Een open deur

En ik kan er doorheen!

Even wat simpele wijsheden op deze regenachtige zondag? Met ‘open deuren intrappen’ ben ik bekend, zoals je inmiddels wel weet. Maar nee, dit gaat niet zo diepzinnig. Het is simpel… een echte open deur:

Links de nieuwe situatie, rechts de oude.

Als je me een beetje volgt dan weet je dat ik er op zat te wachten. Als ik binnenkort nu eens echt zelf erop uit wil en kan met de nieuwe driewielfiets, dan moest er nog één fysieke hindernis verdwijnen: de te krappe deur van de berging. De fiets ging er ‘net’ door maar met slechts een centimeter ruimte. Bij de ergotherapie die ik afgelopen jaar heb gehad, haalde de therapeute de fiets er altijd uit voor me. Ik zou het ook wel kunnen maar was dan al zo vermoeid en misschien gespannen dat ik in het fietsen geen zin meer zou hebben… Het was onwerkbaar bij dagelijks gebruik. Daarom had zij direct voor mij een nieuwe aanvraag ingediend bij de WMO, want die had dit er simpelweg gewoon direct bij moeten betrekken. Helaas was daar niet eerder aan gedacht… 😛
Maar goed, lang verhaal iets korter: afgelopen vrijdag is de klus geklaard! Een paar mannetjes van de firma ‘Welzorg Woning op Maat’ hebben die dag de oude normale deur (75 cm) vervangen door een dubbele met een ruimte nu van 120 cm! Nou, daar pas ik wel doorheen met mijn dikke reet! Euh… fiets. 😉

Einde verhaal? En ik leef nog lang en gelukkig? Nou… Zoals zo vaak heb ik nog een lijstje met bedenkingen…

Opgeleverde gebreken

Ja, die deur zit er in maar dan. Ik heb nu de ruimte die ik nodig had, maar ik ben niet helemaal blij met het resultaat.

Allereerst zie je al op bovenstaande foto dat de deur naar buiten opendraait. Dat vind ik persoonlijk vreemd voor een buitendeur! Scharnieren aan de buitenkant. Geen roestvrijstaal, dus je kan gaan wachten op roest… Daarnaast zijn deze eruit te tikken en dan kunnen enthousiaste dieven zo alles uit de berging halen wat ze willen… De werker van Welzorg gaf aan dat de ‘staat van mijn berging’ sowieso al vrij ‘slap’ was waardoor ze met wat geweld toch wel binnen kunnen komen. Ahum. Bullshit. Maar daarnaast vind ik het irritant als ik toevallig met mijn fiets buiten sta en de deur dan niet dicht kan krijgen. Moet best verder naar buiten rijden eerst.
Dan zegt hij dat ze dit altijd zo doen omdat je dan meer ruimte hebt in je berging. En mensen rijden hun vervoermiddel (ook scootmobielen natuurlijk) dan recht er in en als een deur binnen zit, kan die niet dicht. Mijn berging is echter groot zat en ik rijd ‘m netjes diep de berging in waardoor de deur nooit in de weg zit!
Met de coördinator die de afspraak plande, had ik dit besproken! Hij gaf aan dat het naar buiten zal openslaan maar ik gaf aan dat ik het naar binnen draaien wilde handhaven. Dat kon ook zei hij toen. Tja… Vermoedelijk hadden ze deze gewoon klaar staan en wilden ze geen andere meer leveren.

Vervolgens is de deur (plus kozijn) opgeleverd in… grondverf! Niet afgelakt dus. Dat moet ik zelf doen! WTF! Bedienen ze geen mensen die fysiek niet zo goed meer uit de weg kunnen? Dan moet ik nu dus een schilder zien te vinden die deze klus kan klaren. Een jaartje of 10 geleden zou ik het zelf nog doen, maar helaas zie ik dat nu echt niet meer zitten. Ik beweeg gewoon te slecht en ben te snel zenuwachtig.
Nu word ik dus alsnog op kosten gejaagd door de Gemeente, anders kan je erop wachten dat hun dure investering over enkele jaren al weer letterlijk verrot is.
Daarnaast ziet het er natuurlijk niet uit, de deuren in matte grondverf. Vol met ingesleten vlekken van de vuile handen van de arbeiders… Het is ook niet schoon te maken. Over een jaar ziet het er niet meer uit. Ik moet dit laten doen. Pfff…

Verder heb ik gezien dat het raamwerk van de deur (kozijn + nieuwe balken voor de stevigheid) op meerdere punten niet goed aansluit op de bestaande houten muur van de berging. Je kijkt er gewoon dwars doorheen! Wat nu als er eens een keer een echte noord/noordwester storm met regen op staat? Volgens mij regent het dan gewoon naar binnen… Konden de naden niet dichtgekit worden of zo? Het is dan maar een berging, waar ik echt niet veel tijd doorbreng, maar ik heb daar ook een vriezer staan en heel veel opslag, (plus de fiets natuurlijk) die ik niet nat wil zien worden.

Tenslotte deugt het slot niet. Dat vertelde hij al eerlijk voor hij wegging: de ‘schoot’ van het slot blijft hangen. Dat is dat verende uitstekende deel wat in het gat van de sluiting moet vallen. Dus sluit de deur niet als je die zonder sleutel wilt dichtdoen. Hij had het al ‘volgespoten’ met WD40 zei hij (…) maar toch ging het nog niet goed. Pas na meerdere keren met de deurkruk op en neer bewegen schiet die er wel volledig uit. Hij zei te verwachten dat dit steeds beter zou gaan en dat het vanzelf op zou lossen… Haha! Nou ja, ik heb ook gezien dat de cilinder van het slot er een beetje uitkomt als ik de sleutel erin en eruit doe… Die zit gewoon los! Het hele slot lijkt gaar…
Hij had ook wel gezegd dat hij er een andere in had gezet als hij die bij zich had gehad. Als het probleem blijft kan ik over enkele weken bellen en dan krijg ik een ander slot.

Het laatste zal wel goed komen neem ik aan, maar ik heb er door alle bovenstaande helaas toch ook dubbele gevoelens bij gekregen. Ik ‘mag’ dan niet klagen omdat ik het ‘krijg’ via de WMO maar moet ik dan ook maar accepteren dat ze ondeugdelijk werk afleveren? Het is wel mijn eigen huis en als dit niet deugdelijk is, zal dat een minpunt zijn als het huis ooit verkocht moet worden. Als iets nieuws geplaatst wordt, wil ik het gewoon goed hebben.

Wat sfeerplaatjes met links de oude en rechts de net nieuw gemaakte opening.

Tenslotte

Natuurlijk kan ik bovenstaand verhaal wel weer wat relativeren. Ik heb gewoon mijn gewenste grote deuropening en het belangrijkste is gerealiseerd. Nu maar hopen op snel mooi weer zodat ik er lekker op uit ga! En dat is wel belangrijk voor mij, zoals je weet.
Persoonlijk voel ik nog steeds niet zo goed. Ondanks ruim een week nu zonder drank, ben ik mentaal nog niet goed. Misschien juist door het gemis aan drank… Dat verzachtte toch heel wat negatieve gedachten, die nu weer volop binnenstromen. Ik word soms gek van mijn eigen gedachten. Nieuwe regelmatige bezigheden kunnen veel veranderen. Dat weet ik al lang. En ook alleen het fietsen zal niet alles oplossen… Maar dat is weer voer voor een volgend artikel, als ik daar zin in mocht hebben… Zelfs het schrijven kost me de laatste tijd erg veel moeite. Onderwerpen zat (van de armzalige politiek tot de aanhoudende verloedering van de maatschappij) maar ik zie er de zin niet meer van in om er hier over te schrijven. Het interesseert toch geen hond. Alleen al mijn artikelen over seks worden veelvuldig gelezen… Tja…

Binnenkort misschien wel wat leuk nieuws over toch een nieuwe website… Maar dat verklap ik pas als daar iets van te zien is. 😉

Tot de volgende keer maar weer. 🙂