Het grote ‘preventie van seksueel misbruik’ document!
In al mijn artikelen over seksualiteit hamer ik continu op het belang van ‘gezonde seks’ in elk mensenleven. Van jong tot oud.
En dat het kunnen beleven van gezonde seks juist preventief werkt om (toekomstig) seksueel misbruik te voorkomen!
Juist het belang van een vroegere en betere seksuele opvoeding en voorlichting bij kinderen wordt schromelijk onderschat. Stelselmatig wordt ontkend dat kinderen al ‘seksueel’ zijn en daarom worden zij zo veel mogelijk afgeschermd van elke vorm van seks in hun omgeving.
Naaktheid en seksuele activiteiten in een gezin met kinderen zijn vaak een taboe.
Grote artikelen heb ik gewijd aan dit cruciale en verdrietige misverstand omdat juist het afschermen en ontmoedigen van seksualiteit bij kinderen tot frustraties en (later) misbruik kan leiden.
Maar hoe dan?
Waarom werkt het juist niet afschermen van kinderen van seks preventief?
Hoe kun je seksueel misbruik van kinderen – maar ook van volwassenen uiteraard! – proberen te voorkomen?
In dit artikel licht ik die ‘donkere’ kant van de mens er uit.
Omdat het bestaat maar omdat het echt anders kan.
100% voorkomen kan niet
Laat ik dit duidelijk voorop stellen.
Een maatschappij zonder enige vorm van ‘slechtheid’… Stel je eens voor…
Geen diefstal meer, geen moord, doodslag, geweld, terrorisme, fraude en… geen seksueel misbruik.
De gevangenissen sluiten. Want niemand pleegt ooit nog een misdrijf.
Utopia.
Volgens mij zijn daar wel speelfilms over gemaakt. Science fiction. Fantasy.
In een wereld waarin mensen nog het vermogen hebben om zelfstandig keuzes te maken en nu eenmaal niet elk menselijk brein een ‘gezond’ brein is, zullen er altijd mensen zijn die over grenzen gaan. Wettelijke en morele.
Ik kan prima eindeloos filosoferen over het terugdringen van bijvoorbeeld diefstal als iedereen altijd zou kunnen krijgen wat die wil… Er geen verschillen meer bestaan tussen arm en rijk.
Dat die begrippen überhaupt niet meer voorkomen in de wereld!
Iets om van te dromen?
Of blijft de uitdaging van het leven om juist zo veel mogelijk te kunnen bereiken in materiële zin een belangrijke drijfveer voor de mens?
In een wereld waarin ‘het kapitaal’ de economie beheerst zal dit inderdaad wel zo blijven.
Maar nu dwaal ik dus gruwelijk af met mijn gefilosofeer… 😉
Verschillen in rijkdom, status en macht… zullen blijven bestaan en daardoor ook de verleidingen om misbruik te plegen.
Ook de verschillen in menselijke kenmerken, vaardigheden, uiterlijk… zullen blijven bestaan en daardoor de kansen op voldoende seks blijven beïnvloeden.
Toch speelt dit ‘filosofische’ aspect ook in de seksualiteit een belangrijke rol!
En dan komt daarbij ook kijken dat seks vaak een even grote primaire levensbehoefte is als eten en drinken, waar ik seks steeds mee vergelijk.
Het valt natuurlijk uit te sluiten dat iemand ooit seks zal hebben maar dat valt niet altijd mee.
En dan ligt de kern van het misbruik echt in die (overheersende) primaire behoefte.
Waardoor zwakke geesten in bepaalde omstandigheden eenvoudig de keuze zullen maken om over de grens te gaan.
Maar hoe voorkom je het dan of kan je op tijd eventuele pogingen tot misbruik herkennen en ontlopen?
Klik op ‘Lees verder…’ om ‘Kennis en macht’ over seksueel misbruik te krijgen…
Kennis is macht
Weer zo’n cliché… Maar wel een belangrijk punt!
Daarom hamer ik steeds zo op die (vroege) voorlichting.
Kinderen die op tijd hebben leren omgaan met seksualiteit, weten wat het is en wat ze daar zelf van vinden.
Sommige kinderen zullen het voor kennis aannemen maar er niet veel mee hebben.
Anderen gaan juist (vaker) experimenteren.
Dat is allemaal goed. Zo ontdekken ze hun eigen lichaam en wat ze wel of niet prettig vinden.
Ook leren ze zo sneller herkennen wanneer iemand anders seksuele aanstalten maakt.
De knuffelende oom die met zijn handen steeds verder naar beneden gaat bijvoorbeeld.
Of die wandelaar die je wel heel opvallend blijft bekijken als je aan dat speeltoestel hangt…
Kinderen kunnen die signalen best al leren.
Als ze tenminste al de kennis hebben wat seks is en hoe mensen soms proberen dit van je te krijgen…
Leer kinderen zo jong mogelijk al dat seks heel leuk en fijn is om te doen.
Met zichzelf en later met anderen. Vriendjes en vriendinnetjes die met elkaar spelen.
Zo leren ze spelenderwijs wat ze willen. En wat niet.
En dat ze elkaar nooit mogen dwingen om seks met elkaar te doen.
Jongens die dit vroeg al hebben geleerd maar later moeite hebben om een vriendinnetje te vinden, zullen dit altijd in hun achterhoofd houden. Dat meisjes het nooit fijn vinden om gedwongen te worden en dat ze zo nooit een vriendinnetje zullen krijgen.
En als ze als kind al seksueel hebben kunnen spelen met andere kinderen, dan zijn ze later ook veel minder onzeker hiermee.
Sommige pubers ontwikkelen namelijk frustratie door misschien ontbrekende fysieke kwaliteiten (waar kinderen nog niet naar kijken) en een wat afstandelijker karakter.
Als ze dan wel last krijgen van hun hormonen, maar daar geen raad mee weten, is dat een voedingsmodem voor seksuele frustraties en oncontroleerbare drang (of dwang…) naar seks.
Mochten ze dan eindelijk eens in een bepaalde gelegenheid van contact komen, dan hebben ze in ieder geval al iets geleerd wat ze nu kunnen gebruiken.
Anders worden de spanningen alleen maar groter en worden contacten nog moeilijker.
Dansles of seksles?
Zijn er nog lezers die dat kennen? De dansles voor jongeren? Of misschien zelf wel meegemaakt?
Ik wel!
Seksuele voorlichting heb ik niet gehad maar mijn moeder vond het bij mijn opvoeding horen als ik op dansles ging. Dat had ze zelf ook gehad en ze hield ook erg van dansen.
Daarom ging ik als jonge tiener naar ‘Dansschool Johan van der Teen’ in Dordrecht waar ik stijldansen zou moeten leren: de foxtrot, Engelse wals, chachacha en tango.
Want op feestjes werd toch altijd gedanst en ik zou me moeten schamen als ik niet zou kunnen dansen…
Nou… Dat werd geen succes.
Ik heb het grootste deel van de beginnerslessen gevolgd en had door moeten stromen naar de examens voor brons, zilver en uiteindelijk goud. Jawel! Je vaardigheid werd beloond met een medaille! Het leek wel topsport.
En eerlijk waar: als je met een goede danspartner er lol aan beleeft dan ziet ‘ballroom dancing’ (wat nog steeds bestaat) er best mooi en stijlvol uit.
Maar de tijd was aan het veranderen in de 70er jaren.
De disco werd meer en meer populair en daar deden ze geen foxtrot op de dansvloer.
Disco dancing was ‘hot’ en dat vond ik wel leuk! Als een echte ‘John Travolta’ stond ik vaak in mijn slaapkamer te swingen op de klanken van Grease of later van de Italo disco! Geweldig!
Maar wel in m’n eentje dus en naar een disco gaan durfde ik niet…
Die danslessen vond ik ook helemaal niet leuk! Er zaten meestal meer meisjes in de groep jongeren en het was de bedoeling dat de jongens altijd eerst een meisje moesten gaan vragen. Dat hoort bij het stijldansen als je geen vaste partner hebt.
Vaak werd ik afgewezen en moest de leiding me aan iemand koppelen…
Veel meisjes dansten samen…
Ik vond de spanning van het steeds weer vernederd voelen te groot en stopte aan het eind van de beginnerslessen. Ook omdat het met mijn moeder inmiddels niet zo goed meer ging en ze er verder geen aandacht aan gaf.
Een heel verhaal… Maar wat heeft dat nou met seks te maken?
Nou, dansles niks natuurlijk… Hoewel ik natuurlijk wel wat graag samen met een meisje zou willen zijn. Maar die zagen mij niet zitten (of nou ja, liever wel blijven zitten dan met me dansen…) en dat schoot niet op.
Ik wilde als puber gewoon seks… Maar hoe dan?
Nu… In deze tijd… Zou seksles geen uitkomst zijn?
Is dat geen belangrijke activiteit om te leren als puber?
Je zou het ook een ‘seksworkshop’ kunnen noemen. Die dan gerund wordt door enkele ervaren sekswerkers. Zodat jongeren zeg maar vanaf 14 tot pakweg 18 jaar op die manier onder goede begeleiding kunnen leren hoe ze het beste met een partner seks kunnen beleven.
Helemaal compleet met goede voorlichting natuurlijk, hygiëne en condooms. Alles helemaal volgens de regels van het sekswerk.
In kleine groepen kunnen jongens leren hoe ze meisjes niet alleen met neuken kunnen verwennen maar vooral ook met orale seks. En andersom kunnen meisjes leren hoe ze zelf beter kunnen genieten van hun eigen vagina en hoe ze jongens dit kunnen leren. Want alleen een beetje pijpen en (hoppa!) neuken dat hebben ze zo geleerd uit de porno… Hier moet het om echt fijne en gezonde seks gaan! Volgens mij zouden heel veel jongeren hier wel oren naar hebben!
Vooral als ze (net als ik) moeite hebben met contacten leggen en niemand in hun omgeving hebben om mee te spelen.
Ik weet vrijwel zeker dat dit heel veel frustratie gaat verminderen en daardoor de kansen op grensoverschrijdende handelingen verlaagt.
Na kennis komt begrip
Je kunt nog zo goede seksuele voorlichting hebben gehad en precies weten waar de clitoris van de vrouw zit en hoe je een meisje het beste kunt verwennen… Uiteindelijk gaat het in elke (seksuele) relatie ook om begrip voor elkaar en elkaars verschillen.
Want de meeste meisjes seksualiseren minder en hebben gemiddeld minder interesse in ‘ruige’ seks.
Bij hen komt een gevoel van wederzijdse klik vaker op de eerste plaats en minder de interesse voor een ‘lekker’ uiterlijk.
Nogmaals: ik generaliseer. Dit is statistisch toch wel bewezen en volgens mij best wel bekend bij de meeste mensen.
Maar aan de andere kant… Jongens kunnen dus wel primair makkelijk vallen op een ‘lekker’ uiterlijk en gericht zijn op ‘ruige’ seks zonder een eventuele mentale klik.
Seks voor de seks was en is voor mannen altijd veel eenvoudiger.
Dit is dan ook de voornaamste reden dat jonge homofiele jongens sneller seks zullen willen en zoeken met andere jongens of oudere mannen en dat ook zullen vinden.
Terwijl jonge jongens die uitsluitend op meisjes vallen moeilijker contacten krijgen met die meisjes waarbij het niet zo snel ‘klikt’.
Behalve dat de leeftijdsgrens van 16 jaar daarom al fout is in de huidige wetgeving voor zowel jongens als meisjes, bestaan er ook te veel misverstanden over de seksuele beleving van beide seksen.
In het algemeen zouden meisjes minder snel geschokt zijn als ze door bepaalde jongens (en volwassen mannen) seksueel worden benaderd wanneer ze begrijpen hoe die denken en voelen.
Wat niet betekent dat ze daar dan maar in mee moeten gaan!
Ook die mannen moeten dus begrijpen dat de meisjes er misschien ‘lekker’ uitzien maar niet daarom beschikbaar moeten zijn voor hun seksuele avances.
Als beide seksen meer begrip zouden hebben voor elkaar en daar beter mee om zouden gaan, dan zouden er veel minder ongewenste intimiteiten plaatsvinden.
Praat met elkaar!
Natuurlijk denkt iedereen nu in eerste instantie dat partners, stelletjes dus 2 mensen die met elkaar willen zijn, moeten praten. Ja logisch… Als dat al niet gebeurt dan is er iets mis met de relatie.
Maar toch… Wist je dat er in nog altijd heel veel relaties nauwelijks tussen de partners gesproken wordt over de seks die ze hebben? Niet vooraf, tijdens of achteraf?
Hooguit de gebruikelijke liefdesuitingen maar niet inhoudelijk of ze er echt van genoten.
Of hoe de partner het een volgende keer misschien beter zou kunnen doen.
Veel seks gebeurt spontaan zonder woorden.
En ja, het zijn vooral de vrouwen die achteraf nooit durven zeggen dat ze eigenlijk helemaal niet waren klaar gekomen. Of dat ze het eigenlijk anders zouden willen.
Heel veel stellen nemen het gewoon zoals het komt en accepteren vaak (uit liefde!) dat de partner nu eenmaal zo is en het (misschien) niet beter kan of wil.
Schaamte is vaak een grote oorzaak dat er niet echt inhoudelijk over de seks wordt gepraat.
Zo van:
“Je neukt nu wel lekker maar ik zou het fijn vinden als je de volgende keer wat langer likt of als je eerder klaar bent gekomen dat achteraf alsnog doet.”
Zoiets zou een groot deel van de vrouwen echt niet durven zeggen tegen hun partner…
Droevig. Want het is zo simpel om je seksbeleving te verbeteren als je eerlijk tegenover elkaar bent over wat je met elkaar doet?
Nee, praten over de seks is in veel zelfs lang getrouwde gezinnen nog altijd een taboe.
(En ik praat ook uit ervaring…)
Maar eigenlijk wil ik hier niet alleen over de bestaande (vaste) relaties praten.
Dat kan natuurlijk een stuk beter maar zou in principe makkelijk te verbeteren zijn.
Veel moeilijker is het voor de meeste meisjes en vrouwen om te praten met jongens en mannen die hen seksueel benaderen terwijl ze daar geen zin in hebben.
Misschien doen ze zelfs pogingen om je aan te randen. Of hebben ze dat al gedaan!
Wie weet zelfs al wel meerdere keren en willen ze steeds verder gaan!
Weet je wel, die verhalen in de krant over die sportcoach, goede buurman, lieve oom, assertieve collega, dominante chef of die vage vriend die je wel aardig vindt maar waar je geen seks mee wilt.
Het zijn niet altijd die volslagen vreemden in een drukke tram of bus die je onverwacht aanranden.
Heel veel seksueel grensoverschrijdend gedrag vindt plaats tussen min of meer bekenden van elkaar.
Met een onbekende en onverwachte aanrander kan je niks. Zoiets gebeurt. Helaas.
Maar met die min of meer bekende zou je toch eigenlijk moeten kunnen praten.
Anders klopt er iets niet.
En als je dan kunt praten, zou je misschien niet direct moeten gaan gillen of schelden als hij zijn hand op je billen legt (of verder gaat…) maar moeten proberen een dialoog aan te gaan.
Waarom doet hij dat?
Kan hij misschien zijn gevoelens uitleggen?
Hij is blijkbaar zo geil dat hij zich niet meer kan beheersen…
Maar komt dat opeens? Was dat al vaker maar kon hij zich toen wel inhouden?
Waarom begon hij er toen dan niet over te praten?
Een groeiend sterke wens om met iemand seks te hebben kan best heel zwaar zijn.
Meestal zal het er samen open en eerlijk over praten al zoveel opluchting geven dat de drang om het te doen al minder wordt.
Als je als meisje blijk geeft van begrip, zal de spanning een stuk minder worden.
Veroordeel je hem direct en scheld je hem eventueel verrot als zijnde een vieze vuile verkrachter dan zal dit mogelijk olie op het vuur zijn…
Elke dialoog over elkaars gevoelens kan veel problemen voorkomen.
Uiteraard praat ik hier wel over 2 mensen die nog controle over zichzelf kunnen hebben.
In sommige gevallen zijn er stimulerende of juist drogerende middelen in het spel en dan wordt het nog moeilijker.
Praten is echter de allerbelangrijkste sleutel naar preventie!
En dan zou ik zelfs durven zeggen:
Door juist mét (potentiële) daders van seksueel grensoverschrijdend gedrag te praten, groeit wederzijds begrip, verminderen persoonlijke trauma’s van slachtoffers en dit werkt ook preventief!
Niet alle zedendelinquenten zijn ‘monsters’!
Vermoedelijk zullen de meeste psychiaters of seksueel therapeuten die zich persoonlijk met ‘daders’ hebben bemoeid dit nog wel kunnen beamen.
Maar voor de meeste slachtoffers zal dit moeilijk zijn.
Zeker als ze met geweld zijn benaderd en zelfs verkracht.
De dader is in hun ogen een monster.
Dit wordt ook nog flink gevoed door de bekende meningen in de maatschappij en de sociale media.
Verkrachters moet je aan de ballen ophangen aan een boom en vervolgens levenslang opsluiten zodat hij zoiets nooit meer kan doen. Liever nog geven ze hem een spuitje. Opgeruimd staat netjes.
Dit geldt zeker voor daders van seksueel misbruik van kinderen.
Elk woord uitwisselen zal er een te veel zijn.
Deze gevoelens zijn op zich heel begrijpelijk.
Hoewel de mening van de massa wel heel erg onzinnig wordt opgefokt terwijl veruit de meerderheid nog nooit met een zedenzaak te maken heeft gehad! Gelukkig.
Een aanraking op de verkeerde plaats – wat natuurlijk een ‘aanranding’ is – staat nog niet gelijk aan een gewelddadige verkrachting.
Toch worden deze daders meestal al voor het allerslechtste uitgemaakt.
Dat lost niets op. Daar wordt niemand beter van.
De dader herstelt niet van de zware straf met meestal levenslange gevolgen.
Maar ook het slachtoffer herstelt niet sneller van een opgelopen trauma.
Sterker: wie met de gedachte blijft rondlopen dat de dader een monster was en dat er vermoedelijk veel meer ‘monsters’ vrij rondlopen dan vergroot dit alleen maar de angst en blijft het trauma ook levenslang aanwezig. Twee mensen zwaar gestraft en er is niets opgelost.
Natuurlijk bestaan er ook sterk gestoorde minder sociale mensen.
Die eenvoudig een ander mens pijn kunnen doen, aanranden of zelfs vermoorden.
Mensen van wie het geweten op een of andere manier verstoord is geraakt of misschien heeft die dat bij de geboorte niet meegekregen…
Mensen die zelfs de meest ervaren zielenknijper niet meer kan redden.
Daar moet de maatschappij tegen beschermd worden en gelukkig bestaan daar ‘zorghotels’ voor. 😉
Maar gelukkig zijn veruit de meeste mensen niet van nature zo gestoord en door en door slecht geworden. Vrijwel alle ‘daders’ (van welk misdrijf dan ook) kunnen na een straf, eventuele behandeling en belangrijke wijzigingen in de sociale omstandigheden weer een redelijk normaal leven leiden, zonder anderen verder tot last te zijn.
Misschien worden ze nog wel een succesvol zakenman of een invloedrijke politicus…
Maar los van alle hilariteit die je kunt bedenken bij voormalige criminelen…
Het blijven allemaal maar mensen.
Mensen die soms door omstandigheden een misstap hebben begaan.
Of soms vaker over grenzen zijn gegaan omdat de omstandigheden nooit wijzigden en omdat… er nooit begrip is gekomen voor diens diepere problemen.
Vooral de meeste zedendelinquenten hebben hier last van.
Diepere problematische gevoelens waardoor ze zich niet meer konden beheersen en de seksuele impuls te sterk was geworden.
Seksuele wellust is een zeer krachtig gevoel.
Daarom begon ik dit artikel ook heel concreet dat een betere opvoeding en voorlichting veel ellende later kan voorkomen.
Maar als die opvoeding en voorlichting er dan niet konden zijn voor deze mensen, dan helpt het hen niet om ze dan maar levenslang als ‘monster’ te veroordelen.
Een goed gesprek wat resulteert in beter wederzijds begrip lost meestal al heel veel op.
Ook zal elke psychologische behandeling achteraf alleen maar effectief kunnen zijn als er eerst begrip is ontstaan voor de ‘mens achter het monster’.
En laat ook zeer duidelijk zijn:
Begrip betekent iets heel anders dan acceptatie!
Nergens zal ik ooit beweren dat slachtoffers de daders moeten gaan ‘omhelzen’ en accepteren omdat ze nu eenmaal zo voelden in die tijd.
Gedane zaken nemen echter geen keer.
En elk trauma wordt alleen maar versterkt als je als slachtoffer blijft denken in termen van ‘monster versus prooi’. Op die manier kan niemand verder leven.
Een verkrachting was nog geen moord. Je bent er nog en meestal ben je fysiek niet echt blijvend beschadigd. Hooguit in je vertrouwen en menswaarde.
Je lichaam is misschien je tempel. En die is in jouw ogen ‘ontheiligd’.
Toch moet je als slachtoffer proberen de gebeurtenis volledig los te zien van je eigen waarde.
Die is namelijk helemaal niet veranderd!
De dader had een groot persoonlijk probleem die tot zijn gestoorde daad heeft geleid.
De meeste zedendaders voelen op dat moment niets van jouw menswaarde. Op dat moment was je slechts een lichaam. En dat is het nog steeds. Net zo waardig en ‘heilig’ als voorheen.
Het is de waarde die je er zelf aan blijft geven.
Dat kan en moet helemaal los staan van die daad. En zelfs los van herhaalde daden.
Seksueel misbruik kan soms jarenlang aanhouden, vooral als de dader een bekende is.
Zelfs dan helpt beter begrip van de gestoorde gevoelens die de dader al die jaren had bij je eigen herstel. Als je los kan komen de daden op jezelf te betrekken.
Let op: ik ben geen afgestudeerde expert!
De tekst die ik het laatste schreef haal ik geheel uit mijn eigen gevoelens en gedachten.
En natuurlijk uit de zelfkennis die ik als ‘ervaringsdeskundige’ van bepaalde zedenzaken heb opgedaan.
Niet zozeer als dader want datgene wat ik heb gedaan (waarover ik uitgebreid heb geschreven in ‘Mijn misdaad’) heeft niet tot persoonlijke slachtoffers geleid.
Ik heb in heel mijn volwassen leven geen mens ooit iets aangedaan. Dat komt in mijn hele wezen nooit op. Ook leiden mijn fantasieën niet tot daden of pogingen daartoe, waar sommigen dan blijkbaar niet zo veel vertrouwen in hebben…
Maar met die gevoelens en fantasieën, die dan volgens de psychische diagnostiek tot de ‘DSM-5’ gerekend kunnen worden, denk ik wel een beeld te kunnen hebben van wat (potentiële) zedendaders kunnen voelen en denken. En hoe ze kunnen worstelen met hun gevoelens.
Dat heb ik ook gedaan omdat ik ze lang niet accepteerde (voor mezelf) en begreep.
In dit verband kan ik daar dus over praten.
Daarnaast heb ik als actieve erotisch hobbyist anderen ontmoet die ‘zoekende’ waren naar mooie vrouwen en seks…
Hoewel ik mezelf daar ook toe reken, heb ik toch ook wel mensen (meestal mannen) ontmoet die een mindere menswaarde hanteerden dan ik… Bij wie de ‘wellust’ toch inderdaad krachtiger regeerde dan het gezonde verstand.
Door die verschillen te hebben gezien en meegemaakt, denk ik veel te kunnen betekenen als ‘ervaringsdeskundige’ in gesprekken met zowel (potentiële) zedendaders als met slachtoffers.
Ik had al eerder aangegeven dat ik dit vorig jaar heb gepoogd vorm te geven via diverse hulpinstanties maar daar word ik altijd geweigerd vanwege mijn status in het justitiële register.
Wat loodrecht staat op de waarde die ik wel degelijk heb in de sector hulpverlening.
Daarom ben ik dus voorzichtig maar met mijn eigen initiatief ‘H.Z.P.’ begonnen.
In dit verband schrijf ik nu ook dit artikel.
Ik weet namelijk zeker dat heel veel problemen opgelost kunnen worden door er open en eerlijk over te praten. In de politiek zitten ook allemaal verschillende frontjes van voor- en tegenstanders over bepaalde zaken. Het valt niet altijd mee maar ze blijven debatteren. Anders wordt het land onbestuurbaar.
Ook de aanpak van seksueel misbruik en de preventie kunnen veel beter worden aangepakt door er over te praten. Niet alleen met lotgenoten (wat vaak al gebeurt) maar juist ook met de daders.
En met alle mensen die tot heden vrijwel onbegrepen ‘andere gevoelens’ hebben.
Bij veel zedenzaken gaat het primair over de evolutionaire verschillen tussen mannen en vrouwen!
Waarom bijna alle mannen seksualiseren en waarom de meeste vrouwen dat juist niet doen.
Daar beginnen vaak al de problemen!
Met daarnaast de grote verschillen in seksdrift, voorkeuren en eventuele ‘fetisjismen’.
Hoe meer er met elkaar gesproken gaat worden, hoe groter de kans wordt dat we elkaar beter gaan begrijpen. Niet perse moeten accepteren of gaan volgen!
Wie homo’s begrijpt wordt nog geen homo…
Door de ontkenning van hun geaardheid hebben veel homofielen (m/v) wel een vaak verschrikkelijk gefrustreerd leven moeten leiden omdat ze hun seksualiteit moesten verbergen of altijd in het geheim uitvoeren. Als ze al iemand konden vinden in vroeger tijden…
De trauma’s die dit heeft opgeleverd zijn ontelbaar. Dat is nu grotendeels verleden tijd hoewel homofobie nog altijd bestaat. Onbegrijpelijk volgens vele gezond denkende mensen.
Veel minder onbegrijpelijk zijn voor velen de trauma’s waarmee seksueel gefrustreerde mensen rondlopen die niet weten wat ze moeten met hun seksdrift.
Alsof die wel ‘de knop’ moeten omzetten en ‘normaal’ moeten gaan doen.
Is dit niet vergelijkbaar met de ‘knop’ van de homoseksuelen?
Ik weet wel zeker dat dit zo is.
En als er voor alle ‘andere gevoelens’ eenmaal meer begrip is, er ook veel minder frustraties zullen zijn en dus veel minder voedingsbodem voor grensoverschrijdende daden.
Dit is het grote punt van mijn seksuele ‘rode draad’.
Omdat ik begrijp hoe exhibitionisten zich soms niet meer kunnen beheersen.
Omdat ik begrijp hoe contactarme mensen zonder veel geld snakken naar seks en dat bij gelegenheid proberen af te dwingen.
Omdat ik begrijp dat mensen die zich seksueel aangetrokken kunnen voelen tot minderjarigen soms moeite kunnen hebben hun seksdrift volledig uit te schakelen.
Omdat ik respect heb voor (gelukkig) die meerderheid van mensen met ‘andere gevoelens’ als ze daar voor zichzelf vrede mee hebben en niet meer worden overweldigd door frustraties.
Aan die frustraties kan heel veel worden gedaan door open te kunnen praten over gevoelens.
Hoe ‘anders’ die ook kunnen zijn in de ogen van de massa of de door dogma’s geïndoctrineerde maatschappij en dus wetgeving.
Praten, schrijven en op elke andere wijze communiceren over gevoelens moet altijd mogelijk blijven en gelegenheid voor kunnen zijn.
Hierdoor wordt ook een belangrijke basis gelegd voor preventie van elke vorm van seksueel misbruik.
Zolang er nog geen basis bestaat die in een gezonde seksuele opvoeding en voorlichting voorziet…
Wat niet preventief werkt…
Als het om seksueel misbruik gaat, wordt door veel mensen als eerste met het vingertje gewezen naar de porno en naar prostitutie.
De ‘verkoop’ van seks zou het verlangen alleen maar stimuleren.
Ik heb al eerder geschreven dat dit nog nooit wetenschappelijk vastgesteld dus bewezen is.
Natuurlijk zijn er misbruikers die (ook) porno hebben gekeken.
Er zijn er ook die zonder porno hun gevoelens niet konden bedwingen.
En er zijn nog heel veel meer mensen die porno kijken, fantaseren over ruige seks maar nooit de gedachten zullen krijgen om een vrouw aan te randen of zelfs verkrachten.
Zelfs het kijken naar kinderporno heeft niet tot bewezen verbanden met daadwerkelijk kindermisbruik geleid.
De potentiële misbruiker zal hiertoe altijd in staat zijn, met of zonder porno.
Daarom is het onzinnig om sekswerk te verbieden.
In tegendeel: veel mensen gebruiken juist de porno als uitlaatklep om op te masturberen en de prostitutie als ze het kunnen betalen om hun ‘ruimere’ sekswensen mee te kunnen vervullen.
Of dit laatste nu echt altijd zo nodig is…
Helaas is bekend dat een groot deel van de mannen die prostituees bezoeken gewoon ‘netjes’ getrouwd zijn. Een gezin hebben. En vaak stiekem naar de hoeren gaan…
Persoonlijk heb ik daar moeite mee.
Als seks dan zo belangrijk voor je is, praat dan met je partner of het anders of beter kan.
Verzin samen oplossingen.
Maar stiekem naar de hoeren beschouw ik als een vorm van ‘vreemd gaan’.
Anderen zeggen dan dat juist het bezoek aan die hoeren echt vreemd gaan voorkomt, wat mogelijk een verder op zich redelijke relatie uit elkaar kan rijten.
Maar goed, als dit het ‘goede gevoel’ van de man verbetert, werkt het misschien wel preventief om huiselijke spanningen te voorkomen.
In elk geval zie ik het niet als oorzaak van misbruik.
Eigenlijk zou ik sekswerk in het algemeen beter bereikbaar willen maken voor mensen met beperkingen. Zowel financiële als fysieke beperkingen.
Seksloze mensen met een soms ontploffend libido die nooit enige uitlaatklep hebben zijn naar mijn mening gevaarlijker om een keer misbruik te plegen dan de mensen die wel wat hebben.
Porno is dan wel vaak gratis bereikbaar maar daadwerkelijk seksueel contact kan wel onbereikbaar zijn. Een sociale voorziening om dit te ondersteunen zou ik daarom graag willen promoten.
Dan kom ik automatisch op een zeer discutabel onderwerp als ik het over het nut van de beschikbaarheid van porno heb. Die uitlaatklep. Die preventief kan werken.
Naar mijn mening geldt dit zelfs voor kinderporno.
Ik weet inmiddels ook uit ervaring (van jaren terug maar ook uit het hedendaagse nieuws) dat hier onverminderd belangstelling voor is.
Hoewel ik niet goed kan inschatten of dit nu voornamelijk uit de echt ‘pedofiele’ hoek komt of uit de ‘pornoverslaafde’ hoek van mensen die dit puur voor de kick zoeken.
Alle pedofielen die ik volg via de sociale media zeggen geen kinderporno te kijken.
Maar goed, ook ‘gewone’ hetero’s met blijkbaar een seksuele stoornis kunnen een gevaar betekenen voor kindermisbruik (feitelijk in zo’n 80% van de gevallen!) en mogelijk kijken juist die graag kinderporno…
Nee, dit wil ik absoluut niet legaliseren!
Dat kan in dit geval gewoon niet.
Zeker prepuberale kinderen kunnen nooit goed beseffen wat er met eenmaal gemaakte opnamen gedaan wordt. Over 50 jaar zien ze zichzelf misschien nog steeds terug toen ze seks hadden met hun vader… 😛
Hoe ‘spelenderwijs’ de opnamen ooit ook zijn gemaakt – ik ben niet van de geldende mening dat kinderporno altijd gelijk staat aan misbruik – vind ik niet dat kinderen geëxploiteerd mogen worden voor kinderporno. Ook niet voor non-commerciële doeleinden.
De leeftijd voor naakt en erotische opnamen is gesteld op 18+.
Daar ben ik het wel mee eens.
Hoewel jongere tieners van 12 tot 18 jaar soms best graag sexy op de foto willen en ‘sexting’ niet altijd onder dwang maar met goedkeuring was gemaakt, denk ik dat de meeste van die jongeren niet goed kunnen inschatten wat de impact is van erotisch op internet terecht komen.
Kinderen en jongeren moeten tegen zichzelf beschermd worden en niet hun erotische escapades, die ze meestal tijdelijk uitvoerden, heel de rest van hun leven terug kunnen vinden op internet op de meest louche websites…
Daarom ben ik wel tegen kinderporno.
Maar het is er en wordt gemaakt… Net als wiet, cocaïne en XTC bijvoorbeeld.
Op dit moment worden uitsluitend gebruikers van veel verboden middelen niet zwaar bestraft.
Handel daarin en uiteraard het vervaardigen wel.
Maar de kijkers en bezitters van kinderporno worden net zo hard gestraft als de gasten die werkelijk aanrandingen en soms zelfs verkrachtingen plegen!
Omdat het naar de mening van ons onfeilbare justitiële apparaat gelijk staat aan het misbruik zelf.
Als dat al misbruik was… Maar daar ga ik nu niet verder op in.
Maar de straffen op het kijken naar en bezitten van kinderporno (al is het maar 1 afbeelding…) zijn zo zwaar gesteld omdat het dus preventief zou werken naar kindermisbruik.
Dat slaat echt totaal nergens op!
Omdat nooit is bewezen dat kijkers naar kinderporno ook daadwerkelijk misbruik willen plegen.
En de gratis vinders en kijkers van kinderporno dragen ook niets bij aan de eventuele commerciële exploitatie ervan.
De preventieve werking van het kijken naar porno gaat wat mij betreft ook op voor kinderporno.
Daarom ben ik in dit geval wel voor het toestaan van virtuele kinderporno en ‘lolicon’, de erotische kunstvorm met animaties van kinderen.
En het gebruik van sekspoppen in de vorm van kinderen vind ik ook geen probleem.
Dat laatste is momenteel in Nederland nog niet verboden maar in veel andere landen wel en hier zal dit naar verwachting ook gaan gebeuren.
Ik vind dit betreurenswaardig voor alle mensen met sterke gevoelens voor uitsluitend minderjarigen die daarmee feitelijk geen kant op kunnen.
De verboden en strenge straffen lossen niets op, werken niet preventief maar werken naar mijn mening tegengesteld: sommigen gaan het steeds meer zoeken in een schimmig, oncontroleerbaar en uiteraard crimineel gebied. Wat werkelijk misbruik juist in de hand werkt.
Lezers zullen nu misschien denken dat ik het wel weer verdacht extra uitgebreid heb over de excessieve gevallen van ‘misbruik’ rondom pedofilie en pedoseksualiteit.
Tja… Als ‘ervaren’ geregistreerde zedendelinquent met een dergelijk ‘stempel’ moet ik wel.
Daarnaast weet ik dus uit ervaring hoe moeilijk deze groep ‘andersvoelenden’ het heeft in de hedendaagse maatschappij en daarvoor ook stel ik mijn ‘H.Z.P.’ open.
En ook preventie van kindermisbruik heb ik vanzelfsprekend hoog op mijn lijst staan om door het vooral PRATEN met iedereen te bereiken.
Laat dat duidelijk zijn.
De gevolgen van een volledig foute indoctrinatie door de politiek en de massahysterische media zijn te groot om te blijven negeren.
Conclusie
Naar mijn stellige overtuiging ligt de grootste oorzaak van alle seksueel misbruik in het bestaan van (seksuele) frustraties. Daar ligt de basis.
Door het niet kunnen krijgen van de gewenste (hoeveelheid) seks, de fijnste sekspartner, door een eigen gebrek aan daadkracht (fysiek of mentaal) en door bepaalde sociale omstandigheden kunnen mensen zo sterk gefrustreerd raken dat ze bij geboden gelegenheid de kans(en) grijpen om seks af te dwingen. Vanaf openlijk masturberen (exhibitionisme) tot aanranden of zelfs verkrachten; als de betreffende persoon onbevredigd blijft in zijn seksuele wensen dan kan die op zwakke momenten over grenzen gaan wat niet alleen slachtoffers eist maar ook zijn eigen leven onherstelbaar overhoop gooit.
Het proberen op te lossen van die frustraties zal daarom het meest effectief zijn ter preventie van seksueel misbruik. Seksueel tevreden mensen hebben daar geen behoefte aan.
Tenzij de pleger een harde (aangeboren, door trauma ontstane of gedwongen) stoornis heeft waardoor het menselijke geweten niet meer goed functioneert.
Met die laatste groep mensen – die gelukkig een minderheid is – moeten professionals aan de slag. Daar kan ik niets mee en daarop is dit artikel ook niet gericht.
Hier richt ik me op de meerderheid aan mensen die rondlopen met frustraties en daar wel degelijk mee geholpen kunnen worden.
Een groot deel van de mensen met seksuele frustraties stopt deze weg. Men neemt ze zoals ze zijn.
Mensen die door diverse factoren nu eenmaal geen partner kunnen krijgen, mensen met lichamelijke beperkingen, mensen met een moeilijke (of zelfs onmogelijke) seksuele geaardheid of enigerlei seksuele voorkeur die niet eenvoudig te verwezenlijken is.
Als iedereen met een beetje frustraties misbruik zou gaan plegen, dan zouden er dagelijks op elke straathoek zedenmisdrijven plaatsvinden…
Want frustraties kent bijna iedereen wel eens.
Bij slechts een klein deel van de mensen met frustraties zijn die zo structureel en worden die daar zo door overweldigd dat ze actief gaan zoeken naar een uitweg voor hun opgekropte verlangens.
Mannen die te lang geen lichamelijk contact hebben gehad en op geen enkele wijze dat kunnen oplossen maar wel rondlopen met een groeiende seksuele opwinding, kunnen op zwakke momenten impulsieve handelingen verrichten. Wat kan leiden tot aanrandingen. Of zelfs verkrachtingen.
Meestal gebeurt dit nog in een eigen bekende omgeving waar gelegenheid ontstaat voor contact maar dit onmogelijk blijkt en onbeantwoord blijft.
Verreweg de meeste gevallen van seksueel misbruik vinden plaats tussen min of meer bekenden van elkaar. Dan is namelijk de ‘drempel’ al lager om over ongewenste grenzen te gaan.
Ik denk dat de meeste mensen met dergelijke frustraties die wel herkennen.
Maar ze weten niet wat ze er mee moeten.
Ze willen er niet mee naar een huisarts, seksuoloog of psycholoog vanwege de schaamte.
En zeker in hun eigen omgeving zal familie of de vriendenkring geen plek zijn om even eerlijk hierover te praten.
Toch zou dit de beste weg zijn, als er bij voorbaat al begrip zou kunnen zijn voor mogelijke frustraties.
Als alle meisjes al vroeg leren dat er bepaalde mensen zijn (jongens, volwassen mannen) die seksuele gevoelens voor ze kunnen hebben en dat dit eigenlijk heel ‘normaal’ is voor die mensen, dat ze daar niets aan kunnen doen maar dat ze daar ook niet in mee moeten gaan, dan kan er wel begrip ontstaan. Die gevoelens zouden dan gewoon besproken kunnen worden.
Ook zonder daadwerkelijke uitvoering van bepaalde handelingen zou dit al een grote opluchting kunnen zijn.
Mannen met frustraties kunnen die kwijtraken door erover te praten en door hun opgeluchte gevoel hebben ze dan ook meer kansen om misschien een andere oplossing te vinden voor hun problemen.
Door vastzittende halsstarrige frustraties ben je meestal ook niet geneigd naar alternatieven te zoeken. Als er ruimte in je hoofd komt door erover te praten, zie je sneller andere oplossingen.
Primair zouden de mensen met ‘gevaarlijke’ frustraties (als die gaan overheersen) zelf daarmee zo snel mogelijk aan de slag moeten. Erover praten is de eerste en beste stap.
Als dat niet kan met mensen uit de eigen omgeving dan zou daar een hulpverlenende instantie voor moeten zijn in de GGZ. De spoeling daarin is echter nog redelijk dun, vooral voor mensen met bepaalde geaardheden.
Daarnaast kan de stap naar een professional er juist een te veel zijn.
Zoek toch naar mensen die open staan voor de frustratie.
Ik kan hiervandaan niet goed inschatten hoe moeilijk dit voor iedereen is.
Daarom heb ik wel mijn ‘deur’ open gezet. Met ‘Horen, Zien én Praten’ wil ik ruimte bieden voor iedereen die over zijn (of haar!) gevoelens wil praten.
Dat kan persoonlijk maar ook via diverse digitale wegen. Zie daarvoor de website van ‘HZP’.
Secundair – maar zeker niet minder belangrijk! – zou ik willen dat er meer begrip komt voor mensen met seksuele frustraties.
Te veel (vrijwel altijd, zeker in de media…) wordt een zedendelinquent (of zelfs alleen nog maar een verdachte) direct veroordeeld als “ziek”, “smerig”, “waardeloos”, “monster”, “(kinder-)verkrachter” of met wat dan ook als hard veroordelend stempel zonder de ware aard van de persoon te kennen. Bijna niemand wil die ook kennen.
Er wordt veroordeeld alsof er geen (verzachtende) omstandigheden kunnen zijn.
Soms zijn die er misschien ook niet. Maar meestal wel.
Ik zou willen dat mensen daar meer open voor durven staan. Voor de andere kant van de mens die (mogelijk) grensoverschrijdend gedrag heeft vertoond en iemand (mogelijk) tot slachtoffer heeft gemaakt.
Zelfs de slachtoffers zouden minder last kunnen houden van eventuele trauma’s als er iets van ‘begrip’ zou kunnen ontstaan.
Begrip… van alle kanten… kan het meeste oplossen. En zeker voorkomen!
Ook voor mensen die op dit moment niet kunnen begrijpen (maar daar wel voor open willen staan) bestaat mijn initiatief ‘HZP’.
De verschillen in seksualiteit zijn zo divers en daardoor complex dat hierdoor bij voorbaat al gruwelijke misverstanden kunnen ontstaan. Door het niet begrijpen van elkaars gevoelens.
Alleen van TWEE kanten kan een groot deel van seksueel misbruik voorkomen worden.
En natuurlijk blijf ik ook hier weer hameren op het belangrijkste feit:
Een betere wereld begint bij de kiem van het bestaan:
Door een betere, gezondere en natuurlijke opvoeding en voorlichting van kinderen op seksueel gebied, wordt iedereen blijer, meer tevreden en gelukkiger.
Met onszelf, met elkaar en met seks.
