LET OP:
In dit artikel beroep ik mij op Artikel 7 van de Nederlandse Grondwet.
Het kan maar gezegd zijn.
Zeker op het punt waarop ik sta en in welke richting ik me tracht te gaan bewegen.
Ik weet: ik heb nog 3 (zelf opgelegde) weken te gaan in mijn ‘tussenjaar’, maar er zijn al diverse aan- en inleidingen die me nu al dwingen tot een preventieve ‘disclaimer’.
Af en toe jeuken mijn vingers namelijk al wat te sterk waardoor ik de verleidingen niet kan weerstaan om me te mengen in bepaalde ‘draadjes’ in de media.
Al was het maar door de meningen en opmerkingen van anderen te voorzien van een
‘like’. 👍
Op zich is dat namelijk al een vorm van partij kiezen, zo heb ik me laten vertellen…
En voor ik het weet zit ik weer in een maatschappelijk hokje.
Het zij zo maar ik pas er uiteraard wel voor op dat het een hokje zonder tralies is. 😉
Waar heb ik het in hemelsnaam nu weer over???
Welnu, eerst even wat uitleg over de aanleiding van dit artikel.
Feiten versus meningen of (vrije) interpretaties daarvan
Hier gaat het eigenlijk allemaal om.
Zoals je weet volg ik nu al enige jaren met interesse diverse media.
Ik voel me namelijk best wel maatschappelijk betrokken (als je dat zo kan noemen) en lees graag en veel over van alles en nog wat. En dat is heel breed.
Als ik me even toespits op bijvoorbeeld mijn krant (Algemeen Dagblad) dan lees ik het vrijwel helemaal van het begin tot het eind.
Alleen de aparte sportkatern in het midden sla ik vrijwel altijd over…
Heel af en toe zoek ik daarin nog wel eens wat meer over bepaalde sportnieuwtjes die me interesseren maar verder sla ik dat helemaal over.
De hoofdlijnen van wat me interesseert heb ik dan toch al gezien bij Nu.nl en in de sportjournaals op TV.
Ook economische pagina’s blader ik vrij snel door hoewel ik daarvan nog wel even de koppen bekijk. Ook hier zijn er soms best wel artikelen die me boeien.
En in het algemeen lees ik van de hele krant dus wat er allemaal in staat. Langere artikelen alleen als het onderwerp me boeit.
Daarnaast staat dus de hele dag Nu.nl open op mijn computer en ik ververs dat regelmatig.
Tenslotte zie ik dan alle Tweetjes langskomen van alle Twitteraars die ik volg.
Van A(lgemeen Dagblad) tot Z(jos Dekker) probeer ik bijna alles te volgen.
Waarom ik zo achterlijk ben?
Nou ja…
Ten eerste heb ik er de laatste jaren natuurlijk de tijd voor.
Maar ten tweede (en dat is het voornaamste) geeft het mij soms de nodige inspiratie om ergens (dieper) over na te denken en soms tot een eigen artikel te komen om te schrijven.
En natuurlijk boeit niet alles wat er langs raast! Vooral Twitter is soms net een snel stromende rivier waarin dingen voorbij komen die ik soms wel maar meestal niet interessant vind.
Sommigen noemen het soms zelfs een ‘open riool’ wat alleen maar shit bevat en dus stinkt…
Dat is natuurlijk onzin.
Daarbij bepaal je zelf wie en wat je wilt volgen en Twitteraars die alleen maar shit produceren heb ik niet in mijn lijst staan.
Wat en wie ik volg bepaal ik zelf en daarvan lees ik dan nog uitsluitend de berichten die me boeien.
Zo volg ik bijvoorbeeld ook William Shatner, ook wel bekend vanwege zijn rol als Captain James T. Kirk in Star Trek. Ik ben altijd een Star Trek fan geweest en als kind keek ik vroeger al naar de serie op TV, samen met mijn moeder.
Naast hem volg ik bijna alle ‘crewmembers’ van meerdere series, van Brent Spiner (Data) tot Jeri Ryan (Seven of Nine). Naast hun voortdurende ‘missies’ in het kader van de Star Trek franchises hebben ze ook gewoon een privéleven en hoewel de een wat meer ‘Twittert’ dan de ander: ze houden allemaal contact met hun bizar grote achterban.
Zo heeft Shatner 2,5 miljoen volgers… Maar met zijn 88 jaar (!!!) zit hij bijna dagelijks zeer actief op Twitter! Daarin gaat het niet alleen over Star Trek maar meestal ook over zijn andere activiteiten (want hij is nog zeer actief!) en zelfs een bepaalde game waaraan hij online deelneemt.
Zijn bijdragen aan Twitter zijn als hij eenmaal los gaat (vaak in de vroege ochtend, voor hem dan laat in de avond of ‘s nachts) zo talrijk dat ik hem wel eens wilde verwijderen… OMG… Lijkt soms meer op ‘spam’.
Maar ik respecteer hem en de vele anderen die ik volg.
Is dat allemaal nou zo belangrijk? En hoe filter ik dan eigenlijk de vele berichten op (eventuele) nieuwswaarde?
Behalve dat er ook via Twitter natuurlijk reguliere nieuwsartikelen uit kranten worden gelinkt, komen daar dan vervolgens de nodige (en ook onnodige…) reacties op.
De ‘draadjes’ die dan ontstaan gaan heel vaak een eigen leven leiden en worden in veel gevallen weer oorzaak van een verder verloop van diverse actuele kwesties.
Zo heb ik in mijn laatste artikel (‘Keek op mijn Week’) heel even het ‘geval’ Epstein aangekaart.
En daarom ook de actualiteit rond de ‘zedenzaak’ in Assen, waarbij de vermoedelijke dader om het leven is gekomen.
Ik heb geschreven dat ik een mail had gestuurd naar het AD vanwege een in mijn ogen fout gebruik van het woord ‘pedofilie’ bij de beschuldiging van Epstein.
Omdat er na mijn mail van donderdag geen enkele respons volgde, heb ik maandag opnieuw een mail gestuurd waarin ik de zaak in Assen noemde als gevolg van de verdergaande stigmatisering en discriminatie en daardoor polarisatie in de maatschappij.
Ook hierop heb ik geen enkele respons gekregen.
Die zaak in Assen heeft natuurlijk ook in Twitter de nodige vingers beroerd…
Er valt nu een duidelijke tweedeling te zien in Nederland: een deel wat feitelijk de actie van de 5 mannen goedkeurt en zelfs toejuicht omdat ze een van de meest verachte soort criminelen hebben aangehouden. Dat die daarbij is overleden komt eigenlijk wel goed uit.
Dat zou (preventief) met alle ‘pedo’s’ moeten gebeuren.
Teksten van dit soort strekking zag ik veelvuldig langskomen in de reacties op de nieuwsberichten van de nieuwsmedia.
Het andere deel van Nederland vindt uiteraard dat dit soort acties (‘eigenrichting’ en burgerarrest zijn hierbij de sleutelwoorden) onverantwoord zijn en dat alleen de rechter mag beslissen over schuld en onschuld en (eventuele) straffen. Een al te negatief onderbuikgevoel bij (te sterk) betrokkenen kan voor dramatische gevolgen zorgen, wat nu ook lijkt te zijn gebeurd.
Voorop gesteld: op dit moment van schrijven is alles nog zeer onduidelijk en weet officieel nog niemand wat er exact is gebeurd.
Ik gebruik dit voorval echter nu zeker graag in verband met mijn eigen initiatief naar zogenaamde ‘andersdenkenden’ en ‘andersvoelenden’ toe waarover ik ook al eerder heb geschreven.
Als ik straks (meer actief) ga zeggen dat ook (bijvoorbeeld) mensen met een pedofiele seksuele voorkeur het verdienen om ‘gehoord’ te worden en dat ook zij recht hebben op een menswaardig en gelukkig bestaan (Artikel 1 van de Grondwet) dan weet ik nu al dat ik minimaal ‘half Nederland’ over me heen ga krijgen.
Mijn teksten (artikelen en eventuele reacties in de media) zullen worden verguisd en elk ‘verkeerd’ geïnterpreteerd woord zal worden gebruikt om me tot zwijgen te brengen.
Daarbij zal een eventuele blokkade in Twitter dan nog het minste probleem zijn…
Wanneer een maatschappelijk beladen onderwerp escaleert in de media dan is elke deelnemer aan dit ‘volkstribunaal’ vogelvrij.
Een dergelijke ontwikkeling heb ik al eens meegemaakt in 2016, toen ik nog onder een andere naam actief was met seksuele kwesties op een aparte website en met een apart Twitter-account.
Nu ging ik op die manier wel veel verder dan ik nu nog zou willen!
Daarbij hanteerde ik me van provocerende teksten en afbeeldingen om het allemaal nog veel ‘smeuïger’ te maken voor de lezers…
Met in die tijd een vrij geregelde inname van de nodige drankjes die mijn virtuele drempels lieten smelten, was dit natuurlijk vragen om problemen.
Maar zo ver wil en kan ik nu uiteraard niet meer gaan.
Ik wil nu wel weer verder gaan met het bespreekbaar maken van de andere kant van elke medaille.
In dit verband vind ik het wel interessant dat ik nog niet zo lang geleden een echte (want betaalde…) journalist heb ontdekt die zowaar stelling durft te nemen aan de enige correcte kant van het gelijk: die van de geldende wet- en regelgeving en die zich beroept op vastgestelde feiten.
Zijn naam is Chris Klomp en hij werkt (voornamelijk) ook voor dat Algemene Dagblad waar ik nu eigenlijk een conflict mee heb…
Maar ja… De ene journalist is de andere niet en blijkbaar mag een krant zich bedienen van beide kanten van die medaille en dus ook de negatieve onderbuikgevoelens van de andere helft van de maatschappij laten zien.
En wettelijk gezien – ook volgens Artikel 7 – is dat volledig legitiem.
Overigens werkt Chris Klomp in zijn functie voornamelijk als verslaglegger van strafzaken.
Op die manier heeft hij dus al jaren ervaring met het interpreteren en (proberen te) begrijpen van veel ‘andersdenkenden’ die vaak duidelijk grensoverschrijdend gedrag hebben gepleegd.
Op zijn eigen (gelinkte) website schrijft hij uit al zijn eigen ervaringen de verhalen uit die wereld om hem heen. Hij kijkt, hij luistert en hij schrijft.
Net als ik dus eigenlijk!
En dit nu is feitelijk het punt waarom het gaat:
Elke schrijver (al dan niet journalistiek geschoold of functioneel) heeft het volste recht op het uiten van zijn (of haar) mening. Als gestelde interpretaties en feiten niemand direct of indirect schade berokkenen en er geen andere vastgelegde wettelijke regels worden overtreden dan mag de schrijver alles schrijven.
Zo mag ik dus schrijven dat ik alle pedofielen een fijn en gelukkig bestaan gun.
Iemand anders mag dus ook gerust schrijven dat hij ze juist liever allemaal ter dood brengt.
Op officiële mediakanalen zoals Twitter zou je dan eventueel de regels van dat kanaal kunnen overtreden waardoor je daar tijdelijk geblokkeerd of verwijderd wordt. Maar als niemand zich (persoonlijk) bedreigd voelt en er niemand aangifte doet, is er wettelijk geen restrictie.
In deze Wereld Wijde Woestijn bevind ik me nu al vele jaren en heb ik inmiddels ook de klappen van de zweep gezien en gevoeld.
Toch weerhoudt mij dat niet om net zoals mensen als Chris Klomp mijn eigen (feitelijke) interpretaties te blijven geven van de dingen in het leven die mij aangaan en boeien.
En ook al mogen de officiële (?) media zoals een Algemeen Dagblad publiceren wat hun journalisten met beperkte kennis krampachtig na-apen; ik zal de negatieve stemmingmakerij die de gehele maatschappij bedreigt ter discussie blijven stellen en waar mogelijk bestrijden.
Het zal vermoedelijk (blijven) lijken op een ‘Don Quichotte-strijd’ die door de meeste gevestigde machten in de media zal worden genegeerd (net zoals het AD mij nu negeert). Maar als er toch ook steeds weer lezers blijven komen die langzaam maar zeker gaan realiseren wat ook de waarheid is en hoe die andere kant van de medaille er echt uitziet dan heb ik een belangrijk deel van mijn doel bereikt.
Sommige ontwikkelingen hebben nu eenmaal generaties nodig om te kunnen aarden.
Maar er mag nooit gestopt worden met ontwikkelen want stilstand is achteruitgang en mogelijk zelfs de ondergang…
Genoeg gefilosofeer!
Dit artikel heb ik geschreven om 2 redenen.
Resumerend:
1. Alles wat ik schrijf op ‘DeRest.net’ valt onder de noemer ‘vrije meningsuiting’.
Dit is geen ‘blog’ volgens de algemene betekenis!
Ik gebruik WordPress vanwege het gemak van het ‘Content Management Systeem’ maar maak geen deel uit van de WordPress-(blog-)community.
Alles staat op zichzelf en heeft persoonlijke doelen.
Doelen die te maken kunnen hebben met een persoonlijk noodzakelijke uiting maar tevens van een bewustwording die universeel kan zijn.
Ik schrijf dus vrijwel altijd iets waar ook (dieper) over nagedacht kan worden. Hoe ludiek het soms ook lijkt.
In het begin (80er jaren vorige eeuw) noemde ik de schrijfsels ‘Overdenkingen’ die ik tevens voorlas op de radio.
Ik noem ze columns, essays of artikelen. Alles kan en mag. De grenzen van de schrijverij zijn vaag.
2. ‘DeRest.net’ is even ‘journalistiek’ als elke (officiële) krant zoals de Telegraaf, Volkskrant, Trouw of het Algemeen Dagblad.
De officiële journalistiek kent echter zekere ‘codes’ waaraan zij zich zou dienen te houden volgens een landelijke afspraak.
Dit gebeurt echter niet en vanwege de niet aan diepere regelgeving verbonden vrijheid van meningsuiting (Artikel 7) zijn de feitelijke ‘journalistieke’ meningsuitingen en (zogenoemd) onafhankelijke opinies en interpretaties evenveel waard als mijn artikelen op ‘DeRest.net’.
Kort gezegd: alles wat ik schrijf of wat alle betaalde journalisten van alle kranten schrijven is volgens Artikel 7 allemaal gelijk, ‘waarheidsgetrouw’ en ‘journalistiek’.
Als het Algemeen Dagblad vervolgens onwaarheden publiceert en daarop wordt geattendeerd dan mag het Algemeen Dagblad zich beroepen op Artikel 7 van de Grondwet.
Als ik vervolgens het Algemeen Dagblad beschuldig van ‘eigenrichting’, een organisatie die de ‘Code van de journalistiek’ aan zijn laars lapt, dan is dat mijn mening en mag ik mij beroepen op Artikel 7 van de Grondwet.
Feiten versus meningen.
Er ligt een grote berg uitdagingen op me te wachten, waar ik echt over enkele weken op los ga.
Mijn eigen opgelegde restrictie van dat ‘tussenjaar’ neem ik absoluut serieus om daarna voor mezelf te kunnen bewijzen dat ik deze nieuwe weg in wil slaan en aankan.
Ik ben heel benieuwd waarheen die weg gaat leiden. 🙂
