In mijn column over ‘Artikel 1’ kondigde ik het al aan:
Eigenlijk wil ik eens wat ‘nuances’ uitspreken over twee basisbegrippen in de seksualiteit, die voortdurend door elkaar worden gehaald en dus feitelijk niet goed worden begrepen:
Liefde en lust.
Ook omdat ik nu eindelijk eens wil komen met het lang beloofde artikel over de werkelijke verschillen tussen mannen en vrouwen.
Ik werk inmiddels al aan de voorbereidingen (voornamelijk mezelf ‘inlezen’!) maar omdat in dat komende artikel die twee begrippen cruciaal zijn voor de seksualiteit van mannen en vrouwen, licht ik ze er eerst even apart uit.
Maar ook omdat de (groeiende?) acceptatie van en tolerantie voor de diverse genderidentiteiten zo actueel is (zeker rond de recente ‘Canal Pride’ in Amsterdam) zie ik een beter begrip van hun seksualiteit als essentieel.
Mijn mening zal niet iedereen bevallen… Zoals gewoonlijk. 😉
Wat is liefde?
Hoewel ik er geen ‘wetenschappelijk’ artikel van wil maken (daarvoor heb ik uiteraard niet voldoende kennis), wil ik wel beginnen met het belangrijkste feit:
‘Liefde is geen exacte wetenschap’.
Van ‘lust’ kunnen we nog iets meer concreet verklaringen geven wat er gebeurt in onze hersenen wanneer we ergens ‘lust’ voor hebben. Bij ‘liefde’ is dat vrijwel onmogelijk.
De gelinkte Wiki-pagina geeft een veelheid weer aan ‘Soorten liefde’, wat de algehele vaagheid van het begrip al duidelijk laat zien.
Waar de een direct denkt aan ‘verliefdheid’ en de band met de partner, denkt de ander aan een huisdier, de kinderen, God…, seks… of aan het hele leven: de ‘universele liefde’.
Als ik het in dit kader uitsluitend relateer aan seksualiteit, dan raak ik direct de kern van het probleem:
Seks en liefde zijn wel/niet* met elkaar verbonden.
* = doorstrepen wat niet van toepassing is
Als ik in Twitter een poll zou maken weet ik echt niet welke ‘keuze’ het gaat winnen…
Grof gezegd weet ik zeker dat een (krappe?) meerderheid zal beweren dat seks zonder liefde niet ideaal is. Maar dat het wel kan en natuurlijk ook bestaat.
Echter wordt dit dan vaak toegeschreven aan mannen, die blijkbaar minder moeite hebben met het bedrijven van seks zonder liefde.
Dit getuige het bestaan en belang van ‘sekswerk’ en porno, wat voornamelijk op mannen is gericht.
Vrouwen zien seks veel vaker onlosmakelijk verbonden met liefde.
Maar is dit ook echt zo? En is dit realistisch?
In mijn komende artikel over ‘mannen en vrouwen’ ga ik hier dieper op in.
Hier nu even ‘to-the-point’:
Liefde is simpelweg genegenheid voelen voor… ‘iets’.
Dat ‘iets’ kan dan natuurlijk een mens zijn maar evengoed andere dingen.
Die genegenheid geeft mensen een goed gevoel. Een gevoel van warmte. Ergens prettig bij of mee voelen. Tevredenheid. Geluk.
Directer verbonden met mensen en lichamelijkheid is de ‘verliefdheid’.
Hierdoor ontstaat wel de grote wens om bij de ‘ander’ te willen zijn, de ‘ander’ aan te willen raken, knuffelen en (meestal uiteindelijk) seks met de ander te willen hebben.
Verliefdheid (al dan niet ‘op het eerste gezicht’) leidt bij vrouwen in ieder geval het meest tot een seksuele behoefte.
Maar zoals er in Wiki ook al wordt geschreven: deze wel degelijk wetenschappelijk bewezen fysieke staat gaat een keer voorbij.
De vlinders verdwijnen en de grote liefdesvlam verdwijnt.
Als er dan voldoende liefde overblijft voor die ‘ander’, dan is de kans groot dat we toch graag bij elkaar willen blijven en ook seks willen blijven doen.
Want ‘lust’ voor seks blijft bij de meeste mensen toch altijd aanwezig en als die ‘ander’ voldoende kan voorzien in die behoefte dan is dat natuurlijk een pré…
De liefde voor een (ander) mens wordt dus niet zozeer bepaald door een aanwijsbare fysieke toestand maar simpelweg door een optelsom van positieve eigenschappen die we in die ‘ander’ kunnen zien.
Wat is lust?
In tegenstelling tot liefde is lust wel degelijk een fysieke toestand.
Hoewel natuurlijk wel vaak door de nodige (positieve) ervaringen aangeleerd.
Net als we hebben ‘geleerd’ dat we pizza lekker vinden door het ooit een keer voor het eerst te hebben gegeten.
Ik vergelijk niet voor niets in veel van mijn artikelen seks met (lekker) eten.
Is een goede ‘eetlust’ niet belangrijk voor elk mens?
Wiki zegt het duidelijk:
“Lust is het verlangen om een behoefte te bevredigen.“
Dat kan eten of drinken zijn, de ‘zin’ om iets te willen gaan doen of… seks te hebben.
De meeste mensen hebben dus primair ook een seksuele lust, behalve de aseksuelen.
Door positieve ervaringen (met bepaalde personen) kan dit worden aangewakkerd, net zoals de wens om iets heel erg lekkers wat vaker te eten sterker is dan de gerechten die we minder lekker vinden.
Natuurlijk zullen negatieve ervaringen de ‘lust’ doen verminderen…
Maar net als de behoefte om te eten, zal ook de behoefte om seks te hebben bestaan en sterker of zwakker zijn afhankelijk van de van nature aanwezige seksdrift (libido).
Nu komt het punt wat voor dit artikel belangrijk is.
We weten dat er zo rond de puberteit (opeens) gevoelens ontstaan van ‘verliefdheid’.
Kinderen die opeens ‘vlinders in de buik’ voelen. We noemen het wel eens ‘kalverliefde’.
Hoewel dit ons feitelijk op elke leeftijd kan overkomen…
Maar in dit verband: kinderen rond de puberteit kunnen opeens overvallen worden door de ‘liefde’ voor een ander kind. Er is nog niet over nagedacht. Kinderen overwegen deze ‘liefde’ nog niet rationeel door alle positieve punten te overdenken.
Kalverliefde is altijd spontaan en puur.
En… het maakt geen onderscheid tussen het geslacht.
Op zo’n moment vindt meestal al de genderbepaling plaats.
Waar ik persoonlijk hopeloos verliefd was op een meisje uit de klas, kunnen anderen net zo veel vlinders voelen voor iemand van hetzelfde geslacht.
Meestal heeft eventuele conditionering hier nog geen invloed.
Hoewel er in sommige families wel heel vroeg al wordt ‘ingestampt’ dat je later wel een “leuk meisje” of een “leuke jongen” zult vinden.
Ik weet niet zeker hoe veel invloed een dergelijke opvoeding heeft.
Daar had ik zelf volgens mij geen last van… Ik keek al heel jong alleen naar meisjes… Sorry… 😉
In ieder geval komen de meeste mensen nu in een levensfase dat (seksuele) aantrekkingskracht wordt ontwikkeld.
En ja… in sommige (religieuze) kringen wordt de nadruk wel degelijk op een hetero-relatie gelegd.
Afhankelijk van de eventuele conditionerende kracht van de sociale omgeving, ontwikkelt elk mens nu zijn en haar gender.
Maar die eerdere (kalver-) verliefdheid verdwijnt.
De interesse voor of soms zelfs het verlangen naar die ‘anderen’ om samen leuke dingen mee te doen, blijft echter bestaan.
De mens is van nature nu eenmaal (meestal) een sociaal wezen.
We willen graag de dingen samen doen.
Samen kletsen, naar een feestje gaan, drinken, eten en… seks beleven.
Ook afhankelijk van de leeftijd is de drang naar seksueel contact groter of juist minder sterk aanwezig.
Maar wat je ook samen wilt doen: de voorliefde voor een bepaald geslacht blijft nu sterk aanwezig.
Wie dus niet gehinderd wordt door al te sterke indoctrinatie, zal contacten zoeken tussen gelijkdenkenden en -voelenden.
En dan is het simpel: 1+1=2… 😉
Mannelijke en vrouwelijke lust
Maar dan komen we toch ook op een ander belangrijk punt:
De verschillen in lustbeleving tussen mannen en vrouwen.
Ik loop hiermee vooruit op mijn komende artikel maar in het verband met de LHBTI-serie kan ik er niet omheen.
Veel vrouwen zullen me nu wel gaan haten (als ze het al niet deden) maar mannen zijn genetisch (biologisch) nu eenmaal meer gericht op (seksuele) lust dan vrouwen.
Het feminisme is al jaren gericht op ‘gelijkheid’ en vrouwen willen meestal duidelijk maken aan al die ‘domme’ kerels dat ze zich moeten ‘aanpassen’ en zich niet meer zo ‘seksistisch’ moeten gedragen en uitlaten. Vrouwen eisen liefde. Dan pas seks en dan op een manier waarop zij ook plezier beleven. Dus niet net als in de (porno-) film waarin vrouwen bijna altijd gebruikt (en misbruikt) worden als seksobject.
Mooi, nobel en op zich begrijpelijk streven. Maar ook… utopisch.
Althans: het zich volledig aanpassen is voor de meeste mannen gewoonweg onmogelijk!
Natuurlijk kunnen ze zich wel gedragsmatig prima aanpassen!
Wat gelukkig ook al steeds vaker gewoon gebeurt.
Maar in hun (biologische) wezen blijven ze hetzelfde.
Met altijd de (fysieke) lusten waarmee ze zijn geboren.
Meer hierover dus in een volgend artikel.
Hier wil ik het nu even specifiek hebben over de ‘H’ in de LHBTI-groepen:
de Homoseksuelen.
Er wordt vaak (generaliserend) gesproken over mannen die ‘meer vrouwelijk’ zijn en mannen die zich meer ‘mannelijk’ gedragen. Zou een hormonenkwestie zijn.
Mensen die uiteindelijk zo ver willen gaan dat ze van geslacht willen veranderen, gaan dan ook bepaalde hormoonpreparaten gebruiken.
Dit is fysiek natuurlijk correct.
Maar er spelen ook veel gevoelens mee waar wetenschappelijk nog geen antwoorden op zijn.
Mannen die zich duidelijk meer ‘vrouwelijk’ gedragen zijn herkenbaar.
Ik heb er ook enkele gekend in werksituaties.
Maar de lustbeleving wordt toch altijd het meest bepaald door de fysieke kenmerken.
En een man met een penis (homo of hetero) heeft nu eenmaal een bepaalde lustbeleving die minder bepaald wordt door gevoelens van liefde dan door pure lust.
Als mannen biologisch dan sneller lustbeleving ontwikkelen, dan maakt de gender daarin geen verschil. Een hetero man met een hoog libido heeft vaak zin in seks. Een homo man ook.
Dat is al sinds mensenheugenis zo en daarom kom vaak je al erotische afbeeldingen tegen van de oude Grieken en Romeinen van mannen met mannen en jonge jongens…
Dit is geen legende of sprookje.
Groepsseksfeesten tussen mannen kwamen vroeger en komen nu nog steeds veel meer voor dan tussen vrouwen.
Omdat vrouwen in het algemeen gewoon minder snel gericht zijn op lijfelijke lusten.
Die zijn er wel maar als ze daar echt zin in hebben en plezier aan beleven dan gaan ze vaak in het sekswerk. Voor (‘mooie’) vrouwen is daarin dan volop werk te vinden…
COC en verder
Terwijl het feminisme zich in de vorige eeuw sterk ontwikkelde, groeide tegelijk met andere voor betere mensenrechten strijdende groeperingen ook de bekende homobeweging: het COC.
Daar heb ik al aandacht aan besteed in de vorige LHBTI+++-artikelen.
Wat oorspronkelijk een homobeweging was, voornamelijk gevormd door mannen, is nu een zogezegd brede ‘LHBTI-beweging’ waarin naar gelijkheid van alle genders wordt gestreefd.
Voornamelijk ook natuurlijk om meer begrip voor de ‘aangeboren’ en dus ‘natuurlijke’ geaardheid van alle genders te creëren.
Veel gebruikte slogans zijn dan:
“Alles is liefde!” of “Liefde is universeel!”
Dat klopt natuurlijk.
Maar praten we hier nu altijd en alleen maar over liefde of eigenlijk voornamelijk over lust?
Met liefde hebben de meeste mensen geen moeite.
De meeste medestanders van bijvoorbeeld homoseksuelen vinden het niet meer dan normaal en zelfs bewonderenswaardig dat mannen ook verliefd op elkaar kunnen zijn.
Maar hoe voelen we ons als we zouden weten dat veel (mannelijke) homo’s graag en ook veel vaker wisselende seksuele contacten hebben?
Misschien zijn we door ons idealisme de opkomst van aids vergeten, wat ook wel eens (denigrerend) een ‘homoziekte’ werd genoemd?
Dat is natuurlijk niet correct omdat de HIV-besmetting ook opgelopen kan worden door mensen die hetero zijn. De kans om HIV op te lopen is echter wel groter bij homoseksuelen als ze onveilig vrijen. En aangezien het ongewenst zwanger worden bij homo’s niet meespeelt, was veiligheid vroeger nooit een punt.
Gelukkig zijn we nu weer wat decennia verder en wijzer geworden.
Behalve dat mannen vaker veilig vrijen, kan een HIV-besmetting bij tijdige controle beter aangepakt worden en bestaan er nu al ‘pretpillen’ om besmetting te voorkomen!
Is dit nodig bij monogame relaties of altijd minder frequente partnerwisselingen?
Nee niet echt maar omdat wisselende contacten bij homoseksuelen dus zo ‘genormaliseerd’ zijn, wordt dit natuurlijk wel heel erg goed ontvangen in de homobewegingen.
Mag ik nu dus concluderen dat seksuele relaties (in het algemeen) puur gebaseerd op lust en niet op liefde ook genormaliseerd zijn?
Om mijn stelling nog wat meer kracht bij te zetten, wil ik nog maar eens een keer wijzen op de beruchte homo-datingapp ‘Grindr’.
In de volgende artikelen wordt aandacht besteed aan een zogenoemde ‘HIV’-party (waarin besmette homo’s bewust massaal anderen zouden hebben besmet), een stukje over mensen die zelfs verslaafd zijn aan dit soort risicovolle feesten.
Reconstructie hiv-zaak: Een ‘ghivt’ uit Groningen
Hier wil ik nog aan toevoegen dat ik ook een keer een indrukwekkend artikel heb gelezen in het AD over een man die deelnam aan ‘HIV’-party’s. Hij was zelf besmet en omdat hij ervan uitging dat hij toch dood zou gaan aan aids, ging hij (net als veel anderen) helemaal los in grenzeloze seks.
Hij kwam uiteindelijk tot inkeer en leefde (toen) nog door de nieuwe medicatie.
Een op zich goed ontwikkelde, op het oog nette man.
Hoe kan het bij zo veel homoseksuelen toch zo gruwelijk uit de hand lopen?
Is dit wat LHBTI-bewegingen zoals het COC voor ogen hadden en nastreefden?
Maar waarom wordt de lustbeleving van heteroseksuele mannen eigenlijk niet op gelijke wijze beoordeeld?
Of denken (de meeste) mensen nog steeds dat homoseksuele mannen helemaal ‘anders’ zijn dan heteroseksuele mannen? Wat een onzin!
Heteroseksuele mannen zitten biologisch gezien hetzelfde in elkaar als homoseksuele mannen en hebben (in theorie) dezelfde lustbeleving en (eventuele) behoeften daaraan!
Moraal van dit verhaal
Met het aantonen dat de seksuele lustbeleving tussen veel (mannelijke) homoseksuelen op een heel ander ‘niveau’ zit dan wat we van de ‘liefde’ verwachten, wat in feite theoretisch eigenlijk voor alle mannen geldt (ook voor heteroseksuele), wil ik hier geenszins pleiten voor lust of tegen liefde.
Ik wil uitsluitend aangeven dat het verschillende dingen zijn.
Van het een kan het ander komen maar niets is onlosmakelijk verbonden.
Ook wil ik niet beweren dat alle (homoseksuele) mannen daarom primair op lust uit zijn.
Dat dit gebeurt… Is een feit.
Maar daarom bestaan er ook misverstanden, excessen en… misstanden.
Die tot grensoverschrijdend gedrag kunnen leiden.
Maar uiteraard is dit nog steeds een minderheid van de mensheid!
Ook al zijn mannen primair beter en eenvoudiger (evolutionair) op lust ingesteld dan vrouwen, dan nog betekent dit niet dat ze dit allemaal willen en zoeken! Begrijp me goed!
De meerderheid is gewoon altijd op zoek naar liefde en saamhorigheid.
Dat samen met een goed gezond verstand maakt de meeste mannen gewoon serieuze partners en vrijwel allemaal monogaam ingesteld. Niet alleen omdat ze dit zo hebben geleerd in hun jeugd maar ook omdat ze gewoon weten dat de meeste vrouwen (en ook veel homoseksuele mannen) helemaal niet houden van ‘perverse’ seks. Ook voor veel mannen zijn liefde en seks verbonden.
Anders doen ze het gewoon niet.
Maar voor mannen is het biologisch gezien wel een aangeleerd gedrag.
Dat is het voornaamste punt waar ik hier de aandacht op wil vestigen.
Meer over die verschillen dus (nogmaals…) in mijn komende artikel over de verschillen tussen mannen en vrouwen.
Conclusie
Met deze uitvoerige uiteenzetting over de blijkbaar wat minder liefdevolle seksuele lustbeleving van mannen dan (misschien) wordt aangenomen, wil ik het volgende bereiken:
Hoewel binnen veel hulpverlening in de zorg (ook GGZ) iedereen probeert te overtuigen dat seksualiteit en liefde verbonden moeten zijn, waarop de meeste behandelingsmethoden ook zijn afgestemd, zou er meer aandacht moeten komen voor de andere kant: de bij velen latent aanwezige behoefte aan lust.
Ook bij vrouwen, hoewel dit in het algemeen meer voor mannen geldt.
Het afdoen met ‘anders gaan denken want het is gewoon niet goed’ gaat echt niet werken.
Zo bereiken ze geen mannen en gaan ze ook niet ‘anders denken’, alleen zich maar weer terugtrekken in hun eigen ‘schulp’: hun eigen belevingswereld, afgezonderd van ‘anderen’ en gefrustreerd volhardend in ‘stiekeme’ gedachten en gedragingen.
Zo los je niets op!
Daarnaast zie ik het als een maatschappelijke verplichting om te streven naar meer harmonie, algeheel wederzijds begrip en dus een gevecht tegen de toenemende polarisatie door meer begrip te kweken voor de biologische menselijke natuur.
Die natuur is niet ‘maakbaar’!
Dat geldt misschien voor ons gedrag op de planeet om de klimaatsverandering af te remmen en te streven naar meer duurzaamheid maar dat geldt niet voor de evolutionaire menselijke natuur.
Als we elkaar voortdurend blijven ‘afmaken’ omdat we elkaar niet begrijpen, valt er nooit in harmonie met elkaar te leven op deze steeds vollere planeet…
Dit klinkt dan misschien wat ‘filosofischer’ dan je in dit kader van mij had verwacht?
Maar feitelijk streef ik heel mijn leven al naar ‘begrip’ (allesomvattend) en ‘zingeving’ van ons ondoorgrondelijke menselijke bestaan…
Met mijn twee voeten stevig verankerd in de aarde (in bepaalde ‘zweverigheid’ geloof ik zelf niet zo…) probeer ik overal het beste van te maken. Met alle mogelijkheden die ik zelf heb en met acceptatie van de persoon die ik van nature ben. Daar moet ik het namelijk mee doen.
Daar moet iedereen het toch mee doen?
Als we dat met elkaar beseffen en er dan vervolgens (samen) allemaal het beste en mooiste van gaan proberen te maken, dan wordt de wereld er veel leuker en leefbaarder door.
Persoonlijk ben ik echt niet voornamelijk met seksualiteit bezig! Kom op zeg!
Er zijn veel meer dingen het waard om te (be-) leven!
Het is echter voor heel veel mensen wel een belangrijk streven.
Om ook gelukkig te worden in de liefde en in de seksuele beleving.
Ieder naar eigen natuurlijke behoeften.
Daarom zijn beiden belangrijk:
Liefde én lust.
Voor welke gender dan ook. 🙂
