Meer meer meer… actualiteit?
Met de laatst geplaatste Eindejaarspoll dacht ik voor deze maand even ‘klaar’ te zijn. Mijn ‘schrijversblok’ lijkt sowieso aan te houden, hoewel ik volgens mij een paar keer ergens heb geschreven nog “zat op de plank te hebben liggen”. Dat klopt. Ik noteer soms onderwerpen die voorbij komen, in de actualiteit en in mijn dagelijkse leven, waarover ik iets zou kunnen en willen schrijven. Maar… Na dat moment van notitie, ben ik dat de volgende dag meestal alweer vergeten. En als ik later naar die notities kijk, denk ik: “Huh? Waarom wilde ik daar nou zo graag over schrijven?” Dan boeit het me weer niet meer. Dat komt tegenwoordig vaker voor. En dan heb ik heel vaak ook nog eens geen zin om überhaupt iets te schrijven! Gekheid? Nou ja, ik moet er wel degelijk voor gaan zitten en even de tijd nemen om de ‘flow’ op gang te laten komen. (Zoals nu. 😉 ) Maar ik heb de laatste weken eigenlijk zat andere dingen te doen, die mijn aandacht vragen. Op zich ook niet verkeerd! 🙂
Licht in de duisternis?
Terwijl ik vaak heb ‘geklaagd’ over mijn ‘eindejaarsdepressie’, die meestal in november zo’n beetje begint en pas in januari begint op te lossen, voel ik me de laatste tijd juist helemaal niet zo neerslachtig. Aan de ene kant denk ik dat ik blij ben ook fysiek een stuk beter te voelen, zo zonder (sterke) drank en met beter te bewegen dan afgelopen jaren. Echt vaker op de fiets (zeker in deze tijd van het jaar) en veel vaker en beter op de loopband. Dat voel ik. En daar ben ik blij mee. 🙂
Maar daarnaast gebeuren er best wel wat ‘dingen’ rondom en in mijn leven, waar ik mijn tijd aan kan besteden. Al was het alleen maar om erover na te denken. Mijn hoofd zit vaak vol. En niet alleen met negatieve dingen, zoals afgelopen jaren vaak het geval was.
Nu is echt niet alles zo positief, want bijvoorbeeld mijn ervaringen met de zorg rondom mijn dovige rechteroor vind ik niet leuk. Ik voel me niet serieus genomen en heb nog niet het idee dat er veel gaat verbeteren… Hierover een andere keer meer, als ik langer bezig ben met de nieuwe medicatie.
Ook zijn de omstandigheden rondom mijn huis (letterlijk) de laatste tijd flink aan het verslechteren. Met buren aan beide kanten heb ik meer en meer slechte ervaringen. Van de ene kant is dat al jaren zo. Met de door mij genoemde ‘discoburen’ viel en valt nog steeds niet normaal te praten. Alleen de vrouw sprak ik weleens en dan alleen als zij last van mij had… Mijn te hoge bamboe in de tuin en mijn incidentele gegil als ik juist even helemaal klaar ben met de overlast van buiten! Zelf ben ik de laatste jaren erg rustig en niemand kan enige overlast van mij ervaren. Maar nu heb ik gigantisch veel irritatie door rondscheurende brommertjes, hard blaffende honden (waarvan één soms van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds zeer laat!), zeer harde knallen van vuurwerk (al vanaf augustus en nu dagelijks toenemend!) en… opnieuw regelmatig keiharde muziek van die discoburen! Daar was ik enige jaren van verlost, nadat ze een keer een bekeuring hadden gekregen, wat ze mij nog steeds verwijten. Terwijl ik toen niet eens de politie had gebeld… De hele buurt had er last van. Toen was het dus heel lang vrijwel stil, tot een paar maanden geleden. Het lijkt erop dat hun tienerzoontje nu ook de muziek heeft ontdekt, want af en toe (meestal in het weekend) wordt urenlang waanzinnige rapmuziek gedraaid, met de bassen op maximaal, wat niet mooi is maar wel mijn hele keuken laat trillen. Letterlijk: de deurtjes kraken hoorbaar en ik voel de bassen in heel mijn huis.
Dat het echt hard is, bewees mijn andere buurman (waar ik nu ook ruzie mee heb) omdat hij enkele keren bij mij aan de deur kwam of de bassen zachter mochten! Huh? IK draai helemaal geen muziek! Eerst wilde hij me niet geloven, maar na wat verder luisteren dan zijn oog- en oorkleppen verhulden, hoorde hij waar het vandaan kwam. En afgelopen zaterdag kwam hij weer aan de deur, maar nu al pratend met de Politie ZHZ aan de lijn, om de klacht aan te sterken dat meer buren hier last van hebben. Na een kwartier stopte de muziek en gingen de ‘kinderen’ verder met juichen, gillen, lachen, gieren en bonken, want ja… dat doen kinderen van rond de 16 toch meestal? 😛
We zullen zien of dit toeval was en de muziek komend weekend niet weer keihard wordt…
Zelf wil ik eigenlijk de politie niet meer bellen, want ik heb daar niet zo fijne ervaringen mee. Hoewel ik in dit geval de grootste last ervaar natuurlijk. Maar ja, enkele uren zenuwen en als ik ga bellen stoppen ze natuurlijk net weer. En de politie komt meestal niet na één melding.
Van die blaffende hond begrijp ik overigens niet dat hier de buurt niet massaal tegenop komt. Het is niet normaal dat deze (Turkse) mensen het beest buiten moeten houden, waar ze er gewoon veel te weinig aandacht aan (kunnen) geven. Iedereen is zeker bang van ze? Ik woon daar niet eens het dichtst bij en heb er erg veel last van.
Mijn andere directe buurman dus, die dan wel even hielp met de discoburen, spreek ik (liefst) al vele maanden niet meer. We hebben ruzie over voor hem zogenaamd te hoog groeiende struiken zowel voor als achter. Mijn rozen voor zijn te hoog (wat ze al jaren zijn, maar hij begon er pas dit jaar over!) en mijn vlinderstruik achter is te hoog. Dat “verstoort zijn rust”. Als ik die 50cm vanaf de erfgrens laag houd, “vindt hij het goed genoeg”. Huh? Maar dan zie je de rest van de struik nog steeds! Maar hij weet dat dit de regelgeving is en dat hij daar verder niets aan kan doen. Muggenziften dus, alleen maar omdat hij op een of andere manier een hekel aan me heeft gekregen. Terwijl juist wij voorheen zo goed contact hadden! We praatten vaak in de zomers, zo over de schutting heen. En ben er ook wel eens op visite geweest. Heb gesproken over persoonlijke zaken. Daar heb ik nu spijt van, want later heeft hij regelmatig mijn gedrag ‘veroordeeld’ en dat ik veel dingen “anders zou moeten doen”. Daar kan ik niet tegen. Toen heb ik een lijn getrokken.
De vlinderstruik houd ik dus korter, tot 50cm van de schutting en de rozenstruik heb ik afgelopen zomer afgetopt. Ik wilde dat nog één keer doen als alle blaadjes gevallen zouden zijn, maar de buurman heeft opeens vanaf zijn pad mijn struik deels afgeknipt! De takken bij mij neergedonderd. Zonder me ook maar iets te vragen of zeggen… Nu ben ik daar echt helemaal klaar mee.
Met de directe buren heb ik dus geen (goede) verhouding meer. En de overige zie en spreek ik ook nauwelijks. Met wie kan ik dan praten over de groeiende overlast van diverse asociale buren en vuurwerkgooiers? Ik sta er volledig alleen voor en dan moet je uitkijken tegenwoordig. 🙁
Ergernis voldoende aanwezig dus, om me in deze donkere dagen voor Kerstmis over op te vreten. Maar op een of andere manier raken die ergernissen me dit jaar minder dan vorige jaren. Het lijkt erop alsof mijn ‘schild’ tegen negativiteit beter is gaan functioneren! Haha! Ik zeg dit altijd ook tegen mijn dochter, die het eigenlijk stom vindt dat ik ‘alles’ wat gebeurt in de wereld volg via de diverse media en daarover soms wil praten. Ze wil al die dingen niet horen. Ik zeg dan altijd dat ik het goed kan filteren. Ik zie en lees veel, heb daar meningen over (en best wel vaak negatief) maar ik ben al die negatieve dingen ook weer snel ‘vergeten’. In die zin dat ik me er niet meer zo druk over maak. En daarom schrijf ik hier ook niet veel meer over… Als dan in de poll wordt gestemd op ‘Meer actualiteiten’, dan zal ik daar best wel moeite mee hebben. Hahaha! Ik zou meestal niet weten waar ik dan over moet schrijven. 😉
Is er in dit opzicht meer licht in de duisternis verschenen? 🙂
Het lijkt erop dat ik tegenwoordig beter met alle negativiteit om kan gaan. Zelfs wat me zelf echt aangaat, zoals de gezondheidszorg, de blijvende jaarlijkse financiële beslommeringen en zelfs de achteruit hollende mentaliteit in de maatschappij, die al lang geen ‘samenleving’ meer is.
In mijn eentje kan ik er toch weinig aan veranderen en als mijn artikelen slechts door een handjevol belangstellenden worden gelezen, dan geloof ik toch niet dat dit ‘zandkorreltje’ echt verschil gaat betekenen. Dan ben ik liever bezig met dingen die echt ‘licht’ in mijn duisternis verschaffen, zoals (letterlijk) de lichtshow in mijn ‘mancave’ (zie eerder artikel over de Consumentenzaken), de lampjes in de woonkamer, die al weer hangen sinds afgelopen weekend, net als die in de kerstboom waar ik nog mee bezig ben om vol te hangen en meer dingen die me plezier geven en dus energie!
Daar heb ik geen drank meer voor nodig! Dus heb ik ook maar wat speciale drankjes in huis gehaald, want anders kan ik er ook niet op proosten, om deze positieve ontwikkelingen te vieren:
Ahum… Zoals je ziet, blijf ik wel trouw aan mijn belevingswereld. Seks, sensatie en… drank! 😉 Maar deze zijn net zo sterk als een gemiddeld wijntje, dus wees gerust. Opwindende likeurtjes voornamelijk voor de sier! Staat toch leuk in de ‘mancave’? Uiteraard ben ik wel nieuwsgierig naar de opwindende smaakjes, dus ik denk niet dat ze vol zullen blijven. Maar daar zal ik zeker ruim de tijd voor gaan nemen.
Eindejaarsplannen en vooruitzichten 2025
Zoals je ziet ben ik gewoon druk bezig met het mezelf verschaffen van de nodige tastbare gezelligheid in huis. Maar ik kijk ook al uit naar komende gebeurtenissen. Op korte termijn gaan we na lange tijd ‘oud en nieuw’ weer eens vieren met mijn familie en dat betekent nu met z’n viertjes: mijn dochter en mijn zoon met zijn aanstaande komen op visite. De gourmet is al gepland. 🙂
Zoon en schoondochter komen daarvoor van ‘ver’ want ze wonen in Bergschenhoek (net boven Rotterdam) en dat is in de nacht lastig terug met het OV, dus zij blijven lekker overnachten, om op nieuwjaarsdag samen nog van de brunch te genieten. 🙂
Een leuke opmaat voor de veel grotere gebeurtenis komend jaar, want zij gaan in juni 2025 trouwen in Polen! Daar heeft mijn schoondochter een grote familie en ze vonden het samen het fijnst om het daar allemaal te gaan doen. Eigenlijk net als ik destijds met mijn partner, waarmee ik in 1993 in Kroatië ben getrouwd. De geschiedenis herhaalt zich! 🙂
Maar wat bijzonder is: ze willen graag dat ik er dan ook bij ben natuurlijk. En weet je? De vliegtickets zijn al besteld! Ik ga samen met mijn dochter, die al gewend is met vliegen, een dag vooraf daarheen en een paar dagen later terug. Hotel en eten worden daar allemaal geregeld!
Dit wordt voor mij natuurlijk een zeer bijzondere gebeurtenis. Het huwelijksfeest van je zoon meemaken, in ‘dresscode cocktail’… (ahum… moet ik dan een apenpakkie kopen? 😛 ) én voor het eerst in mijn leven vliegen! OMG! Ga ik dat overleven??? Nu is het naar Polen maar een paar uurtjes vliegen, maar het hele gedoe allemaal eromheen wordt al een circus op zich, denk ik.
De afgelopen weken is er al meer dan voldoende gesproken over die komende gebeurtenis… Ik vind dat allemaal wat vroeg, ruim een half jaar vooraf, maar dit soort dingen moeten door het stel zelf natuurlijk op tijd en tot in de puntjes geregeld worden. Poehee… Dan waren mijn (ex-) partner en ik toch veel pragmatischer met een heel bescheiden huwelijk met de kleine Kroatische familie en een paar vrienden erbij. En geen maatpak zoals mijn zoon nu heeft besteld, maar gewoon een (nieuwe) jeans met blazer voor mij. Ik heb nooit zo van die ophef gehouden… Maar nu moet ik wel meedoen en op de feestavond misschien nog dansen met mijn schoondochter! Nog een reden om meer te trainen op de loopband. Hahaha! 😉
Natuurlijk heeft mijn ‘verbeterde gemoed’ (zonder drank!) ook wel meegespeeld bij de wens van mijn zoon om me er meer bij te betrekken. Ook mijn dochter is veel blijer met mij, zoals ik nu ben. Dat voelen zij misschien wel het beste aan, omdat ze me zo goed kennen. Voor mij is dit voldoende bevestiging van de zo lang gewenste veranderingen om daar mee door te gaan. In ieder geval met proberen niet weer terug te vallen, zoals ik afgelopen jaren wel vaak heb gedaan. Dit voelt nu goed. En niet alleen voor mij! 🙂
Tenslotte
De eindejaarspoll loopt nog lang genoeg om eventuele goede nieuwe ideeën aan me door te geven! Vind je het allemaal prima zo en kies je voor ‘Alles is goed zo!’? Dan ben ik blij en blijf ik op de oude voet regelmatig mijn schrijfsels publiceren.
Als ik er zin in heb. 😉
Wil je liever ‘Minder’ of juist ‘Meer erotiek/seksualiteit’? Voorlopig blijft dit heus nog wel actief in mijn belevingswereld en ook daarvoor heb ik nog genoeg ideeën ‘op de plank liggen’. Maar het komt allemaal zodra ik er zin in heb. Niets heeft haast, soms zelfs de actualiteit niet, hoewel het nieuws rondom nieuw beleid gericht op meer controle van ‘het vrije woord’ me wel sterk verontrust… Ik hoop zo lang mogelijk door te kunnen schrijven over noodzakelijke hervormingen van het halsstarrige ontmoedigingsbeleid rondom seksualiteit. Terwijl juist steeds meer mensen ‘schreeuwen’ om meer gezonde vrijheden waar ze naar verlangen, wordt het de ‘vrijmoedige’ geest steeds moeilijker gemaakt om zich hierover te uiten. Daarover zal ik zeker nog willen blijven schrijven! Zolang het kan.
Bedankt voor het deelnemen aan de poll en als je dat nog niet hebt gedaan: klik je keuze aan en probeer zelfs eens te reageren, ook al kom je hier slechts sporadisch langs. Alle meningen, indrukken en ideeën zijn welkom! 🙂
Hieronder nog een paar foto’s, gemaakt op 12 november in het Erasmus College Rotterdam, vanwege de diploma-uitreiking van mijn zoon, die nu ‘master’ is in de psychologie. 😉 Hij werkt inmiddels al vanaf mei als psycholoog en het gaat allemaal prima. Net als met mijn schoondochter, die dit een jaar eerder behaalde en ook sinds die tijd al werkzaam is als psychologe!
