Vandaag in de Restflits:
– Status update
– Masmeijer vrij! Joepie? Of “Afschieten die vent!”
– Consumentenzaken – Aanvulling ‘slechte Klantenservice Lidl’
– HZP – Altijd bereikbaar en open voor gesprekken!
– Wat nog Rest
Status update
Laat ik direct beginnen met me te verontschuldigen dat dit misschien een wat ‘warrige’ Restflits gaat worden. Ik begin er namelijk woensdag 20 juli al mee maar verwacht er niet continu aan te kunnen werken en denk dit uiteindelijk zaterdag 23 juli (vandaag?) te kunnen publiceren. De laatste tijd schrijf ik niet meer zo makkelijk en verlies dan al snel mijn concentratie. Mijn ogen blijven problematisch… De hele dag door wisselend veel of wat minder traanvocht maar het blijft stromen. Echt dodelijk vermoeiend, vooral als ik ‘s avonds nog TV wil kijken. Dan zijn m’n ogen zo gevoelig geworden van de hele dag tranen, dat ik niet lekker meer kan kijken…
Ik weet dat ik weer naar de huisarts zal moeten gaan maar heb daar even geen zin in.
Ik ben al bezig (geweest) met de Chirurgie vanwege die CT-scan, waarvan ik uiteindelijk volgende week meer hoor. Vorige week had ik een telefonisch consult met een collega van Avontuur maar ze moeten het eerst in het hele team bespreken. Ik heb een verwijding van een ader in mijn bekken (maar ‘te’ groot?) en een ‘verbuiging’ van een in 2017 geplaatste ‘prothese’ van een uitloper van mijn buikslagader. Of ik ergens ‘last’ van had. Want dat zou de bloedtoevoer naar mijn linker been kunnen bemoeilijken… Nee, geen last van… Dus bespreken ze deze week wat ze met me gaan doen en dan hoor ik het volgende week. Pfff…
Dan ben ik woensdag bij de KNO-arts geweest om te praten over die doofheid van het rechteroor en duizeligheid. Beide de laatste weken afgenomen… Na het bekende vragen en antwoorden en de oordruk opmeten, bemerkte hij wel dat er iets is met de binnendruk van het rechteroor. Maar de eerder gevreesde ‘Ziekte van Menière’ sluit hij vooralsnog uit. Dan zou ik echt grote aanvallen hebben gehad van duizeligheid en overgeven zodat ik op bed zou moeten gaan liggen… Zo erg. Nou dat was het zeker niet. Daarom denkt hij toch aan een (tijdelijke) verstopping van de ‘buis van Eustachius’ mogelijk inderdaad door de overmatige slijmvorming van de Bronchitis, wat de longarts al had gezegd. Alleen nu wat erger. Ik moet gewoon doorgaan met de neusspray en als het echt weer erger wordt, moet ik bellen. En ik krijg alsnog de gehoortest die ik eerder afgeslagen had, omdat ze dan wel kunnen meten of er van binnen iets mis is. Met deze over en weer communicatie zie ik dit wel zitten maar heb nu ook geen haast omdat ik niet meer duizelig ben.
Op 5 oktober krijg ik die test… Dat duurt dus nog even. 😉
Nu ik echter geen dwingende redenen heb om nog een dokter te bezoeken – met die tranen en een schone zakdoek bij de hand is te leven –, wil ik liever eerst even de zomer doorkomen, waarin ik mogelijk toch nog wel eens wat ga doen… Wat blijft echter de grote vraag.
Afgelopen weken hebben we best al een flink aantal mooie zomerdagen gehad. Het blijft daarbij erg droog dus ik zou in principe gewoon dagelijks een stuk(je) kunnen gaan fietsen. Of toch eens naar het centrum gaan? Poffertjes halen bij Vissers? Ik heb nog steeds recht op 1 gratis portie, met gebruik van de ‘Dordtpas’. Tijdens de Corona-lockdowns was ik daar niet welkom maar dit jaar is alles weer gewoon open zoals voorheen. Maar ja… Het ontbreekt me simpelweg aan zin! Geen zin! Dus ga ik nergens. Ik vind het de moeite niet waard om in m’n eentje moeite te doen om ergens te gaan zonder enige reden. Doelloos. Heb ik altijd wel wat moeite mee gehad. Zelfs toen ik goed uit de weg kon, deed ik dit maar af en toe. Ik ben gewoon niet zo’n ‘uitgaander’. Tja…
Straks in het kader van ‘HZP’ komt ik nog terug op mogelijk komende bezigheden.
Behalve dat ik dus weer eens tob met ‘zin’ en ‘zingeving’, gaat het verder gewoon goed. Geen nieuwe problemen en ook nog geen last van de warmte, hoewel mijn huis na enkele dagen van ‘tropische’ warmte langzaam wel wat warmer wordt (dat blijft dan meestal lang hangen) maar ik maak me absoluut geen zorgen over die ook weer opgefokte ‘klimaatverandering’. Mensen worden langzaam maar zeker neurotisch en zelfs helemaal gek gemaakt. En dan vinden ze het vreemd dat er steeds meer doorgedraaide en ‘verwarde’ personen zijn. Laat de mensen nu eens met rust, respecteer ieders leven en eigen meningen en doe wat nodig is om met elkaar de SAMENleving weer gezond te maken. Hét thema wat ik hier helaas toch steeds weer terug moet laten komen.
Maar eerst een leuke actualiteit van afgelopen week:
Masmeijer vrij! Joepie? Of “Afschieten die vent!”
Als ik dit publiceer zal het ongetwijfeld overal al ‘uitgekauwd’ zijn: in de hysterische sociale media, maar ook in alle ‘praatprogramma’s’ op TV zal het ‘stevig’ uitgediept zijn. (Ahum.) Want: ‘Frank Masmeijer vrij na gratie van de koning’.
De massa ontplofte natuurlijk weer eens. Want zo’n asociale leugenachtige smerige maffiose drugscrimineel krijgt ‘zomaar’ gratie van de koning nog wel? Weer die smerige elite die elkaar de hand boven het hoofd houdt?
Uiteraard zijn de meeste reacties op dit op zich wel bijzondere feit geheel zonder enige kennis van zaken gefundeerd op een fout onderbuikgevoel. Zoals altijd.
Frank Masmeijer – Links in betere tijden, rechts recent…
Laat ik voorop stellen: Ik ken Dhr. Masmeijer geheel niet. Ook zijn programma’s eind 80er/begin 90er jaren ken ik niet. Nooit iets van gezien. Ik heb nooit zo van Nederlandse (show-) programma’s gehouden, zeker geen spelletjesshows meer, en in die tijd was ik net druk met mijn nieuwe leven met een Kroatische levenspartner. We keken hooguit naar Robert ten Brink met zijn ‘All you need is love’… 😉 En later uitsluitend de Kroatische TV via de satelliet.
Het gezicht van Masmeijer kwam me wel ergens bekend van voor toen de berichten over de cocaïne begonnen, maar verder weet ik er dus niets van.
Toch boeide zijn zaak me wel. Puur omdat ik ook geïnteresseerd ben in de soms kromme rechtsgangen die wel degelijk bestaan. Zelf te maken gehad met een zwaar overtrokken aanklacht en dan ook nog een onrechtvaardig hoge strafmaat. Op een of andere manier kreeg ik bij Masmeijer ook zo’n gevoel. Naar mijn idee zat hij in een bepaalde periode in (financiële) problemen. Had hij ‘verkeerde’ vrienden, die hem daar wel eens bij konden helpen. Als hij uiteraard zorgde voor een belangrijke wederdienst. Maar ja… Spelen in de wereld van de drugsmaffia is als ‘Russische roulette’. Een keer gaat het fout.
Door zijn relatieve bekendheid is de zaak uiteraard nog verder opgeblazen.
Maar wat voor mij helder is: hij is absoluut niet die keiharde gevoelloze ‘maffiabaas’ die desnoods over lijken gaat, zoals er in sommige landen veel en zelfs in Nederland tegenwoordig ook steeds meer zijn (noem een Holleeder of een Taghi en consorten…). Niets wijst erop dat hij zo diepe banden met de onderwereld had. Door bepaalde connecties kon hij zorgen voor een zekere doorvoer van drugs in de haven. Een soort sleutelrol dus. Meer niet. De aanhouding, massale schandpaal door zijn bekendheid en uiteindelijk (te) hoge gevangenisstraf in België bepaald, hebben hem feitelijk levenslang gegeven en blijvend beschadigd. Was dat het waard?
Ik heb eerder geschreven over ‘Straffen, die meer kapot maken dan je lief is’!
Daarin geef ik aan dat ons strafrecht eigenlijk toe is aan een ‘morele metamorfose’. Want mensen krijgen nu zonder aanziens des persoons (hoewel… bij bekende personen met een soort ‘voorbeeldfunctie’ kan dit wel eens anders zijn!) een vaststaande (hoge) straf die daar vanuit het wetboek aan verbonden kan worden. Persoonlijke omstandigheden doen er meestal weinig toe. Zeker bij bepaalde soorten criminaliteit zoals zedenzaken en de zwaardere drugscriminaliteit. Terwijl ik juist pleit voor ‘maatwerk’. Elk mens is anders. Is Masmeijer een gewetenloze veelpleger of heeft hij eenmalig een domme fout gemaakt? Was hij al eerder veroordeeld? Verdiende hij geen tweede kans om te laten zien dat hij nooit meer een dergelijke domme misstap zou gaan zetten?
Nee, 9 jaar gevangenisstraf na hoger beroep. Velen zagen dit terecht, ik zag het erg overdreven en geen enkel nut hebben.
Los van het feit of die 9 jaar overdreven was: Hij zat vanaf 2014 dus al vast, in voorarrest. In totaal heeft hij dus al zo’n 8 jaar vastgezeten! Wat ik las was dat hij zelf dacht nog 1,5 jaar te moeten. Dan heb je ook nog de eventuele vervroegde vrijlating, die in Nederland toevallig net afgeschaft zou zijn maar in België nog wel ruim wordt toegepast. Dan zou hij daar mogelijk al vrij zijn geweest, als hij niet verplaatst was naar Nederland. De gratie heeft dit nu alsnog gerealiseerd. Wat is er zo moeilijk aan die 1,5 jaar, nadat hij al zolang vast heeft gezeten? Zijn familie niet of nauwelijks heeft kunnen zien of aanraken, zoals zijn kleindochter? Wie enig gevoel in zijn (of haar) lijf heeft moet toch kunnen bedenken dat dit ook goed is voor zijn herstel om terug te kunnen keren in de maatschappij?
Heeft hij mensen vermoord? Verkracht? Daadwerkelijk en herhaaldelijk mensen geweld aangedaan? Fysiek dan wel mentaal? Van dit alles lijkt mij gewoon geen enkele sprake. Ook daarom is zijn vriendin hem trouw gebleven en heeft zij dit mede in gang gezet.
Nogmaals: ik ken hem niet persoonlijk. Maar ik zie ook geen enkele goede reden om een man die een domme misstap heeft begaan voor de rest van zijn leven te veroordelen als zijnde een slecht onverbeterlijk mens. De tijd zal leren of hij überhaupt nog eerlijke kansen krijgt in de maatschappij… De meeste langdurig gedetineerden hebben daar slechte ervaringen mee. En dan de ‘massamaniakale’ media die hem zullen blijven achtervolgen… Het wordt nog een moeilijke tijd.
Laat hem met rust!
Consumentenzaken – Aanvulling ‘slechte Klantenservice Lidl’
In mijn laatste ‘Consumentenzaken – Waardeloze ‘klantenservice’ Deel 2’ ging ik uitgebreid in op mijn problemen met de ‘service’ van de Lidl. Die ik gewoonweg keihard ‘GEEN service’ noemde. Hoewel ik (als mosterd na de maaltijd) uiteindelijk wel het inmiddels al verwachte antwoord kreeg, heb ik nog nergens gelezen dat ze hun service wel degelijk op deze manier moeten uitvoeren. “Waarom de vorige medewerkers hier geen antwoord op gaven weet ik niet.” was het enige commentaar van de laatste wel antwoord gevende medewerkster. Dus? Einde verhaal?
Ze probeerde het nog ‘goed’ te maken met een ‘kortingsbon’ te gebruiken in hun APP, die ik niet heb. En daarna schreef ze nog dat ze me dan iets had toegestuurd, als blijk van gemeende excuses. En dat kwam deze week inderdaad binnen:
Wow! Een heus Lidl-zakmesje (nou ja, mes… een bot 3 centimeter lang puntig voorwerp…) met flesopeners. Want er moet natuurlijk gedronken worden op hun uitstekende afhandeling… Pfff.
Dit ‘Lidl-relatiegeschenkje’ is natuurlijk geen drol waard. Waardeloos. Net als hun gemiddelde ‘Customer Service’ dus… Goed voor de afvalbak.
Liever had ik een ‘oprecht gemeend’ voornemen gelezen (Van een leidinggevende? Of was zij misschien toevallig de leidinggevende?) dat de Lidl alle moeite doet om klantgerichte service te geven en altijd werkt aan verbetering indien dat nodig blijkt. Wel… Dat lijkt me hier wel zeker hard nodig. Maar meer dan excuses en een waardeloos prul als ‘doekje voor het bloeden’ kon er niet vanaf.
Het blijft dus wat mij betreft nog steeds ‘waardeloos’. En ik ben benieuwd of ik een dergelijke ervaring nog een keer ga meemaken. Want contact met die afdeling opnemen zal ik uiteraard niet snel meer doen. Ik trek mijn eigen conclusies wel, als een artikel vaag weer eens niet leverbaar is…
Gemiste kans Lidl!
HZP – Altijd bereikbaar en open voor gesprekken!
Al in eerdere recente artikelen heb ik geschreven dat ik weer ‘werk’ wil maken van ‘HZP’. Ofwel de mogelijkheid bieden aan mensen om te praten over de dingen die hen dwars zitten. Op de website van HZP staat ongeveer alles wat van belang is. Misschien wel iets te veel en schrikt dat af? Lijkt het alsof ik er alleen maar ben voor mensen die ‘grensoverschrijdende’ gevoelens hebben of zelfs al bepaalde dingen hebben gedaan die zo worden bestempeld? Dat is natuurlijk NIET zo!
De laatste tijd heb ik (toevallig?) eindelijk weer eens wat vaker contact met enkele mensen die graag willen praten met me. Deels omdat het hun expertise is, deels omdat ze me kennen en ook eindelijk eens wat meer open kunnen en willen zijn over hun ‘demonen’… Om maar even in de ‘Waylon-termen’ te blijven. 😉 Maar serieus: iedereen ‘vecht’ wel eens tegen ‘demonen’. Dingen die je gevoelens bepalen, gedachten die je hersens beheersen. En dat wil je meestal helemaal niet. Soms zijn het negatieve gedachten, over dingen die zijn gebeurd of zelfs dingen die helemaal niet zijn gebeurd maar waar je bang voor bent DAT ze misschien gaan gebeuren. En dat kan van alles zijn. Maar je hebt er wel last van.
Veel mensen durven helemaal niet te praten over hun soms negatieve gedachten. Bang dat ze niet serieus worden genomen of zelfs uitgelachen. “Kop op, doe wat leuks, ga wandelen, ga een sport doen, maak je gedachten leeg. Klaar.” Zo simpel wordt er om je heen wel vaak gedacht over mensen die piekeren. Hoe zwaar voortdurend negatief piekeren echter kan zijn, begrijpen ze zelf dan blijkbaar niet. Tot ze het ooit zelf eens een keer ervaren…
“Gedachten zijn krachten!” zei mijn moeder vroeger altijd al. Ze kon er zelf helaas uiteindelijk niet meer mee om gaan en ook haar omgeving en alle ‘professionele’ zorgverleners konden het niet. Daar is ze aan kapot gegaan. Want negatieve gedachten maken een mens inderdaad kapot. Als je die tenminste hun gang laat gaan. Zonder ze te kunnen plaatsen en ze te relativeren.
Zelf heb ik ook jarenlang ‘negatieve’ gedachten gehad. Over mezelf, dat ik “niets waard” was, zelfs misschien wel een “slecht mens” was… Waarom bestond ik überhaupt… Zeker na de meest recente gebeurtenissen rond mijn gezin, werk en uiteindelijk mijn verminderde gezondheid. Veel mensen die dergelijke dingen ervaren krijgen daar problemen mee, als je die geen plaats kunt geven. Velen gaan aan de medicijnen (antidepressiva) om rustiger te worden, anderen aan de drugs of drank… Maar bijna iedereen zoekt wel vluchtwegen om die ‘demonen’ te ontlopen.
Tijdens enkele trainingen in 2018 bij de organisatie ‘Vivenz’ (tegenwoordig ‘Mee/Vivenz’ of ‘De Sociale Basis’) heb ik veel geleerd. Vooral over mezelf.
In de trainingen ‘Werken met eigen ervaring’, ‘Anders denken’ en ‘Empowerment’ heb ik vooral geleerd dat ik in de basis gewoon een goed mens ben, die het verdient om er te zijn. Elk mens maakt wel eens fouten. Zelfs grotere misstappen. Maar dat betekent nooit dat je daarom nergens meer voor deugt. Dat je een geboren slecht of ziek mens bent. Dat is bullshit. Negatieve ervaringen kunnen elk mens mentale en daardoor fysieke klappen geven. Door het voortdurende negatieve denken over die ervaringen, maak je jezelf kapot.
Niet alleen heb ik tijdens die trainingen wat ‘trucjes’ geleerd om minder negatief te denken maar vooral heb ik door het luisteren naar de andere cursisten, elk met hun eigen negatieve ervaringen (!) en het eindelijk open en eerlijk durven praten over mijn negatieve gevoelens, een soort ‘opluchting’ ervaren die me heeft hersteld. Hersteld van mijn ‘zieke’ beeld over mezelf! Wat ik al wel van jongs af aan met me meedroeg! Want te vaak heb ik zelfs al van ouders moeten horen dat “ik het fout deed”. Of zelfs “een slecht mens was, net als mijn vader”… Dat is niet goed als je daarmee volwassen moet worden.
Zo is misschien bij mij al jong de basis gelegd voor ‘demonen’. Onnodig. Zoals altijd. Want uiteindelijk heb je altijd zelf de keuze om al dan niet toe te geven aan negatieve gevoelens.
Of om ermee te leren dealen, als je ze nu eenmaal (genetisch!) meegekregen hebt. En ook blijken heel veel ‘negatieve’ gevoelens helemaal niet negatief! Alleen begrijpt niet iedereen deze en zijn ze soms maatschappelijk nog niet geaccepteerd. De bekende moraal van de heersende tijdsgeest.
Over dit soort dingen kan ik tegenwoordig goed praten. Met iedereen. Over alle soorten ‘demonen’, die bij elk mens wel rond kunnen spoken. Het erover praten lost meestal al veel op! Dat is de kracht van PRATEN! Bij mij kan je over de drempel stappen die je tegenhoudt. Ik schrik nergens van. Daarvoor heb ik inmiddels te veel gezien, gelezen en gehoord.
Daarom ben ik vanaf nu altijd weer bereikbaar en ik sta open voor iedereen die ‘ergens’ over wil praten. Mail me of kijk op ‘HZP- Contact’ naar de andere mogelijkheden. Mijn deur staat altijd open voor iedereen! 🙂
Wat nog Rest
Dit was weer eens een leuke afwisselende Restflits, al zeg ik het zelf… 😉
Maar echt: ondanks de altijd wat ‘negatievere’ toon die ik in mijn artikelen leg, bemerk ik zelf dat ik toch altijd verder probeer te blijven kijken. Voorbij de problemen die ik altijd ervaar. Die zullen dan ook niet allemaal opeens als sneeuw voor de hete zomerzon verdwijnen. Dat kan gewoon niet. Maar ik probeer er wel altijd zo mee om te gaan, dat het ‘leefbaar’ blijft en misschien zelfs wat handvatten biedt om verder op te bouwen en daar anderen mee te kunnen helpen. Behalve dat ik door het erover te schrijven zelf een ‘uitlaatklep’ heb, kunnen anderen dit lezen en denken: “Hee! Herkenbaar!” Want wij zijn niet alleen! Laat dat tot je doordringen. 🙂
Wat je ook doet: Veel zomerplezier, al dan niet aan de ‘Playa Blanca’ of ‘Playa de Balcona’… 😉
