De mythe over porno

“Werken in de porno is gewoon leuk!”

Drie jaar geleden was ik al eens begonnen aan een veel te groot artikel over ‘porno’. Ik noemde het daarom ook ‘Porno – Het document’ met zelfs als toevoeging ‘Deel 1’ omdat ik er zoveel over kwijt dacht te kunnen, dat het onmogelijk in één leesbaar artikel zou passen.
Dit ‘document’ ging echter een bepaalde richting uit die ik achteraf onhandig vond en ik voelde me in die tijd (medio 2018) nu net niet zo goed, dat ik ermee wilde doorgaan. Uiteraard komt het woord ‘porno’ en vele associaties diverse malen terug in veel artikelen. Maar toch zie ik nu weer een aanleiding om er nog een artikel speciaal aan te wijden. Ook omdat het stigma; de vooroordelen en gewoonweg de ‘mythe’ rond porno onverminderd blijven bestaan.
Natuurlijk blijven die voor alle ‘sekswerk’ bestaan en daar schrijf ik dus steeds over maar dit wil ik er even uitlichten omdat het eigenlijk een vak apart is, onvergelijkbaar met prostitutie. Een zwaar onderschat vak.
En deze week vond ik toevallig een geweldig artikel uit ‘De Correspondent’ wat alweer dateert uit 2014 maar juist in deze tijd steeds actueler wordt. Want er heerst een ‘war against porn’ in de wereld, bijna vergelijkbaar met de ‘war against drugs’… Waarbij voor die tweede oorlog (tegen de machtige drugsmaffia) nog wel iets te zeggen valt. Maar die oorlog tegen porno is bizarre onzin, mensonterend en tegen alle realiteit in.
Het artikel in De Correspondent: ‘Voor veel vrouwen is porno een gewone baan’.
Ik heb het gekopieerd en in een eigen PDF gezet wat je bij aanklikken kunt lezen en/of downloaden. Hoewel ik het gratis kon lezen, kan het zomaar zijn dat je toevallig al eerder op die website een paar artikelen hebt gelezen en dan alsnog tegen een betaalmuur aanloopt. Ik vind het te belangrijk om het niet te laten lezen. Daarom wil ik je met klem vragen op de link te klikken en het te lezen!
In dit artikel staat precies hoe het in elkaar zit met het werken in de porno en vrijwel alle vooroordelen worden ontkracht! De betreffende journalist is er echt onafhankelijk ingegaan en heeft prima onderzoek gedaan naar de waarheden achter de mythes.
Ik ga hier alles niet herhalen. Wel wil ik er nog een paar dingen aan toevoegen die ik uit eigen ervaring gewoon weet. Geen fantasie. Geen verhaal van ‘wij van WC-eend’. Realiteit.

Pornoslavinnen… Realistisch?

In de PDF heb ik alle links verwijderd en ook de link naar de documentaire waar geregeld naar wordt verwezen en waar de diverse citaten uit afkomstig zijn. Ik vond dat niet nodig omdat het artikel al voldoende informatie bevat, waardoor duidelijk is waarom het gaat.
De twee veelvuldig genoemde (ex-) pornoactrices Nina Hartley en Asia Carrera:


Nina Hartley en Asia Carrera

Vroeger was niet alles beter

Laat ik inderdaad eerst beginnen met een duidelijke nuance: hoewel ik soms wel eens zeg dat ik zelf ben opgegroeid in een tijd dat er veel toleranter werd omgegaan met naakt en seks, zijn er natuurlijk ook dingen gebeurd die niet door de beugel konden. Maar hoewel nu dus alles veel beter lijkt te zijn geregeld voor sekswerkers… De vooroordelen en stigma’s groeien juist weer! Tegen de realiteit in!

Misschien kwam het wel door de relatieve ‘nieuwheid’. Porno (magazines en films) kwam in de 60er jaren pas op gang. In eerste instantie nog zonder goede wetgeving. Waardoor seksueel misbruik dus moeilijk aan te pakken was.
Ook het sekswerk op zich werd slechts gedoogd. Iedereen wist dat het er was; de ramen op de Wallen waren bekend en ‘hoeren’ heb je altijd al gehad, zolang de mensheid bestaat. Maar als ‘echt werk’ is het nooit echt geaccepteerd. Met als gevolg dat het overal in ‘achterkamertjes’ gebeurde.
Er werd niet tegen opgetreden als er geen overlast was. Maar er was ook geen controle op misbruik en dwang. Het fenomeen ‘pooier’ was toen ‘normaal’. Waar veel vrouwen problemen door kregen of simpelweg misbruikt werden. Toen wel!
Maar sinds sekswerk dan eindelijk enkele decennia geleden bij wet is gelegaliseerd als ‘legaal beroep’ is dit echt allemaal veranderd.
Dat de regelgeving daarna steeds asociaal strakker en moeilijker werd waardoor sekswerkers nauwelijks nog ‘vrij’ hun beroep kunnen uitoefenen is daarna een feit geworden, maar daar heb ik het elders al vaak over.

Ook de porno werd vroeger veel vaker in ‘achterkamertjes’ gemaakt. Er waren toen al wel diverse grotere bedrijven zoals Private, Hustler, Beate Uhse, Lasse Braun, Sexorama en diverse andere, waar kwaliteitsporno werd gemaakt. Maar het internet bestond nog niet. Zij maakten magazines en videofilms. En dat kon feitelijk iedereen wel een beetje.
Amateur-sekswerk bestond ook en daar was gewoon bijna geen zicht op.

Toen ik zelf in de jaren 80 mijn modellenbureautje had, kon ik feitelijk ook alles doen, zonder enige controle. Ik plaatste een advertentie om modellen te vinden en beloofde ze via een catalogus en andere advertenties te promoten. Ik kon dat niet altijd waarmaken want ik was gewoon een eenling zonder ‘netwerk’. Maar enkelen heb ik wel degelijk aan betaald werk geholpen, waardoor ze verder konden.
Misbruik heb ik nooit gepleegd. Hooguit was ik misschien te naïef bezig om mijn eigen hobby gewoon uit te voeren: fotograferen (en filmen) van mooie vrouwen en seks.
In die tijd waren de meeste mensen die ik hierdoor ontmoette ook hobbymatig bezig. Zowel de modellen als de afnemers (kopers van de foto’s). Amateurwerk. Alleen de echt goede modellen wisten de grote kanalen wel te vinden en bereiken.
Maar iedereen hield van wat ze deden. De modellen wilden graag naakt en voor seks poseren. Gewoon omdat ze daar geil van werden…

Later kwam dan internet en toen is alle sekswerk veranderd. Vooral de porno.
Werden foto’s en films voorheen nog alleen verkocht in de seksshops of speciale erotische hoek van bepaalde lectuurwinkels; nu kon het wereldwijd online worden gezet.
Wie echt de porno in wil, beseft dat miljoenen mensen je zullen zien en anonimiteit is vrijwel onmogelijk. Wat vroeger nog wel relatief mogelijk was.
En hoewel op sommige websites de ‘achterkamertjesporno’ dan nog steeds gepubliceerd kan worden, is de (sociale) controle nu veel groter. Als er misstanden plaatsvinden dan worden die gezien. Vroeg of laat. Maar alles komt nu boven water. Wat vroeger vaak gewoon niet gebeurde.
Toen konden vele malafide ‘pornomakers’ wegkomen met alles wat ze deden. Niet alleen door de kleinere kans op ontdekking. Ook de schaamte van mensen die waren ‘misbruikt’ was te groot om ermee naar buiten te komen. Dan zouden er dus meer mensen achter gaan komen dat ze hadden meegewerkt aan sekswerk!
Ook daarom is het ook nu hoog tijd dat er een eind komt aan die schaamte. Sekswerk is werk! Alle sekswerk. Dus prostitutie én porno! Gewoon eerlijk werk. Net als een kapster of winkelbediende.

Normalisatie is en blijft de sleutel!

Wie het artikel uit ‘De Correspondent’ goed heeft gelezen en ik hoop ook mijn eerdere artikelen over alle misverstanden, vooroordelen en stigmatisatie van sekswerk, zou moeten beseffen dat ik hier over feiten spreek. Geen opgeblazen fantasie van een perverse ‘beschadigde’ oude viezerik… Geloof me… Er zijn echt mensen die me zo zullen zien, ook al durven ze me dat niet recht in mijn gezicht te zeggen. En al die vooroordelen blijven bevestigd worden door de steeds krachtiger anti-sekswerk-lobby van vooral de Christelijke politieke partijen.
Er wordt nu te vaak verkondigd dat “het verkopen van seks niet meer van deze tijd is”. Zij draaien het om: nu we meer kennis hebben van onze seksualiteit, kunnen we die ‘hoeksteen van de samenleving’ verbeteren: het monogame huwelijk. Want dat is toch de enige juiste vorm van een menselijke relatie waarin seks wordt beleefd… Aldus de Christenen. Maar ook aldus de moslims. Of van mijn part andere mystiek zwevende mensen zonder specifieke religie, die echter seks wel voorbehouden aan een ‘nette vaste relatie’. En die zijn er echt zat. Bedroevend.
Want geen mens is gelijk. En zolang er mensen bestaan zijn er ook met een meer dan gemiddelde seksdrift. Of gewoon een eerlijk menselijk natuurlijk gevoel dat seksualiteit niet perse tussen twee mensen beleefd moet worden. Want seks is leuk. Seks is lekker. Vaak komen mensen er pas achter als ze dat diepgewortelde stigma een keer doorbreken met de juiste begripvolle mensen. Dat het ook met meer mensen leuk kan zijn. En lekker. Net als gezamenlijk genieten van lekker eten en drinken.
Mijn stokpaardje. Niet uit eigen ervaring (helaas) maar uit de ervaringen met meerdere mensen die ik heb ontmoet en die er zo over denken. Ex-modellen, sekswerkers (die ik een paar keer ook iets meer privé volgde) en gewoon de vele oprechte en eerlijke verhalen van sekswerkers die ik nu lees via Twitter en de andere media.
Zo plaatste ik een poosje geleden de uitspraak van het Nederlandse pornomodel Romy Indy. Dat ze er zo van is opgeknapt sinds ze de porno in is gegaan! In alle opzichten! Exact zoals het ook beschreven staat in dat artikel in ‘De Correspondent’ over Asia Carrera. Meer gevarieerde seks maakt vrouwen vaak sterker! Zelfstandiger! En ze genieten veel meer van de seks! Wat in een monogame relatie vermoedelijk nooit zou zijn gelukt. Is dat normaal als je er wel behoefte aan hebt?

Romy Indy

Niet iedereen moet nu natuurlijk de porno in… Of opeens hyperactief worden in swingersfeesten. Elk mens is anders. En velen zijn gewoon tevreden en gelukkig met die ene vaste partner! Prima!
Respect voor. Maar die mensen moeten dan ook respect proberen op te brengen voor andere mensen die wel meer behoefte hebben en graag genieten van meer gevarieerde seks. Hetzij gewoon in (besloten) privésferen zoals dus die seksfeesten, hetzij in hun beroep als sekswerker. Omdat ze het kunnen. Fysiek en mentaal aankunnen. Noem het de topsporters in de seks. Dat heb ik ook al eerder geschreven. Niet iedereen kan het.
Maar het grote probleem ligt in het feit dat veel mensen nog steeds niet kunnen accepteren dat er zo heel veel mensen dat wel willen en kunnen! En ook gewoon doen.
Als sekswerk opnieuw verboden zou worden, dan blijft het echt bestaan. Dan gaat het weer de illegale achterkamertjes in… Zonder enige vorm van controle. En dus meer kans op misbruik. Maar de behoefte aan gevarieerde seks blijft bestaan. Altijd.
Dat moet genormaliseerd worden.

Sekswerkers zijn gewone mensen

Dit heb je ook al in het artikel kunnen lezen. Misschien denk je nu: “Jah… Soort zoekt soort dus daarom zal jij – ‘vieze perverseling’ – die mensen wel ‘gewoon’ vinden.” Hoe kan ik je overtuigen dat dit onzin is? Ten eerste: ken je mij al persoonlijk? Maar vooral: ken je eigenlijk wel mensen persoonlijk die sekswerk doen?
Toevallig heb ik dus wel enkele mensen leren kennen, zowel in de 80er jaren als recent nog in 2015/2016, die actief zijn in sekswerk. Behalve dat veel van deze mensen gewoon prima banen hadden naast hun hobby als sekswerker, hadden ze ook nog eens een privéleven in alle soorten en maten, met alle ‘gewone’ problemen die elk werkend mens ook wel kan hebben.
Echt beroemde sekswerkers ken ik niet persoonlijk. Het is hierin natuurlijk hetzelfde als met ‘gewone’ acteurs of eenvoudige werkende mensen in duizenden zogenaamd ‘normale’ banen. Niet iedereen haalt de top. Dat zijn altijd slechts de ‘happy few’ die er toevallig heel goed uitzien en de nodige extra talenten hebben die opvallen. De factor ‘geluk’ zal ook hier een rol spelen.
De mensen die ik kende waren gewoon hard werkende mensen die ook moeite hadden om altijd maar weer rond te komen, vooral als ze moesten (of wilden) leven van het sekswerk.
Het grootste probleem bleef echter altijd: in hun privé-omgeving moesten ze bijna altijd zwijgen over wat ze deden. Want anders zouden ze zonder uitzondering een paria worden, zelfs bij hun familie. Dan leef je dus in een spagaat…

Veel mensen zien sekswerkers vaak als ‘extravagante’ om aandacht vragende mensen (en natuurlijk ook van die ‘zieke perverselingen’) in strakke lingerie of alles verhullend leer gestoken pogingen wagend op bepaalde demonstraties en ‘prides’ hun bizarre levenswijze te promoten. En ja… Dat zie ik ook en vind ik een beetje jammer. Omdat ik weet dat dit een aparte groep is. Die wil zich soms zo extravert laten zien (zoals in de laatste hypes rond transgenders en ‘dragqueens’) omdat zij extreem exhibitionistisch zijn. Dit is absoluut geen doorsnede van alle sekswerkers…
Die zie je niet, herken je niet. Het kan je buurvrouw zijn. Of buurman natuurlijk…
Meestal had je het nooit kunnen vermoeden dat ‘die’ in de porno werkt. Dat had je nou nooit achter die persoon gezocht… Tja.

Het zijn meestal alleen de bekendste pornoacteurs die wel herkend zullen worden.
En dat geeft ze dan direct het nadeel van de twijfel of die nog wel ergens anders voor deugt om te doen na de porno-carrière.
Bobbi Eden heb ik al eens genoemd. In veel ‘lijstjes’ van bekendste Nederlandse pornoactrices staat zij vaak op Nummer 1. Want ze had succes en ook daarna heeft ze nog aan diverse TV-producties meegewerkt. Het is allemaal niet super hoogdravend maar dat ze bij een redelijk deel van het publiek uiteindelijk geaccepteerd is lijkt wel duidelijk.

Bobbi Eden met gezin

Anders is dat met bijvoorbeeld Verona van de Leur. Ex-sportvrouw van het jaar die na haar sportcarrière de porno in ging… Ze heeft het nog niet zo lang geleden een keer geprobeerd als verslaggeefster bij sportevenementen op TV. Maar na 1 keer heb ik haar nooit meer gezien en op haar erotische kanalen blijft ze onverminderd strooien met naaktfoto’s en promotie van haar porno-kanalen. Misschien een verschil in overige talenten, waarover ook in dat artikel werd gesproken.
Gisteren (11 oktober 2021) schoof Verona overigens wel aan bij ‘Khalid en Sophie’, vanwege een actuele reportage over het misbruikschandaal in de turnsport… Ik heb het niet gezien. Maar zij had dit jaren geleden al aangekaart maar werd verguisd in plaats dat er naar haar werd geluisterd… Omdat ze zelf in de porno is gaan werken.

Het is overigens niet vreemd dat acteurs van welk genre dan ook heel hun leven geassocieerd blijven aan hun bekendste rollen. Noem een Schwarzenegger (“I’ll be back!”), Stallone en vele andere actiehelden, die nooit bijzondere karakterrollen hebben gespeeld. Tot in hun ouderdom blijven ze ‘Expendables’… Wel respect dat ze dit nog steeds geloofwaardig kunnen brengen.
Maar een ‘milf’ van rond de 70 nog in de porno? Meestal stoppen pornoacteurs er al mee ruim voor hun 40ste. Sommige mannen uitgezonderd. Zolang ze ‘het’ nog maar goed kunnen en er ‘strak’ uit blijven zien. En wie niet die ‘top’ van beroemde pornoacteurs bereikt stopt er vaak al na enkele jaren mee… Gewoon omdat het niet voldoende oplevert.

Werken in sekswerk en vooral in de porno lijkt daarom niet iets waar je heel je leven in kunt voorzien. Het is meestal tijdelijke weelde en daarna moeten ze iets anders gaan verzinnen. Ook hierdoor verdient het best wel respect voor veel vrouwen als ze het willen en aandurven om bekend te worden in de porno. De kans dat ze na hun korte carrière snel aan lager wal raken is groot aanwezig, als ze geen goede partner hebben of andere hulp om hen heen.
Van de maatschappij hoeven ze weinig support te verwachten… Die schijt op hen… 🙁

Respect en bewondering

Ik heb nooit onder stoelen of banken gestoken dat ik gek ben op mooie vrouwen. En als je internet een beetje blijft afstruinen, dan lijken die ontelbaar aanwezig in de wereld. Dat is ook zo. Hoewel je natuurlijk meestal alleen de plaatjes ziet van de ‘mooiste’ modellen. Het schoonheidsideaal blijft leidend in de modellenwereld en dus ook in de porno want “het oog wil ook wat”.
Dat heb ik vaak moeten horen in de tijd dat ik nog serieus op zoek was naar een partner… Vooral in de 80er jaren. Zeker als ik er mijn erotische belangstelling bij betrok, viel ik meestal wel af. Want een knappe jongen ben ik nooit geweest en de ‘echte’ modellen zoeken die toch wel.
Dat ik toch bleef vasthouden aan mijn bewondering voor die modellen die je in grote getale ziet, ondanks hun vaak (arrogante) afwijzing van minder bedeelde mannen, is puur mijn behoefte aan schoonheid. Ook al blijft dat een passieve beleving. Dat gaat nooit meer weg. En gelukkig blijven er altijd weer nieuwe modellen verschijnen. Nieuwe pornoactrices.
Het zal net zoiets zijn als de fanatieke autoliefhebbers: in de mooiste auto’s zal je nooit rijden. Die zie je alleen op plaatjes en filmpjes en af en toe in de showrooms. 😉

Naast bewondering heb ik groot respect voor veel pornoactrices. Ze zijn niet alleen vaak geweldig mooi maar ze zijn zo grenzeloos vrij in het seksuele gebruik van hun lichaam! Ze houden erg van seks (anders begin je er helemaal niet aan natuurlijk!) en weten optimaal te genieten van hun eigen seksualiteit. Meestal bepalen ze hun eigen grenzen hoe ver ze willen gaan in de porno en soms gaat dat heel ver als ze in gangbangs door een hok vol mannen ‘gebruikt’ worden en soms dan ook nog dubbel of tripel worden gepenetreerd… Dan hebben ze toch wel de nodige ervaring opgedaan.
Natuurlijk telt de hogere financiële beloning voor extremere seks mee, maar je moet het toch wel aankunnen. Respect. Zeker als ze het jaren kunnen volhouden. En veel bekendere pornoactrices kunnen dat. Zo heb ik me de laatste tijd ook iets meer verdiept in die bekendere namen. Het zijn dan meestal Amerikaanse pornoactrices omdat er daar gewoon veel meer van zijn… Als je dan leest dan ze in enkele jaren soms aan honderden films hebben meegewerkt, dan is dat toch wel een bijzondere prestatie. Maar zij kunnen en willen het en door hun bekendheid worden ze ook veel gevraagd en dus betaald.
In Nederland bestaat zoiets eigenlijk niet. Zelfs de bekende kanalen (Kim Holland/Meiden van Holland) doen amateuristisch aan met een handjevol echt goede producties, een beperkt aantal modellen die het alleen met condoom doen als ze met anderen dan hun eigen partner neuken…
Het is het allemaal net niet. Maar dat heeft ook weer alles te maken met de bekendheid die ontstaat als je (te?) populair wordt. In Amerika zijn er zoveel dat ze nog relatief anoniem kunnen blijven. Maar in Nederland zijn ze natuurlijk al snel overal bekend.
En zou iedereen ze dan met net zoveel respect bekijken als ik doe… Dan zou er geen probleem zijn. 😉

Maar op zich is werken in de porno voor de meeste liefhebbers van gevarieerde seks gewoon leuk. Daar begon ik mee en daar wil ik mee eindigen. Het is gewoon zo. Alleen kan niet iedereen het en niet iedereen heeft de juiste fysiek. Net als niet iedereen een topsporter kan worden. Als je andere talenten hebt waarin je (beter) kunt uitblinken, dan zal je zeker niet de porno ingaan.

In de 80er jaren heb ik wel getwijfeld. Ik had een baan waarin ik niet echt gelukkig was… Maar het verdiende gewoon voldoende om (voor mijn standaard) goed mee te kunnen leven.
Ik had echter ook graag meer met de porno willen doen… Niet als acteur natuurlijk maar achter de schermen. Het produceren en organiseren had ik graag willen verbeteren. Maar de investering was toen te hoog en de onzekerheid die ik toen over mezelf had gigantisch. Ik ging het toch maar zoeken in het bekende ‘huisje-boompje-beestje’; het gezin. Natuurlijk ook geweldig. Zolang alles goed gaat… Maar dat is ook met alles zo.
Nu is het te laat. Maar in mijn hart zou ik zo weer willen gaan werken in de wereld van de porno. Omdat je daarin de mooiste en fysiek beste modellen treft en die blijf ik bewonderen en respecteren. Dat zouden meer mensen moeten doen. 🙂

Dit bericht is geplaatst in Column, Cultuurfilosofie, Opmerkelijk Nieuws, Persoonlijk, Seksualiteit met de tags , , , , , , , , . Bookmark de permalink.

Geef een reactie