Waarschuwing: Dit is een HEET artikel!

Pittig, scherp en heet… eten!

Zijn er lezers die bij het lezen van de titel in eerste instantie aan seks dachten? HAHAHA!
Goed zo, dan ben je erin getrapt. Ik zou het misschien ook denken als ik het niet zelf had geschreven. ‘What’s in a dirty mind…’ 😉
Maar wees gerust: geen 18+ gehalte in dit artikel. Hooguit een waarschuwing voor minderjarigen zonder al te ‘hete’ ervaringen: experimenteren kan pijn doen.

Ik wil het dit keer weer eens hebben over eten! En wel het eten van echt HETE producten.
Aanleiding is een artikel wat ik laatst tegen kwam over de vraag of het gezond of juist ongezond is om (te) heet te eten: ‘Pittig eten, ongezond of juist onwijs gezond?‘
Voor wie het nog niet wist: ik ben gek op heet! Eten dus. Maar toegegeven… Ook die andere associatie komt bij mij wel voor. Maar dat is een ander verhaal.
Het eten van hete gerechten gaat me makkelijk af. Hoewel je het natuurlijk ook kan overdrijven…
Maar eerst een stukje geschiedenis over hoe ik voor het eerst kennismaakte met iets heets: sambal.

Grappige familie…

Als enig kind in een relatief kleine maar hechte familie had ik jarenlang te maken met een vrij ‘volwassen’ leefomgeving. Behalve op school had ik na de lagere school (basisschool) eigenlijk nooit contacten met kinderen en trok ik in mijn vrije tijd vooral op met mijn oma, opa, oom en tante. Allemaal familie van mijn moeder.
Bij speciale gelegenheden of gewoon omdat ze er een keer zin in hadden, aten we ook meestal met elkaar. Daarbij kan ik vooral de zondagen herinneren dat ik meeging met die vier genoemde mensen met hun wekelijkse autorit op de zondagmiddag. Heel vaak naar Brabant, soms naar België pakweg tot Antwerpen, waar we af en toe de ‘vogeltjesmarkt’ bezochten. Ik vond die ritjes altijd geweldig. En meestal kreeg ik nog wel iets lekkers te drinken of zelfs een cadeautje op die markt.
Maar regelmatig aten we aan het eind van de middag dan ook samen en soms haalden ze ‘Chinees’, wat toen eigenlijk naast de patatkraam het meest voorkomende afhaalrestaurant was. En dan aten we meestal ‘nasi rames’. Een uitgebreide nasi goreng, met veel dingen die ik als kind gewoon ook al lekker vond.
De sambal kende ik toen nog niet. Dat zat er altijd apart bij in van die zakjes.
Uiteindelijk werd ik daar een beetje nieuwsgierig naar. En vroeg een keer wat het was.
“Dat is een soort jam wat je door je eten kan doen.” zei mijn oom. “Proeven?” Dat wilde ik wel. En met een staalhard gezicht pakte hij een theelepel sambal en stopte die in mijn mond. Hoe ik reageerde kan je misschien verwachten… Ik voelde mijn mond in brand staan! Ik wist even niet meer waar ik het zoeken moest. En de familie… Lachte zich te pletter! Ik was woedend dat ze me zo voor de gek hadden gehouden. Vanaf dat moment wilde ik NOOIT MEER sambal.

Mijn ‘grappige’ oom was daar trouwens gek op. Hij had in zijn militaire dienst in Suriname gezeten. Daar was het eten van hete pepers (en dus ook een soort sambal) vrij normaal. Hij heeft daar zeer heet leren eten en is daar altijd gek op gebleven.

Bij mij is het trouwens ook snel omgedraaid. Zo ongeveer ook vanaf mijn militaire diensttijd en de gelegenheid die ik daarna kreeg alleen te gaan wonen, ging ik ook steeds meer experimenteren met eten en sambal werd toch ook wel een van mijn favoriete smaakmakers, vooral natuurlijk in nasi- of bami-gerechten, waar ik altijd gek op was.
Ik heb periodes gehad waarin mijn favoriete boterham er een was met: pindakaas + jam + sambal! Heerlijk!
Maar uiteindelijk ontdekte ik natuurlijk ook de vele andere hete smaakmakers die er op de markt waren. Want er is meer… 😉

Pepers, pepers en nog eens (hete) pepers!

Natuurlijk is de bekende rode peper de meest gebruikte hete smaakmaker, maar er zijn veel meer pepersoorten in allerlei geuren, kleuren en smaken. Van mild tot onwaarschijnlijk (en bijna oneetbaar) heet. Als je een beetje rondsnuffelt op Wikipedia, verdwaal je bijna in de soorten pepers die er allemaal bestaan. Maar de rode (spaanse, chili) peper is hier toch het bekendst. En die wordt veel breder toegepast dan alleen in sambal.
Daarvan heb je trouwens ook heel veel soorten zoals je hebt kunnen lezen.
Bij de genoemde Chinees krijg je meestal de standaard sambal mee: ‘sambal oelek’. Dat heb ik ook jaren gebruikt. Maar later kwamen de bekende ‘toko’s’ waarin een breder aanbod aan soorten sambal verkocht werd en tegenwoordig koop je zelfs meerdere soorten in de supermarkt.
Mijn favoriete sambal koop ik echter nog altijd bij de toko: een grote pot (750 gram) sambal badjak ‘extra heet’! In de supermarkten verkopen ze dit soms ook wel maar altijd kleine potjes die relatief veel duurder zijn en bij mij in korte tijd leeg zijn… Want als ik sambal in mijn nasi doe is een theelepel niet voldoende. 😉
Sambal badjak is in tegenstelling tot de oelek veel smaakvoller door extra ingrediënten. Heerlijk!

Maar al jaren geleden heb ik ook de ‘tabasco’ ontdekt! Een dunne saus ook gemaakt van rode pepers maar daarnaast met extra ingrediënten die het niet alleen pittig laten maar ook een bepaalde smaak meegeven. Tabasco koop ik altijd in van die kleine flesjes want dat gebruik je slechts druppelsgewijs. Het is erg heet en ik druppel dit meestal over pizza’s en pasta’s.

Natuurlijk zijn er veel meer ‘hete’ sauzen of die op het etiket ‘pittig’ beloven maar uiteindelijk toch mild blijken te zijn… Dan valt het mij meestal wat tegen.
Een echt goede hete saus is die van Go-Tan: ‘Sriracha Sauce’. Niet alleen geschikt voor oosterse gerechten maar dit roer ik even graag door de pasta. 🙂

Hoewel de keuze dan onbeperkt lijkt en ik het “hoe heter hoe beter” lijk aan te hangen… Het kan echter ook zo erg dat het van mij niet meer hoeft.
Op mijn werk hadden collega’s elkaar eens uitgedaagd een puur stuk ‘Madame Jeanette’ peper te eten. Op dat moment kende ik het nog niet. Ik kreeg van hen een stukje mee om het rustig thuis eens uit te proberen. Oef… Van een heel klein stukje stond mijn mond weer in brand, net als toen ik een kind was met sambal!

Dit soort pepers schijn je prima in zeer kleine hoeveelheden toe te kunnen voegen aan bepaalde gerechten of salades. Maar als je dit niet goed doseert dan blijft er geen smaak meer over dan alleen heet… Ik heb het later zelf nog eens gekocht maar dat werd geen succes. Ik houd het dan toch liever bij de bekende pepers.
Die ik gelukkig ook in Kroatië kon vinden in potten: ‘pfefferoni’. Die heb je daar ook in twee soorten: beetje mild en gewoon pittig. Prima om los naast een gerecht zo te eten. Heerlijk!

Gezond? Ongezond?

Als je dat in het begin gelinkte artikel hebt gelezen, dan weet je dat de schrijver daarvan wel degelijk denkt dat het gezond is. Het maakt toch bepaalde stofjes vrij in het lichaam, waar het prettig door gaat voelen. Sommigen vinden het daarom zelfs mogelijk verslavend… Ugh…
Vermoedelijk verwarren ze dan het begrip ‘verslaving’ met ‘gewenning’! Hoewel dat laatste meestal ook wel optreedt bij stevige drinkers of andere ‘gebruikers’… Hete etenswaren heb je meestal later niet meer nodig om weer ‘goed’ te voelen. Je vindt het gewoon lekker en na meerdere ervaringen zijn je smaakpapillen eraan gewend en voelt het minder heet. Je moet het inderdaad ook leren eten. Maar vervolgens eet je echt niet dagelijks heet eten! Dat geldt voor alle soorten eten. Afwisseling maakt het lekker.
Wel heb ik persoonlijk graag liever iets meer gekruid eten, dan helemaal ‘naturel’.
Ik weet dat een teveel aan gebruik van zout (en suiker) niet goed is voor je, maar gedoseerd en beter aangevuld met goede kruiden, maakt veel eten ook smakelijk.
Zo gebruik ik ook uiteraard peper (zwarte maar ook andere soorten zoals cayennepeper), knoflook (poeder), basilicum en diverse andere kruiden die maaltijden gewoon opleuken.
Er moeten niet altijd hete rode pepers in zitten… 😉

Zolang je pittige ingrediënten gewoon in balans gebruikt, is het alleen maar gezond.
En elk mens ervaart dit ook vaak weer anders, zoals dat gaat met alle etenswaren. Smaken verschillen. Daarom heb ik in de tijd van mijn gezin het eten natuurlijk nooit pittig gemaakt. Sambal en andere sauzen kun je altijd later toevoegen naar behoefte. En zeker jongere kinderen vinden het natuurlijk helemaal niks! Daar heb ik ervaring mee. 😉

Mijn conclusie zal je na het lezen van dit artikel wel kunnen vermoeden.
Gezond of ongezond? Maakt me niets uit, ik vind het gewoon HEERLIJK! 🙂

Aanvullingen:
De tekst hierboven was oorspronkelijk het einde van dit ‘hete’ artikel. Maar later kwam ik er nog achter dat er uiteraard veel meer pittige producten bestaan, van snacks, broodbeleg tot diverse sauzen en smaakmakers. Hieronder zal ik het dus steeds aanvullen als ik iets nieuws ontdek of er gewoon graag bij wil vermelden.

Hete snacks!

Naast ‘heet eten’ bestaan er tegenwoordig gelukkig ook steeds meer hete snacks op de markt! Geweldig! Want ook tussendoortjes of bij goede (langere) films mag ik graag goed smaakvol eten. Met mate natuurlijk want mijn gebrek aan beweging staat een te veel niet toe… Maar mits gedoseerd met mate… Moet het kunnen.

Het is echt iets van de laatste jaren dat zelfs de grote merken hete snacks op de markt hebben gebracht, dus ik vermoed dat ‘heet’ toch echt wel meer ‘HOT’ is tegenwoordig! Joepie! Daarom wil ik graag de volgende snacks aanbevelen:

Lays Strong – Waarvan ik de ‘Jalapeno’ uiteraard de beste vindt, want zie de DRIE pepers: EXTRA HOT! Haha! En ja echt… Die geeft nabrandertjes dus kijk uit.

Eerder op de markt waren al de:
Pringles Hot & Spicy – Kocht ik regelmatig als de Pringles in de aanbieding waren, want anders vind ik ze wat te duur… Maar dit is dan een van mijn favoriete smaken! Mild heet!

Tenslotte de Doritos Flamin’ Hot – De naam zegt het al. Samen met de Lays Jalapeno een echt hete chip waarvan deze dus wat meer bite en inhoud heeft. Echt heet! Niet iets voor dagelijks gebruik maar met genoeg trek ook weer… HEERLIJK!

Pittige pindakaas

Terwijl ik deze pindakaas ook al enkele jaren met heel veel plezier eet, was ik dit ook vergeten te vermelden! Het is dan ook lastig te vinden want alleen te koop bij de Lidl, tijdens een speciale ‘Zuid-Amerikaanse Caribbean’ week, waarin ook Surinaamse producten verkocht worden. Althans… Geïnspireerd op de Surinaamse keuken, want authentiek is het natuurlijk niet. Wel sluit dit aan mooi op het verhaal van mijn oom, die graag hete dingen at in zijn diensttijd in Suriname! 🙂

‘Faja Pindakasi’ is een echt pittige pindakaas die mijn ooit favoriete boterham met pindakaas+jam+sambal vervangt. De sambal kan ik weglaten. Want hij is echt pittig!
Als dit weer eens in de aanbieding is, koop ik de laatste tijd dus direct 5 potten tegelijk, zodat ik een voorraadje heb. 😉

Dijon Mosterd

Naast de diverse bekende sausjes en smaakmakers bij vele maaltijden van Italiaans, Chinees-Indisch, Zuid-Amerikaans tot waar ze ook maar van pittig eten houden, zijn er natuurlijk ook de ‘simpele’ sausjes bij de patat en bijbehorende snacks. Wie eet er bijvoorbeeld graag mosterd bij de bitterballen of kroketten? Ik wel! Maar wist je dat er ook een zeer pittige mosterd bestaat, die vermoedelijk niet veel mensen naast hun partyschalen met bitterballen neerzetten? Het zal geheid problemen opleveren!
Maar ik heb dit ook in de kast staan want uiteraard houd ik weer van ‘Dijon Mosterd’.

Dit merk heb ik gewoon in de supermarkt gekocht maar er zijn meer merknamen die deze soort mosterd maken. Kijk uit: echt erg pittig! Dus rol niet je hele bitterbal er gedachteloos doorheen om hem daarna in zijn geheel in je mond te stoppen. Behalve dat bitterballen net uit de frituur zoals bekend zeer WARM zullen zijn… Met deze mosterd is hij ongekend PITTIG! 😉

Heetheidsindicatie op verpakkingen