“Alles gaat goed!”

… zei ik gisteren tegen de mevrouw van Vivenz toen ze me belde omdat ze me ‘gemist’ hadden op de kwartaalbijeenkomst van ‘ervaringswerkers’ afgelopen donderdag.
Eigenlijk verwachten ze bij iedere bijeenkomst dat ‘iedereen’ komt zonder tegenbericht.
Nu was ik naar de vorige bijeenkomst in december ook niet gegaan.
Toen ben ik niet gebeld omdat ik zonder tegenbericht niet was geweest.
Misschien namen ze toen wel aan dat ik me niet echt ‘welkom’ zou voelen.
Toen werden namelijk ook kerstpakketten uitgedeeld aan de ‘echte’ ervaringswerkers.
Ofwel de actieve ingeschreven mensen met een vrijwilligerscontract.
En dat ben ik niet. Kan ik niet worden ook omdat ik geen ‘VOG’ kan krijgen.
Daar heb ik enkele keren over geschreven.
Misschien was het toen ook inderdaad voor mij de belangrijkste reden om niet te gaan.
Ik hoor er namelijk niet ‘officieel’ bij. Voorlopig (officieel tot medio 2024) blijft dat ook zo.
Wel ben ik gewoon welkom op hun bijeenkomsten!
Ook hoor ik er gewoon bij als ‘collega’ van alle overige (ex) deelnemers aan de cursus ‘Werken Met Eigen Ervaring’. Waardoor ik me onofficieel ‘ervaringsdeskundige’ zou mogen noemen.
Tja…
Dat mag iedereen dus. Wat je ook aan ‘ervaringen’ hebt meegemaakt en gedeeld met de groep.
Elk ‘rugzakje’ is belangrijk, hoe licht of hoe zwaar ook.
Dat mijn ‘rugzak’ mede gevuld is door de redenen waarom ik die ‘VOG’ niet kan krijgen, doet er niet meer toe. Regels zijn regels.
Ik ben een geregistreerde zedendelinquent.
Wie ik werkelijk ben, wat ik feitelijk wel of wat ik niet heb gedaan en dat ik met mijn ervaringen misschien veel meer mensen kan helpen dan de gemiddelde andere deelnemer aan de cursus doet er niet toe.
De regels zijn de regels.
En die zijn er voor gemaakt om (nieuwe) slachtoffers te voorkomen.
Want het waren ‘gruwelijke feiten’ die in mijn justitiële registratie staan…
‘Feiten’ die mij blijkbaar tot een potentieel gevaarlijk persoon maken.

Hier heb ik vorig jaar – na weigering VOG – lang over nagedacht.
Ik ben daar na een kleine dip dit keer vrolijk overheen gestapt en het heeft me daarna juist nieuwe moed gegeven. Omdat ik namelijk nu eindelijk pas ging beseffen hoe dom en hoe krom het (westerse) systeem in elkaar zit.
Een systeem volgepropt met regeltjes, richtlijnen en wetten.
Gebaseerd op een basale perfectie waarnaar gestreefd moet blijven worden.
Maar dat klopt niet! Perfectie bestaat niet! En de regeltjes, richtlijnen en wetten gaan volledig voorbij aan de werkelijke mens zoals die door zijn of haar (vroege) conditionering, evolutionaire aanleg en toevallig geboden of juist ontzegde kansen gevormd is.
De onmacht die door deze onvolledigheid van menselijke beoordeling (en veroordeling!) is gecreëerd heeft mede geleid tot het drama gisteren (18 maart) in Utrecht.
Omdat een man met blijkbaar zo veel potentieel gevaarlijke persoonlijkheidskenmerken en ondanks bewezen grensoverschrijdende gedragingen die al tot slachtoffers hebben geleid, gewoon nieuwe kansen heeft gekregen om in absolute vrijheid te handelen.
Voor mij is dit wederom het bewijs dat het hele (westerse) systeem faalt.
Er wordt steeds meer gemeten met verankerde maar verkeerde maten.
Dramatische gebeurtenissen zoals deze zullen daarom steeds vaker gaan gebeuren.
De geschiedenis in ‘het grote voorbeeld’ de VS van Amerika bewijst het.
Waar de mens in heel zijn verscheidenheid ondergeschikt wordt gemaakt aan een falend systeem.
Waar de werkelijke natuurlijke waarden van de individuele mens niet meer worden herkend, laat staan erkend.

Na het zien van alle berichten in de media van ‘geschokt Nederland’ en na het telefoongesprekje met Vivenz nog even te hebben overdacht, weet ik het nog steeds zeker:

“Ja! Alles gaat goed!”

Met mij in ieder geval wel. 🙂