Satire, ironie, kritisch belerend of… wat is dit?
Om met de deuren in huis te vallen:
Kent iemand (van mijn lezers, dus jij…) ‘Propria Cures’?
Ik denk dat het maar een handjevol lezers zal zijn (van de 10 die ik heb) dat er misschien wel eens van heeft gehoord. Toevallig had ik dat een poosje geleden al wel, toen ik een link zag op Twitter door mijn favoriete pedo-activist Marthijn Uittenboogaard geplaatst. Hij had daar (als oud-lid?) een artikel laten plaatsen. Toen ik vervolgens zag dat ‘PC’ (verder voor het gemak afgekort) ook een Twitter account heeft, ben ik dat ook gaan volgen. Want goede literaire (nog wel) satire uit een vrijgevochten maar goed belezen studentenhoek is tegenwoordig zeldzaam.
Dan moet ik direct denken aan de vernieuwende krachten van ‘Provo’ en de daarna ontstane rellen en opstanden voornamelijk door studenten geïnitieerd. En in die tijd veranderden er dan ook cruciale maatschappelijke zaken.
Dat is tegenwoordig wel anders, als ik de actuele berichtgeving over studentenverenigingen mag geloven. Dat gaat meestal om decadente mensonterende feesten waarin zelfs ontgroende jongeren de dood vinden of anders hele gebouwen aan puin geslagen worden…
Mijn eigen zoon was even lid van een studentenvereniging in Rotterdam maar ging daar al snel weg omdat hij het verloren tijd vond om deel te moeten uitmaken van zuipfeesten, orgies en bardiensten, terwijl het ook nog eens geld kostte…
Dat ‘PC’ dus een zeldzaam gedegen overblijfsel lijkt van de ware studentengeest en niet voor niets al 131 jaar bestaat, spreekt in hun voordeel.
Hoewel ik er aan twijfel (gezien de gemiddelde leeftijd van de huidige redacteuren) of er nog wel veel echte studenten bijdragen leveren. Hoewel je natuurlijk levenslang student kan blijven, is me wel eens verteld.
Goed, na deze noodzakelijke intro over het hoe en wat wil ik nu ruime aandacht schenken aan de laatste uitgave van ‘PC’, op 6 mei 2021 verschenen. Ik las hier eigenlijk voor het eerst over op de Twitter-tijdlijn van Arthur van Amerongen, die ik ook al lang volg omdat ik zijn ‘journalistieke’ bijdragen heel graag mag lezen. Hij zou in de genoemde uitgave ook een artikel aanleveren maar dit is door de redactie geweigerd… Over deze soap en het artikel van Arthur later meer.
Maar mijn aandacht was dus gevestigd op deze zogenoemde ‘pedo-special’.
Wow! Een pedo-special in deze zwaar gepolariseerde verpreutste tijd? Dit wilde ik zien.
En ik heb de PDF van deze uitgave ook gedownload en hieronder gelinkt, dat scheelt heel veel kopiëren en plakken van stukken tekst als je het zelf kunt nalezen:
Propria Cures 6 mei 2021
Wat staat erin?
Het is ondoenlijk om het blaadje (slechts 12 pagina’s) van voor naar achter door te nemen. Lees het gewoon zelf en oordeel… Wel wil ik er mijn persoonlijke kanttekeningen bijzetten omdat het onderwerp me natuurlijk ook danig bezighoudt en ik ook zelf voortdurend zorgen heb over de afbraak van de ‘VVMU’ en het groeiende onbegrip en de zelfs groeiende haat tegen seksuele diversiteit. Als het dus gaat over het mogen zeggen wat je denkt en voelt en het durven uiten van je eigen ‘andere’ gevoelens dan moet elke propaganda hiervoor toegejuicht worden.
En? Is dit nummer van ‘PC’ goede propaganda?
Heel belangrijk om te weten is dat dit nummer exclusief is samengesteld door eenmalig hoofdredacteur Marthijn Uittenboogaard. Dan weet je eigenlijk al welke kant het op zou moeten gaan.
Om een goed gevarieerde special te maken, heeft hij aan diverse meer of minder Bekende Nederlanders vanuit diverse hoeken gevraagd om een artikel te schrijven. Arthur van Amerongen had ik al genoemd maar ik begreep dat er meer interessante personen waren gevraagd zoals Stella Bergsma! * Maar velen bedankten vermoedelijk voor de ‘eer’ en wat is overgebleven is een stel voor mij veelal bij voorbaat bekende namen met bekende meningen.
En wat ze hebben geschreven is deels ‘beschouwend’, deels een gewoon 1 op 1 interview, deels hilarisch satirisch en deels als verklaring en uitleg over het pedo-activisme van bepaalde mensen.
Een lappendeken aan invalshoeken die uiteindelijk niet echt een homogene bijval voor de Vrije MeningsUiting genoemd mag worden en zeker niet al te pedo-gericht. Jammer.
Maar er staan wel bijzonder leuke artikelen in en ik wil je een ‘korte’ samenvatting niet onthouden.
* Zie onder de ‘Aanvullende aanvullingen’!
Uittenboogaard
Natuurlijk staan er een paar artikelen in van de eigen hand van de gasthoofdredacteur.
Een interview van hem en een artikel wat met name over hem is geschreven.
Toen ik het eerste artikel las – ‘Is Mark Rutte een pedofiel?’ – moest ik direct lachen en hoopte even dat alles verder met de nodige humor en ironie geschreven zou zijn. Maar dat viel tegen.
Het werd bitter serieus. Wel bitterzoet soms. 😉
Naast zijn begrijpelijke en correcte interpretatie van de aanhoudende intimidatie en zelfs vervolging van zijn persoon (en kompanen), krijgt hij ook prima bijval van mensen als Michiel Eijsbouts en Anton Dautzenberg, die elk op hun eigen wijze de mens Marthijn van zijn positieve kanten beoordelen en belichten, wat tegenwoordig nog maar weinig mensen durven doen.
Verder staat er een ontroerend en eigenlijk zielig verhaal in van Laurel, een pedofiele jongeman die na ‘uit-de-kast’ te zijn gekomen daardoor de nodige ontberingen heeft moeten doorstaan. Hij kan het gelukkig allemaal begripvol relativeren maar de voortdurende strijd tegen onbegrip met vrijwel iedereen (zelfs zijn directe familie) is natuurlijk mensonterend.
Bijzonder verrast ben ik door het stuk van de Vlaamse dichteres die ik al een keer eerder benoemde in de ‘Seksflits van dinsdag 23 maart 2021’. Toen was ik al blij verrast door haar duidelijke visie op de hedendaagse rampzalige verpreutsing van de maatschappij, waardoor veel mensen en met name kunstenaars niet meer in vrijheid hun seksuele gevoelens kunnen uiten.
Of dit stuk – ‘De tuinman en het vijfjarige kind’ – nu autobiografisch is of ‘slechts’ heel realistisch en sfeervol geschreven; ik heb hiervan genoten.
Even had ik gehoopt zelf zo’n oude vieze tuinman te zijn die geconfronteerd wordt met de ontluikende geilheid van zo’n lief jong meisje… Zoiets had ik ook wel mee willen maken.
En ik denk dat er in sommige omgevingen (zeker in vroegere jaren) dit soort dingen daadwerkelijk gebeuren. Experimenteren van jonge kinderen… die misschien bij gebrek aan voldoende leeftijdsgenootjes zich richten op volwassenen…
Als dit tegenwoordig aan het licht zou komen, zou die ‘tuinman’ vermoedelijk nu voor vele jaren de gevangenis in gaan en voor de rest van zijn leven een opgejaagde zedendelinquent zijn.
En het meisje een levenslang slachtoffer van gruwelijk misbruik. In betonnen hokjes gegoten…
Daarom is dit stuk – hoe echt het ook bedoeld is – bij uitstek het positief belerende artikel in deze uitgave van ‘PC’. Omdat het bestaande gevoelens bevat en mensen raakt die dit kunnen begrijpen.
Dautzenberg
Vervolgens werd ik blij van het geweldige stuk van Anton Dautzenberg: ‘De wonderbips van Annechien’. Waarin hij vrolijk begint met zijn (gespeelde?) adoratie van bekende billetjes van onder meer Annechien Steenhuizen (NOS Journaal), Marieke Lucas Rijneveld (snelst beroemd geworden schrijver aller tijden) – wiens billetjes ik helaas nooit heb kunnen zien maar waar ik me ook wel een voorstelling van kan maken – en Katja Schuurman (Bekende Nederlandse draaikont met prominente billen).
Als billenman kan ik hier prima in meegaan. Zo kijk ik ook dagelijks mijn ogen uit als ik de ‘kontjes’ en ‘konten’ van Jutta Leerdam, Suzanne Scholten en zelfs Rivkah op het Veld voorbij zie komen, hoewel ik die laatste me ook in fantasie moet voorstellen want haar ruime (te?) mannelijke pantalons laten daar weinig van zien. Gelukkig maken haar (geile) ogen alles goed. 😉
‘Daut’ weet zich in ieder geval ook wel te vermaken tijdens het masturberen en vraagt zich vervolgens af hoe pedofielen dit eigenlijk moeten/mogen/kunnen doen.
Met daarna de logische stap naar de ‘verdorvenheid’ van (kinder-) porno.
En de hysterische link die vervolgens door een OM (en de populistische massa) wordt gelegd naar de ‘misdadige’ gevoelens van zogenoemde pedofielen. Die ‘mogen’ namelijk nooit seksuele gevoelens krijgen en die zeker niet stimuleren met kinderporno, zelfs als dit onschuldige nudistenplaatjes zijn, want die worden in combinatie met een bewezen pedofiel ook als kinderporno aangemerkt.
Dautzenberg ziet net als ik de ontmenselijking van in dit geval pedofielen ook als inhumaan.
Daarna geeft hij zoals eerder al vermeld een goede eigen mening over de mens Marthijn Uittenbogaard, die hij nooit heeft leren kennen of herkennen als de ‘slechte mens’ waarvoor men hem uitmaakt. In tegendeel.
In totaal een heel mooi stuk!
Fennema
Vervolgens een uitvoerig maar heel mooi geïllustreerd betoog over de negatieve ontwikkelingen in Nederland met betrekking tot seksualiteit en begrip van ‘andersvoelenden’, door Meindert Fennema. Die absoluut niet gehinderd door gebrek aan kennis duidelijk aangeeft dat deze ontwikkelingen zorgelijk zijn. Met het bekende ‘pedojagen’ dan als eerste ernstige gevolg.
Hierna lees ik twee zeer uiteenlopende bijdragen van twee wel zeer dichtbij betrokkenen van de justitiële aantijgingen rond Uittenbogaard, namelijk van Lesley Uittenbogaard, de partner van Marthijn die vorig jaar een half jaar gevangen heeft gezeten op verdenking van “voorbereiden van seksueel misbruik van kinderen” en van Nelson Maatman, de in de media bekend geraakte pedofiel door een spraakmakend interview met Danny Ghosen en door de heroprichting van de PNVD.
Lesley schrijft een voor mij bijna onbegrijpelijk (ironisch?) stuk over het belang van de voortplanting tussen mensen die genetisch verder uit elkaar liggen dan het ‘eigen volk’.
Ofwel: de mensheid gaat er in hoge mate op vooruit als we wat verder van ons bed gaan neuken.
Interessant. Maar mis het doel in deze speciale uitgave van ‘PC’…
Nelson daarentegen schrijft redelijk beschouwend over zijn ‘vlucht’ uit Nederland naar een naar eigen zeggen ‘paradijselijk’ oord waar hij voor nu even rustig zichzelf kan zijn, zonder dagelijks te worden belaagd door de hysterische mensenmassa, pedojagers of pedo-hysterische journalisten.
Dit stuk snap ik beter en hoewel ik zijn strijdwijze niet geheel ondersteun, geloof ik wel degelijk in het ideaal waar hij net als bijvoorbeeld Uittenbogaard naar streeft.
Dat heeft echter tijd nodig en dat werkt momenteel niet in het voordeel van al te rigoureus activisme.
Het onleesbare stuk van Gert Hekma heb ik overgeslagen omdat ik duizelig werd van het opsommen van jaartallen… Het zal ongetwijfeld geschiedkundig correct zijn maar ik mis het doel in deze moderne uitgave van ‘PC’.
In ‘Epedomie’ van Aron Groot lees ik vervolgens een ingewikkelde vergelijking tussen ‘jongetjespedofielen’ (die lange tijd nog wel een beetje gedoogd werden) en ‘meisjespedofielen’ (die feitelijk altijd onbegrepen en verguisd zijn). De beoogde ‘voorspelling’ van deze ‘meeloper’ kan ik nergens ontdekken. Ik begrijp het vermoedelijk niet.
Het afsluitende artikel in deze beoogd relschoppende uitgave van ‘PC’ is van een van de hedendaagse vaste redacteurs Arie Storm: ‘Er is er niet een zo gemeen als een pedofiel’. Is dit stuk geschreven nadat de eenmalige hoofdredacteur zijn product had afgeleverd? Of is dit nog in gezamenlijke redactie tot stand gekomen?
Dat laatste zou me verbazen want ik vind dit stuk uitermate slecht. Ronduit negatief naar pedofilie en alle pedofielen toe. En ook nog volledig fout.
Er wordt namelijk uitgegaan van de zogenaamde ‘pedoroman Lolita’ van Vladimir Nabokov en enkele recent uitgebrachte boeken over dit thema. Het fenomeen ‘lolita’ wordt volledig gelijkgesteld aan pedofilie dus seks met prepuberale kinderen. Waar ‘Lolita’ helemaal niet voor staat, maar voor de liefde voor ontluikende jonge tieners vanaf 12 jaar. Dat is iets beduidend anders.
Dat vervolgens ‘kinderen’ als volstrekt domme en onverantwoordelijke aseksuele wezens worden neergezet die onmogelijk zelf seksuele gevoelens kunnen hebben en soms uiten (ook naar volwassenen; lees Delphine Lecompte nog maar een keer) en dus altijd volledig machteloos worden misbruikt als het toch tot eventuele contacten komt, vind ik eigenlijk onbegrijpelijk en onaanvaardbaar. Zeker als het serieus is geschreven. Dan lees ik dit als een mes in de rug van de eenmalige hoofdredacteur Uittenbogaard.
Als dit allemaal ironisch is bedoeld… dan mijn excuses maar anders vind ik dit artikel ronduit schofterig.
Resumerend moet ik dus zeggen (zoals ik in het begin al aangaf) dat ik dit een wat lastige ‘lappendeken’ met onsamenhangende artikelen vind, die enerzijds wel passen in de ‘VVMU’ (want iedereen heeft even kunnen zeggen wat die wilde) maar anderzijds niets heeft toegevoegd aan de ‘pedofiele’ kwestie. Ik lees nergens echt iets van promotie, standpunten of vernieuwende inzichten.
Het zijn losse persoonlijke inzichten waarvan ik de ene beter kan begrijpen en waarderen dan de andere maar wat voor mij geen enkel doel heeft geraakt.
Omdat het blaadje naar zeggen dus maar een oplage heeft van zo’n 100 stuks, zal het verder ook niet veel stormen in glazen water veroorzaken en de delers van de PDF (waaronder ik nu…) hebben ook niet zo’n groot bereik dat het rellen zal veroorzaken.
Meer bereik heeft toch de geweigerde schrijver:
Arthur van Amerongen
Op hem zou ik nog terugkomen omdat zijn bijdrage en het betreurde (?) vervolg aparte aandacht verdient.
Van Amerongen is “een Nederlands schrijver, journalist en publicist” volgens Wikipedia.
Hem volg ik zogezegd ook al een poosje omdat ik zijn ‘preken’ (columns in de Volkskrant en HP/DeTijd) altijd wel kan waarderen. Vol ironie neemt hij hierin menig Bekende (en soms minder bekende) Nederlander en maatschappelijke situaties op de korrel en schuwt in zijn vele bijdragen op Twitter geen enkel taboe.
Om ingegooide ruiten te voorkomen is hij daarom al lang geleden vertrokken naar het vrijere en warmere Portugal, waar hij in alle rust en onder het genot van vele cocktails zijn teksten kan lanceren, vanuit zijn hangmat onder de palmbomen en bediend door de mooiste jonge mensen.
Ik vraag me dan wel af of dit jonge vrouwen zijn of mannen… Want als ik zijn oorspronkelijke bijdrage voor ‘PC’ lees dan zou je hieruit toch primair homoseksuele liefde verwachten.
Maar hij schijnt ‘gewoon’ getrouwd geweest met een vrouw en ook regelmatig te genieten van vrouwelijk schoon… Maar misschien is hij gewoon ‘queer’ en daar kan je natuurlijk alle kanten mee op.
Maar het stuk heb ik dus toch gelezen want het is door Marthijn Uittenbogaard alsnog gepubliceerd op zijn website: ‘Saint Tropez’
Dit stuk is dus geweigerd door de (vaste) redactie van ‘PC’ omdat het zogezegd “te slecht” zou zijn en “tegen alle normen en waarden waar ‘PC’ voor staat. De redactie trekt hier een duidelijke morele grens en gaat over tot de orde van de dag.”
Welnu, na het stuk ook buiten ‘PC’ dan toch gelezen te hebben, moet ik zelf concluderen dat het inderdaad… slecht is. Niet dat het misstaan zou hebben in ‘PC’ want daar ervaar ik nog wel ‘slechtere’ artikelen maar dit heeft met ‘pedofilie’ niets te maken.
Ook hierin gaat Van Amerongen in de fout; hij beschrijft zijn (zogenaamde) seksuele escapades voornamelijk vanaf zijn tienertijd. Het gaat hier weer vooral om homofilie. En dan mannen die (ook) van jonge jongens houden. Wat Arthur klaarblijkelijk allemaal wel lekker vond want hij kwam meerdere keren heerlijk klaar. In het begin zonder maar later ook met zaad.
Eigenlijk lees ik dit artikel als een stukje porno. Er wordt rijkelijk gerukt en gepijpt. Met uiteindelijk een druiper als resultaat… Maar het was lekker. 😛
Misschien leuk voor Arthur om het een keer allemaal kwijt te kunnen bij de vele lezers van ‘PC’ (dus de treurnis) maar voor het beoogde doel van deze speciale uitgave misschien ook niet zo gepast.
Gelukkig kunnen wij het uiteindelijk toch allemaal lezen en daar zo onze eigen gevoelens aan overhouden.
Dus:
Conclusie
Eigenlijk heb ik dit al eerder gezegd: deze op zich leuke uitgave van ‘Propria Cures’ vind ik niet hebben voldaan aan het gestelde doel: een ‘Special over Vrijheid Van MeningsUiting (en pedofilie)’. Er wordt behalve door de eenmalige hoofdredacteur door niemand dieper ingegaan op de noodzaak van meer aandacht voor de ondermijning van de VVMU. En pedofilie komt eigenlijk marginaal aan bod en dan nog vooral door het uiten van persoonlijke meningen en gevoelens.
Los van elkaar kon ik diverse artikelen zeer waarderen! Daarom werd ik ook zelf enthousiast om nu met een eigen artikel hierover te komen.
Want ik weet ook dat er best veel goede mensen rondlopen die waarde hechten aan de VVMU waardoor ze op hun eigen wijze manieren kunnen blijven schrijven.
En ik weet evengoed dat veel mensen wel degelijk beseffen dat er genoeg mensen rondlopen met seksuele gevoelens voor minderjarigen (niet allemaal pedofielen dus!!!) maar dat dit niet allemaal misbruikers en verkrachters zijn… Gewoon mensen zoals jij en ik…
En zoals Arthur maar dat is een apart geval. 😉
Het was leuk en heb me er enkele dagen mee vermaakt. Met het lezen en dit schrijven.
Maar nu weer over tot de broodnodige serieuze verhandelingen over de VVMU en betere kennis en begrip van seksuele diversiteit. Want we gaan donkere tijden tegemoet.
Ik hoop dat er nog nieuwe (echte) studenten gaan komen die dit ook inzien en misschien wel harder van leer gaan trekken in de komende tijd.
Propria Cures – ‘zorg voor je eigen zaken’; bemoei je met jezelf
Ik zeg dan altijd liever: “Leven en laten leven”.
Omdat ieders (gevoels-) leven waardevol is zolang het anderen niet bedreigt
* Aanvullende aanvullingen:
Na publicatie van bovenstaand artikel zijn er nog wat opmerkingen en aanmerkingen binnengekomen via de media, die ik hier wil vermelden.
Dit was wel te verwachten natuurlijk. Ik schrijf hier een eigen interpretatie van een verzameling geschriften die stuk voor stuk eigen persoonlijke meningen, ervaringen en ook weer interpretaties bevatten van (soms) discutabele onderwerpen.
Alles wat ik heb gelezen kan zowel waar als niet waar; fout of niet fout zijn. Net naar gelang het van alle kanten kan worden opgevat.
Vanuit mijn slechts lezende positie kan ik feiten niet op fabels controleren.
Als iemand mij zegt dat iets waar is… Kan ik dat aannemen. Als die later zegt dat het niet waar is… dan kan ik dat ook. Ik heb geen helderziende macht achter me die alles kan bevestigen.
Daarom plaats ik hier de opmerkingen als ‘aanvullingen’ en ik laat het bovenstaande artikel verder zoals het is want het bevat mijn interpretatie en meningen over wat ik toen heb gelezen.
Van Marthijn Uittenbogaard heb ik opmerkingen gekregen dat hij niet genoemde mensen zoals ‘Stella Bergsma’ heeft uitgenodigd iets te schrijven. Hij zegt haar niet eens te kennen…
De beoogde namen zijn ergens genoemd door Arthur van Amerongen en die ‘lult’ wel vaker eens wat. Dat weet ik. Maar ik lees en ik neem het maar even zoals het er staat. 😉
Wel zijn er mensen niet genoemd wiens artikel net als van Van Amerongen niet geplaatst zijn, zoals een wetenschappelijk artikel van Frans Gieles. Misschien omdat die in het verleden ook ‘betrokken’ zou zijn geweest bij ‘verdachte’ zaken? Geen idee. Maar dit zou een aantal feiten hebben toegevoegd aan de ‘pedofiele’ discussie.
Wel hebben de vaste redactieleden bedongen uiteindelijk ook hun bijdragen te maken, als tegenwicht van de mogelijk ‘gekleurde’ bijdragen van en via Uittenbogaard. Tja…
Mijn opmerkingen over het artikel van ‘AS’ zouden dus wel eens terecht kunnen zijn.
Mochten er nadien nog meer opmerkingen of aanmerkingen binnenkomen, dan zal ik deze hier verder verzamelen. Altijd goed als er een ‘open’ discussie kan ontstaan.
Of ik alles plaats bepaal ik overigens altijd zelf natuurlijk. 😉
