Seksverslaafd, oversekst of hoge seksdrift?

In mijn laatste blogartikel ‘Het geheim van de verkeerde keuze…’ ging het eigenlijk voornamelijk over alcoholverslaving. Omdat Vivenz moeite heeft met mijn inzet als ‘ervaringswerker’ zolang ik nog niet helemaal ‘clean’ ben.
Hoewel ik ook wel schreef over mijn ‘rode draden’ in mijn leven, die ik probeer in te zetten als ervaringsdeskundige, heb ik de draad van de ‘pornoverslaving’ niet genoemd.
Juist de draad van de seksualiteit speelde een grote rol in mijn leven.
Zo’n grote rol dat het veel van mijn keuzes heeft bepaald.
Daarom ben ik overtuigd dat juist deze ervaringen erg waardevol zijn om te kunnen gebruiken als ervaringswerker, zeker omdat seksualiteit en porno nog steeds in de taboesfeer verkeren.
Mensen praten er niet graag over.
Problemen met seksualiteit blijven ‘sudderen’ maar wel aanwezig!
Wat tot frustraties leidt en wat uiteindelijk soms tot ‘grensoverschrijdend gedrag’ kan leiden.
Dat mij de eerder genoemde ‘VOG’ mogelijk wordt geweigerd heeft alles te maken met het ‘grensoverschrijdende gedrag’ wat ik in die jaren 2000 – 2003 zou hebben gepleegd.
Niet met de alcohol…
Maar daarom telt deze problematiek ook mee in de overweging van Vivenz om me vooralsnog niet in te zetten als ‘ervaringswerker’. Eventuele gesprekken zouden altijd plaats moeten vinden met iemand van het professionele team erbij.
Dit punt had ik niet genoemd in mijn vorige artikel.
En als Vivenz spreekt over mijn voortgaande ‘werken aan mezelf’ dan bedoelen ze er wel degelijk ook bij dat ze veronderstellen dat ik ook aan mijn ‘pornoverslaving’ ga of blijf werken.
Hier was en ben ik het helemaal niet mee eens!
Hoewel ik het in al mijn gesprekken en tijdens de cursus ‘Werken met eigen ervaring’ wel zo heb benoemd: ‘pornoverslaving’, ben ik er juist in de loop der jaren achter gekomen dat de basis van mijn probleem helemaal niet zo ‘afwijkend’ is.
Puur uit frustratie en onmacht heb ik als tiener en jonge volwassene massa’s aan porno geconsumeerd en heb ik eerst kennisgemaakt met seksualiteit via ‘sekswerk’ maar later ben ik mezelf beter gaan leren kennen en heb ik ontdekt hoe ‘seksualiteit’ werkt in het gemiddelde ‘normale’ leven. En wat mijn rol daarin is.
Mijn seksdrift is in mijn optiek nooit bijzonder hoog geweest…
Eerlijk gezegd heel ‘gewoontjes’.
Een gebrek aan seksualiteit heeft echter tot pure frustratie geleid en ik heb daardoor de weg naar de porno gevonden.

Bij Vivenz werd eigenlijk ook een beetje aangenomen dat ik tevens in behandeling was geweest bij de GGZ om te werken aan mijn pornoverslaving. Maar dat was nooit het geval.
En achteraf heb ik ook geconcludeerd en ben ik overtuigd dat dit ook niet nodig is.
Dat zowel de politie (laatst na dat incident met foto’s maken van een groep passerende tienermeiden) als Vivenz nu toch nog aannemen dat ik geholpen zou moeten worden vind ik eigenlijk heel ongepast.
Maar wat ik nog erger vind:
Hoewel in eerste instantie mijn openheid over deze rode draad zeer werd gewaardeerd en mijn voornemen om met mijn ervaringen anderen te willen helpen als ervaringsdeskundige werd aangemoedigd en ondersteund, blijkt men nu opeens minder enthousiast en ‘vertrouwt’ men mij nog niet in persoonlijke gesprekken met lotgenoten.
Terwijl die er naar mijn volle overtuiging juist niet om zitten te springen om hun problemen met diverse hulpverleners te bespreken als het geen lotgenoten zijn…
Het taboe is te groot. De stigmatisering is te groot.
En nu blijkt dus dat dit bij mij ook nog altijd meespeelt…
Wie weet denken ze wel dat ik (eventueel) onder invloed van alcohol een ‘tijdbom’ ben die zomaar ongewenst gedrag (door ongewenste uitspraken) zou kunnen vertonen bij lotgenoten…
Nu pas realiseer ik me dat de maatschappelijke moraal mij ook hier blijft beperken in mijn mogelijkheden.
Hoe fout die moraal ook is, zeker in deze tijd…

Wat is porno- of seksverslaving?

Tijdens het gesprek wat ik afgelopen donderdag had met Vivenz, heb ik zelfs de namen gekregen van een paar hulpverlenende instanties waar ik desgewenst aan zou kunnen kloppen als ik geholpen wil worden. Een van die instanties was de SLAA – ‘Sex and Love Addicts Anonymous’, ofwel de Nederlandse variant ‘Anonieme Seks- en Liefdesverslaafden’.

De seksuele variant op de bekende AA – ‘Anonieme Alcoholisten’, met een werkwijze op hetzelfde principe gebaseerd.
Bij Vivenz heb ik nog andere mensen ontmoet die vanwege een alcoholverslaving bij de AA aangesloten waren.
Ik heb de (gelinkte) site dus ook even bekeken en ben eigenlijk geschrokken dat dit aan mij als mogelijk bruikbare tip werd gegeven.
Op de site staat onder ‘Zelfdiagnose’ een vragenlijst die je kan gebruiken als leidraad om voor jezelf te bepalen of je inderdaad ‘seksverslaafd’ bent. Hoe meer vragen je met ‘JA’ kunt beantwoorden, hoe groter je hulpbehoefte zou kunnen zijn.
Nou…
Uiteraard (!) kon ik alle 40 vragen niet anders dan met ‘NEE’ beantwoorden!
En dat zou ik ook niet hebben gekund toen ik nog pakweg 25 en ‘wanhopig’ op zoek naar seks was.
Ik ben nooit ‘seksverslaafd’ geweest!
Ik had gewoon helemaal geen seks, dan alleen via (commercieel) sekswerk en via erotische contactadvertenties… Terwijl ik eigenlijk alleen maar verlangde naar een (vaste) partner waarmee ik ook seks zou mogen beleven…
Is dat zo afwijkend?
Nu wordt er bij die SLAA dan vrijwel niet over porno (-verslaving) gesproken.
In veel genoemde stellingen zou je echter eenvoudig het woordje ‘seks’ door ‘porno’ kunnen vervangen. Maar ook dan voel ik niet dat ik voldoe aan het stigma (afwijkende) ‘pornoverslaafde’.
Het beheerst mijn leven niet!
Ik heb het niet nodig zoals een drugsverslaafde een shot nodig heeft of een alcoholist (zoals ik dan wel…) de drank!
Af en toe heb ik er behoefte aan (wat door het jaar heen heel erg kan verschillen) omdat ik geen partner heb om gewoon lichamelijkheid mee te beleven…
Omdat ik door de grote pornoconsumptie in mijn jongere jaren hieraan ‘gewend’ ben geraakt, kan ik daarvan ‘genieten’. Hoewel mijn eigen fantasieën (zonder plaatjes of films…) ook prima kunnen werken…
Is dit afwijkend?
Ik dacht het niet!
In mijn grote artikel ‘Porno – Het document’ heb ik daar al over geschreven.

Een echte verslaving gaat veel verder en beheerst sommige levens wel overdadig.
Maar het is in de seksuele wetenschap ook steeds meer duidelijk geworden dat de grens tussen ‘afwijkend’ en ‘schadelijk’ en ‘normaal’ en ‘onschadelijk’ niet eenvoudig te leggen is.
Wat bij het gebruik van alcohol en drugs uiteraard wel is.
Uiteindelijk kan een alcoholist zo ver gaan dat die zijn lichaam kapot maakt.
Je kunt er dood van gaan…
Terwijl een ‘seks- of pornoverslaafde’ er niet direct iets kwaads mee aanricht, zolang de verslaving geheel op zichzelf is gericht en de persoon niet anderen meesleept in de sekswensen zoals door aanrandingen of erger… verkrachtingen.
De ‘eenzame genieter’ heeft daar hooguit zelf last van.
En zelfs met zo’n ‘eenzame genieter’ voel ik me niet erg verwant…
Misschien op bepaalde (‘hete’) momenten, heel vaak in het voorjaar…

Het is dit ‘grijze’ gebied van seksualiteit waar heel veel hulpverleners nu nog steeds moeite mee hebben. Ze laten hierbij ook (te) vaak hun eigen moraal en standpunten meewegen.
Zo hoor ik nog altijd vaak om me heen dat ‘seks buiten een liefdesrelatie’ niet correct zou zijn.
Dan zou je al ‘grensoverschrijdend’ bezig zijn, zeker als je ‘gebonden’ bent aan een levenspartner.
Maar ook seks ‘alleen maar voor de lust’ zou onjuist zijn.

Toevallig las ik onlangs weer eens een heel erg mooi artikel in het ‘AD Magazine’ van zaterdag 11 augustus:
‘Volgens mijn man was ik oversekst’
Lees het artikel zou ik zeggen (de link opent een PDF-bestand wat je kunt bekijken of downloaden) maar samenvattend gaat dit over een vrouw van (nu) 49 jaar, die na een relatie van 25 jaar met een op zich prima man, bij hem is weggegaan vanwege het gebrek aan seksualiteit tussen hen.
Dit was voor haar wel degelijk belangrijk en voor hem niet wat de relatie uiteindelijk onmogelijk maakte.
Een van de grote misverstanden die in deze moderne tijd altijd nog bestaan:
Seks wordt door veel mensen niet als ‘het belangrijkste’ beschouwd.
Een structureel gemis moet maar gewoon geaccepteerd worden.
Toch is dit echt voor sommige mensen niet eenvoudig en zelfs onmogelijk.
Seksuele frustratie kan heel diep doorwerken!

Dit nu is mijn belangrijkste ‘expertise’ die ik als ‘ervaringswerker’ zou willen delen.
En wat dit betreft zitten Vivenz en ik volgens mij toch nog niet op één lijn.
Achteraf vrees ik dat ze aan hebben genomen dat ik mijn ‘rode draad van de pornoverslaving’ zelf wel als een ‘afwijking’ beschouw en dat ik hier nu openheid in heb gegeven. En dat ik daar tegen ‘vecht’ of in ieder geval aan werk om geen ‘grensoverschrijdend gedrag’ te vertonen.
En dat ik in gesprekken met lotgenoten hen zal proberen hen ‘anders te laten denken’ zodat ze daar ook minder of geen last meer van zullen hebben.
Dit is een groot misverstand.
Uiteraard zal ik wel duidelijk kunnen en moeten zijn over daadwerkelijk grensoverschrijdend gedrag als dit anderen kan schaden of zelfs heeft geschaad.
Een man met bijvoorbeeld een voorkeur voor minderjarigen (zoals actueel op dit moment de gezochte verdachte in de zaak van ‘Nicky Verstappen’) kan door zijn drang niet te beheersen zeer dramatische handelingen verrichten…
Ik zal niet snel met dit soort (echte) delinquenten in gesprek kunnen en mogen gaan maar ik zou wel een rol kunnen spelen bij mensen die dit soort voorkeuren hebben en die zich in alle eerlijkheid een plek in de maatschappij proberen te geven zonder seksualiteit. Die zijn er zat… Echter durven ze met niemand te praten over hun voorkeuren omdat vrijwel iedereen ze meteen veroordeelt.
Mijn referentiekader is echter zo breed dat ik ze niet veroordeel maar een luisterend (begripvol) oor kan bieden wat in veel gevallen al zeer opluchtend en dus helend kan zijn!
En ik kan dit dus niet omdat ik zelf ‘zo iemand’ ben maar omdat ik van alles heb gezien en meegemaakt in mijn leven.
Wat mij heeft geleerd dat niet elke ‘afwijking’ direct een misdaad is.

Er moet nog veel veranderen in de maatschappij op het gebied van de menselijke moraal…
Dat zal ik niet alleen kunnen doen.
Als ik echter met mijn ‘ervaringen’ een klein steentje kan bijdragen in de goede richting dan opent dit misschien deuren naar meer begrip en respect voor ‘andersdenkenden en -voelenden’.

Zoals de vrouw uit het AD-artikel nu eindelijk in zichzelf durft te geloven dat ze niet ‘seksverslaafd’ of ‘oversekst’ is maar gewoon een hoge seksdrift heeft (hoog libido) wat geen ongewenste afwijking maar heel ‘natuurlijk’ is, zo lopen er (helaas) nog heel veel mensen rond die wel aan zichzelf twijfelen, onzeker raken en zelfs in psychische nood verkeren omdat ze denken dat ze ongewenst afwijken van de maatschappelijk geldende moraal.
Hier moet een keer een eind aan komen.
Seks is net als ‘ademen en eten’ een natuurlijke behoefte.
Geen ‘afwijking’…

Ik voel me prima. Eigenlijk helemaal ‘normaal’! 🙂
(Hoewel… wat is ook al weer ‘normaal’?)
Waar ik aan moet werken is een handelswijze die ook mijn omgeving daarvan gaat overtuigen.
In dit geval dus zeker: ‘Werk aan de winkel!’

Dit bericht is geplaatst in Column, Persoonlijk met de tags , , , , , , , , . Bookmark de permalink.

Geef een reactie