Waarde eigen woning is vermogen – vervolg

Hoe loopt dit af?

In mijn artikel ‘Waarde eigen woning is vermogen?’ heb ik uitgebreid uitgelegd in welke problemen ik zat, toen ik enkele weken geleden een brief van de Gemeente Dordrecht had ontvangen waarin werd aangegeven dat mijn bezwaar tegen de beslissing mij dit jaar geen kwijtschelding te verlenen van de Gemeentelijke belastingen was afgewezen. Puur zakelijk. Geen aandacht voor mijn uitvoerige uitleg van de realiteit. “Het is de regel. De wet. Punt.”
Dit had ik dus al verwacht maar nu stond het zwart op wit.
In mijn concluderende ‘Wat nu?’ schreef ik nog even niet te weten wat ik zou kunnen doen nog.
Maar uiteraard heb ik het er niet bij laten zitten. In mijn hart wist ik dat dit gewoonweg niet klopt, onrechtvaardig is en lijnrecht staat tegenover de werkelijke situatie. Overwaarde op een woning is geen bruikbaar vermogen. Als ik met mijn huidige beschikbare netto besteedbaar inkomen al drie jaar gewoon kwijtschelding mocht krijgen, dan zou deze vierde keer ook gewoon verstrekt moeten worden.
Het probleem is echter dat Gemeentelijke uitvoerende instellingen zich (te) vaak keihard vasthouden aan de wetten en regels zonder zich te verdiepen in individuele situaties. Kost tijd, geld en ze hebben er simpelweg geen procedures voor… En procedures zijn heilig. Bedroevend.

Wat heb ik gedaan?

Eigenlijk niet eens zo heel veel… Naast het geschreven artikel heb ik op Twitter naast een link hier naar toe nog een andere Tweet geplaatst of politiek Dordrecht deze gang van zaken rechtvaardig vond, omdat er zo slachtoffers vallen. Daarin linkte ik naar vier Dordtse partijen waarvan ik een beetje aannam (misschien meer hoopte) dat de schrijnende situatie van burgers hen zou aangaan en misschien een beetje richting Gemeenteraadsverkiezingen hier iets mee zouden willen doen.
Hiervoor koos ik de Dordtse partijen PvdA (Partij van de Arbeid, vroeger vele jaren de grootste partij in Dordrecht), SP (Socialistische Partij), VSP-Dordrecht (Verenigde Senioren Partij Dordrecht) en GewoonDordt. De laatste twee partijen zijn puur lokale partijen.
Alleen van de SP kreeg ik een reactie! Via een ‘Direct Message’ en later via mail hebben we gecommuniceerd over mijn situatie en de betreffende persoon zag precies hetzelfde als ik: het feit van overwaarde maakt geen enkel verschil in je besteedbaar vermogen.
Hij wilde hiermee wel aan de slag gaan! 🙂

Vervolgens heeft hij mijn ‘zaak’ voorgelegd aan een Dordtse wethouder, die hij in eerste instantie verantwoordelijk achtte voor deze Gemeentelijke procedures. Het bleek echter een andere wethouder te zijn, aan wie die eerste wethouder het direct doorstuurde. Die verantwoordelijke wethouder gaat natuurlijk niet zelf vervolgens aan de slag met een individuele zaak (hij is slechts formeel verantwoordelijk) maar gaf dit weer door aan de verantwoordelijke leidinggevende van de Gemeente Dordrecht, die over de kwijtschelding ging. En deze heeft daarna contact opgenomen met de man van de SP om te praten over de situatie.
Ik begrijp dat hij in eerste instantie ook (weer) redelijk vast zat aan de landelijke regelgeving (dat is het dus wel!) maar hij weet ook dat er wel meer regels zijn die achteraf meer schade berokkenen dan dat ze rechtvaardig functioneren… Waarom bestaat de uitdrukking ook al weer: “Uitzonderingen bevestigen de regel”? Als nu blijkt dat er meer uitzonderingen zijn dan in de tijd dat de regel werd vastgesteld, moet die misschien herzien worden. Dat is ook mijn punt!

Om een lang verhaal iets korter te maken: deze verantwoordelijke Gemeenteambtenaar wilde hiermee wel aan de slag gaan en zou spoedig contact met mij opnemen.
Dit duurde uiteindelijk nog wat langer dan verwacht en mijn SP-contact heeft hem er nog een paar keer op gewezen dat hij mij zou bellen…
Maar hij wilde er blijkbaar gedegen werk van maken.
En als hij mijn dossier heeft ingezien, zal hij mijn drie brieven van drie achtereenvolgende jaren van bezwaren hebben gezien… En je weet hoe ik schrijf… Meestal wat (te?) uitvoerig en de brieven beslaan toch wel twee kantjes A4… Maar ik ben overtuigd dat je beter te veel argumenten kunt aanvoeren dan te weinig. Eenmaal bekeken en afgewezen is definitief einde verhaal.

Omdat de termijn in zicht komt dat ik de aanslag zou moeten gaan betalen, heb ik zelf dinsdag in eerste instantie de contactpersoon gebeld die op de afwijzingsbrief vermeld stond.
En die was (nog) niet op de hoogte van de andere lopende actie.
Uiteraard was zij (zoals ik had voorspeld) redelijk star in haar reactie. Verder dan “Het zijn de regels!” kwam ze inderdaad niet. Ze toonde wel begrip… Maar ja, daar koop ik ook geen brood van…
Toen kaartte ik de actie aan waar (vermoedelijk) haar leidinggevende mee bezig was. En na het noemen van zijn naam zou ze inderdaad met hem contact opnemen en dan zou ik het nog horen.
En uiteindelijk belde hij me in de middag persoonlijk op.
Met veel excuses dat het zo lang heeft geduurd maar hij wilde goed uitzoeken hoe hij mijn probleem kon oplossen. Want wat het meest belangrijk is: hij zag ook wel dat ik gewoon gelijk heb en ik dit jaar niet meer te besteden heb om de aanslag nu opeens wel te kunnen betalen, nu er sprake is van overwaarde.
Vroeger werd er dan vanuit gegaan dat de meeste huizenbezitters vanwege het bezit van vermogen dan wel zouden verkopen en verhuizen naar een (beter) passende huurwoning als hun inkomen niet snel zou verbeteren. Maar dat is in deze tijd vaak anders. En vooral oudere werklozen (vooral met beperkingen) komen niet meer aan werk en verhuizen naar vaak veel duurdere huurwoningen lukt niet meer. Dan zou ik inderdaad op straat komen te staan, zeker in deze tijd van wooncrisis.
Dit kon hij prima begrijpen. Maar had helaas wel te maken met die starre regelgeving…
Daarom heeft hij de volgende oplossing voor mij bedacht:
Kwijtschelding kan ik wettelijk gezien niet krijgen. Dat kunnen ze niet hard maken. Maar dit jaar kan hij de betaling van de aanslag wegens ‘omstandigheden’ laten vervallen.
We zitten natuurlijk ook al aan het eind van het jaar en de nieuwe aanslag dient zich al aan…
Maar naast deze (geweldige!) geste, gaat hij in overleg met collega’s zowel intern in Dordrecht als in een landelijk overleg waar hij ook in zit. Om eerst uit te vinden of ze meer van dit soort gevallen kennen en of dit mogelijk een (groeiend?) probleem is wat aangepakt moet worden.
Hij kan zich net als ik ook niet voorstellen dat ik de enige ben in deze situatie…

Natuurlijk is elke situatie anders. Er zijn misschien veel oudere werklozen met een vergelijkbare uitkering die ofwel meer spaargeld hebben (dat is concreet vermogen) of die niet alleen wonen in een koophuis maar een partner hebben die inkomsten heeft. Ook dan is kwijtschelding niet aan de orde. En wie weet willen veel ‘jongere ouderen’ met arbeidsbeperkingen (door gebreken) wel weg uit hun (te grote?) koophuis en naar een kleine seniorenwoning.
Bij een ruime overwaarde is dit dan misschien wel weer haalbaar.
Daarvoor is mijn overwaarde echter nog te laag en zullen kosten en moeite vrijwel onmogelijk zijn te realiseren. Daarom zit ik gewoon vast… Ik kreeg de indruk dat deze man van de Gemeente dit zeer zeker begreep en daar zeker werk van gaat maken.
Dat kost echter tijd want je weet… de ambtelijke molens…
Daarom zal het rond februari – als de nieuwe aanslag 2022 weer komt – vermoedelijk nog niet opgelost zijn. Dan mag ik de man persoonlijk bellen om te vragen hoe het ermee staat en wat ik dan moet doen. Mogelijk weer gewoon kwijtschelding aanvragen of misschien zijn er dan inmiddels uitzonderingen in de uitvoering van de regelgeving gemaakt.

Nou… Is dit een mooie uitkomst of niet? 🙂

Misschien heb ik een beetje geluk gehad doordat ik geholpen ben door een betrokken politicus die (mogelijk) gedreven door de komende verkiezingen probeert actief in beeld te komen bij het Dordtse publiek en zodoende meer aanhang te krijgen… Maar ik weet ook dat deze man gewoon echt betrokken is en dit soort situaties uit persoonlijke overtuiging probeert aan te pakken om de ‘wereld’ weer een stukje rechtvaardiger te maken en direct mensen te kunnen helpen.
In een bepaalde tijd had ik die ambities ook nog wel… Maar nu ben ik al blij dat ik gelukkig zelf nog mondig en communicatief krachtig genoeg ben om te blijven ‘vechten’ voor mijn rechten.
Als je beseft dat velen dit gewoon echt niet kunnen… Dan moet je gewoon weten dat er echt veel meer mensen buiten de boot dreigen te vallen of zelfs ‘verdrinken’ in het moeras van onrechtvaardige regelgeving. Allemaal dankzij decennia kapitalistisch wanbeleid.

Maar goed, nu draaf ik weer door. Mijn stokpaardjes… 😉
Concreet ben ik dit jaar even geholpen en is de al bestaande moeilijke situatie niet nog moeilijker en misschien zelfs onmogelijk geworden. Want moeilijk blijft het en ik hoop nog steeds dat ik het dit keer red tot het vakantiegeld in juni en er geen onverwachte dure uitgaven komen.

Inmiddels kan ik nog veel meer schrijven over mijn situatie omdat er al weer meer bekend is over de nieuwe tarieven van vaste kosten en toeslagen. Maar dat doe ik later in een ander artikel.
Dit hoofdstuk is even gunstig afgesloten maar het boek is nog lang niet uit.
Als ik volgend jaar meer informatie heb over het vervolg, zal ik daar weer op terugkomen.