In mijn laatste ‘Seksflits’ heb ik me vertwijfeld afgevraagd waar die ‘lentekriebels’ nu eens blijven, door het dit jaar (extreem?) achterblijvende en koele voorjaar. Mijn fantasieën leiden me af en toe naar de buitenlucht waar veel naakte mensen lopen en soms zelfs seks hebben.
In de porno kan dat allemaal. Dat gebeurt immers niet echt. Euh… Dacht je dat?
Ik schreef ook al eerder dat er juist vele websites bestaan waarop massa’s mensen te zien zijn die naakt vertoeven op al dan niet daarvoor speciaal gereserveerde plaatsen maar ook websites die zich expliciet richten op (riskante want verboden) seks in het openbaar.
Er is een grote markt voor. Ik ben niet de enige voyeur die daarop kickt… Of exhibitionist die dit graag doet. 😉 Dat zijn er echt vele met mij. Maar de grote meerderheid houdt dat stil want het ‘mag’ nu eenmaal niet. De maatschappelijke moraal staat het niet toe. Zucht.
Hoog tijd voor weer wat uitdieping van expliciet naakt en zelfs seks in het openbaar.
Want zijn naakt, erotiek en seks… MISDADEN? Of gewoon een natuurlijke manier van leven wat bij heel veel mensen hoort? Waar niemand last van heeft, als die daar zelf niet toe gedwongen wordt? Of ben ik nu weer naïef…
Over de achtergronden van de aparte begrippen ‘naturisme, nudisme en exhibitionisme’ heb ik al een keer een uitgebreid artikel geschreven. Gezien de statistieken wordt juist dit artikel bijzonder veel ‘gelezen’ of gevonden in de zoekmachines. Het heeft dus wel degelijk de aandacht bij veel mensen.
In dit artikel wil ik nu toch eens wat dieper ingaan op de feitelijke activiteiten van mensen die graag bloot vertoeven of zelfs graag seks hebben in de buitenlucht. Of zelfs op openbare plekken waar anderen het kunnen zien… Er zijn veel verschillen. Maar alles gebeurt. Echt. Niet alleen in de porno, maar ook in het ‘dagelijkse’ leven alleen dan zonder camera’s natuurlijk.
Omdat ik nu ook enkele illustraties wil plaatsen, wil ik er bij voorbaat bij vertellen dat dit artikel een beetje ‘18+’ wordt. Geen harde porno natuurlijk maar wel hier en daar expliciet naakt.
Omdat de ‘naakte waarheid’ vaak meer zegt dan geschreven tekst.
In mijn recente artikel over de ‘Coronacrisis Deel 15…’ schreef ik al even dat ik het nog een keer over de ‘waarde van de journalistiek’ wilde hebben. Omdat ik steeds vaker zie dat de ‘Vrijheid Van MeningsUiting’ in gevaar loopt en ik daar zelf in de toekomst mogelijk last van kan krijgen.
Ook omdat er steeds vaker kritiek wordt geuit op de grote bestaande landelijke media (‘MSM’ – Main Stream Media) als zouden die te vaak (of zelfs uitsluitend) de spreekbuis zijn van de bestaande machthebbers (overheid en rechterlijke instanties) waardoor er geen onafhankelijkheid meer bestaat. Mensen worden ‘vals’ voorgelicht omdat ze niet alles horen over bepaalde onderwerpen en maatschappelijke zaken.
Uiteraard wordt in de sociale media grenzeloos kritiek geleverd op de NPO, NOS en op vele bekende presentatoren en talkshows. Er komen altijd dezelfde mensen in beeld, zaken worden altijd vanuit een bepaalde hoek belicht (‘links’ wordt vaak genoemd…) en mensen met andere meningen komen niet of nauwelijks aan het woord. Worden zelfs bewust gemeden.
Eigenlijk ligt de hele ‘journalistiek’ in Nederland onder vuur.
Ik heb hier al vaker over geschreven. Op 25 november 2020 in ‘De macht of onmacht van de journalist’ en recent dus in ‘Coronacrisis Deel 15’ over ‘journaliste’ Saskia Noort die in mijn ogen haar ‘macht’ misbruikt als Bekende Nederlander.
Wat ze overigens wel gewoon mag. Ze krijgt een podium van in dit geval Algemeen Dagblad.
Over dat ‘Algemene’ van dat Dagblad maak ik me dus ook al een poos zorgen en heb die krant niet voor niets de rug toegekeerd en regelmatig de nodige kritiek gegeven.
Maar ze mogen het. Journalistiek is in een echte democratie een vrij beroep.
Dat is dus eigenlijk mooi! Vrijheid Van MeningsUiting is de basis van echte vrijheid in de hele wereld. Maar het is ook gevaarlijk. Als niet elke Vrije MeningsUiting meer de kans krijgt om zich te kunnen uiten. En dat de grootste media allemaal de kant kiezen van de ‘grote macht’: de overheid of juist de grote (domme?) polariserende massa.
Hoe kunnen ‘afwijkende’, ‘andere’ of ‘relativerende’ meningen dan nog een publiek bereiken in al het megalomane eenzijdige geweld op de grote massa-media?
Dat is het grote probleem van deze tijd.
Andere geluiden
Natuurlijk zijn er genoeg mensen die ook gebruik maken van de media, hoe klein ook – al was het maar hun eigen persoonlijke blogsite… 😉 – om andere geluiden te laten horen.
Sommigen bereiken daarmee een groot publiek en starten zelfs een eigen omroep (‘Ongehoord Nederland’, ‘Zwart’) of houden het gewoon bij hun duizenden volgers op de sociale media.
Wie kan schrijven of praten, laat meestal wel wat van zich horen, als die zin heeft om daar echt moeite voor te doen. Maar het blijven speldenprikken binnen de grote media-machten.
In enkele gevallen worden ze interessant om ook daar eens uitgenodigd te worden, maar de meesten worden gewoon genegeerd. En dan is het moeilijk om die ‘andere geluiden’ bekend te laten worden bij een groter publiek.
Ook een aanleiding om dit artikel te gaan schrijven is een van de laatste bijdragen van Ines van Bokhoven op ‘OpinieZ’: ‘Over selectieve journalistieke verontwaardiging’.
Haar heb ik hier al eerder benoemd vanwege een vorig goed artikel in: ‘Restflits woensdag 21 april 2021’, waarin ze schrijft over noodzakelijke maatschappelijke veranderingen en mogelijk de ‘grote reset’ die daarvoor nodig is.
Nu gaat het over de macht van de ‘MSM’ die naar haar mening ook klakkeloos de ‘machthebbers’ volgen en “…dat ze vrijheid van meningsuiting helemaal geen goed idee vinden – en dat in de praktijk brengen door zich elke dag opnieuw kritiekloos en slaafs te onderwerpen aan de voorgeschreven doctrines van de overheid, en hun werk gewoon niet meer doen.”
BAM! Maar dit is het dus wat de onafhankelijke journalistiek bedreigt. Als de ‘MSM’ slaafs worden en ‘andere geluiden’ niet meer in beeld (mogen) komen.
Ines van Bokhoven
Er zijn natuurlijk ZAT ‘andere geluiden’.
Wie een beetje gaat zoeken met Google, of beter met onafhankelijke zoekmachines die jouw zoekgedrag niet minutieus registreren zoals ‘DuckDuckGo’ of ‘Startpage’ (voor deze laatste maakt Ancilla van de Leest zich sterk, als privacy-activiste) dan vind je altijd wel websites met ‘andere’ meningen. Die staan helaas niet altijd bovenaan in de zoekresultaten, omdat daar natuurlijk de meest gezochte en dus de grootste staan (de ‘MSM’). Maar wie meer wil weten moet gewoon verder durven kijken dan zijn neus en oogkleppen lang zijn…
Om met de deuren in huis te vallen:
Kent iemand (van mijn lezers, dus jij…) ‘Propria Cures’?
Ik denk dat het maar een handjevol lezers zal zijn (van de 10 die ik heb) dat er misschien wel eens van heeft gehoord. Toevallig had ik dat een poosje geleden al wel, toen ik een link zag op Twitter door mijn favoriete pedo-activist Marthijn Uittenboogaard geplaatst. Hij had daar (als oud-lid?) een artikel laten plaatsen. Toen ik vervolgens zag dat ‘PC’ (verder voor het gemak afgekort) ook een Twitter account heeft, ben ik dat ook gaan volgen. Want goede literaire (nog wel) satire uit een vrijgevochten maar goed belezen studentenhoek is tegenwoordig zeldzaam.
Dan moet ik direct denken aan de vernieuwende krachten van ‘Provo’ en de daarna ontstane rellen en opstanden voornamelijk door studenten geïnitieerd. En in die tijd veranderden er dan ook cruciale maatschappelijke zaken.
Dat is tegenwoordig wel anders, als ik de actuele berichtgeving over studentenverenigingen mag geloven. Dat gaat meestal om decadente mensonterende feesten waarin zelfs ontgroende jongeren de dood vinden of anders hele gebouwen aan puin geslagen worden…
Mijn eigen zoon was even lid van een studentenvereniging in Rotterdam maar ging daar al snel weg omdat hij het verloren tijd vond om deel te moeten uitmaken van zuipfeesten, orgies en bardiensten, terwijl het ook nog eens geld kostte…
Dat ‘PC’ dus een zeldzaam gedegen overblijfsel lijkt van de ware studentengeest en niet voor niets al 131 jaar bestaat, spreekt in hun voordeel.
Hoewel ik er aan twijfel (gezien de gemiddelde leeftijd van de huidige redacteuren) of er nog wel veel echte studenten bijdragen leveren. Hoewel je natuurlijk levenslang student kan blijven, is me wel eens verteld.
Goed, na deze noodzakelijke intro over het hoe en wat wil ik nu ruime aandacht schenken aan de laatste uitgave van ‘PC’, op 6 mei 2021 verschenen. Ik las hier eigenlijk voor het eerst over op de Twitter-tijdlijn van Arthur van Amerongen, die ik ook al lang volg omdat ik zijn ‘journalistieke’ bijdragen heel graag mag lezen. Hij zou in de genoemde uitgave ook een artikel aanleveren maar dit is door de redactie geweigerd… Over deze soap en het artikel van Arthur later meer.
Maar mijn aandacht was dus gevestigd op deze zogenoemde ‘pedo-special’.
Wow! Een pedo-special in deze zwaar gepolariseerde verpreutste tijd? Dit wilde ik zien.
En ik heb de PDF van deze uitgave ook gedownload en hieronder gelinkt, dat scheelt heel veel kopiëren en plakken van stukken tekst als je het zelf kunt nalezen:
Nog maar 4 dagen na Deel 14 kom ik al met een vervolg. Dat is snel. Ik had er al een reden voor maar wilde eigenlijk nog even wachten want het woord ‘Corona’ is al zo gruwelijk prominent in het nieuws gedurende nu meer dan een jaar, dat ik het zo moe ben… En velen met mij.
Maar deze actualiteit is belangrijk en snijdt direct een ander onderwerp aan wat hieraan gerelateerd is: de voortdurende groei van polarisatie en groter wordende verdeling in het hele land.
De Vrijheid Van MeningsUiting komt erin uit en… de waarde van de journalistiek, waar ik ook nog een groter artikel aan wilde wijden… Maar niet alles tegelijk.
Het gaat nu weer over Corona.
En voordat ik begin met mijn persoonlijke nieuwtje met betrekking tot mijn mogelijkheden me al dan niet te laten vaccineren (waar ik de vorige keer over schreef), eerst een nog groter nieuwtje, namelijk van gisteren: de laatste column van schrijfster Saskia Noort in het Algemene Dagblad van zaterdag 8 mei 2021:
Omdat ik geen abonnee meer ben van het AD, krijg ik de ‘premium’ artikelen soms als ‘lokkertje’ af en toe te zien en ik kon dit gisteren lezen. Toen ik het vandaag weer probeerde was dit al weer geblokkeerd… Ik heb in het gelinkte document dus een poging gewaagd om geplaatste afbeeldingen op Instagram weer te geven. Als ik de column nog een keer ongecensureerd vind, zal ik dit aanpassen.
Mijn ‘bezigheidstherapie’ zit erop. De al eerder beschreven plaatjesactie van de Gemeente Dordrecht – ‘Dordrecht 800 Jaar – Commerciële symboolpolitiek’ – is ten einde.
In dat artikel heb ik alles al geschreven over het naar mijn mening misleidende “cadeau voor alle Dordtenaren” wat niks meer is dan een commerciële actie van een aantal Dordtse supermarkten, gesubsidieerd met gemeenschapsgeld en van weinig tot geen historische waarde, zoals al beschreven door Kees Klok.
Toch ben ik gaan sparen, mede door persoonlijke stimulans van onze eigen burgemeester Wouter Kolff. En daarnaast natuurlijk omdat ik toch tijd zat heb en ik toevallig momenteel uitsluitend mijn boodschappen doe bij een deelnemende supermarkt.
Ik noemde het een ‘bezigheidstherapie’.
In de ‘Restflits van donderdag 18 maart’ kwam ik er nog even op terug met een update en ik sprak de hoop uit dat de organiserende partijen een goede oplossing zouden bedenken om ongetwijfeld veel teleurgestelde spaarders alsnog aan de plaatjes te helpen om hun boeken vol te krijgen.
Want fysieke ruilbeurzen is tijdens Corona natuurlijk onmogelijk.
Die oplossing werd geboden:
In april kon iedereen die nog plaatjes nodig had aan het eind van de periode dat ze werden verstrekt een formulier krijgen waarop die aan kon geven welke nog nodig waren en in de bijgeleverde envelop de eigen dubbelen inleveren waar anderen dan weer blij mee gemaakt konden worden.
Het formulier:
Let vooral op de tekst: “U kunt maximaal 30 ontbrekende plaatjes aanvragen”
Euh wat? Op het moment van invullen had ik er nog 130 nodig! En ik leverde 56 dubbelen in dus zou ik niet minimaal een gelijk aantal terug mogen ontvangen? Wie had dit nu weer verzonnen?
Omdat ik eigenlijk boos was dat ik uiteindelijk nog met een boek zou zitten waar heel veel lege gaten in zouden achterblijven, heb ik een brief geschreven en op de achterkant van het formulier geprint. Daarnaast schreef ik in het commentaar op mijn bestelling boodschappen bij Plus Doesburg dat ik de actie een blamage vond voor Dordtenaren (zoals ik) die het boek graag vol willen krijgen.
Onverwacht kreeg ik daarop een mail van de manager van Plus Doesburg, Dhr. Doesburg zelf.
Uiteraard was hij niet ‘verantwoordelijk’ voor de actie en de afhandeling van de formulieren zou centraal geregeld zijn door een aparte vrijwilligersclub en mijn brief zou daar terecht komen en niet de Gemeente bereiken.
Toen heb ik de brief nog per mail naar hem gestuurd, met de hoop dat hij die zou kunnen doorgeven aan echt verantwoordelijken. Of dat is gebeurd weet ik niet.
Maar om mij (persoonlijk!) van dienst te zijn gaf Doesburg mij bij de volgende bestelling ALLE dubbelen die zij daar van klanten hadden ontvangen omdat hun boeken wel vol waren!
Een grote stapel, met uiteraard ook veel dubbelen maar ook veel missende plaatjes!
Daarnaast heb ik van mijn ex-partner nog al haar bewaarde zakjes plaatjes gekregen die zij van de Jumbo waar ze boodschappen doet had ontvangen. Ze deed er toch niks mee en wilde mij er wel mee helpen.
Alles bij elkaar had ik op het eind… nog maar 22 plaatjes nodig! Wow! Wat een inhaalslag.
En toen moest ik nog wachten op de uitkomst van de formulier-afhandeling, die vorige week was gedaan, inderdaad door een groep vrijwilligers die door de manager van Jumbo Sterrenburg, Dhr. Lemkes, nog in het zonnetje zijn gezet vanwege hun grote inzet. In een artikel van Dordt Centraal gaf hij ze complimenten en ze hebben allemaal nog een leuke attentie gehad.
Hoera! Wat een grandioze inspanning om de actie toch te doen slagen.
Maar wat zou ik nu nog krijgen? Die 130 had ik niet meer nodig…
Afgelopen donderdag kwam mijn laatste bestelling bij Plus en daarbij zat de envelop, mijn brief met aangekruiste nodige plaatjes en… een GROTE stapel plaatjes! Ik zag dat ze echt hadden geprobeerd om toch al mijn aangegeven missende bij te voegen! En op het eind dacht ik ook echt dat dit zou lukken.
Helaas. Ik mis er toch nog één: Nummer 244.
Maar uiteraard moet ik nu wel beamen dat mede dankzij de actie van de supermarkten vrijwel de meeste mensen die daarin interesse hadden, hun boek vol hebben kunnen krijgen.
Het “cadeau voor alle Dordtenaren” is (bijna) compleet. Juichstemming?
De waarde van het boek
Ook over deze vraag had ik al geschreven in mijn eerdere gelinkte artikel.
Met name historicus Kees Klok liet geen spaan heel van dit “slechte reclameboekje”…
Maar nu heb ik het zelf natuurlijk een aantal weken onder ogen gehad en tijdens het plakken wat beter ‘bestudeerd’. Ik ben geen historicus. Over de genoemde foute feiten door Klok kan ik niets zeggen want ik kan ze niet controleren. Het enige wat ik (oppervlakkig) kan doen is de bijgaande teksten lezen en de plaatjes beoordelen.
En inderdaad… heel veel is belabberd slecht.
Naast de vele typefouten en in mijn ogen onzinnige beschrijvingen van taferelen die heel anders omschreven zouden moeten worden, mist er heel veel en staat er heel veel overbodige onzin in.
Ik zou daar blad voor blad op in kunnen gaan maar dat is natuurlijk onzin als je het boek niet kent en niet met me kunt controleren.
Neem maar van mij aan dat dit boek niet door een echte Dordtenaar en zeker geen ‘kenner’ is gemaakt.
En de plaatjes? Ook vaak van een bizar amateuristische kwaliteit.
Er wordt geschreven dat ze mogelijk het ‘Regionaal Archief Dordrecht’ hebben geraadpleegd…
Maar ik kan me niet voorstellen dat daar veel afbeeldingen van afkomstig zijn.
Veel plaatjes lijken zo gemaakt door toevallige voorbijgangers, toen ze een dagje in de stad vertoefden… Je kent dat wel. Zomaar een groepje mensen in een omgeving waar het eigenlijk om gaat maar die je niet of nauwelijks kunt zien…
Veel foto’s vanuit een standpunt dat het genoemde onderwerp absoluut geen recht doet.
Broddelwerk. En dat kan ik als vroeger redelijk fanatieke hobbyfotograaf toch wel beoordelen!
Het enige plaatje wat ik nog mis (Nummer 244) hoort bij de tekst:
“Nieuwe natuur in de Noorderdiepzone in de Nieuwe Dordtse Biesbosch.”
Zouden ze misschien verwachten dat je daar zelf bij beter weer een bezoekje gaat afleggen en het plaatje zelf maken en invullen? 😉
Dus? Waardeloos boek? Bezigheidstherapie afgerond en geen enkel doel meer? Afvalbak?
Stom genoeg bewaar ik al vele jaren de meest onzinnige papieren en boekjes die ik ooit eens heb gekregen van allerlei aard. Vermoedelijk past dit daar ook wel tussen.
En wie weet krijg ik nog wel eens niet met Dordrecht bekende mensen over de vloer die zoiets wel leuk vinden om door te snuffelen. Net als een soort reclamefolder over Dordrecht dus… 😉
Wel jammer dat deze reclamefolder van twijfelachtige aard zoveel geld heeft gekost en zoveel inspanning van op zich allemaal goed bedoelende mensen en ook vrijwilligers.
Ik hoop dat dit voor hen dan in ieder geval wel een soort ‘feestje’ was ter ere van Dordrecht 800 Jaar Stad.
Actuele aanvulling: Net voor publicatie hoorde ik via een andere fanatieke spaarder die ik al mijn vorige stapel overgebleven dubbelen had gegeven om te delen met mensen die hij weer kent, dat hij mijn ontbrekende ‘Nummer 244’ heeft liggen!
En omdat ik voor hem nog de laatste 2 missende had, kunnen we elkaar nu definitief helpen de spaaractie af te ronden.
Nou… Eind goed al goed.
En vanavond verdwijnen onze complete boeken in de… kast. Precies. 😉
Het is zover! Mijn “UITWEG” ligt klaar!
Althans zo omschreef iemand in een reactie op Facebook mijn dilemma nu ik ‘de brief’ heb gekregen:
De uitnodiging van het RIVM dat ik ‘mag’ gaan bellen om een afspraak te maken voor de beruchte vaccinatie tegen het Covid-19 virus.
De brief ontving ik zaterdag 1 mei. Eigenlijk was ik in eerste instantie geschokt!
Nee, niet blij, zoals je misschien zou verwachten.
Want… ik ben toch diegene die al sinds december in zelfisolatie zit en geen stap de deur meer uit durf te doen omdat ik geen mondkapje kan verdragen? Ik leef toch al ruim een jaar in angst dat ik dit ernstige virus kan krijgen en door mijn longproblemen daar zeer zwaar ziek van zou kunnen worden? Ik vind mezelf toch tot een risicogroep behoren?
Ben ik dan niet blij dat ik eindelijk gevaccineerd kan worden? Dat ik er eindelijk recht op heb?
Nee… ik was in eerste instantie zelfs bang om de envelop open te maken.
Want wat zou er in staan? Dat ik daar of daar met ‘dat’ vaccin ingespoten zal worden?
60+ dus ‘AstraZeneca’? Hoewel de bijwerkingen zeldzaam zijn; juist bij vaatpatiënten zoals ik kunnen ze misschien juist hard optreden… Daar ben ik bang voor.
Uiteindelijk heb ik uiteraard wel de envelop open gemaakt. En het blijkt een storm in een glas water.
De brief blijkt een algemene brief van het RIVM dat ik kan gaan bellen naar het ‘bekende’ centrale nummer van de GGD waar ik een afspraak kan maken bij een GGD in mijn buurt. Of ik kan dat via internet doen. Kan. Ik ben nu blijkbaar ‘aan de beurt’.
Eigenlijk had ik verwacht een keer een brief van ‘mijn’ huisarts te krijgen omdat ik dus 60+er ben en de huisartsen zijn overal begonnen met AstraZeneca voor de doelgroep 60-65. De oudste eerst.
Dat staat ook nog steeds op de website van de huisarts.
Ergens heb ik het gevoel dat dit nog steeds kan gebeuren. Ook in die brief van het RIVM staat dat ik die kan weggooien als ik al gevaccineerd mocht zijn. De diverse ‘systemen’ lopen langs elkaar heen.
Maar in ieder geval mag ik nu dus zelf initiatief gaan tonen en bellen met de GGD als ik gevaccineerd wil worden. Verplicht is dat niet. Dat lees je nergens.
Maar in mijn omgeving is iedereen verdeeld. De een verklaart me voor gek als ik het niet doe… De ander juist andersom. “Gratis WC papier.” reageerde iemand op mijn melding de brief te hebben ontvangen… Ik heb ook echt goede serieuze mensen in mijn kring volgers (ook die ik persoonlijk ken!) die absoluut tegen vaccineren zijn.
Daarom zit ik nu dus in een dilemma. Vaccineren of niet?
Was de ‘holocaust’ de laatste genocide van mondiaal belang?
Vandaag – op dinsdag 4 mei 2021 – wordt zoals al vele jaren herdacht dat er in de laatste Wereldoorlog waar Nederland deel van uitmaakte, miljoenen mensen zijn omgekomen.
Dodenherdenking. We herdenken de doden. De directe slachtoffers van die oorlog.
Voor mij was dit ruim voor mijn geboorte maar uiteraard keken mijn ouders (geboren 1929) en grootouders wel naar de herdenkingen elk jaar op TV getoond. Verder spraken we er eigenlijk niet over. Heel diep leefde het niet zo.
Wij hebben (gelukkig) in onze familie geen slachtoffers moeten betreuren.
Ook hebben wij geen Joden in onze familie of kennissenkring…
Maar omdat de Wereldoorlog zo’n gigantische impact had op ons land, met totale (binnen-) steden gebombardeerd, een bezetting van 5 jaar waarbij niemands leven zeker was en vele mensen door isolatie en strenge maatregelen van de bezetters honger leden, blijven we sinds de officiële bevrijding op 5 mei 1945 stilstaan bij die periode. Op 4 mei denken we aan de miljoenen doden en op 5 mei herdenken we onze vrijheid die we na de capitulatie van Duitsland hebben teruggekregen.
Dat dit NOOIT meer mag gebeuren. Daarom moeten we herdenken.
Was er na 1945 overal ter wereld vrede? Zijn er sindsdien nooit meer massa’s mensen vervolgd en gedood vanwege hun afkomst? Is ‘het’ NOOIT meer gebeurd?
Ja natuurlijk wel!
Talloze oorlogen en diverse conflicten tussen landen bewijzen de onmacht van de zogenaamde internationale vredesmacht van de ‘Verenigde Naties’, speciaal voor dit doel na de Tweede Wereldoorlog opgericht. De ‘blauwhelmen’ veroorzaken vaker stormen in glazen water dan dat ze echt grote conflicten kunnen oplossen. Want het instituut heeft GEEN MACHT!
Vanwege mijn persoonlijke belang bij de oorlog in voormalig Joegoslavië, waarbij ik net een relatie kreeg met een Kroatische vrouw toen de oorlog op uitbarsten stond, heb ik de hele retoriek rond de vieringen in een heel ander perspectief gezet.
Zelfs de aanhoudende retoriek van de Joden… die onmiskenbaar zwaar zijn getroffen met een totaal van waarschijnlijk 6 miljoen slachtoffers (dat was toen HALF Nederland!), heb ik moeten bijstellen toen bleek dat zij het hele land Kroatië vergeleken met nazi-Duitsland en niet erkenden.
De voortdurende slachtofferrol van de Joden (en dus de staat Israël) heeft ervoor gezorgd dat de conflicten in het Midden-Oosten zijn opgelaaid en tot heden in alle hevigheid aanhouden, met nog bijna elke dag slachtoffers onder de onschuldige bevolking. Want niemand mag ooit nog een verkeerd woord zeggen over de Joodse staat Israël… Bizar!
Alsof alle Palestijnen (en overige ‘natuurlijke vijanden’) altijd slecht zijn en de Joden willen uitroeien… Alsof Hitler voortleeft in alle tegenstanders van het Joodse volk.
Toen de Kroatische volkszanger Marco Perković ‘Thompson’ voor het eerst in Rotterdam zou optreden werd dit door de Joodse organisatie CIDI met succes tegengehouden omdat de groep zogenaamd nazistische symboliek zou hanteren.
Symboliek die afstamde van het oude koninkrijk Kroatië, die veel ouder is dan de nazi’s van Hitler… Dat hij zong en zingt over God en zijn vaderland willen de Joden niet horen.
Toen ben ik gestopt met mijn geloof in een rechtvaardige viering van 4 en 5 mei in ons land.
Toen de oorlog uitbrak in mijn ‘tweede vaderland’ schreef ik naar de destijds minister van buitenlandse zaken Hans van den Broek dat het zou leiden tot een genocide in het gebied. Er MOEST ingegrepen worden. Maar Nederland deed niets.
Slechts toen het al veel te laat was en er al duizenden slachtoffers waren gevallen werden kleine groepjes blauwhelmen naar Bosnië gestuurd, waar toen de oorlog nog heerste.
In Kroatië had men zichzelf weten te bevrijden…
De legerleiders die dit voor elkaar kregen werden daarna nog vervolgd vanwege oorlogsmisdaden… Omdat ze de Servische bezetter hadden verjaagd en het Servische volk daarop ook de benen nam!
Deze aanklachten zijn pas jaren later geseponeerd… Och…
Maar voor Bosnië kwam de machtige VN te laat. Vele duizenden moslims werden onder de ogen van de machteloze padvinders met hun blauwe helmpjes vermoord in Srebrenica.
Duizenden Kroaten en moslims maar ook onschuldige Servische burgers zijn gedood.
Omdat er NIETS is geleerd van WOII.
Vele andere landen in de wereld hebben conflicten gehad waarvan misschien de ‘burgeroorlog’ in Syrië de meest dichtstbijzijnde en in het oog springende was. En is… Want de dictator Assad zit daar nog steeds en houdt zijn volk, bestaande uit diverse bevolkingsgroepen, met harde hand in bedwang. Ook weer vele duizenden doden en vluchtelingen tot gevolg.
En niemand… Die daar iets aan doet.
Als er geen grote (eigen) belangen zijn van de voornaamste leiders binnen de VN dan gebeurt er niets. En als er al eens iets gedaan zou kunnen worden… dan is er altijd wel een land met belangen in die regio wat zijn veto uitspreekt. Machteloos.
Dus oorlogen en genocide duren voort.
Welke doden herdenken we dan? En welke vrijheid?
Vandaag in de Seksflits:
– Waar blijven de lentekriebels?
– Strakke turnpakjes seksualiseren?
– Pedofilie verzwegen thema in seksuele voorlichting
– Seks zoals in de porno onmogelijk?
– Wat nog Rest in de Seksflits
Waar blijven de lentekriebels?
“April was in 35 jaar niet zo koud” las ik afgelopen week in het nieuws.
Leuk! Weer een record. Vrijwel alle ‘weer-records’ worden tegenwoordig maandelijks gebroken.
Komt allemaal door de klimaatveranderingen, zeggen ze. Heel goed mogelijk.
Maar dat betekende afgelopen maand wel een groot gemis!
Want natuurlijk was die ‘witte verlate Pasen’ leuk en bijzonder (vooral voor de kinderen) en hadden we daarna uitzonderlijk veel zonnige droge dagen maar door de lage temperatuur moest ik wel harder stoken dan normaal (wat me geld gaat kosten) en ik had me deze maand meer andere gevoelens voorgesteld. Namelijk: de ‘lentekriebels’ waarover ik in maart nog zo enthousiast was, toen het een paar dagen uitzonderlijk warm was… Geen ‘lentekriebels’ gevoeld afgelopen maand.
Misschien ligt dat ook aan mijn algehele ‘negatieve’ gevoel van de laatste tijd, maar meestal knapt dat op als de dagen warmer worden, ik de tuin in kan en er buiten steeds meer schaars geklede mooie (jonge) vrouwen rondlopen. En nu? Vrijwel niks!
Omdat ik nu eigenlijk toch wel hoopte op die ‘kriebels’, om een beetje mijn mentale impasse te doorbreken, ben ik noodgedwongen dan maar wat compensatie gaan zoeken in… de erotiek. Je moet toch wat…
Via diverse kanalen die ik volg op Twitter zie ik onafgebroken al die geweldig mooie dames langskomen die ongegeneerd naakt rondlopen in steden en andere publieke plekken en ook de sites die buitenseks propageren blijven enthousiasmeren met (oude) geschoten plaatjes van vele seksende mensen in het openbaar. Kicken!
Jammer genoeg zie ik dat nou nooit in het echt, maar in mijn fantasie wordt er dagelijks volop gesekst in de parken en bosjes van mijn regio. 😉
Ook heb ik me weer eens verder verdiept in de ‘seks in de sport’.
In meerdere artikelen vergelijk ik seks en sport altijd. Gewoon vanwege de noodzaak het te doen, de gezonde invloed op het lichaam en de prestaties van pornoacteurs die vergelijkbaar zijn met (top) sport! Maar natuurlijk zal ik de laatste zijn om te ontkennen dat ik regelmatig met plezier kijk naar het sportnieuws als daarin de prachtige jonge dames (soms al vanaf 15 jaar!) de meest onwaarschijnlijk lenige bewegingen maken op rekstok en evenwichtsbalk. Het EK turnen was geloof ik actueel en kwalificaties voor de Olympische spelen.
Maar toen kwam ook de discussie weer op tafel over het vermeend ‘seksualiseren’ van die mooie jonge meiden in hun strakke en krappe turnpakjes…
Daarover hieronder meer. Want dit verdient zeker extra aandacht.
Maar ik hoop wel dat nu niet alle mooie (jonge) vrouwen gaan opletten wat ze in het openbaar dragen omdat ze niet meer durven of willen seksualiseren! Help!
Wordt die natuurlijke schoonheid nu ook al afgebroken? Wat nou met de natuurlijke lentekriebels? 🙁
Op 29 november 2018 heb ik al een fors artikel gepubliceerd over dit onderwerp: ‘Pedofilie – Het document’
Daarnaast komt het vele malen voor in diverse artikelen als ik het over ‘andere gevoelens’ heb op het gebied van seksualiteit. Een rode draad op deze blogsite.
Omdat ik voel… en absoluut zeker weet dat er nog zo veel foute meningen, ideeën, gevoelens en zelfs officieel gehanteerde ‘wetenschappelijke’ feiten rondgaan dat heel veel mensen bij voorbaat onterecht en onschuldig worden bejegend dat ze daar hun leven lang last van kunnen houden. Trauma’s kunnen ontwikkelen. En daardoor soms zelfs… ontoelaatbare feiten kunnen begaan. Puur uit wanhoop. Frustratie.
Meer en betere kennis van die ‘andere gevoelens’ is daarom essentieel en levensbelangrijk.
Ter bescherming van ten onrechte fout beoordeelde mensen maar ook ter preventie van daadwerkelijk seksueel misbruik. Van alle leeftijden. Want frustraties werken door en hebben niet alleen effect op de beoogde slachtoffers: ‘minderjarigen’.
In al mijn artikelen dring ik aan op een betere dialoog. Met alle kanten; ook met (potentiële) daders.
Maar ook op betere seksuele voorlichting en opvoeding al van kleins af aan, zodat ook kinderen al op tijd een gezond en natuurlijk beeld krijgen van seksualiteit.
Niet om daardoor meer kansen te bieden aan misbruikers! Maar juist om te voorkomen dat er in de toekomst nog ‘misbruikers’ ontstaan. En om kinderen sterker te maken in de kennis van zichzelf en van hun persoonlijke grenzen in wat ze wel of niet kunnen en willen doen.
In de huidige polariserende maatschappij gaat het juist de andere kant op.
Seksualiteit wordt meer en meer als een ‘misdaad’ gezien in verband met sekswerk maar zeker in verband met minderjarigen. Steeds meer mensen zijn van mening dat “kinderen niet seksueel zijn”.
Een groot misverstand. Alle mensen zijn seksueel. Al vanaf de geboorte.
Daar moet iedereen al direct beter mee om leren gaan, om achterstanden en dus frustraties te voorkomen als de puberteit zijn werk gaat doen.
Dit alles heeft nog helemaal niets te maken met mensen die daarnaast ‘andere gevoelens’ hebben die veel mensen niet begrijpen.
Voor homofilie, transgenders en alle andere ‘LHBTI’ groeperingen ontstaat mondjesmaat begrip en acceptatie. Maar dat zelfs nog echt niet bij iedereen. Agressie, geweld en discriminatie zijn nog altijd dagelijkse feiten.
Gevoelens van ‘volwassenen’ voor minderjarigen (zeg maar gerust alle mensen onder de 18 jaar) zijn echter nog een veel grotere brug te ver. Mannen die naar jonge tieners kijken… Ze worden verguisd en ‘pedo’ genoemd. Massaal. Wat feitelijk onjuist is.
Maar feiten willen mensen niet eens meer leren zien. Alles wordt ontkend. En wie probeert te relativeren wordt zelf tot ‘pedo-knuffelaar’ dus tot uitschot verklaard wat zelf het leven niet meer waard is…
Dit artikel zal net als al mijn voorgaande artikelen mijzelf dus niet veel goed doen.
Maar dat heb ik er voor over omdat ik weet dat het nodig is. En ik heb toch al geen ‘reputatie’ meer die ik zou moeten beschermen… Dus vooruit maar weer.
Gelukkig zijn er ondanks de voortdurende tegenwind van de polariserende krachten toch ook nog steeds mensen die proberen de andere kant duidelijk te maken: de werkelijke feiten te tonen, die bewijzen dat de polariserende massa fout zit, waardoor vele onschuldige mensen juist het slachtoffer worden van haat en vaak zelfs daadwerkelijk geweld met soms fatale afloop.
Begin dit jaar begon een jonge journalist van dagblad Trouw zelf met een ‘dossier’ waarin hij de feiten en fabels besprak met deskundigen maar ook gesprekken had met 4 door het volk verachte mensen: pedofielen.
Hoewel ik dit dossier helaas weer te beperkt vind, omdat het dus weer uitsluitend over die ene (kleinere) groep gaat en de seksuele diversiteit veel breder is, vind ik dit wel een mooie aanleiding om daar zelf op door te gaan, als aanvulling op mijn eerdere ‘document’.
Maar uiteraard zal ik daarna wel de juiste stappen zetten om het weer breder door te trekken want voor echt begrip en uiteindelijk acceptatie van alle seksuele gevoelens mag het niet uitsluitend bij pedofilie blijven. Het wordt dus weer een wat groter artikel.
Vandaag in de Restflits:
– Koningsdag?
– Consumentenzaken: Nieuwe energielabels!?
– Irritaties vervolg: De bezeten stuiteraar
– Wat nog Rest
Koningsdag?
Gisteren was het ‘Koningsdag’, las en zag ik in de media. En uiteraard kan een mens daar vrijwel niet omheen want ‘IEDEREEN’ heeft het er over. Positief dan wel negatief.
Zeker in deze megalomane Coronacrisistijd. Want vorig jaar ging ‘het grote feest’ al niet door vanwege die reden en dit jaar is dat niet anders.
De koning – Alex voor z’n vrienden – bezocht dit jaar Eindhoven… Virtueel. Er was een soort online ‘feestje’ georganiseerd waar ‘het volk’ het mee moest doen. Zucht… Boeit me voor geen millimeter. Eigenlijk… boeit heel Koningsdag me niet. Al jaren niet, ook niet toen het nog Koninginnedag heette… Maar ja… Na zoveel jaren eindelijk weer eens een vent…
En dan vinden ze de maatschappelijke verdeling van het aantal vrouwen in belangrijke functies nog lang niet voldoende in Nederland! WTF! Alex en Maxi hebben alwéér DRIE dochters!
Vele decennia lang – en het einde is nog lang niet in zicht – alleen maar koninginnen!
Waarom vieren we Koningsdag eigenlijk? Om de verjaardag van onze ‘geliefde’ koning (of dus koningin) als volk luister bij te zetten? Cadeautjes geven aan een familie die bij erfrecht al eeuwenlang gruwelijk rijk is? Vele miljoenen per jaar krijgt, zonder daar in principe ook maar iets voor behoeven te doen? Geef mij zo’n ‘basisinkomen’! Dan ben je voorgoed van mijn gezeur af…
Maar helaas, ik heb geen ‘oranje’ bloed. En zelfs mijn pogingen om het met Amalia aan te leggen worden steeds in de kiem gesmoord… Geen kans op.
Primair is Koningsdag natuurlijk gewoon een landelijk feestje geworden, waarvan iedereen op een bepaalde manier zou kunnen genieten. Bekend zijn de ontelbare lokale braderieën en openbare verkooplocaties waarop vaak kinderen op een kleedje hun oude speelgoed proberen te verkopen.
Mijn kinderen hebben dat ook wel gedaan in mijn wijk.
Uiteraard wordt deze ‘vrijmarkt’ ook uitgebuit door veel volwassenen die hun ‘zoldervoorraad’ goed proberen te verkopen.
Alles omlijst met veel drankjes en hapjes, diverse grote massa-evenementen zoals in Dordrecht nu al enkele jaren het ‘dance-event’ met d.j.’s en een grote massa dansende en zuipende jongeren (of jongere ouderen).
En natuurlijk gaat het koninklijke gezinnetje tegenwoordig (nieuwe stijl) jaarlijks naar een andere stad waar in het centrum dan vele evenementen zijn georganiseerd waar de jarige en zijn gezin volop van kunnen genieten. Zoals koekhappen, zaklopen of het speervangen. Dat laatste hebben ze helaas altijd afgeslagen…
Feesten! Genieten! Dat hoort bij een rechtgeaarde monarchie want de vorst geeft hen ‘brood en spelen’! En iedereen vindt dit goed. Moet blijven. Of veranderen langzaam de meningen?
Hoewel jarenlang het merendeel van de bevolking positief was over het koningshuis, is dit de laatste jaren (volgens peilingen) afgenomen. Was dat tot enkele jaren geleden nog 2/3, nu schijnt nog maar ruim de helft achter het koningshuis te staan.
Als redenen worden genoemd de foute beslissingen die ze soms nemen (“lekker op vakantie naar Griekenland middenin een pandemie en lockdown!”) maar ook door de grote verdiensten van alle directe familieleden, ook de (minderjarige) prinsessen die al zomaar een miljoen krijgen.
Alleen maar vanwege de traditie… Want wat hebben we er verder aan…
Ik zie het zelf ook dubbel. Aan de ene kant kan een ‘goede’ koning of koningin een respectabele woordvoerder zijn voor een land naar andere landen toe. Een koninklijk vorst wordt meestal veel hoger gerespecteerd dan een steeds andere gekozen premier van dat land.
Maar dat geldt dan natuurlijk ook voor een eventuele president. Die kan dan ook elke 4 jaar wisselen. Een koning zit er decennia en heeft veel meer tijd om goodwill te kweken.
Maar feitelijk heeft die koning geen enkele ‘macht’. De macht ligt in het parlement en dat bepaald grotendeels wat die koning mag zeggen in het buitenland! Het zou gek zijn als (bijvoorbeeld) ons parlement beslist sancties op te leggen aan Turkije vanwege weer eens een politieke rel en de koning gaat daar dan lekker op vakantie en doet uitspraken dat de band met Turkije nog nooit zo goed is geweest…
Zo is de jaarlijkse troonrede altijd geschreven door de premier. De koning leest het alleen maar op en kan hooguit wat ‘technische’ aanpassingen doen omdat hij het liever op die manier zegt…
Het is voornamelijk symbolisch allemaal.
Natuurlijk hebben alle leden van het koninklijk huis ook gewoon (meestal) een prima scholing gehad en zijn ze stuk voor stuk gespecialiseerd in bepaalde taken die in landsbelang zijn.
Waarvoor ze dan echt moeite doen om bepaalde zaken aan te pakken. Op te lossen. Beter onder de aandacht te brengen. Maar echte veranderingen moeten toch altijd door het parlement gedaan worden.
Van mij mag het afgeschaft worden.
En weet je? Ergens heb ik een gevoel dat onze huidige koning het ook wel zat is.
Juist Alexander was van jongs af aan al een beetje ‘rebellerend’ en hij had altijd de neiging zijn eigen pad te willen bepalen. Als (beoogd) koning kon dat natuurlijk niet. Protocollen primair.
Wie ‘Oranje’ is geboren (of aangetrouwd) moet daarin mee. Hoe hij of zij ook denkt over de dingen.
Ik vind dat ‘aangeboren’ gedoe niet meer van deze tijd.
Feitelijk is een president dan veel eerlijker omdat die bewust gaat voor die taak en als die de goede dingen wil waar veel mensen achter kunnen staan, wordt die gekozen.
Dat kan natuurlijk allemaal anders lopen dan mensen hadden verwacht maar dan kiezen ze na 4 jaar gewoon weer een andere. Je zit er geen decennia aan vast. Hier gelukkig niet… Dat is in Rusland iets anders… En er zijn wel meer landen waar de president een ‘veredeld’ dictator is.
Maar dat verwacht ik hier niet.
Ergens hoop ik het nog mee te maken: het voornemen om de staatsvorm te gaan wijzigen van een monarchie in een republiek.
Maar als niet: dan laat het koningshuis (en dus koningsdag) me volledig koud.
