemen tijdens werksituaties werden rijkelijk in de media gedeeld en ‘besproken’… “Zatlap Wester” was natuurlijk een dankbaar mikpunt van de roeptoeterende mediamaniakken.
Dan was hij nu afgelopen week weer in beeld bij ‘Jinek’, waarin hij openlijk zou hebben verklaard afgekickt te zijn in een speciale kliniek en weer aan de slag kan.
Ik heb dit niet gezien maar kan me er iets bij voorstellen.
Aan de begeleidende foto was in ieder geval te zien dat hij er weer ‘Fri(t)s en fruitig’ en afgevallen uitzag…
Tja…
Ik ken Frits niet.
Als journalist en reporter was hij (blijkbaar) geroemd en geliefd en vooral bekend door zijn politieke verslaggeving.
Als mens had hij blijkbaar zo zijn beslommeringen en valkuilen…
Daar weet ik alles van.
En ook ik weet dat je het heel lang kunt volhouden en ‘verbergen’ dat je eigenlijk een alcoholprobleem hebt ontwikkeld terwijl buitenstaanders dat nog nauwelijks merken.
Ook ik heb zeker de laatste jaren dat ik nog wel eens live radioprogramma’s maakte wel eens gedraaid met een flinke hoeveelheid drank achter m’n kiezen.
Wie me goed kende moet dat hebben gehoord. Ook ik hoorde het wel als ik mezelf later terug luisterde. Maar door de routine die je als ‘ervaren’ programmamaker hebt, kan je lang doorgaan.
Op die manier begrijp ik Frits.
En ik hoop dat zijn (relatief) korte herstelperiode in het afgelopen najaar voldoende was om hem echt anders te laten denken en voelen over de oorzaken achter de vlucht in de drank.
Want die lossen ze in geen enkele kliniek op…
De tijd zal het leren.
Maar er zijn duizenden mensen zoals Frits…
Die dagelijks tobben met het leven en soms hulpmiddelen zoeken en vinden om zichzelf overeind te houden tussen andere mensen die niets van je problemen en worsteling begrijpen.
Mensen die alleen staan of zich in ieder geval alleen voelen staan.
Veel meer dan je denkt.
En niet iedereen komt zichzelf een keer tegen en krijgt zo’n duidelijke keuzemogelijkheid.
Velen blijven sudderen… tot het een keer te laat is.
Daarom zou het mooi zijn als er eens wat meer mensen in beeld zouden komen met hun verhalen.
Ook onbekende mensen hebben soms bijzonder inspirerende verhalen die vele anderen zouden kunnen helpen meer inzicht te krijgen in (moeilijke) levensvraagstukken.
Frits Wester clean… ‘Radar’-Antoinette twijfelt…
Wat nog Rest
Naast ‘al’ het nieuws over (bekende) mensen in de media, blijft natuurlijk ook al het overige nieuws over klimaat, economie, politiek, oorlog, terrorisme en wat dan ook gewoon langs me heen komen.
Maar ik zeg al: voornamelijk langs me heen!
Want het meeste kan me gewoonweg niet boeien of heeft allemaal zo weinig directe betrekking op mijn dagelijkse leven dat het onzinnig is om daar aandacht aan te besteden.
Laat staan een relativerend stukje over te schrijven want hoewel ik dat soms wel even voel opborrelen bij dingen die gebeuren: ik heb gewoonweg geen zin om er verder energie aan te verspillen. Onnodig en soms misschien zelfs ziekmakend.
Zoals ik al eerder heb geschreven toen ik het over ‘NIETS’ had…
Ik schrijf echt liever NIETS dan iets wat me uiteindelijk onnodig energie kost.
Als ik weer wat schrijf dan heb ik daar echt even zin in, wil ik mijn hart even luchten of denk ik echt met iets belangrijks te komen, al was het alleen maar voor mezelf.
Wanneer er weer iets te ‘Flitsen’ zal zijn, kan ik op dit moment onmogelijk voorspellen.
Neem het maar weer als die (mijn!) bekende ‘Fata Morgana’:
Soms is er iets… meestal is er niets. 😉
Het blijft natuurlijk een ‘Avontuur… wat nog Rest’.
Toen ik in 2017 dit artikel schreef: ‘De kleine Rest alcoholvrije bieren test’
was ik nog druk bezig met pogingen om te herstellen.
Natuurlijk van mijn alcoholverslaving, waar ik al jaren niet geheimzinnig over doe.
Maar ook van mijn ‘demonen’… Hoe leg ik dat uit…
De voortdurende stroom aan negatieve gedachten en (dus) gevoelens die me beheersten door alles wat me al die jaren was overkomen.
Ik kon mezelf nog geen plek geven binnen al de gebeurtenissen in mijn leven, die uiteindelijk tot diverse depressies hebben geleid. Mijn leven leek onmogelijke wendingen te hebben genomen en daar kwamen in dat jaar nog de onverwachte fysieke problemen bij van mijn slechte bloedvaten en knieartrose. Het leken toen tekenen dat mijn leven letterlijk en figuurlijk op een eindpunt was beland. Voor mij hoefde het allemaal niet meer zo verder…
Toch deed ik pogingen beter te worden, door in ieder geval te beginnen aan mijn alcoholprobleem door me in te schrijven bij ‘De Hoop GGZ’.
Maar eerlijk gezegd deed ik dat meer ‘voor de vorm’ omdat diverse andere instanties me niet konden of wilden helpen als ik niet eerst zou stoppen met de drank.
Ik kende ‘De Hoop’ al en ik wist bij voorbaat dat het niets zou uithalen.
De enige kracht die me zou kunnen helpen… lag altijd al in mezelf… en dat wist ik ook altijd al.
Eigenlijk zag ik gewoon (nog) geen enkele reden waarom ik zou moeten stoppen als het leven voor mijn gevoel zinloos was.
Tijdens deze periode was ik (oprecht serieus!) begonnen met uitzoeken of alcoholvrij bier mij nu zou kunnen bekoren, zodat ik niet meer zo afhankelijk zou zijn van ‘mijn lekkere en gewenste biertje’.
Nou… De test liet zien dat dit niet zo was.
Helaas halen vrijwel alle alcoholvrije biertjes het niet bij de meest simpele ‘normale’ biertjes en ze zijn gewoon veel te duur voor dagelijks gebruik.
In 2018 brak er een heel andere periode aan in mijn leven, doordat ik eindelijk ging inzien wie ik was en welke ‘schat aan ervaringen’ ik eigenlijk met me mee droeg.
Mede door de trainingen bij Vivenz en mijn eigen gewijzigde manier van denken, ben ik eind 2018 eindelijk losgekomen van die ‘demonen’.
En…
Toen had ik ook geen drank meer nodig om de negatieve stroom gedachten in mijn hoofd te verdoven! Ik ben eind september 2018 gestopt met sterke drank en tot heden heb ik daar geen enkele behoefte meer aan.
Een paar maanden geleden heb ik dit nieuwe initiatief – eigenlijk al kort na de introductie – in de ‘koelkast’ gezet omdat ik aan zag komen er niet voluit mee bezig te kunnen zijn.
Er zat een operatie aan te komen en behalve tijdelijke afwezigheid, zou ik door het herstel daarna nog niet echt genoeg energie hebben om hier in te kunnen steken.
Inmiddels is de operatie dus al weer bijna 4 weken achter de rug en hoewel ik inderdaad nog steeds herstellende ben, krijg ik langzaam wel weer (nieuwe) energie om verder te gaan. Ook met HZP.
Maar HOE verder? Wat heb ik in die korte tijd bereikt? Of wat juist niet?
Een kort overzicht:
Het begin van HZP
Eigenlijk begon ik al met het maken van de website en voorbereiden van de promotie in juli afgelopen jaar. De ideeën en nodige teksten lagen toen dus al een poosje klaar.
In augustus al stuurde ik de link van de nieuwe site door naar mijn contacten van Vivenz, zodat er al enige ruchtbaarheid aan werd gegeven.
Echte actieve promotie wilde ik nog uitstellen tot eind september, als ik mijn zelfbenoemde ‘tussenjaar’ zou beëindigen.
Feitelijk betekende die datum alleen maar dat ik dan precies een jaar ‘droog’ stond van de consumptie van sterke drank. Ik benoemde mezelf pas na een jaar ‘officieel’ gestopt met (overmatig) drinken. Dit feit zag ik naar de buitenwereld toe als indicatie dat ik nu echt serieus was in mijn nieuwe voornemens en wensen om nieuwe wegen in te gaan slaan.
Vooral Vivenz had dit concreet aangegeven als ik überhaupt iets zou willen doen als ‘ervaringswerker’. Daarom ook waren zij mijn eerste aanspreekpunt toen ik HZP begon.
Helaas werd dit ook mijn eerste teleurstelling…
Naast die van de karige overige promotieactiviteiten die ik ondernam door enkele organisaties een promotiebrief te sturen via mail.
De teleurstellende reacties (of gewoonweg het uitblijven van reacties…) waren voor mij direct een duidelijk signaal dat mijn initiatief niet eenvoudig van de grond zal komen.
Dat wordt iets van de ‘zeer lange adem’ en ik zal voorlopig vooral geduld moeten hebben tot HZP iets van serieuze aandacht zal trekken. Laat staan serieuze reacties die kunnen leiden tot meer.
Al was het maar eens een serieus persoonlijk gesprek…
