Terwijl ik op 26 september met mijn artikel ‘Ich auch’ weer de opgelaaide #MeToo discussies probeerde te nuanceren en ik in mijn ‘Restflits’ van 29 september blij verrast was door de visie van Adriaan van Dis, blijven andere (bekende) mannen uit mijn generatie niet achter.
Aanleiding voor dit artikel is de NRC-column van Youp van ‘t Hek van toevallig ook 29 september die ik vandaag pas onder ogen kreeg: ‘Een Knietje’.
Als je de link aanklikt, kan je de column in ‘Word-formaat’ downloaden en lezen.
Ook is die gewoon vrij te vinden en lezen als je erop zoekt bij NRC online.
Youp kreeg daarna (net als alle mannen met commentaren van vergelijkbare strekking) heel veel negatieve kritiek te verwerken, waarvan ik één artikel link:
‘Kritiek op Kavanaugh-column van ’t Hek groeit’
Uiteraard was ook de zouteloze kritiek in de (a)sociale media niet mis.
Ik citeer één reactie:
“En ondertussen valt hij in dezelfde categorie als Derksen, Van der Gijp.
Mannetjes, oerlelijk en vrouwen moeten gewoon hun mond houden.”
Eigenlijk ontdek ik een patroon waarvan ik zelf onderdeel uitmaak, vanwege mijn leeftijd en mijn eigen ongenuanceerde visie op seksualiteit en de manier waarop daar tegenwoordig mee wordt omgegaan. Vooral de megalomane aanval van (vooral) vrouwen op mannen met een blijkbaar ‘verouderde’ seksuele moraal.
Tijd voor tegengas!
Tijd voor de strijd van de ‘Vieze oude mannen versus #MeToo’!
Generaties
Gisteren (zaterdag 6 oktober) was er toevallig een overzicht van ‘een jaar #MeToo’ in het programma ‘1Vandaag’. Omdat het ongeveer een jaar geleden is dat in Amerika de beweging ontstond en de eerste ernstige grote beschuldiging tegen een bekende regisseur (Harvey Weinstein) openbaar werd gemaakt. En omdat de Nederlandse ‘Rutgers’ stichting deze dag net begonnen was met de ‘Landelijke actieweek tegen ongewenst seksueel gedrag’.
Dit ook naar aanleiding van ‘1 jaar #MeToo’ en omdat het nog niet echt heeft gebracht wat Rutgers vindt wat er zou moeten gebeuren: gedragsverandering op het gebied van seksualiteit.
Dit alles is dus heel actueel momenteel!
1Vandaag had de mensen in hun bekende ‘opiniepanel’ de vragen voorgelegd wat zij denken over #MeToo en de gevolgen ervan.
De uitslag was in mijn ogen niet verrassend.
De meerderheid van de vrouwen was er blij mee tegen een minderheid van de mannen.
Lees het volledige onderzoek van 1Vandaag hier:
‘Vrijwel geen gedragsverandering na een jaar #MeToo’
Het lijkt me niet zo verbazingwekkend dat juist vrouwen er blij mee zijn en juist mannen er moeite mee hebben. Generaliserend gaat het er toch om dat het vooral mannen zijn die vrouwen seksueel ‘grensoverschrijdend’ benaderen. Veel vrouwen voelen zich onveilig en belaagd door mannen.
In de reportage gaven enkele jonge vrouwen aan dat hier vrijwel niets aan is veranderd.
Vrouwen die alleen over straat lopen, op rustige momenten (vaak ‘s-avonds na het uitgaan of gewoon op weg naar huis van werk of zo…), voelen zich onveilig. Uit ervaring. Omdat ze vaak meer dan eens zijn benaderd door (dronken?) mannen op een seksuele manier.
En vrouwen die op feestjes of festivals ongewenst worden aangeraakt.
Een (jonge) man was verbaasd te horen van vriendinnen dat die regelmatig in hun kont worden geknepen. “Dat wist ik helemaal niet!” gaf hij aan.
Die (nieuwe?) wetenschap bij mannen dat zo veel vrouwen zich onveilig en zelfs ‘belaagd’ voelen als ze alleen al worden aangestaard door (groepjes) mannen, maakt hen onzeker en zelfs bang.
“Mag ik nog wel naar een mooi meisje op straat kijken”?
“Is mijn gedrag ongewenst en zelfs grensoverschrijdend als ik naar een mooie kont of mooi decolleté staar”?
Ik zal je zeggen: De meeste (jonge) mannen zijn serieus en trekken zich deze kritiek echt wel aan!
En de (oudere) mannen die zich gewoonweg ‘verplicht’ voelen zich te verdedigen tegen de in hun ogen doorgeslagen hetze tegen mannen, die bijna tot een ‘heksenjacht’ is verworden, komen simpelweg uit een ander ‘tijdperk’.
Het is een andere generatie mannen, geheel op een andere wijze opgegroeid en (seksueel) bewust geworden.
Hoewel er ook onder de mannen best wel zijn die zich openbaar ‘netjes’ en ‘politiek correct (…)’ uitlaten en alle ‘credits’ aan de vrouwen geven door zich achter hen te scharen in hun acties.
“De lomperiken moeten het nu maar eens afleren, dat ongewenste gedrag!”
Daar ben ik het helemaal mee eens.
Maar… is nu echt de meerderheid van de mannen een ‘lomperik’?
Of kijken ze alleen maar op een bepaalde manier naar vrouwen en zijn ze eerder geneigd ze te ‘seksualiseren’? Niet in gedrag maar puur in bewoordingen en seksuele fantasieën?
De meeste bekende mannen die zich kritisch hebben uitgelaten over het ‘doorslaan van #MeToo’ zijn vrijwel allemaal boven de 50.
Mannen die ik genoemd heb; Youp van ‘t Hek, Adriaan van Dis maar ook Maarten van Rossem, René Diekstra, Joost Prinsen, Johan Derksen, René van der Gijp en ik zou ze even moeten opzoeken maar ik weet zeker dat ik zo nog een stuk of 20 bekende mannelijke Nederlanders kan opnoemen die zich kritisch dan wel ludiek hebben uitgelaten over de ontwikkelingen na #MeToo.
Wat de meesten van hen direct veel kritiek opleverde en waarna ze meestal wel verder ‘zwegen’…
Youp overigens niet. In zijn laatste column, van gisteren 6 oktober: ‘Opzeezouten’, vindt hij de commotie die was ontstaan na ‘Een knietje’ niet meer dan ‘bakfietsmoedergekrakeel’…
Maar hij is wel eerlijk:
“… ik laat het hier maar bij. Het is een open zenuw en ik vrees dat deze er zo nog wel een tijdje bij blijft liggen. Ik wens alle partijen veel plezier met hun eigen gelijk.”
Helaas is dat momenteel de realiteit.
Elke nuance, elke kritiek op #MeToo en op vrouwen die (soms na tientallen jaren) nu opeens (huilend) over hun ervaring met seksueel ‘misbruik’ vertellen, wordt direct massaal in de (sociale) media afgemaakt en de mannen worden bestempeld als ‘vieze oude mannen’.
Elke kritiek zou – als het aan de vrouwen ligt – eigenlijk al direct bestraft moeten worden.
Want de man die deze kritiek durft te uiten is absoluut een gevaarlijk seksueel monster. (…)
Dat is dus de reden dat veel mannen niets meer durven zeggen!
Terwijl het juist de bedoeling is (door Rutgers prima verwoord!) dat er juist een betere dialoog moet komen tussen mannen en vrouwen.
Zodat ze elkaar eindelijk eens wat beter leren begrijpen in hun denken, doen, gevoelens en seksuele behoeften.
Dat ontbreekt er namelijk nog steeds heel vaak aan, zelfs in de modernste relaties!
Wat juist de vooroordelen en stigma’s blijft bevestigen.
Toen ik opgroeide als kind en puber leefde ik in de 60er en 70er jaren van de vorige eeuw.
Net zoals de meeste van die ‘vieze oude mannen’, waarvan er vele zelfs al volwassen waren en zelf volop bezig waren met een gezin.
Het was die tijd waarin juist een soort van ‘seksuele revolutie’ had plaatsgevonden.
De tijd van de ‘hippies’. Vaak gevoed door de nieuwe popcultuur en de ‘flower power’.
“Vrije liefde – vrije seks!” was een van de slogans uit die tijd.
En ook gevoed door het opkomende feminisme was dit juist een tijd waarin de vrouw mocht toegeven dat ook zij seksuele behoeften had. Ze mocht zichzelf laten zien in al haar naakte schoonheid! Wat zich uitte in progressieve programma’s op TV van de VPRO waarin regelmatig naakt te zien was. En wat zich uitte door de opkomst van bloot- en seksbladen en… pornografie.
Van bladen in de bekende ‘leesmap’ zoals de ‘Lach’, tot seksbladen als Chick en Candy.
Progressieve (jonge) mensen waren in die tijd echt blij met deze vernieuwde openheid in seksualiteit, waar het conservatieve Christelijke (calvinistische) Nederland hard aan toe was.
Helaas (?) duurde die ‘seksuele revolutie’ niet erg lang.
Het aantal echte aanhangers van de ‘flower power’ bleef beperkt en eigenlijk doofde deze ‘kracht’ aan het eind van de 80er jaren vrij snel uit nadat de (nieuwe) ziekte ‘aids’ bij de massa bekend werd.
Hoewel in het begin vrij sterk gerelateerd aan de homo-gemeenschap, werd de angst voor ‘soa’s’ hierdoor weer aangescherpt en kwam de porno in de hoek van ‘ongewenste’ seksuele uitingen terecht. De commercie had het uiteraard ook flink opgeklopt en uitgebuit waardoor misstanden zoals vrouwenhandel en misbruik direct verbonden werden aan porno en prostitutie.
Seksualiteit werd weer teruggestuurd naar de veilige, ‘donkere’ en geluidsdichte slaapkamer.
Wat in veel gevallen de seksuele opvoeding van onze kinderen niet ten goede kwam…
Maar de generatie uit de 60er en 70er jaren was wel mooi even ‘lekker’ gemaakt met die vernieuwde en open seksualiteit!
Hoewel mijn ouders mij helaas geen seksuele opvoeding gaven en ik het in die tijd allemaal uit de sterk oplevende porno ‘moest’ halen, heb ik er wel mijn ‘basiskennis’ uit opgedaan.
Net zoals zo vele andere ‘babyboomers’ (zoals de generatie ook wel werd genoemd) dit hadden meegekregen, ieder op zijn en haar eigen manier.
De generaties na ‘ons’ zijn opgegroeid zonder ‘flower power’ en met de waarschuwingen dat ‘vrije liefde en vrije seks’ gevaarlijk kunnen zijn.
Niet dat ontluikende (seksuele) gevoelens daar minder door zijn geworden…
Die zijn namelijk van alle tijden en juist door de opkomst van de vrije media zoals internet kwamen naakt, seks en porno alleen maar sneller de ‘kinderkamer’ binnen.
Met weer later de bekende gevolgen daarvan zoals de termen ‘sexting’, ‘grooming’ en dergelijke.
Maar nu dwaal ik een beetje af.
In de basis maakt elk mens een (natuurlijke) seksuele ontwikkeling door.
Met of zonder invloed van buitenaf door seksuele opvoeding of voorlichting.
Nu de maatschappij door invloed van televisie en later (nu) de moderne (sociale) media veel meer extrovert is geworden en we ‘elkaar’ steeds meer kunnen zien en beoordelen, is seksualiteit meer ‘op straat’ komen te liggen.
Waar vroeger mannen ‘verlekkerd’ naar mooie vrouwen op straat keken, wordt er nu al snel een foto of filmpje gedeeld op Instagram, Twitter of Facebook en kijkt binnen ‘no time’ heel de wereld naar die mooie vrouwen.
Waar vroeger een tik op de billen niet altijd leuk gevonden werd, kon de vrouw dit vrijwel aan niemand vertellen. Nu – mede door #MeToo – kan de ‘dader’ direct wereldwijd aan de schandpaal genageld worden.
Even ‘zwart-wit’ gezegd natuurlijk.
Resumerend:
Hoewel er tot heden uiteraard weinig is veranderd in seksuele gevoelens en behoeften, worden (ongewenste) gedragingen nu massaal uitgesproken en wordt eventueel ongewenst gedrag uitvergroot tot bizarre en oneerlijke proporties!
En dat veroorzaakt juist een averechts effect van ‘strijd’ in plaats van de gewenste dialoog tussen mannen en vrouwen waar iedereen hard aan toe is!
Gedragsverandering
De eerder genoemde stichting ‘Rutgers’ bestaat al heel wat jaren.
Toen ik een opgroeiende tiener was, kende ik Rutgers al en ik was altijd wel positief over hun openheid en opvattingen over seksualiteit.
Gewoon ‘natuurlijke seksualiteit’, zoals het ook hoort te zijn.
Voorlichtend, adviserend en desgewenst hulpverlenend. Je kon en kan op een neutrale en menselijke manier bij ze terecht.
Hun actie om nu (in het heetst van de #MeToo strijd) te streven naar werkelijke gedragsverandering komt precies op het juiste moment. Maar… die gedragsverandering moet wel degelijk van TWEE kanten komen! Niet alleen van mannen maar juist ook van vrouwen!
Geen enkele ‘strijd’ kan namelijk eenzijdig worden beslecht.
Zoals het nu vaak wordt neergezet is veel te ‘zwart-wit’. En zo zit geen mens in elkaar.
Ik geloof er niet in dat alle bekende ‘daders’ gruwelijks seksmonsters zijn.
Jawel! Ze zullen best op bepaalde momenten over grenzen zijn gegaan.
Gevoed door de gelegenheid en de ‘macht’ die ze op dat moment hadden over anderen.
Mogelijk gevoed door drank en drugs… Wat bij veel mensen hun morele grenzen sowieso veel vager maakt…
Maar onderliggend zit in de meeste gevallen frustratie.
Lustgevoelens die niet bevredigd kunnen worden dan door ze af te dwingen.
Dat is absoluut niet correct!
En ik geloof ook zeker dat alle ‘vieze oude mannen’ met een kritische genuanceerde mening het daar ook wel over eens zijn!
Maar deze mannen hebben zulke situaties nog nooit zelf ervaren!
Als ze zeggen dat zij ook tiener zijn geweest en hebben ‘gerommeld’ met meiden die daar soms wel maar vaak niks van wilden weten… Dan was het dat. Niks meer en niks minder.
Dat was inderdaad de jeugd! Jong en onbezonnen en soms… onder invloed.
Maar werkelijke aanrandingen of zelfs (groeps-) verkrachtingen hebben ze nog nooit meegemaakt.
Ik ook niet.
Zelf weet ik alleen maar dat er echt zat jongeren ook in mijn tijd al waren die seks hadden.
Omdat ze er ‘goed’ uitzagen en ‘vlot’ in de omgang waren. Wat ik beide niet was.
Ik kwam dus niet in beeld bij die ‘mooie meiden’.
Net als Youp.
Dat er altijd misstanden waren en nu nog altijd zullen zijn… Dat zal niemand willen ontkennen.
Maar om nu elke man te beschuldigen van ongewenst en strafbaar seksueel gedrag als hij zijn handen een keer niet kan thuislaten als hij onder invloed verkeert (of gewoon zijn ‘lusten’ niet kan bedwingen) gaat veel te ver.
En dat is wat de critici al dan niet serieus of op een ludieke manier proberen te zeggen.
Net zoals vrouwen die zich (mogelijk) wel sexy kleden en gedragen niet gediend zijn van ongewenste aanrakingen of ook smerige uitlatingen, zo zijn er mannen die juist genieten van dat spelletje waarin ze denken ‘stoer’ te zijn door die gedragingen te vertonen.
Deze mensen zouden eens een hartig woordje met elkaar moeten gaan praten.
Dat mannen namelijk op een seksuele manier kijken naar vrouwen en daar van alles bij kunnen gaan denken en fantaseren, maakt hen nog niet tot een aanrander of verkrachter.
Vrouwen moeten daar eigenlijk meer begrip voor op kunnen brengen.
Om daar met een juist antwoord op te komen, als die mannen voor hen te ver gaan.
Er zijn wel degelijk vrouwen die dit wel leuk vinden!
Maar de meeste niet en dat mogen de mannen best weten.
En mannen moet leren dat dit gedrag juist tot afkeer leidt.
Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg!
En alleen in een eerlijke dialoog, met wederzijds respect bij voorbaat, kan wederzijds begrip groeien. En wie weet hoe anders we elkaar dan uiteindelijk kunnen gaan benaderen!
Dat is de gedragsverandering waar iedereen behoefte aan heeft. Zowel mannen als vrouwen.
Conclusie
Hoewel de ontwikkelingen van #MeToo momenteel uit lijken te zijn gelopen op een ‘strijd’ tussen de ‘zielige misbruikte vrouwen’ en de ‘vieze oude mannen’, lijkt de basis ook gelegd om nu de gewenste dialoog te starten.
Een meerderheid van ‘debaters’ lijkt het wel eens te zijn dat er een soort ‘#MeToo-moeheid’ is ontstaan.
Het gaat maar door en de ene schokkende beschuldiging volgt de andere al weer op.
(Ik had het nog niet eens over de beschuldigingen tegen de voetballer Ronaldo gehad…)
De beste uitkomst zou nu moeten zijn: praten!
Alsjeblieft! Ga praten met elkaar!
‘Roeptoeteren’ via de sociale media over die ‘vieze Youp of Adriaan’ lost niets op.
Je moet ook niet gaan oordelen over mensen die je helemaal nooit zult leren kennen!
Op televisie of in de diverse media speelt iedereen toch min of meer een rol.
Ik lees alles maar kan met geen mogelijkheid zeggen dat ik bijvoorbeeld Bill Cosby ook een seksueel monster vind. Ik ken Bill niet en ik zal hem ook nooit kennen.
Maar zo ken ik ook Youp van ‘t Hek niet. Of Adriaan van Dis.
Of de wijkagent die mij onlangs ‘beschuldigde’ van potentieel grensoverschrijdend gedrag.
Ook hij reageert vanuit zijn rol als politieman, die probeert te voorkomen dat er dingen gebeuren die niet kunnen en mogen.
Over zijn rol als echtgenoot, vader, partner, vriend of collega kan ik niets zeggen.
Wat ik wel kan zeggen is dat er dus veel te weinig echte kennis is van de ware mens achter de gedragingen en uitlatingen om een ‘strijd’ te handhaven.
Er MOET gepraat worden!
Te beginnen met de eigen vriend(in) of partner.
Weten jullie wel van elkaar wat je denkt en verlangt op seksueel gebied?
Echt waar? Zeker weten?
Als je daar oprecht ‘Ja!’ op kunt antwoorden omdat jullie voor 100% open en eerlijk tegenover elkaar zijn over seksualiteit, dan is dat geweldig! Maar dan behoor je ook tot een heel kleine minderheid. Want geloof me of niet… Zelfs partners die al jarenlang samen zijn praten veelal nooit over hun seksuele gevoelens.
Laat staan dat je dit met een ‘vreemde’ zou doen.
Hooguit met een behandelend psycholoog of seksuoloog als je problemen hebt waarbij je seksleven een rol speelt…
Maar niemand kan een echt goed oordeel hebben over de gedragingen en uitlatingen van anderen over seks, als die niet weet hoe die ander in elkaar zit.
En juist met zoiets intiems is dat zo ontzettend moeilijk om te begrijpen.
Zowel voor een beter persoonlijk seksleven als voor een betere omgang met seksualiteit in de samenleving, is de dialoog de enige oplossing.
Juist vanwege eigen slechte ervaringen door heel mijn leven heen (vanaf mijn pubertijd tot heden…) met seksualiteit heb ik het doel opgevat om daarover te willen praten.
Eigenlijk met iedereen die een mening heeft en daar ook graag over wil praten om zodoende daarmee meer begrip te krijgen.
Maar ook met lotgenoten, die mogelijk net als ik hebben geworsteld met hun gevoelens.
Of zelfs met hun gedrag wat bijna of zelfs geheel grensoverschrijdend is geworden.
Daarom maak ik me daar nu de laatste tijd zo druk over, zeker omdat er nu al 15 jaar foute opvattingen over mijn persoon bestaan en ik deze ‘strijd’ niet eenzijdig aan kan.
Daarom zoek ik de dialoog.
Net als zo veel andere ‘vieze (oude) mannen’, die de valse beschuldigingen of simpelweg foute vooroordelen en stigma’s zat zijn.
Mensen zitten over het algemeen nooit zo ‘zwart-wit’ in elkaar.
De werkelijkheid is bont gekleurd.
Maar dat moet je wel willen zien!
In een volgend artikel wil ik nog een stapje verder gaan en uitvoerig het ‘lolita-effect’ bespreken.
Ook dit is nog altijd actueel met betrekking tot ‘misbruik’ en grensoverschrijdend gedrag.
Hier zijn recentelijk ook interessante berichten over verschenen in de media en ook dit raakt mij persoonlijk.
Pingback: Het lolita effect | De Rest van het Avontuur