Noor, hoe staan we ervoor?
Zaterdag is (officieel) de zomer begonnen! Het kon geen betere aftrap zijn, met een tropische dag in heel Nederland met temperaturen van boven de 30 graden. Maar we hebben al vaker mooi zomerweer gehad. Met periodes van geen (lees: te weinig) regen. De droogterecords vliegen je om de oren. Alsook de daardoor hogere prijzen van ons noodzakelijke eten en drinken. Waar de hedendaagse oorlogen in de wereld nog een flinke schep bovenop doen…
Er gebeurt veel in de wereld. Maar ik heb al jaren geleerd om me geen zorgen te maken over ‘de hele wereld’. Dat kunnen mijn schouders al lang niet meer dragen. Ik heb genoeg aan mijn eigen ‘wereld’. Daarin gebeurt ook van alles, waar ik meestal graag over schrijf.
De laatste tijd schrijf ik echter niet zo vaak meer. Gewoon… Geen zin in. Ik zeg het eerlijk: soms krijg ik wel ideeën in mijn hoofd waarbij ik denk: “Daarover moet ik schrijven!” Maar iets later denk ik al weer: “Ach… Wat boeit het.” Heel veel dingen glijden tegenwoordig ook weer zo uit mijn gedachten, zonder dat ik er verder iets mee wil. Eigenlijk vind ik dat wel positief! Ik blijf niet meer rondlopen met (wereld-) problemen. Ik kan er meestal toch niets aan doen.
Dit doet me direct denken aan een bekend citaat van de Dalai Lama:
“Als je met een ernstig probleem geconfronteerd wordt, denk dan zeer goed na.
Is er een oplossing, dan heeft het geen zin u op te winden.
Is er geen oplossing, dan heeft het geen nut u op te winden.“
Jezelf druk maken om veel dingen is dus eigenlijk nooit nodig. 😉
Als ik er wel iets aan kan doen, dan doe ik dat ook en los ik het zelf op. Zo simpel. 🙂
Maar soms blijft het schrijven een heerlijke uitlaatklep en ik moet bekennen dat ik die de laatste weken, sinds de acute gezondheidsproblemen eind maart, niet meer echt gebruikt heb. Daarom is het toch weer hoog tijd voor een ‘update’ door een echte Restflits. 🙂
Wat een weer, weer!
Als ik dit begin te schrijven op zondagmorgen is het inderdaad weer (beter: nog steeds) warm zomerweer, met 24 graden in Dordrecht. In huis beginnen de temperaturen nu ook op te lopen. Dat duurt meestal even, in mijn betonnen ‘bunker’. 😉 Boven wordt het wel snel (te) warm vanwege het platte dak. Maar beneden in de woonkamer blijft het meestal gelukkig aangenaam warm. Ik heb hier echt geen airco nodig, wat mijn buurman wel heeft aangelegd in zijn hele huis… 😛
Met die buurman heb ik nog steeds ‘woorden’ vanwege mijn zogezegd te hoge rozenstruik aan de voorkant en de hinderlijke, te hoge vlinderstruik en over de schutting groeiende palm achter. De grote ruzie waarbij ik mezelf echt niet meer kon beheersen is wel bijgelegd. Ik stond namelijk zelfs even met mijn honkbalknuppel in de deuropening, toen hij eind vorig jaar weer eens kwam klagen over geluidsoverlast, die ik absoluut niet had veroorzaakt! Hij heeft me daarvoor al eens eind van de avond uit mijn bed gebeld! Deze wat neurotisch geworden man blijkt echter een ander probleem te hebben: hij hoort geluiden die andere mensen niet horen. Daarom maakt hij op dit moment een extra ‘voorzetschutting’ tegen de schutting van de buren aan zijn andere kant, vanwege hun jacuzzi in de tuin, die soms wel zeker de 55 db(A) overschrijdt. Lees de normering… Naar mijn weten bestond zoiets 20 jaar geleden niet. Maar goed. Ik hoor geheel niets, maar met veel onbegrijpelijke bewoordingen heeft hij geprobeerd uit te leggen dat ik net gunstig zit voor deze geluiden. Hij niet, dus hij neemt actie. Mij heeft hij overigens excuses aangeboden voor zijn “ietwat overdreven gedrag”. Wat heet. Maar na elkaar de hand te hebben geschud, praten we in ieder geval weer ‘normaal’. Ik mijd wel de persoonlijke gesprekken die we voorheen wel konden hebben, want die blijkt hij nooit begrepen te hebben en nu alles tegen me te gebruiken… Ik ben de ‘neuroot’, weet je wel? Pfff…
Maar dit soort dingen vermoeien me te veel tegenwoordig en ik ga liever niet meer in discussie.
De rozenstruik is met een recente storm omgevallen (mede door een paar domme zaagsneden van die buurman, midden in de struik, toen hij een keer mijn struik zat was…) en ik heb ‘m bijna geheel in stukken moeten knippen en opruimen. Hij had toch al wel zijn beste tijd gehad.
Van de palm heeft hij ‘hinderlijke’ bladen afgeknipt toen ik op reis was naar het huwelijk van mijn zoon. Daar had ik hem overigens eerder al wel toestemming voor gegeven. Erg jammer dat hij zich zo ergert aan mooie groene beplanting… 🙁
Vanwege de wekenlange zaagwerkzaamheden in de tuin van mijn buurman, heb ik dus nog niet echt vaak kunnen genieten van mijn eigen tuin. Meestal houd ik alles dan maar potdicht… Nu ben ik echter ook niet zo’n fanatieke ‘buitenzitter’. Ik kom in de tuin als er werk is. Onkruid genoeg en helaas moet ik de bamboe aan de andere kant ook snel snoeien als nodig, omdat de andere buren zich daaraan ergeren. Het is lastig leven tussen twee ‘groenhaters’… Maar ik houd het zo veel als ik kan en als het weer meezit redelijk bij. Verder zit ik af en toe een beetje buiten als het rustig is en ik zin heb in buitenlucht. Maar daarvoor ga ik tegenwoordig ook steeds vaker:
Wandelen!
In mijn ‘gezondheids-updates’ schrijf ik regelmatig dat ‘meer bewegen’ in alle opzichten goed is voor me. Niet alleen mijn stijve ‘benen als wrakhout’ zijn erbij gebaat; ook opkomende ziekten als Diabetes II en Obesitas worden erdoor afgeremd of soms zelfs tegengehouden. Obesitas is gelukkig nog nooit bij mij aangegeven. Mijn dikke buik heeft een andere reden, maar de rest van mijn lichaam is gelukkig redelijk normaal. Maar de ‘insuline-waarde’ was eerder wel verbeterd, nadat ik meer in beweging was gekomen. Daarom liep ik dit eerdere voorjaar ook al steeds wat vaker buiten, als het goed weer was. Of binnen op mijn loopband.
En na de plotselinge ziekte die mijn ademhaling bijna voorgoed liet stoppen, heb ik het lopen ook weer opgepakt. Hierdoor kon ik ook in Polen rondom het hotel aardig meelopen met de familie. 🙂 Mijn kinderen bemerken sowieso wel verbetering, omdat zij me natuurlijk het beste kennen.
Ik ben echter nog steeds geen echte ‘fan’ van wandelen… Die omgeving hier bij mijn eigen huis is prachtig, maar na 10 keer heb ik alles wel gezien. Het verveelt me snel. En andere routes (meer door de wijk heen) zijn me vaak te druk. Dat geeft me weer te veel prikkels.
Met de driewielfiets zou ik natuurlijk naar andere plekjes kunnen gaan. Parken genoeg in Dordrecht en de ‘Nieuwe Biesbosch’ is een inmiddels mooi volgroeid natuurpark met veel loop- en fietspaden. Maar ja… Dat in m’n eentje zonder doel ‘zomaar ergens gaan’ vind ik structureel gewoon niet leuk. Met mijn dochter loop ik regelmatig op zondagen een rondje. Maar ik wil en kan dat niet altijd van haar verwachten. En verder ken ik niemand in de buurt die dit ook zou willen. En dan zou ik zo iemand wel moeten kennen. Er zijn wandelgroepjes genoeg hier, maar ik ken niemand en ben snel verveeld tussen al die onbekende ‘maatjes’ met al hun ‘praatjes’… Dan loop ik nog altijd liever alleen. Veel rustiger ook. 😉
Dit is eigenlijk mijn grootste probleem, waar ik ook al vaker over heb geschreven:
Het ‘gebrek aan een leuke/nuttige dagbesteding’
Ook een vast onderwerp bij de diverse zorgverleners zoals de POH (waar ik binnen enkele weken weer langs moet!). Toen ik steeds bekende ook te gaan drinken om mijn notoire hinderlijke gedachten te temperen, die ik natuurlijk krijg als ik niets doe. Ik zeg meestal prima mijn dag door te kunnen komen, met “schrijven, sociale media, huishoudelijke taken, eten/drinken, boodschappen doen, etc.” maar de realiteit is dat al die ‘dingetjes’ natuurlijk niet dagvullend zijn. Hoewel ik mezelf volgens mij een prima ‘ritme’ heb aangeleerd, waarmee ik de dag redelijk vullend door kan brengen, mist er zo af en toe wel iets. En met al die goedbedoelde tips van links en rechts (zelfs van de eigen kinderen!) kan ik helaas niet zoveel.
Ik ben nooit een ‘uitgaander’ geweest. Zelfs toen ik jong was en overal kon gaan, was ik het liefste thuis. In mijn mooie radiostudio en fotostudio, of gewoon bezig met werk en bezoekjes over en weer van vrienden en kennissen. Die laatste heb ik eigenlijk niet meer, sinds ik alles opzij had gezet vanwege mijn relatie. Dat komt ook allemaal nooit meer terug.
Eerlijk gezegd voel ik me thuis ook het beste. Een echte ‘huismus’ dus. 😉
Maar dat kan tegenwoordig extra problemen geven, als negatieve gevoelens en gedachten blijven rondspoken.
Dit probleem zal blijven, zolang mijn denkvermogen er niet mee stopt… Het drinken heb ik na de laatste medische controles dan wel aan banden gelegd. Ik wil dat pertinent volhouden.
Maar heel veel ‘leuke’ afleidingen naast mijn routineuze ritme zijn zeldzaam.
Als ik meer geld zou hebben (misschien straks, als ik mijn pensioen haal…), kan ik meer doen. Logisch. Af en toe bijvoorbeeld eens een model thuis uitnodigen voor een leuke amateurshoot. 😉
Mijn favoriete Drentse ‘natuurliefhebber’ Roel weet er wel raad mee! Afgelopen week had hij nog een fotoshoot met een bekend Nederlands pornomodel: Kechteny! Wow! Op z’n 75ste dit nog kunnen en mogen doen.
Roel en Kechteny
Kijk… Zoiets zou ik ook wel willen doen, maar heb gewoon geen geld daarvoor.
En verder zou ik ongetwijfeld dan minder op een Eurootje letten, om eens wel wat vaker buiten de deur te gaan eten in de stad. Of in een andere stad, als ik door het vaker lopen ook weer wat beter beweeg. Dan kunnen de ‘messen’ aan meerdere kanten snijden. 🙂
Maar voor nu zie ik helaas weinig oplossingen. Integendeel: door het steeds slechtere aanbod op de lineaire televisie en de slechter werkende apparatuur waarmee ik dit ontvang, erger ik me nu ook in de avonden steeds vaker. Dan wil ik gewoon rustig kunnen genieten van een leuke film. Maar het meeste zit tegenwoordig op een of andere streamingsdienst en als je alles wilt kunnen zien voor een goede keuze, kost dat honderden euro’s per maand aan abonnementen! Bizar!
Heel af en toe kies ik dan wel eens voor een avondje:
Porno!
Zoals je misschien in mijn ‘Mo(nu)mentele Plaatjes’ hebt kunnen zien, drink ik daar tegenwoordig een ‘Porn Elixer’ voor. 😉
Hahaha! Grapje uiteraard he! Hoewel het likeurtje echt bestaat, heb ik het tot heden nog niet gedronken. Ik ga het best eens bestellen denk ik. Die likeurtjes en andere ‘shotjes’ zijn allemaal niet hoog in alcoholpercentage (meestal rond 14% of zo) en daar drink ik dan 1 shotje (0,02 l) per keer van. Eén slok dus… Poehee… Dat zou mijn lever niet meer kunnen verdragen? Ik doe zoiets niet dagelijks maar heel af en toe. Geen probleem aangezien dit voor mij niet zo verslavend werkt als de echte sterke drank.
Maar invloed op mijn ‘porno-kijkgedrag’ heeft dat alles natuurlijk geheel niet. Gek genoeg kijk ik helemaal niet zo vaak echt naar porno! Ik schrijf er wel vaak over dat ik er geregeld naar zoek en dat klopt wel. Vrijwel dagelijks zie ik wel leuke plaatjes en links voorbij komen in mijn sociale media (X, BlueSky, Instagram) en dan sla ik regelmatig wat op. Ook wel lange films van soms wel meer dan 2 uur! En dan kijken? Zeldzaam. Ik ben meer een verzamelaar. Dat was vroeger al zo. Konden veel mensen toen al niet goed begrijpen. Die dachten dat ik de hele avond wel naakt aan het ‘rukken’ was op porno of zo… 😛 Hoewel het me boeit en best wel opwindt, ga ik er maar heel af en toe echt mee aan de gang. En helaas zijn de ‘lentekriebels’ ook al weer verdwenen (ja echt waar!) en heb ik dus ook wat minder spontane geilheid. Ik moet het echt zoeken. Gelukkig is er zat te vinden en met een beetje fantasie vind ik zelfs opwindende tafereeltjes rondom mijn huis tijdens een wandeling!
Mooie vogels gezien tijdens wandeling! 🙂
Ik had me vorig jaar eens voorgenomen om er een projectje van te maken: met de foto- en filmcamera in de rugzak erop uit en specifiek ‘kontjes’ zoeken! Ik ben daar een grote liefhebber van en zeker in de mooie lente- en zomermaanden is er best veel te zien
overal. 😉
Maar als ik er dan serieus over na ga denken en ik loop buiten met die (te) zware rugzak, dan doe ik helemaal niks. Kom op zeg… Ik ben geen ‘vogelaar’ of ‘kontelaar’ (…) die de hele dag op een bankje gaat zitten wachten op… Hahaha! Daar heb ik helemaal geen zin in.
Nogmaals: als ik het zou kunnen betalen, zou een officieel model af en toe veel realistischer zijn. De rest is fantasie. Leuk. Maar niet realistisch. 😉
Hoewel ik laatst op Erotica wel heb aangegeven er een ‘Hete Porno Zomer’ van te willen gaan maken, zal dit voornamelijk beperkt blijven door nieuwe input op die website. Ik vind dus genoeg nieuws steeds weer en ik zal daar hier ook wel weer een artikel over schrijven. Er is en blijft genoeg te schrijven over gezonde seksualiteit. 🙂
Over ‘gezondheid’ geschreven… Ook een update daarover:
De Rest van de Gezondheid
Ik ontkom er niet aan. Vorige week ben ik weer voor mijn halfjaarlijkse controle naar het Vaatlab in het ziekenhuis geweest. Mijn bloedvaten in buik en liezen worden dan bekeken via een echo. En mijn Avontuurlijke chirurg popelt dan altijd om me de derde operatie te kunnen aansmeren… Zo voelt het soms echt. Maar goed, cijfers liegen niet? En na de te wijde slagader in mijn rechterlies, die in 2019 is geopereerd, zou nu dan toch ook mijn linkerlies aan de beurt zijn. De dikte van de slagader daar zou weer gegroeid zijn… Begin augustus wordt er weer een CT-scan gemaakt van buik en benen en dan zal besloten worden wel of niet te opereren.
Ik heb weer gezegd er niet blij mee te zijn, want na elke operatie krijg ik weer nieuwe complicaties waar ik blijvend last van houd. Maar dat boeit hem niet. Een ‘ontploffende’ slagader zal drastischer gevolgen hebben… Tja. “ik ben nu eenmaal een vaatpatiënt” Chronisch.
Maar al die steeds vaker blijvende medische complicaties maken me ook steeds vermoeider. Mentaal. Na die acute ziekte eind maart ben ik wekenlang van de ene poli naar de andere geweest voor diverse onderzoeken. De meeste zonder resultaat. En als wel, dan meestal weinig hoopgevend. Dit soort dingen maken me moedeloos. Ik zei het tegen mijn huishoudelijke hulp: “Ik wil van het ziekenhuis echt niet mijn tweede woning maken!” Ze begreep me volledig. Haar eigen ouders zaten/zitten (haar moeder is overleden, haar vader alcoholist en hartpatiënt) er ook zo in. Net als ik 60ers! Geen 80er of 90ers! Pfff…
Maar goed, we wachten weer af. Net als de resultaten bij de POH, als ik daarvoor weer bloed en urine heb moeten afgeven, deze week. 😛
Heb ik dan geen andere ‘leuke’ uitjes in mijn agenda staan in de komende zomermaanden? Nou nee, naast enkele (leuke!) bezoekjes van familie en kennissen, gebeurt er gewoon niets bijzonders. Als alles tenminste goed gaat en er weer geen acuut noodgeval is of een verdwaalde raket op Israël of een van de bondgenoten… Geen vakantie gepland. Dat sowieso al 14 jaar niet meer. Afgezien dat ik daar geen geld meer voor heb (het vakantiegeld gaat meestal op aan andere noodzakelijke uitgaven); ik moet niet zo nodig ergens naar toe. De reis naar Polen was voor mij al een heel bijzondere mini-vakantie!
Het bruidspaar beleefde gisteren alweer de laatste dag van hun geweldige ‘honeymoon’ op Madeira! Ik heb daarvan al vele foto’s en filmpjes langs zien komen, ook via de app ‘PolarSteps’, waarin je precies kan zien waar ze verbleven. Geweldige hikes op mooie plaatsen met watervallen, grotten, flora en fauna! Mooi toch, voor jonge dynamische mensen? Ik zou dat niet meer kunnen, maar ook niet zo nodig willen. Ik heb meer dan 20 jaar ervaringen in Kroatië en Bosnië gehad en koester mijn mooie herinneringen. 🙂
Verder ben ik nooit zo’n reiziger geweest. Net als geen uitgaander… Je kunt alle mooie plekjes van de wereld prima zien op internet. Tot in de kleinste details, met achtergrondinformatie, die je vaak mist als je over de hoofden van de massa toeristen probeert te kijken… 😛
Nee, niet nodig en niet gewenst voor mij.
Ik wacht gewoon weer geduldig af hoe het dit jaar met het weer zal gaan: echt een mooie hete zomer? Dan zal ik dit keer toch best eens proberen wat verder te gaan fietsen, dan alleen voor de boodschappen en naar ziekenhuis en apotheek… 😛
En wat ik aan karweitjes of andere noodzakelijke uitgaven zal gaan (laten) doen met het vakantiegeld dit jaar. Ik heb een paar ideeën, maar weet het nog niet zeker.
Misschien blijft er ook nog wel wat over om een beetje te genieten van een bezorgpizza of zo… Heel af en toe moet je toch eens wat extra’s doen. Het leven kan soms te kort zijn om af te wachten… Straks is er geen tijd meer. Heel realistisch toch?
De Rest van deze Restflits
… is meestal een ‘Tenslotte’. Die combineer ik dit keer liever even met nog wat losse opmerkingen en het feit dat ik dit artikel in twee dagen moest doen; gisterenmiddag kwam mijn dochter opeens langs en zijn we ook nog wezen wandelen. 🙂 Gevolg was wel dat ik geen zin meer had in verder schrijven. 😉
Deze week is dan die lang verwachte NAVO-top in Den Haag, waar alle grote westerse militaire en wereldleiders samen komen kletsen over de diverse oorlogen in Oekraïne en Rusland (bijna vergeten…), Israël en Iran. Een wereldoorlog had al meerdere keren uitgebroken kunnen zijn. Maar daar heb ik het al eerder over gehad. Het boeit me allemaal niets. Het zijn allemaal acteurs en (enge) clowns die vechten om de macht in de wereld, die alle volkeren met steeds grotere angstcampagnes afhankelijk proberen te te maken. Financieel en mentaal. Dat lukt ze grotendeels nog ook… Gelukkig was en ben ik daar nooit ontvankelijk voor. Ik blijf een piraat en sta los van alles! 🙂
Over ‘piraat’ gesproken: in mijn tot ‘mancave’ omgebouwde logeerkamer verandert het interieur steeds meer in een soort van… disco. Of studio. Wat voor studio? Foto? Radio? Goede vraag… Misschien kan daarin binnenkort eigenlijk alles wel weer herleven. Op kleine schaal natuurlijk. Misschien slechts voor een leuk nostalgisch gevoel? Of kan het toch iets meer worden. Daarop kom ik later dan wel weer terug, als alles een beetje compleet is.
Een nieuwe microfoon is in ieder geval al weer onderweg van de failliet verklaarde maar ook uit de ‘as’ herrezen Bax-shop. 😛 Wordt vervolgd. 🙂
