Restflits vrijdag 20 augustus 2021

Vandaag in de Restflits:
– Status quo
– Huisartssoap – vervolg
– Prioriteiten in Nederland? Rotte komkommers…
– Twitter en het einde…
– Wat nog Rest

Status quo

Ik leef nog.
Punt. Volgende onderwerp: 😉

Tja, er is natuurlijk niet veel veranderd sinds mijn vorige Restflits en status quo…
Er verandert sowieso de laatste jaren bijna niks meer in mijn leven. Dat is dus het punt…
Maar uiteraard zijn er toch altijd wel weer een paar krenten in de saaie en grijze pap die het vermelden waard zijn.
Te beginnen met een grote zwart/witte krent van ongeveer 4 kilo: de Domino-soep … euh… nee natuurlijk POES is weer even in huis! 🙂
Na jaren van verblijf hier wilde mijn zoon haar destijds toch bij hem hebben (het was per slot zijn grote wens een kat te hebben) omdat hij haar in Rotterdam nu vrijwel nooit meer zag en ondanks dat hij nu enige tijd geleden is verhuisd naar een ‘echt’ studenten-appartement, waar hij officieel geen huisdieren mag hebben, heeft hij haar met veel plezier bij zich gehouden.
Maar nu ging hij 10 dagen op vakantie naar… Kroatië met zijn vriendin en er was niemand in de buurt om voor Domino te zorgen. Dus… Geen probleem. Ze is voor die korte tijd (paar weken alles bij elkaar) natuurlijk welkom bij mij. Sinds afgelopen zaterdag verblijft ze weer hier.
En natuurlijk… die beestjes vergeten dat echt niet… had ze al snel weer haar plekjes gevonden. 😉

Hoewel een kat geen huisdier is waar je al te veel mee bezig moet zijn (dat wil ze ook vaak niet), geeft het natuurlijk wel weer wat dagelijkse beslommeringen. Eten en drinken op tijd weer aanvullen, elke dag de poep uit de kattenbak halen en opletten dat ze niet weer verder gaat de bekleding van mijn bank kapot te krabben… Haar krabpaal was vergeten en dus ging ze daarom vrij snel weer daarop ook die nodige behoefte doen… Ik heb dus maar snel een nieuw goedkoop paaltje bij de Action gekocht maar ik vrees dat de bank toch wel wat vertrouwder aanvoelt.
Maar goed, nog ruim een week en dan gaat ze natuurlijk weer terug naar ‘huis’.

Verder moet ik me nog steeds zelf gewoon ‘vermaken’ en dat valt vies tegen. Zeker dit jaar, nu niet alleen de koude oorlog met mijn buurman voortduurt maar het is gewoon te wisselvallig weer om überhaupt veel in de tuin te kunnen doen!
Alles groeit daar als kool (ook het onkruid) maar geen haar op mijn hoofd dat ik daar nu iets mee ga doen.
Mijn bezigheden blijven daarom voornamelijk met de computer dus schrijf ik veel (al weer meerdere artikelen in de categorie ‘Seksualiteit’ geschreven) en probeer ik via Nu.nl op de hoogte te blijven van het nieuws… Want via Twitter kan niet meer. Daarover later meer.

Een poosje geleden dan toch eindelijk een antwoord per mail ontvangen in verband met de ‘huisarts-problematiek’! Ook daarover hierna meer.

Maar verder? De corona-komkommers liggen al te rotten, zo saai en nat is het in Nederland… Ook daarover straks meer en waarom ik daar allemaal erg veel last van heb.
Doormodderen dus. 🙁

Huisartssoap – vervolg

In mijn vorige meldingen over de abominabele situatie rondom mijn ‘huisarts’ (die ik cynisch maar de ‘huisartssoap’ heb genoemd) had ik verteld dat ik op 22 juli opnieuw een mail had gestuurd naar ‘Drechtdokters’. Deze opvolgende organisatie van de ‘ZGWA’ scheen met name de huisartsenpraktijk van mijn laatste huisarts te hebben ‘overgenomen’ om op deze manier te proberen de impasse rond de opvolging op te lossen. Nog even kort samengevat:
Eind 2017 ging mijn oude huisarts met pensioen. Bij deze vrouw en haar ex-echtgenoot was ik vele jaren patiënt, ik schat zo’n 30 jaar.
Zij was enkele jaren eerder al wat korter gaan werken, vooral na een ernstige hersenaandoening. Ze was daarvan wel hersteld maar moest het toch rustiger aan gaan doen. Ik bleef echter tot haar pensioen voornamelijk naar tevredenheid bij haar komen.
In 2018 zou een nieuw team van enkele huisartsen gezocht worden om de praktijk over te nemen.
Dit is niet gelukt. Er waren steeds weer nieuwe artsen die na een aantal maanden weer vertrokken.
In 2020 had de belendende praktijk in hetzelfde gebouw (een gezondheidscentrum) de praktijk op papier overgenomen. Met deze ook al weer wat oudere huisarts had ik niets en kwam er liever niet na een enkele ontmoeting toen hij jaren eerder eens inviel.
Daarnaast: in oktober 2020 ging deze huisarts officieel ook met pensioen!
Via een brief aan alle patiënten werd meegedeeld dat de praktijk tijdelijk overgenomen was door de ‘ZGWA’, die zo snel mogelijk vaste opvolgers zou gaan zoeken voor de nu dubbele huisartsenpraktijk. Begin 2021 is de naam gewijzigd in ‘DrechtDokters’.

Omdat ik vorig jaar ruim 3 jaar zonder vaste huisarts zat en ik ook door mijn persoonlijke problematiek liever te maken heb met een ‘medicus’ die ik ken en vertrouw, probeerde ik eerst zelf naar een andere praktijk over te stappen. In mijn woonwijk – Sterrenburg – zijn twee bekende huisartsenpraktijken, goed bereikbaar met fiets, auto of bus. Bij beide praktijken kon ik niet terecht. Ze nemen geen patiënten meer aan, tenzij iemand nieuw komt wonen in de wijk. Ik woonde er al en had formeel al een huisarts… Eventueel kon ik op de wachtlijst. Nooit meer wat van gehoord natuurlijk.
Omdat ik het ook niet goed vind dat ik nu de eerstelijns zorg feitelijk mijd (wegens gebrek aan vertrouwen) heb ik een eerste mail gestuurd aan de ‘ZGWA’ op 30 september 2020.
Daar is nooit op geantwoord.
Toen ik nog maar een aantal weken geleden had gelezen op Twitter (bij iemand die ik nu niet meer kan volgen…) dat het nu ‘Drechtdokters’ heet, heb ik dus op 22 juli opnieuw een mail gestuurd.

Op 11 augustus heb ik dan eindelijk een antwoord ontvangen van de (ook al weer recent nieuwe) medisch Directeur Drechtdokters.
(Uit privacy overwegingen vermijd ik nog even de namen, zolang ik nog hoop op een oplossing…)
Deze directeur excuseerde zich dat ik na mijn eerste mail vorig jaar geen antwoord had ontvangen.
Verder citeer ik het belangrijkste in deze brief:

“We werken hard aan het vinden van een nieuwe praktijk houdend huisarts voor Spirea.
U schrijft in uw mail dat u zich niet meer vertrouwd voelt bij Spirea en om die reden vanaf 2017 de huisartsenzorg bij Spirea mijdt.
Het spijt mij dat te horen. Ik hoop dat met de komst van een nieuwe praktijk houdend huisarts bij Spirea te zijner tijd uw vertrouwen in de eerstelijnszorg zal worden hersteld.“
(‘Spirea’ is dus de naam van de huisartsenpraktijk.)
Hij besloot met het gebruikelijke “Ik hoop u hiermee voldoende te hebben geïnformeerd.“

Eigenlijk ontplofte ik een beetje… Geen enkele vraag is hiermee beantwoord. Want natuurlijk wist ik van de pogingen nieuwe huisartsen te vinden… Met ‘spijt’ en ‘hoop’ ben ik niet meer geholpen!
Dat heb ik dan ook in een antwoord opnieuw geschreven. Ik wil gewoon weten wat ze eraan doen dit vertrouwen terug te winnen dan de patiënten jarenlang te laten wachten “waardoor er wel eens doden kunnen vallen” omdat velen de eerstelijns zorg nu mijden (want ik ben zeker niet de enige!).
Daarna kreeg ik een tweede antwoord, direct de dag erna:

“Vanzelfsprekend begrijp ik uw onrust, frustratie en bezorgdheid.
Ik zal het wat duidelijker maken.

Na 36 jaar huisarts te zijn geweest … onderken ik de meerwaarde van een “vaste” huisarts natuurlijk als geen ander.
Sinds 1-5 ben ik medisch directeur van DrechtDokters en een van mijn belangrijkste speerpunten is om op zeer korte termijn Spirea weer als een normale Dordtse huisartsenpraktijk te laten functioneren.
Wij zoeken daarom 2-3 vaste huisartsen (inderdaad in teamverband want huisartsen kiezen tegenwoordig meestal voor parttime werken) voor de praktijk.
Doelstelling is om ondanks het capaciteitsprobleem ( te weinig huisartsen) nog voor het einde van dit jaar dat te realiseren.
In de tussentijd doet een aantal zeer ervaren huisartsen (…) en hardwerkende assistentes er alles aan om de praktijk draaiende te houden. DrechtDokters is dus slechts tijdelijk eigenaar van Spirea.

Kortom, het geduld wordt meer dan op de proef gesteld, maar het komt goed.
Waarbij uw boodschap meer dan begrepen is!“

Tja… Ik geloof dat mijn (felle) boodschap inderdaad wel is aangekomen. In mijn mail had ik ook nog aangekondigd in het najaar lokale publiciteit te zoeken met dit schrijnende probleem en dat ik er op mijn persoonlijke blogsite al melding van heb gemaakt. En nu weer dus… 😉
Ik begrijp ook wel dat ze geen ‘ijzer met handen kunnen breken’. De zorg is landelijk kapot en daar heb ik ook al over geschreven. Hoewel veel mensen dit blijven ontkennen. Maar die hebben vermoedelijk (gelukkig) die zorg nog niet zo vaak nodig gehad, of die zitten toevallig in een goede omgeving waar alle zorg nog op rolletjes verloopt… Want het gaat natuurlijk niet overal fout. Maar waar het fout gaat… gaat het goed fout. En dit is voornamelijk toe te schrijven aan de doorgevoerde bezuinigingen en de verschillen in beloning voor huisartsen en specialisten.
Bijna elke student in de zorg gaat tegenwoordig specialiseren. Want een huisarts verdient veel minder en kan (of mag) relatief weinig doen. Het vak van huisarts is voor de meesten gewoon niet leuk meer.
De totaaloplossing moet landelijk doorgevoerd worden. Dat gaat te ver voor deze Restflits.
Nu kijk ik het weer even aan… Want ik hoop nu toch echt dat die ‘Drechtdokters’ inderdaad alles zullen gaan doen om de praktijk eind dit jaar weer stabiel te krijgen. Daar heb ik nog geen vertrouwen in… Maar wel hoop op. En dat doet weer leven. 😉

Prioriteiten in Nederland? Rotte komkommers…

Zomer 2021. Eigenlijk is het elke zomer ‘komkommertijd’. Op de televisie (geen nieuwe series – op ‘Picard’ op zondag na! 🙂 – , mooie nieuwe films), in de diverse media en op straat. Want ‘iedereen’ viert vakantie. Al dan niet op het eigen balkon of ergens aan de bekende Spaanse, Franse of Turkse stranden. (Gelukkig is Kroatië trouwens ook best weer populair!) Maar dit jaar is alles anders. Vorig jaar trouwens al, vanwege de eerste corona-zomer. Hoewel toen de maatregelen nog minder soepel waren dan nu, was het wel ongekend zomerweer met meerdere hittegolven. Toen zat ik nog wel af en toe in mijn tuin, om even wat buitenlucht in te ademen en uiteraard de wildgroei van onkruid in toom te houden.
Maar dit jaar is het helemaal niks. En dat vinden veel mensen. Kutweer, kut-corona (want nog steeds geen festivals…) en kut-corona-maatregelen want dat is deze zomer eigenlijk het grootste evenement: hoe we laten zien dat we ergens naar toe mogen en ergens binnen mogen.
De vaccinatie- en testbewijzen zijn dit jaar belangrijker dan een geldig ID of paspoort.
En de mondkapjes blijven onverminderd irritant aanwezig. Zeker in het openbaar vervoer, van bus tot vliegtuig. Ook al is iedereen 6 keer gevaccineerd…

En dan is er nog iets: de zorgen om ‘the time after’… Als straks de zomer (-vakantie) voorbij is.
‘Mogen’ we dan weer ‘normaal’ naar het werk, school of andere dingen doen zoals we vroeger gewend waren? En wie bepaalt dat? Nog altijd die al lang vergane glorie van het demissionaire kabinet pRutte? Want een goede regering bepaalt toch mede ons levensgeluk in de maatschappij.
En die hebben we nu al vele maanden niet meer… Rutte zit lachend zijn overtijd uit en geniet al van een zeer waarschijnlijk nieuwe periode ‘Rutte IV’… Wie denkt iets goeds en vernieuwend te verwachten uit Den Haag gelooft in sprookjes… Alles blijft hetzelfde. En dus net zo slecht voor vooral de minst bedeelden, ouderen en (chronisch) zieken. Maar ook voor de jongeren want het onderwijs blijft ook verplicht doormodderen met oud beleid.

Het enige wat (weer) goed lijkt te gaan is de economie. Die herstelt zich sneller dan verwacht vanwege corona dus de grote zakenmannen en –vrouwen lachen zich te pletter. En natuurlijk ook de VVD.

Wat dus met ons? De ‘gewone’ mensen zonder al te veel armslag om onze levens kleur te geven?
Wij blijven achter met de rotte komkommers. Eet smakelijk.
Sorry, corona, slecht weer, nat, geen kabinet, geen zin in, geen veranderingen. Volgend leven beter. Cynisme? Geloof me… Realiteit. Voor heel veel mensen.

Terwijl de prioriteit nu zou moeten liggen bij het juist weer opbouwen van de (vooral) geestelijk verarmde maatschappij, waarin mensen zich nu zeker door corona de laatste jaren geen raad meer weten hoe ze het vol moeten houden. Ze mogen niks meer, ze kunnen niks meer.
Ze moeten alleen maar steeds meer. Want klimaat, duurdere (maar geen betere) zorg, hogere prijzen op alle vlakken (zelfs de supermarkt want corona en steeds meer noodzakelijke duurzame maatregelen zoals geen of minder plastic) en hogere belastingen…
Krijgt het volk enige prioriteit? Kijk nu eens goed om je heen… Ik zie het niet meer.

Op dit moment is Afghanistan prioriteit in het nieuws. Absoluut verschrikkelijk voor veel mensen daar, als de Taliban weer de scepter gaat zwaaien. Maar wat hebben wij daaraan? Er komen weer meer Afghanen naar Nederland want door onze deelname daar aan de ‘vredesmacht’ hebben we verplichtingen geschapen. Terwijl iedereen vooraf kon weten dat het daar een kansloze missie was… Daar gaan nu weer miljoenen naar toe. Aan immigranten. En hulp aan slachtoffers…
Wat ook weer met Syrië? Hoor je daar nog wel iets van? En alle andere conflicten in de wereld?
Israël, Libanon, Myanmar, Hong Kong, Tibet, Turkije (Erdogan vergeten?), Belarus en ik weet zeker nog veel meer landen waar mensen hun leven niet meer zeker zijn?
Nee, iedereen mag sterven, nu zijn alleen Afghanen meer dan welkom.
De internationale politiek is ook al vele jaren dood. Met al die euro’s op gloeiende platen smijten wordt geen enkel conflict opgelost. Want er wordt niet meer normaal gepraat. Alleen maar ruzie gemaakt over de eigen belangen.

Allemaal rotte komkommers. Ik weet het al jaren. En eet daarom ook al jaren geen komkommer meer. Langzaam verrot de hele samenleving.
Eigenlijk moet ik mezelf gelukkig prijzen dat ik mezelf door alle omstandigheden zo af heb kunnen zonderen van die samenleving. Ik leef met niets en niemand meer samen. Ik overleef. Alleen.

Twitter en het einde…

Bijna 4 weken nu zonder Twitter… En? Is mijn einde in zicht? Nou… Wie weet.
Als je mijn laatste klaagzang las over de rotte komkommers dan zie je al dat er best aardig wat opgekropte irritaties, frustraties en misschien soms wel woede in mij huizen. Mijn gedachten blijven inderdaad niet lekker ‘sereen’ en wars van negatieve invloeden… Die er misschien altijd wel zullen zijn en blijven. Maar ik ervaar de laatste jaren als rampzalig. Dan ben ik nog trots dat ik niet opnieuw over bepaalde grenzen ga zoals een aantal jaren geleden… Maar zo diep ben ik na 2018 niet meer gezakt. Helaas heb ik er dan wel weer wat ‘medicijn’ bij nodig… Maar over het algemeen ervaar ik alles gelaten en blijf ik rustig.

Via Twitter kon ik echter heel veel dingen vaak kwijt! Niet negatief, overmatige spam of stompzinnige scheldkanonnades, zoals op Twitter ook vaak gebeurt, maar gewoon het delen van weer zo’n stompzinnig bericht van onze maffiose (of maffe…) regering met een ironisch/cynisch regeltje commentaar… Dat mis ik echt.
Soms zie ik dingen voorbij komen in het journaal, in 1Vandaag of lees ik iets op Nu.nl, waar ik echt direct iets over kwijt zou willen. Dat is weg. En dat kropt op…
Maar ik vrees dat dit in die vorm nooit meer terugkomt.

Al die tijd heeft Twitter niet gereageerd op mijn mailberichten en zelfs twee echte brieven die ik heb meegestuurd. Alles moet in het Engels want er is geen Nederlandse support… Dus ik heb er echt veel moeite voor moeten doen om het netjes en duidelijk te maken. Ze doen er gewoon niets mee.
Het tweede support-ticket staat nog altijd open. Maar ik vermoed dat ze mij op een of andere manier gewoon op ‘ignore’ hebben gezet. Ze negeren me. Makkelijk zat. Zomaar een domme gebruiker… Ze hebben er nog miljoenen. Dus boeiend.
En mensen die eerder geband zijn en terug willen maken gewoon meestal een nieuw account aan… Hop weer verder. Maar voor mij zal dat lastig zijn.

Mijn account bestond ruim 11 jaar! In die 11 jaar heb ik een historie van Tweets die nu uiteraard weg is. En in die 11 jaar had ik een kring van ongeveer 550 accounts opgebouwd die ik volgde. Dat zou ik nu weer kunnen doen… Maar er volgden mij ook zo’n 250 accounts. Hoe vinden die mij terug? Als ik heel anders heet? Want exact dezelfde naam kan natuurlijk niet… Dan bannen ze me weer. Ik heb hier geen zin in.

Op dit moment weet ik nog steeds niet zeker wat ik moet doen. Een ander medium nu primair gaan gebruiken is gewoon geen optie. Facebook deugt niet meer voor mij en is te krap. Leuk voor ‘echte’ vrienden en familie… Niet voor de hele wereld… En zeker niet voor mijn connecties met erotische accounts… Daar kan namelijk niks.
Ik heb geen alternatief. Daarom overweeg ik wel om misschien volgende maand, als dat ticket mogelijk nu eindelijk eens wordt afgesloten (met een waarschijnlijk weer standaard melding dat er niets verandert…) toch een nieuw account te maken. Gewoon… Om de tijd te doden die ik nu echt veel te veel overhoud.
Maar dat zien we dan over een paar weken wel weer. Voor nu kan ik er even niets beters van maken…

Wat nog Rest

Helaas heb ik er weer geen positieve Restflits van kunnen maken…
Er gebeuren gewoon te weinig positieve dingen in mijn leven… En dan zou ik wel kunnen gaan schrijven over ‘dat lekkere biertje’, ‘die leuke film’ of ‘dat verrassend lekkere gerecht’… Een soort van ‘huis-tuin-en-keuken-blog’ ervan gaan maken… Maar dat ligt niet in mijn aard. Eigenlijk haat ik dat! Terwijl deze dagelijkse suffe dingen voor veel mensen een aanleiding zijn om weer hun leuke bijdragen op Instagram te pleuren… Dan denk ik: PLEUR OP! Ik heb mijn leven. En dat is niet vermeldenswaardig.
Het moet ook niet altijd ‘lachen-gieren-brullen’ zijn en ik was altijd al gewend om serieuze artikelen af te wisselen met soms wat hilarische dingen… Maar die mis ik nu gewoon. Ik zie ze niet. En dat is natuurlijk niet goed. Maar ja… Ik ‘Flits’ wat mijn hart me ingeeft… Dus…

Feest, vier vakantie, geniet, zuip, neuk, lach, bid, huil, werk en bewonder wat je wilt.
Laat mij er alleen even buiten. 😉

Tot de volgende Restflits. 🙂