Zijn zo veel vaders, ooms, vrienden en andere familie opeens allemaal pedofiel?
In Deel 3 van mijn serie ‘De Rest van de Coronacrisis’ geef ik al aan dat deze crisis ook van invloed is op de psychische gezondheid van veel mensen. Ook – en misschien wel juist! – in gezinnen met (kleine) kinderen of andere leefgemeenschappen waar kinderen zijn.
Het is vaak moeilijk om de harmonie te bewaren in een situatie waarin iedereen langdurig geen kant op kan en extra op elkaar is aangewezen. Of… Tot elkaar is veroordeeld…
Zelfs in de actualiteiten wordt regelmatig aandacht besteed aan toenemend huiselijk geweld en zelfs toenemend seksueel misbruik. Ook van kinderen!
Het was een onderwerp in ‘1Vandaag’ dat de spanningen thuis vaak toenemen nu kinderen niet naar school of de opvang kunnen, zeker in toch al labiele gezinnen waar eerder misstanden hebben plaatsgevonden.
Maar afgelopen week was voor mij het hoogtepunt de aandacht voor Kim van Laar, die samen met psycholoog Iva Bicanic juist nu de aandacht wilde vestigen op de grotere kansen dat kinderen nu in (labiele) gezinnen kunnen worden misbruikt. Dit was in het programma ‘M’ van Margriet van der Linden, afgelopen vrijdag 3 april.
Het programma op zich heb ik grotendeels met tegenzin afgelopen week gekeken, bij gebrek aan beter op dit tijdstip. Het is soms afhankelijk van het onderwerp en de gasten maar ik blijf het een ‘kutprogramma’ vinden met een zelfingenomen presentatrice die grotendeels zelf aan het woord is en duidelijk probeert haar eigen mening een podium te geven. Dat dit in haar geval sterk gericht is op vrouwen zal toch geen verrassing zijn, gezien haar feministische verleden als lesbienne…
Maar goed, dat maakt dit specifieke onderwerp niet minder noodzakelijk en belangrijk.
Kim van Laar is als kind en tiener zelf misbruikt in haar moeilijke gezinssituatie met een labiele moeder, gehandicapt zusje en afwezige vader.
Ze is naar eigen zeggen door de ‘zorgzame’ buurman jarenlang seksueel misbruikt en verkracht.
Pas na haar 17e kwam ze hiermee naar buiten.
En jaren later is ze na een studie pedagogiek via diverse therapieën zelf begonnen als ‘ervaringsdeskundige’ om voorlichting en workshops te geven vooral aan schoolkinderen, om ze te leren hoe ze misbruik kunnen herkennen en hoe belangrijk het is om daarmee naar buiten te kunnen komen als dit plaatsvindt.
Kim van Laar
Herkennen van seksueel misbruik
Vooral voor jongere kinderen of zelfs tieners (die geen of slechte seksuele voorlichting hebben gehad) is het vaak onduidelijk of ze eigenlijk wel slachtoffer zijn van misbruik.
Dit klinkt gek… Maar niet elke misbruiker gebruikt geweld om kinderen tot seks te dwingen.
Heel vaak zijn misbruikers bekenden van de kinderen, die dus al een bepaald vertrouwen genieten. Als ze dan ook nog eens zo dichtbij verkeren en er gelegenheid ontstaat om ‘iets’ te proberen, onder het mom van “fijn samen spelen”, “knuffelen” of “elkaar een pleziertje doen” dan hebben kinderen nog vaak niet door wat er aan de hand is.
Juist op mijn website heb ik de laatste tijd zo veel artikelen geschreven over de noodzaak van een betere en gezondere seksuele opvoeding en voorlichting, al vanaf jonge leeftijd.
Vervolgens zeg ik duidelijk dat seksualiteit bij kinderen helemaal niet verkeerd, slecht of ongezond is. In tegendeel. Maar wat veel lezers (dus…) interpreteren is dat ik seksueel misbruik zou goedkeuren.
Mogelijk heeft die ‘zorgzame buurman’ het allemaal niet zo slecht bedoeld en was hij ook gewoon alleen, eenzaam en had hij een grote seksuele behoefte.
Misschien denken jullie (de lezers) wel dat ik dit nu zal gaan zeggen.
Tja… Ik ken Kim van Laar niet. Maar van wat ik allemaal heb gezien en inmiddels gelezen weet ik wel dat zij nooit plezier heeft gehad van de seksuele handelingen die met haar zijn verricht.
Zelfs toen ze al tiener was (lichamelijk seksueel volgroeid) en zou moeten weten hoe van fijne seks te genieten, liet ze het allemaal slechts toe omdat ze de thuissituatie niet wilde verstoren.
De buurman deed blijkbaar ook veel goede dingen in huis, waar zij voornamelijk alleen stond in de zorg voor haar zus en broer omdat haar moeder het allemaal niet meer aankon.
Een eventuele uit-huis-plaatsing door Jeugdzorg zou een ramp betekenen voor het gezin, zo zag ze dat toen.
Die buurman ken ik ook niet. Zoals ik het hier lees heeft hij inderdaad duidelijk misbruik gemaakt van de moeilijke situatie van zijn buren en daar seksueel van geprofiteerd.
Dat is gruwelijk! Dit is geen gezonde basis voor een (seksuele) relatie!
Laat hier geen twijfel over bestaan: dit vind ik duidelijk onaanvaardbaar seksueel misbruik!
Het initiatief van Kim van Laar om als ervaringsdeskundige hier juist mee verder te gaan om andere (toekomstige) slachtoffers te voorkomen is natuurlijk bewonderenswaardig!
Ze heeft in depressies gezeten, vond zichzelf volledig waardeloos; alleen maar goed om ‘misbruikt’ te worden. Maar daar is ze grotendeels uit gekomen (met nog altijd de gevolgen van PTSS) en gebruikt haar ervaringen nu om aan anderen duidelijk te maken hoe ze (naderend) misbruik kunnen voorkomen of aanpakken als het gebeurt. Geweldig!
Feitelijk doe ik hetzelfde!
Met mijn negatieve ervaringen probeer ik ook anderen te helpen met soortgelijke ervaringen of anderen te overtuigen van het bestaan van ‘andere gevoelens’.
En ook bedoeld om misbruik te voorkomen!
Van twee kanten!
Enerzijds de personen met die (moeilijke) ‘andere gevoelens’ proberen daar mee om te laten gaan zonder (ooit) anderen daarmee tot last te zijn.
Maar anderzijds het belang van een betere en gezondere seksuele opvoeding promoten die erop gericht is dat seksualiteit niet perse slecht is voor jonge mensen, als dit maar gebeurt uit persoonlijke initiatieven en wensen.
Op jongere leeftijd moeten seksuele wensen altijd vanuit de jongeren komen en nooit worden gedwongen door anderen. Als dit wel gebeurt is dit misbruik. Dat zouden kinderen al moeten leren en weten hoe ze daarmee om kunnen gaan of hoe ze hulp kunnen zoeken als dat in het gezin onmogelijk lijkt.
Indoctrinatie
Met alle op zich goede aandacht voor de grotere kansen dat er nu, tijdens de Coronacrisis, misstanden plaatsvinden binnen gezinnen of andere leefomgevingen en er zelfs meer seksueel misbruik zal gebeuren, wordt onbedoeld wel weer het bekende etiket opgeplakt.
Daar schreef ik ook recent nog over in ‘Seks – Een spel voor alle leeftijden’, waarin het ‘probleem’ van twee kinderen van 5 jaar die ‘doktertje speelden’ werd aangekaart.
Met fout advies maak je kinderen niet wijzer en leren ze niet beter wat de echte grenzen zijn die ze moeten bewaken. Als naakt zijn al niet mag, wordt het een taboe en indoctrineer je kinderen al foute menselijke waarden.
Als een kind niet meer mag knuffelen met een lieve buurman, schept dat direct al een afstand en maakt het kinderen bang om überhaupt te knuffelen. Wat zich soms doorzet in de volwassenheid.
Wel moet het kind uiteraard weten dat het geen ‘knuffelen’ meer is als die ‘lieve’ buurman zijn hand opeens tussen de benen stopt…
Als het daar geen zin in heeft, moet het dit direct kunnen en durven aangeven, ook al probeert de ‘lieve’ of beter ‘sluwe’ buurman dit goed te praten met lichte overreding.
Het lijkt onmogelijk voor een kind om die keuze te kunnen maken maar als het gewoon op tijd al leert wat wel kan en mag en wat niet, zal het daar zonder problemen duidelijk in kunnen zijn.
Als het niets weet… dan kan alles gebeuren. Ook foute dingen.
Maar als het alleen maar hoort dat ‘vreemden’ je nooit mogen aanraken, dan kweek je afstandelijkheid.
Overigens zal het dan ook niet de ‘sluwe’ aanrakingen van de eigen vader (of moeder) herkennen als grensoverschrijdend! Want je eigen ouders moet je altijd kunnen vertrouwen. Toch?
Hier gaat het dus vaak al verkeerd in bepaalde gezinnen.
En dan zijn die ouders of verzorgers echt niet allemaal opeens ‘pedofiel’!
Integendeel. De meeste gelegenheids-misbruikers zijn geen pedofielen maar gewoon dichtbij staande bekenden en zelfs de eigen ouders.
Ouders die zelf door stress, frustratie of andere mentale obstakels hun heil zoeken in simpel genot…
Maar natuurlijk is het – door het niet (willen) begrijpen van mensen die soms overvallen worden door hun moeilijke seksuele gevoelens – makkelijker om maar alle seksuele handelingen onbekend en onbereikbaar te maken voor kinderen. Afschermen van de ‘boze’ buitenwereld. Dan kan er ook niets fout gaan, zo denkt men.
Dom. Maar de momenteel voornamelijk toegepaste redenatie.
Helaas biedt deze als bescherming bedoelde redenatie juist extra veel gevaren.
Daarbij kunnen we kinderen niet afschermen van de mensen die juist dichtbij staan!
Er zullen altijd ouders of verzorgers dicht bij kinderen blijven, waarvan je aanvankelijk niet zou verwachten dat ze seksueel misbruik kunnen plegen.
Juist om dit soort misstanden op tijd te herkennen moet er al vanaf jonge leeftijd gepraat worden met kinderen!
En omdat niet alle ouders dat kunnen of willen (!) doen, zou in het onderwijs hier al aandacht voor moeten zijn. Op een heel speelse manier kunnen jonge kinderen al wijs worden gemaakt over knuffelen, seks en ongewenste seks dus misbruik.
Als er dan thuis eens iets gebeurt, zal het kind dit ook sneller kunnen vertellen aan de leerkracht of in de opvang.
Vroege seksuele opvoeding is dus niet misplaatst maar juist noodzakelijk voor een gezonde seksuele ontwikkeling en om seksuele misstanden eerder te herkennen en helpen te voorkomen.
Maar vertel alles wel eerlijk van twee kanten!
Als je de ‘indoctrinatie’ eenzijdig houdt – seks is pas goed als je later groot bent en een fijne liefdespartner hebt gevonden… – dan kweek je onbedoeld een voedingsbodem voor misbruik!
Ik hoop dat deze boodschap nu eens tot de hysterische massa doordringt…
Op dit moment zijn we te laat en bevinden we ons in een wereldwijde crisis waarbij we maar moeten hopen dat de meeste mensen gezond blijven.
Niet alleen virusvrij maar ook mentaal gezond. En dat er geen nieuwe trauma’s ontstaan achteraf…
