Wie me nu een beetje kent na een ‘zooitje’ artikelen te hebben gelezen, weet dat ik de laatste jaren de TV ‘s avonds alleen nog maar aan heb staan om naar een film te kijken.
Overdag komt (en kwam) die sowieso vrijwel nooit aan, op uitzonderingen na als er bijvoorbeeld soms eens sportevenementen worden uitgezonden (Darts, WK voetbal) of heel soms bijzondere persconferenties worden gehouden over een of andere randdebiel die net een halve school of moskee heeft uitgemoord.
Vanaf 18.00 uur gaat bij mij meestal de TV aan voor het nieuws, 1Vandaag (ik doe ook regelmatig mee aan onderzoeken van het bijbehorende ‘opiniepanel’), sportjournaal (in de hoop Rivkah op het Veld weer eens even te zien) en vervolgens DWDD (‘De Wereld Draait Door’) wat de tijd opvult tot het grotere ‘8-uur-journaal’.
Vorig jaar was ik DWDD overigens even helemaal zat met steeds weer die zelfde figuren aan tafel maar toen was mijn ‘lontje’ nog een stuk korter dan tegenwoordig. Nu vind ik er soms nog steeds geen zak aan maar alles raakt me niet meer zo.
Ik maak me overigens nu al weer zorgen over het nieuwe seizoen wat volgende maand (april) al weer in gaat! Matthijs gaat iets minder werken aan DWDD (ook omdat hij dan het oude programma van Twan Huys ‘College Tour’ gaat overnemen) en zijn (nu blijkbaar vaste) vervangster ‘M (argriet van der Linden)’ krijgt het ‘lente/zomer-seizoen’)! OMG! Dan hoop ik dat mijn lontje lang genoeg is gegroeid om dit dan aan te kunnen. Of dat ze het nu beter kan presenteren… Maar ik heb zo mijn twijfels.
Maar goed, na het 8-uur-journaal begint rond 20.30 uur dan meestal wel ergens een film op de commerciële zenders. Vaak RTL7 (“meer voor mannen”…) maar ook NET5 (straks “nog meer voor vrouwen” als Linda de Mol haar plannen uitvouwt…) en natuurlijk Veronica (“Je bent oud maar je wil nog steeds wat”…).
Soms zijn het ‘première-films’ ofwel films die nog niet eerder op de Nederlandse televisie zijn geweest maar meestal natuurlijk ‘gouwe ouwe bekende’ films.
Het komt dan gerust voor dat ik voor de 6e keer bijvoorbeeld ‘Inception’ zit te kijken.
Die verveelt dan eigenlijk nooit! Bij veel andere films moet ik dan wel moeite doen om wakker te blijven. Maar als de film ‘redelijk’ is, dan lukt me dat wel.
Anders val ik steeds bijna in slaap en doe soms mijn ogen open om te zien dat ik een kwartiertje gemist heb…
Ook geen probleem vind ik dan. Ik kijk namelijk films om te ontspannen. Om tot rust te komen.
Als je de hele dag al bent doorgekomen tussen PC en krant dan ben ik daar ‘s avonds wel klaar mee. Dan wil ik gewoon even ‘niks’ meer en daarna ‘uitgerust’ (lees: niet ‘opgefokt’ door alle externe prikkels) lekker naar bed gaan.
Dat gaat me echt prima af de laatste tijd.
Maar soms is er dan dus ook wel eens zo’n ‘première-film’.
Dat was afgelopen week het geval met de naam in de titel: ‘Inferno’.
Omdat er op een andere zender een actiefilm draaide waarvan ik zeker wist daar lekker ‘ontspannen’ voor te kunnen gaan zitten (schieten, gespierde mannen, gevatte ‘oneliners’; zo’n film voor ‘mannen’ weet je wel 😉 ) twijfelde ik even.
‘Inferno’ was de derde film gebaseerd op boeken van dezelfde schrijver die zijn verfilmd en gespeeld door dezelfde persoon in de hoofdrol: ‘Tom Hanks’.
Na ‘The Da Vinci Code’ en ‘Angels & Demons’ was het nu de beurt aan het derde boek van schrijver Dan Brown.
Ik wist nog dat ik beide voorgaande films wel aardig vond maar vooral ook vermoeiend.
Een Tom Hanks die van de ene aanwijzing naar de andere rent op zoek naar een artefact of nieuwe aanwijzingen om het raadsel op te lossen waarom het draait en om daarmee natuurlijk ‘de wereld’ te redden van een zekere ondergang. Op de hielen gezeten door concurrenten of boeven die zijn pogingen proberen te voorkomen. Een soort ‘Indiana Jones’ zonder hoed en zweep.
Films waarbij je niet de luxe hebt om even 10 minuten je ogen dicht te doen want dan heb je een cruciaal stuk van het plot gemist.
Ook bij ‘Inferno’ bleek dit weer het geval.
Ik heb er dus wel naar gekeken omdat ik hem nog niet eerder had gezien en dan uiteindelijk wel nieuwsgierig ben naar de afloop.
Los van de totale kwaliteit van de film (die niet onder deed voor de twee voorgaande films dus gewoon goed was) werd ik echter ook geïnspireerd tot dieper nadenken over het plot.
Een korte samenvatting (voor als je de link naar Wiki weigert te lezen…):
De film begint over de excentrieke maar geniale wetenschapper Bertrand Zobrist.
“Deze miljardair geloofde dat rigoureuze maatregelen nodig zijn om overbevolking van de aarde terug te dringen.” Hij was ervan overtuigd dat alleen een drastische uitdunning van de bevolking de mensheid zou kunnen redden van een zekere ondergang.
Daarom had hij een virus ontwikkeld wat bij verspreiden de helft van de wereldbevolking zou uitroeien.
Het virus had Zobrist de naam ‘Inferno’ gegeven.
Verwijzend naar ‘Dante’s Inferno’: het eerste deel van het wereldberoemde epos ‘La Divina Commedia’ (De Goddelijke Komedie) waarin “Dante zijn imaginaire reis door de drie rijken van het hiernamaals” beschrijft.
Dit eerste deel – ‘Inferno’ – beschrijft de hel.
En de wetenschapper Zobrist stelde zich zo de hel voor waarin de wereld zou verkeren na verspreiding van zijn virus. Uiteindelijk zou de (sterkste) helft overleven waarna de aarde een ‘nieuwe kans’ zou krijgen.
Omdat de ‘WHO (World Health Organisation)’ hem achterna zat omdat ze er lucht van hadden gekregen en hem wilde beletten zijn plannen uit te voeren, pleegde hij zelfmoord om zijn geheim te bewaren.
Wel was zijn ‘geliefde’ achtergebleven om zijn plan uit te kunnen voeren maar die had toch een expert in het ontrafelen van zijn cryptische aanwijzingen nodig, ofwel de beroemde professor Robert Langdon (Tom Hanks). In zijn naïviteit (en onder invloed van een drug die zijn geheugen tijdelijk verminderde) hielp hij zijn knappe metgezel dus op weg naar de climax: de plek waar het gifgas was verborgen.
De rest zal wel logisch zijn natuurlijk: op het nippertje wordt het gas gevonden voordat het zijn gruwelijke werk kan doen en de ‘boeven’ sterven allemaal (zelfs het mooie liefje van de wetenschapper).
Voor mij had de film echter een bijkomende betekenis, zeker gezien de huidige actualiteit!
Iedereen is natuurlijk wel bekend met het ‘klimaatprobleem’.
Daarnaast lijkt er een groeiende intolerantie zichtbaar tussen groepen mensen onderling.
Met als meest extreme vormen van ‘intolerantie’ het groeiende aantal aanslagen van (doorgedraaide?) extremisten zoals een paar dagen geleden in Nieuw-Zeeland.
Als je soms eens een beetje afstand neemt van wat er allemaal gebeurt in de wereld, om je heen, in de maatschappij (wat ik al jaren doe eigenlijk) dan lijken de problemen exponentieel toe te nemen.
Naar mijn gevoel gingen de ontwikkelingen niet eerder in de geschiedenis zo snel.
Dat zou elke ‘oude’ generatie misschien kunnen zeggen maar ik weet vrijwel zeker dat het nu bij veel mensen heel anders overkomt.
Door de technologische ontwikkelingen ‘weten’ we nu in enkele seconden wie er een ‘scheet’ laat aan de andere kant van de wereld.
We horen alles, zien alles en vooral: we hebben overal een mening over.
Wat dan weer van invloed kan zijn op ons functioneren.
Nog nooit in de hele menselijke geschiedenis was ‘globalisering’ zo direct om ons heen zichtbaar en had dit zo’n grote invloed.
De belevingswereld van de mens ging toch nooit veel verder dan de noodzaak te moeten eten, drinken, werken en eventueel kinderen grootbrengen?
Soms gehinderd door te weinig middelen om goed te kunnen bestaan of zelfs te overleven.
Soms ook gehinderd door bandieten, conflicten of oorlogen.
Maar wie maakte zich zorgen over het klimaat over 10 jaar?
En wat met etnische, gender- en religieuze verschillen?
Op bepaalde historische conflictsituaties na, die dan simpel voor een andere machthebbende overheid zorgde, was geen mens daar heel lang bewust mee bezig.
Nu maakt bijna iedereen zich wel ergens zorgen over omdat alle problemen vrijwel dagelijks op ons bord komen via de diverse media.
En dan blijkt dat we nu veel beter dan ooit ook grote werkelijke ‘natuurlijke’ veranderingen op en rond onze planeet kunnen zien aankomen.
In dezelfde tijd is die planeet natuurlijk steeds drukker bevolkt en dreigen we mondiaal onze natuurlijke levensbehoeften te gaan verliezen: voedseltekorten, energiebehoeften, (schoon) water en (leefbaar) land.
Tel daarbij op de grotere risico’s op mondiale infectieziekten en oorlogen (als er grotere problemen ontstaan rond verdeling van de noodzakelijke levensbehoeften).
De overtuigingen van Zobrist lijken veel minder fictief dan je zou denken na het kijken van de film.
Eerlijk gezegd geloof ik wel in dergelijke toekomstvoorspellingen.
Die zijn in de geschiedenis ook al vaker gedaan, bijvoorbeeld door Nostradamus, waar ik lang geleden ook al artikelen over heb geplaatst.
Dat er ergens in de toekomst een kantelpunt zal komen waarop er ofwel een stap gemaakt zal worden naar nieuwe leefomgevingen (“Space… The Final Frontier…”) ofwel dat we een zekere mondiale catastrofe tegemoet gaan waardoor het overbevolkingsprobleem zal zijn opgelost voor een nieuwe periode… Dat lijkt me vrijwel onvermijdelijk.
Niets dus om je zorgen over te maken.
Uiteindelijk komt het altijd weer goed. 🙂
Dante’s Inferno
