Inleiding
Geschiedenis
Seksuele spagaat
Persoonlijk
Conclusie
Verantwoording
Inleiding
In een recente ‘Restflits’ gaf ik aan binnenkort met een paar grotere artikelen te komen.
Een daarvan zou gaan over ‘Mannen en vrouwen’, ofwel mijn visie op ‘echte’ mannen en vrouwen. Masculinisme versus feminisme.
Met uiteraard vooral aandacht voor de verschillen (of juist overeenkomsten?) in seksualiteit.
Want die ‘verschillen’ worden tegenwoordig zodanig uitvergroot dat er grote misverstanden (bijna conflicten) zijn ontstaan tussen mannen en vrouwen. Misverstanden over al dan niet toelaatbaar en gangbaar ‘mannelijk’ gedrag. Wat uiteraard in beide kampen dan weer leidt tot verschillen in interpretatie van die misverstanden…
Dat wordt een complex artikel.
Misschien ook omdat ik een van die mannen ben, die van mening is dat de ‘natuurlijke mannelijkheid’ in een hoek wordt gedreven? Dat meningen en vooral berichtgevingen (in de media) tegenwoordig al te ‘vrouwelijk’ ingekleurd worden?
In deze tijd wordt eigenlijk alles al snel (te) sterk uitvergroot.
Een nadeel (of juist een voordeel?) van deze ‘nieuwe’ tijd.
Voordat ik echter wil beginnen aan dit artikel, wil ik eerst eens proberen op een rijtje te zetten hoe we door de jaren heen om zijn gegaan met seksualiteit.
Want nu worden we (helaas) vaak beïnvloed door de nieuwe (snelle) media, die al dan niet ‘mannelijk’, ‘vrouwelijk’ of ‘politiek (in)correct’ zijn ingekleurd.
Terwijl veel (feministische?) vrouwen vinden dat het nog steeds niet goed gaat met de gelijkheid van vrouwen in de samenleving… zijn er onderzoeken bekend (van enkele jaren geleden) waarin Nederland in Europa een van de meest ‘vrouwelijke’ landen blijkt te zijn!
Waar baseren wij allemaal onze meningen op?
Weten we eigenlijk nog wel hoe de samenleving 30 jaar geleden over seksualiteit dacht?
Of nog veel langer geleden… Was het vroeger allemaal wetteloos dus bandeloos en werden vrouwen in de middeleeuwen allemaal onbeperkt verkracht?
Was seksueel misbruik (ook van kinderen…) vroeger allemaal ‘normaal’ en onbestraft omdat er nog geen goede regels en wetten waren zoals nu?
Bestond er helemaal geen seksueel misbruik omdat dit juist pas is gegroeid door de invloed van pornografie in de 70er jaren?
Hoe zit het dus eigenlijk met de seksuele normen en waarden van vroeger tot nu?
Zijn we er op vooruit gegaan? Of juist achteruit?
In dit artikel wil ik daar eerst veel dieper op ingaan, voordat ik me beperk tot het (tegenwoordige) ‘probleem’ tussen mannen en vrouwen.
Een waarschuwing vooraf is hierbij wel op zijn plaats:
Mijn persoonlijke seksuele vorming stamt wel uit een tijd dat er vaak heel anders werd gedacht over deze normen en waarden, met betrekking tot seksuele opvoeding.
Ik kan daar niet omheen om tot mijn uiteindelijke conclusie te komen.
Geschiedenis
Tegenwoordig wordt vaak verondersteld dat mensen ‘vroeger’ minder goed ontwikkeld waren in veel opzichten. Niet alleen technologisch (dat de technische wetenschap door de vele eeuwen heen vooruitgang boekt lijkt wel duidelijk zichtbaar) maar ook op het gebied van menselijke normen en waarden.
Omdat er ‘vroeger’ (Denken ze dan aan decennia? Eeuwen? Millennia?) minder ‘geregeld’ was, zou er meer ruimte zijn geweest voor puur ‘barbaars’ gedrag.
En in het huidige West-Europa zou de bakermat van de hedendaagse beschaving altijd hebben gelegen. Voornamelijk voorbereid door de ‘slimmere’ Romeinen die de barbaarse stammen tot bijna in de Britse eilanden hebben voorzien van hun superieure vooruitgang.
De vele invloeden uit het noorden (Noormannen en Vikingen) en oosten (via de zijderoute) worden gemakshalve vergeten…
En dat de corrupte elite in Rome uiteindelijk ten onder ging aan grenzeloos machtsmisbruik (ook in seksueel opzicht) zou iets moeten zeggen over de ‘vooruitgang’ die ze meebrachten…
Uiteraard stond onze geschiedenis door alle millennia heen steeds weer onder invloed van andere ‘krachten’ en ‘machten’.
Zolang de expansiedrang van enkele (toevallig?) rijkere grootmachten nog kon voortbestaan, hebben we ook hier in Nederland veel verschillende invloeden gekend.
Van Romeinse, Duitse, Spaanse of Franse aard… Wij Nederlanders zijn nooit zo homogeen geweest als we soms wel eens durven denken.
Wat die invloeden allemaal echt hebben betekend voor ons gedrag tussen de lakens is natuurlijk niet allemaal punctueel bijgehouden in de geschiedschrijving.
Seks… was er altijd, anders zou de mensheid al lang zijn uitgestorven.
En ik durf te beweren dat seks juist in vroeger tijden veel minder een onderwerp van (maatschappelijke) discussie was dan in de laatste eeuwen.
Pas de laatste pakweg 1000 jaar beschikt de mensheid over de techniek ‘boekdrukkunst’ en dan neem ik niet aan dat de eerste boeken die in serie gedrukt en verspreid werden van seksuele aard waren… Vermoedelijk zal de Bijbel een van de eerste meest verspreide boeken in grotere oplage zijn geweest die ons westerlingen ‘massaal’ zal hebben bereikt.
En daarmee wil ik direct de eerste grote ‘kracht’ aangeven die vrijwel de meeste mensen moet hebben beïnvloed als het over seksualiteit gaat: het Christendom.
De eerste echte geldende seksuele normen en waarden zijn vanuit de kerk afkomstig.
Dat was toch echt de eerste (ons bekende) autoritaire gemeenschap waar een groot deel van de westerse gemeenschap deel van uitmaakte, naast de gebruikelijke scholen.
Verder was de sociale omgeving vermoedelijk het meest belangrijk.
Of je in een reguliere arbeidersomgeving woonde, of in een al dan niet ommuurde elitaire stadskern maakte natuurlijk ook wel uit hoe je met seks omging.
Voor de meeste ‘gewone’ mensen zonder macht was seks normaal met de partner, terwijl de rijkere elite de macht had dit al dan niet met geld af te dwingen.
Dit is eigenlijk altijd zo geweest. Tot de kerk zich ermee ging bemoeien.
Of de werkelijke invloed van de kerk op de seksuele moraal echt de meest belangrijke was voor onze hedendaagse samenleving weet ik natuurlijk niet zeker. De ‘geschiedschrijving’ praat zichzelf regelmatig tegen.
In dit artikel wil ik me liever beperken tot mijn eigen belevingswereld, die ontstond in de 60er jaren.
Onderaan dit artikel (onder ‘Verantwoording’) plaats ik diverse links voor degenen die wel meer willen weten over de oudere geschiedenis.
Laat ik benadrukken dat het nog altijd redelijk vaag is hoe de gemiddelde (westerse) mens heel vroeger omging met seksualiteit. Van een beetje ‘voorlichting’ op scholen was nog lang geen sprake tot rond 1960, toen de eerste tekenen van ‘seksuele hervorming’ in beeld begonnen te komen. Pas toen werd gebruik gemaakt van de eerste nieuwere (technische) kennis over geslachtsziekten, (voorkomen van) zwangerschappen en kennis van het menselijk lichaam ook bij de ‘normale’ mensen buiten die in medische kringen!
Te denken valt over: “Zo kwam het voor dat wanneer een vrouw trouwde ze nog niet wist dat ze van een tongzoen niet zwanger kon worden, en dat de buiknavel niets met voortplanting heeft te maken.” (tekst uit Wikipedia)
Mijn eigen moeder heeft me vroeger wel eens verteld dat ze tijdens de zwangerschap in haar eerste huwelijk dacht dat de baby uit haar navel zou komen…
Met de opkomst van steeds meer maatschappelijke organisaties (gestimuleerd door de nieuwe ‘sociale’ democratie na de Tweede Wereldoorlog) en een roep om meer en betere kennis over seksuele vraagstukken, kwam er eindelijk meer ruimte voor een organisatie als de NVSH (Nederlandse Vereniging van Seksuele Hervorming), die al in 1946 was opgericht.
Pas in 1969 werd de verkoop van voorbehoedsmiddelen wettelijk gelegaliseerd, mede onder invloed van de NVSH en de politiek die inzag dat geboortebeperking ook een stuk maatschappelijke armoede zou kunnen bestrijden.
Dat mijn eigen partner eind jaren ‘80 inmiddels simpel via de huisarts de anticonceptiepil kon krijgen, was dus nog maar ongeveer 20 jaar mogelijk!
Mede door de opkomst en het algemeen geaccepteerde gebruik van voorbehoedsmiddelen, die door sommige kerkgemeenschappen nog altijd worden bestreden, heeft de seksuele revolutie zijn hoogtepunt bereikt begin 70er jaren.
Dit waren juist de jaren dat ik als puberjongen ben opgegroeid.
De jaren waarin de opkomst (en langzaam ondergang) van seksuele vrijheid, pornografie en de rechten van de vrouw (feminisme) hun hoogtepunt bereikten.
De opkomst van nieuwe maatschappelijke problemen en trends – aids, de positie van de vrouw als lustobject, grotere bekendheid in de media over (kinder-) misbruik – hebben gedurende de 90er jaren de positieve gevolgen van de seksuele revolutie doen verdwijnen en er lijkt zelfs sprake te zijn van een nieuwe angstcultuur rondom seks.
Het lijkt er momenteel op dat juist de mate van (veronderstelde) kennis een remmende kracht uitoefent op de voorheen juist meer natuurlijke beleving van seks.
Vandaar dat ook de goed bedoelde maatschappelijke seksuele organisaties zoals de NVSH en de Rutgers Stichting na al die jaren van verbeteringen nu weer in een spagaat verkeren om zich te kunnen handhaven tussen veel door angst ingegeven negativiteit omtrent seksualiteit.
Seksuele spagaat
We leven natuurlijk in een tijd waarin we allemaal individueel over steeds meer kennis beschikken.
Zoals ik hierboven al schetste wist mijn eigen moeder eigenlijk helemaal niets van haar eigen lichaam!
Dat is nu heel anders.
En ook op het gebied van (echt) genot weten we nu veel meer.
De gemiddelde vrouw van nog maar 30 tot 40 jaar geleden is echt helemaal anders ‘ingelicht’ en ‘voorgelicht’ dan die van nu.
Dat is uiteraard geweldig!
Eindelijk weten we dat de clitoris van de vrouw niet slechts dat ‘onbeduidende’ bultje bovenaan de vulva is, wat ‘toevallig’ erg gevoelig is. We weten nu allemaal (mag ik hopen…) dat het een apart orgaan is wat zich in het lichaam bevindt en wat geheel en alleen bedoeld is om voor ‘genot’ te zorgen. Het beroemde ‘knopje’ blijkt slechts het topje van de ijsberg…
Nu we dit dus weten en ook beter (zouden moeten!) begrijpen hoe een vrouw meer kan genieten van seks, zou het ‘feestje’ – wat seks toch zou moeten zijn tussen mensen – nog veel mooier kunnen zijn! Vrouwen weten nu veel beter hoe ze kunnen genieten en mannen kunnen daar op inspelen en anders mee omgaan dan vroeger, toen het eeuwige ‘neuken’ eigenlijk de ultieme daad was op seksueel gebied. Met veel frustraties als gevolg van een gebrek aan genot bij veel vrouwen en een gebrek aan ‘uithoudingsvermogen’ bij veel mannen…
Het kan allemaal zo veel mooier en eerlijker zijn voor iedereen!
En toch…
Als we bijna dagelijks de berichten in de media lezen dan zijn er nog nooit zo veel aanrandingen en verkrachtingen geweest, is elke man een potentieel seks- en pornoverslaafde en liggen (kinder-)misbruikers overal op de loer op internet maar ook bij sportclubs, in zorginstellingen en… in de kerk. Geen vrouw en… geen kind (m/v) is veilig.
1 op de 20 vrouwen wordt verkracht.
1 op de 3 kinderen (!) krijgt te maken met seksueel misbruik.
Door dit soort keiharde cijfers kijken de meeste moderne jonge vrouwen wel uit voordat ze daadwerkelijk een seksuele relatie durven aangaan met een man, hoe verliefd ze ook soms kunnen zijn…
En hun eigen seksuele behoeften?
Die worden in veel gevallen weggecijferd alsof het pas ‘mag’ gebeuren als alle omstandigheden kloppen: een echt betrouwbare vriend zonder twijfelachtig verleden.
En de mannen durven op hun beurt niet al te open en eerlijk te zijn over hun (persoonlijke) gevoelens. Bang om verkeerd begrepen en afgewezen te worden.
Hoe meer we nu weten over fijne seks… Hoe minder we er open en ontspannen mee om durven te gaan.
Vandaar die spagaat…
Kennis is macht. Ik heb er juist afgelopen week nog een groot artikel over gelezen in de krant.
Door de invloed van de nieuwe (multi-) media is het steeds belangrijker geworden om bij te blijven. Wie er niet mee om kan of wil gaan raakt achterop.
Alleen diegenen met de meeste kennis (op hun vakgebied) zullen het redden in deze informatiemaatschappij.
Dit feit werkt dan natuurlijk ook door in ons hele (persoonlijke) leven.
We willen alles weten en als we iets niet (goed) weten dan worden we onzeker.
Dit werkt sterk remmend in onze diepste persoonlijke gevoelens.
Want seksualiteit blijft een van de meest persoonlijke intieme dingen in de meeste mensenlevens.
Wat we niet weten… daar beginnen we liever niet aan.
“Zalig zijn de onwetenden.” is een bekende uitdrukking.
“Wat niet weet, wat niet deert.”
Ik heb dit als kind zo vaak moeten horen als ik weer eens bang was om iets te gaan doen maar ik niet wist hoe…
Onwetendheid over iemands echte (seksuele) gevoelens is echter ziekmakend in veel relaties.
Hoe kunnen we iemand vertrouwen als we niet weten wat die vroeger heeft uitgespookt?
Hoeveel eerdere partners heeft die wel niet gehad?
Heeft ie veel gedronken? Drugs gebruikt? Porno gekeken?
Misschien wel vrouwen aangerand? Of erger?
Onwetendheid is tegenwoordig meestal niet meer zaligmakend maar juist angstaanjagend.
Niet alleen de ‘gewone’ mensen zitten tegenwoordig in een spagaat op seksueel gebied.
Willen we wel alles weten? Maar als we ‘het’ nou niet weten? Of niet goed begrijpen?
Wat kunnen de gevolgen dan zijn?
Misschien worden wij wel een van die vele ‘slachtoffers’ van misbruik of geweld…
Of misschien worden we wel als een ‘dader’ beschuldigd voor de rest van ons leven…
Maar ook de seksuele deskundigen bevinden zich in een spagaat.
En de zorgverleners. Hulpinstanties. Voorlichters.
Aan een kant zijn ze blij tegenwoordig veel beter te kunnen vertellen over ‘hoe het allemaal zit met die bloemetjes en bijtjes’ en hoe we daar het beste van kunnen genieten.
Maar ook hoe we onszelf het beste kunnen beschermen tegen de negatieve kanten van seksualiteit.
Waar leggen ze de nadruk op?
Mensen zoals seksuologe Goedele Liekens en tegenwoordig de via de moderne media (YouTube) bekend geworden ‘Sekszusjes’ proberen nog altijd de mooie en leuke kanten van seksualiteit te promoten door open- en eerlijkheid te promoten.
Maar zij zien ook dat veel mensen dat niet durven, ondanks al die kennis die tegenwoordig voor handen is. Met elkaar (open en eerlijk) praten over seks blijft een taboe.
En op die manier blijven we onwetend van elkaars gevoelens, (persoonlijke) wensen en voorkeuren.
Eigenlijk is het met seksualiteit precies hetzelfde als met alle andere negativiteit in de hedendaagse media. Door het ‘uitvergroten’ van de slechte dingen, wordt angst gecreëerd.
Angst voor extremisme (links, rechts, religieus, etc.), klimaatgedram, financiële crisis en dus ook angst voor seksuele misstanden.
We zijn bijna vergeten om gewoon… simpelweg… naar ons eigen gezonde verstand en naar ons eigen lichaam te luisteren als het gaat om seksuele gevoelens.
Want seks blijft net als eten en drinken een heel normale en gezonde natuurlijke bezigheid.
Hoewel… Ook ons eetgedrag staat de laatste jaren natuurlijk onder druk nu we zogezegd weten wat wel en niet goed voor ons is en we er blijkbaar veelal te slechte gewoonten op nahouden wat zorgt voor overgewicht en vervelende ziektes…
Eigenlijk ligt ons hele leven de laatste tijd onder een vergrootglas.
En dat is allemaal niet gunstig om ons ontspannen, onbezorgd en volledig vanuit ons gevoel ‘over te geven’ aan onze seksuele gevoelens.
Dit is het grootste verschil wat van invloed is op de seksuele normen en waarden van vroeger en nu.
In zijn algemeenheid zou ik willen zeggen dat we weer ‘terug naar de natuur’ moeten.
We denken te rationeel. We leven vaak niet meer vanuit ons gevoel maar vanuit onze kennis.
Hierdoor denken we te veel na of iets wel of niet goed voor ons kan zijn.
Liefst zouden we een ‘app’ op onze smartphone willen hebben die zegt of we dat gerecht wel of niet mogen eten. En een ‘app’ die aangeeft of die seksuele handeling met die persoon wel of niet goed voor ons is…
Want we zijn bang geworden om te vaak vanuit onze ‘onderbuik’ te functioneren.
Gelukkig is dit alles natuurlijk een vrij kleurloze voorstelling van zaken; puur ‘zwart/wit’.
De meeste mensen bevinden zich in het grote ‘grijze’ gebied daar tussenin en vrijwel de meeste mensen hebben hun gevoelens nog niet uitgeschakeld of juist de overhand gegeven.
In dat ‘grijze’ gebied komen echter wel de meeste angsten voor.
Want wie eet of drinkt echt nooit iets waar die later een beetje spijt van heeft?
Of wie heeft zich echt nooit eens helemaal laten gaan met die (nieuwe) vriend om zich daar later een beetje voor te schamen, met de nodige schuldgevoelens?
Seks blijft een heel wispelturige bezigheid. Meestal kun je dit niet strak inplannen in je levensagenda en vooraf de voors en tegens ervan analyseren.
Daarom blijft het ook zo (levens-) belangrijk om achteraf nooit te blijven hangen in negativiteit.
Schuldgevoelens moeten een momentopname zijn.
Je gaat niet dood van een keertje ‘zondigen’ in je strakke dieet.
Je lichaam is niet onherstelbaar beschadigd van een avond ongeremde seks waar je later spijt van hebt.
Als het lekker was… het eten of de seks… dan kan dit nooit blijvende negatieve gevolgen hebben.
Hoewel een ongewenste zwangerschap dan natuurlijk weer heel iets anders is… In de seksualiteit moet er natuurlijk wel een stuk gezond verstand actief blijven!
Maar zelfs de meest drastische gevolgen van een enkele misstap hoeft nog niet een heel leven verder te vernietigen!
Het is de waarde die we er zelf aan verbinden die ons leven bepaalt.
Dit gaat nu een beetje verder dan ik in dit artikel van plan was te behandelen…
Maar het omgaan met negatieve (seksuele) ervaringen is wel degelijk ook bepalend hoe we (moeten) omgaan met onze gevoelens over seks.
Als we te veel angst hebben voor het ergste wat ooit zou kunnen gebeuren, dan kunnen we ‘verlammen’ in onze daden en helemaal niet meer genieten van seks.
Persoonlijk
In het begin gaf ik al aan dat ook dit artikel natuurlijk wel weer tot stand is gekomen vanuit mijn eigen gevoelens en dus gedachtengang.
Hoewel ik door de jaren heen (en ook tijdens het maken van dit artikel) veel ‘feiten’ heb gelezen en opgezocht op internet en dus uitsluitend vanuit feitenkennis zou kunnen schrijven: seksualiteit is bij uitstek iets heel persoonlijks. Er is vrijwel geen mens wat exact hetzelfde voelt dan een ander.
Wel worden die gevoelens van veel mensen gevormd en onderhouden door alles om hen heen, wat voor iedereen dus min of meer belangrijk kan zijn.
Toen ik al die jaren vrijwel alleen bleef rondlopen met mijn persoonlijke (seksuele) gevoelens, voelde ik me moeilijk omdat ik veronderstelde dat ik misschien wel de enige was met dergelijke gevoelens. Sinds ik er veel meer open in ben geworden heb ik ontdekt dat er veel meer mensen zijn die op hun beurt rondlopen met (opgekropte) gevoelens.
Dit kan nu overal over gaan maar met name over seksualiteit blijven veel gevoelens onbesproken.
Waardoor er dus nooit echt begrip kan ontstaan voor andersvoelenden en -denkenden.
Het delen van onze gedachten en gevoelens kan voor velen een bron van herkenning zijn.
En uiteindelijk voor een erkenning zorgen van veel problemen.
Met hulp van de mij dus bekende feiten wil ik daarom graag mijn persoonlijke visie geven op de seksuele normen en waarden. Zoals ik ze zie of zou willen zien.
In mijn artikelen heb ik dus al open en eerlijk geschreven hoe ik als jonge puber van een jaar of 11 met seksualiteit heb kennisgemaakt. Naast mijn eigen (toevallig ontdekte) lustgevoelens is dit vooral aangewakkerd door beelden en informatie in de porno.
Dan kan je vervolgens een punt achter de discussie zetten door te oordelen dat ik vanaf die tijd al negatief ben getekend voor het leven, ongeneeslijk ziek ben geworden of een onherstelbaar vertekend wereldbeeld heb ontwikkeld.
De werkelijkheid is natuurlijk veel genuanceerder.
Ik was niet de enige puber met soortgelijke ervaringen.
Hoewel de meesten dan misschien niet al zo jong met zo veel porno worden geconfronteerd, hebben wel de meesten een flinke onwetendheid van seksualiteit. Omdat ouders er niets (of veel te weinig) over vertellen en omdat seksuele voorlichting op scholen nog weinig voorstelde.
Vrijwel iedereen leert door ervaring. Zeker in de seksualiteit.
En dan speelt de persoon die je bent heel sterk mee.
Jongeren met een bovengemiddeld aantrekkelijk uiterlijk en een houding die zelfvertrouwen uitstraalt, hadden veel sneller seksuele contacten dan de ‘mindere’ broeders en zusters…
Dat is van alle tijden. Ook nu speelt dit de belangrijkste rol, zeker ook door de daarop maar blijvend ‘stampende’ media. Sexy meiden en stoere jongens hebben de halve wereld al in handen.
Datingapps zoals ‘Tinder’ spelen helemaal in op het belang van uiterlijk vertoon.
Dit is nooit anders geweest.
En dit is zelfs een maatschappelijk geaccepteerd gegeven gemaakt door de dagelijkse media.
Alles draait om een mooi uiterlijk en assertief gedrag.
Wie daarmee niet ‘gezegend’ is, zal slim (of sluw?) moeten zijn om nieuwe contacten te maken. Puur voor vriendschap maar zeker voor relaties en… seks.
Zijn hier veel goede handleidingen voor te vinden?
Voorlichting over de eerste stappen naar een relatie?
Goede adviezen voor de minder goed gebouwde en assertieve jongeren (maar ook volwassenen!)?
Ik kan je zeggen: daar is niets aan veranderd sinds ik een jonge puber was.
Het ontbreekt nog steeds aan goede relativerende adviezen.
En ook de meeste ouders laten dit allemaal op z’n beloop tot… het meestal al te laat is.
Want goede seksuele voorlichting behoort elk mens al te krijgen wanneer die zich bewust wordt van zijn lichaam!
Schaamte en (gedwongen) afkeer van seksualiteit hebben mij als jonge puber gevormd.
Mijn eigen moeder zei me dat de afbeeldingen in dat gevonden boekje vies en slecht waren.
Daardoor waren mijn opwindende gevoelens dus ook niet goed…
Ik schaamde me daarvoor.
Ik kon ze echter niet uitschakelen…
Wat hierna gebeurde heb ik allemaal al geschreven.
Een goed gevoel en oordeel over (de eigen) seksualiteit begint dus bij de hulp die je daarbij krijgt van je eigen ouders en van je dagelijkse omgeving (school, sport, voorlichting in de media).
Als dit al mankeert in de opvoeding tot diep in de pubertijd dan kunnen er vooral bij de ‘minder gezegende’ mensen diepe frustraties ontstaan, net naar gelang hun seksuele gevoelens zich openbaren. En dat is ook genetisch bepaald.
Onbeantwoorde vragen over en onbevredigende verlangens naar seks kunnen de ‘zoektocht’ van een mens beïnvloeden.
Voor wie opgroeit een een ‘rijke’ sociale omgeving waarin veel gebeurt zal het meestal uiteindelijk wel positief uitpakken. De een is wat sneller dan de ander. Ook dat is van alle tijden.
Wie echter opgroeit in een krappe (solitaire) sociale omgeving of omringd is door mensen die er minder sociale gewoonten op nahouden (of extreme (religieuze) overtuigingen hebben) kan een heel vertekend beeld ontwikkelen van seks.
Die grote sociale verschillen bepalen met elkaar wel de hele maatschappij!
Dit was ook in mijn jeugd al zo maar toen werd alles nog niet zo uitvergroot als tegenwoordig het geval is.
En voor het bestaan van expliciete seksuele afbeeldingen die door iedereen bekeken kunnen worden (de tijd voor de jaren ‘60) wist eigenlijk niemand wat er allemaal mogelijk was op seksueel gebied.
Toen werd alles inderdaad pas vaak ‘ontdekt’ nadat de eerste echte relatie een feit was.
Nadat het publiceren van naakte vrouwen in bladen toegestaan werd en zelfs de porno getolereerd werd (eerst oogluikend, later wettelijk), wist opeens elk ‘minder gezegend’ individu wat er allemaal mogelijk is! Hoe meisjes er uitzien! Wat je allemaal wel zou kunnen doen met meisjes!
Bij gebrek aan meisjes in mijn directe omgeving (naast school) kon ik daar dus alleen maar over fantaseren. En dat is nu heden ten dage nog steeds zo.
Hoewel er nu steeds meer bezwaren komen over het zinnenprikkelend vertonen van vrouwen in de openbaarheid. Zodra vrouwen (in de functie van ‘modellen’) puur worden tentoongesteld om hun (sexy) uiterlijk dan wordt dit steeds meer beperkt.
De vrouw als ‘lustobject’ staat steeds meer ter discussie en ik heb het gevoel dat dit nog een poosje zo door gaat.
Natuurlijk vind ik dit persoonlijk een sterke verarming van ons ‘mens zijn’.
Hoewel het niet voor elke vrouw ‘normaal’ zou moeten zijn om zichzelf sexy of seksueel (naakt) te vertonen in het openbaar: er zijn echt veel vrouwen die dit gewoon fijn vinden om te doen!
Van het gewoon ‘prettig’ voelen zonder kleding (naturisme) tot het expliciet opgewonden worden van het zich vertonen (‘exhibitionisme’): ook dit is gewoon van alle tijden en kan gewoon bij de persoon zelf genetisch bepaald zijn. Of aangeleerd door bepaalde invloeden.
Maar als iemand zich gewoon prettig voelt om dit te doen…
Waarom zou dit dan ‘verboden’ moeten worden als anderen het prettig vinden om naar te kijken?
Deze ‘menselijke waarde’ bestaat ook al sinds de gehele mensheid bestaat…
Dat mensen deze ‘waarde’ niet meer als ‘menselijk’ willen bestempelen omdat ze zelf mogelijk negatieve ervaringen hebben met voyeurs, exhibitionisten en grensoverschrijdende gedragingen, wil nog niet zeggen dat iedereen dit als negatief moet zien.
Het tonen en bekijken van ons naakte lichaam en daarvan genieten is zo oud als de mensheid…
Ook het doen van seksuele handelingen blijft een bron van discussie.
Hoewel het vertonen van expliciet ongeremde seks tussen meerdere mensen (in de pornografie) tegenwoordig dan nog steeds ‘normaal’ is en wettelijk is geaccepteerd, blijft het daadwerkelijk uitvoeren van seksuele handelingen buiten de eigen relatie een taboe.
Hoewel veel mensen openlijk durven toegeven een ‘vrije’ relatie te hebben waarin beide partners met anderen seks mogen hebben of durven openbaren dat ze graag naar ‘seksfeesten’ gaan waarin meerdere stellen het met meerdere partners kunnen doen, blijft dit onderwerp taboe.
In journalistieke artikelen worden namen meestal verzonnen als het hierover gaat.
Het feit dat er simpelweg een aantal mensen is wat seks los kan zien van een (vaste) liefdesrelatie, wordt maatschappelijk nog steeds niet geaccepteerd.
Hoewel dit in de porno dus gewoon gebeurt, lijkt dit in het ‘echt’ onaanvaardbaar.
Natuurlijk berust dit op een groot misverstand, wat wel de ‘norm’ bepaalt.
Het misverstand zegt ons namelijk dat de seks in alle porno ‘niet echt’ is.
Het zijn acteurs die daarvoor betaald worden.
Ze doen dit alleen voor de film maar ze genieten daar niet van.
Velen geloven zelfs dat de meeste pornoacteurs dit doen onder dwang of onder invloed van drugs.
Ook zien velen dit als een verkapte vorm van slavernij waarin mensen (voornamelijk vrouwen) worden verhandeld vanuit kansarme landen of milieus om te acteren in de porno.
Zo wordt er overigens ook gedacht over de mensen die ‘sekswerk’ verrichten in de prostitutie.
Dat die mensen ook kunnen genieten van dit werk, wordt door velen niet geloofd.
Lees maar eens artikelen (of de biografie) van de bekende Nederlandse (ex-) pornoactrice Bobbie Eden.
Zo zijn vrijwel de meeste succesvolle ‘sekswerkers’ in de porno en prostitutie niet gedwongen en genieten zij wel degelijk van hun werk!
Maar dat wordt dan vaak weer niet geloofd omdat ze het wel zullen zeggen om hun markt niet te schaden…
Of… (en dat is echt bizar) Het is een bepaald soort (minder sociaal) mensen zonder goede menswaarde waardoor ze dit kunnen doen. Door velen worden sekswerkers minderwaardig bekeken…
Dat ik deze minderwaardige ‘normering’ mensonterend vind, zal de lezer wel begrijpen denk ik.
Maar dan denkt die misschien weer dat ik dit alleen maar schrijf vanuit mijn ‘gekleurde’ persoonlijke visie…
Zo doorbreken we nooit de verstikkende stigma’s en vooroordelen…
Zolang het puur genieten van seksuele handelingen nog wordt voorbehouden aan ‘de kroon op een liefdesrelatie’ en derhalve alleen mag geschieden in de privésferen van die relatie, zolang zal het moeilijk blijven om meer openheid en eerlijkheid over seksualiteit te bewerkstelligen.
Zolang zal het voor de ouders ook vaak te moeilijk zijn om open en eerlijke voorlichting te geven aan hun eigen kinderen!
Omdat de meeste ouders zich al schamen als ze elkaar een tongzoen geven, kunnen ze hun eigen kinderen niet overtuigen van het natuurlijke van seksualiteit.
Het gebeurt… (anders waren die kinderen er niet…) Het is mooi… Het is goed…
Maar ze mogen het niet zien. Ergens krijgen kinderen dus al een soort vooroordeel ingepeperd dat mensen zich schamen als ze met elkaar vrijen.
Dat begint natuurlijk al met het naakte lichaam…
Dat mag je niet tonen! Zelfs niet aan de mensen waar je het meeste van houdt.
Hier gaat het in veel (op zich verder) goede gezinnen al fout en kunnen kinderen een vertekend beeld krijgen van seksualiteit.
Hoewel ik zelf dus ben opgegroeid in een moeilijke gezinssituatie waarin voornamelijk mijn moeder niets had met seksualiteit, ben ik zelf in mijn eigen gezin ook niet in staat geweest om de door mij gewenste ‘normen en waarden’ in praktijk te brengen.
Hoewel mijn eigen partner natuurlijk wel meer kennis had van seksualiteit en ook wel voldoende natuurlijke behoeften had om daarvan te willen genieten, was haar verdere houding en omgaan met naaktheid en seks vrij conservatief.
Naaktheid (in de modellenwereld) en porno kon ze nog prima accepteren.
Maar niet als onderdeel van ons privéleven.
Omdat ik toen nog steeds de gedachte had dat mijn persoonlijke gevoelens afwijkend waren (misschien door de overdosis aan porno die ik had geconsumeerd), heb ik de conservatieve opvoeding overgenomen en bleef seksualiteit onbesproken met de kinderen.
Zo heb ik ongewild eigenlijk dezelfde fout gemaakt als mijn moeder…
Hoewel ik daar later dan wel anders mee ben omgegaan toen ik zelf geconfronteerd werd met ‘grensoverschrijdend’ pubergedrag. Mijn getoonde begrip en vanaf dat moment getoonde openheid is zeker in dankbaarheid ontvangen en misschien heeft dit veel mogelijke problemen voorkomen.
Daarom ben ik er absoluut van overtuigd dat het met name voor kinderen al zo belangrijk is om open en eerlijk met naaktheid en seksualiteit om te gaan in een gezin!
Hierdoor leren ze ook al heel jong genieten van hun eigen ‘mens zijn’; accepteren ze makkelijker hun eigen lichaam en beperkingen en zullen ze makkelijker begrijpen dat er zo veel verschillen bestaan tussen mensen. Ze begrijpen dan ook beter waarom ze hun eigen grenzen moeten bepalen. Niet omdat het moet (omdat wij – de ouders – en de maatschappij – de ‘boze’ wereld dat zeggen) maar omdat zij dat zelf zo willen.
Dat moet altijd de basis zijn waarom de menselijke normen en waarden bepaald en gedragen worden.
Het is belangrijk dat kinderen de waarde van het leven erkennen en herkennen.
Dat ze geen mensen en dieren bewust pijn doen.
Dat mensen elkaar leren respecteren. In al hun eigenheden.
Dit geldt evengoed ook voor seksualiteit.
Seks onder dwang is respectloos en doet pijn.
Ze weten en voelen zelf het beste tot welke grens ze seks leuk en fijn gaan vinden.
Door eigen gewenste en gekozen ervaringen. Niet door dwangmatige handelingen.
Hier raak ik direct een belangrijk en betwist grensgebied van de erkenning en acceptatie van kinderlijke seksualiteit.
Dit zou ik er als apart onderwerp nog een keer uit willen lichten omdat het anders dit artikel te veel domineert. Maar hier begint al wel het leren omgaan met seksuele normen en waarden!
In een eerder artikel heb ik het al benoemd: ‘Kinderen zijn seksueel’.
Daar zijn ook de hedendaagse seksuologen het meestal wel over eens, ondanks de tegenwerking door negatieve berichtgeving over misbruik in de media.
In de jaren ‘70 groeide ik op als puber met een ‘overdosis’ aan pornografie.
Maar juist in die tijd bestonden er ook maatschappelijke en politieke stromingen die de seksualiteit van kinderen beter geregeld wilden zien. Omdat de wet seksualiteit onder de volwassen leeftijd verbood en velen zagen toen wel in dat dit beperkend werkte op een goede seksuele ontwikkeling van kinderen. Helaas is dit nooit verder ontwikkeld en door de opkomst van commerciële seks met kinderen (kinderporno) juist verder aan banden gelegd.
Ter noodzakelijke bescherming van minderjarigen is de grens uiteindelijk bepaald op 16 jaar.
Wat uiteindelijk nog altijd veel misverstanden veroorzaakt en onterecht gevallen van misbruik en ‘daders’ heeft benoemd.
Naar mijn mening (uit eigen ervaring) is elke seksuele ervaring zo persoonlijk dat die nooit met algemeen geldende regels beoordeeld kan worden. Elk ‘zedendelict’ zou daarom maatwerk moeten zijn.
Helaas is de maatschappij onder de druk van negatieve mediaberichten (die voornamelijk de gepleegde excessen benoemen en niet de positieve ervaringen) voorlopig niet toe aan herziening van de geldende beperkende regelgeving. De nadruk ligt nu zelfs op verharding omdat ingespeeld wordt op vanzelfsprekende emoties als het gaat om bescherming van een kind.
Dat die bescherming soms ook tot verstikking kan leiden, komt nauwelijks in beeld…
Conclusie
Dit artikel is uiteindelijk een iets andere kant op gegaan dan ik vooraf in gedachten had.
Dat komt vermoedelijk ook doordat ik het niet in één keer heb geschreven maar verspreid over meerdere dagen. Dat moet tegenwoordig wel bij een ‘groot’ artikel omdat ik nooit weet hoe de dag verloopt en ik soms lang achter elkaar ongestoord kan schrijven en soms helemaal niet tot schrijven in staat ben…
En op deze versnipperde manier van schrijven, worden ook mijn gedachten ‘versnipperd’.
Hoewel ik een duidelijk standpunt heb over seksualiteit, kan ik het op verschillende momenten vanuit andere invalshoeken benaderen.
Dit keer is het toch weer de hoek van persoonlijke frustraties in gedoken.
Natuurlijk is dat wel het grootste en dikste stuk van mijn ‘rode draad’, waarmee ik vrijwel mijn hele leven heb geworsteld.
Dat ik hier steeds weer op terug kom lijkt daarom logisch.
Maar in eerste instantie wilde ik toch echt een iets meer globaal overzicht van de geldende seksuele moraal van (heel) vroeger tot nu op een rijtje zetten.
Dat is niet helemaal gelukt.
Toch heeft de uiteindelijke boodschap van dit artikel wel te maken met de algemene moraal die tegenwoordig heerst en mijn pogingen die te nuanceren.
Er komt daarom zeker een soort vervolg op, waarin ik (nog) dieper inga op mijn persoonlijke gevoelens, gedachten, worstelingen met vooroordelen en stigma’s en daardoor blijvende strijd de maatschappelijke halsstarrigheid te doorbreken.
De eindconclusie van dit artikel kan ik samenvatten in enkele regels.
Het grote verschil in seksuele normen en waarden tussen vroeger en nu heb ik al even benoemd: Tegenwoordig wordt alles door invloed van de nieuwe (sociale) media zodanig uitvergroot (en dus opgeklopt) dat misstanden erger lijken dan vroeger.
Niet zo zeer dat er vroeger evenveel misstanden waren.
Het is wel degelijk van belang dat vrouwen een grotere rol zijn gaan spelen in de maatschappij!
De emancipatie heeft ook invloed gehad op de seksualiteit.
Waar vroeger vrouwen min of meer gewend waren om als ‘huisvrouw’ het gezin te dienen en om seksueel bekeken en soms aangeraakt te worden, is dit nu uiteraard heel anders.
Maar door voornamelijk onwetendheid en naïviteit waren de meeste mannen ook niet op de hoogte van en op zoek naar seks buiten de bekende (zichtbare) grenzen in de eigen bescheiden omgeving.
De media (magazines, films, internet) hebben de moraal wel degelijk beïnvloed.
Was het zien van een geheel naakte vrouw op TV pakweg 50 jaar geleden een nationale gebeurtenis… Nu kan elke man na enkele klikken op de PC de hardste porno zien.
De nieuwe kennis van seksuele mogelijkheden (en onmogelijkheden!) heeft ook wel degelijk veel nieuwe frustraties opgeleverd, die vroeger niet bestonden.
Terwijl de vrouw zelfstandiger is geworden en bewuster van haar eigen intimiteit en grenzen, die ze natuurlijk graag zelf beheert, worstelen veel mannen met hun nog altijd aanwezige (aangeboren) libido waarmee ze minder overwicht hebben dan vroeger. De ‘machtsverhoudingen’ tussen mannen en vrouwen zijn sterk veranderd!
Dat is het onderwerp wat ik in het begin al even heb genoemd. Hier ga ik dan een volgende keer ook dieper op in.
De verdergaande individualisering van de laatste decennia en de veranderde verhoudingen tussen mannen en vrouwen heeft een kloof geslagen in het wederzijdse begrip.
Met soms excessieve gevolgen wanneer mannen met een minder stabiele persoonlijkheid hun opgekropte verlangens niet meer kunnen beheersen.
Gebruik van eventuele stimulerende of drogerende middelen speelt dan ook nog mee.
Wat nu vaak als ‘misbruik’ wordt betiteld, kwam in vroeger jaren ook al gewoon voor.
Alleen werd dit door de meeste ‘slachtoffers’ nog veel vaker verzwegen of afgedaan als ‘vanzelfsprekend’ mannelijk gedrag in die tijd. Ook vrouwen wisten vroeger vaak niet beter!
De komst van de sociale media heeft de sociale controle veel groter gemaakt en mensen een platform gegeven om hun ‘grieven’ kwijt te kunnen. Ook op het gebied van seksualiteit.
De #metoo beweging heeft nog meer ‘olie op het vuur’ gegooid, waardoor nu openlijk gesproken wordt over ongewenst seksueel gedrag. Omdat ook al deze zaken door de media sterk worden uitvergroot, lijkt het nu alsof er zo veel onaanvaardbaar seksueel leed is geleden, waardoor ‘daders’ zonder uitzondering direct worden gecriminaliseerd.
Ik ben van mening dat een goed gesprek tussen direct betrokkenen vermoedelijk al veel misverstanden zou kunnen oplossen…
En dat is ook mijn eindboodschap voor dit moment:
Er moet in alle gevallen meer en beter gepraat worden over seksualiteit!
Ook tussen elkaar zogenaamd al zo goed kennende partners in een relatie.
Er bestaat nog te veel onwetendheid over elkaars wensen en de manieren waarop we met elkaar om zouden moeten gaan. Ook seksueel.
Met praten beginnen alle oplossingen.
Ook kinderen zouden al veel jonger betrokken moeten worden bij seksualiteit.
Als ouders dan niet vanuit zichzelf al veel opener met naaktheid en seks om kunnen of durven gaan, dan moeten ze in ieder geval praten met hun kinderen.
Als jongens op school pas voor het eerst horen hoe ‘lekker een kutje’ is en dat je daar je ‘piemel in moet stoppen’ dan ben je al veel te laat… Mannelijk gedrag wordt al gevormd vanaf de peuterschool…
Wordt vervolgd
Verantwoording
De volgende links verwijzen naar diverse artikelen op internet, die betrekking hebben op bovenstaand artikel. Vaak gaan ze veel dieper in op de geschiedenis van de seksuele moraal en de seksuele voorlichting in Nederland.
Seksualiteit in de oudheid
Seksualiteit in de Middeleeuwen
Over de Europese seksuele moraal en de invloed van het Christendom:
Onbegrepen seksualiteit (1)
Onbegrepen seksualiteit (2)
Organisaties over seksualiteit:
NVSH: Geschiedenis seksuele voorlichting tot 1970
NVSH: Na het hoogtepunt (van de seksuele revolutie)
Rutgers:
https://www.rutgers.nl
