Seks! Hoe doen we het?

Waarom praten we niet gewoon over seks?

HZP. ‘Horen, Zien én Praten’. Een initiatief waar ik eind 2018 mee probeerde te beginnen, in de veronderstelling dat ik na mijn training ‘Werken met eigen ervaring’ als ‘ervaringsdeskundige’ zou mogen gaan werken en daardoor praten met diverse mensen over gelijksoortige ervaringen.
Helaas. Ik ben een ‘veroordeelde crimineel’ en dus is het gevaarlijk als ik met anderen een soort van emotionele band opbouw, in een (simpel) gesprek. Bizar. Want daardoor kan ik helemaal niks met mijn jarenlange ervaringen en daar anderen ook niet mee helpen of nieuwe inzichten geven. Want alle mensen zijn anders, hebben andere ervaringen en voelen die ook weer heel anders aan.
Als ik ‘alleen maar’ een alcoholist zou zijn met ‘verslavingservaringen’ of leven met een of ander bekend trauma zoals ‘PTSS’ of zo, dan was ik na die tijd inmiddels al in gesprek geweest met tientallen mensen in mijn regio. Maar omdat het misschien wel over seks gaat en ik van ons machtige justitiële overheidsapparaat geen ‘VOG’ krijg, mag ik dit niet.
Ik heb hier al vaker over geschreven. Dit is mede de oorzaak dat ik juist sinds die tijd veel meer expliciet ben gaan schrijven over seksualiteit. Dan kan ik het toch kwijt en kan je het lezen. Maar praten blijft het beste om je ervaringen te delen! Daar leren de meeste mensen het beste van! En juist over het onderwerp wat zeker de laatste jaren zo hoog op de ‘aandacht lijst’ van de media staat durven de meeste mensen niet goed te praten. Seks. ‘Iedereen’ doet het… Anders waren wij er niet geweest, lieve lezers… Het is levensbelangrijk dus. Maar daarnaast ook erg belangrijk voor onze gezondheid. Net als eten, drinken en (in meer of mindere mate) sport. Daar praat iedereen volop over. Dagelijks. Bijna elk uur van de dag. Maar over seks? Oeh… Eng! Privé!
Bullshit! Zeg ik dan altijd. Want juist het praten over seks en de (eigen) ervaringen daarmee kan zo veel problemen en frustraties oplossen!
Daarom was ik blij verrast door een nieuw boek wat pas op de markt is verschenen, van een van mijn favoriete ‘chicks’ (oh ja sorry… gewoon ‘meiden’!): Milou Deelen.
Het boek heet: ‘Hoe doen we het?’.
Geweldig! Hierdoor kreeg ik gelijk weer inspiratie om dit artikel te gaan schrijven. Want het is zo erg belangrijk om te blijven praten over seks! En dat vindt Milou ook! Nou… Shake hands en kusje! 🙂

“Seks hebben we bijna allemaal. Waarom is het dan toch zo ongemakkelijk om erover te praten? Milou Deelen helpt in Hoe doen we het vijftien inspirerende vrouwen de drempel over, en dat levert bloedeerlijke en herkenbare verhalen op.“

Milou Deelen

Ooit heb ik al eens over Milou geschreven in een artikel over ‘Chicks – Meiden’ omdat ik haar altijd al wel een leuke en belangrijke ‘meid’ vond die duidelijk voor een positieve benadering van (vrouwelijke) seksualiteit stond. In dat artikel noemde ik haar echter ‘lesbisch’ wat naar mijn nieuwe idee niet correct is. Nu is elk ‘label’ naar mijn idee eigenlijk nooit 100% correct, zeker niet op het gebied van seksualiteit. Seksuele gevoelens kunnen zo verschrikkelijk divers zijn dat elk label iemand kan frustreren of zelfs beschadigen… Daarom is het natuurlijk fijn dat er tegenwoordig zo veel aandacht is voor ‘LHBTI+++’ belangen maar ik ben daar ook een beetje moe van geworden. Want ook die letters dekken niet de volledige lading van gevoelens. En er blijven op die manier verschillen, oordelen en vooroordelen bestaan over onbegrepen gevoelens.
Daar vecht ik tegen en ik krijg het gevoel ( 😉 ) dat Milou dit ook doet. Op haar manier.
En dat vind ik ronduit geweldig. Net als de acties van bijvoorbeeld Stella Bergsma en meerdere vrouwen die ik regelmatig benoem.
Helaas wordt er naar (oude, perverse (?) en witte) mannen minder tot helemaal niet meer geluisterd. Want dat zijn de bronnen van alle seksuele kwaad… Toch?
Over het ‘kaarsensprookje’ van Johan Derksen wil ik het liever niet meer hebben, maar soms vind ik het wel eens hoog tijd dat er wat kaarsen in de vagina’s van diverse irritante en oerstomme vrouwen worden gepropt. Tegen hun wil ja. 😉
Maar gelukkig dus dat er ook steeds meer positieve geluiden komen, zelfs in ons verpreutsende kleine kikkerlandje. 🙂

Milou in actie als… ‘Hoer’ en ‘Slet’… 😉

Ik heb het boek van Milou natuurlijk nog niet gelezen. Je weet… Ik ben niet zo’n lezer en helaas mis ik tegenwoordig het geld om ‘even’ een boek te gaan kopen, maar ik mis ook het geduld om daar echt diep in te duiken. Hoewel dit me geen dikke ‘doorlezer’ lijkt. 😉
Maar goed, de beschrijving zegt me eigenlijk al genoeg: “Waarom praten we niet gewoon over seks?” Wat ik ook al jaren probeer te zeggen…
En echt hè! Ik heb daar ook heel mijn leven moeite mee gehad en probeer het onderwerp nog steeds te vermijden als ik niet zeker weet dat mijn gezelschap daarvoor open staat of ‘zin’ in heeft! Zelfs in gesprekken met mijn eigen kinderen, die nu inmiddels weten hoe ik er in sta, vind ik het nog moeilijk… Verdomme! Seks! Zoiets natuurlijks, gezonds, normaals… Daar praat je niet over. Bizar en onnodig. Het hele taboe moet wat mij betreft in de wet om zeep geholpen worden. Seks? Doen! Het is gezond! Het is natuurlijk en dus normaal! Weg met de zedenwetgeving die dit beperkt. Daarin mag het alleen maar om geweld en consent gaan (dus dwang en zonder wederzijdse toestemming). Maar niet meer over ‘consensueel’ (bestaat dit woord?) goedgekeurde seks.
Blote borsten in de supermarkt zijn niet onzedelijk.

Milou Deelen in de supermarkt en thuis. Lekker naakt! Normaal toch?

Blote billen ook niet. Eigenlijk zou iedereen niet alleen in een naturisten-dorp maar ook in elke normale supermarkt naakt mogen rondlopen. Wat heeft dit in Godsnaam (!) met onzedelijkheid te maken?

Maar zelfs seksuele handelingen. Wat is daar gek/vreemd/slecht/onzedelijk aan?
Nu schrikt iedereen zich te pletter als je ooit eens mensen elkaar oraal ziet bevredigen op straat. Maar wie doen ze iets aan? Wat is de overlast? Degene die wordt bevredigd voelt zich geweldig en degene die het doet, zal dit ook met plezier doen want wetend dat het de partner behaagt. Als dit met wederzijds respect en goed gevoel gebeurt, is hier niets slechts aan!

“Sorry voor de tieten” schreef Stella Bergsma. Ik zou nu willen zeggen: “Sorry voor de seks”. Want hoewel tieten dan niet per definitie seksueel zijn, heb ik het dan natuurlijk wel over dingen die verder gaan dan tieten. Zodra je alleen al je broek uittrekt, overtreed je alle zedenwetten als de plek waarop je dat doet daarvoor niet ‘geschikt’ is. Laat staan als je je eigen geslachtsdeel op een bepaalde manier aanraakt of dat zelfs met een ander doet… Brrr! Gruwelijk! De hel! 😛 Maar nu draaf ik weer eens door, zoals je wel van me gewend bent… 😉

Het gaat simpelweg om: “Waarom praten we niet gewoon over seks?”
Ik kan dat gelukkig tegenwoordig wel en wil dit zo graag ook met anderen doen. Niet omdat ik mezelf dan op zit te geilen (zeker niet met mannen…), maar gewoon omdat het moet. Het is normaal en er zijn zo verschrikkelijk veel misverstanden over seksualiteit dat ik het praten hierover levensbelangrijk vind voor heel veel mensen. Niet alleen voor mensen die slechte ervaringen hebben! Iedereen (zelfs met een geweldig bevredigend seksleven!) zou hier open over moeten praten met de mensen in hun omgeving. Dat zal heel veel oogkleppen doen verdampen en bij veel mensen frustraties verminderen. En daardoor (geloof me nu eens!) grensoverschrijdend gedrag extreem verminderen. Want zonder die onnodige beladenheid die om ‘seks’ hangt, voelt alles niet meer zo ‘kinky’ en dus nodig om opgewonden van te raken. Dat doe je dan gewoon met je instemmende gezelschap als daar zin, tijd en ruimte voor is. Zo simpel is het. Seks. 🙂

Tenslotte

Hierboven heb ik eigenlijk alles al gezegd en ik twijfelde nog over een ‘conclusie’ of ‘tenslotte’. Bang om dit belangrijke artikel weer te lang te maken…
Maar feitelijk geef ik op de vraag gesteld als titel: ‘Seks! Hoe doen we het?‘ helemaal geen antwoord. Omdat ik dit niet kan geven voor miljarden verschillende mensen.
Van geheel niet (aseksuelen) tot extreem veel en creatief of echt bizar… Je zou ook kunnen vragen: “Eten. Hoe doen we het?”
De websites en sociale media kanalen en persoonlijke bijdragen over wat we allemaal eten rijzen al mijn pannen uit en ik heb er door de jaren heen echt veel opgespaard.
Zonder eten ga je uiteindelijk dood. Zonder seks niet… Maar is dat daarom onbelangrijk? Niet iets om over te praten? Terwijl er zo veel mensen zijn die er behoefte aan of moeite en zelfs last van hebben? Seksueel geweld? Seksueel grensoverschrijdend gedrag? In zo veel mogelijke maten?

Verdomme! We moeten VEEL MEER PRATEN OVER SEKS!!!

Absoluut wordt vervolgd!