De Rest van de Herfst – Dag 1: Inleiding

Dit is een BLOG, weet je nog? 😉

“Een blog of weblog is een persoonlijk dagboek of verslag op een website dat regelmatig, soms meermalen per dag, wordt bijgehouden.“ – Wikipedia

Even ter herinnering. En waarom is de website met de naam ‘derest.net’ dan ook weer een BLOG? Volgens diezelfde pagina op Wiki:
“Bekende blog-websites zijn Tumblr, WordPress en Blogger…“
En ik gebruik dus WordPress. Daarom moet dit dus wel een BLOG zijn, sukkel! En doe ik ermee wat ik moet doen? Een ‘dagboek’ maken of in ieder geval “regelmatig, soms meermalen per dag, bijhouden”? Nee, want ik ben lui en ik schrijf alleen als ik er zin in heb. En misschien krijg ik daarom wel nooit die ‘trouwe fanschare’, omdat ik niet consistent ben met mijn schrijfsels. Ik doe maar wat. Schrijf wat als het mij uitkomt. Een Fata Morgana. Soms zie je het (artikel) wel, meestal helemaal niet. Dat moet veranderen. Toch? Nu (ik) het nog kan?

Terwijl ik ‘druk’ zoekende was en ben naar een betere dagbesteding, om niet weer zoals elk najaar langzaam terug te vallen in een winterdepressie, waar ik dan weer de nodige ‘medicijnen’ bij nodig heb om die gevoelsmatig te overleven, bleef het aan me knagen. “Waarom schrijf ik gewoon niet méér! Elke dag! Genoeg te schrijven over wat ik doe en wat ik weer overal zie en lees in de media!”
Een van mijn voorbeelden, die ik dagelijks volg omdat hij dus wel elke dag wat schrijft is de Engels/Australische artiest John Sydney McNair. Muzikant van ‘beroep’, maar naast songteksten schrijven, kan hij zijn meningen, kennis en ervaringen ook prima kwijt in zijn eigen BLOG, waarvan dit ‘maar’ een ‘simpel’ artikel is over de kracht en zwakte van TikTok: ‘TikTok’s Impact On Self-Worth’. Met kennishulp van ChatGPT, want hij schuwt incidenteel dat beetje extra technische hulp niet om zijn toch al concrete meningen te ondersteunen. Het gaat namelijk om de kern, de boodschap van elk artikel. Daar is hij steengoed in! Elke dag! Respect!

Zou ik zoiets ook niet kunnen? En misschien zelfs in beeld, in een herstart van de ‘VLOG’, die ik vorig jaar even van plan was te gaan maken? Want hoe je het ook wendt of keert… In de tijd van nu wordt er minder gelezen maar wel meer gekeken en geluisterd naar de al dan niet interessante of anders hilarische en waanzinnige filmpjes op (inderdaad) TikTok of andere media?
Technisch nieuwtje in dit verband:

Een ‘nieuwe’ PC!

Vorige week heb ik weer een knoop doorgehakt. Ik zat er al maanden over te dubben, om een tweede werkplek te creëren in de logeerkamer boven. Nog niet eens zo heel lang geleden had ik boven al eens een ‘radio-studio’ gemaakt, om daar veel meer live radioprogramma’s te gaan maken op Fata Morgana, eventueel zelfs met interviews. De basis stond er. Maar het is er nooit van gekomen. Ik kreeg steeds meer technische en financiële problemen en mijn gezondheid ging langzaam wat achteruit. Ik besefte toen (rond 2016) dat het mooi was geweest met de radio. Zeker na de operatie in 2017.

Nooit meer gebruikte Fata Morgana Internetradio studio (rond 2015)

Maar boven had ik dus nog steeds een computer staan. Alleen was die na vele jaren niet echt meer van deze tijd. Alleen de meest lichte versie van Linux kon ik erop draaien, maar Windows was onmogelijk.

Ook heb ik altijd gedacht aan een ‘reserve’-pc. Mijn huidige doet het prima, heb ik nu al weer bijna 2 jaar, maar is toch ook een ‘refurbished’ (opgeknapt tweedehandsje) apparaat, wat er misschien zomaar eens mee kan stoppen. En dan zit ik weer zonder, wat voor mij een ramp zou zijn. De computer is voor mij het contact met de buitenwereld. Levensbelangrijk.
En nu ik dit jaar weer even een beetje extra geld te besteden had, door het ontvangen van een leuk bedrag van de PMB en ik geld overhoud doordat ik geen whiskey meer drink (!), zag ik dit als een mogelijkheid. En ik heb het dus gedaan! 🙂

Nu vind ik het ook weer zonde om boven dan een tweede werkplek te hebben en daar (bijna) nooit wat mee te doen… Toen kreeg ik de gedachte om dan boven een meer permanente opstelling te maken om vlogs mee te kunnen maken. Beneden had ik daar moeite mee, want moest de halve woonkamer ‘verbouwen’. Nou dan… Die drempel is boven weg! Dus… VLOG?
Mmm… Hier ben ik nog mee bezig te bedenken hoe of wat… Want die opzet van vorig jaar was niks. Het werd ook veel te lang. Geen hond keek 18 minuten naar die ouwe rotkop met een suf verhaal om iemand naast me op de bank te krijgen… Hahaha!
Ahum. Achteraf schaam ik me er een beetje voor. Daarom heb ik die video dus maar van YouTube gehaald. 😛
Maar… Een vlogje van max 5 minuten, over ‘De Dingen van De Dag’? Of zoiets? Zou dat werken? Zoals ik al zei: ik denk erover. Eerst die nieuwe pc helemaal voorzien van de nodige programma’s (of moet ik tegenwoordig ‘APPS’ zeggen?) en wennen aan weer een nieuwer en bombastischer Windows 11, waar ik inmiddels al de koude rillingen van heb gekregen…

Wat voor ‘Dingen van De Dag’?

Stel dat ik dus voortaan elke dag een artikel ga publiceren of/en regelmatig vlogjes maken, wat zou je daarin dan kunnen verwachten? Het zal in ieder geval ‘kort’ en ‘to the point’ moeten worden. Dus niet van die ‘essays’ verdeeld in meerdere alinea’s. Zoals deze Inleiding. 😉
Maar anders lukt me dat nooit en elke dag zo’n lap tekst gaat bezoekers juist tegenhouden. En hierin schuilt nu juist mijn manco. Ik vind het erg moeilijk om zo kort te zijn. Ook bij reguliere gesprekken met mijn eigen kinderen, de huishoudelijke hulp (!), incidentele visites: ik ben vrijwel altijd erg ‘lang van stof’. Dit is de laatste jaren nog gegroeid.
Misschien heeft het te maken met het gebrek aan (sociale) contacten, die ik dagelijks ruimschoots had toen ik nog werkte in de serviceverlening. Dan waren de contacten meestal wel kort, maar ze waren talrijk en met veel diverse personen. Genoeg om mijn ‘behoefte’ aan communicatie te stillen? Wie zal het zeggen… Maar als ik nu met iemand in gesprek ga, of dus een artikel schrijf, dan ben ik altijd zeer uitvoerig. Ik heb daar wel enkele keren commentaar op gehad, van andere ‘schrijvers’. “Het is te lang.” was dan hun mening. Dan verliezen lezers hun aandacht en halen ze je ‘Conclusie’ of ‘Tenslotte’ niet… Oeps! Tja… Hoe verander ik dat.
Zoals ik nu op dit moment zit te schrijven, zit ik in een bepaalde ‘flow’. Als ik eenmaal begin, stromen de gedachten via mijn vingers het toetsenbord in. Bijna automatisch, alleen gehinderd door de toenemende typefouten, die ik steeds direct wil aanpassen. Dat maakt het wel vermoeiend soms. Maar stoppen tussendoor is geen optie. Dan verlies ik de flow en als ik later verder wil gaan, ben ik die (even) kwijt. Ik moet dan de al geschreven tekst soms een paar keer herlezen om weer die gedachten te krijgen, waarmee ik begon. Of ik pas het aan en begin aan een nieuwe alinea, met een nieuwe flow. Maar ik heb wel een doel in gedachten waar ik over wil schrijven. En dat laat zich tot heden vaak niet vangen in een beperkt aantal woorden, zoals een echte columnist voor een (online) krant verplicht is. Als ik later zie dat ik het weer te gek lang heb gemaakt, ga ik soms wel eens schrappen en het verhaal ‘verbouwen’. Als ik het later dan zelf teruglees, ben ik ontevreden. Alsof het niet mijn tekst is! Ik voel het niet meer.
Mijn schrijverijen en dan ook mijn eventuele vlog-gesprekjes, moeten vanuit mijn gevoel gemaakt worden. Anders vind ik het niet kloppen. En vind ik het ook niet leuk meer. Dan verdwijnt mijn ‘lust’ om te willen schrijven of praten! Ik voel me dan geblokkeerd.

Als ik dus dagelijks korte dingen zou moeten gaan schrijven, dan weet ik nu al dat dit een groot probleem wordt. Ondanks dat ik zat in mijn hoofd heb om over te schrijven of praten; ik kan mezelf niet beperken tot een bepaald maximum aan woorden. Misschien zou de angst om het dan toch weer ‘te lang’ te maken, me zelfs angst kunnen aanjagen! Angst om eraan te beginnen. “Want als het nu toch weer te lang wordt?” Angst verlamt me al te vaak. Dat wil ik niet krijgen om eigenlijk het laatste wat ik nog regelmatig doe ook niet meer te doen! Snap je mijn dilemma?

Naast het ‘lengteprobleem’, zal je van mij overigens nooit kunnen verwachten dat ik iets van een dagboek-blog ga maken over de dagelijkse dingen van mijn dag… Zoals vele (micro-) bloggers wel doen op Facebook, X, Tumblr of dergelijke. Zo van: ‘John aan het ontbijt’, ‘John aan de lunch’, ‘John naar de supermarkt’, ‘John kijkt tv’ of ‘John op de plee’… NEE NEE NEE! Hoe interessant mijn drol er ook wel eens uit kan zien; privé blijft privé. 😉
Als ik nu wereldberoemd zou zijn in Nederland, zijn er dan ongetwijfeld mensen die dat soort dingen wel interessant zouden vinden… Maar daar zijn de Meilandjes nog voor, zullen we maar zeggen. En na hen een nieuwe krankzinnige familie of vriendengroep die kickt op ‘real life’ programma’s… Dat was en wordt nooit mijn stijl. Zoiets weiger ik ook zelfs maar te kijken op tv.

Als ik iets dagelijks, of in ieder geval veel meer regulier, zou willen gaan maken, dan moet dat met een bepaald onderwerp te maken hebben wat ook echt interessant kan zijn voor de lezers of kijkers. Daarom schrijf ik zoveel over seks. Haha! Ahum… Dat heeft ook een doel zoals je weet. En zo zijn er meer ‘rode draden’ of grotere of kleinere gebeurtenissen in en rond mijn leven, die hout kunnen snijden. Iets om over na te kunnen denken. ‘Overdenken’. Daar was ik altijd al sterk in en dat vind ik wel leuk om op een relatief behapbare manier te brengen. Niet verheven met al te moeilijke woorden (ik ben geen academicus…) en liefst met wat relativerende humor of cynisme omgeven. Dat laatste vindt niet iedereen leuk, maar sommige zware onderwerpen voelen bij mij een stuk lichter als ik ze wat cynisch benader. 😉

Ik besef dat niet iedereen van mijn stijl houdt. Maar dat is altijd met mensen die zich in de media begeven. Ik vind zoveel niet leuk. Dan skip ik dat of luister er niet naar. Ook bekende columnisten schrijven niet elke dag of week mooie stukjes. De ene dag vind ik het niks en ben ik het snel vergeten, terwijl ik een andere column leuk of goed vind en die zet me dan soms tot nadenken. Dat is normaal. En zo doe ik het ook. Op mijn manier. Nooit gedwongen om ‘anderen’ te ‘pleasen’.

Tenslotte: Conclusie

Ben je er nog? Tegen alle adviezen in, omdat de meeste lezers mijn ‘Tenslotte’ of ‘Conclusie’ niet zouden halen? Petje af en respect! Je begrijpt het belang van dit artikel. 😉

Hier denk ik na rijp ‘Overdenken’ namelijk wel een duidelijke conclusie aan te kunnen verbinden.
Om antwoord te geven op de gestelde titelvraag ‘Dit is een BLOG, weet je nog?’:
Nee, dit is en was NOOIT een BLOG, in de zin van wat er in Wikipedia beschreven staat. Dit verhaal heb ik al eerder geschreven. Misschien is mijn volharden in het gebruik van ‘blogsite’ om deze website te omschrijven mijn eigen schuld… Dat ik een basaal ingerichte WordPress-versie gebruik om mijn website vorm te geven en de inhoud te beheren (WordPress is dus ook een ‘contentmanagementsysteem’!), maakt het nog niet tot een blog. Ik ben een ‘schrijver’ op mijn eigen manier. Uit mijn hart, uit mijn gevoel. Daarom heb ik nooit betaald stukjes willen schrijven zoals die veelgenoemde bekende columnisten. Dat zijn broodschrijvers. Ik ben feitelijk min of meer een ‘kunstenaar’. ‘Artist with words’. Ik heb er nooit een beroep van willen maken. Dan zou ik mezelf verloochenen als ik zou moeten schrijven over bepaalde dingen en me zou moeten houden aan regels zoals dat beperkte aantal woorden. Bullshit.
Dat wil en kan ik niet. En dat doe ik dus niet. 🙂 Zoals je ziet loopt ook dit ‘Inleidende’ artikel al weer uit de hand met (voor mij) bijna 3 A4-tjes. Afgekeurd voor elk mainstream medium. 😉

Het enige doel van dit artikel was eigenlijk en alleen maar om de officiële Herfstequinox in te luiden, omdat die vandaag begint. Jawel, 22 September 2024. Dag zomer, hallo herfst! Zijn de blaadjes al aan het vallen? Komende week wordt het er al weer koud genoeg voor. 😉
Als ik elke dag een blog of vlog zou willen/moeten maken, zou ik hiermee kunnen beginnen: “Heb ik al een blaadje zien vallen?” of “Hoe koud heb ik het vandaag?” of “Heb ik al kruidnoten gekocht? Ze liggen NU al ruimschoots in de supermarkt hoor!” of …
Je raadt het al. Ik val nu al bijna in slaap bij het schrijven van deze woorden alleen… 😛

Wat betreft eventuele ‘vlogjes’ moet ik zeggen dat dit nog maar even een wilde gedachte is. Ik blijf erbij dat ik het moeilijk vind ‘mijn kop in beeld’ te brengen. Maar ik denk het toch nog wel te gaan proberen, als de nieuwe pc helemaal ‘klaar’ is en ik mijn logeerkamer/’studio’ verder kan gaan inrichten. Misschien een leuk klusje voor de komende donkere dagen? 🙂

Ik heb trouwens nog ZAT te schrijven. Concreet over mijn laatste bezoek aan de KNO afgelopen week, over een nieuwe (gratis) koelkast, over een nieuwe ernstige lekkage of over vrouwen die ook best graag ‘vreemd’ gaan in de seks? Wat wil je het eerst lezen? Binnenkort in dit ‘theater’. Maar nog niet vandaag. Komt goed, als ik weer zin heb om wat te schrijven. Tot de volgende keer dus maar weer! 🙂

Herfstequinox