Is de vulva seksueel of ‘A piece of art’?
Af en toe schrijf ik wel eens over een plotselinge opleving van het aantal bezoekers op deze blogsite, ‘De Rest van het Avontuur’. Omdat ik die aandacht natuurlijk wel leuk vind. Meestal komt die opleving natuurlijk niet omdat ‘ze’ me opeens ontdekken om wat ik voor geweldigs heb geschreven. Maar puur omdat het onderwerp van dat artikel opeens ‘heet’ is, ofwel: groot in het nieuws. Als dit om minder positieve onderwerpen gaat is dat dan soms wat minder maar dit geval van opleving breng ik inderdaad graag extra onder de aandacht.
Ik deed dat dus al in 2021 met: ‘De Kut vervolg – Marisa Papen: ‘Flower of Life’‘.
En daarna in 2022 vanwege de allereerste “vagina op de voorplaat van de Playboy” in ‘Mo(nu)mentele Plaatjes: De kut van Marisa Papen’.
Nu komen beide artikelen opnieuw wereldwijd (!) onder de aandacht vanwege de internationale kunstbeurs ‘Art Basel’, in Miami, USA. De Belgische media (waar Marisa immers vandaan komt) staan er vol mee, maar ook de Amerikaanse natuurlijk, want de aandacht op een foto van een gigantische kut is nogal… discutabel.
Is die vagina namelijk niks anders dan een vulgair seksueel object? Porno? Of is het een geweldig mooi en daarom ook kostbaar stuk kunst?
Marisa Papen met partner Michael Chichi en een enthousiaste bezoeker op de kunstbeurs
Als je mij inmiddels een beetje kent, weet je wel wat ik daarvan vind. Voor mij is de vulva ‘A piece of art’. Maar! Tevens het meest opwindende seksuele ‘voorwerp’ wat er op aarde bestaat! 🙂
Niet voor niets noemt Marisa de kunstzinnige samenwerking met haar levenspartner Michael Chichi ‘Double Being’. Niet seksueel maar ze zullen er samen ongetwijfeld ook opwindend mee bezig zijn. 😉
Double Being – Marisa en Michael
Het Instagram account van Marisa en Michael ‘doublebeing’ is na vertoon van het kunstobject (!) weer eens verbannen… Bekende Amerikaanse censuur. Geen geslachtsdelen op Facebook en Instagram en geen tepels. Hoewel die grenzen vager lijken te worden, vanwege de toename van grote borsten en billen, die als ‘kunstobject’ dan weer wel geaccepteerd lijken… Haha! Ze weten niet meer hoe ze ermee om moeten gaan.
Wat is kunst en waar ligt de aanvaardbare grens?
Nu ik toch bezig ben met de discutabele kut van Marisa… Die ik overigens in mijn artikelen expres die ‘plattere’ benaming geef in plaats van het ‘nette’ vulva! Beetje provocatief maar met goede bedoelingen. Net zoals de maker(s) van de ook bekende tekeningen van ‘@kut.illustraties’ dat woord expres zo gebruiken! Kut! Mooi toch?
Maar even bij de les: nu ik toch zo bezig ben, kom ik gelijk op een andere discussie die ik ook vond in de Belgische media (ze hebben het er maar druk mee!): “Hoe ver kan je gaan op een podium?”
Dit gaat dan over het recente solo optreden van Rammstein-voorman Till Lindemann, afgelopen zondag in de Lotto Arena in Antwerpen: ‘Bloed, seks, geweld én dode vissen bij Till Lindemann‘.
De muziek van Rammstein schuurt toch altijd al tegen de benaming ‘shockrock’ aan en in zijn huidige solo shows gooit Lindemann daar duidelijk nog een flinke schep bovenop. Onacceptabel? ‘Grensoverschrijdend gedrag’? De fans kopen een kaartje en vinden het meestal geweldig! En hij heeft er netjes het 18+ label op geplakt, om geen minderjarigen te shockeren. Wat is het probleem?
Till Lindemann
Vrijheid van expressie – Vrijheid van kunst?
De laatste decennia een groeiende vraag. Terwijl er soms in ver vervlogen tijden ook best wel vele grenzen overschreden mochten worden en ‘Heilige huisjes’ omver werden getrapt, wordt nu steeds meer morele controle uitgevoerd of dingen wel of niet door de beugel kunnen. Ik vind dit niet kunnen. De mens moet zich ‘grenzeloos’ kunnen uiten, zolang dit niemand (ongewenst) schaadt en andere mensen tot ontoelaatbare handelingen dwingt.
Net zoals ik altijd erg ‘progressief’ over porno praat. Het is een (seksuele) expressie van mensen die daarvoor hebben gekozen. Een lifestyle. Meestal een business. Een vorm van entertainment waar miljoenen mensen van genieten. Eigenlijk dus ook een kunst, zoals alle ‘cinematografie’ als kunst beschouwd wordt. Grotendeels opgeslokt door de commercie maar ook hierin bestaan gelukkig nog onafhankelijke ‘art-movies’.
In de kunst moet alles kunnen. Anders is het geen kunst meer maar een geïndoctrineerde moraal, zoals tegenwoordig wel steeds krachtiger toegepast lijkt te worden! Een enge, ongezonde ontwikkeling. Een van de redenen dat ik mijn artikelen schrijf.
Daar wil ik het nu even bij laten want de twee genoemde onderwerpen bieden voldoende stof tot overdenken! Veel plezier met de kut van Marisa Papen en de shockrock van Till Lindemann! 🙂
Laden ...