“Soms kom ik in de ‘Wereld Wijde Woestijn’ figuren tegen die me boeien.”
Zo begon ik mijn artikel op 4 maart inleidend over Elian de Montcorbier, die ik al enige jaren volgde via Twitter en later ook via Facebook.
Die inleiding zou ik nu ook weer kunnen schrijven maar dat is dubbelop, dus lees dan beter (als je wilt) dat artikel nog maar een keer: ‘Een goedwillende misantroop’.
Nog zo’n figuur die me al enige jaren weet te boeien is Anne Fleur Dekker.
Zo op het oog een heel ander figuur dan Elian natuurlijk.
Anne is net 25 geworden, sterk geblondeerd en (helaas voor haar) weer single.
Wat boeit me in een jonge meid die nog maar net de studieschoolbanken lijkt te zijn ontgroeid?
Waarom heeft zij ruim 24000 volgers op Twitter en Elian ‘maar’ 7500?
Tja… Ik volg wel meer mooie jonge bekende Nederlandse meiden zoals bijvoorbeeld Ancilla van de Leest (voorheen ‘Tillia’), Britt Dekker, Emma Wortelboer, Rivkah op het Veld en Milou Deelen.
En natuurlijk internationale ‘celebreties’ zoals Maddie Ziegler (1,4 miljoen volgers…), Emma Watson (29,2 miljoen!) en Katya Clover (…).
Maar ook ‘oudere’ dames natuurlijk zoals Stella Bergsma, Ellen ten Damme, Saskia Noort en Heleen van Royen.
Echt een willekeurige opsomming zonder waardebepaling.
En zo volg ik er uiteraard nog veel meer waarin ik bepaalde interesse toon.
Maar waarom ‘springt’ Anne Fleur Dekker er nu dan zo uit dat ik een apart artikel over haar wil schrijven? Zo bijzonder is ze toch niet?
In Twitter noemt ze zichzelf in haar profiel heel eerlijk een ‘Verified nobody’, verwijzend naar het bekende blauwe wolkje met wit vinkje naast de naam als iemands account door Twitter ‘verified’ is, wat zoiets betekent dat je ‘echt’ bent en ook ‘van enige betekenis bent’ in de wereld of op internet.
Af en toe schuift ze eens aan in talkshows zoals ‘Pauw’, ‘DWDD’ en ‘M’, ze deed het vorig jaar heel aardig in ‘De Slimste Mens’ en ja… ze is heel actief op Twitter. Soms misschien een beetje ‘te’.
Dat zei ze zelf ook al in een interview met Parool in september 2018:
“Ik ben, tussen aanhalingstekens, bekend geworden via Twitter.”
Door haar opvallende en soms ‘grensoverschrijdende’ meningen is ze meerdere keren bedreigd en moest ze zelfs een keer onderduiken…
Ik meen me te herinneren dat ik haar in die tijd al volgde maar soms zo moe werd van haar ‘gedram’ dat ik haar had verwijderd uit mijn lijst.
De laatste paar jaar volg ik haar weer wel. Ze is inderdaad wat ‘milder’ geworden (zoals ze zelf ook al zei) en misschien… een beetje ‘volwassener’?
In ieder geval mag ik dat altijd wel, vooral vrouwen die geen blad voor hun mond nemen en durven te zeggen wat ze denken.
Ze noemt zich ‘feminist’… Net als Stella Bergsma.
In beiden zie ik iets gemeenschappelijks namelijk dat spontane, directe. Lak hebben aan de clichématige vooroordelen die de massa heeft over wat vrouwen wel of niet mogen zeggen of doen.
Als dit recht alleen voor mannen zou mogen gelden, dan sta ik achter de feministen om dat te doorbreken.
Hoewel ik persoonlijk van mening ben dat de term ‘feminist’ tegenwoordig een beetje achterhaald is… (Daarover later meer in het eerder beloofde artikel over ‘mannen en vrouwen’.)
Als Anne Fleur iets ‘tweet’ dan snijdt dat hout.
Hoewel ze een leuk snoetje heeft: ik zie haar ogen voortdurend ‘overdenken’ en ik ‘lees’ in haar woorden meer dan ze echt zegt.
Uiteraard heel iets anders dan de woorden van een Britt Dekker…
Ook een leuk snoetje maar niet bepaald diepgaande uitspraken.
Het is echter de ontwapenende eerlijkheid die zo oprecht is dat ik haar respecteer!
Maar nogmaals: wat maakt Anne Fleur Dekker nu zo bijzonder voor mij?
Ze heeft een eigen pagina op Wikipedia!
Dat heeft Elian de Montcorbier zelfs niet…
Maar die is dan ook geen ‘BNer’ pur sang.
Elian is een kunstenaar. Hij doet wat hij wil en creëert iets.
Teksten (zie de gelinkte site in mijn lijstje op deze blog), vroeger tekeningen en nu speelt hij in een bandje. Mensen kunnen iets van zijn creaties vinden.
Maar vooral is hij een soort ‘levenskunstenaar’.
Door het leven getekend creëert hij zijn teksten en die vind ik bijzonder.
Anne Fleur wordt ‘activiste’ genoemd maar hoe diep ik ook zoek op het internet (nee, niet op het ‘deepweb’…): na diverse afgebroken aanwijsbare activiteiten, ‘De Slimste…’ en het aanschuiven in diverse praatprogramma’s kom ik weinig meer tegen.
Misschien werkt ze (stiekem) aan een boek? Wie zal het zeggen…
Maar de ‘trigger’ voor mij om nu eens wat meer aandacht aan haar te besteden was toch wel haar meest recente openbaring op Twitter:
Ze had na een wat langer durende relatie (nog benoemd in het interview van Parool) die begin dit jaar stuk is gelopen, sinds kort eindelijk weer een nieuwe liefde!
Een foto met een stralende Anne Fleur met pizza die op 28 april “de fijnste verjaardag met de fijnste persoon ter wereld ❤“ beleefde, werd amper een week later opgevolgd door “Hart weer gebroken. Ben even plijte. 💔”
Met daarna uiteraard een bombardement aan ‘depressieve’ klaagtweets waarin ze allerlei scenario’s bedacht om even ‘uit het leven’ te vluchten. Haar volgers verbouwereerd achterlatend.
Of er werd (zoals viel te verwachten) juist bizar lomp op gereageerd en een deel van de hitsige volgers zag hun kans schoon om de lege plek in hun bed aan te bieden om te komen ‘uithuilen’.
Uiteraard kent ras-Twitteraar Anne Fleur haar pappenheimers en ik denk niet dat ze hier depressiever van wordt.
Deze brok Twitter-emotie is hetgeen me juist zo boeit!
Anne Fleur gebruikt Twitter eigenlijk als het ultieme klankbord om haar gedachten, gevoelens en emoties op te ventileren. Geweldig!
Dat heb ik dus altijd ook gedaan!
Wat in mijn geval enkele jaren geleden ook voor de nodige opschudding heeft gezorgd.
Want de meeste lezers begrijpen eigenlijk helemaal geen zak van wat er echt in mij omging en waarom ik bepaalde dingen uitte.
De bekende (voor-) oordelen worden dan weer snel gemaakt.
Maar ik had dat ook nodig. Net als Anne Fleur nu.
Niet omdat ze een zielig eenzaam gefrustreerd vogeltje is wat met gepiep de aandacht probeert te trekken. Ze heeft ook gewoon mensen in haar omgeving (daar schrijft ze uiteraard wijselijk niet al te veel over) en die zullen bij gelegenheid hun schouder ook wel aanbieden mag ik aannemen.
Maar heel veel dingen doet ze het liefste helemaal alleen!
Met name het verwerken van haar (keihard beroerde) emoties. Op haar manier! En zo ver ze zelf wil gaan.
Daar gebruikt ze Twitter voor.
Ik kan natuurlijk niet in haar hoofd kijken hoe ze zich op dit moment zal voelen maar ik denk dat de relativerende werking van het uiten via Twitter en de (leuke, goed bedoelde maar ook lompe) reacties daarop de aller scherpste kantjes al weer van het verdriet hebben afgeschaafd.
Hoewel dit natuurlijk niet snel helemaal zal verdwijnen…
Als je oprecht je hart opent en iemand raakt je daar hard dan heeft dat een langdurig blijvende wond.
Of ze haar ook geuite voornemen om nu even een echte time-out te maken na twee keer kort achter elkaar te zijn ‘gebroken’ echt gaat doorzetten weet ik niet. Ze gaf aan een wereldreis te gaan maken.
Als ze dit toch al eens ooit van plan was (wat best veel jonge mensen doen!) dan zou ik dat een goed idee vinden.
Het blijven zitten in je ‘schulp’ werkt niet. Jezelf ‘verdrinken’ in flessen wijn ook niet op langere termijn… En vluchten in je werk is ook lastig als dit in haar geval misschien niet dagelijks voor de nodige afleiding zorgt.
Dus wat let haar door ultiem te gaan relativeren en de wereld te gaan verkennen!
Nu is ze nog jong en ongebonden.
Go for it girl!
Ergens heb ik een gevoel dat ze binnenkort wel weer ergens zal aanschuiven om haar ongezouten meningen te kunnen uiten. In medialand gebeurt elke dag wel weer iets opmerkelijks om grensverleggende uitspraken over te doen.
En ook al is weer geen hond het met haar eens: voor haar is het de (brood)nodige uitlaatklep die de grootste problemen kan relativeren en weer nieuwe wegen kan bieden om te gaan verkennen.
Letterlijke dan wel virtuele.
In dat opzicht begrijp ik haar volkomen en bewonder ik haar nog jeugdige elan en doorzettingsvermogen.
Ik hoop dat ze haar ook in Twitter geuite wens om te willen ‘nestelen’ nog niet al te serieus neemt. De ‘meimaand-eimaand’ gaat ook weer voorbij!
Daar kan je geen leven mee vullen. 😉
Pingback: Restflits zondag 23 augustus 2020 – Chicks! Meiden! | De Rest van het Avontuur