Seksualiteit op DeRest.net ter discussie

Waarom mag ik niet schrijven over mijn gevoelens en meningen?

Dit artikel is erg belangrijk. Het kan wel eens mijn laatste ooit zijn… Op deze plek.

Wat is er aan de hand?
Mogelijk heb je de mededeling bovenaan* (zie onder!) al gezien: ‘Klachten over DeRest.net!’ Daar staat het kort al maar ik wil er hier nog even wat dieper op ingaan. Want uiteraard klopt het niet. En het komt wel verdacht veel in de buurt van mijn laatste artikel ‘Gedachtenpolitie misleidt de massa!’ Toeval? Of moet ik me inderdaad conformeren aan de ‘middle of the road moraal’ van de openbare media? En net doen of alles wat over het ‘onbekende’, ‘onbeminde’ en vooral ‘ongeaccepteerde’ gaat niet bestaat. Beter niet gezegd kan worden. Want het is ‘fake news’ of het is ‘fout’. Inbinden John. Want Big Brother kijkt mee en kan simpel een vinkje zetten bij:
‘Verwijder deze website van de server’. Enter. En ‘De Rest van het Avontuur’ is weg.
Dit is er aan de hand.

Waarom?
Juist de laatste jaren (sinds pakweg eind 2018) durf ik me eindelijk wat meer te uiten over mijn eigen gevoelens. Met name over seksualiteit, wat toch eigenlijk een belangrijk punt was in mijn hele leven vanaf mijn pubertijd. Een belangrijke oorzaak van mijn frustraties, die me heel veel verdriet hebben gedaan en mijn karakter mede hebben gevormd. Het heeft tientallen jaren geduurd (tot in mijn huwelijk) voordat ik hier beter mee kon omgaan. Maar pas na de vaak genoemde trainingen die ik heb gevolgd bij ‘Vivenz’ in 2018 heb ik ontdekt dat het open kunnen praten over mijn gevoelens de oplossing bleek. Ik voelde me daarna min of meer ‘genezen’. Niet van een ziekte, niet van mijn gevoelens. Want die blijven natuurlijk! Daar ben ik mee geboren. Maar pas de laatste jaren heb ik die leren accepteren als een onderdeel van mezelf. En daar is helemaal niets verkeerds aan.

Wat ik ook heb geleerd: ik ben niet de enige! Er zijn duizenden… wie weet zelfs miljoenen… mensen die rondlopen met soortgelijke frustraties. Omdat ze gevoelens hebben die ze niet kunnen (of niet mogen!) plaatsen. Helaas worden die gevoelens niet door iedereen om hen heen begrepen. Soms zelfs niet geaccepteerd, omdat mensen nu eenmaal bang zijn voor bepaalde dingen. Of omdat hun persoonlijke overtuigingen (soms gevoed door een ‘geloof’) hen ingeeft dat zoiets onbespreekbaar moet zijn. Dit geeft die duizenden dan het gevoel dat zij ‘fout’ zijn. Fout geboren? Niemand wordt fout geboren! En iedereen verdient respect! Zo zou het tenminste moeten zijn in een ideale wereld…
Is het fout om te geloven in een ‘ideale wereld’? Ooit? Als iedereen met andere gevoelens en daardoor overtuigingen monddood wordt gemaakt, dan zal die nooit komen. En zullen mensen buitengesloten blijven. Met alle ongezonde gevolgen van dien.

Daar schrijf ik niet alleen over.
Het gaat hier – zoals je misschien wel hebt gelezen – ook over het (snikhete) weer, over lekker eten en drinken, soms zelfs over sport (Kroatië heeft gewonnen van Nederland! HRVATSKA!!! – oeps… grensoverschrijdend gedrag? 😉 ) – het wel en wee van een simpele burger uit Dordrecht, Zuid-Holland, die ook maar zijn stinkende best probeert te doen om het leven op een ‘leuke’ manier vol te houden, zolang het hem gegeven is. Ik noem het al heel mijn bewuste leven een ‘Avontuur’. ‘De Rest van het Avontuur’.
Via radio, magazines (Fata Morgana) en uiteindelijk de blogsite. Het is meer dan alleen seksualiteit! Maar ja: ik schrijf daar extra veel over omdat dit mijn leven ongeveer vanaf mijn 10e jaar mede heeft gevormd. Daar ben ik ‘ervaringsdeskundige’ door geworden.

Op zich heeft niemand hier nog (erg veel) moeite mee. Zeg je ding, ga je gang. Het gaat echter fout zodra ik er ‘kinderen’ bijhaal. Want ‘kinderen en seksualiteit’? Dat mag niet!
Laat de ‘voorlichting’ maar aan de experts over en aan de ouders.
Ja me dunkt… Ik ben ook een ouder. Op dit moment een vader van twee al geruime tijd op zichzelf levende volwassen kinderen. En gelukkig kunnen we tegenwoordig ook steeds beter praten over seksualiteit. Ze begrijpen me zover mogelijk. En soms zelfs vallen hierdoor ook bij hen belangrijke ‘kwartjes’ op hun plaats. 🙂
En ja: OOK IK heb het fout gedaan. Die seksuele opvoeding. Tenminste fout… Mijn partner was niet zo spraakzaam over seks en liet dit liefst ‘onbesproken’. Ook naar de kinderen toe. En dan heb ik dit maar zo gevolgd. “Het zal wel goed komen, net als bij de meeste kinderen.”
Maar dit was bij mij niet het geval en ook mijn kinderen geven nu duidelijk aan dat we tekort zijn geschoten. Het had anders gemoeten.

Over dit ‘anders’ schrijf ik ook veel. Ook omdat elk mens seksueel anders in elkaar zit. Van absolute desinteresse (aseksueel) tot een zeer hoge seksdrift (hyperseksueel!). Ook bij kinderen kan seksualiteit een rol gaan spelen. En omdat het hele lichaam iets is wat juist aan jonge kinderen al besproken en uitgelegd moet worden, horen ook de seksuele organen hier al bij.
Hier gaat het om. Wat steeds meer seksuologen bevestigen: begin er zo vroeg mogelijk over! Het is in hun eigen belang om er gezond mee om te leren springen en (niet in de laatste plaats!) om te leren begrijpen hoe andere mensen met seks om (kunnen) gaan. In hun levens, in hun werk, in de erotiek. Het wordt nu angstvallig allemaal afgeschermd maar juist de moderne media maken dat het steeds sneller in beeld komt en dan moeten kinderen kunnen begrijpen waar het over gaat. En waar ze hun grenzen kunnen, mogen en moeten stellen!
En vinden ze het allemaal ‘leuk’? Grappig? Spannend? Lekker? Willen ze experimenteren?
Zolang alles in goede harmonie gaat en zonder dwang dan hoeft hier niets mis mee te zijn.
Kinderen worden ook (te) vaak angst aangepraat over ‘vieze mensen’ die allemaal slechte dingen met ze willen doen. Ja die zijn er helaas ook en dat moet ook gezegd worden.
Maar niet: “Je moet maar wachten tot je oud genoeg bent.” Bullshit. Ik was 11 en wilde meer doen en weten van seks. Juist door er NIETS over te horen en dus niets (goed) wist, ging het een eigen leven leiden. Seks bleek lekker. Maar seks was ‘vies’? Seks was fout? Omdat ik een kind was?

Daarom schrijf ik er zo veel over. Om te laten zien wat er leeft in de wereld van de seksualiteit.
En ja: dat zijn ook de minder leuke kanten van misbruik en erger… Er wordt echter in de (massa-) media te vaak overdreven om het nog erger te laten lijken. Ik probeer het vanuit mijn eigen referentiekader (en dat is dus vrij breed; lees het alsjeblieft nog een keer door!) te beschrijven en voor mezelf maar ook voor de lezers te verklaren. Realistisch. Nooit bedoeld als zijnde bewuste provocatie of met ‘schijt’ aan morele normen en waarden.

Het gaat hier om respect! Voor alle mensen met hun eigen natuurlijke en gezonde gevoelens.
Want gevoelens zijn nooit fout of ziek! En alleen wederzijds respect kan deze helpen accepteren en ermee op een gezonde manier leren dealen. 🙂

Waarom mag ik hier niet over schrijven?

* = Het ‘bericht bovenaan’ staat niet meer bovenaan omdat ‘de brand is geblust’. Mogelijk laait die met dit aanhoudend droge en hete weer opnieuw op maar voor nu is ‘De Rest van het Avontuur’ veilig. 😉 Ik schrijf hier later nog een vervolg op.