Vandaag in de Restflits:
– Regen. Ja, dus?
– Confetti
– Wat nog Rest
– Rain in May
Regen. Ja, dus?
Vorige week heb ik snel even wat plantjes in mijn tuin geplant, die ik in een opwelling enkele dagen daarvoor online had besteld. Het was toen (eindelijk) lekker warm weer en ik genoot van mijn eerste echte tuindagen van dit jaar.
Al onkruid wiedend en gras maaiend overdacht ik de mogelijkheden om iets te veranderen in de tuin.
Vorig jaar heb ik niets nieuws gedaan.
Deels om geld te besparen en deels omdat ik er gewoon geen zin in had.
Het jaar daarvoor had ik nog in een aantal potten een zooitje eenjarige plantjes gepropt die ik bij de supermarkt had gekocht. En nog een paar jaar daarvoor had ik een doos vol potplanten online gekocht. Best wel leuk hoor!
Zo ben ik enkele jaren lekker bezig geweest en van nieuwe, jonge, frisse plantjes en bloemetjes in de tuin word ik altijd vrolijk.
Maar zoiets moet ik dan wel elk jaar doen…
Vorig jaar had ik daar dus geen zin meer in en achteraf prijs ik mezelf gelukkig dat ik het niet heb gedaan. Het was een extreem warme en hete zomer. Vermoedelijk had ik vrijwel elke dag water moeten geven en misschien waren ze toch wel verbrand…
Ik had al moeite genoeg met het continu verwijderen van onkruid uit grote stukken van de tuin, wat maar door bleef groeien door dat mooie weer…
Eigenlijk wilde ik op die vervelende prominente plek in de tuin wel eens wat anders zien dan onkruid!
Maar niet weer (goedkope) eenjarige plantjes van de supermarkt…
In de volle grond zouden die niet overleven tussen het sterke woekerende onkruid als ik ze niet bijna dagelijks zou verzorgen…
Daarom heb ik dit keer weer eens besloten om ‘echte’ planten te kopen. Vaste planten die in het gunstigste geval jarenlang meegaan. Planten die uitgroeien tot struiken en (volgens de beschrijving) in de volle zon mogen staan en weinig onderhoud nodig hebben, op wat snoeien in het voorjaar na.
Tijdens die mooie warme dagen een poosje geleden heb ik daarom die bepaalde plek zo goed mogelijk onkruidvrij gemaakt en samen met mijn zoon een paar zakken tuinaarde gekocht als voorbereiding voor iets nieuws.
En daarna dus die nieuwe plantjes besteld: vlinderstruiken, baardbloem, zonnehoedjes, kruiptijm en cannabis.
(Dat laatste bleek helaas niet leverbaar bij die bloemen verkopende koekenbakker… 😉 )
Als je dit een beetje kent dan weet je waar ik aan ben begonnen.
Mocht het lukken dan moeten daar enkele flinke snelgroeiende struiken verschijnen met daar omheen wat lagere, vrolijke zomerbloeiers die de rest van de grond moeten bedekken.
Weg onkruid en welkom mooie en geurende bloemen waar vlinders en andere vliegende insecten ook van kunnen genieten.
Net nog even wat koemestkorrels gestrooid.
Want zelfs onder een vergrootglas zie ik ze na een weekje nog nauwelijks groeien…
En straks komt er voor enige dagen regen en een koude periode.
Ja, dus?
Rain in May. 😉
Confetti
Eigenlijk wilde ik vandaag helemaal geen ‘Restflits’ schrijven!
Ik heb zoveel mooie onderwerpen in gedachten om een paar nieuwe diepgaande artikelen te maken.
Bijna dagelijks krijg ik daar de laatste dagen inspiratieve gedachten over in mijn hoofd en ik heb er al wat kleine aantekeningen voor gemaakt.
Samen met de vele nieuwsberichtjes in de media die soms wonderwel aansluiten op die gedachten, voelt het als ‘confetti’ wat af en toe over me wordt uitgestrooid!
En daar word ik vrolijk van!
Alleen kan ik dan altijd moeilijk direct gaan zitten en schrijven…
Regelmatig… (te?) Vaak… ben ik dan niet alleen in huis of zijn er gewoon ook diverse storende elementen die de nodige rust doorbreken en dan kan ik niet schrijven.
Die confetti is leuk… Maar het geeft ook rommel wat ik dan eerst moet opruimen.
En dan ben ik vervolgens te moe om ook maar ergens nog aan te beginnen…
Zoals gisteren! Toen dacht ik in de vroege ochtend even dat het moest gaan lukken om te beginnen!
Mijn huisgenoot ging vroeg weg en mijn gedachten leken op orde om er iets zinnigs uit te distilleren.
En toen…
Begon zowel aan de voorkant als aan de achterkant van mijn huis een legertje mannetjes in oranje hesjes van ‘Drechtwerk’ de rust bruut te verstoren met luidruchtige snoeiapparaten, blazers, schoppen en schoffels om onderhoud te plegen aan het openbare groen…
Juist dan!
Ik werd er uiteraard direct heel onrustig en zelfs zenuwachtig van en besloot dan maar andere (drukke) bezigheden te gaan doen zoals opruimen, afwassen, stofzuigen, douchen en uiteindelijk muziek draaien.
Tot mijn huisgenoot al weer snel thuiskwam.
Einde ‘verhaal’.
En nu?
De confetti ligt er nog steeds, hoewel enigszins geordend.
De ‘vloeiende’ gedachten die ik gisteren had zijn echter verdwenen.
Daarom dan maar weer een ‘Restflits’… Met hoop op betere tijden.
Het is niet anders.
Rain in May.
Wat nog Rest…
… Is een korte opsomming geven van de ‘confetti’ die ik ‘netjes geordend’ klaar heb liggen om daar op een nieuw inspiratief moment een zooitje artikelen uit te distilleren.
Een soort ‘preview’ dus.
Past wel in een tijd waarin de ene helft van de wereld zich ‘verdrinkt’ in de laatste episode van ‘Game of Thrones’ en de andere helft in de voorlopig laatste ‘Avengers’: ‘Endgame’…
Allereerst: Ik wil ook (weer/meer) salaris!
Dit als reactie op de ‘doordraaiende’ Matthijs van Nieuwkerk, die als een ‘rupsje nooitgenoeg’ alleen maar ‘meer meer meer’ wil, terwijl ik genoegen moet nemen met ‘minder minder minder’ en daardoor jaarlijks in diepere problemen dreig te komen. Mede veroorzaakt door nieuwe wetten, regels en inzichten van de overheid…
Mijn eigen inzichten in de waarheid achter een asociale samenleving lijken een eenzame strijd op te leveren. Daarover gesproken te hebben:
‘Eenzaamheid’
Het thema van ‘The Passion’ was “#jebentnietalleen” en hier had de Gemeente Dordrecht ‘slim’ een zogenaamd blijvend project aan verbonden onder die naam.
Omdat in onze regio (de ‘Drechtsteden’) en met name onze plaats blijkbaar een groot percentage (vooral?) ouderen zou lijden aan eenzaamheid.
De projectgroep heeft een eigen website gemaakt (zie link rechts op deze blog) waarop diverse initiatieven vermeld zouden worden om mensen te helpen die eenzaamheid te doorbreken.
Ik heb daar een heel klein beetje aan meegeholpen door een foutje aan te geven in de benaming van de ‘Luisterlijn’ die nog ‘Sensoor’ werd genoemd.
Hoewel ik zelf diverse ‘aasjes’ heb uitgeworpen en heb geprobeerd om mijn persoonlijke bijdrage aan te bieden in een bepaalde richting, heb ik niet het idee dat hier erg proactief aan gewerkt wordt.
‘Meer naam dan daad’… zo gaat dat in de dagelijkse politiek.
Gelukkig heb ik zelf geen last van ‘eenzaamheid’. Alleen maar de lust… Als ze me tenminste ook eens echt ‘met rust’ laten…
Wel een dik artikel waardig om een en ander uit te leggen.
‘Mannen en vrouwen’
Na de wereldwijde trend die ‘#metoo’ heeft veroorzaakt om fout (grensoverschrijdend) seksueel gedrag van (voornamelijk) mannen aan te pakken, heeft dit geresulteerd in een nieuwe angstcultuur. Een cultuur waarin mannen niet meer weten wat ze wel of niet kunnen doen en zelfs zeggen.
In de (sociale) media maar ook in het echt op straat.
Zelf voel ik dat zo sterk dat ik nu bang ben om zelfs maar te durven kijken naar (sexy) vrouwen…
En zelfs de meest favoriete ‘feministen’ beginnen zich nu af te vragen of hun doel nu is bereikt als mannen eindelijk monddood zijn gemaakt…
“Hou je bek en bef me!” roept MEROL wanhopig!
Zelfs Stella Bergsma laat haar kont weer zien op Instagram!
En Saskia Noort begint zich in haar columns af te vragen of #zijook nu niet het slachtoffer lijkt te worden van haar eigen geldingsdrang.
Wordt het niet hoog tijd om nu eindelijk eens goed in kaart te brengen wat dat eigenlijk zijn?
(Echte) Mannen en vrouwen?
Ik heb natuurlijk een forse verhandeling in gedachten om mijn eigen mening over ‘masculinisme’ in te openbaren.
Zo kan ik nog een poosje ‘confetti’ blijven strooien want er komen deze maand nog tal van onderwerpen naar beneden vallen zoals naakte mannen in een Europese zangwedstrijd, verkiezingen, voetbal (m/v), darts en nog veel ‘meer voor mannen’…
Voorlopig dus… maar ook…:
Blijven ‘genieten’!
Terwijl de ‘bloemetjes en bijtjes’ in deze meimaand overuren maken en vele ‘eieren’ gelegd gaan worden, mag ik mijn eigen ‘meimaand eimaand’ natuurlijk niet vergeten!
Nu de chocolade paaseitjes bijna op zijn… Mijn ‘masculine’ gevoelens weer groeien…
Staan de zaadjes in mijn ‘tuin der lusten’ droog! 😉
Ik moet niet vergeten te blijven genieten! Daar is een mens toch ook voor gemaakt, weet je nog?
Rain in May:
Laden ...