Vandaag in de Restflits:
– Komkommertijd? Mooi niet!
– Trots
– Gezondheid
– Communicatie
– Dagelijkse ergernissen
– Wat nog Rest
Komkommertijd? Mooi niet!
Eerlijk gezegd zag ik een beetje tegen deze periode op.
En was ik bang voor een ’terugval’ in mijn gezondheid vanwege de ‘leegheid’ tijdens de zomer(vakanties).
Er gebeurt ‘geen zak’ nu.
Alle instanties draaien op minder dan halve kracht vanwege de vakanties, alle eventuele menselijke contacten zijn weg, er gebeurt niks op Facebook of Twitter, op TV is er niks meer te zien nadat alle sportevenementen afgelopen zijn (waar ik van armoede soms dan maar naar keek) dus daar zit ik dan in m’n ‘bunker’.
Starend naar m’n monitor, af en toe heen en weer lopend naar de koelkast voor een koud biertje met deze hitte en oooh… wat krijg ik soms trek in een ‘steviger slok’.
Dit was vorig jaar ook het geval, zeker toen ik nog moest aansterken na de operatie en moest wennen aan mijn nieuwe aandoeningen.
Met een redelijk slechte zomer (voorjaar warm, zomer koel en nat) was de enige ‘uitvlucht’ de fles.
Nou… Over die zomer mag ik nu niet klagen als liefhebber van een droge warme zomer!
(Iets minder warm zou dan wel weer fijn zijn… Maar dan ben ik een muggenzifter.)
En ook eerlijk gezegd… Er gebeuren wel degelijk zat dingen!
Meer dan verwacht.
Straks in ‘Gezondheid’ komen er enkele aan bod en hoewel ‘zomervakanties’…
In medialand zijn de monden niet gesloten en wordt er nog voldoende opmerkelijks naar buiten gebracht.
Deze ‘Restflits’ wordt een flinke.
Daarvoor heb ik dan ook ruim een week gehad om de onderwerpen te verzamelen…
Kan je het niet in één ruk uitlezen?
Kom dan gerust morgen terug.
Misschien duurt het wel weer een aantal dagen voor ik weer wat schrijf.
Komkommertijd? Mooi niet! 🙂
Trots
Vandaag is weer de dag dat bepaalde mensen hun ’trots’ mogen vieren.
Je vat ‘m al: de Amsterdamse ‘Canal Pride’.
Vroeger ‘gay-pride’ genoemd maar sinds daar alle overige genders (afwijkend van ‘straight’) zijn bijgekomen en de regenboogvlag het symbool is geworden, wordt het simpelweg ‘Pride’ genoemd. In Amsterdam doen ze dat dus met bootjes door de havens dus ‘Canal Pride’.
Wie me wat vaker leest, weet dat ik gemengde gevoelens heb bij dit spektakel.
Niet in de minste plaats omdat ik tijdens specifiek deze ‘Pride’ altijd de meest extravagante kerels zie in weinig verhullende ‘sexy’ pakjes en los van het zoenen, lijkt het er soms op of ze open en bloot op de boot in elkaars reet zitten…
Dat zal wel niet maar het zit er soms dicht tegenaan…
En ik word daar een beetje misselijk van.
Laat ik wel 100% duidelijk zijn: ik heb volledig niks tegen welke gender dan ook, mits die echt is en niet geveinsd… Want ik heb ook wel ervaringen gelezen van mensen die het niet ‘zijn’ of ‘doen’ vanwege hun duidelijke gevoelens maar vanwege de kick…
Echte homo’s (en alle andere genders) zijn dat vanaf hun geboorte en de gevoelens gaan tegen de puberteit de overhand krijgen.
Daar is NIKS MIS MEE!
Ik voel er niks bij want ben 100% hetero maar ik gun ieder mens zijn en haar gelukkig (seksuele) leven en kan niet begrijpen dat er in deze tijd nog altijd zo veel mensen een hekel hebben of zelfs haatgevoelens (!) jegens hun medemens als die een afwijkende seksuele geaardheid heeft. Die medemens heeft daar niet om gevraagd! Het is geen keuze!
Maar als je de vele berichten in het nieuws leest over weer agressie en zelfs (hard) geweld tegen homo’s dan vraag je je af of we de maatschappij nog wel ‘beschaafd’ kunnen noemen.
Zelf trek ik het begrip ‘pride’ (gewoon TROTS dus!) liever nog wat verder door.
Afgelopen week was er ook een actueel onderwerp in de media, wat over #MeToo en ‘free the nipple’ ging.
Natuurlijk is het in deze hete zomer weer actueel: topless zonnebaden.
Dat gebeurde vroeger (60er, 70er jaren) relatief veel meer en het was meer geaccepteerd dan tegenwoordig!
Veel vrouwen ‘durven’ het niet meer.
Deels vanwege de opkomst van ‘sexting’ natuurlijk, waardoor stiekem snel gemaakte foto’s met de smartphones binnen no-time wereldwijd te zien zijn op internet.
Maar vooral ook vanwege de ‘nieuwe’ tegenstand vanuit andere ‘culturele’ gemeenschappen.
Als voorbeeld noem ik de opgelaaide discussie tussen presentatrice Catherine Keyl en schrijfster/activiste Sunny Bergman. Vandaag benoemde een van mijn favoriete AD-columnisten Özcan Akyol het in zijn zaterdagcolumn. Achter de schermen van het programma M zou Catherine een opmerking hebben gemaakt over een ervaring dat “scooterjongens stenen gooiden naar topless zonnende dames” tegen Sunny Bergman. Deze zou hebben gezegd dat Catherine duidelijk ‘Marokkaanse scooterjongens” zou hebben gezegd en dit vond ze als fervent anti-racisme strijdster onaanvaardbaar.
Özcan benoemde het perfect! Het gaat hier helemaal niet over ‘racisme’!
Het gaat over die volledig verkeerd (of helemaal niet) geïntegreerde allochtonen, die geen respect kunnen opbrengen voor de zeden en gewoonten van het land waarin ze wonen.
Als je hier niet over mag en kan discussiëren dan schuif je het probleem onder het kleed en verandert er niets positiefs! Integendeel. Standpunten verharden en excessen groeien.
Juist voor een schrijfster die zich hard maakte tegen ‘Sletvrees’ (ofwel het recht van de vrouw om (seksueel) te leven zoals zij dat graag wil) is dit een bizarre houding.
Ze houdt de hand boven de hoofden van mensen die hun eigen moraal, geloof en discriminerende overtuigingen boven die van de hele Nederlandse maatschappij plaatsen!
Dit is desastreus!
En zeker niet iets om ’trots’ op te zijn.
Er kunnen nu duizenden bootjes gaan varen in alle kanalen van Nederland om maar ‘van de daken te schreeuwen’ dat alle genders trots op zichzelf mogen en moeten zijn…
Zolang de tweedeling in stand gehouden wordt en blijft door andersdenkenden te sparen en hen de vrije ruimte te laten, blijven al deze goede bedoelingen zinloos.
En zullen de excessen met intimidatie, agressie en botweg puur geweld tegen homo’s, transgenders, mooie (topless) vrouwen en alle andere ‘vrije’ mensen doorgaan en naar ik vrees zelfs toenemen.
Ga deze discussie juist NIET uit de weg!
Ik zou er graag aan deelnemen.
Gezellig, wat holmaten met elkaar op een bootje… 😉
Gezondheid
In het begin van deze ‘Flits’ gaf ik al aan dat ik in eerste instantie een beetje bang was om in deze DDZ (nu niet de standaard ‘Duffe Dode Zaterdag’ maar zelfs ‘Duffe Dode Zomer’!) weer met m’n ziel onder m’n arm te moeten zitten en mogelijk in m’n oude ‘valkuil’ zou stappen.
Nou…
Tot heden nog niet dus.
Op dit moment weer 16 dagen op de positieve teller en ‘counting’…
Maar daar spelen dit keer toch wel wat meer facturen een rol bij.
Ten eerste is het natuurlijk een onbeschrijflijke hete zomer!
Niet dat ik daar nu zo veel gebruik van kan maken want ik ga gewoon simpelweg nergens dan naar de supermarkten maar als ik buiten ben (ook in de tuin af en toe) dan geniet ik wel degelijk van dit weer.
Ik houd van de zomer! Als die warm en droog is.
Aan de benauwdheid ben ik inmiddels al wel een beetje gewend en zelfs slapen gaat goed in mijn slaapkamer waar het toch rond de 30 graden is… Leve de ventilator. 🙂
Daarnaast heb ik nu al sinds enige weken een vast uitje op vrijdagmorgen:
‘Gezelligheid in beweging’! 🙂
Via Vivenz advies gekregen om daar eens te gaan kijken en dat is me goed bevallen.
Het is een groepje mannen (voor vrouwen is er een andere groep) die allemaal vanwege soortgelijke redenen ‘gezelligheid’ zoeken maar ook graag buiten willen zijn.
Het groepje gaat vanuit een buurtcentrum in Nieuw-Krispijn in Dordrecht (‘De Prinsemarij’) een uur wandelen meestal door het naastgelegen Weizigtpark.
Het gaat niet om de fysieke ‘inspanning’ want er lopen (naast mij) nog wel mannen mee die niet zo ver en hard kunnen lopen. Het gaat dus veelal van bankje (in de schaduw nu!) naar bankje en via het ‘Duurzaamheidscentrum Weizigt’ (de vroegere kinderboerderij).
Het draait voornamelijk om de gezelligheid en dus sociale contacten.
Eerst dacht ik aan een ‘ouwe lullen loopgroep’ maar er zijn meerdere mannen nog jonger dan ik en de oudste loper momenteel is 62. Allemaal leeftijdsgenoten dus!
En lotgenoten met allemaal hun eigen ‘rugzakje’.
Tot nu ben ik elke week geweest, op die ene dag na dat ik even ‘ziek’ was.
Met daarnaast een verlengstuk naar mijn favoriete sociale medium Facebook, ben ik erg blij met deze dagbesteding op vrijdag!
Tenslotte onder de kop ‘Gezondheid’ wil ik alvast verklappen dat ik in ‘zee’ ga met een soort van ‘Personal Coach’.
Ook op advies van iemand van Vivenz ben ik in contact gekomen met een Dordtse ‘reiki-master’ die ook mensen begeleidt die tobben met wat problemen van psychische of bijvoorbeeld verslavende aard.
We hebben kort kennis gemaakt en het is de bedoeling dat we een regelmatig traject ingaan van ‘coaching gesprekken’.
Ik kan daar nog niets over zeggen omdat ik nog geen idee heb wat dit gaat inhouden.
Maar ik ben wel heel benieuwd!
Activiteiten dus in deze minder ‘DDZ’ dan ik had verwacht!
Stokken achter de deur van de ‘valkuil’!
En hoopvolle bezigheden waar ik naar uit kijk. 🙂
Kip wilde niet meelopen… 😛
Communicatie
Dan even een paar vervelende ergernissen van de ‘nieuwe tijd’.
Ik zeg dat expres zo omdat het naar mijn gevoel echt iets is van de laatste jaren en waar ik me persoonlijk flink over kan opwinden.
Allereerst: communicatie.
Volgens ‘Wiki’ in het algemeen: “…een activiteit waarbij levende wezens betekenissen uitwisselen door op elkaars signalen te reageren.”
Da’s wel heel algemeen…
In persoonlijk opzicht is elk gesprek, elke mailwisseling, elke tweet, elke chat en dit blogartikel een vorm van communicatie.
Communicatie kan eenzijdig zijn (ik schrijf iets en daar kan je niet op reageren) of tweezijdig, zoals een gewoon gesprek op straat.
Over ‘communicatie’ kan je leren. Er bestaan heuse HBO-studies van, bedoeld om daarmee binnen bedrijven een soort van communicatie-expert te worden om die bedrijven zo professioneel mogelijk te laten communiceren met hun klanten of doelgroepen.
In meerdere beroepskeuzetesten en competentietesten die ik heb moeten doen de laatste 10 jaar, komt ‘communicatie’ er bij mij als een sterk talent uit!
Geweldig! Ik kan alleen de kosten van een studie onmogelijk betalen en niemand vergoedt dit voor me…
Met de ‘professionele’ communicatie die veel bedrijven de laatste tijd hanteren, heb ik de grootste moeite.
Je weet (en ziet) dat ik altijd graag schrijf.
Daarnaast praat ik ook graag.
Als ik voor wat voor reden dan ook contact moet opnemen met instanties, dan zou ik het liefste bellen maar omdat ik daarop liefst bezuinig bel ik liever niet.
Dan mail ik het liefst, zodat ik in een net mailtje mijn punt(en) kan uitleggen.
Via mail kunnen we dan prima communiceren of zij bellen mij terug om een en ander nog duidelijker te krijgen.
Nu is het geval dat ik tegenwoordig mijn bank en mijn zorgverzekering niet meer kan mailen! Ze hebben dat in de afgelopen maanden geheel verwijderd uit hun contactmogelijkheden. Want… “Ze gaan met hun tijd mee!”
Tegenwoordig kan je ze razendsnel bereiken door:
– appen (WhatsApp)
– chatten (eigen chatbox op de site)
– via de social media Facebook en Twitter
WTF! (Je weet wat dat betekent?)
Ten eerste zit ik niet onder mijn eigen naam op de social media dus dat valt af…
Ten tweede gebruik ik WhatsApp alleen voor mijn kinderen en enkele heel goede bekenden
Ten derde wil ik niet ‘oppervlakkig’ chatten; daarvoor heb ik altijd te veel te zeggen en ik word doodnerveus van dat heen en weer sturen van korte teksten…
Ten vierde wil ik dus niet bellen voor elke vraag want de ervaring leert dat dit zo lang duurt dat ik dan per maand zo tientjes moet bijbetalen voor telefoonkosten.
Dat kan en wil ik niet betalen!
Ik wil gewoon normaal een nette mail kunnen sturen!
Dat was jarenlang een goed en geaccepteerd communicatiemiddel en dat hebben ze nu zomaar eenzijdig om zeep geholpen!
Ik vind dit asociaal!
Gevolg is nu dat ik alles wat ik wilde vragen maar gewoon laat zitten.
Er gaat iets niet helemaal goed bij de ABN AMRO op mijn account maar het heeft geen grote gevolgen dus laat maar…
Ik wil iets weten over vergoedingen door de VGZ wat wel op de site staat maar ik mis enkele details. Ik laat het daarom maar zitten en blijf doorlopen met mijn probleem.
Mensen worden tegenwoordig steeds meer gedwongen alles maar via hun smartphone via apps te doen… APP zus, APP zo, OVERAL is een APP voor!
Zoals Johan Derksen in een (eigen ludieke) reclame van RTL7 voor hun eigen APP een keer treffend opmerkte (na tig keer “raadpleeg de app”): “Stop die app toch in je reet!”
Zo denk ik er ook over.
Mij krijgen ze bij leven niet zo gek dat ik overstap op die hysterische manier van communicatie.
Mijn eenvoudige smartphone kan overigens niet zo veel apps aan, dan is de accu in enkele uren leeg. En een dure smartphone? Je raadt het al…
Ik bel kosteloos (zoals bij de Belastingdienst dan weer wel kan) of ik bel niet.
Anders mail ik en als dat ook niet kan… kunnen ze het @#$%^ krijgen.
Er breken helaas steeds grotere asociale tijden aan… 🙁
Johan Derksen: “Stop die app in je reet!”
Dagelijkse ergernissen
Als ik toch bezig ben met dingen waaraan ik me flink kan ergeren, dan hoort daar mijn dagelijkse portie ergernissen uiteraard ook bij.
En dan kan je me heel ‘belerend’ blijven influisteren:
“John… maak je niet druk… That’s life… Deal with it!”
Maar dat gaat er bij mij echt niet in.
Mijn opa werd vaak driftig bij onbehoorlijk, onrechtvaardig en asociaal gedrag.
Mijn moeder had daar (minder maar) ook last van.
En ik heb dat soort gevoelens overduidelijk van mijn opa en moeder geërfd.
En ik bemerk dat ik daar de laatste jaren veel meer last van heb.
Vermoedelijk ook door mijn depressies die mijn altijd wel al hogere gevoeligheid een ‘boost’ hebben gegeven maar ik meen te moeten constateren dat de maatschappij zelf er ook niet rustiger op is geworden…
Waar heb ik last van?
Allereerst en voornamelijk van ALLE mensen die zich irritant zelfzuchtig, arrogant, eigenzinnig en gewoon… egoïstisch en asociaal gedragen op straat.
Daar kan ik tientallen voorbeelden van noemen, die ik de afgelopen paar weken weer heb meegemaakt maar wat eigenlijk voortdurend voorkomt:
Op het fietspad passeer ik heel vaak medeweggebruikers, zowel fietsers als voetgangers, die menen dat het pad van hen alleen is. Zonder ook maar een halve meter voor zich uit, links of rechts te kijken zwalken ze alle kanten op waardoor ik moet bellen of soms vol in de remmen moet.
Een paar dagen geleden lopen twee jonge kerels zonder ook maar een beetje om zich heen te kijken plompverloren de weg op, waardoor ik de ene op een haar na miste. Door de schrik vloekte ik ‘m verrot maar de angst is vooral als ik zou vallen… Daar heb ik dan vermoedelijk nog weken daarna weer last van en misschien wel blijvend gezien mijn zwakke knieën.
Ook afgelopen week fietste ik over een smalle weg richting Wielwijk en aan een kant stond een man met hond tegen een andere man aan de andere kant te praten.
Op het moment dat ik er tussendoor fietste rende opeens de niet aangelijnde hond de weg op naar die andere man!
Ik weer vol in de rem en vloeken uiteraard… 😛
Een ‘sorry’ kan er niet eens af.
Terwijl hij een bekeuring verdient want honden mogen niet los lopen…
Dat zie ik hier in mijn wijk overigens ontelbaar vaak: loslopende honden.
Overal!
Mensen denken dat het een ‘rustige’ wijk is met alleen maar langzame auto’s in de woonerven, fietsers en voetgangers.
Maar zoals ik al aangaf: als een hond onverwacht voor mijn wiel terecht komt, kan ik heel goed een grote smak maken en mogelijk is ook de hond gewond…
Wat bezielt die malloten toch!
Ook niet zo lang geleden meegemaakt op een fietspad, net na een drukke kruising:
Twee mensen, een man en een vrouw, op de fiets gaan opeens plompverloren stilstaan midden op het fietspad.
Ik moest remmen en omdat ze niet op of omkeken toen ik belde, met een voor mij moeilijke omhaal er via de andere helft van het fietspad (gescheiden door een stenen rand) voorbij. Toen ik boos reageerde werd ik verrot gescholden. En na mijn middelvinger als antwoord hoorde ik ze 100 meter verder nog achterlijk naar me gillen…
Wat zijn dit toch voor mensen…
Uiteraard maken ook veel automobilisten zich zwaar schuldig aan onverantwoord rijgedrag waar ik last van heb (maar ik neem aan ook vele anderen…).
Zo erger ik me groen en geel aan het GEEN richting aangeven.
Vooral bij rotondes is dat zeer hinderlijk maar ook bij gewone afslagen…
Het MOET toch gewoon?
Maar ja… Ik zie in de politieprogramma’s op TV veel verkeershufters maar ik heb nog nooit een bekeuring zien uitdelen voor het geen richting aangeven… Pakkans nihil dus.
‘Netjes’ huftergedrag… 😉
Uiteraard is het structureel te hard rijden binnen de bebouwde kom een bekende overtreding. Vrijwel altijd als ik auto rijd op een brede doorgaande weg, waar ik netjes (ruim) 50 rijd (soms wel tegen de 60…), komt er wel een gast met grote vaart voorbij.
Die moet dan pakweg 80 rijden…
Soms haalt ie net het stoplicht maar heel vaak staat ie dan net voor mij stil voor dat stoplicht. Dan moet ik wel even lachen. Malloot.
Erger vind ik het asociaal hard rijden in het woonerf waar ik woon.
Het is voor mijn deur gelukkig een doodlopende straat en dus niet zo heel druk maar dat nodigt ook kinderen uit om onbezorgd op straat te spelen. Dat mag ook! Normaal toch?
Auto’s moeten hier gewoon stapvoets rijden.
Ik woon hier al 25 jaar en ik weet inmiddels wel wat ‘stapvoets’ is.
Als ik dan opeens een auto voorbij zie flitsen, dan weet ik vrijwel zeker dat die niet stapvoets rijdt… Dat er nog geen kind is doodgereden is een wonder. 😛
Op de openbare weg is het op momenten rustig maar vaker best wel druk en chaotisch.
Daar komen dan uiteraard de meeste ergernissen voor.
Maar ook in winkels en winkelcentra blijf ik me verbazen over de onverschilligheid van heel veel mensen. En dan echt niet alleen jonge onbezonnen en onervaren gasten maar ook ouderen kunnen er wat van!
In supermarkten is het bekende ‘lopen en laten lopen’ blijkbaar regel.
Iedereen is druk met zichzelf bezig en velen gaan gerust midden op het pad stilstaan met winkelwagen of ouderen met rollator.
Dat ik er dan niet meer langs kan met mijn winkelwagen?
Dat zien ze niet en zoek ik zelf maar uit.
Ik heb hier een hekel aan en daarom zet ik mijn winkelwagen als het even kan meestal op een ‘dode’ hoek van een koelbak, waar ik ogenschijnlijk niemand in de weg sta en ik ga dan zonder wagen door de winkel mijn boodschappen verzamelen.
In de wijk-Lidl gaat dit vaak ook fout omdat het daar zo krap is dat mensen mijn kar dan soms een stuk verplaatsen als er even een opstopping was…
Eenmaal aan de kassa heb ik dan vaak weer te maken met mensen die hun balkje niet neerleggen… Nah goed… Dat doe ik dan maar voor hen… Ik moet toch meestal lang genoeg wachten.
Maar dat kleine beetje verschil in denken of anderen mogelijk last van je hebben?
Kom op zeg! Da’s toch niet meer van deze tijd?
Ik kan hier boekdelen mee vullen maar omdat ik bemerk dat deze ‘Restflits’ behoorlijk uit de hand loopt laat ik het er even bij.
Je kunt me dom vinden omdat ik me druk maak over dingen waar je toch niks aan kunt veranderen… Maar dat kan er in mijn hele wezen niet in.
De wereld is te druk en te vol om onverschillig en asociaal met elkaar om te gaan.
Ik zal daarom blijven ageren tegen dit soort mensen.
Als iedereen wat meer rekening zou houden met andere mensen om zich heen, dan zou het een stuk rustiger worden en minder stress veroorzaken.
Volgens mij is dit alleen maar ten gunste van de gezondheid van heel veel mensen!
Kadotip… Eentje met fietsstuurbeugel is ook fijn! 😉
Wat nog Rest
Verder niks meer te ‘Flitsen’?
Nou… Eerlijk gezegd heb ik mijn lijstje niet geheel afgewerkt.
Eigenlijk zijn alle onderdelen een ingekorte versie van wat ik in mijn hoofd had…
Maar als ik het wel allemaal had verwerkt, dan had ik beter van elk onderdeel afzonderlijke artikelen kunnen maken.
En dat vind ik dan net weer iets overdreven voor het gehalte van belangrijkheid.
Misschien verwerk ik die de volgende keer dan wel.
Op zich is alles toch vrij tijdloos…
Wees trots op je gezondheid, blijf daarover communiceren maar erger je niet aan andersdenkenden. Sterkte! 😉
Tot de volgende Restflits!
