Hoe overleef ik de sportzomer 2024?

Van ‘Tour de ASZ’ tot Playa de Gardena…

Ooit heb ik in diverse Restflitsen duidelijk gemaakt dat de zomer voor mij twee kanten heeft. Aan de ene kant gebeurt er geen ‘zak’ in mijn wereld; zomervakanties (instanties doen niets meer), zomerprogrammering op TV waarop nauwelijks meer goede films te zien zijn, een overdaad aan bekende sporttoernooien (van WK, EK, Tour de France tot Wimbledon) en bij slecht weer kan ik dan ook moeilijk genieten van de natuur, of minimaal mijn tuin. Nou… Die sportzomer is meteorologisch op zaterdag 1 juni begonnen. Wat nu? Eerst maar het laatste nieuws. 😉

Tour de ASZ

Gisteren was mijn eerste onverwacht grote uitdaging: het uitgestelde bezoek aan mijn ziekenhuis (Albert Schweitzer Ziekenhuis in Dordrecht – ASZ) om mijn bloedvaten eindelijk weer eens te laten controleren. Op goede doorstroming (etalagebenen) én op te grote verruimingen (aneurysma’s). Feitelijk twee tegenstrijdige aandoeningen, die door een verpleegkundige wel eens als “het voordeel van een nadeel” zijn benoemd. Maar goed, bij al te grote progressie van dichtgeslibde of op ‘klappen’ staande aderen moet er ingegrepen worden. Anders bloed ik dood of moeten ledematen worden afgezet… Terwijl een opkomende indicatie van Diabetes 2 dit ook al kan impliceren, als je er niets aan doet. Gezellig om te weten, nietwaar? 😛
Niet alleen deze onderzoeken, waar ik wel bekend mee ben, gaven me de nodige stress. Het was voor mij tevens de eerste keer na mijn ongelukkige val dat ik weer buiten kwam en ging fietsen! De laatste dagen voelde mijn been al een stuk beter en ik had vrijwel geen pijn meer. Lopen voelde goed, ook de trap op en af. Maar nu de ‘vuurproef’ in het echt. 😉
En dat werd nog sterker: Eenmaal net onderweg met de fijne driewieler, viel kort na het vertrek de accu uit! Hij bleek LEEG! WTF!
Het was natuurlijk al weer even geleden dat ik had gefietst, maar had nog iets van 3 streepjes van de 5 gezien. Nu stond die op 2. Zo’n kreng loopt toch ook langzaam leeg zonder dat die gebruikt wordt… Maar het ASZ is op zo’n 10 minuutjes fietsen, dus dacht dat het wel voldoende zou zijn. Niet dus! Opeens viel de elektrische ondersteuning gewoon helemaal uit. En toen moest ik nog 2 ‘cols’ van een voor mij pittige categorie bedwingen! Dat werd echt afzien!
Zelfs op de laagste versnelling kon ik er zonder grote inspanning nauwelijks overheen komen. Het lukte wel maar moest dan eenmaal aan de andere kant beneden even een paar minuten op adem komen! Op mijn oude normale e-bike zou ik zijn afgestapt om lopend de helling te nemen. Maar dat kan nu net weer niet met een driewieler. En hij is zwaar. Plus dat te zware lichaam van mij er bovenop… Dit had ik niet verwacht.
Uiteraard heb ik het gehaald en had het al wel expres heel ruim genomen en was goed op tijd op de afspraak.
De terugweg was net zo moeilijk, hoewel de accu toen juist weer even aan ging! Ik gebruikte de werkende accu voor de heuveltjes, maar op een of andere manier leek de ondersteuning het toch niet te doen. Onderweg heb ik 4 keer moeten pauzeren om op adem te komen…

Natuurlijk was mijn conditie de laatste tijd sowieso al belabberd. Als ik soms een rondje ging lopen met mijn dochter, moest ik ook een keertje even op een bankje zitten om uit te rusten. Nu was mijn rechterbeen ook nog eens ‘geblesseerd’ geweest en nog niet op kracht gekomen. Alles driedubbel op dus, in moeilijkheid. Maar ik heb het gehaald.

Het goede nieuws is ook dat de onderzoeken positief waren. De metingen gaven vrijwel dezelfde waarden weer als twee jaar geleden. Wat toen al wel op één bepaald punt een beetje kritisch was: een ader in mijn onderbuik zou te ruim zijn. Maar in die twee jaar is dat niet erger geworden.
Ik mag nu dus weer over 6 maanden terugkomen voor het volgende onderzoek en dan zal ik wel een gesprek hebben met de chirurg (Avontuur) zelf. Nu had ik een ook voor mij oude bekende assistent.
Goed gaan en blijven bewegen is hier toch ook altijd weer het advies…

Nou, en toen was ik nog niet klaar! Na het ochtendbezoek aan het ASZ stond in de middag een bezoek gepland aan de huisarts, om mijn oren schoon te laten spuiten. Dat was op advies van mijn huisarts, voordat ik volgende week naar de KNO ga voor onderzoek van de doofheid. Fijn.
Ik twijfelde even of ik me plots ‘ziek’ zou melden… Ik was kapot!
Natuurlijk liet ik de accu direct na thuiskomst opladen en ik had nog wel een uurtje.
Uitgerust en met een accu nu op 4 streepjes, kon ik toen gelukkig gladjes de nog kortere rit (5 minuutjes) naar de huisarts verrichten. En: géén cols onderweg. 😉
Het weinige oorsmeer was er snel uit (was eigenlijk overbodig vind ik) en ik kan volgende week voor de volgende ‘tour-ronde’ naar het ASZ.

Cols Tour de ASZ! 😉

Dit was echt een onverwacht grote uitdaging, die ik wel heb volbracht. En dat maakte me dan de rest van de dag weer vrolijk. Het bewijst tevens dat mijn rechterbeen wel weer ‘hersteld’ is van de verrekking en ik gewoon weer op pad kan. Nu nog hopen op een drogere zomer dan dat net zo’n beetje afgelopen natste voorjaar van de eeuw… 😛

Maar eerst:

Playa de Gardena

Mocht er toevallig eindelijk weer eens een drogere periode aankomen, met voldoende hoge temperaturen dat ik geen vervelende jas aan moet trekken, dan wacht er eerst weer de bekende grote klus in mijn tuin. Het (echte) gras staat al weer ‘twee kontjes’ hoog en de bamboe vertoont al veel uitschieters, waar de buren zich al wel weer aan zullen ergeren… Tja. Ik doe daar echt niets aan als het te koud en te nat is.
En daarna staat er links en rechts overal in de tuin wel weer het nodige onkruid wat ik moet verwijderen om de echte planten te beschermen. Ik vind dit soort werk niet echt leuk, maar bij mooi warm weer een uitkomst om zodoende gewoon lekker buiten te zijn, in t-shirt en korte broek. Het werk doe ik dan liefst in fases, met veel pauzes. Anders is het te zwaar voor mijn benen. Daarom ook moet het liefst meerdere dagen achter elkaar goed weer zijn, dan krijg ik het werk wel af.
En daarna zou ik dan pas tijd hebben voor zomaar eens te gaan fietsen. Alles tegelijk kan helaas niet.

Maar dit is dus feitelijk mijn primaire vakantiebestemming, de laatste 12/13 jaar: Playa de Gardena. 😉 Kost niks, alleen een beetje inspanning. Levert alleen maar goede dingen op: buitenlucht en beweging. Niks mis mee toch? 🙂

De Rest van de zomer…

… valt uiteraard nog moeilijk te voorspellen. Alleen de feiten van een EK-voetbal, komende (echte) Tour de France en de diverse andere sportevenementen. En die boeien me geheel niet. Zelfs het tennis kijk ik niet meer naar uit… Voorheen ging ik zitten voor Wimbledon en genoot van mijn iconen Federer, Nadal en Djokovic. De eerste is gestopt, de tweede loopt op zijn laatste benen en de derde krijgt nu ook steeds meer blessureleed… De nieuwe lichting ken ik amper en vind ik (nog) niet iconisch genoeg. Hoewel mensen als Alcaraz en Sinner heel veelbelovend zijn. Maar ze boeien me nog niet.
Dus waar kijk ik naar uit? Echt nog geen flauw idee. Alleen het fietsen met de driewieler wil ik proberen op te bouwen. En dan ben ik dus afhankelijk van het (betere) weer en een beter gemoed. Want dat is net zo onvoorspelbaar als het weer. Daarover schrijf ik dan later wel weer.

Tenslotte

Natuurlijk ben ik ook extra bezig met mijn gezondheid rond de doofheid. Ik heb ook nog geen flauw idee wat dit gaat betekenen. Maar ik hoop echt wel weer beter te kunnen horen, want dit is een extra handicap die mijn gemoed geen goed doet.

En… vandaag stemmen voor het fijne Europese parlement… Als je dit later leest zullen de resultaten al wel bekend zijn. Mogelijk boeit het je niets? Europa? Pfff… Mij ook eigenlijk niet zo. Als ze er landelijk een puinhoop van maken, hoe willen ze dan een heel Europa besturen… Ik zie daar alleen maar meer ellende door ontstaan. Maar daarom stem ik ook op de momenteel enige verstandige en al lang bestaande partij in Europa: De Piraten, die het tegenwoordig samen met de Groenen doen. Niet te verwarren en zeker niet te vergelijken met de ‘samenwerking’ tussen PvdA en Groen Links! Bij de Piraten zitten al jaren echt verstandige politici. Daarom vallen ze helaas ook niet op… We zullen zien. Niet gestemd is geen keuze en dan laat je het bewust allemaal maar over je heen glijden. Dat weiger ik voorlopig. 😉

EDIT The Day After…
Helaas (?) ben ik gisteren toch niet wezen stemmen. Ondanks mijn enthousiasme om dit artikel te schrijven, ben ik daarna toch weer een beetje ‘ingestort’. Ik moest sowieso nog wachten op de bezorging van de boodschappen door Plus en daarna had ik totaal geen energie meer over om ook maar iets te doen… Waarschijnlijk de terugslag van de inspannende dag ervoor. Heb ik ook ervaring mee.
Daarnaast zag ik in alle media al aankomen waar de accenten lagen, bij deze verkiezingen. De Piraten komen op de lijstjes met uitslagen nergens voor… Ik vrees dat mijn stem weinig verschil zou hebben gemaakt. De elite politici lachten zich een deuk, deden in het openbaar hun plas en alles in Europa blijft zoals het was. Diep droevig. 🙁
Misschien staan er voor volgende verkiezingen nog overtuigende nieuwe mensen op, die de wereld echt kunnen en willen veranderen. Dan ga ik zeker wel weer stemmen! Als ik het nog kan. 😉

Stem, fiets en zomer voorzichtig! Tot de volgende keer! 🙂