Aftellen?
Mijn laatste statusoverzicht van 28 december was nogal een heftig stuk. Nog maar net op de tweede dag van het ‘afkicken’ en dan ben je uiteraard niet op je best…Nu is het ‘al’ de tiende dag en er is al heel veel verbeterd dus het is tijd voor een (voorlopig laatste?) deel van de serie.
Met de ondertitel ‘Aftellen’ geef ik het misschien al een beetje aan? Het gaat beter en ik hoop dat ik nu met aftellen kan beginnen tot het moment dat ik eens een dag pijnvrij zal zijn. Even alles weer op een rijtje:
Afkicken
Dit is weer verlopen zoals ik gewend ben. 1 dag doodziek, een paar dagen ziek en (nog) brak en dan knapt het op. Dat was nu ook weer zo. Na mijn vorige ‘Status’ kwam mijn lichaam weer tot rust en kon ik gewoon alles weer gaan eten en drinken. Eerst nog even met wat verminderde appetit maar ook dat kwam snel weer terug. Mijn lichaam herstelt wat dit betreft altijd vrij snel.
Ik sprak hier dinsdag nog over met mijn huishoudelijke hulp. Haar vader blijkt namelijk ook alcoholist dus ze heeft er ervaring mee. Die schijnt na stoppen steeds hoofdpijn te krijgen en verlangt dan steeds weer opnieuw naar drank om dat op te lossen… Nee, hoofdpijn heb ik nooit… Ik heb wel eens gehoord dat dit door de medicatie tegen hoge bloeddruk kan zijn, die ik al jaren slik. Dat onderdrukt ook de kans op hoofdpijn… Zo hebben bepaalde nadelen weer zijn voordelen… 😉
Toeval of een beschermengeltje wat me in de gaten houdt? Op die tweede dag van stoppen kreeg ik weer mijn dagelijkse aanbieding van Kruidvat in de mail en wat was in de aanbieding? ‘Berry Blaster’, dat ‘detox-drankje’ waar ik het ook eerder over heb gehad. Gelijk 2 flesjes besteld voor nog wat extra hulp om de lever iets sneller te laten herstellen.
Ik merk hier verder helemaal niets van en kan natuurlijk niet van binnen kijken hoe het eruit ziet, maar na een eerdere CT scan van mijn lever (ergens in 2015) blijkt daar dan altijd wel enige ‘vervetting’ zichtbaar. Was toen niet alarmerend en dit herstelt zich altijd normaal in een lange periode zonder drank.
Tegen mijn hulp zei ik ook dat ik mijn drankgebruik altijd wel volledig onder controle heb. Uiteraard weet ik dat ik over grenzen ben gegaan, maar als ik zie aankomen dat het té ver gaat, dan stop ik weer. Zo heeft het lichaam steeds de tijd om te herstellen. Ze vond dat knap.
Tja… Uiteraard is zo’n periode van wel (te veel) drinken gewoon nooit goed. Dat heb ik al vaker gezegd. Ik word er ook niet jonger op… Mijn opa kon ook heel goed tegen drank. Tot hij op zijn 73e toch echt een hard (hart) signaal kreeg dat hij moest minderen. En dat deed hij ook.
Ditmaal ga ik proberen om het weer vol te houden… Hier kom ik nog wel eens op terug.
De Hand
Wat is er aan de hand? Oh ja, die verrekte… nee, gekneusde hand. Pfff… Moeilijk. Op dit moment heb ik nog steeds pijn. Bijna 8 weken na de val! Bizar! Maar inmiddels heb ik diverse ervaringsverhalen gelezen op internet van mensen die langdurig last hadden van een kneuzing. Maanden kan het duren… En… Sommige mensen houden op die plek gewoon altijd last van gevoeligheid. Het is ook weer afhankelijk van de conditie van het lichaam, de leeftijd en de mate van belasting. Zoals ik al zei: ik doe ALLES met mijn rechterhand! Links mijn brood smeren, tanden poetsen, kont afvegen… Noem het maar op. Ik kan het niet. En wat met de computermuis die ik de hele dag gebruik? Ontzien is bijna onmogelijk.
Toch voel ik de laatste dagen verbetering. De intense pijnscheuten nemen af (ik probeer wel erg voorzichtig te zijn met alles!) en ik voel dat ik al wat meer kracht kan gebruiken.
En gisteren (vrijdag 6 januari) heb ik voor het eerst even geprobeerd auto te rijden. Niet ver… Slechts een paar honderd meter naar de glasbak aan het begin van de straat! Omdat ik na maanden ongeveer 10 zakken oud glas had staan… Zeker met de genuttigde literflessen whisky is dat flink opgelopen. Normaal loop ik dan met een paar zakjes naar de glasbak maar nu had ik dat 5 keer heen en weer moeten doen… 😛 Daarom dus de auto en zo kon ik gelijk even ervaren hoe het gaat. En… Dat ging redelijk! Ik heb een automaat dus behoef met de rechterhand tijdens het rijden niks meer te doen dan mijn stuur vasthouden. En dan gebruik ik mijn linkerhand juist weer wel wat meer. Ik kreeg geen pijnscheuten maar voelde wel dat ik niet al te hard in het stuur moet knijpen.
Ik denk dat het verantwoord is om op niet al te drukke momenten naar de winkels te rijden met de auto. En dat is natuurlijk een flinke stap vooruit.
Tenslotte?
Ja dit keer brei ik er even een ‘eind’ aan. Het is nog niet voorbij maar wie weet duurt dat nog wel een paar maanden eer ik helemaal geen pijn meer voel. Als dat al voor 100% verdwijnt… We zullen zien. Maar de serie ‘Status vallen en opstaan’ sluit ik hierbij wel af. In een komende nieuwe ‘Restflits’ kom ik er wel op terug, als ik er iets nieuws over heb te melden.
“Na een val weer opstaan.”
Net na publicatie van dit artikel kwam dit langs op Twitter! Van een echte scheurkalender dit weekend! Perfect! 🙂
Aftellen! En weer voorzichtig vooruit kijken naar alles wat het nieuwe jaar in petto heeft. Ik weet nu al dat dit niet allemaal positief zal zijn… Harde noten zullen gekraakt moeten worden. Maar ik ben er weer klaar voor! 🙂
Pingback: Vallen en opstaan – Een verhaal zonder eind? | De Rest van het Avontuur