Ik was een ezel. Een geldezel.
Als ik zo links en rechts regelmatig zeg of schrijf dat ik “best wel veel heb meegemaakt” en dat het afgelopen decennium ‘tropenjaren’ waren, dan overdrijf ik niet.
Als ‘ervaringsdeskundige’ leg ik de laatste tijd dan wel erg sterk de nadruk op mijn ‘seksuele rode draad’ omdat dit al zo vroeg begon in mijn leven, maar ik kan een flink lijstje maken van bijzondere (negatieve!) problemen die ik heb meegemaakt en die ik moest zien op te lossen. Meestal vrijwel alleen. Over een van die problemen heb ik nog niet eerder geschreven. Ik was dat wel al langer van plan maar zag het steeds als een ‘kort incident’ uiteindelijk zonder bijzondere gevolgen. Dat had echter simpel anders kunnen gaan.
Toen ik een poosje geleden bij ‘1Vandaag’ weer eens een reportage over het onderwerp zag langskomen, nam ik me nu voor het toch te gaan schrijven. Want het is toch ook een hoofdstuk uit mijn soms bizar verlopen leven… En het kan mogelijk mensen waarschuwen of iets meer inzicht geven hoe dit soort praktijken werken.
Ik heb het over:
De meeste mensen denken bij die term vermoedelijk aan de ‘onderwereld’. Criminelen die zwart of fout geld verdienen en dit door slimme investeringen proberen te legaliseren: zwart geld wit wassen. Dat gebeurt ook. Grote narcotica-bendes verdienen miljoenen aan de verkoop van hun drugs maar dat willen ze natuurlijk niet ‘netjes’ op hun bankrekening zetten. Want dan weet ‘iedereen’ het. Zo komt het ook dat bij invallen in drugspanden of andere criminele situaties heel veel grote bedragen aan contant geld worden gevonden.
Hoe vaak lees je niet dat er in een auto van een drugskoerier bedragen van tienduizenden euro’s werden aangetroffen?
Allemaal ‘zwart’ geld en dat willen de grote criminelen meestal toch wel een keer kwijt en veilig stellen voor hun beoogd gebeitelde toekomst…
Maar er zijn niet altijd alleen maar echte criminelen betrokken bij deze praktijken.
In het dagelijks leven worden ook vaak (meestal) onschuldige burgers ‘misbruikt’ om zwart geld wit te wassen. Ik ben zo’n onschuldige burger…
In die reportage van ‘1Vandaag’ ging het over jongeren. Ze werden dan benaderd door ‘een vriend van een vriend’ die zogenaamd in de problemen zat en even (tijdelijk) hun bankrekening wilde gebruiken. Er werd dan een bedrag op gestort, wat die ‘vriend’ uiteraard ging opnemen en het slachtoffer zou daar een leuk (klein) percentage van krijgen.
Meestal hadden die jongeren zelf ook wat geldproblemen en zagen ze dit wel als een leuke kans om zo iets bij te verdienen. Zonder te beseffen wat ze deden…
Ze werden gebruikt als ‘geldezel’.
Het probleem van de slachtoffers die zich als ‘geldezel’ laten gebruiken is: de pakkans is vrijwel 100%. Want blijkbaar worden de bankrekeningen waar de vaak grotere bedragen vandaan komen allang in de gaten gehouden door de meeste banken en als die iets overmaken naar de rekening van de geldezel dan ben je direct in beeld.
Soms zijn de ‘vrienden’ dan snel genoeg en hebben ze het geld al opgenomen (dat is natuurlijk ook de bedoeling) maar vaak is de rekening dan al geblokkeerd en wordt de eigenaar (de ezel) beschuldigd van witwassen. Het gaat immers om crimineel geld wat op diens rekening is gestort…
Ik was geen ‘jongere’ maar op een bepaald moment erg druk met het vinden van een nieuwe baan. Het was eind 2012, begin 2013.
Net in die tijd was ik tot rust aan het komen na een verschrikkelijke periode met mijn (psychotische) ex-partner. Ze was medio 2012 eindelijk gedwongen opgenomen en in de tijd dat ik nog ziek thuis zat, ging ik langzaam actie ondernemen om te bedenken hoe ik nieuw werk kon vinden. Begin 2013 zou ik na een lange ziekteperiode verder gaan met het afmaken van mijn ‘outplacement’ traject, wat midden 2013 zou aflopen. Eigenlijk wilde ik voorkomen in de WW te komen. Maar via ‘normaal’ solliciteren lukte dat niet echt.
Toen kreeg ik via een mail een aanbod van een bedrijf genaamd ‘Express Shipping’.
Het was een bondige mail in het Nederlands maar verdere communicatie bleek in het Engels te gaan. Ze gaven wel aan ook in Nederland te werken, met Nederlands personeel.
Ze boden een merkwaardige baan aan: bezorgen van pakketjes die eerst bij mij zouden worden afgeleverd bij voornamelijk bedrijven in Dordrecht.
Ik kon net zo veel doen als ik aan zou kunnen en zou per pakket worden betaald.
Een goede bijverdienste dus (eventueel naast een bestaande baan) of als ik veel zou aankunnen mogelijk een goede dagtaak.
Natuurlijk vond ik het wel wat vreemd… Want waarom konden die pakketjes niet gewoon via de bekende kanalen – Post.nl, DHL, DPD en dergelijke – worden bezorgd?
Maar de ‘manager’ gaf in zijn mailwisselingen aan dat dit voor de betreffende bedrijven goedkoper zou zijn en zekerder omdat het dan direct 1-op-1 door de tussenpersoon (ik dus) zou worden bezorgd en niet vanuit de grote hoop… Nou ja… Het zal wel.
Onderhandeling per mail, overeenkomst en overige informatie zagen er allemaal betrouwbaar uit. Ze hadden ook een website… En die bestaat nu nog (in Pakistan…) alhoewel ik veronderstel dat dit niet dezelfde mensen meer kunnen zijn… Of ze hebben een onaantastbare ‘dubbele pet’ op met deels wel degelijk het bezorgen van pakketten (wereldwijd) en stiekem andere praktijken?
Eind december, rond Kerstmis, hadden we besloten dat ik na de kerstvakantie zou beginnen en dan zou ik na 8 januari 2013 een eerste pakket ontvangen.
Toen… Werd er op 8 januari plotseling een bedrag van € 4000 op mijn ING-bankrekening gestort!
En er werd die dag ook gebeld door een ‘dame’ van Express Shipping. De gewoon netjes Nederlands sprekende dame gaf aan dat dit de eerste transactie was. Het zou namelijk om pakketjes of af en toe om geldbedragen gaan. Dat hoorde ik toen voor het eerst…
In ieder geval moest ik dat geld zo snel mogelijk gaan opnemen en daarna weer storten in twee delen op twee verschillende rekeningnummers uit… Oekraïne. Euh…
Toen gingen bij mij alle bellen rinkelen. Dit kon natuurlijk niet goed zijn.
Hoewel ik op dat moment nog geen flauw idee had van het begrip ‘geldezel’!
Op dat moment was ik weer aan het (afsluitende) werk gegaan bij het plaatselijke ziekenhuis en gaf aan het de dag erna te gaan zien hoe ik dat op kon nemen, want in één keer € 4000 pinnen kon sowieso niet… Dat zou ik dan al bij meerdere automaten moeten gaan proberen.
Ze bleef (uiteraard) aandringen het snel te doen, liefst diezelfde dag nog.
In de avond heb ik een en ander op een rijtje gezet en uitgezocht. Ook nog een goede collega gemaild. En toen kwamen we er wel uit dat dit iets met fraude te maken moest hebben: Fake companies
Ik probeerde direct contact op te nemen (via mail) dat ik dit niet wilde doen en of ik die
€ 4000 terug kon storten. In de vroege ochtend van 9 januari kreeg ik een mail met een nummer waarop ik het dan zou kunnen overmaken… Maar toen ik probeerde in te loggen bij ING was mijn eigen nummer al geblokkeerd.
Ik ben later naar het bankfiliaal geweest en uitleg gevraagd en toen werd mij ‘rustig’ uitgelegd dat mijn bankrekening geblokkeerd was wegens frauduleuze praktijken. Een discussie werd daar niet aangegaan. Me werd geadviseerd aangifte te doen als ik geen schuld heb en verder contact op te nemen met hun ‘Fraude Helpdesk’.
Uiteraard heb ik dit allemaal gedaan.
Maar op dat moment had ik (even) geen beschikking meer over mijn betaalrekening en zou het niet lang duren of ik zou geen eten meer kunnen kopen… Gelukkig had ik nog wel wat contanten liggen.
In de tijd die volgde heb ik mijn andere oudere rekening bij de ABN AMRO weer actief gemaakt. Door financiële problemen veroorzaakt door mijn ex-partner was ik overgestapt naar de ING maar dit ging ik nu dan weer helemaal terugdraaien.
Het salaris zou daar eind van de maand al weer op gestort worden en alle instanties waarvan automatische betalingen zouden worden gestorneerd had ik ingelicht.
De politie heeft mijn aangifte verwerkt… Maar zei er al direct bij dat ze er vermoedelijk NIETS mee konden doen! Het was feitelijk mijn eigen schuld wat er was gebeurd en alleen als het ‘bedrijf’ vaker in beeld zou komen vanwege fraude dan zou dat een ‘zaak’ kunnen worden. Maar nu leek het alleen om enkele onbekende anonieme gasten te gaan, wat voor hen een ondoenlijke zaak zou worden… Daar zit je dan.
Dit is wat mij achteraf is opgevallen: ‘geldezels’ zijn in eerste instantie altijd de eerste ‘daders’ die in beeld komen en niet de mensen die hen voor hun karretje spannen!
Omdat het bedrag van € 4000 nu direct was geblokkeerd en door de ING was ‘veilig’ gesteld en er dus niets van in omloop was gekomen, werd ik nog niet aangeklaagd.
De gevolgen bleven dus bij de geblokkeerde rekening van de ING en het (kleine) tegoed wat ik daar zelf op had staan.
Na diverse brief- en mailwisselingen met ING is mijn rekening uiteindelijk weer vrijgegeven en ze hebben aangifte tegen mij achterwege gelaten. Maar dit waren ze in eerste instantie wel van plan!
Mijn aangifte bij de politie en duidelijke brieven waarin ik aangeef naïef op een vacature te zijn ingegaan, waren uiteindelijk afdoende.
Naïeve ezel…
Achteraf bleek ‘Express Shipping’ dus de bekende vacaturesites waar ik ook stond ingeschreven uit te pluizen op werkzoekenden waar ze wel ‘brood’ in zien: ‘Criminelen flessen werklozen’.
Ik was dus wel degelijk een slachtoffer. En omdat ik in die tijd absoluut nog nooit had gehoord van dit soort praktijken en van ‘geldezels’ was ik natuurlijk een ‘naïeve ezel’… Letterlijk en figuurlijk. Zoiets had ik 10 jaar daarvoor ook al meegemaakt toen ik werd aangeklaagd vanwege ‘bezit en verspreiding van kinderporno’… Ik kende de wet helemaal niet die op dat moment gold. Maar dat werd niet geloofd. “Zulke naïeve mensen bestaan tegenwoordig niet meer.” Nou… dus wel!
En nu was ik weer over zo’n ‘steen’ gestruikeld… Een andere dan wel, maar toch…
Misschien had ik het direct kunnen weten. Pakjes bezorgen bij bedrijven via mij goedkoper dan via de reguliere diensten? En daar dan ook nog geld aan verdienen? Dat kan toch helemaal niet?
Maar ja, ik dacht we zien wel wat er gaat gebeuren… Rook absoluut geen onraad.
Toen ik die reportage over die jonge geldezels had gezien, had ik medelijden met hen. Er waren er een paar in beeld waaronder een meisje wat ook duidelijk zei dat ze die ‘vriend’ had vertrouwd. “Het zal wel goed zijn.” Zij was echter wel gepakt (die vriend niet!) en heeft een hoge boete moeten betalen. Het heeft haar dus jaren in de schuld gebracht in plaats van een leuk zakcentje opgeleverd… En ze staat geregistreerd als ‘crimineel’. Ik vind dat vaak niet terecht.
Sommigen zijn misschien echt dom en denken ‘niet gepakt’ te zullen worden. Maar de meesten weten niet eens waar ze aan beginnen.
En mijn zaak was wel een bijzondere omdat ik echt werk zocht en wanhopig inging op een wat vreemd aanbod. Bewust over de grens? Nee. Dom? Een beetje. Naïef? Absoluut.
Eind goed al goed… En weer een goede les…
Maar wees dus gewaarschuwd: dit kan iedereen overkomen!
