Kwestie van de longe adem… 🙁
Hee Restant! Typefout in de titel! Het moet LANGE adem zijn! Ha ja… Maar bij de Longpoli geldt dus een ‘Longe adem’… Laat ik dit direct verklaren:
In de vorige ‘Rest van de gezondheid’ gaf ik aan dat ik nu met smart zat te wachten op een oproep van de Longpoli, waarnaar ik op 19 juli ben doorverwezen. Enkele dagen daarna kreeg ik van het ziekenhuis de bevestiging en dat er een week of 6 voor zou staan. Nou ja. Ik ben toch ook al druk met het broddelwerk van de KNO…
Afgelopen week kreeg ik dan eindelijk de uitnodiging: op 25 oktober word ik verwacht! Euh wacht even… dat is RUIM 3 MAANDEN na de verwijzing! WTF! Zijn alle longartsen zo lang met vakantie of zo? En ik zag trouwens weer een andere naam van de longarts… Dat wordt de derde dan al die met me aan de slag gaat. 😛
Later zag ik ook, dat ik nu 3 afspraken tegelijk en achter elkaar heb staan, te beginnen met het voor mij bekende ‘Longfunctieonderzoek’. Daar is alles ook mee begonnen in het begin. En ik weet dat ze dit eigenlijk in 2021 ook al wilden doen, toen ik ook met een klacht van doofheid kwam. Toen wilde ik dat niet allemaal doen, middenin de Corona-periode. Wilde gewoon met een longarts spreken over de overdaad aan slijm. Die sprak ik vanwege Corona alleen telefonisch en toen hij een CT-scan wilde maken, heb ik het verder gestopt. Inmiddels was de doofheid toen al weer vanzelf opgelost.
Nu willen ze het blijkbaar alsnog gewoon weer vanaf het begin oppakken. Net alsof ik na 6 jaar een nieuwe patiënt ben of zo… Bizar. Voordat ze nu enig idee hebben of er inderdaad zoveel slijmproductie uit de longen komt, zal het wel november of misschien zelfs december worden…
Ik moet nu dus maar geduld bewaren en de kwestie van de lange adem accepteren. Ik heb geen zin meer om daar tegen te gaan vechten. Ik hoop wel dat ik tegen die tijd nog steeds nuchter ben en niet al te sacherijnig zal zijn op 25 oktober… Pfff.
Tegen die tijd ben ik dan dus ruim een jaar vrijwel doof aan mijn rechteroor! Hoezo onbelangrijk? Het is wel weer een reden dat ik me vaak niet goed genoeg voel om ergens te gaan. Duizeligheid speelt soms ook mee. Weer ‘een jaar’ verloren. 🙁
Goed dan, ik had misschien al eerder aan de bel kunnen trekken, maar dat was eind van het jaar, een periode dat ik toch al moeilijk voelde en geregeld dronk. Nu had ik nieuwe hoop, een nieuw vervoermiddel om alle afspraken makkelijker te kunnen halen en meer motivatie om er nu echt werk van te maken. Dat het nu allemaal zo achterlijk lang moet gaan duren, had ik niet verwacht.
Tandenknarsend volhouden. Maar daar moet ik ook mee uitkijken! Want mijn gebit is ook niet meer zo stevig! Dit merkte ik vorige week vrijdagavond:
Een kies van mijn plaatje was afgebroken!
In mijn familie blijkt een slecht gebit redelijk genetisch te zijn bepaald… Mijn ouders en grootouders van mijn moeder hadden allemaal een kunstgebit. Hoewel mijn opa pas na zijn 70ste… Zijn gebit was gewoon versleten. Maar rond mijn 16e bleek ik zo slechte voortanden te hebben, dat de tandarts bang was voor de ‘wolf’ in mijn hele gebit. Hij adviseerde daarom de slechte 4 voortanden boven te trekken en ik kreeg toen al een plaatje. Mijn moeder gaf toen aan dat ze verwachtte dat ik (net als zij) ook wel snel een heel kunstgebit zou krijgen… Wat ze nog niet wist, was dat de tandheelkundige zorg in die jaren wel flink aan het veranderen was! En de rest van mijn gebit is tot heden redelijk gespaard gebleven. Er zijn in de loop der jaren 2 kiezen boven bijgekomen en toegevoegd aan het plaatje. Wat gelijk goed was voor de stevigheid: ze fungeren als ankers voor het hele plaatje. Eén van die ankers lag er nu dus uit! Tja, het plaatje is al redelijk wat jaartjes oud en ik had er al zo’n gevoel over dat dit wel eens zou kunnen gebeuren.
Nou ja, gisteren kon ik vroeg bij de tandarts terecht en na een kleine dag even zonder plaatje te hebben rondgelopen, heeft een technicus het weer gerepareerd. Ook weer opgelost.
Dit zijn gelukkig nog geen ernstige gezondheidsproblemen, maar zonder dat hulpmiddel praat en vooral eet ik toch best wel lastig! 😛
Maar als ik de Dordtse columnist Kees Thies mag geloven, heeft hij al tal van veelal buiten bivakkerende gasten ontmoet, waar hij vaak een praatje mee houdt, die soms weinig of geen tanden meer in hun mond hebben… Ze leven nog steeds, eten af en toe wat en drinken hun biertjes. Het zal ook wel wennen zijn. 😉
Ik heb gewoon een heel slecht gebit, wat prima in stand wordt gehouden door mijn tandarts. Ooit zal ik er ook wel een keer aan moeten geloven en de boel kwijtraken. Maar dat zien we dan wel weer.
Bijkomend voordeel gisteren (Weet je nog? “Zo heb elk nadeel z’n voordeel”?) was dat ik voor het eerst in jaren eindelijk met de driewieler een beetje naar het centrum ben gefietst! ‘Een beetje’ omdat mijn tandarts net aan het begin van het centrum zit, dus net niet het winkelgebied in. Maar het gaat uiteraard om de afstand. En dat twee keer heen en weer op één dag! Het was gelukkig geweldig mooi weer, dus lekker in m’n t-shirt een mooi stukkie fietsen. Goed voor lijf en leden. 🙂 Na afloop van deze dag was ik echt wel moe… Vind je het gek? Niks meer gewend!
En afgelopen nacht heb ik vervolgens aan een stuk door een uur of 7 geslapen. Ook heel lang geleden! Ik voel me geweldig!
Hoewel ik de laatste dagen weer eens wat pijn heb aan mijn linkerknie, vooral bij het opstaan en gaan zitten (de bekende artrose), gaat het fietsen gewoon goed. En daarna is ook de pijn minder! Die bewegingen zijn dus gewoon goed voor me. Dat wist ik al wel, maar het blijft gewoon moeilijk om me ‘zomaar’ te zetten tot een gezellig fietstochtje… Er moet iets van een doel achter zitten. Nou ja, ik hoop niet elke week naar de tandarts te moeten… 😉 Het geeft me echter wel moed om eens goed uit te kijken wat ik hiermee ga doen.
Vandaag wilde ik eigenlijk de nodige boodschappen gaan doen, maar nu trekt er net weer een groot regengebied over het land. Dat is zomer in Nederland… Dagen te nat, dagen te heet en af en toe een mooie (voor mij geschikte) zomerdag. Het doel van de POH ga ik echt niet halen: elke dag minimaal een half uur goed bewegen. Vandaag zal het dan de loopband wel weer worden…
Maar ja, over een paar weken moet ik dus naar die geplande afspraak met de POH en daarvoor volgende week weer bloed laten prikken. Want:
Diabetes 2 of niet?
Als ‘goed bewegen’ de enige remedie is, zal dit mislukt zijn. Dat kan ik gewoon niet ‘volgens de boekjes’, zelfs al zou ik elke dag zo’n dag als gisteren hebben!
Vervolgens zijn alle voortekenen nog steeds gelijk: vrijwel elke dag heel snel moe, erg veel plassen, slechte (waterige) ogen en overgewicht, wat er niet zomaar afvalt na een half uur bewegen… We zullen het gaan zien. Dit is nu de eerstvolgende afspraak op ‘gezondheidsgebied’. De KNO gaat 15 september weer met me verder…
Wordt vervolgd in alle gevallen.
Wat nog Rest
Nu weer goed nadenken wat ik nog meer ga doen. Er liggen nog een paar onderwerpen op de plank om over te schrijven. En verder? Dat zien we morgen dan wel weer. 😉
