Stelselmatig ontmoedigingsbeleid blijft gehandhaafd!
In de Restflits van 28 oktober benoemde ik al een paar onderwerpen die ik zeker apart zou behandelen in een artikel. Dit is het meest negatieve en wil ik in deze sowieso voor mij deprimerende periode (najaarsdip) liefst zo snel mogelijk kwijt. Zeker omdat ik ook na willekeurig wat voor verkiezingsuitslag na de 22e weinig hoop zie gloren. De armen blijven armer worden en de (chronisch) zieken blijven slechter geholpen worden. Deze dodelijke combinatie kostte afgelopen jaren al steeds meer slachtoffers (van jong tot oud!) en dat zal niet minder worden. Helaas in tegendeel. Want zelfs ‘profeten’ als Omtzigt zeggen het duidelijk: “Ik verwacht een stapje extra van burgers”. Dat de sterkere schouders meer lasten kunnen dragen lijkt vanzelfsprekend, maar in deze tijd zijn er niet zo veel ‘sterke schouders’ meer. Behalve de allerrijksten (die er ook steeds meer komen in ‘gaaf Nederland’) maar die hebben weinig over voor het ‘gepeupel’, wat alle ellende zogenaamd meestal aan zichzelf te danken heeft. We worden al tientallen jaren geregeerd door het (groot) kapitaal en dat verandert niemand, als je vrijwel alle partijprogramma’s naast elkaar legt. Niemand ziet echt in dat het hele systeem drastisch moet veranderen. Zelfs niet stapsgewijs. Alle ‘goede ideeën’ blijven gebaseerd op dezelfde basis. En dat is het toenemende tekort aan geld.
Omdat eigenlijk een grote meerderheid van het volk dit accepteert, verandert er niets.
Alleen aan de onderkant, die steeds breder wordt en kwetsbaarder.
Over politiek wil ik het hier verder niet hebben. Het gaat hier om een praktisch eigen voorbeeld: mijn eigen dochter. Op sommige punten zou ik mezelf goed als voorbeeld kunnen nemen maar ik ben ouder en het maakt mij eigenlijk niet meer zoveel uit als mijn schip definitief strandt. Zij is echter ‘jong’ en zou een hoopvol leven voor zich moeten hebben. Daar ben ik heel erg bang voor, dat dit erg moeilijk wordt.
Waarom geen maatwerk bij uitzonderingsgevallen?
Zonder al te veel in de persoonlijke situatie van mijn dochter te duiken; ik heb al eens eerder geschreven dat het slecht met haar ging. Tot suïcidaal toe en ik heb al eens tot in de nacht op zondag met haar bij de eerste hulp gezeten… Gelukkig niets gebeurd toen, maar haar chronische pijnen in buik/darmen waren toen ondraaglijk. Die pijnen heeft ze al ruim 15 jaar… Of langer. Ze verzweeg veel tijdens haar puberteit. Tot heden wijten diverse artsen dit nog steeds aan ‘stress’. Terwijl ze dit altijd heeft gehouden, ook op betere momenten. Het is chronisch geworden en door een zeer beperkt eetpatroon toe te passen, kan ze dit redelijk onder controle houden. Wat haar wel sterk ondergewicht heeft opgeleverd. Velen dachten aan ‘anorexia’ maar dat is onzin omdat ze wel wil eten maar gewoon niet alles kan eten. En dan nog spelen pijnen soms op…
Maar jaren later en diverse onderzoeken (allemaal in een te laat stadium) verder is er nog niets veranderd. Ze heeft enkele keren de hoop opgegeven en wilde ‘weg’. Zodoende is ze nu ook al jaren in behandeling bij de GGZ, heeft een ‘crisiskaart’ en is zelfs ‘bekend’ bij de politie.
Ondanks alle ellende blijft ze positief en is recent zelfs aan een heel nieuwe (MBO) opleiding begonnen! Een soort van ‘entree’ voor eventuele andere mogelijkheden richting ‘groen’ werk, in de breedste zin van het woord. Kijk maar eens op: ‘Yuverta’. Dit doet ze nu ongeveer een maand en het gaat steeds beter. Ze voelt zich daar op haar plek en begrepen door haar omgeving, hoewel ze zowat de oudste leerling is, met 29 jaar.
Ik heb erg respect voor haar moed en doorzettingsvermogen en voelde voor het eerst weer positiever voor haar toekomst. Tot…
De aSociale Dienst Drechtsteden ging ingrijpen!
Want: de regels rond een Bijstandsuitkering vermelden ergens dat die uitkering stopt zodra iemand gaat studeren. Dan is er namelijk recht op studiefinanciering (DUO) en die moest ze nu gaan aanvragen.
Ze wilde helemaal geen financiering gaan aanvragen! Het schoolgeld over een heel jaar genomen is een aardig bedrag voor haar maar ze gaat zeer goed met geld om en dat zou ze wel kunnen opbrengen. Maar ze moet wel leven natuurlijk! Zelfstandig in haar flatje!
Wat is nu de situatie?
De basisbeurs is niet voldoende om van te leven en ze moet daarom een aanvullende financiering erbij aanvragen bij DUO. Dat deel moet ze uiteindelijk weer terugbetalen! Om op bijstandsniveau te komen, ‘mag’ ze dan van de Sociale Dienst een studietoeslag aanvragen. WTF! Stapels aanvragen om te kunnen blijven leven, terwijl het simpel handhaven van de Bijstandsuitkering veel simpeler zou zijn geweest, zonder verder oplopende schulden!
Maar: (zo zei haar contactpersoon echt!) Ze had verzuimd op tijd te melden dat ze ging studeren en het zijn nu eenmaal de regels.
(Waar heb ik dat eerder gehoord… “The law is the law!”)
Dit is overigens onzinnig want ze zit sowieso niet een heel schooljaar op school, alleen een aantal maanden, drie dagen in de week en dan wordt bekeken hoe verder en vanaf haar 30e (in maart 2024 al!) kan ze officieel geen studiefinanciering meer aanvragen! Dan gelden weer heel andere regels en moet ze waarschijnlijk dan weer opnieuw een uitkering aanvragen? Bizar!
Deze hele situatie veroorzaak uiteraard weer extra stress terwijl ze juist zo goed bezig was.
Een terugval zou heel goed tot de mogelijkheden kunnen behoren…
Iedereen die ze spreekt: Mentoren school, GGZ en zelfs DUO zelf vinden het waanzin. Maar de contactpersoon van de SDD is stellig: Daar heeft niemand iets mee te maken. Zij maken de dienst uit en dit zijn de regels. Punt.
Dit is zo zielig. Tot heden was de SDD altijd begripvol en meedenkend. Ze had nooit sollicitatieplicht omdat ze in behandeling was (en is!) bij de GGZ. Nu ze helemaal zelfstandig uit het dal probeert te krabbelen, maakt de hardvochtigheid van de overheid het weer onnodig moeilijk. Echt onnodig want ze heeft uiteindelijk wel degelijk recht op een minimum-uitkering als zelfstandige burger. Ze hanteren de ‘gemiddelde’ regels voor jonge studenten die meestal nog thuis wonen of op kamers gaan.
Op dit moment zijn er nog discussies gaande omdat zelfs DUO blijft protesteren tegen de gang van zaken. En gelukkig is mijn dochter zelf nogal nuchter over geld… Ze zal het allemaal wel weer doen zoals ze van haar verlangen. Ze gaat nog niet dood van de honger… Tja…
Maar op deze manier zijn er duizenden mensen (en ja: juist ook studerende jongeren die hierdoor alle moed in een ‘normale’ toekomst verliezen!) die onnodig in mentale problemen komen. Veroorzaakt door de bureaucratische regelgeving die ook nog eens in het financiële nadeel is van velen. Let hier ook op het actuele discussiepunt rond de verhoging van rente op studieschuld. Waarvan de demissionair verantwoordelijke minister zegt dat dit “onmogelijk terug te draaien is”.
Bull… bull… BULLSHIT! Alle regels zijn en worden door dit soort mensen gemaakt. Om zogenaamd de kosten te blijven dekken. Welke kosten? Die van de dikke portemonnees van de bestuurders of de stijgende kosten van de armoede en nodige gezondheidszorg? Ik weet het wel…
Absoluut weer wordt vervolgd als ik hier meer nieuws over heb. Ik hoop beter nieuws… 🙁
Laden ...