Zal ik er na de zelfgemaakte en ook broodnodige ‘leegte’ nu weer eens een weerpraatje van maken?
Bij gebrek aan een echt doorzettende lente? Beetje keuvelen over de groeiende bloemetjes en langzaam wakker wordende bijtjes?
Gezelli!
Nou… Ik dacht het niet.
Hoewel het ‘weer’ natuurlijk belangrijk is voor mijn gemoed en ik altijd vrolijk(er) aan de dag begin bij een strakblauwe lucht dan bij een grijs, mistig, zwaar bewolkt en dus deprimerend ‘ochtendgloren’.
Maar zoals ik al eerder had aangegeven: de ‘winterdip’ heb ik ditmaal tot mijn eigen verrassing overgeslagen en ondanks een moment van teleurstelling is een donkere start of vroegtijdig donkere dagafsluiting niet meer primair bepalend voor mijn gemoed.
Dan draait het bij mij nu toch echt vaker om de inhoud van die dag.
Of de leegte. Maar ook dat is dan geen probleem.
In maart echter werden mijn dagen dus nogal ‘gevuld’ met een overvloed aan indrukken die voornamelijk in de door mij gekoesterde media zo werden opgeblazen in waarde, dat het voor mij juist allemaal ‘waardeloos’ werd.
Ik heb me daarom even enkele dagen ‘teruggetrokken’ in mijn ‘schulp’ om even meer ruimte te creëren in mijn gedachten.
Niet dat ik daarom geen media meer heb gezien!
Geen Facebook, Twitter, Instagram of Whatsapp gekeken?
De krant naast me neergelegd?
Mijn boodschappen laten bezorgen?
De TV helemaal uit gelaten?
Nee hoor! Integendeel. Alles is gewoon doorgegaan als vanouds.
Alle genoemde media heb ik langs me heen laten komen.
Alleen kon ik er ditmaal op een of andere manier met minder focus naar kijken.
Waardoor vrij weinig is blijven hangen.
Heerlijk!
Voelde een beetje als een korte vakantie! Moet ik vaker doen.
Voor het geld hoef ik het niet te laten… 😉
Maar ik heb dus gewoon alles gezien.
Het persoonlijke en emotionele drama van Raymond (‘Barney’) van Barneveld, de ‘continuing soap’ van de ‘Brexit’, de aanhoudende polariserende gekte rond een narcistische politicus, de laatste week van dit seizoen ‘DWDD’ en alle gebruikelijke roeptoeteraars (m/v) op Twitter.
Daarnaast heb ik gewoon mijn broodnodige boodschapjes gedaan en heb ik eindelijk een nieuwe snoeischaar gekocht.
Want de oude snoeischaar was echt versleten en ik hoop toch ook dat het tuinseizoen nu eens een keer begint. Want hoewel vandaag (zaterdag 30 maart) warmte wordt voorspeld, draait het kwik morgen al weer terug naar voor mij onwerkbaar tuinweer.
Daarvoor wil ik namelijk lekker in korte mouwen naar buiten kunnen om het al wel rap opkomende onkruid aan te pakken, gras te maaien en de tuinset buiten te zetten.
Daarbij doe ik dat liefst niet op een zaterdag want dan is ‘iedereen’ buiten aan het werk en daar word ik dan weer onrustig van…
Kortom: life goes on. Ook na een ietwat ‘roerige’ maand maart.
Maar dan… april… Doet die ook gewoon weer wat die wil?
Ergens heb ik een vreemd voorgevoel dat het er niet ‘rustiger’ op wordt in de komende tijd.
Niet in de media, niet direct rondom me heen. Nergens.
Een periode van ‘extremen’ lijkt aangebroken.
Niet alleen met het weer, waarin we net een extreem warm en droog 2018 achter ons hebben gelaten; dit jaar wordt het misschien wel extreem nat en wisselvallig…
Maar ook met de wereld rondom ons.
Dan kan ik de ‘hele wereld’ er weer bij pakken maar misschien kan ik nog van alles verwachten in mijn eigen leven.
Waarin mijn zoon al geregeld voor de nodige ‘reuring’ zorgt en mijn bekende zorgen over gezondheid en financiën onverminderd aanwezig blijven en soms zelfs voor de nodige ‘gevechten’ zorgen.
En ondanks mijn streven naar meer ‘rust’ in mijn zelfbenoemde ‘tussenjaar’, komt er misschien juist daarom wel van alles onverwacht op mijn pad.
Een pad wat in de tijdsgeest van het komende Paasfeest misschien wel een ‘kruisweg’ zou kunnen worden… En dan bedoel ik dit niet figuurlijk ditmaal!
Er zit namelijk al iets bijzonders aan te komen waarover ik alleen nog niet uitvoerig vooraf durf te schrijven. Want wie weet of er nog obstakels zullen komen die het toch kunnen verhinderen…
Graag laat ik mijn toekomstvisie over de komende maand even voor wat het is.
Dat past ook niet bij mijn huidige levenswijze waarin ik voornamelijk ‘bij de dag’ leef.
Niet gisteren! Niet morgen. Vandaag gebeurt het!
En vandaag voel ik wel degelijk de warme voorjaarszon door de grote ramen van mijn pui schijnen.
Mmmm… Laat april maar doen wat die wil!
Ik verlang naar de zon!
De bloemetjes! En de bijtjes!
Hartelijk welkom in mijn leven! 🙂
Laden ...