Grensoverschrijdend gedrag?

Het muisje van het ‘incident’ vorige week heeft toch nog een staartje gekregen.
En als het aan sommige mensen ligt, maken ze van dat muisje liever een olifant met een heel lange… staart. 😛
Dat wil ik na het eerst lang overdacht te hebben, toch even kwijt.
Juist omdat ik van dit soort problematiek mijn belangrijkste ‘expertise’ wil maken als ervaringsdeskundige!

Ik had de vorige keer ook al even aangestipt dat het iets te maken heeft met wat er een aantal jaren geleden is voorgevallen. Daar wil ik hier liever niet dieper op in gaan.
Het was dom, het was naïef en het was fout.
Maar ook toen is hetgeen er is gebeurd opgeblazen tot proporties die mij toen een trauma en eerste grote depressie hebben bezorgd.
Eigenlijk ben ik daarna nooit meer helemaal de oude geworden. Mentaal dan.
Maar werk en gezin gingen gewoon door en ik kon het redelijk ‘wegstoppen’.
Nu ik al weer een flink aantal jaren alleen ben, geen (afleidend) werk heb en mijn ‘beste vriendjes’ me steeds weer ‘helpen’ om de leegte en negatieve golven in mijn hoofd te verdoven, komt die ‘rode draad’ van dat oude probleem ook steeds weer boven drijven.
Zat tijd voor zullen we maar zeggen!
En de politie?
Die pakt die draad graag op om me daar keihard mee om de oren te slaan!
Want eens een … altijd een …
Uiteraard niet gehinderd door enige diepgaande kennis van wie ik ben en van psychologie op dat gebied. Daar zijn ze ook niet voor.
Maar dat ik als ‘grensoverschrijdend’ persoon wederom onder het vergrootglas lig, dat is me wel duidelijk geworden!

Afgelopen week kwamen ze namelijk nog een keer langs omdat het ze niet ‘lekker’ zat wat ik had gedaan. En ze waren bang voor herhaling. Of misschien nog wel erger…
Waanzin!
Dan kennen ze mij echt zo verschrikkelijk slecht!
Maar toch durfden ze hun foute inzicht nog extra kracht bij te zetten door me te adviseren om naar een hulpverlenende instelling te gaan: ‘De Waag’!
Die naam kwam me bekend voor want in die tijd dat ik links en rechts onder behandeling was bij GGZ-instellingen, van Yulius tot De Hoop, is die naam ook een keer voorbij gekomen. En ook toen was ik die ‘hulpverlening’ volledig zat en was ik overal klaar mee.
Jazeker, ik had toen ook al een drankprobleem en daar wilde ik graag vanaf.
En omdat ik ook nog wel eens een ‘kort lontje’ had, was er een ‘dubbele diagnose’ gesteld.
Maar toen er instellingen om de hoek kwamen kijken met deze tekst in het mission statement:
“In al onze behandelingen werken wij aan het voorkomen van grensoverschrijdend of strafbaar gedrag.”
Toen haakte ik in die tijd volledig af en dat doe ik nu weer.
Ik ben geen (potentiële) crimineel!
Al heel mijn leven lang ’tob’ ik inderdaad met bepaalde persoonlijkheidskenmerken, frustraties en depressies. Die laatste voornamelijk dan nog in de laatste jaren excessief door alles wat mij is overkomen.
Niet door eigen ‘fout’ gedrag!
En die ‘rode draden’ heb ik eigenlijk altijd min of meer verwerkt in publicaties, ‘Overdenkingen’ en discussiestukken op websites, blogs en in de social media.
Veel daarvan is niet bekend op deze website ‘De Rest van het Avontuur’, omdat ik dit toch liever gescheiden wilde houden.
Maar pas de laatste jaren besef ik dat die grenzen uiteindelijk vager worden.
Ik ben geen dubbele persoonlijkheid!
En ik heb nooit de diagnose ‘schizofreen’ gekregen! 😛
Ik ben gewoon het totaal van de optelsom van factoren die me maken wie ik ben.
En daar ben ik uiteindelijk tevreden mee.
Niet dat ik blij ben met veel dingen!
Maar ik ben eerlijk geworden tegen mezelf.
Ik ben wie ik ben en dat verandert niet meer.
Wel kan ik veranderen hoe ik daar mee om ga en ik kan eindelijk leren van mezelf te houden. Want wie niet van zichzelf kan houden… Precies, die kan moeilijk ook van een ander houden.
Met dit proces van zelfdiagnose en zelfacceptatie ben ik de laatste jaren bezig geweest.
Dat heb ik ook laten merken en horen bij Vivenz tijdens de training ‘Werken met eigen ervaring’.
En ik heb ook geleerd dat ik absoluut niet de enige ben die ’tobt’ met dit soort dingen!
En dat ze feitelijk zitten te springen om mensen ‘met ervaringen’ in de GGZ.
Want door wederzijds begrip kan je elkaar helpen. Lotgenoten.
Dit bestond nog niet of nauwelijks in de tijd dat ik zelf ‘in beeld’ kwam destijds.
Nu is dit in opkomst en daar wil ik dus zo graag aan meewerken!
Dan kunnen mijn overtuigingen over bepaalde onderwerpen niet beperkt blijven tot roepen in die verrekte ‘wereld wijde woestijn’ maar kan ik mensen direct bereiken door met ze te praten!
Daar heeft de politie nog weinig kaas van gegeten…
Ze blijven liever mensen straffen of zodanig aanpakken dat ze nog veel dieper in de shit komen te zitten.
Want dat is toen gebeurd met mij persoonlijk.
Maar dat laat ik dit keer niet nog een keer gebeuren!
Toen was ik naïef en liet me als een mak lammetje naar de slachtbank leiden.
Ik moest me als ‘Barbertje’ voelen. Ik moest hangen…
Maar nu niet meer.

Wat ik ook aan ‘onhebbelijke persoonlijkheidskenmerken’ heb, hoe ik die door de jaren heen ook heb leren verwerken en wat ik er na die ene keer ook over naar buiten breng (hetzij op internet, hetzij in persoonlijke contacten); nooit zal dat ‘grensoverschrijdend’ zijn.
Zelfs niet met een slok te veel op…
Ik heb daar nog veel dieper in gezeten en dan zou dat al veel eerder misschien wel eens zijn gebeurd. Maar dat zit gewoon niet in mijn persoonlijkheid!
Ik heb te veel respect voor anderen om over grenzen te gaan die hen kan schaden.
Zoiets komt in mijn hele wezen niet op!
Daarom voelde ik me dus wel stevig geïntimideerd door de politie met hun ‘voorstel’.
Soort van poging oude wonden open te scheuren…

Of dit staartje nog nieuwe gevolgen heeft voor mijn toekomst weet ik nog niet.
De komende tijd zal duidelijk worden of mijn nieuwe weg (via Vivenz) niet weer een doodlopende weg blijkt.
Bij De Hoop hebben ze vorige week al gezegd dat het niks wordt daar.
Hier zijn ze absoluut niet in gespecialiseerd en dat komt er ook niet van.
Jammer. Voor hen. Want ze zouden zich toch echt moeten kunnen richten op alle aspecten die de mens maken… en breken.
Drank en drugs zijn vaak niet de oorzaak van ‘grensoverschrijdend’ gedrag.
Maar gevolgen van dieper liggende problemen.
Die moet je wel WILLEN zien.

Misschien schreef ik dit stuk een beetje in vaagheden…
Maar een goed verstaander…
Mijn mailbox is altijd geduldig.

In deze blog zal dit muisje nog wel zeker een staartje krijgen. 😉

Dit bericht is geplaatst in Column, Cultuurfilosofie, Persoonlijk met de tags , , . Bookmark de permalink.

Eén reactie op Grensoverschrijdend gedrag?

  1. Pingback: Grensoverschrijdend gedrag! – Welke grens? | De Rest van het Avontuur

Geef een reactie