De Rest van de gezondheid – 3

Feestje? 😉

De vorige ‘Rest van de gezondheid’ besloot ik met de vraag: “Diabetes 2 of niet?” en ik zou er na het bezoek aan de POH op terugkomen. Afgelopen woensdag was ik daar dan weer, drie maanden na het vorige ‘onheils-bezoek’. Feitelijk wist ik het al wel, want na de bloedafname van vorige week donderdag had ik vrijdag de uitslagen al gezien, in mijn zorgdossier. Dat is wel handig, dat je dit nu zelf kunt inzien. Ik houd nu een soort van tabelletje bij met de bekende waarden (mmol/l): glucose, cholesterol (HDL/LDL), etc. Voor wie daar (gelukkig) nooit mee te maken heeft gehad vermoedelijk abacadabra… Maar meten is weten en dat is bij een hart/vaatpatiënt zoals ik best wel handig om zelf te weten. Inmiddels wist ik er (bijna) meer van dan de POH zelf. Haha! Nou ja… Die getallen zijn ook maar cijfertjes, die ook nog per persoon en lichaam kunnen verschillen in urgentie. Maar gemiddeld genomen, moet ik daar wel rekening mee houden en moet eventuele medicatie daarop afgestemd worden.
De hoogte van de glucose geeft in ieder geval aan of je al dan niet Diabetes 2 kunt hebben of krijgen, en dat getal was drie maanden geleden gewoon te hoog. Bekend verschijnsel bij mensen die te weinig bewegen, te zwaar zijn en mogelijk niet zo gezond eten en drinken. Laatst was nog in het nieuws dat het aantal Diabetes-patiënten in Nederland de laatste jaren is toegenomen. En niet alleen bij oudere mensen, dus door de vergrijzing. Het kan al op relatief jonge leeftijd ontstaan! Allemaal natuurlijk de schuld van te weinig sporten, minder bewegen; zelfs in de fysieke beroepen, omdat steeds meer ‘handjeswerk’ vereenvoudigd wordt door betere machines en in fabrieken voorbereide onderdelen. Zelfs de bouwvakker heeft veel minder zwaar werk dan vroeger. De Nederlander wordt lui, vraatzuchtig en dus gevoeliger voor ziektes.
Dat ik de laatste jaren dus ook die richting uit ging, wist ik zelf al. Ik zag ook mijn buik groeien, benen dikker worden en mijn bewegingen in het algemeen moeizamer worden. Dat is niet goed! Maar ja… Soms kan of wil je gewoon ‘niks’ meer. Opgestapelde omstandigheden.

Maar nu: nieuwe fiets waardoor ik niet meer de angst heb om te vallen, weer eens gestopt met de drank, wat ook niet positief werkt op de verbranding van vetten en suikers, en iets meer motivatie om nog niet voor mijn pensioen te gaan overlijden… 😛
In die drie maanden heb ik dan eindelijk weer eens wat meer gefietst en ik heb veel vaker dan voorheen op de loopband gestaan. En Noor? Hoe staan nu de zaken ervoor?

Glucose: 6,6 (vorige keer 7,4) – beter! Nog wel in het ‘grijze’ aandachtsgebied.
Gewicht: 104 kg (vorige keer 110,6)! Vooral dit vond de POH een mooie verbetering. Niet iedereen valt in drie maanden 6 kilo af, zonder het eetpatroon te veranderen. Dit is duidelijk een indicatie dat ik beter beweeg en dus beter de bepaalde stoffen verbrand in mijn lichaam. Feestje?
Ik sputterde wat tegen, want ik weet dat 104 voor mij nog veel te zwaar is. Maar ze vond dat ik te streng was voor mezelf. Dit zag ze wel degelijk als een grote verbetering. Nu alleen doorzetten uiteraard en niet weer stil gaan zitten. 😉

Oh ja, de POH was net als vorige keer nog wel bezorgd over het ‘foute’ cholesterol gehalte… Daar was ik het toen en nu nog steeds niet mee eens. Ik lees daar namelijk wisselende commentaren over, zelfs van artsen. Maar juist vaatpatiënten zouden extra moeten uitkijken bij bepaalde waardes en dat zou bij mij op de grens zitten. Ze adviseerde dus een verdubbeling van mijn huidige statine van 20 naar 40 mg. Dat zou eigenlijk standaard zijn voor de meeste hart- en vaatpatiënten. Ik heb het maar geaccepteerd… Vermoedelijk merk ik daar verder toch niets van.

Hoe nu verder?

Nou ja, dat zei ik al: gewoon doorzetten dus. Blijven bewegen; fietsen en loopband. Liefst nog wat meer, maar ja… Nu is het nog zomer en ik ga vandaag al weer lekker met de fiets boodschappen doen. Maar de herfst komt er weer aan en zonder auto vind ik straks fietsen door eventueel harde wind en regen echt niet leuk… Nu zijn er meestal wel voldoende opklaringen om snel tussendoor die boodschappen te kunnen doen, maar de rest van de week zit ik dan toch weer meestal binnen. En dan maar hopen dat de loopband niet te saai wordt… 😛
Daarbij blijven mijn benen gewoon zwak. De artrose wordt niet minder en kan ik alleen ‘soepel’ proberen te houden en de aderen blijven ook een zwak punt. Maar ook die worden periodiek gemeten. Dus in die zin verandert er weinig.
Gewoon doorgaan dus en ik hoop nog steeds weer eens wat ‘nieuws’ te vinden, wat mijn motivatie ook verbetert…

Verder blijf ik dus uitkijken naar de voortgang rond de doofheid. Volgende maand naar de KNO, pas eind oktober naar de Longpoli… De POH wist trouwens te vertellen dat ze bekend is met de zeer lange wachttijden daar, die tot maanden kunnen oplopen. Tja… En dan wil ons streekziekenhuis (wat het ASZ in Dordrecht toch is) nog steeds verder bezuinigen door taken af te stoten naar andere plaatsen. Ik zie dit niet positief maar juist een verzwakking van de noodzakelijke zorg. Ook al vaker over gehad.

Mijn gezondheid blijft uiteraard belangrijk. Maar ik wil hier geen dagelijkse zorgagenda voor gaan bijhouden… Dat is juist niet goed voor mijn gemoed en motivatie! Ik wil proberen nog LEUK te leven! Dus… dit weekend feestje en lekkere fles whisky openmaken? Hahaha! Ahum… Nee, dat lijkt me geen goed idee. Maar ik neem in het weekend sowieso altijd wel een lekker speciaal biertje (in plaats van de gewone pils in de week) en dan zal ik eens kijken wat ik heb staan. En misschien wat lekkere dingen eten zoals een paar harinkjes? Ook nog gezond hè! 🙂

Voor hier sluit ik wel weer af met een ‘wordt vervolgd’, maar dat alleen als er echt nieuws te melden valt. Verder zijn er nog genoeg andere (leukere!) dingen om over te schrijven!
Tot de volgende keer dan maar weer! 🙂