De (seksuele) geschiedenis herhaalt zich
Kent iedereen die dit leest eigenlijk de ‘NVSH’? Ooit van gehoord? Of hoor je tot de generatie van ‘veel later’, die de tijd van ‘seksuele hervorming’ en ‘seksuele revolutie’ ver achter zich heeft gelaten? Om opnieuw in morele vraagstukken te zijn beland, over ‘goed en kwaad’ van de seksualiteit in de huidige maatschappij? Wat dit betreft: de geschiedenis herhaalt zich inderdaad. Even terug naar mijn geschiedenis en die van de:
NVSH – Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming
Wie na het klikken de huidige website van de NVSH bekijkt, moet wel denken dat daar de tijd 30 jaar heeft stilgestaan? Of langer? 😉 De ‘bulletin-board’ stijl doet mij in ieder geval terugdenken aan mijn eigen begin van het internet, toen Windows nog niet eens bestond… Via de eerste modems moest ik ‘inbellen’, om na het typen van mijn inloggegevens uitsluitend een leeg tekstscherm te zien… Op een papieren lijstje stonden wat adressen waar ik informatie kon opzoeken, via de bulletin-boards van een handjevol organisaties. Spannend! Toen.
Misschien heeft de NVSH gedacht dat ook de kennis over seksualiteit vroeger heel spannend was om op te zoeken en om met elkaar te delen? Trouw aan de roots van de Seksuele Hervorming in Nederland? Lees gerust verder bij de NVSH; de vele teksten bevatten wel degelijk goede informatie van vroeger tot nu. Alleen vrees ik dat dit onvoldoende is om er nog veel mensen mee te bereiken. Daarom is de huidige NVSH uitgedoofd tot één minimale afdeling in Limburg.
Ooit ben ik eventjes lid geweest van de NVSH! Dat moet eind jaren 70 of begin jaren 80 zijn geweest. Toen was er ook nog een afdeling in Dordrecht (jawel!), met ontmoetingsavonden ergens in een clubhuis in de binnenstad. Misschien zocht ik toen iets te veel naar ‘seks en sensatie’, vergelijkbaar met de ‘Wallen’ en het ‘Red Light District’ in Amsterdam. Zoiets heeft in Dordrecht echter nooit bestaan. Tijdens die avondjes ontmoette ik een paar handjesvol mensen van vaak middelbare leeftijd, terwijl ik zelf nog veel jonger was. Ik zat meestal aan de bar, dronk een biertje, at een tosti en ging weer naar huis… Zonder nauwelijks een woord te hebben gewisseld met het ‘grijze-wollen-sokken’ publiek wat daar kwam. Doodsaai. Ben daar dus snel weer mee gestopt.
Voor mij voelde de NVSH als een oubollige ‘school’ voor mensen die niks wisten van seks. Door mijn grote porno-consumptie voelde ik mezelf veel ‘wijzer’ en wilde gewoon echte actie. Toen kon ik echter nog niet weten dat de echte seksuele hervorming, in de zin van ‘seksuele revolutie’, al in de kiem was gesmoord en de commercialisering van seks (via de porno) groeiende was.
Daar ben ik me de laatste jaren pas terdege bewust van geworden, waardoor ik me nu opeens ‘verplicht’ voel zoveel over seksualiteit te moeten schrijven. Als ik nu veel teksten van de NVSH lees (van vroeger en nu), herken ik er soms mijn eigen teksten in… Hoe zou dit nu toch komen? 🙂
Als je de geschiedenis van de NVSH leest, moet je deze naam wel tegenkomen: Jan Rutgers. Als dokter/predikant was hij begaan met het wel en wee van heel veel (grote) arme gezinnen in Nederland, en legde de basis voor seksuele voorlichting en anticonceptie. Zijn organisatie mondde na de Tweede Wereldoorlog uit in de NVSH. Toen de commercie zijn hardere werk ging doen en de NVSH te ideologisch bleef, splitste een deel daarvan af in de nieuwe en huidige:
De ‘grijze wollen sokken’ hadden min of meer verloren en konden het hoofd nauwelijks boven water houden. Niet alleen ik voelde me daar niet thuis; het hele concept van seksuele vorming/voorlichting werd een meer medisch aspect, gesteund door de rOverheid en diverse belangengroepen. Hoewel de noodzakelijke modernisering misschien beter werkt in aantrekkingskracht en Rutgers ook echt wel goed werk verricht, met bijvoorbeeld de ‘Week van de Lentekriebels’, vind ik het toch niet voldoende. In mijn diverse artikelen besteed ik daar al ruime aandacht aan. Maar in plaats dat de nodige extra voorlichting breed wordt gesteund en opgepakt, groeit juist de tegenstand uit de ‘maatschappij’! De gepolariseerde domme massa schreeuwt moord en brand vanwege die zogenaamd “veel te vroege voorlichting op basisscholen”, de (nieuwe?) aandacht voor ‘genderdiversiteit’ en de ook zogenaamde seksualisering van de maatschappij, te vaak gericht op kinderen. De megalomaan groeiende angst voor grensoverschrijdend gedrag, gestimuleerd door de beruchte ‘pedonetwerken’, met hoogstaande politici aan het hoofd, verlamt de mogelijkheden voor welke voorlichters dan ook. Ze staan met hun rug tegen de muur. Daarom kan Rutgers feitelijk niets verbeteren zonder een nodige ideologische inbreng, die eerst weer nodig is. En daar was de NVSH wel goed in, maar staat daarin nu zielig alleen, met een paar handjesvol oude leden…
Misschien generaliseer ik nu en zitten bij zowel de NVSH als Rutgers ook (jonge) mensen die het ook wel zien en willen veranderen. Zoveel afgestudeerde seksuologen willen het ook anders. Maar goede meningen worden in de media ‘doodgeknuppeld’ door het gepolariseerde geschreeuw en goede boeken (ook nieuwe!) krijgen hierdoor geen of te weinig aandacht.
Ook goedwillende krachten binnen Rutgers zijn doodsbenauwd de subsidies en overige steun te verliezen, als ze niet binnen de lijntjes blijven kleuren. En zo verander je dus nooit wat, of in ieder geval te marginaal.
Oude wijn in oude zakken of nieuwe wijn zonder alcohol?
Je kunt mijn keuze al raden denk ik… Beide zie ik niet zitten. Er moet iets nieuws komen. Een nieuwe ideologie, die in staat is ook de mensen van deze tijd aan te spreken. Ook de mensen die nu nog moord en brand schreeuwen. Op een of andere manier moeten ze wakker worden (nee, niet ‘woke’!) en beseffen dat het om onze gezondheid gaat! De gezondheid van iedereen!
Dan voldoet de presentatie van de huidige NVSH echt niet.
Maar de goed bedoelde maatschappelijke inbreng van Rutgers bevat te weinig seksuele ‘jus’! Het is in mijn optiek te klinisch en gaat voorbij aan veel gevoelens.
De commercialisering van de seksualiteit heeft wel degelijk gevolgen gehad op de hedendaagse jongeren. Ze zien en weten nu veel sneller ‘alles’ dan hun eigen ouders denken. En zelfs soms hopen… En dan kan je braaf verkondigen op school dat “porno niet echt is” en kinderen pas rond hun 10e of 12e gaan experimenteren met ‘doktertje spelen’… Die tijd is volgens mij wel voorbij. Ze knikkeren toch ook niet meer op straat? Er zijn dingen veranderd en als je daar niet op inspeelt, mis je de grootste doelgroep. Die nu opgroeit met TikTok en (later) diverse datingapps.
Dat moet je allemaal niet willen verbieden, dan zoeken ze het op nieuwe onbekende media… Je moet ze integreren en samen met de doelgroep open en eerlijk praten over (nieuwe en oude) seksuele gevoelens. En hoe je daarmee omgaat, met jezelf en met je omgeving. Vriendjes en ouders. Alles is belangrijk. Maar niets is gek of moet ontmoedigd of zelfs afgewezen worden!
En ja: ook kinderen van vanaf een jaar of 6 ‘weten’ al dingen over seks. Het schoolplein reikt verder dan tussen de ‘veilige’ hekken.
Je moet juist zo jong mogelijk beginnen te communiceren over seks, op elke leeftijd op het juiste niveau. En dat het allemaal ‘normaal’ is wat oudere kinderen soms al doen en hoe ouders soms met erotiek en seks omgaan. Want waarom verzwijgen? Als ze het enkele jaren later zeker gaan zien in de media? Zoals ik in de boekjes destijds? En toen was ik al erg laat met mijn ‘kennis’. Helaas…
De nieuwe wijn moet alles bevatten wat er in kan zitten en duidelijk in nieuwe toegankelijke zakken gegoten worden.
Misschien zouden mensen van Rutgers (stiekem? 😉 ) weer eens moeten gaan praten met mensen van de NVSH, of anderen die seksualiteit meer ideologisch bekijken. Dat doen ze nu al wel met goede jonge seksuologen, maar die zijn helaas toch te voorzichtig en dat leidt niet tot de hoognodige veranderingen. Seksueel grensoverschrijdend gedrag stopt niet maar zal juist verergeren, als het zo doorgaat als nu of zelfs nog verder versobert onder dwang van conservatieve krachten. Hogere straffen lossen de gevoelsproblemen niet op. De cancelcultuur maakt meer kapot dan goed. Het moet echt allemaal anders.
Aanleiding voor dit artikel was een plaatje wat ik afgelopen week ergens vond:
NVSH actie ‘Baas in eigen broek’ – 1980
Zie de tekst ernaast; dit gaat dus om een activiteit van de NVSH over ‘Jeugdemancipatie’. Ik weet nog goed dat dit in de 70er en (net nog) 80er jaren allemaal bespreekbaar was, maar toen al werd tegengewerkt. Bij ‘seksualiteit en kinderen’ werd steeds meer aangenomen dat dit gestimuleerd werd door “vieze kindermisbruikers”. Maar het gaat volledig om het recht van de kinderen zelf, om hun eigen (kennis van) seksualiteit. En dat ze daar indien ze daar behoefte aan hebben, zelf prima mee kunnen experimenteren. Dat moet gestimuleerd worden en… begeleid door ouders en goede voorlichting.
Dit deed me direct terugdenken aan mijn eigen ‘manifest’, wat ik 20 jaar later schreef, over het recht van kinderseksualiteit. Ik zag (en zie) het net als de NVSH als heel normaal en gezond. Maar de rechters zagen dit zeker in de nog latere tijd als een bevestiging van een volwassene die zogenaamd seks met kinderen goedkeurt, omdat ze dit zelf zogenaamd al zouden willen. De essentie van mijn verhaal ontging ze volledig. Net zoals de oordelen al in de 80er jaren keihard waren over de NVSH, die dus met die campagne was gestopt.
Mijn kennis was stil blijven staan, door eigen ervaringen en inzichten, maar niet aangevuld met de nieuwe tijd met nieuwe wetgeving. Hier heb ik elders al veel over geschreven. Maar nu kwam het weer even naar boven. De geschiedenis herhaalt zich? Ik hoop het niet! Althans niet op de manier zoals ik heb moeten meemaken.
Ja, we moeten weer de draad oppakken zoals werd geprobeerd in die 70er en 80er jaren. Met de kennis en media van nu, is het nog dringender! Juist om grensoverschrijdend gedrag (door onkunde, onwetendheid en frustraties in de jeugd) te voorkomen! Ik zeg dat al jaren en zal dit blijven zeggen.
Hieronder nog enkele afbeeldingen van Sextanten uit de 60er en 70er jaren. Een periode dat in Nederland het woord ‘sex’ massaal werd veranderd naar ‘seks’. 😉
En dat er al felle discussies ontstonden over de ‘Hervormende’ rol van de NVSH.
