Vandaag in de Restflits:
– WeekendFlits
– AA-poppenkast vervolg
– #Blokkeerfriezen
– ‘Coming Out Day’ 2018
– Vivenz en verder
– Wat nog Rest
WeekendFlits
Dit is weer eens een afwijkende ‘Restflits’, dan je van me gewend bent.
Van de ‘gewone’ willekeurig verschijnende ‘Flits’ naar de ‘weekflits’ en nu dan de ‘weekendflits’.
Je moet wat om de ‘leescijfers’ op te krikken… Weet Twan Huys alles van.
Oeps… ik loop vooruit. 😉
Maar serieus…
Mede door een paar dieper uitgewerkte losse artikelen, had ik afgelopen week niet zo veel zin en inspiratie om ook nog eens met een ‘Restflits’ te komen.
Ik nam me voor om dit in het weekend te doen.
Tot het opeens achterlijk mooi en warm weer werd…
Toen veranderde mijn voornemen om in dit weekend ook zo veel mogelijk buiten proberen te zijn en daarvoor leent het weer aangegroeide onkruid in mijn tuin zich perfect.
Met daarnaast nog even wat boodschappen en een onverwacht ‘klusje’, weet ik nu al (tijdens dat ik dit schrijf op zaterdagmorgen even na 10.00 uur) dat ik niet langdurig op de computer ga zitten werken aan deze ‘Flits’.
Ik schrijf wanneer ik zin heb, vermoedelijk als ‘pauzemomentjes’ tussen het werken in de tuin door.
Maar ik ga ervan uit dat ik deze ‘Restflits’ in twee dagen schrijf; vandaag en morgen.
Vandaar dus een ‘weekendflits’! 🙂
Ga er voor zitten want er is weer van alles gebeurd afgelopen week.
Veel plezier!
AA-poppenkast vervolg
Vorige week heb ik dus een uitgebreider artikel gewijd aan mijn (eerste) ervaring met een bijeenkomst van de ‘CA’, een subgroep van de bekende ‘AA’, waar verslaafden anoniem samen kunnen komen om met elkaar te praten en elkaar proberen te helpen ‘clean’ te blijven.
Omdat ik eigenlijk sinds kort ook weer ‘clean’ ben van wat overmatig drankgebruik en ik bij Vivenz de voorwaarde gesteld heb gekregen dat dit zo moet blijven, wil ik als ‘ervaringswerker’ iets bij hen mogen betekenen, heb ik dan toch maar de tip aangenomen om bijvoorbeeld eens naar die ‘AA’ te gaan. Zeker nu ik werd ‘geïntroduceerd’ door een collega ervaringswerker van Vivenz die door de ‘AA’ nu al bijna 7 jaar clean is.
Ik ben er inmiddels overigens wel achter dat er toch wel degelijk een verschil is tussen ‘alcoholisten’ en ‘alcoholisten’…
De meesten daar die ik nu heb mogen aanhoren in die korte tijd, waren allemaal op een punt gekomen dat de alcohol (of drugs) hun hele leven aan het verpesten was of zelfs al geheel kapot had gemaakt.
Werk verloren, relatie, kinderen (niet meer mogen zien), van kliniek naar kliniek, gevangenis van binnen regelmatig gezien en de gezondheid op het randje.
Dat is bij mij allemaal nooit van toepassing geweest.
Ik weet wel dat ik in een bepaalde periode regelmatig ‘door het lint’ ging met bepaald gedrag wat voornamelijk bij de buren ging opvallen… Maar mijn werk leed er niet onder (ik ging pas heftiger drinken juist nadat ik werkloos werd), ik heb mijn relatie niet kapot gemaakt (de psychose van mijn ex-partner heeft het meeste veroorzaakt) en mijn gezondheid hield ik juist nauwlettend in de gaten door regelmatig bloed te laten prikken en als ik er eens ziek van werd dan stopte ik weer een poosje met de drank.
Feitelijk hebben weinig mensen echt last gehad van mijn drinken, behalve ikzelf doordat ik niet mijn pure zelf was maar ‘onder invloed’. Wat velen overigens nog niet eens opviel omdat ik redelijk ‘normaal’ was (dronken werd ik niet meer) in de omgang.
Mijn maximale halve liter whisky per dag is dan toch wel wat minder heftig dan de (soms) liters die sommigen weg werkten, en dan soms nog in combinatie met bepaalde drugs.
Maar goed, verslaafd is verslaafd en dat noem ik mezelf wel omdat ik ervaring heb dat ik het niet meer ‘met mate’ kan drinken. Als ik eenmaal denk: “alleen één borrel in de avond”, dan duurt het misschien een aantal dagen maar dan is de tweede al weer snel gepakt. En daarna gaat de rem er weer langzaam af… Zo werkt dat bij een alcoholist.
Alleen stoppen kan en zal dus werken.
Daarom kan ik elke echte hulp best wel gebruiken, want tot heden heb ik het steeds zelf geprobeerd en dat lukte uiteindelijk toch niet.
Bij ‘De Hoop’, waar ik geruime tijd onder behandeling was, werd het niks meer dan geregelde gesprekken… Daar schoot ik ook niks mee op.
Vandaar dus nu mijn eerste poging bij de ‘CA’ vorige week.
Waar ik me toen redelijk ‘rot ben geschrokken’.
Omdat ik afgelopen woensdag ditmaal voorbereid was en ik beloofd had echt nog een keer te komen, ben ik dus wel gegaan.
Maar mijn gevoel is niet veranderd.
En ik heb nog even apart gesproken met die Vivenz-collega en zelfs ook nog even met een andere Vivenz-collega, die daar toevallig ook was.
Beiden hebben zoiets van: “kijk door die regeltjes en procedures heen”.
Pak eruit wat bij jou werkt en leer van de lotgenoten.
Dat laatste wil ik dus wel, maar dan los van die ‘12 stappen’, de ‘rituelen’ en vaste procedures…
Als ik die moet doorstaan om alleen maar voor het begin van de meeting en achteraf nog even tussen de buiten napratende groep (en rokers…) in te gaan staan… dan ga ik dit niet volhouden.
Ik vind die aangeleerde regeltjes simpelweg onzin.
De indoctrinatie en ‘hersenspoeling’ vanuit de ‘normale’ maatschappij is al heftig genoeg!
Dan zoek ik zoiets niet expres op, om daar ‘beter’ van te worden…
Dat werkt bij mij echt averechts.
Daarom heb ik mijn collega (‘s) ook gezegd dat ik volgende week zeer waarschijnlijk niet meer kom. Uiteraard ben ik daar vrij in.
Vooralsnog gaat het nu (na ruim 3 weken) prima en zelfs beter dan alle vorige keren.
In het stukje over Vivenz kom ik hier nog op terug want dat heeft dan toch te maken met een flinke dosis ‘anders denken’. 🙂
#Blokkeerfriezen
Weer zo’n onderwerp waarvan ik eigenlijk altijd zeg: “echt IEDEREEN heeft het hier over, dus daarom boeit het me niet” en omdat de ‘roeptoeteraars’ hier ongegeneerd van smullen en hun shit strooien in de (a)sociale media, wilde ik het in eerste instantie keihard negeren.
Maar dan begeef ik me op glad ijs want zeker in deze discussie, die de #zwartepiet discussie als uitgangspunt had, is het woord négeren discutabel en misschien zelfs strafbaar.
Ik moet me er derhalve dus wel tegenaan bemoeien.
Nou…
Dan zal je het krijgen ook: mijn ongezouten mening.
Hoewel het onderwerp met de ‘hashtag blokkeerfriezen’ feitelijk alleen gaat om het proces wat afgelopen week in de rechtbank werd gehouden tegen de actiegroep die destijds de snelweg richting Dokkum blokkeerde, om actievoerders tegen zwarte Piet tegen te houden, gaat het uiteindelijk natuurlijk wel om zwarte Piet.
De ‘zwarte Pieten discussie’ bestaat nu al enige jaren en sinds die tijd heb ik me echt steeds meer afgekeerd van die ontwikkelingen. Ik ben blij dat ik nu geen kleine kinderen meer om me heen heb, die het sinterklaasfeest nog vieren… Voor mij is het zo ‘beladen’ geworden dat het voor me heeft afgedaan. Doodzonde.
Want nu komt het:
Zwarte Piet was en is natuurlijk niet racistisch.
Er is absoluut geen mens geweest die ooit zwarte Piet speelde om daar de ‘zwarte’ medeburger belachelijk en minderwaardig door te maken.
De geschiedenis van de slavernij (ook uit ons verleden!) staat hier volledig los van.
Wie goed zoekt in de geschiedenis van het sinterklaasfeest weet juist dat het inzetten van deze groepen (donkere) mensen een humanitaire achtergrond had. De ‘heilige Nicolaas’ gaf deze kansarme groep juist een nieuw bestaan.
Natuurlijk werden/worden er wel eens ‘zwarte mensen’ gepest of op een ludieke manier ‘zwarte Piet’ genoemd.
Hoofd actievoerder van het ‘zwarte Piet is racisme’ blok Jeffrey Afriyie verkondigt continu dat zijn (uiteraard) zwarte kinderen elk jaar weer worden gepest op school en hij wordt zelf ook al jarenlang gepest en ‘uitgescholden’ met ‘zwarte Piet’.
Ik heb hem altijd een zielige man gevonden.
Die door het eventuele pestgedrag in een zelfgekozen slachtofferrol is gaan zitten en daar nu zijn hele leven aan ophangt…
Door de vele jaren heen heb ik juist geleerd dat die slachtofferrol in alle gevallen onjuist is en ‘vernietigend’ voor je eigen leven.
Veel mensen worden gepest. Zeker op scholen!
Roodharigen, dikke mensen, brildragers…, slimme scholieren, verlegen scholieren…
De ‘groepen’ zoeken altijd wel redenen om anderen te ‘pesten’.
Als de kinderen die gepest zijn er niet in blijven hangen (wat helaas ook wel gebeurt), dan gaat dit over. Vaak staan ze later dan juist veel sterker in hun schoenen…
Iemand ‘zwarte Piet’ noemen rond sinterklaastijd is niks meer dan een slechte kinderachtige grap.
Maar geen racisme!
Juist het expliciet benoemen van dit onderwerp, heeft de (oude) tegenstellingen weer aangewakkerd.
Natuurlijk was er vroeger racisme! Natuurlijk bestaat er nog altijd racisme!
De Ku Klux Klan bestaat nog steeds!
Wat er ook is veranderd in de VS en de rest van de wereld om de achterlijke vooroordelen over ‘zwarten’ de wereld uit te helpen. Er worden nog steeds zwarten gediscrimineerd en zelfs vermoord… Ook in Zuid-Afrika…
En ook in Nederland zijn er mensen die niks van zwarten willen hebben…
Maar ook niets van Turken. Marokkanen. Polen. Molukkers.
(Ook het ‘oud zeer’ van de Molukse gemeenschap bestaat nog steeds, zo las ik in een groot artikel in het AD over Simon Tahamata, de bekende oud-voetballer en tevens activist voor de Molukken.)
Wat de mensen achter bureaus, in sociale gemeenschappen, in de politiek en in ontelbaar veel creatieve uitingen in de popmuziek, boeken en kunst iedereen ook probeert te leren – dat iedereen gelijk en gelijkwaardig is – : De mensheid is en blijft verdeeld.
De actievoerders (van BEIDE kanten!) versterken die verdeeldheid alleen maar.
Beiden hebben de hakken in het zand gezet en beiden is het gelukt om steeds meer sympathisanten voor zich te winnen. En beiden zitten fout.
Al jaren geleden heb ik dit al zien aankomen.
Door te veel de nadruk te leggen op de rechten van het een of ander, vergroot je juist de ‘apartheid’. In elk opzicht.
Wat wel eens tot een burgeroorlog zou kunnen leiden…
Terrorisme is al een bekend fenomeen.
Ook deze discussie is een vorm van terrorisme!
Als dit inzicht er niet gaat komen, dan komt die ‘burgeroorlog’ er echt wel een keer.
Wereldwijd.
Maar dan… Ook dit is ooit voorspeld in de geschriften van bijvoorbeeld een Nostradamus.
En ook… in de Bijbel.
Eerst maken we elkaar allemaal af om dan uiteindelijk tot de conclusie te komen dat ‘totale vernietiging’ ook geen oplossing is…
Wel handig voor een beetje meer ruimte op deze volle planeet… 😉
Jammer dat Twan Huys de RTL Late Night show ‘misbruikte’ om een ‘gelijkwaardige’ confrontatie tussen beide partijen te forceren. Was hij oprecht geweest dan zou daar een heel aparte setting voor gemaakt moeten worden. In goed overleg.
Wat op dit moment (midden in het justitiële proces) absoluut onmogelijk was.
Nu werd het alleen een goedkope manier om eindelijk eens wat meer kijkers te trekken…
(Ook al ontkent hij dat in de pers…)
Dom. Heel dom. En nog erger: wederom olie op het vuur van de verdeeldheid.
Ik heb mijn mening nu gegeven en ik denk niet dat dit onderwerp nog vaker gaat terugkomen in mijn blog.
Het is momenteel onoplosbaar en daarvoor heb ik te veel andere ‘rode draden’ waar ik wel wat mee wil en kan.
Zoals:
‘Coming Out Day’ 2018
Afgelopen donderdag 11 oktober was het weer ‘een dag’.
Zoals het bijna elke dag wel ‘een dag’ is!
Niet alleen een ‘normale’ weekdag maar een dag in het teken van… iets.
Zo was het vrijdag 12 oktober ‘Internationale Dag van het Ei’!
Gelukkig dat Twitteraar Arthur van Amerongen me daarop attent maakte, anders had ik het niet geweten.
Maar donderdag dus ‘Coming Out Day’.
De dag waarop we iedereen een hart onder de riem steken, respecteren en (eventueel) stimuleren om het ook te doen: (eindelijk durven) uitkomen voor je seksuele geaardheid.
Eigenlijk ook weer zo’n gelegenheid waarop de tegenstellingen en dus verdeeldheid in de maatschappij juist worden benoemd en versterkt.
Terwijl politiek correcte voorstanders de regenboogvlaggen niet aangesleept krijgen, zo geliefd en ‘populair’ zijn ze tegenwoordig, worden de vele verschillen in seksuele geaardheid juist uitvergroot.
Wat bepaalde bevolkingsgroepen dus weer onrustig maakt waardoor hun al aanwezige ‘tegengevoel’ alleen maar sterker wordt.
Iedereen weet inmiddels wel dat ik zo mijn eigen gedachten heb over dagen waarop extra aandacht wordt gegeven aan bijvoorbeeld de homo-gemeenschap. De dagen van de ‘pride-vieringen’.
Die tegenwoordig niet alleen meer om de homo’s draaien maar over alle ‘genders’ gaan, zoals de ‘transgenders’.
Het expliciet op ‘voetstukken’ plaatsen vind ik niet de goede manier om gelijkheid te promoten.
Dat moet gewoon dagelijks in de omgang gebeuren, door een correcte opvoeding thuis en voorlichting op school.
Als een (klein) kind meekrijgt dat ‘alles’ normaal is, dan weet het niet beter.
Dat gebeurt natuurlijk al best wel veel bij ‘gezond denkende’ gezinnen maar omdat het echt nog niet overal gebeurt, worden ze op school en in vriendengroepjes nog steeds geconfronteerd met kinderen die andere genders niet accepteren, vreemd of vies vinden… en misschien zelfs pesten als ze het van bepaalde mensen weten.
De ‘prides’ en ‘coming out day’ zullen die vooroordelen niet veranderen omdat hier meestal geen kinderen mee bereikt worden. En daar beginnen toch de meeste levens!
Natuurlijk zijn het wel de pubers, die uiteindelijk ontdekken dat ze iets voelen voor personen van het andere of zelfde geslacht. Of die zich van binnen anders voelen dan ze er fysiek uitzien.
Voor hen is het fijn te weten dat het ‘uit de kast komen’ geen schande is maar juist een nodige bevrijding.
Als ouders (of de andere pubers om hen heen) echter moeilijke gevoelens of zelfs tegengevoelens hebben bij een afwijkende gender, dan blijft het nog altijd moeilijk.
Daarom moet het al beginnen in de jaren voor de pubertijd.
Maar alle ‘euforie’ ten spijt dat er dan nu wel degelijk zo’n ‘coming out day’ mag bestaan…
Er is nog altijd een bepaald gender wat wereldwijd niet wordt geaccepteerd.
Zelfs als fout en gevaarlijk wordt gecriminaliseerd.
Namelijk de geaardheid ‘pedofilie’.
Ook dit onderwerp was en is in mijn leven een punt omdat ik met mijn begrip voor pedofielen en promotie voor een vroege seksuele opvoeding voor kinderen de haat van veel mensen over me heb uitgeroepen.
Ik heb hier al over geschreven in mijn artikelen over ‘porno’ en hoe het is gekomen dat mijn ‘referentiekader’ van de seksualiteit zo breed is geworden.
Dit blijft echter een moeilijk onderwerp en ik blijf in het nadeel omdat de overgrote meerderheid van de mensen seksualiteit en kinderen absoluut los van elkaar zien.
En pedofielen als de allerslechtste, allergrootste en meest gehate ‘criminelen’ ter wereld beschouwen.
Terwijl pedofilie (wetenschappelijk) toch echt een bewezen aangeboren seksuele geaardheid is, net als homofilie dat is.
Ik twijfel al een hele lange tijd of ik niet weer een artikel over pedofilie zal schrijven…
Over de fabels en feiten. Over de strijd die de echte pedofiel dagelijks moet voeren om te leven zonder seks en met het feit dat hij (of zij!) nooit ‘uit de kast’ zal kunnen komen.
Want de massa (en dus ook de massamedia zoals kranten!) beschouwen alle pedofielen als criminelen die seks zoeken met kinderen en dus elke dag een potentieel gevaar vormen.
Wat absolute onzin is!
De meeste (gezond denkende!) pedofielen hebben nog nooit een kind seksueel aangeraakt.
Ze beseffen dat wat ze voelen niet kan.
Kinderen mogen wel gezond seksueel opgroeien en ontdekken hoe fijn dat is, maar kinderen mogen nooit door (volwassen) anderen voor hun lustbeleving worden gebruikt. Dat is misbruik.
Vrijwel de meeste pedofielen weten dat. En hebben seksualiteit dus uiteindelijk verbannen uit hun leven.
Wanneer de kranten dus weer eens schrijven over een “pedofiel die misbruik heeft gepleegd” dan betreft het hier een ‘pedoseksueel’ die meestal niet eens een ‘pedofiel’ is. Dat zijn namelijk twee verschillende dingen. Ook heteroseksuelen kunnen pedoseksueel zijn. Dat zijn feitelijk de meesten. Mensen (meestal mannen) die een seksuele ‘kick’ krijgen van een kind…
Zieke mensen. Die mogelijk gewoon (gelukkig?) getrouwd zijn en zelf kinderen hebben…
Vaak zijn het ook de ‘eigen’ kinderen die dan gevaar lopen…
Die mensen zijn juist meestal nooit pedofiel.
De echte pedofiel doet geen kind kwaad.
Die begint ook geen ‘neprelatie’ om de schijn op te houden. Dat werkt niet.
Ik heb er gekend. Via de sociale media maar vroeger ook in het echt een paar.
Prima verstandige mensen met het hart op de goede plaats.
Maar helaas…
Geen ‘coming out day’ voor hen.
Vanwege mijn ‘rode draad’ rondom seksualiteit zal dit zo af en toe juist wel een terugkerend onderwerp blijven in deze blog.
Vivenz en verder
Afgelopen vrijdag (op de ‘dag van het ei’… 😛 ) was de laatste van de 4 trainingsdagen bij Vivenz van ‘Anders denken’.
Eerder heb ik al geschreven dat ik me de laatste tijd veel beter voel. Veel optimistischer en over het algemeen vrolijker.
Terwijl ik op de eerste trainingsdag nog vrij negatief was en ik bij voorbaat aannam (en ook uitsprak) dat mijn ‘negatieve gedachten’ nu eenmaal notoir zijn en voortvloeien uit de vele (negatieve) gebeurtenissen in mijn leven. Zonder uitzicht op positieve veranderingen.
Uiteraard wist ik al lang dat het in stand houden van die negatieve gedachten niets oplost.
Het is me echter nog nooit gelukt om op een andere manier met die negatieve gedachten om te gaan. Meestal ‘dronk’ ik ze weg… Of probeerde ik mezelf af te leiden met externe bezigheden.
Maar eenmaal weer alleen met mijn gedachten, maakten die me weer regelmatig negatief.
Tot enkele weken geleden.
En eerlijk gezegd weet ik niet goed hoe dit precies komt.
Vrijwel altijd heb ik de eerste weken na het stoppen met sterke drank nuttigen wel een beter gevoel maar dit is meestal fysiek waardoor ik ook mentaal even beter voel.
Maar dat gaat dan weer over en dan moet ik weer opnieuw vechten tegen de negatieve gedachten.
Dit keer voelt alles anders.
En dat komt niet door het systeem van de ‘pannetjes’ waar ik aan het begin van de training over schreef. Ook niet door de 5 G’s, die ik mezelf voorhoud als er onverhoopt toch weer iets negatiefs binnen sluipt.
Op een of andere manier ‘zie’ ik het gewoon direct: “Ok, ga ik weer! Waarom moet ik DAT nou weer denken!” en dan lach ik mezelf uit om het daarna vrij snel te vergeten.
Dat is nieuw voor mij! En dat voelt bijzonder goed.
Natuurlijk weet ik ook wel dat er best wel weer eens een ‘dip’ zal gaan komen.
Als de nazomer ook weer voorbij is en het echt kil, koud, nat en donker wordt en er misschien niks om me heen gebeurt om me op te vrolijken… Daar kan ik op wachten.
Ik ben heel benieuwd hoe ik er dan mee omga.
Uiteraard hoop ik dat ik dit nieuwe positieve gevoel kan vasthouden.
Zonder geforceerde en kunstmatige afleiding.
Gewoon… helemaal vanuit mezelf.
Als dit gaat lukken… Dan kan ik zeggen dat ik na zo vele jaren notoir negatief denken eindelijk de manier heb gevonden om het ‘anders’ te doen. Anders te denken.
Vrijdag heb ik dat ook een beetje uitgesproken toen werd gevraagd in het evaluatierondje wat ik aan de training heb gehad.
En ik had dit al van een paar anderen ook gehoord: ze zien dat ook in mij.
Ik kom veel positiever over.
Zoiets heb ik ook in het ‘Citaat van de dag’ van 9 oktober geplaatst:
“’t leven is als een echo, alles komt terug.
Geef daarom de wereld het beste van jezelf en het beste zal bij je terugkomen.”
Ik hoop dat het nu een wisselwerking wordt.
En dat er nu ook wat meer positieve ontwikkelingen op mijn pad komen.
Maar dat denkend…
Weet ik ook dat ik dit niet kan forceren.
Alles komt… wanneer het komt… op zijn tijd… wanneer het daar tijd voor is.
Daarom stop ik ook niet met mezelf blijven te ‘trainen’ in dit andere denken.
En ook bij Vivenz ga ik in november weer een nieuwe training doen:
‘Leven in bewustzijn (training voor volwassenen die inzicht in het denken willen krijgen en daardoor de regie over eigen leven vergroten)’
Een korte training die misschien goed aansluit op het ‘andere denken’ door er meer bewust van te worden dat ik positief kan denken en hoe ik dit in eigen handen (eigen regie) kan houden.
Bij Vivenz stopt het dus niet en ook ik ga weer vrolijk… verder! 🙂
Wat nog Rest
Zoals ik al voorspeld had: deze Restflits heb ik in 2 dagen geschreven.
Maar grotendeels vandaag: zondag.
En helaas is de dag gisteren niet zoals gehoopt vooral een ‘buitendag’ geworden, ondanks het zeer warme en mooie weer.
Mijn tuinwens is in beginsel geblokkeerd door… mijn buurman, die tijdens het schrijven van het begin van deze Restflits opeens begon te klussen buiten.
Langdurige geluiden van boormachine en hamer maakten dat ik het voelde alsof ik bij de tandarts zat… Ik heb het open raam moeten sluiten en muziek moet aanzetten om het enigszins te dempen…
Weg inspiratie (na het schrijven over ‘#Blokkeerfriezen’ waren mijn hersens zo verstoord dat ik niets meer kon schrijven!) en zin om naar buiten te gaan.
Ook na de geplande boodschappen (dat was wel even lekker natuurlijk, op de fiets zonder jas… heerlijk!) was hij nog bezig tot in het begin van de middag.
Daarna heb ik wel enkele keren even wat onkruid verwijderd maar ik was veel minder buiten dan ik me ‘s-morgens had voorgenomen…
En ik was al te moe en te duf om nog verder te schrijven.
Dat heb ik dus allemaal verder vandaag gedaan.
Nou ja, tijd genoeg natuurlijk en ook vandaag is het nog mooi weer…
Hoewel ik er nu gewoon minder zin in heb om het ‘buiten zijn’ aan mezelf te verplichten en me dan weer te moeten ergeren aan alle buren die alleen maar het weekend hebben om te genieten van het mooie weer. Dit soort irritaties vermijd ik momenteel dan nog liever…
Zo sterk zijn mijn nieuwe positieve gedachten dan toch nog niet. 😉
Maar ik vermaak me binnen ook prima hoor!
Vanmiddag heb ik nu gepland een uitgebreide paella te gaan voorbereiden, uiteraard met vis en diverse verse groenten.
Een ‘klusje’ wat ik tegenwoordig weiger om snel en dus gehaast te doen.
Iets uitgebreider eten maak ik nu liever verdeeld in enkele uurtjes.
Dan begin ik dus gerust al voor 16.00 uur om pas rond 19.00 uur te gaan eten…
Heb ik ook meer plezier van het maken. 🙂
Tot zover deze uitgebreide ‘weekendflits’.
Drink, ‘gebruik’ en veroordeel liefst niet maar anders heel voorzichtig!
Denk positief! Dat heeft alleen maar positieve uitwerking en gevolgen.
Tot de volgende Restflits. 🙂