Je denkt dat je jezelf verliest.
Maar wat je verliest…
is je ego dat schreeuwt om controle.
De identiteit die je hebt gebouwd om te overleven.
Die rol die je speelde zodat je maar veilig bleef.
Zodat je geliefd werd.
Zodat je gezien werd.
Maar je werd niet gezien.
Niet echt.
Alleen de versie van jou die aangepast was.
Gemakkelijk. Gecontroleerd. Voor anderen.
En nu wringt het.
Want je voelt dat iets in jou sterft.
Niet je ziel.
Niet je kracht.
Maar je verhaal. Je masker. Je verdediging.
En dat voelt als chaos.
Alsof de grond onder je verdwijnt.
Maar wat als dat precies is wat nodig is?
Je ego schreeuwt “ik ga dood!”
Maar je ziel fluistert: “eindelijk.”
Durf jij te sterven aan wie je niet bent?
Durf jij ruimte te maken voor wie je écht bent; zonder filter, zonder façades?
Transformatie is geen mooi proces.
Het is een innerlijk vuur dat alles verteert wat niet van jou is.
Maar daar ontstaat waarheid.
Daar word je vrij.

