Ze begrijpen je niet. En dat is oké.
Je voelt meer.
Je ziet verder.
Je hoort wat niet wordt gezegd.
En dat maakt je in hun ogen ‘te veel’.
Te gevoelig.
Te intens.
Te aanwezig.
Te anders.
Maar de waarheid?
Ze snappen je niet omdat jij leeft buiten de kaders waar zij nog in vastzitten.
Je vraagt niet om goedkeuring.
Je vraagt om waarheid.
Je zoekt geen bevestiging.
Je zoekt verbinding; echt, rauw, bewust.
En dat is confronterend.
Voor hen.
Voor hun systemen.
Voor alles wat gebaseerd is op controle, aanpassen en klein blijven.
Dus ja, je wordt uitgelachen.
Genegeerd.
In twijfel getrokken.
Maar diep vanbinnen weten ze:
jij draagt iets wat zij kwijt zijn.
Jij leeft vanuit je kern.
Niet perfect, niet zonder angst.
Maar wél echt.
Je durft anders te denken.
Anders te voelen.
Anders te kiezen.
En dat maakt jou geen buitenstaander.
Dat maakt jou een voorloper.
Dus als je je weer eens ‘vreemd’ voelt; herinner jezelf:
Het is geen zwakte.
Het is je kracht.
Je bent hier niet om te passen.
Je bent hier om te herinneren
wie je werkelijk bent.
En om daarmee anderen wakker te maken.
Dat is geen ego.
Dat is je ziel die spreekt.

