Restflits 12 februari 2019

Vandaag in de Restflits:
– Status Quo
– Blogperikelen
– Gezondheid
– Vivenz
– Wat nog Rest

Status Quo

Huh? Een ‘Restflits’?
Ik had in mijn laatste ‘Restflits van 19 januari’ toch geschreven dat ik dit niet meer zou doen?
En voortaan (weer) met losse artikelen over bepaalde onderwerpen zou komen?
Helemaal waar. Op dat moment was dit echt mijn voornemen omdat ik het gevoel had (iets) te ‘versnipperd’ bezig te zijn en (in schrift) te veel onnodige kanten op te gaan.
Een te hoog ‘DWDD-gehalte’ zeg maar.
Een soort ‘schrijfshow’ met veel tekst en weinig inhoud.
En daar wilde ik eigenlijk vanaf.
Omdat dit misschien afleidt van de belangrijkere ‘rode draden’ in mijn leven.
En omdat sommige lezers misschien een oppervlakkige indruk van mij krijgen.
Maar toch…
Zoals je weet schrijf ik voornamelijk (en ook liefst) uit mijn gevoel en gedachten en dan kan ik simpelweg niet om alles heen wat me bezig houdt.
Want die ‘eyes’ (de ogen die ik al jaren als profielafbeelding hanteer) zien alles om me heen maar dat ‘alles’ laat uiteraard ook de nodige interpretaties, gedachten en gevoelens achter.
Niet altijd waard om het te moeten opschrijven maar soms wel.
Daarom…
… zal ik zo af en toe best nog wel eens met een ‘Restflits’ komen.
Omdat er meerdere onderwerpen tegelijk aandacht verdienen, die ik niet los van elkaar in aparte artikelen wil of kan verwerken.

Zoals de huidige periode, waarin er diverse dingen spelen die los van elkaar staan maar wel mijn gemoed sterk bepalen.
Wen er dus maar aan: af en toe toch weer een ‘Flits’ van ‘De Rest’. 😉

Blogperikelen

Afgelopen weekend stond natuurlijk helemaal in het teken van de ‘grote’ verhuizing van deze blog.
Een gebeurtenis die ik in mijn ‘Restflits’ van 19 januari niet zag aankomen.
Ik liep wel rond met de gedachte maar eigenlijk had ik me voorgenomen alles bij het oude te laten.
Tot ik de rekening kreeg voor weer een jaar ‘domain-mapping’ (de service die ervoor zorgde dat ‘derest.net’ naar mijn oude blog ‘morganaderest…etc’ door verwees) door WordPress.
Het rekensommetje wat ik toen overdacht heb ik al eerder genoemd.
Nu is het dus ‘klaar’ en helemaal duidelijk.
Geen expliciete verwijzingen meer want ‘derest.net’ staat op dezelfde plek waar nu ook deze blog staat.
En zoals ik al in mijn recente ‘Welkom… vervolg’ aangaf: de verhuizing is gelukt.
Maar ik ben nog niet klaar.
Ik heb geen idee of mijn (vaste) volgers het kunnen zien maar mijn oude blog staat nog steeds verbonden met ‘derest.net’. Op zich lijkt dit prima want iedereen komt dan hier bij de nieuwe uit.
Maar voor de verbindingen met de WordPress-community geeft dit wel problemen.
Enkele (nodige) ‘plugins’ kan ik niet vanuit de nieuwe omgeving verbinden met WordPress omdat de oude nog actief zijn. Dezelfde naam kan niet twee keer verbonden worden, zeg maar.
Voor de (gewone) lezers maakt dit misschien niet zo veel uit.
Iedereen kan dit lezen en gewoon terugkomen wanneer die wil.
En alle artikelen staan er gewoon netjes weer. Je mist dus helemaal niets.
Maar bijvoorbeeld de mogelijkheid om me nu te volgen via de eerder genoemde ‘Wordpress-Reader’ lijkt op dit moment een probleem.
Daarbij kan ik de verbindingen van mijn ‘sociale media’ niet goed krijgen omdat de ‘Wordpress-blog’ bij ‘derest.net’ voor hen niet bestaat…
Beetje technisch allemaal en misschien voor de meeste lezers niet boeiend.
Maar het houdt mij natuurlijk wel bezig.
Ik heb al een hulpvraag uitstaan dus nu is het even wachten op antwoord.

Voor de verdere werking van deze weblog maakt het allemaal niets uit.
Rechts onderin is er in ieder geval wel een mogelijkheid om je te ‘Abonneren op deze blog’ door je e-mailadres op te geven.
Ik doe daar verder niets mee en stuur (voorlopig) ook geen nieuwsbrieven of zo…
Hoewel dit technisch wel mogelijk is tegenwoordig.
Maar daarvoor is de ‘community’ van ‘De Rest’ natuurlijk niet groot genoeg. 😉

Blogperikelen dus… Maar ik neem aan dat dit snel helemaal opgelost zal zijn.

Gezondheid

De geschiedenis herhaalt zich.
En dan niet alleen dat ik al weer blijf doorgaan met ‘vervolgen’ op dit onderwerp, waar ik ook in mijn laatste ‘Restflits’ juist over schreef dat het nu misschien eventjes rustig blijft op dit front.
Ook niet dat ik te maken zou krijgen met een ‘terugval’, zoals ik dat ook meestal beschreef met ‘de geschiedenis herhaalt zich’. Gelukkig niet zeg! Bijna 5 maanden pas… Da’s toch niks!
Nee… iets van exact twee jaar geleden herhaalt zich. En dat stemt me alles behalve gerust…
Want ruim twee jaar geleden (eind 2016-begin 2017) heb ik ook al eens geschreven dat ik me goed voelde en optimistisch het nieuwe jaar (2017) in wilde gaan en denken aan nieuwe dingen.
Maar… eerst moest ik even geopereerd worden.
Wat er daarna is gebeurd heb ik ruimschoots beschreven.
Mijn hele leven stond daarna volledig op z’n kop en ik heb momenten gehad dat ik er liever helemaal mee wilde stoppen.
En nu…
Op 29 januari moest ik voor de jaarlijkse controle van mijn bloedvaten (de ‘aneurysma’ en overige aderen die niet helemaal goed zijn…) weer naar het ‘vaatlab’ en aansluitend mijn ‘Avontuurlijke’ chirurg om de resultaten van de echo te bespreken.
En… dat was niet goed.
“U bent blijkbaar iemand van wie de vaten zich makkelijk verwijden.”
De enige verklaring die hij me er voor kon geven.
De slagader in mijn rechterlies blijkt nu twijfelachtig te zijn verwijd.
En om dit duidelijk te zien, krijg ik vanmiddag weer een nieuwe CT-scan.
Volgende week moet ik dan weer naar de chirurg voor de uitslag.
En als die boven zijn bepaalde marge zit… volgt er opnieuw een operatie.

Ik weet nog goed dat ik hetzelfde te horen kreeg na de CT-scan in november 2016.
Toen wist ik natuurlijk niet wat de gevolgen zouden zijn.
Hoe zwaar de operatie zou zijn, dat ik op het ‘randje’ zou komen te liggen en dat ik meer dan een half jaar nodig zou hebben om daarvan te herstellen. Hoewel echt herstellen achteraf niet meer mogelijk bleek door de opeens opgekomen ‘etalagebenen’ en ‘knieartrose’.
Mijn leven zou nooit meer hetzelfde worden als voor de operatie.

Hoe ik nu dan voel in de wetenschap dat ik (waarschijnlijk) weer geopereerd moet worden?
Dubbel…
Aan de ene kant voel ik me de laatste tijd dan zo goed en kan ik (duidelijk) tegenslagen beter verwerken. Maar er is dan ook de afgelopen periode niet weer zoiets heftigs gebeurd.
Ik heb prima leren leven met wat beperkingen en ik wist vooraf dat mijn bloedvaten een zwak punt blijven.
Deze ontwikkeling verrast me dus niet volkomen.
Maar ik vind het wel erg snel…
En eigenlijk… ben ik toch weer bang dat het opnieuw mijn optimistische plannen kan doorkruisen.
Terwijl ik het voornemen had eindelijk open te kunnen en willen staan voor nieuwe dingen in mijn leven… moet ik misschien weer pas op de plaats maken en een nieuwe herstelperiode tegemoet zien. Als er niet weer extra complicaties optreden…
Ik heb er dus geen prettig gevoel bij.

Nu leek me de ader in de lies van een heel andere orde dan de buikslagader.
De chirurg gaf dit ook aan: het herstel van deze (kleinere) operatie zou sneller gaan.
Het vreemde is echter dat er van ‘aneurysma’s’ op andere plekken dan de buik en de borst weinig tot niets te vinden is op internet!
Als het je boeit: zoek maar eens via Google of zo.
Vooral de ‘buikaneurysma’ is natuurlijk berucht. Albert Einstein is hieraan overleden…
Maar over aneurysma’s van andere aderen kan ik gewoon helemaal niks vinden, dus ook niet over de operatie en gevolgen hiervan.
Terwijl ik enkele maanden geleden een artikel in het AD heb gelezen over een man die op een bepaald moment last kreeg van zijn gezondheid en meerdere operaties had gehad aan aneurysma’s door heel zijn lichaam. Het zou een zeldzame ziekte zijn…
Uiteindelijk is één been van hem geamputeerd.
De man is iets ouder dan ik… Het artikel ging er min of meer over dat hij ondanks zijn broze gezondheid en grote beperkingen er toch het beste van probeerde te maken…
Nu wil ik voor mezelf niet direct weer aan het zwartste scenario gaan denken…
Daar had ik altijd al een beetje patent op.
Maar ik wil liever wel eerlijke en duidelijke informatie over de mogelijkheden en (misschien) onmogelijkheden die er kunnen optreden in mijn lichaam…
Dat zal ik volgende week dan ook heel erg duidelijk maken bij mijn chirurg!
Want de vage termen waarin hij twee jaar geleden sprak en waarin hij nu ook weer in vervalt, die maken meer kapot in mijn goede gemoed dan me lief is!

Uiteraard zal ik hier volgende week op terugkomen.

CT-scan

Vivenz

Hee… Met Vivenz gebeurt er de laatste tijd toch niet zo veel meer?
Ik was toch gestopt met trainingen?
En voorlopig ‘mag’ ik toch geen (echte) ‘ervaringswerker’ worden?
Dat klopt. Maar ze hadden me wel verteld dat er natuurlijk altijd bepaalde bijeenkomsten zouden zijn waarbij ik niet (officieel) te maken krijg met ‘patiënten’ of andere zorgbehoevenden.
En nu vindt er een heel leuk evenementje plaats waaraan ik mee kan doen:

Aanstaande zaterdag geeft Vivenz een workshop bij ‘De Luisterlijn’ (voorheen ‘Sensoor’).
Deze organisatie werkt al vele jaren met vrijwilligers die 24 uur per dag voor een ‘luisterend oor’ zorgen voor mensen die rondlopen met problemen van willekeurig welke aard.
Meestal gaat dit uiteraard om mensen die op een of andere manier in geestelijke nood verkeren en daar (gewoon) even met iemand over willen praten.
Op de gelinkte website staat hier alles over beschreven.
Omdat Vivenz beschikt over een aantal mensen met de nodige ervaringen met problemen van uiteenlopende aard, is het niet onlogisch dat deze mensen daar prima over kunnen vertellen tegen de vrijwilligers van ‘De Luisterlijn’, omdat ze dan kunnen leren hoe mensen met bepaalde problemen het beste geholpen kunnen (en willen!) worden.
Met de kennis van ervaringsdeskundigen kunnen ze een beter ‘luisterend oor’ bieden!
Ik heb me aangemeld en aanstaande zaterdag ga ik met 6 andere ‘ervaringsdeskundigen’ van Vivenz daar vertellen over mijn ervaringen.
In meerdere groepjes en met 1 collega vertel ik dan mijn ‘verhaal’ en kunnen de vrijwilligers van ‘De Luisterlijn’ daar dan vragen over stellen.
Vivenz heeft dit al eerder gedaan en dit is goed bevallen dus doen ze het opnieuw.

Er is juist met extra enthousiasme gereageerd op mijn aanmelding door Vivenz.
Omdat ze bij ‘De Luisterlijn’ ook best veel (steeds meer) te maken krijgen met seksueel getinte problemen en daar zijn nog steeds niet veel mensen open en eerlijk over.
Ze hadden dus juist gevraagd naar mensen die hier (ook) over kunnen vertellen, naast de andere bekende problemen rond verslavingen, depressies en andere ‘stoornissen’.
Omdat dit dus juist de ‘rode draad’ in mijn leven is waar ik graag mee verder wil (daar heb ik al over geschreven), is dit een unieke gelegenheid om mijn ‘verhaal’ daarop te richten.
Ik ben vooralsnog de enige bij Vivenz die hier zo open in lijkt te (willen) zijn!

Hoewel ik nog geen idee heb hoe het gaat verlopen komende zaterdag, ben ik hier heel erg blij mee en ik zie er dus heel erg naar uit.
Ook hierop zal ik volgende week uiteraard wel even terugkomen.

Wat nog Rest

Best wel weer een paar heftige onderwerpen die mijn gemoed beïnvloeden toch?
Dan dacht ik in 2019 een ‘rustig tussenjaar’ te zullen krijgen…
Gelukkig weet ik inmiddels uit ervaring ook hiermee dat het altijd anders loopt dan je verwacht.
En ook dat ik het niet allemaal ‘in m’n eentje’ moet zien te rooien…
Ook is er de afgelopen week iets veranderd in mijn gezinssamenstelling!
Mijn zoon heeft namelijk besloten om voorlopig weer even bij mij te komen wonen.
Een paar jaar geleden liep dat nog fout omdat ik zelf nog zeker niet goed ‘in m’n vel’ zat en natuurlijk nog te vaak ‘onder invloed’ verkeerde.
Daarna ging hij een poosje in het buitenland wonen en werken.
Om daarna, nu hij in Rotterdam studeert, voorlopig bij zijn zus in te trekken, in afwachting van een kamer daar in de buurt.
Helaas is het verdomde lastig om een goede en betaalbare kamer te vinden als eerstejaars student en daarom woonde hij nu al maanden bij mijn dochter in een zeer krappe ruimte zonder eigen kamer.
Nu het met mij tegenwoordig een stuk beter gaat (wat ook hij natuurlijk wel heeft ervaren), leek de verhuizing naar zijn in principe eigen kamer hier de meest logische stap.
Natuurlijk zal het weer even wennen zijn…
Vooral voor mij. Nu ik zo gewend ben aan mijn ‘rustige’ zelf… Voor mezelf een erg simpele maar rustgevende omgeving heb gecreëerd waarin ik met een goed gevoel de dagen doorkom.
Zonder enig gevoel van kans op terugval sinds maanden.
We hebben afgesproken dat we het gewoon een poosje aanzien.
Hij blijft zoeken naar een eigen kamer maar voorlopig lijkt dit de beste oplossing voor wat betreft de ruimte en de kosten.
En voor mij is het misschien een van de nodige gewenste ontwikkelingen die mijn ‘nieuwe gemoed’ testen op duurzaamheid en houdbaarheid. 😉
Best ook wel belangrijk dus!

Voldoende ontwikkelingen weer in mijn ‘Avontuur’.
Dat zou best wel weer wat nieuwe ‘Flitsen’ kunnen gaan opleveren.
Daarom toch weer:

Tot de volgende ‘Restflits’! 🙂