Restflits 12 december 2018

Vandaag in de Restflits:
– Fysieke of mentale zorgen?
– Energie
– Verkeer
– ‘17 Miljoen Mensen’
– Wat nog Rest

Fysieke of mentale zorgen?

“Het gaat goed… met mijn gemoed!” schreef ik op 23 november.
Om daarna telkens aan te geven dat het eigenlijk best prima met me gaat, ondanks natuurlijk de gebruikelijke doorlopende problemen en probleempjes. Dagelijkse irritaties, donkere dagen, maatschappelijke ellende, dreigende revoluties (of waren het nu ‘evoluties’?) en velerlei andere oorzaken die me voorheen vrij snel van mijn stuk brachten. Of in ieder geval een ‘kopzorg’ extra gaven waardoor ik emotioneel werd. Meestal sacherijnig, boos, verdrietig of andere negatieve impulsen, die mijn ‘valkuil’ netjes voor me openden de laatste jaren.
Omdat de veelheid aan negativiteit de emmer meerdere malen had doen overlopen.
En nu… inmiddels weer wat weken verder… Vandaag precies 12 weken gestopt met sterke drank…
Nu is dat nog steeds niet veranderd.
Ik ben nu op het punt om mijn laatste ‘record’ te gaan breken.
Maar eerlijk gezegd ben ik hier de laatste tijd helemaal niet meer mee bezig.
Ik moest m’n agenda er zelfs even bij pakken om de weken te tellen.
Mijn ‘gemoed’ is nog steeds goed.
Maar komt dit alleen maar omdat alles dus echt ‘langs’ me heen gaat?
Boeit me nu helemaal niks meer en wuif ik alles als ‘onbelangrijk’ weg?
Absoluut niet! In tegendeel zelfs!
Hooguit misschien de maatschappelijke onvrede… Die voorlopig gelukkig mijn voordeur nog niet heeft bereikt. En hoewel ik een eventuele ‘revolutie’ acceptabel zou achten, gezien ook mijn zorgen op ‘sociaal’ gebied, sluit ik me liever nergens bij aan. Het ‘roeptoeteren’ op deze manieren ben ik wel een beetje ontgroeid…
Maar als je me nu vraagt of ik momenteel ‘zorgeloos’ leef… Vergeet het maar. Helaas…

Laat ik eerst even beginnen met mijn fysieke situatie.
Zoals iedereen nu wel weet, ben ik sinds 2017 chronisch vaatpatiënt wat bij mij betekent dat de bloeddoorstroming in mijn benen niet meer goed gaat (etalagebenen).
Met daarnaast groeiende artrose in mijn knieën, beweeg ik sinds het voorjaar van 2017 dus wat moeilijker, waardoor ik weer overgewicht heb ontwikkeld en een iets te hoog cholesterol gehalte.
Hoge bloeddruk heb ik al jaren en daar slikte ik ook al lang medicijnen voor.
Goed… alles went… en met deze genetische afwijkingen kan je bij doorlopende controle nog gewoon een lang en gelukkig leven leiden.
Nu had ik ook al een paar jaar al last van hoest.
Een vrijwel dagelijkse kriebelhoest die afgelopen jaar steeds erger werd en ik er soms niet van in slaap kon komen.
Omdat ik de afgelopen paar jaar naar mijn idee al wat te veel met gezondheidszorg bezig was, heb ik dit (te?) lang laten zitten. Maar afgelopen zomer heb ik toch maar weer eens aan de bel getrokken bij mijn huisartsenpraktijk waar ik met grote tegenzin naar toe ga.
Ik heb al eerder geschreven: “Ik heb geen huisarts meer.” Dat is nog steeds zo.
Alleen een (verplichte) praktijk die de eerstelijns zorg moet regelen… Wie daar werken ken ik tot op de dag van vandaag al lang niet meer.
Maar goed, ik kreeg dus steeds meer last van die hoest dus het moest maar weer.
Na een mislukte poging met iets van neusspray (…) in augustus, ben ik via de longarts uiteindelijk geholpen. En nu heb ik er weer een nieuwe diagnose bij: ‘chronische bronchitis’.
Mijn longen zijn onderzocht, ik heb testen moeten doen en het is sinds gisteren voor hem definitief.
Ik gebruik nu sinds enige weken medicatie om te inhaleren (zo’n pufje in een koker wat ik dan moet inademen) en dat helpt inderdaad! Ik kan wel zeggen dat ik voor ongeveer 80% minder hoest.
Nu heb ik sinds enkele weken ook opeens last van een dicht rechteroor wat continu ruist (of beter: ik hoor een pieptoon) en dat zou volgens de longarts ook slijm zijn wat via de aangetaste bronchiën dus in mijn gehoorgang (‘buis van Eustachius’) terecht is gekomen.
Daarvoor gebruik ik nu sinds gisteren weer een neusspray.
Met een beetje geluk ben ik hier met maximaal 8 weken vanaf…
Ook die bronchitis zal weer genetisch bepaald zijn.
Mijn oma had dit ook, hoewel dit bij haar naar mijn weten pas op latere leeftijd ontstond…
Ik weet inderdaad nog goed dat ze af en toe vreselijke hoestbuien had, waardoor ze helemaal rood aanliep. Dan nam ze snel een Mentos in haar keel en klaarde het op…
Volgens mij gebruikte zij daar verder geen medicatie voor.
Tegenwoordig zijn ze daar dus weer wat verder mee.
Dat betekent nu allemaal wel dat ik 7 soorten medicatie gebruik voor al mijn aandoeningen…
Als ik alles weer insla voor een paar maanden, ben ik de helft van mijn ‘eigen risico’ al kwijt…
Het is dus niet alleen een zorg om overal mee te leren leven; het is ook een aanslag op mijn minimum uitkering waardoor ik weer minder geld te besteden heb om ‘gezond’ te kunnen eten…

Want dat geld… Is na gezondheid mijn voornaamste volgende zorg:
(Klik op ‘Lees verder…’)

Energie

Het op peil houden van mijn fysieke gezondheid kost aardig wat energie…
En hoofdbrekens hoe ik het allemaal kan blijven betalen, jaar na jaar.
Het is bekend dat de zorgpremies voor 2019 (weer) omhoog gaan en op dit moment is het bekende ‘overstapcircus’ weer volop gaande. Mensen worden al weken lang bedolven onder de aanbiedingen van diverse zorgverzekeraars die beloven dat het bij hen voordeliger is…
Over de marktwerking in de zorg kan ik ook een dik essay schrijven…
En ik ben niet voor niets voorstander van een ‘hernieuwd’ ziekenfonds, tegenwoordig ‘Nationaal Zorgfonds’ genoemd, wat ik ook al enkele jaren ondersteun. Ik heb al heel lang een flyer op mijn bergingraam aan de straatkant hangen ter promotie.
Uiteraard krijgt dit weinig maatschappelijke en politieke ondersteuning want de meerderheid van het ‘dolgelukkige’ en ‘tevreden’ Nederlandse klootjesvolk vindt dat het gewoon goed gaat zoals het gaat… Tja… Als je (goed) werk hebt en geen fysieke of mentale problemen…
Kan ik ook weer over gaan doorzagen maar laat ik het in deze ‘Flits’ beter even beperkt houden.

Dit soort energie bedoel ik echter nu even niet.
Naast ‘kopzorgen’ over mijn gezondheid (kan ik nog wel gezond blijven omdat de kosten daarvan te hoog worden…) zijn er veel meer financiële kopzorgen met momenteel de ‘energie’ volop in het nieuws.
Dan heb ik het inderdaad over ons energieverbruik: gas en elektriciteit.
En natuurlijk het waterverbruik wat ik hier even gemakshalve bij pak.
Want wereldwijd actueel is natuurlijk de klimaatproblematiek, waarbij het gebruik van fossiele brandstoffen moet worden beperkt vanwege de CO2 uitstoot.
Naast het eerdere ‘zwaard van Damocles’ dat olie, gas en kolen een keertje opraken, is er nu een tweede veel scherper zwaard gekomen, wat ‘opwarming van de aarde’ heet. Waardoor de zeespiegel (onverwacht) sneller gaat stijgen en veel landen op langere termijn onbewoonbaar dreigen te worden.
Wat denk je nu dus van Nederland? Laagst gelegen landje van Europa?
Dan waren de Sint Elisabethsvloed en watersnoodramp in 1953 slechts kinderspel…
Terwijl onze eigen gaswinning uit Groningen toch al zwaar discutabel is geworden vanwege de aardbevingen door die gaswinning…
“Nederland moet van het gas af.”
Wie gaat dat betalen? Ja natuurlijk! Het domme volk wat weigert te bezuinigen en dacht van grenzeloos comfort te blijven genieten met hun al dan niet slimme thermostaat op 21 graden.
De Toon is al jaren geleden gezet.
Met nu gisteren keihard in het nieuws verkondigd: om de toekomstige noodzakelijke maatregelen te kunnen realiseren moet iedereen veel meer gaan betalen. Dus wordt de energiebelasting zodanig verhoogd dat vrijwel elk (gemiddeld) gezin daar ongeveer een paar tientjes per maand (!) meer voor moet gaan betalen in 2019.
Omdat mijn energiebedrijf met zijn gebruikers ‘meedenkt’, kreeg ik direct gisterenavond een mail dat daarom mijn maandelijkse voorschot met € 18 was verhoogd met ingang van januari.
Waaaaaaat???
Nu kan willekeurig welk energiebedrijf daar natuurlijk niets aan doen; het is een overheidsbeslissing. Overstappen om deze reden zal daarom niets uitmaken.
Maar dit zal (als het doorgaat; de discussies barsten weer los natuurlijk…) voor mij weer een week per maand zuiniger leven moeten betekenen.
Elk tientje in de maand meer of minder heeft directe invloed op mijn algehele uitgavenpot.

In dit geval kon ik door op een ‘knop’ in het mailbericht direct beslissen dat ik “Niet akkoord” ging met deze verhoging. Met het gestelde risico dan uiteraard dat ik aan het eind van het verbruiksjaar waarschijnlijk zal moeten bijbetalen.
Dat begrijp ik heel goed maar dan zijn we weer bijna een jaar verder omdat ik pas vorige maand mijn jaarafrekening had ontvangen.
Ik heb afgelopen jaar wéér minder elektriciteit verbruikt!
Dat kan goed kloppen want ik was afgelopen jaar alleen in huis, heb nog maar 1 computer dagelijks aan (sinds het stoppen van Fata Morgana Internetradio eind 2017) en sinds kort mijn extra vrieskistje in de berging uitgezet. Wat dus nog een volledig jaar moet doorwerken.
Maar vooral door het mindere stroomgebruik kreeg ik nu geld terug!
Toch wilden ze vorige maand al mijn voorschot verhogen, met het oog op de hogere gasprijs die eraan zat te komen. En nu dan weer deze hogere algehele energiebelasting…
Wat denken ze nu eigenlijk? Dat iedereen het wel zal slikken?
Ja… je moet wel want het is verplicht.
Als ik uiteindelijk mijn energie niet meer kan betalen en achter ga lopen, sluiten ze me een keer af.
Of zadelen ze me tegenwoordig op met weer hoge betalingsregelingen of misschien zelfs wel een opgelegde schuldsanering…
En maar blijven roepen dat “iedereen kan en moet bezuinigen”.
Nog meer bezuinigen?
Ik ben hierin heel mijn leven al heel erg bewust! Ik heb zelf enige jaren bij het energiebedrijf gewerkt en weet wel hoe het allemaal zit!
Het weinige licht wat ik ‘s avonds aan heb is allemaal al enkele jaren led-verlichting.
Ik was nog maar hooguit twee keer per maand (een keer ‘witte’ en een keer ‘bonte’ was) en bezuinig dan ook met verkleden en minder vaak beddengoed verschonen…
Ik ga nog maar één keer per week douchen…
Dat scheelt ook flink wat waterverbruik, waarop ik ook bezuinig toen ik zag dat mijn waterrekening dit jaar werd verhoogd…
Zo trek ik ook niet meer bij elk plasje de wc door… Geleerd van mijn dochter. 😉
Ik kookte al veel minder zelf mijn eten dus verbruik daarmee minder gas…
Maar de kachel kan ik niet uitzetten en brandt dus altijd hele dagen omdat ik simpelweg hele dagen thuis ben!
Dat gasverbruik is bij mij blijvend hoog. En zogenaamd zelfs meer dan bij een gemiddeld gezin.
Maar dat kan in dit huis gewoon niet (meer) lager!
Mijn soort woning behoort nu eenmaal niet tot de zuinigste (betonwoning uit de jaren ‘70 – energieklasse C…) en heb ik zelf door de jaren heen dan wel voorzien van nieuwe kunststof kozijnen met dubbel glas maar nieuwe isolerende maatregelen (misschien in de kruipruimte) kan ik nu niet meer betalen.
Mijn CV is een ‘verbeterd rendement’ ketel van bijna 10 jaar oud…
Een nieuwe kan ik ook niet betalen als deze stuk gaat.
Mijn verwarming is vloerverwarming… Destijds gekozen vanwege vloertegels en daarmee een aangename verwarming vanuit de voeten. Maar in deze puur betonnen woning is dit geen goedkope verwarming.
Er is dus eigenlijk niets meer aan te doen omdat ik niet minder kan verbruiken.

Verhuizen naar een (veel kleiner dus energiezuiniger) flatje?
Leuk… Maar de huur zal dan zeer waarschijnlijk hoger zijn dan de hypotheek die ik nu betaal.
En wie betaalt de verhuizing? Wie zorgt voor de inrichting van een andere woning? Zowel financieel als fysiek? Want ik kan dat allemaal niet meer…
Nee, verhuizen is geen optie meer en gelukkig beseft ook een ‘Sociale Dienst’ dat steeds beter.

Heel veel mensen kunnen geen kant meer op terwijl de kosten steeds hoger worden.

Een kopzorg die mij wel degelijk bezighoudt.
Zeker ook nu het nieuwe jaar er al weer snel aankomt en ik dan weer snel de nodige pakken formulieren moet gaan invullen om mijn uitkering zoals die nu is te kunnen handhaven.
En (gelukkig) de kwijtschelding die ik terecht heb gekregen voor de lokale belastingen ook in 2019 te bewerkstelligen.
Kopzorgen maar noodzakelijk om niet nog meer onnodige zorgen te krijgen.
Dingen waar ik mee bezig ben sinds ik geen werk meer heb.
Maar eigenlijk al veel langer omdat financiële problemen al aanwezig waren toen ik nog gewoon werkte en ik een normaal inkomen had. Door te veel en te hoge (onverwachte en verwachte…) uitgaven in de tijd dat mijn ex-partner ziek werd en geen besef meer had van wat wel of niet kon. Dat wist ik al jarenlang steeds weer op te lossen.
Nu ik op de bodem zit van wat financieel nog kan, voelt dat natuurlijk niet goed.
Maar het geeft mij op zich ook wel weer een soort rust!
Want… NOG minder kan gewoonweg niet.
Van een kikker kunnen ze geen veren plukken.
Zolang ik dit prima kan blijven verwoorden en ik ook nog kan bewijzen dat ik niet tegen beter weten in gewoon mijn dagelijkse ‘medicijn’ tegen die zorgen blijf nuttigen…
Weet ik zeker dat er voor alles een oplossing is. Of komt.
Dat zullen ze in Den Haag toch ook wel beseffen? Toch?
Anders kan ik altijd nog een ‘geel hesje’ gaan dragen… Thuis. Tegen de kou of een lekkend dak als ik reparatie niet meer kan betalen… 😉

Verkeer

Heb ik nóg meer kopzorgen?
Nou… Zolang ik op mijn e-bike nog geen helm moet gaan dragen niet, maar mocht het nieuwe onzalige plannetje van ‘Den Haag’ – waar ik toch net al was aanbeland – doorgaan dan wel!
Ze willen namelijk nu al een ‘helmplicht invoeren voor snorfietsen’! Bizar!
Vooropgesteld:
Juist het niet behoeven te dragen van een helm en dus vrijer en rustiger maar geautomatiseerd rond kunnen rijden op de ‘snorfiets’ was een van de speerpunten!
Omdat de maximum snelheid op 25 km/u was bepaald, was dit destijds niet zo gevaarlijk bevonden dat een “helm hoofdzaak” was.
Nu blijken er opeens relatief veel meer ongelukken met (hoofd-) letsel voor te komen met snorfietsers!
Tja…
Gaan we weer.
Wat was er ook weer eerder? De kip of het ei?
Ik kan de naïeve en stompzinnige redenatie van de beleidsmakers absoluut niet accepteren.
Simpelweg omdat niet de snorfietsen ‘het gevaar’ zijn maar de mensen die er gebruik van maken.
En die vinden de begrensde 25 km/u uiteraard maar niks. ‘Echte’ snorfietsers voeren dat ding op (of laten dit doen) tot minimaal gewoon de 40/50 km die normale bromfietsen ook mogen.
Vaak gaan ze nog veel harder.
Ik praat hier natuurlijk voornamelijk over de jongeren, die massaal met opgevoerde snorfietsen door het steeds drukker wordende verkeer heen scheuren.
Want vrijwel de meeste ouderen, die ook graag een snorfiets gebruiken als fietsen te zwaar wordt, rijden netjes op een matige snelheid en veroorzaken niet extra veel ongelukken.
Natuurlijk speelt die drukte ook wel een grote rol. Wat dus even gevaarlijk is voor de relatief nieuwe e-bikes. Daar blijken ook typen tussen te zitten die soms wel tot 40 km/u kunnen rijden!
Dat kan de mijne niet maar als ik hem op maximale ondersteuning zet en flink door zou trappen, dan overschrijd ik die 25 km/u wel denk ik!
En dan spreek ik uit eigen ervaring: op zo’n ‘gewone’ fiets met extra trapondersteuning zit je relatief hoog op je wielen, ben je instabieler dan een stevige snor- of bromfiets en val je vrij snel omver bij een botsing of verkeerde stuurmanoeuvre, ook al gaat het allemaal niet zo ‘oerend’ hard… Toen ik de fiets net een paar dagen had ben ik een keer gevallen toen ik te snel een bocht wilde maken. Ik heb ook wel een paar keer een oudere man zien vallen bij een verkeerde beweging.
Ongelukken zijn in mijn ogen dan ook veelal te wijten aan verkeerd gebruik van de (snor) fietsen en door verkeerde (te trage!) inschatting van situaties op de weg.
Ook van andere weggebruikers die zich vergissen in de snelheid van de aankomende snorfiets of e-bike.
Hoewel ik momenteel nog redelijk tevreden ben over mijn e-bike (alleen het model met zo’n voordrager hoeft voor mij niet meer…) en ik hoop dat ik nog heel erg lang kan blijven fietsen, heb ik altijd gedacht dat ik ooit zou overstappen op een snorfiets als ik het fysiek ook op een e-bike niet meer aankan. Uitgaande dat ik dan ook geen auto meer kan rijden (want te duur) en liever de vrijheid heb om te gaan waar ik wil (dus geen OV!) en dat ik dan uiteraard geen helm op moet.
Die snelheid van max 25 km/u boeit me niet.
Als ik straks door dat waanzinnige plan van dit kabinet in de toekomst wel een helm op moet (wie weet dan ook wel op de e-bike; dat wordt ook al geadviseerd…) dan houdt het voor mij op.
Ze blijven ook hierin zo stompzinnig dwars om alleen maar aan symptoombestrijding te doen en niet aan de oorzaken van alle problemen te gaan werken.
Absolute waanzin!

‘17 Miljoen Mensen’

Met al die mentale en fysieke problemen die me ‘kopzorgen’ bezorgen, zou je nu kunnen vermoeden dat ik weer op de rand van mijn ‘valkuil’ ben gaan zitten. Nog wat ellende erbij, een paar onverwachte ‘blauwe enveloppen’ op de mat (instanties zijn altijd verbluffend tactisch om slecht nieuws net voor het weekend of… in december net voor de Kerst te bezorgen…) en voor je het weet laat ik me weer zakken. Toch?
Nou… Vorig jaar om deze tijd zou ik dat inderdaad wel gedaan hebben denk ik.
Dan zou ik een ‘flinke slok’ nemen en denken: “Barst maar!”
Uiteraard een soort van ‘struisvogelpolitiek’.
Daar win ik ook de oorlog niet mee en zeker geen revolutie.
Ik breng mezelf alleen maar dieper in de problemen met mijn gezondheid maar nota bene ook met nog hogere financiële problemen!
Ondanks deze goede redenen om mezelf niet meer zo diep te laten zakken, heb ik echter ontdekt dat ik echt zelf anders tegen alles ben gaan aankijken.
Vergis je niet: ik blijf onverminderd fel tegen veel oneerlijkheid en grove menselijke fouten die er in de maatschappij gemaakt worden waarvan ik ook een slachtoffer ben.
Maar ik niet alleen!
Er leven tegenwoordig ongeveer 17 miljoen mensen in Nederland!
Waarvan dan misschien een meerderheid nog wel overtuigd is dat we het geweldig hebben hier en dat dit een van de fijnste landen in de wereld is om gelukkig te kunnen worden.
En relatief gezien… is dat natuurlijk ook zo.
We leven niet in oorlog… Er sterven geen mensen massaal op straat van de honger…
Niemand zal mij ooit horen zeggen dat we in een land wonen wat op de rand van de ondergang staat.
Maar toch…
Er vallen wel degelijk slachtoffers. En dat worden er echt jaarlijks meer!
Wat in zo’n relatief goed georganiseerde ‘democratie’ volgens velen onmogelijk is.
Dat is een misverstand.
Gelukkig ben ik niet de enige ‘roepende in de Wereld Wijde Woestijn’.
Er zijn meer ‘zandkorrels’ die dit inzien.

In 1996 werd er nog vrij positief en optimistisch gezongen door ‘Fluitsma en Van Tijn’:
“15 Miljoen Mensen” wat toen een grote hit werd.
Op deze melodie heeft schrijfster en columniste Ebru Umar de tekst aangepast en in deze tijd van bedachtzame gedichten gisteren in Metro gepubliceerd:

17 Miljoen Mensen

Land van 1000 meningen
De nuchterheid is kwijt
Met z’n allen van het gas
De grote stemmenstrijd

Het land waar iedereen wil zijn
Heel Afrika mag komen
Ontwikkelingsgeld hoeft niet terug
Daar kun je slechts van dromen
Het land wars van betutteling
Verbinding is het toverwoord
De juiste mening brengt je ver
Principes gaan húp, overboord!

17 miljoen mensen
Op dat hele kleine stukje aarde
Kun je gerust negeren
Het stemvee heeft geen waarde
17 miljoen mensen
Op dat hele kleine stukje aarde
Die knijp je al hun centen uit
Het stemvee heeft geen waarde

Het land van Ruttes VVD
Integriteit slechts een illusie
Dijkhoff zijn PR verfijnd
‘En dus’ is een conclusie
Het land vol van de kroonprinsen
Oneliners zijn hun credo
De grote vraag die blijft altijd
Geeft het stemvee ooit een veto?
’t Land dat zorgt voor iedereen
Marrakesh-akkoord is heilig
Met de Tweede Kamer in de zak
Is Ruttes baantje veilig!

Land van het klimaatakkoord
Die warmtepomp zal komen
Milieu schiet er geen moer mee op
Geld van de burger moet stromen
Land waar Klaver de Jessias is
Politiek nog slechts een baantje
De grootste vraag die blijft altijd
Wie is het tofste haantje?
’t Land dat zorgt voor iedereen
Behalve onze oudjes
Hun zorg is om te huilen slecht
maar zeik niet over foutjes!

Land van Shula’s Staats-tv
Van de juiste linkse mening
Programma’s nep verbindend zijn
Rechts is niet entertaining
Land dat zorgt voor iedereen
Mits je in Amsterdam woont
Femke vindt de boerka best
Totdat het tuig haar kind pest
Land waar politiek de burger haat
Kosten alleen maar stijgen
Als je jarenlang hetzelfde stemt
Wat dacht je dan te krijgen?

17 miljoen mensen
Op dat hele kleine stukje aarde
Kun je gerust negeren
Het stemvee heeft geen waarde
17 miljoen mensen
Op dat hele kleine stukje aarde
Die knijp je al hun centen uit
Het stemvee heeft geen waarde

Wat nog Rest

In deze wat langer geworden ‘Restflits’ ben ik dit keer best wel diep gegaan om wat persoonlijke en maatschappelijke problemen aan te kaarten, waar ik de afgelopen dagen mee geconfronteerd ben.
Kan je dit je voorstellen?
Feitelijk zo grote problemen die langs komen in een paar dagen?
Waarvan de ‘kopzorg’ in ‘Verkeer’ dan misschien niet acuut voor mij speelt maar waarin het volgens mij gaat om de essentie van het probleem: een regering met een algemeen beleid wat haaks op de realiteit staat waardoor NIETS opgelost wordt en er alleen maar nieuwe en grotere problemen ontstaan.
Een gezond denkend mens zou er gek of ziek van kunnen worden…
Maar dat laat ik mij niet meer overkomen.
Zolang ik nog mag en kan schrijven over dit soort zaken, voel ik me goed.
Zelfs beter de laatste tijd!
Er Rest mij dus niets anders dan te zeggen:

Tot de volgende Restflits! 🙂