Een goede dag om te gaan? 😉
Met al die ‘feestdagen’ in deze periode van het jaar, waarvan er veel (slim) in de ‘meivakantie’ zitten gepropt, was ik deze dag vandaag bijna vergeten. Voor mij is het ‘gewoon’ donderdag. Ga straks ook ‘gewoon’ boodschappen doen, denk ik. Toch voor de zekerheid maar even gekeken of de supermarkten geen ‘zondagdiensten’ draaien… En ja hoor! Wel degelijk iets later open en wat vroeger dicht. Maar gelukkig grotendeels dus open. Pfff… Feestdag. Ik zag op Instagram de volgende cartoon langskomen:
Hoewel deze kinderen sowieso vakantie hebben en de scholen vrijwel allemaal 2 weken dicht zijn, geloof ik inderdaad dat de meesten geen idee hebben. Alleen op de Christelijke scholen zal er aandacht aan zijn besteed.
Wie weinig meer opheeft met het geloof, zal het allemaal een biet zijn. Feestdag. Vrij. Vaak de vrijdag er achteraan plakken en dan JOEPIE lang weekend.
Mijn dagen zijn al ruim 10 jaar allemaal ‘feestdagen’… in de zin van vrij. Dan raak je af en toe echt de draad kwijt wat er nu weer te ‘vieren’ valt. Hoewel ik al die Christelijke contexten natuurlijk wel ken. Maar voor mij hoeft dat eerlijk gezegd niet meer.
Als je om je heen kijkt en de mensen steeds zwaarder verdeeld en gepolariseerd raken, al dan niet gevoed door de vele foute oorlogen en andere conflicten die er nu nog bijkomen, dan valt er echt niets meer te vieren.
Jezus was ooit eens ‘ten hemel gevaren’. Om samen met zijn Vader naar het gepeupel op aarde te kijken, wat diens schepping er voor puinhoop van had gemaakt. 😉
Ik wilde deze ‘meivakantie’ toch al een Restflits schrijven, mede vanwege wat medische ontwikkelingen. Nou dan… Een goede dag om te gaan? Nadat ik eerst deze (afscheids-) Flits heb gemaakt? Hahaha! 😉
Dat artikel heb ik vier jaar geleden al geschreven, om eens helder op een rijtje te zetten waar ik allemaal mee moet (leren) leven en wat voor de nodige beperkingen of ongemakken zorgt. Ook de redenen waarom ik nooit meer een ‘normaal betaalde baan’ zal kunnen krijgen, waardoor dus die andere stukjes over uitkering en zo. Gewoon om wat dingen te verklaren en het van mezelf af te schrijven. Vind ik wel prettig. 🙂
Afgelopen week ben ik weer voor mijn jaarlijkse ‘APK’ naar de praktijkondersteuner (POH) van mijn tegenwoordig nieuwe huisartsenpraktijk geweest. Omdat ik bij de vorige geen structuur meer zag, heb ik het jaren laten versloffen. Maar deze zit er weer (netjes) fel bovenop. Hoewel ik de mensen hier nog steeds niet echt ken. Maar goed, dat is een ander probleem.
Ik had vorige week mijn nuchtere bloed en urine afgedragen en nu gingen we de handel samen doornemen. Tja… Ik had de uitslagen zelf al gezien en daarin viel vooral één waarde sterk op:
De glucose waarde is te hoog. Dat is nieuw voor mij. Hij was op dat moment 7,4 terwijl het in nuchtere toestand tussen de 4 en 6 moet zitten. Uiteraard dus onderwerp van gesprek, maar er spelen al jaren meer dingen mee. Of het namelijk puur ‘diabetes’ zal zijn, moet nog blijken.
Het belangrijkste in mijn geval noemen ze altijd mijn ‘levensstijl’.
De jaren sinds mijn operaties in 2017 en 2019 ben ik er niet ‘beweeglijker’ op geworden. Met die etalagebenen en knieartrose kon ik gewoon niet meer bewegen zoals ik gewend was. Dan moet je volgens alle geschriften en wijsheden wel vooral blijven bewegen, maar dat valt niet mee. En als je dan zoals ik van nature al een ‘huismus’ bent en niet van sport houdt, dan ben je gewoon geneigd thuis te blijven zitten. Dit is ook erg toegenomen in de pakweg twee jaar Corona-periode, toen ik zelfs geen boodschappen meer ging doen, omdat ik geen mondkapjes kon verdragen. Toen is het hard achteruit gegaan. En verder houd ik niet van slecht weer en ik had angst voor vallen met de oude fiets.
Zomaar een rondje lopen vind ik saai. Ik doe dit vrijwel alleen met mijn dochter, als die af en toe eens langskomt. Maar ja… “Dagelijks een half uur écht bewegen, meneer!”
Ga d’r maar aanstaan. Maar er zal iets moeten veranderen.
Gelukkig kon ik nu ook goed nieuws vertellen: de nieuwe driewielfiets, waarmee ik dan dit jaar al zeker vijf keer ben weggeweest… Vond ze leuk maar niet genoeg. Dagelijks is het devies. Want mijn overgewicht is ook bijna 10 kilo toegenomen. Wist ik ook al… Nog dikkere buik, ook vaak dikke benen en voeten. Wat het lopen nog moeilijker maakt…
Dan komt die POH met allerlei activiteiten die er in Dordrecht allemaal te doen zijn, wat ze snel even opzoekt via Google want ze woont niet in deze omgeving… Ja hallo! Dat weet ik ook allemaal. Maar 99% van die activiteiten vind ik helemaal niks voor mij. En misschien zou ik eens een keertje iets kunnen doen, maar na een paar keer ben ik die dingen meestal al zat en ik ga niets meer met tegenzin doen. Dat heb ik in mijn leven al te vaak en te lang gedaan.
Onoplosbaar dus? Blijft de glucose hoog en krijg ik dan officieel ook nog het label ‘diabeet’? Volgens de POH draait het daar op uit, als ik mijn levensstijl niet aanpas.
En dan natuurlijk de andere onderliggende gevolgen van overgewicht, wat alles bij elkaar tot een neerwaartse spiraal leidt. Met de dood tot gevolg. 😛
Ik wilde het haar niet zo letterlijk zeggen, maar ik heb het wel vaak gedacht: Prima dan. Geef me maar een spuitje, of misschien krijg ik gewoon binnenkort een hartstilstand van al die opgelopen waarden en hoppa: ten hemel. Ik ben er klaar voor hoor. 😉
Dit klinkt natuurlijk weer erg zwartgallig en cynisch, maar zo voel ik me de laatste tijd wel vaak. En dat is ook de reden dat ik juist weer een ‘slok’ neem. Om het allemaal wat minder negatief te zien en te voelen. Het helpt zelfs om me soms meer moed te geven iets te gaan doen. Daar hadden we het ook nog over. Werkt ook niet goed mee, volgens haar, die alcohol in het lijf. Tja… Altijd beter dan die kilo’s aan chemische rommel om de diverse waarden laag te houden.
Zo wil ze ook de dosis statine verdubbelen omdat de waarde van mijn cholesterol te hoog zou zijn… Daar was ik het niet helemaal mee eens want heb daar verschillende meningen over gelezen, zelfs van medici.
Maar goed, voor nu: over drie maanden weer een bloedtest en kijken of ik misschien door wat meer te fietsen (en lopen!) de waarden heb doen afnemen en mijn gewicht al ietsjes omlaag is.
Er speelt echter nog iets, wat eerder aangepakt moet worden:
Ik ben zo goed als doof in mijn rechteroor
In het overzichtje wat ik mankeer schrijf ik ook over het ‘oorsuizen/piepen’, de tinnitus. En dat mijn ‘oren’ steeds dicht lijken te zitten. Dat heb ik ook al jaren en daarvoor had ik dan van de longarts een neusspray gekregen, die de neus- en gehoorgangen slijmvrij moeten maken. Dat werkt de laatste tijd niet meer goed.
Ik had van de apotheek al een ander middel gekregen omdat het oorspronkelijke niet meer leverbaar was. Met dezelfde werkzame stof. Misschien toeval maar ik ben daarna dus geheel doof geworden.
Daarom ga ik nu morgen naar de echte huisarts (want een POH mag hier niets mee…) en die zal me dan wel doorverwijzen naar de long- of kno-poli. Het probleem komt natuurlijk uit de longen (de bronchitis) maar de gevolgen zitten nu in de ‘buizen van Eustachius’ die dichtgeslibd lijken. Hier moet iets aan gebeuren, want het zorgt ook voor duizelingen. Bekend effect. Dat houdt me ook weer tegen iets vaker naar buiten te gaan…
De langzame molens van de zorg kennende, ga ik hier vermoedelijk de komende maanden mee bezig zijn. Ik zie hier heel erg tegenop. Maar gelukkig kan ik nu met mijn driewieler met hopelijk meer kansen op beter weer overal gemakkelijker naar toe.
Volgende week heb ik trouwens ook weer de (half-) jaarlijkse controle van mijn bloedvaten bij het Vaatlab van het ziekenhuis en aansluitend een gesprek met mijn ‘Avontuurlijke’ chirurg over de voortgang. Dit had ruim een jaar geleden al moeten gebeuren, maar ze waren me ‘vergeten’. En ik vond het allemaal wel best maar heb een poosje geleden toch maar aan de bel getrokken. Je weet nooit of er weer zo’n vaatje op klappen staat…
Wordt vervolgd wat betreft mijn medische beslommeringen… 😛
De Rest van de meivakantie
Eigenlijk had ik al eerder een Restflits willen maken, juist vanwege die ‘meivakantie’ en wat ik mogelijk wel niet allemaal van plan was. Nou ja, niets dus… Alles is immers ook afhankelijk van het weer en hoe ik me voel.
De zeldzame mooi weer dagen ging ik dan ofwel zelf weer boodschappen doen op de fiets en heb ik wat kleine dingen in de tuin gedaan. Onkruid en zo. Voor groter werk en het inrichten van mijn terras vind ik het tot heden nog niet mooi en stabiel genoeg.
Afgelopen zondag heb ik na jaren (…) eindelijk de vriezer van mijn koelkast eens ontdaan van de dikke lagen ijsvorming… Een megaklus voor mij, die ik al te lang had uitgesteld. De laden gingen al niet goed meer op hun plek en vorige week kon de deur van de vriezer niet meer goed dicht! Dit had gerust de hele koelkast kapot kunnen maken. 😛
Maar met zo’n klus ben ik dan de hele dag bezig, ook op mijn knieën (met bescherming) om het langzaam smeltende water op te vangen natuurlijk. Maar het is gelukt. Dat geeft dan wel weer een goed gevoel! 🙂
Mijn dochter is deze vakantie naar de vrienden in Kroatië gegaan en komt al bijna weer terug.
Mijn zoon is vanaf 1 mei officieel in dienst bij zijn eerste echte baan! Als afgestudeerd psycholoog/therapeut bij ‘Het Rughuis’! Wauw! Uiteraard ben ik erg trots op hem en ik hoop dat hij het samen met zijn aanstaande heel erg fijn gaat krijgen, in alle werkzame en familie omstandigheden. Heel veel mooie nieuwe ontwikkelingen, waarvan ik dan toch uiteraard hoop daar zo lang mogelijk getuige van te kunnen zijn. 🙂
Zo gebeuren er met mij en in mijn directe omgeving toch weer best veel dingen om mee bezig te kunnen zijn. Daarnaast werk ik af en toe nog steeds aan mijn websites, maar houd het schrijven toch wat op een laag pitje. Dat kost me ook best wel moeite omdat ik ook continu last heb van mijn ogen. Ze blijven maar vochtig en ik heb het vermoeden dat dit toch ook iets te maken heeft met de diverse vochtophopingen in mijn hoofd. In ieder geval is te lange tijd achter een beeldscherm ook niet goed voor me.
Genoeg te overdenken dus, in de komende tijd. Ook ver na de meivakantie of welke ‘feestdagen’ dan ook. Tot de volgende keer maar weer! 🙂
